Αναρτήσεις
Είναι τραγικό να είσαι κυβέρνηση και να θες ν' αφήσεις το στίγμα σου σ' ένα τομέας, αλλά όντας περιορισμένων δυνατοτήτων, αντί ν' αφήνεις καλό όνομα να καταλήγεις περίγελος και στόχος ακόμα και εκείνων που κάποτε ήταν οι καλύτεροί σου φίλοι.
Τελευταίο παράδειγμα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι η περίπτωση Τσιρώνη και το περιβόητο νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς το οποίο ανακοινώθηκε, συζητήθηκε και τελικά αποσύρθηκε, αφού υπήρξε άνωθεν παρέμβαση και γενικό ξεμπρόστιασμα σε όλα τα επίπεδα...
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: έχοντας λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματα της χώρας, η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει μια ακόμα "τομή" στο θέμα των ζώων συντροφιάς. Θεωρώντας ότι το υπάρχον πλαίσιο ευθύνης ήταν ασαφές καθώς και ότι υπήρχε ένα χρηματοδοτικό κενό για την διαχείριση των αδεσπότων, προώθησε ένα νομοσχέδιο το οποίο μεταξύ των άλλων: α) ποινικοποιούσε τη φιλοζωία αφού όποιος έδινε τροφή και νερό σε αδέσποτα (που ασυνείδητοι πετούσαν στον δρόμο) κινδύνευε με πρόστιμα (!!!), ενώ οι κτηνίατροι καλούνταν να ΜΗΝ εξετάζουν ζώα τα οποία είναι άρρωστα, τραυματισμένα ή δηλητηριασμένα τα οποία δεν είχαν σήμανση. β) εισήγαγε την έννοια της "μη σύννομης" θανάτωσης, μειώνοντας τις ποινές φυλάκισης και τα πρόστιμα σε περίπτωση πνιγμού, σύνθλιψης, δηλητηρίασης και κρεμάσματος των ζώων, γ) περιοριζόταν σε ότι αφορά "σκύλους και γάτες" αφήνοντας στην άκρη τα υπόλοιπα ζώα συντροφιάς, δ) εισήγαγε περιορισμούς του αριθμού των ζώων στις κατοικίες και τα διαμερίσματα υπό την ποινή προστίμου, κάτι το οποίο αναμφίβολα θα οδηγούσε σε αύξηση των ρυθμών εγκατάλειψης ζώων στους δρόμους, στα πάρκα και στις πλατείες, ε) δημιουργούσε επιτροπές "ευθανασίας" από τις οποίες απουσίαζαν οι φιλόζωοι, με προφανή σκοπό στ) απαγόρευε την υιοθεσία νεαρών ζώων (αντί να την ενθαρρύνει) και ζ) πετούσε το μπαλάκι της χρηματοδότησης των δομών φιλοξενίας αδεσπότων (που με το νομοσχέδιο μετατρέπονταν σε δομές ευθανασίας) αποκλειστικά στους φιλόζωους και τους δήμους, δημιουργώντας "ταμείο φιλοζωϊας" (ανάλογο προφανώς με το ταμείο αλληλεγγύης το οποίο λειτουργεί ως "στόκος για τον χειμώνα" όσο αφορά την κάλυψη καθημερινών αναγκών του Δημοσίου) που θα χρηματοδοτούνταν από πωλήσεις ζώων και προϊόντων από κτηνιατρικά καταστήματα.
Σ' αυτό το σημείο αξίζει ν' αναφέρουμε ορισμένες αλήθειες όσο αφορά τη φιλοζωία στην χώρα μας: Καταρχήν οι Έλληνες δεν ήταν ποτέ φιλόζωοι - στα σύγχρονα χρόνια πάντα (γιατί οι αρχαίοι ήταν και παραήταν). Από την αρχή όμως του Μνημονίου και μετά το κακό της μαζικής εγκατάλειψης και βασανισμού αδεσπότων (με πρόσφατο παράδειγμα αυτό των δύο στρατιωτών) παράγινε. Αυτό έβαλε μεγαλύτερο βάρος στους εναπομείναντες φιλόζωους (που ταϊζουν όχι μόνο τα δικά τους αλλά και αρκετά ακόμα αδέσποτα στις γειτονιές που μένουν). Οι δε φιλοζωϊκές δρον περισότερο από ένστικτο, με μικρή υποστήριξη και χωρίς σχέδιο το οποίο θα οδηγήσει στον περιορισμό των αδεσπότων. Παρομοίως και οι δήμοι που βρέθηκαν ξαφνικά με μια τεράστια ευθύνη, και χωρίς πόρους και χώρους να διαχειριστούν με υπευθυνότητα τις δομές φιλοξενίας και υιοθεσίας αδεσπότων - οι περισσότεροι απ' αυτούς πέταξαν ευχαρίστως "το μπαλάκι" στις φιλοζωϊκές, δίνοντας ψίχουλα ως "αμοιβή διαχείρησης".
Αυτό το σκηνικό δημιούργησε ένα απίστευτο παραεμπόριο αδεσπότων από μερίδα "φιλόζωων", τα οποία προωθούνται όχι μόνο για υιοθεσία από καλοπροαίρετες οικογένειες της Δυτικής Ευρώπης, αλλά δυστυχώς και ως πειραματόζωα ή "ντελικατέσεν" σε τρίτες χώρες: είναι αυτό ακριβώς που προσπαθεί - άγαρμπα - ν' αποφύγει η κυβέρνηση απαγορεύοντας (σχεδόν) τις υιοθεσίες από πολίτες της Ε.Ε.
Επίσης πέραν της κατάστασης που περιγράψαμε στις προηγούμενες παραγράφους, είναι γενικά αποδεκτό ότι το "τσιπάρισμα" των ζώων συντροφιάς απέτυχε παταγωδώς (λόγω κόστους) ενώ τα δικαστήρια στα οποία καταλήγουν (λίγες) περιπτώσεις κακοποίησης ή εγκατάλειψης, δίνουν μικρότερες ποινές από τις πρέπουσες γιατί τα πρόστιμα θεωρούνται "εξοντωτικά".
Το υπάρχον νομικό σχέδιο επομένως θέλει αλλαγές. Αλλά η λύση δεν είναι η αντιμετωπίση των φιλόζωων ως "εν δυνάμει" εγκληματιών, ούτε η φιλοζωία μπορεί να θεωρείται ως "πολυτέλεια" για να επιβάλλονται επιπλέον φόροι σ' όσους αγοράζουν (νόμιμα) ζώα ή αγοράζουν φάρμακα και τροφές γι' αυτά. Επίσης δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν ειδικά προγράμματα στείρωσης (το ΕΣΠΑ εξάλλου μπορεί να δικαιολογήσει τέτοιες δράσεις) και οποιαδήποτε δράση να επαφίεται σε εθελοντές κτηνιάτρους και στην διάθεση των φιλόζωων να πληρώσουν 150-200 ευρώ πηγαίνοντας σε ιδιώτες. Είναι δε αδιανόητο το κράτος να επιβάλλει στους Δήμους τη δημιουργία δομών φιλοξενίας αλλά να μην τις χρηματοδοτεί, επιστρέφοντας το πρόβλημα στις φιλοζωϊκές εταιρείες οι οποίες λειτουργούν (πολλές φορές) χωρίς επιστημονική κάλυψη, με εθελοντές και χάρις τη καλή διάθεση των μελών και των χρηματοδοτών τους.
Επομένως η μαζική αντίδραση φιλόζωων και φορέων (προεξάρχουσας της Πανελλήνιας Φιλοζωϊκής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας που βάζει "τα πράγματα στη θέση τους" με ωραίο τρόπο εδώ), ήταν αναμενόμενη και επιβεβλημένη. Στο κάτω-κάτω και τα ζώα έχουν ψυχή...
Τελευταίο παράδειγμα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι η περίπτωση Τσιρώνη και το περιβόητο νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς το οποίο ανακοινώθηκε, συζητήθηκε και τελικά αποσύρθηκε, αφού υπήρξε άνωθεν παρέμβαση και γενικό ξεμπρόστιασμα σε όλα τα επίπεδα...
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: έχοντας λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματα της χώρας, η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει μια ακόμα "τομή" στο θέμα των ζώων συντροφιάς. Θεωρώντας ότι το υπάρχον πλαίσιο ευθύνης ήταν ασαφές καθώς και ότι υπήρχε ένα χρηματοδοτικό κενό για την διαχείριση των αδεσπότων, προώθησε ένα νομοσχέδιο το οποίο μεταξύ των άλλων: α) ποινικοποιούσε τη φιλοζωία αφού όποιος έδινε τροφή και νερό σε αδέσποτα (που ασυνείδητοι πετούσαν στον δρόμο) κινδύνευε με πρόστιμα (!!!), ενώ οι κτηνίατροι καλούνταν να ΜΗΝ εξετάζουν ζώα τα οποία είναι άρρωστα, τραυματισμένα ή δηλητηριασμένα τα οποία δεν είχαν σήμανση. β) εισήγαγε την έννοια της "μη σύννομης" θανάτωσης, μειώνοντας τις ποινές φυλάκισης και τα πρόστιμα σε περίπτωση πνιγμού, σύνθλιψης, δηλητηρίασης και κρεμάσματος των ζώων, γ) περιοριζόταν σε ότι αφορά "σκύλους και γάτες" αφήνοντας στην άκρη τα υπόλοιπα ζώα συντροφιάς, δ) εισήγαγε περιορισμούς του αριθμού των ζώων στις κατοικίες και τα διαμερίσματα υπό την ποινή προστίμου, κάτι το οποίο αναμφίβολα θα οδηγούσε σε αύξηση των ρυθμών εγκατάλειψης ζώων στους δρόμους, στα πάρκα και στις πλατείες, ε) δημιουργούσε επιτροπές "ευθανασίας" από τις οποίες απουσίαζαν οι φιλόζωοι, με προφανή σκοπό στ) απαγόρευε την υιοθεσία νεαρών ζώων (αντί να την ενθαρρύνει) και ζ) πετούσε το μπαλάκι της χρηματοδότησης των δομών φιλοξενίας αδεσπότων (που με το νομοσχέδιο μετατρέπονταν σε δομές ευθανασίας) αποκλειστικά στους φιλόζωους και τους δήμους, δημιουργώντας "ταμείο φιλοζωϊας" (ανάλογο προφανώς με το ταμείο αλληλεγγύης το οποίο λειτουργεί ως "στόκος για τον χειμώνα" όσο αφορά την κάλυψη καθημερινών αναγκών του Δημοσίου) που θα χρηματοδοτούνταν από πωλήσεις ζώων και προϊόντων από κτηνιατρικά καταστήματα.
Αυτό το σκηνικό δημιούργησε ένα απίστευτο παραεμπόριο αδεσπότων από μερίδα "φιλόζωων", τα οποία προωθούνται όχι μόνο για υιοθεσία από καλοπροαίρετες οικογένειες της Δυτικής Ευρώπης, αλλά δυστυχώς και ως πειραματόζωα ή "ντελικατέσεν" σε τρίτες χώρες: είναι αυτό ακριβώς που προσπαθεί - άγαρμπα - ν' αποφύγει η κυβέρνηση απαγορεύοντας (σχεδόν) τις υιοθεσίες από πολίτες της Ε.Ε.
Το υπάρχον νομικό σχέδιο επομένως θέλει αλλαγές. Αλλά η λύση δεν είναι η αντιμετωπίση των φιλόζωων ως "εν δυνάμει" εγκληματιών, ούτε η φιλοζωία μπορεί να θεωρείται ως "πολυτέλεια" για να επιβάλλονται επιπλέον φόροι σ' όσους αγοράζουν (νόμιμα) ζώα ή αγοράζουν φάρμακα και τροφές γι' αυτά. Επίσης δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν ειδικά προγράμματα στείρωσης (το ΕΣΠΑ εξάλλου μπορεί να δικαιολογήσει τέτοιες δράσεις) και οποιαδήποτε δράση να επαφίεται σε εθελοντές κτηνιάτρους και στην διάθεση των φιλόζωων να πληρώσουν 150-200 ευρώ πηγαίνοντας σε ιδιώτες. Είναι δε αδιανόητο το κράτος να επιβάλλει στους Δήμους τη δημιουργία δομών φιλοξενίας αλλά να μην τις χρηματοδοτεί, επιστρέφοντας το πρόβλημα στις φιλοζωϊκές εταιρείες οι οποίες λειτουργούν (πολλές φορές) χωρίς επιστημονική κάλυψη, με εθελοντές και χάρις τη καλή διάθεση των μελών και των χρηματοδοτών τους.
Επομένως η μαζική αντίδραση φιλόζωων και φορέων (προεξάρχουσας της Πανελλήνιας Φιλοζωϊκής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας που βάζει "τα πράγματα στη θέση τους" με ωραίο τρόπο εδώ), ήταν αναμενόμενη και επιβεβλημένη. Στο κάτω-κάτω και τα ζώα έχουν ψυχή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου