Να το πως έβαλε "στο κυνήγι" η κυβέρνηση και τα ζώα συντροφιάς...

Είναι τραγικό να είσαι κυβέρνηση και να θες ν' αφήσεις το στίγμα σου σ' ένα τομέας, αλλά όντας περιορισμένων δυνατοτήτων, αντί ν' αφήνεις καλό όνομα να καταλήγεις περίγελος και στόχος ακόμα και εκείνων που κάποτε ήταν οι καλύτεροί σου φίλοι.
Τελευταίο παράδειγμα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι η περίπτωση Τσιρώνη και το περιβόητο νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς το οποίο ανακοινώθηκε, συζητήθηκε και τελικά αποσύρθηκε, αφού υπήρξε άνωθεν παρέμβαση και γενικό ξεμπρόστιασμα σε όλα τα επίπεδα...
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: έχοντας λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματα της χώρας, η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει μια ακόμα "τομή" στο θέμα των ζώων συντροφιάς. Θεωρώντας ότι το υπάρχον πλαίσιο ευθύνης ήταν ασαφές καθώς και ότι υπήρχε ένα χρηματοδοτικό κενό για την διαχείριση των αδεσπότων, προώθησε ένα νομοσχέδιο το οποίο μεταξύ των άλλων: α) ποινικοποιούσε τη φιλοζωία αφού όποιος έδινε τροφή και νερό σε αδέσποτα (που ασυνείδητοι πετούσαν στον δρόμο) κινδύνευε με πρόστιμα (!!!),  ενώ οι κτηνίατροι καλούνταν να ΜΗΝ εξετάζουν ζώα τα οποία είναι άρρωστα, τραυματισμένα ή δηλητηριασμένα τα οποία δεν είχαν σήμανση. β) εισήγαγε την έννοια της "μη σύννομης" θανάτωσης, μειώνοντας τις ποινές φυλάκισης και τα πρόστιμα σε περίπτωση πνιγμού, σύνθλιψης, δηλητηρίασης και κρεμάσματος των ζώων, γ) περιοριζόταν σε ότι αφορά "σκύλους και γάτες" αφήνοντας στην άκρη τα υπόλοιπα ζώα συντροφιάς, δ) εισήγαγε περιορισμούς του αριθμού των ζώων στις κατοικίες και τα διαμερίσματα υπό την ποινή προστίμου, κάτι το οποίο αναμφίβολα θα οδηγούσε σε αύξηση των ρυθμών εγκατάλειψης ζώων στους δρόμους, στα πάρκα και στις πλατείες, ε) δημιουργούσε επιτροπές "ευθανασίας" από τις οποίες απουσίαζαν οι φιλόζωοι, με προφανή σκοπό στ) απαγόρευε την υιοθεσία νεαρών ζώων (αντί να την ενθαρρύνει) και ζ) πετούσε το μπαλάκι της χρηματοδότησης των δομών φιλοξενίας αδεσπότων (που με το νομοσχέδιο μετατρέπονταν σε δομές ευθανασίας) αποκλειστικά στους φιλόζωους και τους δήμους, δημιουργώντας "ταμείο φιλοζωϊας" (ανάλογο προφανώς με το ταμείο αλληλεγγύης το οποίο λειτουργεί ως "στόκος για τον χειμώνα" όσο αφορά την κάλυψη καθημερινών αναγκών του Δημοσίου) που θα χρηματοδοτούνταν από πωλήσεις ζώων και προϊόντων από κτηνιατρικά καταστήματα.

Σ' αυτό το σημείο αξίζει ν' αναφέρουμε ορισμένες αλήθειες όσο αφορά τη φιλοζωία στην χώρα μας: Καταρχήν οι Έλληνες δεν ήταν ποτέ φιλόζωοι - στα σύγχρονα χρόνια πάντα (γιατί οι αρχαίοι ήταν και παραήταν). Από την αρχή όμως του Μνημονίου και μετά το κακό της μαζικής εγκατάλειψης και βασανισμού αδεσπότων (με πρόσφατο παράδειγμα αυτό των δύο στρατιωτών) παράγινε. Αυτό έβαλε μεγαλύτερο βάρος στους εναπομείναντες φιλόζωους (που ταϊζουν όχι μόνο τα δικά τους αλλά και αρκετά ακόμα αδέσποτα στις γειτονιές που μένουν). Οι δε φιλοζωϊκές δρον περισότερο από ένστικτο, με μικρή υποστήριξη και χωρίς σχέδιο το οποίο θα οδηγήσει στον περιορισμό των αδεσπότων. Παρομοίως και οι δήμοι που βρέθηκαν ξαφνικά με μια τεράστια ευθύνη, και χωρίς πόρους και χώρους να διαχειριστούν με υπευθυνότητα τις δομές φιλοξενίας και υιοθεσίας αδεσπότων - οι περισσότεροι απ' αυτούς πέταξαν ευχαρίστως "το μπαλάκι" στις φιλοζωϊκές, δίνοντας ψίχουλα ως "αμοιβή διαχείρησης".
Αυτό το σκηνικό δημιούργησε ένα απίστευτο παραεμπόριο αδεσπότων από μερίδα "φιλόζωων", τα οποία προωθούνται όχι μόνο για υιοθεσία από καλοπροαίρετες οικογένειες της Δυτικής Ευρώπης, αλλά δυστυχώς και ως πειραματόζωα ή "ντελικατέσεν" σε τρίτες χώρες: είναι αυτό ακριβώς που προσπαθεί - άγαρμπα - ν' αποφύγει η κυβέρνηση απαγορεύοντας (σχεδόν) τις υιοθεσίες από πολίτες της Ε.Ε.

Επίσης πέραν της κατάστασης που περιγράψαμε στις προηγούμενες παραγράφους, είναι γενικά αποδεκτό ότι το "τσιπάρισμα" των ζώων συντροφιάς απέτυχε παταγωδώς (λόγω κόστους) ενώ τα δικαστήρια στα οποία καταλήγουν (λίγες) περιπτώσεις κακοποίησης ή εγκατάλειψης, δίνουν μικρότερες ποινές από τις πρέπουσες γιατί τα πρόστιμα θεωρούνται "εξοντωτικά".
Το υπάρχον νομικό σχέδιο επομένως θέλει αλλαγές. Αλλά η λύση δεν είναι η αντιμετωπίση των φιλόζωων ως "εν δυνάμει" εγκληματιών, ούτε η φιλοζωία μπορεί να θεωρείται ως "πολυτέλεια" για να επιβάλλονται επιπλέον φόροι σ' όσους αγοράζουν (νόμιμα) ζώα ή αγοράζουν φάρμακα και τροφές γι' αυτά. Επίσης δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν ειδικά προγράμματα στείρωσης (το ΕΣΠΑ εξάλλου μπορεί να δικαιολογήσει τέτοιες δράσεις) και οποιαδήποτε δράση να επαφίεται σε εθελοντές κτηνιάτρους και στην διάθεση των φιλόζωων να πληρώσουν 150-200 ευρώ πηγαίνοντας σε ιδιώτες. Είναι δε αδιανόητο το κράτος να επιβάλλει στους Δήμους τη δημιουργία δομών φιλοξενίας αλλά να μην τις χρηματοδοτεί, επιστρέφοντας το πρόβλημα στις φιλοζωϊκές εταιρείες οι οποίες λειτουργούν (πολλές φορές) χωρίς επιστημονική κάλυψη, με εθελοντές και χάρις τη καλή διάθεση των μελών και των χρηματοδοτών τους.
Επομένως η μαζική αντίδραση φιλόζωων και φορέων (προεξάρχουσας της Πανελλήνιας Φιλοζωϊκής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας που βάζει "τα πράγματα στη θέση τους" με ωραίο τρόπο εδώ), ήταν αναμενόμενη και επιβεβλημένη. Στο κάτω-κάτω και τα ζώα έχουν ψυχή...

Αλλαγές στις τράπεζες - Από την εθελουσία στις απολύσεις και ο αντίκτυπος στις τοπικές κοινωνίες

Μια βόλτα στις επαρχιακές πόλεις τους τελευταίους μήνες, αναδεικνύει ένα σοβαρότατο πρόβλημα το οποίο τυγχάνει όμως μικρής προβολής: τα υποκαταστήματα των των συστεμικών τραπεζών κλείνουν το ένα μετά το άλλο, και οι υπηρεσίες "συγχωνεύονται" δηλ. πλέον δεν προσφέρονται όλες οι υπηρεσίες σε όλα τα (εναπομείνοντα) υποκαταστήματα, αλλά οι βασικές (συναλλαγές στο γκισέ) και μόνο.

Το φαινόμενο αυτό αφορά πολλούς (ιδιοκτήτες ακινήτων, εργαζομένους, τοπικές οικονομίες) αλλά λίγοι μιλούν και ο λόγος απλός: οι τράπεζες έχουν "άκρες" με όλους. Δίνουν δάνεια ή διαχειρίζονται ήδη υπάρχοντα και διαθέτουν κονδύλια για διαφημιστικό χρόνο ή χορηγίες. Λίγοι θα έχουν το κουράγιο να φέρουν στο φως ιστορίες που θα φέρουν αρνητική δημοσιότητα - σε μια περίοδο που κανένας τραπεζίτης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως "δημοφιλής". Οι τράπεζες θα φροντίσουν ώστε να υπάρξει "τιμωρία" σε περίπτωση που τέτοιες ειδήσεις πάρουν διαστάσεις.

Το φαινόμενο θα συνεχιστεί με αμείωτο ρυθμό ενώ παράλληλα έρχεται κύμα απολύσεων εργαζομένων. Αυτό εξάλλου επιτάσει και η λογική (τους): Λιγότερα υποκαταστήματα, λιγότερες ανάγκες για προσωπικό. Η τεχνολογία και η κρίση έφεραν (και θα συνεχίσουν να φέρνουν) δραματικές αλλαγές.

Και οι αλλαγές θα γίνουν στα ζητήματα που απασχολούν - εντονότατα - τις τράπεζες, δηλαδή τα κόκκινα δάνεια, τους πλειστηριασμούς και το (μισθολογικό και λειτουργικό) κόστος. Τα κόκκινα δάνεια και οι πλειστηριασμοί θα "λυθούν" με παρέμβαση των δανειστών - και με την επιβολή μνημονιακής νομοθεσίας.

Απομένει η μείωση του λειτουργικού και του μισθολογικού κόστους: Το πρώτο μειώνεται με το κλείσιμο των καταστημάτων. Η μείωση όμως του μισθολογικού (που συνδέεται και με την αύξηση της ανεργίας - ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα, ειδικά για την προεκλογική φάση στην οποία εισερχόμαστε σιγά-σιγά) περνάει σε άλλη διάσταση:  Η περίοδος των συμφωνιών για οικειοθελή αποχώρησης με ισχυρά οικονομικά κίνητρα έχει παρέλθει. Τα δεδομένα αλλάζουν και έτσι με την πίεση της ΕΚΤ και των μετόχων (πλην του Δημοσίου το οποίο σφυρίζει αδιάφορα ως συνήθως) οι τράπεζες περνούν σε περίοδο απολύσεων. Αναλυτές εκτιμούν ότι μέχρι το τέλος του 2020 θα υπάρξουν απολύσεις περίπου 4 εώς 5 χιλιάδων εργαζομένων - αριθμός τεράστιος για τα δεδομένα του τραπεζικού τομέα και της οικονομίας γενικότερα.

Οι εποχές που οι "αποχωρούντες"-απολυμένοι λάμβαναν παχυλά μπόνους έχουν παρέλθει. Όσοι απολυθούν θα λάβουν, όπως είναι φυσικό, τη νόμιμη αποζημίωση η οποία σε κάποιες περιπτώσεις ίσως είναι ενισχυμένη από ένα μικρό επιπλέον ποσό. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι αυτές οι μειώσεις στο προσωπικό ήταν στο πλάνο εδώ και χρόνια (και οι φήμες λένε ότι οι μνημονιακές μειώσεις στις αποζημιώσεις έγιναν ακριβώς για να εξυπηρετηθούν οι απολύσεις στις τράπεζες). Οι μειώσεις στο προσωπικό γίνονται και με το πρόσχημα της επέκτασης της χρήσης της τεχνολογίας και όχι μόνο γιατί μειώνονται τα υποκαταστήματα. Παράλληλα οι διοικήσεις φαίνεται να μελετούν κατά πόσο μπορεί να λειτουργήσει και σε επίπεδο τραπεζών η δοκιμασμένη σε άλλους κλάδους τακτική της ανάθεσης συγκεκριμένου έργου σε άλλη εταιρεία. Ήδη τα δάνεια τα διαχειρίζονται εδώ και καιρό "άλλοι", ενώ υπάρχουν αρκετοί ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι σε περιόδους που υπάρχουν αυξημένες ανάγκες. Δεν αποκλείεται επομένως να υπάρχει και συνέχεια αφού οι "ενοικιαζόμενοι" κοστίζουν λιγότερο, δεν απεργούν και δεν επιβαρύνουν με ασφαλιστικές εισφορές τα τραπεζικά ιδρύματα.

Το πανηγύρι ξεκίνησε και δύσκολα θα σταματήσει...

Πονηριές και κόλπα της Uber...

Η Uber δεν το βάζει κάτω. Παρά τα παραθυράκια των νόμων κλείνουν το ένα μετά το άλλο, και παρά το ότι η απόκτηση αδειών λειτουργίας αποτελεί πλέον μια πιο δύσκολη υπόθεση απ' ότι ήταν 2-3 χρόνια πριν, εκείνη συνεχίζει να προσπαθεί να λειτουργεί "πονηρά" προσπαθώντας ν' αποφύγει να φορολογηθεί κατά το δίκαιο και χωρίς ν' αποδέχεται τις νομικές της ευθύνες απέναντι στους επιβάτες και τους οδηγούς της.

Η πρόσφατη έρευνα του Λευτέρη Σαββίδη στο News 24, καταδεικνύει το μέγεθος της απατεωνιάς που είναι διαθετημένοι να διαπράξουν οι άνθρωποι της εταιρείας ώστε ν' αποφύγουν τα δέοντα...
"...παρά το γεγονός πως το ευρωπαϊκό δικαστήριο απεφάνθη τον περασμένο Δεκέμβριο πως η UBER είναι εταιρία μεταφορών και ως εκ τούτου θα πρέπει να φορολογείται αναλόγως, από την διεύθυνση της πολυεθνικής τόνιζαν πως αυτό δεν θα αλλάξει τίποτα στον τρόπο λειτουργίας της. Στην περίπτωση της Ελλάδας το πρόβλημα δεν αφορά απλά και μόνο τον τρόπο φορολόγησης – η αδειοδότηση τέτοιων υπηρεσιών περιγράφεται λεπτομερώς στο νέο νομοσχέδιο – αλλά και στη λειτουργία της. Η εκμίσθωση οχημάτων και οδηγών από κάποιον ιδιώτη, διέπεται από συγκεκριμένους κανόνες. Το πλαίσιο της ορίζει ο νόμος 4093/2012, στον οποίο αναφέρεται ρητά πως ο ελάχιστος χρόνος μίσθωσης οδηγού και αυτοκινήτου είναι έξι ώρες. Αυτό πολύ απλά σημαίνει πως δύσκολα μπορεί να εμπίπτει στις διατάξεις του νόμου, ένα δρομολόγιο με αυτοκίνητο που χρησιμοποιεί την εφαρμογή UBER και το οποίο καλύπτει μια καθημερινή διαδρομή, αντίστοιχη με εκείνη που θα ακολουθούσε ένα ταξί. Επιπλέον, αν το δρομολόγιο ξεπεράσει τα 50χλμ, τότε επιβάλλεται βάση νόμου, επιπλέον χρέωση. Αυτός άλλωστε είναι και ο βασικός λόγος που η Ο.Ε.Π.Τ.Α. προχώρησε στις αρχές του Μάρτη στη σύλληψη 10 οδηγών UBER. Πέραν του χρόνου άλλωστε, απαιτείται και η προσκόμιση ενός εγγράφου συμφωνητικού με τον πελάτη που μισθώνει το όχημα και στο οποίο περιγράφονται τα στοιχεία του ΙΧ αυτοκινήτου, του οδηγού και του πελάτη, καθώς και ο χρόνος για τον οποίο γίνεται η εκμίσθωση.
Ωστόσο, έπειτα από το παραπάνω περιστατικό, αλλά και τις έντονες αντιδράσεις των επαγγελματιών οδηγών ταξί, η UBER προχώρησε σε μια κίνηση με την οποία θεωρητικά οι οδηγοί της μπορούν να διαφύγουν του ελέγχου της τροχαίας. “Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε πως απαιτείται από την ελληνική νομοθεσία, η συμπλήρωση ενός εγγράφου που σας δίνει ο οδηγός πριν την έναρξη της μετακίνησής σας. Μετά το τέλος της διαδρομής μπορείτε να κρατήσετε το έγγραφο αυτό” αναφέρει η ανακοίνωση που εμφανίστηκε σε όσους χρησιμοποιούν στα κινητά τους τηλέφωνα την εφαρμογή UBER X. Ένα κείμενο που εμφανίστηκε μόλις πριν από μερικές ημέρες, παρά το γεγονός πως η εταιρία δραστηριοποιείται επί μήνες στην ελληνική επικράτεια και τα όσα περιγράφονται σε αυτό ίσχυαν εξ αρχής. Εκείνο ωστόσο που δεν αναφέρεται στο εν λόγω μήνυμα, είναι ο ελάχιστος χρόνος εκμίσθωσης."
Στο άρθρο ο δημοσιογράφος αναφέρει σειρά περιστατικών στα οποία κάλεσε οδηγούς μέσω της εφαρμογής..."Παραλάβαμε από τον οδηγό του οχήματος το σχετικό έγγραφο, στο οποίο αναγράφονταν τα στοιχεία του αυτοκινήτου και του οδηγού, ενώ έμεναν κενά τα πεδία για τα στοιχεία του επιβάτη. Στον χρόνο εκμίσθωσης ωστόσο, μας ζητήθηκε να βάλουμε έξι ώρες, ενώ και στο έντυπο αναγραφόταν πως ο νόμος προβλέπει ελάχιστη χρήση αντίστοιχου χρονικού διαστήματος. Επιπλέον, το έντυπο περιελάμβανε αντίτιμο 67,10 ευρώ, το οποίο φυσικά ήταν πλασματικό και δεν ζητήθηκε ποτέ η αποπληρωμή του." Οι οδηγοί που παρέδωσαν στο δημοσιογράφο τον διαβεβαίωσαν ότι το έντυπο δινόταν για "τους ελέγχους της αστυνομίας" και πως δεν είχε "νομική ισχύ".
Το κορυφαίο όμως βρίσκεται στο τέλος του άρθρου στο οποίο περιγράφονται οι οδηγίες της εταιρείας προς τους οδηγούς: "Προκειμένου να μην ζητήσει ο αστυνομικός να ελέγξει τη διαδρομή μέσω του κινητού, ζητούσαν από τον οδηγό να κλείνει την εφαρμογή UBER X όταν αντιλαμβανόταν πως επέκειτο έλεγχος. Στη συνέχεια, τον συμβούλευαν να ισχυριστεί στον αστυνομικό πως δεν διαθέτει τον κωδικό επαναλειτουργίας του προγράμματος και πως αυτός ενεργοποιείται στην αρχή της βάρδιας από τα κεντρικά. Εν συνεχεία και εφόσον δεν προέκυπτε λόγος προσαγωγής, ο οδηγός είχε οδηγίες να μεταφέρει τον πελάτη – ο οποίος θα ήταν καλό να δηλώσει στις αρχές γνωστός, οικείος του οδηγού – δωρεάν στον προορισμό του."
Δηλαδή με λίγα λόγια η εταιρεία καλεί τους οδηγούς της να ψεύδονται προς την αστυνομία, ζητώντας παράλληλα από τους πελάτες να ψευδομαρτυρήσουν ώστε ν' αποφευχθεί περαιτέρω "μπλέξιμο".
Εμείς επιβεβαιώσαμε τα γραφόμενα του δημοσιογράφου - για ελαφρώς μεγαλύτερη διαδρομή - στην πράξη, κατά την οποία παραλάβαμε το εν λόγω συμφωνητικό. Κατά τη συνομιλία μας με τον οδηγό στο τι θα γίνει αν δεν πειστεί ο αστυνομικός και γίνει προσαγωγή (δηλαδή αν θα υπάρξει νομική υποστήριξη από την εταιρεία), η απάντηση ήταν ένα απλό "δεν ξέρω, αλλά δεν το νομίζω".
Οι τακτικές της Uber κατακρίνονται σε παγκόσμιο επίπεδο (σχετικά παραδείγματα εδώ και εδώ), αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι έχει πετύχει οικονομικά γιατί έχει ρίξει σημαντικά το κόστος, χαμηλώνοντας τα ποιοτικά στάνταρ και λειτουργώντας εις βάρος των οδηγών και των πελατών. Κανένα μποϊκοτάζ επομένως δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα, αφού πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι διαθετημένοι να δουλέψουν κάποιες ώρες παραπάνω για ένα καλό μεροκάματο και να μεταφερθούν γρήγορα από το ένα μέρος στο άλλο για λιγότερα χρήματα.
Αυτό που χρειάζεται επομένως είναι ένα νομικό πλαίσιο που θα απαντάει σε τέτοιες πρακτικές και θα τιμωρεί αναλόγως την κάθε "Uber" που θα θέλει να βγάζει πολλά, χωρίς να έχει ευθύνες απέναντι σε κανέναν...