Αναρτήσεις
Οι βουλευτές που ετοιμάζονται να ψηφίσουν την Συμφωνία των Πρεσπών και να φορτώσουν την χώρα μας μ' ένα ακόμα τεράστιο στίγμα, το οποίο θα κουβαλάει μέχρι το τέλος της (όποτε έρθει αυτό ουσιαστικά ή τυπικά), δεν είναι ένα ενιαίο σώμα.
Ούτε φυσικά είναι όλοι καλών προθέσεων.
Καταρχήν έχουμε τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ψηφίζουν "ιδεολογικά". Γι' αυτούς δεν μπορούμε να πούμε πολλά: κατά τα πιστεύω τους οτιδήποτε "εθνικό" δεν έχει σημασία, ο πατριωτισμός είναι ισοδύναμος του εθνικισμού και το μέλλον της Μακεδονίας (μας) δεν τους ενδιαφέρει. Στο μικροκοσμό τους, τα ονόματα (και οι μελλοντικές διεκδικήσεις) δεν έχουν σημασία. Είναι χαρούμενοι οι Σκοπιανοί; Είναι χαρούμενοι και αυτοί στα πλαίσια ενός λανθάνοντος διεθνισμού. Κάποιοι απ' αυτούς έχουν στενές (όχι απαραίτητα οικονομικές) σχέσεις με "περίεργα χρηματοδοτούμενες" ΜΚΟ (στα τόσα υπερβολικά του Καμμένου υπάρχουν εξάλλου και κάποιες μικρές αλήθειες), μέσω γνωστών/φίλων/συγγενών και θεωρούν ότι "κάνουν το σωστό". Ήταν γνωστοί επομένως και οι απαιτήσεις απ' αυτούς ελάχιστες. Αυτοί δεν έχουν πολιτικό παρελθόν, πέραν από τη συμμετοχή τους σε κάποιες απεργίες και πορείες αμφιβόλου βαρύτητας, και στην επόμενη κοινοβουλευτική εκκαθάριση, οι περισσότεροι απ' αυτούς θα πάνε σπίτι τους. Κάποιοι απ' αυτούς θα χάσουν τις θέσεις τους από άτομα της τρίτης και τέταρτης ομάδας, που θα έρθουν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ και έχουν περισσότερους "δεμένους" ψήφους απ' αυτούς.
Η δεύτερη ομάδα αποτελείται από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που προερχόμενοι από άλλους πολιτικούς χώρους είναι στην ουσία "συνεργαζόμενοι". Αυτοί αναγνωρίζουν τον κίνδυνο που θα φέρει η συμφωνία σε ιδιωτικές συζητήσεις τους (κάποιοι εξ αυτών και δημόσια), αλλά δεν είναι διαθετιμένοι να κάνουν αυτό που τους επιβάλει η πολιτική τους συνείδηση. Υπάρχουν περίπου 10, που υπό άλλες συνθήκες (χαλαρής ψήφου) θα ψήφιζαν ενάντια, αλλά στη δεδομένη χρονική στιγμή, και με δεδομένη τη πίεση που ασκείται από την κυβέρνηση και τον ξένο πολιτικό παράγοντα προς αυτούς, θα κάνουν την καρδιά τους πέτρα. Δεν υπάρχει ιδεολογικό υπόβαθρο γι' αυτούς. Προσπαθούν να κρατήσουν την καρέκλα τους όσο περισσότερο γίνεται, ελπίζοντας σε πολιτική επιβίωσή τους την επόμενη μέρα - "ευσεβείς πόθοι" που λένε.
Η τρίτη ομάδα είναι των εκ μεταγραφής προερχομένων. Αυτοί είναι πρώην βουλευτές των ΑΝΕΛ, που αν και κατέβηκαν με πολιτικό μανιφέστο το "τα Σκόπια δε δικαιούνται το όνομα Μακεδονία", στην πορεία το ξέχασαν τελείως. Κάποιοι απ' αυτούς υπουργοποιήθηκαν και δε θέλουν να χάσουν την καρέκλα, κάποιοι απ' αυτούς πίστεψαν τον Τσίπρα ότι θα έχουν την ευκαιρία να μπουν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές και ότι θα πάρουν μια καλά αμοιβώμενη θέση στο Δημόσιο τομέα την επόμενη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση. Τα όσα βγαίνουν γι' αυτούς τον τελευταίο καιρό (βλ. διπλή μισθοδοσία για Χρυσοβελώνη, τα κινητά της Κουντουρά, τα ταξίδια του Κόκκαλη κ.ο.κ.) μπορεί να είναι πολιτικά χτυπήματα "κάτω από τη ζώνη", αλλά είναι αληθινά και δείχνουν το "ποιόν" τους. Πλην της Κουντουρά - που υπάρχει υπόσχεση να είναι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ από πολύ υψηλά ιστάμενα στελέχη της κυβέρνησης, δεν μπορεί να περιμένουν πολλά, εκτός και αν έχουν διάθεση να περιμένουν 4-5 χρόνια.
Η τέταρτη ομάδα είναι αυτοί των βουλευτών του Ποταμιού. Ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο υπαρχηγός του Γιώργος Μαυρωτάς και ο Δανέλλης έχουν εκφράσει τη γνώμη τους εδώ και καιρό. Θέλουν μια λύση με τα Σκόπια, γιατί η προσέγγισή τους είναι απλή: "Ό,τι θέλει η Μέρκελ και το ΝΑΤΟ είναι σωστό" - σε όλα τα "ανοιχτά μέτωπα" (ακόμα και αυτό των γερμανικών αποζημιώσεων). Αυτοί γνωρίζουν ότι πολιτικό μέλλον εντός του Ποταμιού δεν έχουν αφού αυτό θα καταποντιστεί στις επόμενες εκλογές και παλεύουν για ένα καλύτερο πολιτικό "αύριο" (αφού σ' αυτήν την κοινοβουλευτική περίοδο τους πρόλαβε στη στροφή ο Καμμένος και μπήκε στην κυβέρνηση, αντί των Ποταμίσιων). Και στα πλαίσια αυτού δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν και τα "ρεπό του Ζουράρι" (όπως είπε χαρακτηριστικά ο συνοδοιπόρος του Ψαριανός). Ο Λυκούδης είναι από μόνος του μια ιδιαίτερη περίπτωση και για να τον καταλάβει κανείς θα πρέπει να ακούσει το παρακάτω αληθινό περιστατικό: πριν την προσχώρησή της πολιτικής του "ομάδας" στο Ποτάμι, συμμετείχε σε πολιτικές ζυμώσεις για τη συγκρότηση ενός ενιαίου - καθαρά Κεντρώου - πολιτικού μετώπου. Καθώς οι συζητήσεις τραβούσαν πολύ και δε φαινόταν εύκολη η κοινή κάθοδος, πετάχτηκε ο Λυκούδης και τους είπε: "δεν πάμε κάπου ρε παιδιά, να βγούμε βουλευτές να σιγουρευτούμε και μετά το ξανασυζητάμε;". Εκείνος το είπε και το έκανε - οι άλλοι δεν ακολούθησαν.
Μια ομάδα μόνος του είναι ο Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ. Εκλέχθηκε ως "τσόντα" στο ψηφοδέλτιο της Επικρατείας το 2015, μετά τη διάσπαση του κόμματός του (το άλλο κομμάτι πήγε με τον ΣΥΡΙΖΑ), στα πλαίσια της δημιουργίας του ΚΙΝΑΛ και στην προσπάθεια της Γεννηματά να δείξει ότι το κόμμα δεν ήταν μόνο το ΠΑΣΟΚ. Σε οποιαδήποτε περιφέρεια κατερχόταν ως "κανονικός" υποψήφιος δε θα εκλεγόταν. Τώρα γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να είναι σε εκλόγιμη θέση (αφού αυτή είναι καπαρωμένη από τον Βενιζέλο), αποφάσισε να κάνει την ηρωϊκή έξοδο - που θα τον φέρει στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο φιλέσπαχνος Αλέξης φροντίσει γι' αυτόν παραμένει άγνωστο...
Από την μία λοιπόν έχουμε όλους αυτούς. Που στην πραγματικότητα θα ψήφιζαν τη συμφωνία, οτιδήποτε και αν αυτή έγραφε. Γι' αυτούς το μείζον ήταν το θέμα "να κλείσει" - είτε λόγω καρέκλας, είτε λόγω πιέσεων, είτε λόγω ιδεολογίας.
Όχι πως βέβαια από την άλλη τα πράγματα είναι καλύτερα (πολλοί άλλωστε απ' αυτούς που δε θα ψηφίσουν τη συμφωνία, θα το έκαναν ευχαρίστως αν ήταν στην κυβέρνηση). Αλλά για τους δε (τους μη ψηφίζοντες) η πολιτική ιστορία θα καταγράψει την αρνητική ψήφο. Οι μεν θα σηκώσουν το βάρος.
Από την άλλη έχουμε τον Μίκη Θεοδωράκη. Που κοντεύει 100 αλλά παλεύει για τα ιδανικά του μέχρι τέλους. Και που τους τα λέει πολύ καλά με λόγια απλά στην ανοιχτή επιστολή του (που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Τα Νέα") και τους αφαιρεί τις όποιες δικαιολογίες προσπαθούν να βρουν για τον εαυτό τους:
"Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, όλων των πολιτικών πεποιθήσεων, ενώθηκαν στο Σύνταγμα απαιτώντας να μην προχωρήσουν οι εθνικές παραχωρήσεις εις βάρος της Ελλάδας στο Μακεδονικό.
Τότε, μίλησα σε εκείνους, όπως και σε όλους τους Έλληνες για τους μεγάλους κινδύνους που κρύβει για την πατρίδα μας αυτή η αναίτια υποχώρηση. Η κυβέρνηση αγνόησε και τους κινδύνους και τον ελληνικό λαό και, χωρίς καμία λογική, αποφάσισε να προχωρήσει, με κάθε κόστος. Για ένα θέμα στο οποίο δεν έχουμε κανένα απολύτως λόγο να κάνουμε πίσω, ένα θέμα που δεν χρειάζεται να «λυθεί» γιατί για την Ελλάδα είναι λυμένο. Για να μας επιβληθεί μία συμφωνία που μόνο δεινά επιφυλάσσει για τη χώρα μας αλλά και για τα Βαλκάνια στο σύνολό τους.
Και μάλιστα, την ώρα που τα ίδια τα Σκόπια δεν έχουν από τότε μέχρι σήμερα σταματήσει επισήμως να μιλούν για «μακεδονικό» έθνος, «μακεδονική» γλώσσα και «μακεδονική» ταυτότητα, παραβιάζοντας καθημερινά ακόμα και αυτή την ίδια τη Συμφωνία των Πρεσπών. ΟΛΟΙ. Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τους και την αντιπολίτευση μέχρι τον «καλών προθέσεων» πρωθυπουργό τους και τον υπουργό Εξωτερικών τους που τον ακούσαμε και προχθές ακόμα στην επίσημη επίσκεψή του στην Τουρκία.
Σήμερα απευθύνομαι όχι μόνο σ' εκείνους που θα διαδηλώσουν αύριο ξανά στο Σύνταγμα, αλλά κυρίως, σε όσους θα βρίσκονται μέσα στο κτίριο της Βουλής και θα πάρουν μια απόφαση που αφορά το μέλλον της Ελλάδας. Απευθύνω έκκληση προς όλους τους βουλευτές: μην προχωρήσετε σ' αυτό το έγκλημα εις βάρος της Ελλάδας. Η ζημιά που θα προκαλέσετε στον τόπο μας θα είναι ανεπανόρθωτη.
Αλλά και η κρίση της Ιστορίας και του ελληνικού λαού θα είναι αμείλικτη. Σας θυμίζω την επίσημη ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά τη λήξη του Συμβουλίου των τότε πολιτικών αρχηγών που συνεδρίασαν στις 13.4.1992 παρουσία του τότε προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή:
«Η πολιτική ηγεσία της χώρας» (σ.σ.: Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Ανδρέας Παπανδρέου, Μαρία Δαμανάκη (Συνασπισμός), Αλέκα Παπαρήγα), «με εξαίρεση το ΚΚΕ, συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει το ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνο εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου του 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία».
ΚΑΘΟΛΟΥ.
Με κανένα γεωγραφικό ή άλλο προσδιορισμό.
Η τυχόν απομάκρυνση από εκείνη την απόφαση πολιτικών ιστορικού διαμετρήματος που εκπροσωπούσαν σχεδόν ολόκληρο τον πολιτικό χώρο είναι πράξη ιστορικά απαράδεκτη, στα όρια της εθνικής μειοδοσίας και θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας. Τα Σκόπια με όχημα το όνομα «Μακεδονία» και παραμορφώνοντας τα ιστορικά γεγονότα σε βαθμό γελοιότητας, επιδιώκουν στην πραγματικότητα την επέκταση των συνόρων τους εις βάρος των δικών μας για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μακεδονίας του Αιγαίου». Είναι ανάγκη να αντιταχθούμε σ' αυτή την παραχάραξη της ιστορίας και να επαγρυπνούμε για την διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας, που κινδυνεύει από τις διεθνείς δυνάμεις που στοχεύουν ανοιχτά στη σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων. Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας είναι νωπή. Το επόμενο θύμα θα είναι η χώρα μας.
Αν τα Σκόπια γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης με την ψήφο τη δική μας, ώστε να μπορούν αύριο - μεθαύριο να μας απειλούν από ισχυρότερη θέση, τότε θα είμαστε άξιοι της Μοίρας μας. Επειδή είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η Μακεδονία ήταν και είναι Ελληνική, δεν πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ποτέ με το όνομα αυτό, αφού γνωρίζουμε ότι μόνον εμείς μπορούμε να τους δώσουμε την ιστορική νομιμοποίηση.
Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία» παραβλέποντας ότι έτσι γελοιοποιούνται μπροστά στην ιστορία. Θυμηθείτε το παράδειγμα της Δυτικής Γερμανίας, που δεν αναγνώρισε ώς το τέλος την Ανατολική Γερμανία παρά το ότι δεκάδες χώρες είχαν συνάψει μαζί της διπλωματικές σχέσεις, θεωρώντας πως δεν μπορεί η αποδοχή από τους άλλους να παραχαράξει τελεσίδικα την ιστορία χωρίς τη δική τους νομιμοποίηση. Βεβαίως πρέπει να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την ειρηνική συνύπαρξη με το κράτος των Σκοπίων. Όμως, όσο εκφράζουν με κάθε τρόπο αλυτρωτικές τάσεις και διεκδικούν την ιστορική μας ταυτότητα προχωρώντας σε «παραχωρήσεις» που θα μπορούσαν να απευθύνονται μόνο σε λαό ηλιθίων και γονατισμένων και παραβιάζοντας προκλητικότατα (άρα ΑΚΥΡΩΝΟΝΤΑΣ) και την ίδια την συμφωνία των Πρεσπών που υπέγραψαν, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να έχουν την ψήφο μας για την ένταξή τους στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ.
Το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων δεν είναι ένα όποιο θέμα που αύριο μπορεί πανεύκολα να ρυθμιστεί διαφορετικά. Η ψήφος του ελληνικού λαού δεν έδωσε σε κανένα εν λευκώ εξουσιοδότηση για χειρισμό του θέματος αυτού κατά το δοκούν. Καμιά κυβέρνηση (ακόμα κι αν ήταν κυβέρνηση πλειοψηφίας) δεν μπορεί να πάρει τόσο σοβαρές για την χώρα αποφάσεις. Γι' αυτό η μόνη συνετή απόφαση από πλευράς της σημερινής κυβέρνησης είναι να καταφύγει στην κρίση του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού με τη διενέργεια Δημοψηφίσματος.
Αθήνα, 19.1.2019
Μίκης Θεοδωράκης"
(Για την κουβέντα που άνοιξε περί διαφοράς μεταξύ "ιθαγένειας" και "υπηκοότητας" στο "καινούργιο" Σύνταγμα των Σκοπίων μπορείτε να διαβάσετε περισόττερα εδώ).
Ούτε φυσικά είναι όλοι καλών προθέσεων.
Η δεύτερη ομάδα αποτελείται από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που προερχόμενοι από άλλους πολιτικούς χώρους είναι στην ουσία "συνεργαζόμενοι". Αυτοί αναγνωρίζουν τον κίνδυνο που θα φέρει η συμφωνία σε ιδιωτικές συζητήσεις τους (κάποιοι εξ αυτών και δημόσια), αλλά δεν είναι διαθετιμένοι να κάνουν αυτό που τους επιβάλει η πολιτική τους συνείδηση. Υπάρχουν περίπου 10, που υπό άλλες συνθήκες (χαλαρής ψήφου) θα ψήφιζαν ενάντια, αλλά στη δεδομένη χρονική στιγμή, και με δεδομένη τη πίεση που ασκείται από την κυβέρνηση και τον ξένο πολιτικό παράγοντα προς αυτούς, θα κάνουν την καρδιά τους πέτρα. Δεν υπάρχει ιδεολογικό υπόβαθρο γι' αυτούς. Προσπαθούν να κρατήσουν την καρέκλα τους όσο περισσότερο γίνεται, ελπίζοντας σε πολιτική επιβίωσή τους την επόμενη μέρα - "ευσεβείς πόθοι" που λένε.
Η τρίτη ομάδα είναι των εκ μεταγραφής προερχομένων. Αυτοί είναι πρώην βουλευτές των ΑΝΕΛ, που αν και κατέβηκαν με πολιτικό μανιφέστο το "τα Σκόπια δε δικαιούνται το όνομα Μακεδονία", στην πορεία το ξέχασαν τελείως. Κάποιοι απ' αυτούς υπουργοποιήθηκαν και δε θέλουν να χάσουν την καρέκλα, κάποιοι απ' αυτούς πίστεψαν τον Τσίπρα ότι θα έχουν την ευκαιρία να μπουν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές και ότι θα πάρουν μια καλά αμοιβώμενη θέση στο Δημόσιο τομέα την επόμενη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση. Τα όσα βγαίνουν γι' αυτούς τον τελευταίο καιρό (βλ. διπλή μισθοδοσία για Χρυσοβελώνη, τα κινητά της Κουντουρά, τα ταξίδια του Κόκκαλη κ.ο.κ.) μπορεί να είναι πολιτικά χτυπήματα "κάτω από τη ζώνη", αλλά είναι αληθινά και δείχνουν το "ποιόν" τους. Πλην της Κουντουρά - που υπάρχει υπόσχεση να είναι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ από πολύ υψηλά ιστάμενα στελέχη της κυβέρνησης, δεν μπορεί να περιμένουν πολλά, εκτός και αν έχουν διάθεση να περιμένουν 4-5 χρόνια.
Μια ομάδα μόνος του είναι ο Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ. Εκλέχθηκε ως "τσόντα" στο ψηφοδέλτιο της Επικρατείας το 2015, μετά τη διάσπαση του κόμματός του (το άλλο κομμάτι πήγε με τον ΣΥΡΙΖΑ), στα πλαίσια της δημιουργίας του ΚΙΝΑΛ και στην προσπάθεια της Γεννηματά να δείξει ότι το κόμμα δεν ήταν μόνο το ΠΑΣΟΚ. Σε οποιαδήποτε περιφέρεια κατερχόταν ως "κανονικός" υποψήφιος δε θα εκλεγόταν. Τώρα γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να είναι σε εκλόγιμη θέση (αφού αυτή είναι καπαρωμένη από τον Βενιζέλο), αποφάσισε να κάνει την ηρωϊκή έξοδο - που θα τον φέρει στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο φιλέσπαχνος Αλέξης φροντίσει γι' αυτόν παραμένει άγνωστο...
Από την μία λοιπόν έχουμε όλους αυτούς. Που στην πραγματικότητα θα ψήφιζαν τη συμφωνία, οτιδήποτε και αν αυτή έγραφε. Γι' αυτούς το μείζον ήταν το θέμα "να κλείσει" - είτε λόγω καρέκλας, είτε λόγω πιέσεων, είτε λόγω ιδεολογίας.
Όχι πως βέβαια από την άλλη τα πράγματα είναι καλύτερα (πολλοί άλλωστε απ' αυτούς που δε θα ψηφίσουν τη συμφωνία, θα το έκαναν ευχαρίστως αν ήταν στην κυβέρνηση). Αλλά για τους δε (τους μη ψηφίζοντες) η πολιτική ιστορία θα καταγράψει την αρνητική ψήφο. Οι μεν θα σηκώσουν το βάρος.Από την άλλη έχουμε τον Μίκη Θεοδωράκη. Που κοντεύει 100 αλλά παλεύει για τα ιδανικά του μέχρι τέλους. Και που τους τα λέει πολύ καλά με λόγια απλά στην ανοιχτή επιστολή του (που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Τα Νέα") και τους αφαιρεί τις όποιες δικαιολογίες προσπαθούν να βρουν για τον εαυτό τους:
"Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, όλων των πολιτικών πεποιθήσεων, ενώθηκαν στο Σύνταγμα απαιτώντας να μην προχωρήσουν οι εθνικές παραχωρήσεις εις βάρος της Ελλάδας στο Μακεδονικό.
Τότε, μίλησα σε εκείνους, όπως και σε όλους τους Έλληνες για τους μεγάλους κινδύνους που κρύβει για την πατρίδα μας αυτή η αναίτια υποχώρηση. Η κυβέρνηση αγνόησε και τους κινδύνους και τον ελληνικό λαό και, χωρίς καμία λογική, αποφάσισε να προχωρήσει, με κάθε κόστος. Για ένα θέμα στο οποίο δεν έχουμε κανένα απολύτως λόγο να κάνουμε πίσω, ένα θέμα που δεν χρειάζεται να «λυθεί» γιατί για την Ελλάδα είναι λυμένο. Για να μας επιβληθεί μία συμφωνία που μόνο δεινά επιφυλάσσει για τη χώρα μας αλλά και για τα Βαλκάνια στο σύνολό τους.
Και μάλιστα, την ώρα που τα ίδια τα Σκόπια δεν έχουν από τότε μέχρι σήμερα σταματήσει επισήμως να μιλούν για «μακεδονικό» έθνος, «μακεδονική» γλώσσα και «μακεδονική» ταυτότητα, παραβιάζοντας καθημερινά ακόμα και αυτή την ίδια τη Συμφωνία των Πρεσπών. ΟΛΟΙ. Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τους και την αντιπολίτευση μέχρι τον «καλών προθέσεων» πρωθυπουργό τους και τον υπουργό Εξωτερικών τους που τον ακούσαμε και προχθές ακόμα στην επίσημη επίσκεψή του στην Τουρκία.
Σήμερα απευθύνομαι όχι μόνο σ' εκείνους που θα διαδηλώσουν αύριο ξανά στο Σύνταγμα, αλλά κυρίως, σε όσους θα βρίσκονται μέσα στο κτίριο της Βουλής και θα πάρουν μια απόφαση που αφορά το μέλλον της Ελλάδας. Απευθύνω έκκληση προς όλους τους βουλευτές: μην προχωρήσετε σ' αυτό το έγκλημα εις βάρος της Ελλάδας. Η ζημιά που θα προκαλέσετε στον τόπο μας θα είναι ανεπανόρθωτη.
Αλλά και η κρίση της Ιστορίας και του ελληνικού λαού θα είναι αμείλικτη. Σας θυμίζω την επίσημη ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά τη λήξη του Συμβουλίου των τότε πολιτικών αρχηγών που συνεδρίασαν στις 13.4.1992 παρουσία του τότε προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή:
«Η πολιτική ηγεσία της χώρας» (σ.σ.: Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Ανδρέας Παπανδρέου, Μαρία Δαμανάκη (Συνασπισμός), Αλέκα Παπαρήγα), «με εξαίρεση το ΚΚΕ, συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει το ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων μόνο εάν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου του 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία».
ΚΑΘΟΛΟΥ.
Με κανένα γεωγραφικό ή άλλο προσδιορισμό.
Η τυχόν απομάκρυνση από εκείνη την απόφαση πολιτικών ιστορικού διαμετρήματος που εκπροσωπούσαν σχεδόν ολόκληρο τον πολιτικό χώρο είναι πράξη ιστορικά απαράδεκτη, στα όρια της εθνικής μειοδοσίας και θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας. Τα Σκόπια με όχημα το όνομα «Μακεδονία» και παραμορφώνοντας τα ιστορικά γεγονότα σε βαθμό γελοιότητας, επιδιώκουν στην πραγματικότητα την επέκταση των συνόρων τους εις βάρος των δικών μας για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μακεδονίας του Αιγαίου». Είναι ανάγκη να αντιταχθούμε σ' αυτή την παραχάραξη της ιστορίας και να επαγρυπνούμε για την διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας, που κινδυνεύει από τις διεθνείς δυνάμεις που στοχεύουν ανοιχτά στη σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων. Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας είναι νωπή. Το επόμενο θύμα θα είναι η χώρα μας.
Αν τα Σκόπια γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης με την ψήφο τη δική μας, ώστε να μπορούν αύριο - μεθαύριο να μας απειλούν από ισχυρότερη θέση, τότε θα είμαστε άξιοι της Μοίρας μας. Επειδή είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η Μακεδονία ήταν και είναι Ελληνική, δεν πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ποτέ με το όνομα αυτό, αφού γνωρίζουμε ότι μόνον εμείς μπορούμε να τους δώσουμε την ιστορική νομιμοποίηση.
Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία» παραβλέποντας ότι έτσι γελοιοποιούνται μπροστά στην ιστορία. Θυμηθείτε το παράδειγμα της Δυτικής Γερμανίας, που δεν αναγνώρισε ώς το τέλος την Ανατολική Γερμανία παρά το ότι δεκάδες χώρες είχαν συνάψει μαζί της διπλωματικές σχέσεις, θεωρώντας πως δεν μπορεί η αποδοχή από τους άλλους να παραχαράξει τελεσίδικα την ιστορία χωρίς τη δική τους νομιμοποίηση. Βεβαίως πρέπει να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την ειρηνική συνύπαρξη με το κράτος των Σκοπίων. Όμως, όσο εκφράζουν με κάθε τρόπο αλυτρωτικές τάσεις και διεκδικούν την ιστορική μας ταυτότητα προχωρώντας σε «παραχωρήσεις» που θα μπορούσαν να απευθύνονται μόνο σε λαό ηλιθίων και γονατισμένων και παραβιάζοντας προκλητικότατα (άρα ΑΚΥΡΩΝΟΝΤΑΣ) και την ίδια την συμφωνία των Πρεσπών που υπέγραψαν, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να έχουν την ψήφο μας για την ένταξή τους στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ.
Το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων δεν είναι ένα όποιο θέμα που αύριο μπορεί πανεύκολα να ρυθμιστεί διαφορετικά. Η ψήφος του ελληνικού λαού δεν έδωσε σε κανένα εν λευκώ εξουσιοδότηση για χειρισμό του θέματος αυτού κατά το δοκούν. Καμιά κυβέρνηση (ακόμα κι αν ήταν κυβέρνηση πλειοψηφίας) δεν μπορεί να πάρει τόσο σοβαρές για την χώρα αποφάσεις. Γι' αυτό η μόνη συνετή απόφαση από πλευράς της σημερινής κυβέρνησης είναι να καταφύγει στην κρίση του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού με τη διενέργεια Δημοψηφίσματος.
Αθήνα, 19.1.2019
Μίκης Θεοδωράκης"
(Για την κουβέντα που άνοιξε περί διαφοράς μεταξύ "ιθαγένειας" και "υπηκοότητας" στο "καινούργιο" Σύνταγμα των Σκοπίων μπορείτε να διαβάσετε περισόττερα εδώ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου