Γιατί ρε βλάκα το έκλεψες; Ή το πως η κλοπή ενός απινιδωτή σε κάνει ν' αναρωτιέσαι για πολλά πράγματα

Σήμερα δεν θ' ασχοληθούμε ούτε με τα χάλια της υγείας επί ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με τα σχέδια του Κυριάκου για το μελλοντικό ΕΣΥ. Δεν έχει ούτε Πρέσπες, ούτε Βενεζουέλα, ούτε "κόκκινα δάνεια". Η είδηση που προέρχεται από την ενημέρωση του ΑΠΕ-ΜΠΕ όμως σε κάνει να τραβάς (εξίσου δυνατά) τα μαλλιά σου...
"Στην κλοπή του απινιδωτή που τοποθετήθηκε σε δημόσιο χώρο στη Κρήνη Ριμόντι στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου προέβησαν άγνωστοι δράστες. Πρόκειται για απινιδωτή δωρεά ενός φιλέλληνα, ιδρυτή της αγγλικής φιλανθρωπικής οργάνωσης "Community Heart Beat", Martin Fagan ο οποίος και είχε δωρίσει το ιατρικό μηχάνημα για το δημόσιο καλό με σκοπό να τοποθετηθεί σε δημόσιο χώρο. Ο κ. Fagan επισκέπτεται την περιοχή της Αγίας Γαλήνης εδώ και πολλά χρόνια και η αγάπη του για τον τόπο σε συνδυασμό με την φιλανθρωπική του δράση στη γενέτειρά του την Αγγλία, τον οδήγησαν στην απόφαση να προσφέρει στο Δήμο Ρεθύμνου τον απινιδωτή. Ο εξωτερικός απινιδωτής τοποθετήθηκε τον Ιούλιο του 2018 σε πολυσύχναστο κεντρικό σημείο της πόλης και μ' αυτό τον τρόπο καλύφθηκε όπως δήλωσε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο δήμαρχος Ρεθύμνης Γιώργης Μαρινάκης, η ανάγκη αντιμετώπισης έκτακτων καρδιακών προσβολών. Παράλληλα ο δήμος είχε φροντίσει για την επιμόρφωση - εκπαίδευση των καταστηματαρχών της περιοχής, οι οποίοι θα ήταν και αυτοί που ενδεχομένως θα κληθούν να χρησιμοποιήσουν το συγκεκριμένο μηχάνημα που σώζει ζωές, μιας και η χρήση του είναι εξαιρετικά απλή. «Διαπιστώσαμε ότι υπάρχει αυτή η κλοπή την οποία και καταγγείλαμε στην αστυνομία και θα ελέγξουμε το υλικό από κάμερες, το οποίο σίγουρα υπάρχει, ώστε να εντοπίσουμε τον δράστη της κλοπής», ανέφερε ο κ. Μαρινάκης στο ΑΠΕ - ΜΠΕ επισημαίνοντας ότι μέχρι αυτή την ώρα δεν υπάρχουν αποτελέσματα σύμφωνα και με τον αστυνομικό διευθυντή με τον οποίο επικοινώνησε ο Δήμος. «Είμαι σίγουρος όμως ότι θα καταλήξουμε στον εντοπισμό του δράστη. Προφανώς πρόκειται για μία κατάπτυστη ενέργεια. Αυτός ο οποίος προέβη στην πράξη και κατέχει τον απινιδωτή να γνωρίζει ότι δεν του είναι χρήσιμος με την έννοια ότι ο συγκεκριμένος απινιδωτής αφορά δημόσιους χώρους και αφορά στην άμεση βοήθεια σε πολίτες που ίσως τον χρειαστούν και προστατεύει τη δημόσια υγεία», είπε ο κ. Μαρινάκης ο οποίος δεσμεύτηκε ότι «σε περίπτωση που δεν καταφέρουμε τελικά να εντοπίσουμε τον δράστη και να τοποθετήσουμε πίσω τον απινιδωτή ανέλαβα τη δέσμευση για αγορά ενός νέου από πλευράς του δήμου ώστε να εγκατασταθεί και πάλι στη θέση του» είπε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ."
Η σωστή χρήση απινιδωτή μπορεί να σώσει ζωές. Στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, τέτοια μηχανήματα υπάρχουν σε κεντρικά σημεία των πόλεων και υπάρχουν εκπαιδευμένοι χρήστες σε μαγαζιά και υπηρεσίες κοντά σ' αυτούς. Η χώρα μας δυστυχώς έχει μείνει πίσω και αρκετές ζωές έχουν χαθεί περιμένοντας το ΕΚΑΒ να έρθει να δώσει τις πρώτες βοήθειες...
Έτσι οι κάτοικοι του Ρεθύμνου θα έπρεπε να αισθάνονται τυχεροί που κάποιος φιλέλληνας, επισκέπτης της περιοχής αποφάσισε να δωρίσει έναν απ' αυτούς, με την οικεία δημοτική αρχή να επιμορφώνει τους κοντινούς καταστηματάρχες για τη σωστή χρήση του...Και ενώ όλα ήταν υπό έλεγχο, βρέθηκε ένας ηλίθιος να τον κλέψει. Προφανώς, και αν η αστυνομία κάνει καλά τη δουλειά της (αφού η περιοχή έχει αρκετές κάμερες), το να βρεθεί ο ένοχος θα είναι σχετικά εύκολη υπόθεση - αν υπάρξει και τοπική κινητοποίηση. Και προφανώς ο απινιδωτής μπορεί ν' αντικατασταθεί (δεδομένου ότι το κόστος είναι μεγάλο μεν για ένα καινούργιο μηχάνημα, αλλά όχι απλησίαστο - γύρω στα χίλια ευρώ).
Αλλά μια σειρά ερωτήματα έρχεται στο μυαλό προς εκείνον που διέπραξε την κλοπή και είναι απλά: Γιατί ρε βλάκα το έκλεψες; Το έκανες για να το πουλήσεις (και σε ποιόν άραγε;) ή για να το δείχνεις στους (εξίσου βλάκες) φίλους σου και να το παίζεις μάγκας; Και ποιος άραγε είναι πιο βλάκας και από σένα που θα σου πει "μπράβο"; Δεν καταλαβαίνεις ότι βάζει σε κίνδυνο τη ζωή κάποιου που μπορεί να πάθει ανακοπή σ' εκείνη την περιοχή; Δεν συνειδητοποιείς ότι μπορεί να έρθεις κι εσύ στην ανάγκη κάποια στιγμή;
Για κάποιους συμπατριώτες μας προφανώς και δεν υπάρχει σωτηρία...

Περί Παύλου Πολάκη και ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει ο Μιχάλης Μούστος στο "Δρόμο της Αριστεράς" για τον Παύλο Πολάκη:

Μεγάλη συζήτηση προκάλεσε το τσιγάρο που άναψε ο Π. Πολάκης μέσα στο υπουργείο Υγείας. Αρκετοί χαρακτηρίζουν τον Π. Πολάκη ως τον Κασιδιάρη του ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί φίλοι που εντάσσουν τον εαυτό τους στην Αριστερά διαφώνησαν κάθετα με αυτήν την εκτίμηση.
Σωστά διαφωνούν. Ο Π. Πολάκης δεν είναι νοσταλγός των SS, δεν συντονίζει τάγματα εφόδου που μαχαιρώνουν πρόσφυγες στα σοκάκια της Αθήνας και δεν επιθυμεί να δει τους πολιτικούς του αντιπάλους να γίνονται σαπούνια.
Ο Πολάκης δεν είναι ο Κασιδιάρης του ΣΥΡΙΖΑ. Καμία σχέση δεν έχουν. Ο Π. ΠΟΛΑΚΗΣ είναι ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πολάκης είναι ο κουραδόμαγκας που θα πουλήσει νταηλίκι στους γιατρούς και στους νοσηλευτές ενώ στο Χίλτον χοροπήδαγε σαν σκυλάκι μπροστά στους «θεσμούς». Γαυγίσματα στον Άδωνι αλλά στην κα Βελκουλέσκου σούζα.
Όπου τον παίρνει δηλαδή. Ο Π. Πολάκης είναι ο –και καλά– λαϊκός υπουργός που καπνίζει σε κλειστούς χώρους, χορεύει ζεϊμπέκικα, δεν φοράει γραβάτες, μιλάει ανορθόγραφα στο facebook και τα χώνει σε απλά ελληνικά. Δηλαδή, μία θλιβερή καρικατούρα λαϊκότητας. Κάποτε λαϊκό για την Αριστερά ήταν το να είσαι ευθύς, να λες την αλήθεια, να υπηρετείς τις ιδέες σου χωρίς να υπολογίζεις προσωπικό κόστος. Το στυλ υπηρετούσε αυτές τις αξίες. Από τότε που η Αριστερά πήρε μετάλλιο στην κωλοτούμπα και προσχώρησε στο στρατόπεδο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης τής έμεινε να επικαλείται μόνο το ότι δεν φοράει γραβάτες.
Λες και ο Μπελογιάννης ή ο Λένιν που φοράγανε, ήτανε τίποτα μαλάκες…
Οι φίλοι από την Αριστερά λένε ότι ο Π. Πολάκης «εφαρμόζει μία δεξιά πολιτική αλλά τουλάχιστον δεν είναι βόθρος σαν τους ακροδεξιούς που τον πολεμάνε». Δεν ισχύει ακριβώς αυτό. Ο Π. Πολάκης είναι πρωτο-μπράβος μιας κυβέρνησης που στο όνομα της Αριστεράς και των αξιών της Δημοκρατίας εφαρμόζει δολοφονικά ταξικά μέτρα που οι δεξιοί προκάτοχοι του δεν θα μπορούσαν να δουν ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα.
Ο Π. Πολάκης, όπως και οι υπόλοιποι συριζαίοι, κουρελιάζει το Σύνταγμα, στέλνει τα ΜΑΤ σε όσους διαφωνούν, ξεπουλάει λιμάνια, αεροδρόμια, νερό, υποδομές και Ιστορία στο όνομα της Αριστεράς και των αξιών της. Περίεργο που δεν το βλέπουν οι φίλοι, αλλά τύποι σαν τον Π. Πολάκη που ξεφτιλίζουν κάθε ιερό και όσιο στρώνουν το έδαφος για να φυτρώσουν φρούτα σαν τον Κασιδιάρη και την παρέα του.
Ο Πολάκης μαζί με την Μεγαλοοικονόμου, τον Ζουράρι, τον Παπαχριστόπουλο, τον Καμμένο, τον Κούλη και τον Άδωνι ενσαρκώνουν την απόλυτη θλίψη της μοίρας μας: στην πιο κρίσιμη στιγμή για τις τύχες της χώρας έχουμε στο τιμόνι της το πιο άθλιο πολιτικό προσωπικό που πέρασε ποτέ από αυτόν τον τόπο.
Ο Π. ΠΟΛΑΚΗΣ μάλλον δεν είναι ούτε ο Ε. Γιαννόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για ένα από τα θλιβερά παρακμιακά παραπροϊόντα του τέλους της μεταπολίτευσης. Ο Πολάκης μαζί με την Μεγαλοοικονόμου, τον Ζουράρι, τον Παπαχριστόπουλο, τον Καμμένο, τον Κούλη και τον Άδωνι ενσαρκώνουν την απόλυτη θλίψη της μοίρας μας: στην πιο κρίσιμη στιγμή για τις τύχες της χώρας έχουμε στο τιμόνι της το πιο άθλιο πολιτικό προσωπικό που πέρασε ποτέ από αυτόν τον τόπο.
Οι φίλοι που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για να αποδείξουν ότι ο Πολάκης δεν είναι ο Κασιδιάρης του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έτσι, λέει, είναι σαν να ξεπλένεις την Χρυσή Αυγή δεν έχουν καταλάβει το εξής απλό. Δεν υπάρχει μόνο ο φασισμός των ακροδεξιών γκρουπούσκουλων και των φαλακρών νοσταλγών των Ναζί. Υπάρχει και ο Φασισμός του μεγάλου μονοπωλιακού κεφαλαίου και ο Ολοκληρωτισμός όλων αυτών των γραβατωμένων ή μη που τσαλαπατώντας τα τελευταία απομεινάρια της αστικής δημοκρατίας ρίχνουν τους λαούς στην ανέχεια και την εξαθλίωση.
Ο Φασισμός του μεταμοντέρνου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού που στο όνομα των «ατομικών δικαιωμάτων» και της «ελευθερίας του ατόμου» καταργεί συλλογικές ταυτότητες, εξοντώνει έθνη, διαλύει πατρίδες, τεμαχίζει κράτη.

Ο Φασισμός ενός συστήματος που στο όνομα της «προόδου» διαμορφώνει μονάδες και ανθρώπους-πελάτες (δίποδα καταναλωτών, θα έλεγε ο Μπιτσάκης) εμπορευματοποιώντας τα πάντα: από τον αέρα που αναπνέουμε μέχρι τα κύτταρα του σώματος μας.
ΣΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΩ από τώρα τους φίλους που ορίζονται στην Αριστερά: «Εντάξει ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει δεξιές πολιτικές αλλά δεν είναι Χρυσή Αυγή, ούτε και Ν.Δ. που έχει την δεξιά στο DNA της. Και τελοσπάντων ανάμεσα σε έναν πουλημένο αριστερό και έναν κραγμένο φασίστα επιλέγω τον πρώτο. Διαφορετικά ξεπλένω τον φασίστα αν πω ότι είναι τα ίδια. Και ξέρετε πόσο βαρβάτος αντιφασίστας είμαι εγώ. Είμαι τόσο πολύ, που θα ψηφίσω μέχρι και τα “ρεμαλια” του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να μην βγουν στα πράγματα οι ακροδεξιοί». Κάπως έτσι, κάτι ξελιγωμένοι «αντικαπιταλιστές» και αντιφασίστες της συμφοράς έκαναν ουρές για να ψηφίσουν την Χίλαρι των βομβαρδιστικών drones ώστε να μην βγει ο Τραμπ ή ψήφισαν Μακρόν που κατέβασε τα τανκς εναντίον των Κίτρινων Γιλέκων για να μην βγει η Λεπέν ή ψήφισαν Bremain για να μην βγει το Brexit που το θέλουν οι φασίστες.

Υ.Γ.: Το τσιγάρο σε κλειστούς χώρους δεν συνιστά μαγκιά. Το να επιβάλεις στους άλλους την καρκινογόνα εξάρτηση σου δεν μπορεί να γίνει στοιχείο «επαναστατικότητας». Ούτε φυσικά η εξάρτηση από μία ουσία μπορεί να βαφτίζεται «ελεύθερη επιλογή μου». Εκτός κι αν κάποιοι νομίζουν ότι με τις εξαρτήσεις διαμορφώνονται χειραφετημένοι άνθρωποι ή ότι άμα πάθεις καρκίνο του πνεύμονα έχεις βάλει κάποιο εμπόδιο στον καπιταλισμό, την Ε.Ε., την «σύγχρονη βιοπολιτική» και όλους όσους θέλουν να ελέγξουν τις ζωές μας. Κάποτε η Αριστερά αγωνιζόταν για να υπερασπιστεί την ζωή. Τώρα η μεταμοντέρνα εκδοχή της αντί να παλέψει για ένα κίνημα χειραφέτησης που θα νικήσει τον θάνατο, θεωρεί μεγάλη υπόθεση το να επιλέξεις τον καρκίνο με τον οποίο θα πεθάνεις. Τι κατάντια…

Άλλος για το Προεδρικό Μέγαρο: όλο και μεγαλώνει η λίστα των υποψηφίων Προέδρων της Δημοκρατίας

Τελικά είναι μάλλον γραμμένο. Η χώρα δεν πρόκειται να σωθεί ποτέ - όσο ζουν - από εκείνους που την έφεραν στην καταστροφή. Αφορμή γι' αυτή την αιτιοκρατική προσέγγιση είναι το άκουσμα των ονομάτων που ακούγονται για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Όχι βέβαια πως η θέση έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία: αν και θεωρητικά ο ΠτΔ έχει το δικαίωμα ν' αναπέμψει νομοσχέδια και να θέσει εμπόδια στην εφαρμογή συμβάσεων και συμφωνιών, μπορούμε να θεωρήσουμε δεδομένο ότι εφόσον το πρόσωπο παραμένει πλήρως εξαρτημένο από τα κόμματα που στήριξαν την εκλογή του, δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να σταματήσει "το έργο" της κυβέρνησης. 

Βέβαια στο Προεδρικό Μέγαρο υπάρχει πάντα η σκιά του Κωστή Στεφανόπουλου. Αν και βαθιά συντηρητικός ως βουλευτής, υπουργός και αργότερα ως αρχηγός κόμματος, προτάθηκε και εκλέχθηκε από το "σοσιαλιστικό" ΠΑΣΟΚ. Όντας εκλεγμένος "έλαμψε" ανοίγοντας το Μέγαρο για το λαό, πηγαίνοντας παντού όπου τον καλούσαν, κάνοντας καίριες παρεμβάσεις (αρεστές ή μη), πιάνοντας το σφυγμό του λαού. Η δε ομιλία του στο επίσημο γεύμα κατά την επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, έχει μείνει αξέχαστη, χαρίζοντας στιγμές μεγάλης αμηχανίας προς τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους.
Βέβαια η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ακολούθησε ο ανεκδιήγητος Κάρολος Παπούλιας, ο οποίος περιφερόταν σαν λείψανο από παρέλαση και παρέλαση και γιορτή σε γιορτή σε εποχές σκληρού μνημονίου, αποτυγχάνοντας πλήρως να προστατεύσει την τιμή του πολιτεύματος (και της χώρας). Ρίχνοντας τον πήχυ πολύ χαμηλά, δεν ήταν δύσκολο για τον επόμενο (τον Προκόπη Παυλόπουλο) να φανεί καλύτερος, αν και στο τελευταίο χρόνο της θητείας του, ο κ. Παυλόπουλος είχε την ατυχία ν' αντιμετωπίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία παραδόθηκε η "μακεδονική" γλώσσα και εθνικότητα στο κρατίδιο των Σκοπίων. Ο κ. Παυλόπουλος δεν ψέλισε ούτε μία δικαιολογία, συντάχθηκε πλήρως με τον ΣΥΡΙΖΑ υπογράφοντας (και αυτός) ότι του ήρθε στο Προεδρικό Μέγαρο.
Για τον επόμενο κάτοχο της θέσης ακούγονται αρκετοί - αν και η επανεκλογή του νυν ΠτΔ δεν αποκλείεται. Βέβαια με το ιστορικό του Αλέξη να πετάει σα στυμμένες λεμονόκουπες αυτούς που τον εξυπηρετούν, κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο - ενώ στα πλην του νυν ΠτΔ είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τον έχει σε μεγάλη εκτίμηση και δεν τον είχε ψηφίσει (ως βουλευτής) τον Φλεβάρη του 2015.
Όπως γράψαμε όμως και αρχικά, τα ονόματα των υπολοίπων υποψηφίων φέρνουν απογοήτευση. Το ρεπορτάζ του Γιώργου Ευγενίδη από το Reader.gr είναι χαρακτηριστικό:

"...με δεδομένο ότι απέχουμε μόλις έναν χρόνο από την προεδρική εκλογή, είναι εύλογο να ακούγονται ονόματα. Για παράδειγμα, το όνομα του Ευάγγελου Βενιζέλου συζητείται έντονα, ως ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να έχει τη στήριξη και της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ. Σημειωτέον, πρόσφατα ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος με σταυρό στην Α’ Θεσσαλονίκης, ενώ ακούγεται ότι, εν τέλει, θα είναι πρώτος στο Επικρατείας του Κινήματος Αλλαγής. Άλλωστε, ο κ. Βενιζέλος διαμηνύει ότι πλέον διαδραματίζει εθνικό και όχι κομματικό ρόλο. Ως πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής έχει ακουστεί, δε, και το όνομα του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Βεβαίως, για μεγάλη μερίδα στελεχών και βουλευτών της ΝΔ, ο κ. Σημίτης εξακολουθεί να είναι «κόκκινο πανί», αν και οι παρεμβάσεις του, ιδίως για τα της οικονομίας, έχουν μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον. Βεβαίως, η εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ Μαρία Σπυράκη έσπευσε την Πέμπτη (ΣΚΑΪ 100,3) να υπογραμμίσει ότι η ΝΔ δεν θα προτείνει κανέναν εκ των Ευάγγελου Βενιζέλου ή Κώστα Σημίτη, κλείνοντας έτσι τα σχετικά σενάρια από πολύ νωρίς. Παράλληλα, σε επίπεδο σεναριολογίας διακινούνται και άλλα ονόματα. Κάποιοι, για παράδειγμα, εξακολουθούν να αναφέρονται στο όνομα του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, με το σκεπτικό ότι τυχόν πρότασή του θα «απενεργοποιούσε» μια υποψηφιότητα Παυλόπουλου. Βεβαίως, αυτό το σενάριο κινείται στα όρια του φαντασιακού. Ακόμα, είχε ακουστεί και το όνομα του κορυφαίου συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου, ως τυχόν πρόσωπο κοινής αποδοχής ΝΔ-ΚΙΝΑΛ, αν και τον είχαν προτείνει το 2015 και οι Κ.Ο. της ΔΗ.ΣΥ και του Ποταμιού, χωρίς επιτυχία. Σημειωτέον, πάντως, το Κίνημα Αλλαγής κινείται στη λογική της διακριτής πρότασης, εκ νέου μάλλον κάποιου τεχνοκράτη, καθώς δεν πρόκειται να στηρίξει τον Προκόπη Παυλόπουλο."

Δηλαδή στα 2019, υπάρχουν άνθρωποι που θα προέκριναν τον Ευάγγελο Βενιζέλο, τον Κώστα Σημίτη ή τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για τη θέση του ΠτΔ παρά την τεράστια ευθύνη που φέρουν όλοι τους για το σημερινό μας χάλι; Πολύ πιθανό θα μας πείτε...Εδώ στα 2015, είχαμε φτάσει ένα βήμα πριν τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, ενώ υπήρχαν αρκετοί που προέκριναν την (αξιοθαύμαστη για το κοινωνικό της έργο πάντως) Μαριάννα Βαρδινογιάννη... Αυτές και μόνο οι συζητήσεις δείχουν είτε την ένδοια προσώπων που υπάρχει στην χώρα ή την έλλειψη σοβαρότητας που χαρακτηρίζει τους ηγέτες και εκείνους που διακινούν σενάρια.
Ας ελπίσουμε ότι συμβαίνει το 2ο, γιατί αν μια χώρα 11 εκατομμυρίων (και άλλων 5 εκατομμυρίων αποδήμων) δεν μπορεί να βρει ένα σοβαρό, άμεμπτο άνθρωπο για ΠτΔ, τότε αλίμονό μας...

Και για όσους θα ήθελαν να θυμηθούν, παραθέτουμε την ομιλία των Κωστή Στεφανόπουλου κατά την επίσκεψη Κλίντον στην Αθήνα το βράδυ της 19ης Νοεμβρίου 1999:

Δημοσκοπήσεις από τα καλάθια προσφορών για τη δημιουργία εντυπώσεων

Για τις δημοσκοπικές εταιρίες και για το πως μεταφράζονται από τις εφημερίδες και τα κόμματα, έχουμε γράψει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια (διαβάστε εδώ και εδώ για τη σοκαριστική παραποίηση της αλήθειας). Τα τελευταία χρόνια η μόδα όμως είναι διαφορετική αφού έχουμε περάσει στην δημιουργία εταιριών δημοσκοπήσεων μιας χρήσης που εξαφανίζονται μετά από λίγο καιρό...Σχετικό με το τελευταίο είναι το άρθρο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου στο in.gr που επικεντρώνεται σε μια δημοσκόπηση που φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο 2.5% πιο χαμηλά από την ΝΔ:

"H εταιρεία Vox Pop Analysis μια ΙΚΕ την οποία διευθύνει ο κ. Γιάννης Σκλιάς, πρώην υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Κορινθία και πρώην φοιτητής του υπουργού Επικρατείας Χρ. Βερναρδάκη είχε έρθει στη δημοσιότητα τον Ιούλιο του 2018 με μια δημοσκόπηση που είχε προκαλέσει μεγάλο θόρυβο γιατί επέμεινε σε ένα μεγάλο κλείσιμο της «ψαλίδας» ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Ανάλογο θόρυβο είχε προκαλέσει και νέα έρευνά της, πάλι για την ίδια εφημερίδα, τον Σεπτέμβριο του 2018 που κατέληγε στο ίδιο συμπέρασμα της ψαλίδας που κλείνει.

Τώρα η εταιρεία ξαναχτυπά με μια δημοσκόπηση την οποία παρήγγειλε πάλι η εφημερίδα Documento και η οποία υποστηρίζει ότι οι εκλογές θα είναι ένα ντέρμπι ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ σε αντίθεση με όλες τις άλλες δημοσκοπήσεις που αναφέρουν ότι υπάρχει μια σαφής πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας. Τότε ο θόρυβος που είχε ξεσπάσει είχε επικεντρώσει στις τεχνικές που είχε χρησιμοποιήσει η εταιρεία. Συγκεκριμένα η εταιρεία υποστήριζε ότι χρησιμοποίησε την τεχνική του river sampling. Την ίδια τεχνική χρησιμοποίησε και στην τωρινή έρευνα. Η τεχνική αυτή έγκειται στην προσπάθεια συγκέντρωσης απαντήσεων σε ερωτηματολόγια μέσω διαδικτύου, π.χ. μέσω εμφάνισης σε ιστοσελίδες ή σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ανήκει στην κατηγορία των «μη πιθανολογικών δειγματοληψιών», δηλαδή σε αντίθεση με άλλες έρευνες δεν προσπαθεί να πάρει ένα πραγματικά τυχαίο και αντιπροσωπευτικό δείγμα. Τέτοιες τεχνικές μπορούν να δώσουν εικόνα για τάσεις, ιδίως εάν επαναλαμβάνονται συχνά και άρα εντοπίζονται μεταβολές, αλλά σε γενικές γραμμές δεν χρησιμοποιούνται για ευαίσθητες δημοσκοπήσεις όπως είναι οι πολιτικές δημοσκοπήσεις. Ο λόγος είναι ότι και το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό και υπάρχει μικρός βαθμός ελέγχου της αξιοπιστίας των απαντήσεων, αποφυγής πολλαπλών απαντήσεων από έναν άνθρωπο, μαζί με όλα τα προβλήματα του τρόπου με τον οποίο συμπεριφέρονται στο διαδίκτυο οι άνθρωποι (υψηλότερη πιθανότητα απαντήσεων που θα είναι «της πλάκας»).

Η περιγραφή που δίνει η εταιρεία της έρευνας αποτυπώνει και τα προβλήματα μαζί με αυτή: «Η δειγματοληψία έγινε με riversampling από το διαδίκτυο με αλγοριθμική δειγματοληψία στον γενικό πληθυσμό (ηλικία 17+) και στη συνέχεια με ειδική στόχευση στο φύλο και στην ηλικία (ηλικιακή ομάδα 65+) με χρήση δομημένου ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου. Τα καλώς συμπληρωμένα ερωτηματολόγια ανήλθαν σε 7.536. Από αυτά εξάχθηκε ένα τυχαίο και αντιπροσωπευτικό δείγμα με βάση το φύλο, την ηλικία, τη γεωγραφία (σε επίπεδο περιφέρειας) και την ψήφο στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Το τελικό δείγμα είναι 1.203». Ήδη αυτή η τεχνική γεννά ερωτήματα για την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων. Η λογική ότι πρώτη συγκεντρώνεται ένα μη πιθανολογικό δείγμα και μετά από αυτό εξάγεται ένα υποτίθεται τυχαίο και αντιπροσωπευτικό δείγμα με βάση τα κριτήρια αναφοράς, δεν δείχνει να εγγυάται ακριβώς ότι είμαστε μέσα στα όρια εγκυρότητας μιας πολιτικής δημοσκόπησης. Η αναφορά ότι έγινε με βάση τους κανόνες της ESOMAR για τη διαδικτυακή έρευνα δεν εξασφαλίζει αυτόματα εγκυρότητα, μια που και η ESOMAR αυτό που κάνει στις οδηγίες της για αυτές τις έρευνες είναι να υπογραμμίζει και τις δυσκολίες σε σχέση με αυτές, την ανάγκη προσοχής και την τήρηση κανόνων δεοντολογίας. Είναι γεγονός ότι σήμερα οι τεχνικές δημοσκοπήσεων είναι σε μια μεταβατική φάση. Το πέρασμα από τις έρευνες «πόρτα-πόρτα» (όπου ήταν πιο εύκολο να εξασφαλίζεται ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα) στις τηλεφωνικές, με όλα τα προβλήματα της απροθυμίας απάντησης ή των ανθρώπων που δεν έχουν σταθερό τηλέφωνο, άνοιξε το δρόμο για νέες τεχνικές, που θα στηρίζονται περισσότερο στην παρατήρηση των αλλαγών τάσεων μέσα στο χρόνο παρά στην προσπάθεια για καλή αρχική δειγματοληψία. Όμως, τέτοιες τεχνικές απαιτούν χρόνο, συστηματικότητα, μεθοδικότητα, επανάληψη. Αντίθετα, έρευνες όπως αυτή που συζητάμε παραπέμπουν σε μια άλλη κατεύθυνση. Στη λογική της έρευνας «μίας χρήσης», της έρευνας που παραγγέλλεται απλώς και μόνο για να έχει ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα μια φιλοΣΥΡΙΖΑ εφημερίδα και να τονωθεί το ηθικό του κομματικού μηχανισμού.
Έχει γραφτεί ότι η εταιρεία αυτή εντάσσεται σε ένα πλαίσιο συνεργασιών του υπουργού Επικρατείας και επίσημου δημοσκόπου του ΣΥΡΙΖΑ, του Χριστόφορου Βερναρδάκη, που σε συνέντευξή του έχει παραδεχτεί ότι συνεργάζεται με νέους ερευνητές και χρησιμοποιεί τα πορίσματά τους. Μόνο που φαντάζομαι ότι ένας έμπειρος δημοσκόπος όπως ο Βερναρδάκης γνωρίζει ότι από τέτοιες έρευνες μπορείς π.χ. να κάνει εκτιμήσεις για τάσεις (π.χ. όλοι ξέρουν ότι λόγω διαφορετικού ποσοστού συσπείρωσης η τελική διαφορά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι μικρότερη από όσο λένε τώρα ορισμένες δημοσκοπήσεις), όμως γνωρίζει ότι τίτλοι όπως «ντέρμπι οι εκλογές» απέχουν από την πραγματικότητα. Οι πολιτικές δημοσκοπήσεις είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Από αυτές κρίνονται πολιτικές εξελίξεις και επιλογές. Επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Τις επικαλούνται κυβερνήσεις και κόμματα ως παράγοντα νομιμοποίησης ή απονομιμοποίησης πολιτικών. Γι’ αυτό και δεν μπορούν να καταλήξουν fake news. Γιατί τότε ένα εργαλείο πολύτιμο κοινωνικές έρευνας θα έχει απαξιωθεί. Και χαμένοι θα είναι όλοι."

Όλη η "αλήθεια" πίσω από την παραίτηση Παπαχριστόπουλου και την επερχόμενη κύρωση της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ

Επειδή δεν έγιναν γνωστές όλες οι λεπτομέρειες και το παρασκήνιο της ανάκλησης της παραίτησης Παπαχριστόπουλου από τη βουλευτική του έδρα, κάναμε το ρεπορτάζ μας, βρήκαμε όλη την αλήθεια και σας τη παρουσιάζουμε...
Η ιστορία ξεκίνησε ως εξής - Ο Τράμπ τηλεφώνησε ξημερώματα Παρασκευής στον Τσίπρα. Η Περιστέρα το σήκωσε, και μόλις άκουσε τη φωνή, ξύπνησε τον Τσίπρα και του είπε: "Αλέξη ξύπνα, ο Πρόεδρος στο τηλέφωνο". Ο Τσίπρας αγουροξυπνημένος ρώτησε με απορία: "Τι θέλει τέτοια ώρα ο Προκόπης;". Τότε η Περιστέρα, η οποία είχε και παράδοση στο ΕΜΠ πρωϊ-πρωϊ και ήθελε να ξανακοιμηθεί, εκνευρισμένη του είπε: "Ποιος Προκόπης, ανεπρόκοπε - ο Τράμπ είναι." Ο Τσίπρας τότε πετάχθηκε όρθιος και έτρεξε στο τηλέφωνο - μην αφήσει κοτζάμ πλανητάρχη να περιμένει. Και ενώ περίμενε να του τα ψάλλει ο Τράμπ γιατί άφησε τον Πάνο να φύγει (και να πάει στην αποστρατία έχοντας γίνει θυσία για το καλό του δυτικού κόσμου ως άλλος Ιφιγένειος), τον άκουσε έκπληκτο να του λέει: "Alexis, I heard that Thanassis is giving up his place. Do you know what does this mean?" (Αλέξη, άκουσα ότι ο Θανάσης θα παραιτηθεί, ξέρεις τι σημαίνει αυτό;). Ο Αλέξης όμως δεν ξέρει κανένα Θανάση - εκτός του Βέγγου, και καθότι μπασκετόφιλος, και του Σκουρτόπουλου του προπονητή της εθνικής Ελλάδος. Και πάνω που ετοιμαζόταν να ρωτήσει τον Ντόναλντ γιατί τον πήρε άγρια χαράματα για να τον ρωτήσει για τον προπονητή της εθνικής (που εκτός τον άλλον παραμένει στη θέση του), η Περιστέρα (που ως καλή σύντροφος είναι άγρυπνος φρουρός δίπλα στον άντρα της και κρυφακούει) τον επανέφερε στην τάξη λέγοντάς του ψυθιριστά "Παπαχριστόπουλος - ΑΝΕΛ". Ο Αλέξης τότε άρχισε να παίρνει στροφές και υποσχέθηκε στον Τράμπ ότι ο Παπαχριστόπουλος δε θα πάει πουθενά, αν δεν κάνει τη δουλειά ολόκληρη.

Μετά ακολούθησαν αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα - από την Μέρκελ, τον Γιούνκερ, τον Τάσκ ως και τον Ζάεφ που έβλεπε το τσουκάλι με τα δολλάρια να φεύγουν - με το ίδιο περιεχόμενο. Να ΜΗΝ παραιτηθεί ο Παπαχριστόπουλος.
Όχι βέβαια γιατί όλοι αυτοί καίγονται να μην χάσει την κοινοβουλευτική ομάδα ο Πάνος. Αλλά γιατί πρέπει να ψηφιστεί ΣΙΓΟΥΡΑ η έγκριση του πρωτοκόλλου της ένταξης των γειτόνων στο ΝΑΤΟ. Μετά ας πάει όπου θέλει και ο Παπαχριστόπουλος και ας πάνε και στο καλό οι ΑΝΕΛ. Το μοναστήρι να είναι καλά και από (Τέρενς) Κουϊκ, άλλο τίποτα.
Έτσι όταν ο Θανάσης "εγώ κρατάω το λόγο μου" Παπαχριστόπουλος, πήγε στον Βούτση αργότερα, για να παραιτηθεί (γιατί τα ΕΛΤΑ ΜΠΟΡΕΙ να είχαν απεργία, λεφτά για κούριερ δεν υπάρχουν, τα e-mail δε λειτουργούσαν και οι υπάλληλοι της Βουλής δεν θεωρούνται ικανοί να πάρουν την επιστολή παραίτησης από το γραφείο του Παπαχριστόπουλου και να την παραδώσουν στον Βούτση), ο Βούτσης λειτουργώντας ως κομματάρχης της κακιάς ώρας (και όχι ως Πρόεδρος της Βουλής), προσπάθησε και πέτυχε να τον μεταπείσει.
"Δεν έχω κανονίσει ακόμα το αποχαιρετιστήριο πάρτυ σου". Του είπε στην αρχή. "Δεν πειράζει, το κάνουμε αργότερα" του απάντησε αμετακίνητος ο Θανάσης.
"Μα, δεν έχουμε μαζέψει ακόμα λεφτά απ' όλους και δεν προλαβαίνουμε να ψωνίσουμε κάτι ώστε να στο δώσουμε στην τελευταία ομιλία σου μαζί με ένα μπουκέτο λουλούδια", συνέχισε το πρέσιγκ ο Βούτσης. "Δεν πειράζει, μου στέλνεται το δώρο στο σπίτι", επέμεινε ο Θανάσης.
"Μα, ξέρεις, θα χάσεις το μισθό του Φλεβάρη και δεν θα μπορείς να πάρεις και τα τζάμπα εισιτήρια για τη Θεσσαλονίκη στους φίλους σου για να δεις το καρναβάλι". Είπε πάλι ο Βούτσης. "Δεν πειράζει, έχω κάνει καβάτζα, και αν είναι θα πάω με το ΚΤΕΛ, που ξέρω τον πρόεδρο και θα μου κόψει φοιτητικό. Άσε που καρναβάλι βλέπω κάθε μέρα εδώ", είπε εκνευρισμένα ο Θανάσης. Γιατί είπαμε, είχε δώσει το λόγο του στον Καμμένο ότι θα παραδώσει την έδρα - ΑΦΟΥ ψηφίσει για το όνομα των Σκοπίων - και ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορούσε να τον καθυστερήσει να το κάνει.
Τότε ο Βούτσης ομολόγησε την αλήθεια: "Ξέρεις, έχουμε ακόμα και το θέμα των Σκοπίων". Ο Θανάσης εξανέστη "μα τι λες Πρόεδρε...Αφού ψηφίσαμε". Είχε τα δίκια του κι αυτός. Είπαμε: η τιμή πάνω απ' όλα.
"Ναι ψηφίσαμε το όνομα, αλλά δεν ψηφίσαμε για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ". Συμπλήρωσε ο Βούτσης. Τότε ο Θανάσης ξεφύσηξε βαριά. Ήξερε ότι έπρεπε να μείνει. Στο κάτω-κάτω, καλό το καρναβάλι της Βουλής, αλλά της Θεσσαλονίκης είναι καλύτερο. Και το δωράκι που θα του αγόραζαν τα παιδιά από την Βουλή το περίμενε πως και πως και το ήθελε στο χέρι. Ποιος ήξερε τι βλακεία θα του αγόραζαν (αν του αγόραζαν) αν δεν ήταν εκεί να του δώσουν. "Καλά πρόεδρε. Αλλά σε παρακαλώ. Μην με υποχρεώσεις να μείνω και για τις ψηφοφορίες για την Unesco, την ΦΙΦΑ, την ΦΙΜΠΑ και την Παγκόσμια Ομοσπονδία Μπάντμιντον. Ας τα ψηφίσει αυτά ο Κουϊκ".
Ο Βούτσης τον άκουσε ανακουφισμένος. Τον συνεχάρη και τον έστειλε στο καλό. Έπρεπε να πάρει τηλέφωνο τον Αλέξη να του πει τα ευχάριστα και να του υπενθυμίσει να τσοντάρει γερά για το αποχαιρετιστήριο δώρο του Θανάση...Στο κάτω-κάτω το άξιζε...