Λίγα λόγια για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη...

Ο θάνατος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αποτέλεσε σίγουρα μια εν πολλοίς αναπάντεχη είδηση. Φτάνοντας τα 99 χρόνια, έχοντας παραστεί στις κηδείες όλων των πολιτικών του αντιπάλων και έχοντας γενικά μια καλή υγεία σε όλη του ζωή, το σύντομο ανακοινωθέν της οικογένειας του ήχησε κάπως παράξενα -  "σήμερα (σ.σ. 29/5/2017) στη 01:00 ο Κωσταντίνος Μητσοτάκης έφυγε από τη ζωή, περιστοιχισμένος από τους ανθρώπους που αγαπούσε και τον αγαπούσαν".
Ο Κ. Μητσοτάκης ήταν ένας πολιτικός άνδρας που αγαπήθηκε και μισήθηκε πολιτικά όσο λίγοι και έβαλε τη σφραγίδα του στην πολιτική ζωή της χώρας για κοντά 60 χρόνια.
Πολιτικά άνηκε μέχρι το τέλος στον χώρο της Κεντροδεξιάς - διαχωρίζοντας τον εαυτό του από την Καραμανλική (και μη) Δεξιά. Η κόντρα του με τον Ανδρέα Παπανδρέου - κατά την εναλλαγή τους μεταξύ των θώκων του Πρωθυπουργού και του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης - άφησε εποχή, όμως οι παλιότεροι γνωρίζουν ότι η αρχή της βρίσκεται πιο παλιά, από την εποχή που οι δυο τους συνυπήρξαν στην Ένωση Κέντρου.
Ξεκίνησε την εποχή που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης από "δεξί χέρι" του Γεωργίου Παπανδρέου (επηρεάζοντας κομβικά τις θέσεις του τελευταίου σε όλα τα θέματα - κυρίως δε στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό) βρέθηκε ηγήτορας των κυβερνήσεων των αποστατών, που οδήγησε σε μίνι-διχασμό και τελικά στην εγκαθίδρυση της Δικτατορίας στην χώρα μας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ηγέτης της "αριστερής" πλευράς της Ένωσης Κέντρου βρέθηκε στην απέναντι πλευρά και ποτέ δε συγχώρεσε στον Κ. Μητσοτάκη της αποστασία και την πτώση της νόμιμα (και με μεγάλη πλειοψηφία) εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσπάθησε πολλές φορές να δικαιολογήσει τους λόγους της αποστασίας, αλλά ποτέ δεν έγινε πιστευτός από την μεγάλη μάζα των κεντρώων Ελλήνων. Η ρετσινιά του "αποστάτη" κόλλησε για καλά και για πολλά χρόνια.
Οποιοσδήποτε άλλος θα "χανόταν" στο πέρασμα του πολιτικού χρόνου, όμως εκείνος (και παρά την μη εκλογή του ως βουλευτής στις εκλογές του 1974), κατάφερε να γίνει δεκτός στο κόμμα της ΝΔ στα 1978, παρά το ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν (και παρέμεινε στην πραγματικότητα μέχρι το τέλος) πολιτικός του αντίπαλος. Η ανάγκη για ν' ανακοπεί η επερχόμενη λαίλαπα του ΠΑΣΟΚ είχαν οδηγήσει τον Κ. Καραμανλή σε υποχώρηση "αρχών" και διεύρυνση προς όλες τις κατευθύνσεις.
Η πολιτική του ευελιξία και το εκτόπισμά του, τον οδήγησαν τελικά στην αρχηγία της ΝΔ στα 1984 (παίζοντας τα παιχνίδια των πολιτικών τζακιών της εποχής που εν πολλοίς θέλουν να σώσουν την Ελλάδα ακόμα και σήμερα) και στην Πρωθυπουργία τελικά το 1990: Το τελευταίο αποτελεί σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές εκπλήξεις της χώρας μας, αν εξετασθεί σε βάθος χρόνου αφού αν και η Πρωθυπουργία φαινόταν ως μάλλον αναμενόμενο γι' αυτόν στα 1962-63, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως "άπιαστο όνειρο" μετά την εμπλοκή του στην αποστασία...Ποτέ μη λες ποτέ όμως...
Η Πρωθυπουργία του ήταν σύντομη και συγκρουσιακή, χαρακτηριζόμενη από παλλινωδίες (και την προσπάθεια για χαμηλού τιμήματος ιδιωτικοποιήσεων - κάτι που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε τελικά). Άνοιξε πολλά μέτωπα (ανεπιτυχώς) με κοινωνικές ομάδες, χάνοντας στην πορεία πολλούς από εκείνους που τον είχαν ψηφίσει "για να φύγει το ΠΑΣΟΚ". Το τέλος της ήρθε ως "θεία δίκη" αφού όπως εκείνος (το πουλέν του Γεωργίου Παπανδρέου) έριξε την κυβέρνηση του Κέντρου, έτσι και το δικό του "χρυσό παιδί" (ο Αντώνης Σαμαράς) έριξε τη δική του.
Η παραίτησή του από την αρχηγία του κόμματός της ΝΔ μετά τις χαμένες εκλογές του 1993, δεν σήμαινε και την απόσυρσή του από την πολιτική: Συνεχίζοντας την μακρά παράδοση των πολιτικών ηγετών της γενιάς του (που σχεδόν πέθαιναν στην Βουλή) συνέχιζε να είναι βουλευτής και να επηρεάζει τα πολιτικά πράγματα στην ΝΔ μέχρι το 2004. Από κει και πέρα παρέμεινε ο "επίτιμος" αρχηγός της ΝΔ μέχρι το τέλος.
Διαυγής και οξυδερκής μέχρι το τέλος, αναλώθηκε τα τελευταία χρόνια του δημόσιου βίου του, προσπαθώντας να δικαιολογήσει της κινήσεις της πολιτικής του ζωής. Η καλή του κράση δημιούργησε το γνωστό αστείο περί "κομβικού ρόλου" στους Περσικούς πολέμους και ήταν γνωστή επωδός σε συζητήσεις και στα social media ότι "θα τους θάψει όλους". Πολιτικά ίσως αδίκησε τον εαυτό του, γιατί οι ικανότητές του (ιδιαίτερα στη δημιουργία συναίνεσης) ήταν αδιαμφισβήτητες, ανεξάρτητα επίσης αν διαφωνούσε κανείς μαζί του, πρέπει να του αναγνωρίσει κανείς ότι "έβλεπε μπροστά" - με λάθος τρόπο συχνά. Θα μπορούσε να είχε προσφέρει πολλά, αλλά τελικά δεν το έκανε. Η ιστορία εξάλλου δε γράφετε με "αν" και "θα", αλλά με τα γεγονότα.
Θα μείνει αξέχαστος πάντως, όπως και να έχει...

Για το κλείσιμο της ανάρτησης να θυμηθούμε και το τραγούδι που έγραψε ο Διονύσης Σαββόπουλος στα 1989 και συμπεριέλαβε στο δίσκο "Το Κούρεμα", για να τον υποστηρίξει...

Νέο χαράτσι - στο νερό αυτή τη φορά!

Στεναγμοί ανακούφισης βγαίνουν από το στόμα εκατομμυρίων Ελλήνων. Επιτέλους η κυβέρνηση τους σκέφτηκε. Μετά τον πακτωλό των χρημάτων που θα έρθουν στις τσέπες τους απ' τα αντίμετρα (αυτά που θα εφαρμοστούν σε περίπτωση που η χώρα ξεπεράσει το 3,5% σε πλεόνασμα, αναλογικά πάντα με το ποσό της υπέρβασης), ήρθε η ώρα να επιστρέψουν κάτι στο κράτος που τους αγαπά και τους σκέφτεται.
Αυτή τη φορά δεν θα έχουμε μια αύξηση σε κάτι που υπάρχει ήδη - η κυβέρνηση εξάλλου έχει δεσμευτεί σχετικά και ως γνωστό τις υποσχέσεις της, τις κρατάει (από την ανάποδη). Ο λόγος τους συμβόλαιο (από την ανάποδη).
Οι φωστήρες της κυβέρνησης σκέφτηκαν κάτι νέο: "Περιβαλλοντικό χαράτσι" στο νερό! Όπως αναφέρει σχετικά η εφημερίδα "Ημερησία" οι επιβαρύνσεις θα διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή, ανάλογα με την εταιρεία ύδρευσης και ο τρόπος υπολογισμού του τέλους θα εξαρτάται ακόμη και από το κόστος συντήρησης του δικτύου αλλά σε κάθε περίπτωση οι αυξήσεις που θα μπαίνουν στους λογαριασμούς δεν θα μπορούν να υπερβαίνουν την αύξηση του ΑΕΠ (!!!) του περασμένου χρόνου. Το τελευταίο αποτελεί μια ακόμα πρωτοτυπία των τελειωμένων τζογαδόρων που μας κυβερνούν - προφανώς σκέφτονται "θα εισρεύσει χρήμα από τους "επενδυτές", το ΑΕΠ θ' αυξηθεί γιατί έχει πιάσει πάτο, άρα ας βάλουμε αυτό και όχι κάτι άλλο που μπορεί και να μη φέρνει μεγάλη αύξηση".
Γι' αρχή υπολογίζεται σε 1 λεπτό το κυβικό - το οποίο όμως πολλαπλασιασμένο με τα κυβικά που καταναλώνονται το χρόνο από νοικοκυριά, αγρότες, επαγγελματίες, επιχειρήσεις και βιομηχανίες δείχνει ότι μιλάμε "για πολλά λεφτά".

Θα μας πείτε: "μα δεν πληρώνουμε τέλη ύδρευσης"; Πληρώνουμε και αυτά τα τέλη στη θεωρία περιλαμβάνουν τα πάντα. Αλλά προφανώς η "αριστερή" κυβέρνηση που μας κυβερνάει, ενδιαφέρεται να προικοδοτήσει περαιτέρω τους "επενδυτές" των μονοπωλίων που θα ξεπουλήσει - και να είστε σίγουροι ότι το νερό έχει ήδη μπει σε διαδικασία πώλησης (παρά την αντίθετη άποψη του ΣτΕ και τις αποτυχημένες προηγούμενες προσπάθειες). Προφανώς σκέφτονται ότι επειδή τα τιμολόγια (που αυξάνονται ούτως ή άλλως) δεν μπορούν να αυξηθούν κατά πολύ με την μία, θα πρέπει να εφευρεθεί κάτι καινούργιο ώστε να δικαιολογηθεί το καινούργιο κόστος.
Και εμφανίστηκε το καινούργιο χαράτσι - που μέχρι τώρα καλυπτόταν από το τέλος ύδρευσης. Δεν αποκλείεται δηλαδή σύντομα να δούμε και κάτι ακόμα ν' αποσπάται από το τελευταίο - "τέλος χώματος και τσιμέντου για να κλειστούν οι τρύπες που έχουν βάλει τους αγωγούς", "τέλος καπακιού υδρόμετρου", "τέλος πληρωμής υπαλλήλων εταιρείας ύδρευσης", "τέλος χαρτιού λογαριασμού" - οι πιθανότητες άπειρες.
Ευτυχώς δηλαδή που μας κυβερνούν "αριστεροί" - δεν μπορούμε να σκεφτούμε τι θα γινόταν αν στη θέση της ήταν η "επάρατος" Δεξιά. 

Too good to be true? Μπα - απλώς ένα 4ο Μνημόνιο! (ανανεωμένο)

Φανταστείτε τον Παναγούλη να μη προσπαθεί να σκοτώσει τον τύραννο Παπαδόπουλο. Τους Κύπριους της ΕΟΚΑ να μην ξεσηκώνονται απέναντι στους Άγγλους. Τον Βελουχιώτη να παραδίδει τα όπλα. Τον ΕΑΜ/ΕΛΑΣ να μην ιδρύεται και η αντίσταση στους Γερμανούς να περιορίζεται σε φυλλάδια και συνθήματα στους τοίχους. Τους Έλληνες στα βουνά της Ιταλίας να μην πολεμούν αλλά ν' αφήνουν "ασφαλή δίοδο" για τις ιταλικές στρατιές ή ακόμα παλιότερα τους Έλληνες να μη ξεσηκώνονται απέναντι στους Τούρκους.

Σε όλες τις περιπτώσεις είχαμε κάποιους λίγους, "τρελούς" απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις. Οι σώφρονες της εποχής έλεγαν αυτό που σήμερα λέει ο Τσίπρας και η παρέα του σήμερα: "There is no alertative" (TINA) - αλλά ευτυχώς οι "τρελοί" δεν τους άκουσαν. Κάποιοι κέρδισαν και κάποιοι δεν τα κατάφεραν. Αλλά προσπάθησαν τουλάχιστον.

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα - το οποίο ξεκίνησαν ο Παπανδρέου με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο και συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό ο Τσίπρας - είναι μια συνεχής συνθηκολόγηση, αποδοχή της κατάστασης. Η κορύφωση του δράματος είναι το 4ο μνημόνιο, το οποίο δίνεται ως "δώρο" από την χώρα μας. Δεν θα υπάρχουν ανταλλάγματα - παρά μόνο η συμφωνημένη εδώ και χρόνια ελάφρυνση χρέους - η οποία θα δίνεται σταδιακά και χωρίς συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα μέσω μειώσεις δόσεων και επιμήκυνση πληρωμών. Δε θα υπάρχει δηλαδή ποσοτική μείωση στο χρέος - ούτε καν επιστροφή των περίφημων κερδών των εθνικών τραπεζών, κάτι που θα έπρεπε να έχει γίνει από το 2ο Μνημόνιο. Γιατί μας κοροϊδεύουν άραγε;

Νέα ξεπουλήματα, νέες υποχωρήσεις στις πάγιες "αριστερές" θέσεις. Οι Πιτσιόρλες, οι Χουλιαράκηδες, οι Σταθάκηδες, οι Παπαδημητρίου και ο Στουρνάρες κάνουν νεοφιλελεύθερα πάρτυ, εισπράτοντας στην υγεία των κορόιδων. Και συμφωνούν για πλεονάσματα 2,2% μέχρι το 2060 - σε εποχές δηλαδή που ούτε οι ίδιοι θα ζουν αλλά πιθανόν ούτε και τα παιδιά τους. Παράλληλα θα έχουμε και ενεργοποίηση μηχανισμού αυτόματης λήψης μέτρων, για τα οποία η Ελλάδα δεν θα έχει λόγο και θα επιβάλλονται, όχι από το Eurogroup αλλά από τους γραφειοκράτες της Κομισιόν! Την ίδια ώρα οι αριστερές Φωτίου, οι Πολάκηδες και οι λοιποί "αντιδραστικοί" προσπαθούν να βολέψουν θείους, ξαδέρφια, φίλους και κομματικούς νεολαίους για να μπορούν να βαυκαλίζονται ότι "αντέδρασαν" στο σύστημα. Το σύμπαν μπαζώνεται και δεν υπάρχει πρόβλημα - αλλά εξάλλου τα τσιμέντα στις περιοχές Natura δεν είναι προβληματικά αφού τα έχει εγκρίνει "αριστερή" κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν "Οικολόγοι"...Κανένα σεβασμός για το Σύνταγμα, με την κωμική κ. Αχτσιόγλου (η οποία με μηδέν προσόντα έφτασε στην καρέκλα του υπουργού),  να θεωρεί (έχοντας προφανώς googlάρει τη λύση) ότι παρά το ότι οι προηγούμενες μειώσεις στις συντάξεις ήταν αντι-συνταγματικές, αυτές ΔΕ θα είναι. Την επόμενη φορά ας φωνάξουν τον καφετζή της Κουμουνδούρου ή κάποιον από τους μηχανικούς του Σπίρτζη να κάνουν κι αυτοί μια γνωμοδότηση. Την ίδια βαρύτητα θα έχουν.

Η κυβέρνηση θεωρεί ότι αφού ετοιμαζόμαστε για "καθαρή έξοδο" (που ούτε "καθαρή" είναι αλλά ούτε "έξοδος") μπορεί πλέον ν' ασχοληθεί με τα πράγματα που "νοιάζουν" τους πολίτες. Να εφαρμόσει "αριστερή" πολιτική. Και επειδή οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δε θέλουν να τρώνε τα λεφτά του λαού τζάμπα άρχισαν ν' ασχολούνται: Αφήνουν τα νηπιαγωγεία στα μουσουλμανικά χωριά να γίνουν έρμαιο του τουρκικού προξενείου επιβάλλοντας ουσιαστικά τη διδασκαλία της τουρκικής ακόμα και για εκείνα που δεν είναι τουρκικής καταγωγής και δε μιλούν τουρκικά σπίτι τους (παραβλέποντας ότι στις μικρές ηλικίες είναι πιο εύκολο να γίνει η διδασκαλία μιας γλώσσας και αποτρέποντας έτσι τα παιδιά αυτά από το να μάθουν τη γλώσσα της χώρας της οποίας είναι πολίτες),  ετοιμάζουν και νέες αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής των πανεπιστημίων (που πρέπει να είναι η 20η τα τελευταία χρόνια) και κοιτάζουν το πως θ' αλλάξουν την ιστορία ώστε να μην "οξύνονται τα πάθη".
Με λίγα λόγια ομφαλοσκοπούν, ανακυκλώνουν την αμάθεια τους προσπαθώντας να την επιβάλουν σε επίπεδο χώρας, αναλώνονται με τις εμμονές τους και αφήνουν άλλους (νεοφιλελεύθερους) να κυβερνούν. Λιγότερο αριστερούς βέβαια - αλλά τι τους νοιάζει; Θα μπορούν να λένε στους φίλους τους για τις δήθεν "αριστερές" πολιτικές νίκες που "επιβάλουν". Που βέβαια δεν είναι καθόλου αριστερές (η αριστερά ήταν πάντα πατριωτική στην Ελλάδα). Και καθόλου πολιτικές νίκες.

Σε λίγα χρόνια όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι παρελθόν, αυτό που θα έχει μείνει είναι ότι κάποιοι δήθεν αριστεροί ψηφίστηκαν για ν' αλλάξουν τα πράγματα αλλά τελικά κατέληξαν να κάνουν χειρότερα, όσα έκαναν οι προηγούμενοι...Και να πούμε το τελευταίο: Η ιστορία δε θυμάται τον Νενέκο σαν το γενναίο οπλαρχηγό που πολέμησε με ανδρεία στην αρχή της επανάστασης του 1821 αλλά σα σύμμαχο του Ιμπραήμ. Ούτε θυμάται τον Τσολάκογλου ως τον αξιωματικό που διακρίθηκε στους Βαλκανικούς πολέμους ή διακρίθηκε στην άμυνα κατά την επίθεση των Ιταλών, αλλά ως εκείνος που υπέγραψε τη συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς και κατέληξε κατοχικός Πρωθυπουργός...
(Και η ειρωνία - ο Αλέξης Τσίπρας ήταν πολύ σίγουρος ότι η ψήφιση του 4ου μνημονίου θα έφερνε μεγάλα οφέλη για το ελληνικό χρέος ("too good to be true" έλεγε - δείτε το σχετικό βίντεο παρακάτω). Από που πήγαζε η αισιοδοξία του; Μάλλον σε πρόωρο Αλτζχάιμερ ή στο γεγονός ότι στις προηγούμενες συνεδριάσεις δε συμμετείχε αυτός αλλά κάποιος σωσίας του).

Τι συμβαίνει με τα καταστήματα που πουλάνε κινέζικα προϊόντα;

Τα "κινέζικα" καταστήματα έχουν κατακλύσει την χώρα εδώ και μερικά χρόνια. Καταλαμβάνουν χώρους που οι δικοί μας έμποροι έχουν εγκαταλείψει εδώ και καιρό, πληρώνουν μετρητά και στην ώρα τους, δίνουν αρκετά ενοίκια "μπροστά", δίνουν "ζωή" σε περιοχές που αλλιώς δεν θα πλησίαζε κανείς και τέλος προσφέρουν φτηνά προϊόντα σ' εκείνους που δεν μπορούν ν' αγοράσουν καλύτερα. Την ίδια ώρα σε κάποιες περιπτώσεις (όταν δεν έχουμε μαζικούς ερχομούς Κινέζων "τουριστών" που εργάζονται παράνομα) έχουμε και δημιουργία θέσεων εργασίας...

Όμως τα πράγματα δεν είναι απλά - υπάρχει και η άλλη πλευρά την οποία παρουσιάζουν σε ανοιχτή επιστολή τους οι έμποροι του Ηρακλείου Κρήτης (ολόκληρη μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ). "Σε πιέσεις μας στην τελωνειακή αστυνομία, δύο έλεγχοι, που έγιναν όλοι και όλοι, αρχές του 2016, βρέθηκαν άλλα πράγματα από αυτά που ανέφεραν τα χαρτιά των κοντέινερς που είχαν εκτελωνιστεί στον Πειραιά, για να μην πληρώνουν υψηλούς δασμούς. Άλλα φέρνουν δεξιά παπούτσια και άλλα αριστερά σαν δείγματα για να μην πληρώνουν δασμούς και πολλές ακόμα παράνομες ενέργειες" aναφέρουν, προσθέτοντας παρακάτω: "Στα μαγαζιά χονδρικής, ειδικά τα βράδια, βλέπουμε φορτηγάκια να φορτώνουν διάφορα είδη χωρίς κανένα παραστατικό και το πρωί να πουλούνται στις λαικές αγορές." Ενώ η κορύφωση βρίσκεται παρακάτω: "Καλούμε την αστυνομία, για παραβάσεις ωραρίων και μέχρι να πάει η αστυνομία, έχουν κλείσει και δηλώνουν ότι εκεί είναι και η κατοικία τους, η κουζίνα τους, τα πάντα."

Παράλληλα καταγγέλουν ότι επικρατεί ανομία και σε ό,τι αφορά τους εργαζομένους και τους υπευθύνους καταστημάτων, αλλά εδώ ο Μουστάκας και τα Jumbo κάνουν "όργια" εις βάρος των εργαζομένων και δεν αντιδράει το κράτος και οι επιθεωρητές εργασίας, με αποτέλεσμα τα καταστήματα που βρίσκονται στο στόχαστρο να λειτουργούν κανονικότατα, οι "Κινέζοι" θα μείνουν πίσω; Απλά οι υπεύθυνοι των εν λόγω καταστημάτων πήγαν την υπόθεση λίγο παραπέρα: όπως πριν από μερικά χρόνια ο Μαρινόπουλος είχε έναν υπεύθυνο καταστήματος για όλη την Αττική (ο οποίος είχε ένα ποινικό μητρώο 600 σελίδων για παραβιάσεις του υγιεινομικού κώδικα), τώρα οι "Κινέζοι" φέρνουν "τουρίστες" ως υπευθύνους καταστημάτων, που δεν έχουν άδεια παραμονής και εργασίας και οι οποίοι "εξαφανίζονται" μετά τις πρώτες καταγγελίες που οδηγούνται στα δικαστήρια.

Το ενδιαφέρον επομένως βρίσκεται στις πρώτες καταγγελίες που προκαλούν και πολλές απορίες για το τι κάνει το κράτος και οι αρμόδιες υπηρεσίες: α) Τελωνειακοί έλεγχοι δε γίνονται; Πως είναι δυνατόν να δέχεται ένα ολόκληρο κράτος - μέσω της υπηρεσίας τελωνείων - ότι κάποιος έμπορος φέρνει 10000 "δείγματα" αριστερών παπουτσιών την μία μέρα και άλλα 10000 "δείγματα" δεξιών την επομένη, αυτό να συμβαίνει κάθε εβδομάδα και να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα; 

β) Πως είναι δυνατόν - εφόσον υπάρχει και προηγούμενο - να μην υπάρχει έλεγχος για το τι περιέχουν τα κοντέινερ που φέρνουν τα προϊόντα (συνήθως αναφέρονται λίγα και χαμηλής αξίας προϊόντα στα παραστατικά); Μήπως επειδή πλέον το λιμάνι του Πειραιά το ελέγχουν οι Κινέζοι, οι υπηρεσίες κάνουν τα "στραβά μάτια";

γ) Πως επιτρέπεται να γίνονται πωλήσεις στις λαϊκές χωρίς παραστατικά για τα προϊόντα, τη στιγμή που για τους υπόλοιπους εμπόρους γίνονται έλεγχοι κατ' αντιπαράσταση;

και 

δ) Όσο αφορά για τις παραβιάσεις ωραρίων: Είναι δυνατόν ένα εμπορικό κατάστημα να λειτουργεί στον ίδιο χώρο και ως κατοικία; Επιτρέπεται από το νόμο; Αλλά ακόμα και αν επιτρέπεται από το νόμο είναι "φυσιολογικό" τα καταστήματα-κατοικίες να έχουν φωτεινές επιγραφές ανοιχτές και τις πόρτες ξεκλείδωτες ακόμα και αν υπάρχει στην πόρτα το σημείωμα που γράφει "κλειστό"; 

Ας είμαστε σοβαροί...Όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει και το πρόβλημα που υπάρχει. Αλλά δε γίνεται τίποτα. Και έτσι αναγκάζονται να κάνουν καταγγελίες οι έμποροι, που μπορεί οι ίδιοι να μην είναι "άγιοι" αλλά σ' αυτή την περίπτωση έχουν δίκιο...To λαθρεμπόριο ανθεί, το κράτος χάνει χρήματα και την πληρώνουν όλοι μας...

Το "κρυφό" κόστος των αιολικών πάρκων

Αφορμή για το σημερινό μας σχόλιο είναι αυτή εδώ η ανάρτηση για το μέλλον του εξοπλισμού των αιολικών πάρκων στην χώρα μας. Συνοπτικά το άρθρο αναφέρεται στο μεγάλο κόστος αλλαγής εξοπλισμού, το οποίο χωρίζεται στο κόστος αποσυναρμολόγησης, μεταφοράς και "ανακύκλωσης" των κομματιών εκείνων που έχουν κλείσει το κύκλο ζωής τους...Ο αρθρογράφος αναρωτιέται, ποιος θα επωμιστεί το κόστος αυτό καθώς και το ποια θα είναι η τύχη της παραγωγής αιολικής ενέργειας στην χώρα μας όταν ο εξοπλισμός των υπαρχόντων πάρκων θα πρέπει ν' ανανεωθεί...  

Μια γρήγορη αναζήτηση στην υπάρχουσα νομοθεσία καταδεικνύει το κενό: η χώρα μας, ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, έδωσε τεράστιες φοροαπαλλαγές και ανταποδοτικά έσοδα στους "επενδυτές" τόσο των αιολικών όσο και των φωτοβολταϊκών πάρκων. Το πρόβλημα όμως ότι στην χώρα μας το βάρος της επένδυσης σήκωσαν (και σηκώνουν) σε μεγάλο βαθμό οι ιδιώτες καταναλωτές, οι οποίοι πληρώνουν τόσο τις "κοινωνικές" όσο και "περιβαλλοντικές" πολιτικές της κυβέρνησης, Μια ματιά στους λογαριασμούς της ΔΕΗ δείχνει το πως οι καταναλωτές πληρώνουν το διπλάσιο ποσό απ' αυτό που τους αντιστοιχεί στην κατανάλωσή τους: Κάτι που προφανώς δε συμβαίνει πουθενά αλλού στον πολιτισμένο κόσμο - εκεί το ποσοστό είναι μικρότερο, και όταν το κράτος θέλει να κάνει κοινωνική πολιτική αυτή χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και τις εταιρείες παροχής ηλεκτρισμού (που έχουν συγκεκριμένες υποχρεώσεις βάση της άδειας δραστηριοποίησής τους - κάτι που δε συμβαίνει στην χώρα μας) όχι απευθείας από τους κατανωλωτές.

Το πρόβλημα όμως εδώ, δεν είναι τα ποσά που πληρώνουν οι καταναλωτές. Είναι η απουσία - κατά το νόμο - υποχρεώσεων των ιδιοκτητών των αιολικών πάρκων για κάλυψη του κόστους "διάλυσης" και αντικατάστασης εξοπλισμού, όταν αυτός περάσει το όριο ζωής τους. Υπάρχει άραγε κάποιος μηχανισμός ελέγχου των εγκατάστασεων; Κάποιος που θα πιστοποιεί ότι αυτό που πληρώνουμε ως πολίτες - μέσω του κράτους - λειτουργεί με βάση την περιβαλλοντική νομοθεσία και τους νομοθετημένους κανονισμούς ασφαλείας; Κάποιος που θα υποχρεώσει τον ιδιοκτήτη του πάρκου να πληρώσει τη διάλυση του εξοπλισμού και το άδειασμα του χώρου στον οποίο βρίσκονται, σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς και εθνικούς νόμους, όταν έρθει η ώρα; Υπάρχει πρόβλεψη για την υποχρέωση ύπαρξης κεφαλαίων όταν συστήνονταν αυτές οι εταιρείες που κοστίζουν εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο σε όλους μας;  

Δυστυχώς μια ματιά στην κείμενη νομοθεσία αποδεικνύει ότι η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι αρνητική. Αλλά εδώ η κυβέρνηση με "οικολόγο" υπουργό και με "οικολόγους" κυβερνητικούς εταίρους, συνεχίζει στο ίδιο μνημονιακό μοντέλο (θυμηθείτε την περίπτωση της El Dorado). Όσο για το μέλλον; Τι τους νοιάζει; Αυτοί θα κυβερνούν σε 5 χρόνια; 

Να το πως θα επιστραφούν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια στον ΟΠΑΠ από το κράτος...

Όταν το κράτος πουλάει, πουλάει σα να μην υπάρχει αύριο. Εξεφτελιστικές τιμές, καμία προστασία για τους εργαζόμενους και τους άμεσα εμπλεκομένους (προμηθευτές, καταναλωτικό κοινό κ.ο.κ.), κανένα ενδιαφέρον για το δημόσιο συμφέρον - γενικώς κανένα δεν τον απασχολεί απολύτως τίποτα. Τα φράγκα να πέσουν, οι δανειστές να ευχαριστηθούν, οι επενδυτές να σιγουρευτούν ότι απόκτησαν κάτι "κοψοχρονιά" ώστε όταν ρθει η ώρα του "απολογισμού" τους να είναι σίγουροι ότι θα "επιβραβευτούν" για τον "κόπο" τους.

Κλασσικότερο παράδειγμα όλων είναι ο ΟΠΑΠ. Η "κότα με χρυσά αυγά" στην οποία στηρίχθηκε ένα ολόκληρο αθλητικό οικοδόμημα, ο οργανισμός που τάισε χιλιάδες ρουσφέτια για δεκαετίες, η (κρατική) εταιρεία-μονοπώλιο που για χρόνια χρηματοδότησε οτιδήποτε άσχετο ή σχετικό με τον ελληνικό αθλητισμό ή πολιτισμό. Ήταν από τα πρώτα "πρότζεκτ" που έβαλαν στο μάτι οι δανειστές και το οποίο οι πρώτες μνημονιακές κυβερνήσεις "υπερήφανα" εκτέλεσαν.

Για τους απίστευτους όρους πώλησης και για τα χατήρια της κυβέρνησης προς τον ΟΠΑΠ έχουμε γράψει στο παρελθόν (διαβάστε εδώ για τα πρόσφατα

Όμως το πανηγύρι έχει και συνέχεια: πρόσφατα ο ΟΠΑΠ κινητοποιήθηκε για πρώτη φορά ενάντια στους πράκτορές του. Ο λόγος προφανής: βγάζουν πολλά για ένα μονοπώλιο. Ο ΟΠΑΠ πλέον μπορεί - στην Ελλάδα της ξεφτίλας - να "χρηματοδοτήσει" αλλαγές, ν' ανοίξει δικά του πρακτορεία και να βρει άλλους "πράκτορες" που θα ζητούν λιγότερα ως ποσοστό διεκπεραίωσης. Καμία αντιπολίτευση δεν μπορεί να τον κατηγορήσει, ο κρατικός έλεγχος είναι επιεικώς αστείος και οι αντιδράσεις/αντιστάσεις της κοινωνίας είναι μηδενικές. Αν θέλει (που λέει ο λόγος) βάζει και ημίγυμνες καλλονές να κάνουν κονσομασιόν. Ποιος θ' αντιδράσει; Ο Τσακαλώτος; Ή ο Βερναρδάκης; Ας είμαστε σοβαροί. Παρά την αρχική αντίδραση των πρακτόρων, ο ΟΠΑΠ εφάρμοσε την τακτική "διαίρει και βασίλευε" (υποσχόμενος πολλά σε λίγους), πλήρωσε αρκετούς δημοσιογράφους/sites ώστε να γραφτούν ορισμένα θετικά άρθρα για τη "σοβαρότητα και φερεγγυότητα του οργανισμού σε δύσκολες εποχές" ενώ στο τέλος εκβίασε και τους μικρό-πράκτορες. Έτσι πολλοί υπέγραψαν τις "καινούργιες" συμβάσεις συνεργασίας, που φέρνει τους πράκτορες σε μειονεκτική θέση, με λίγα δικαιώματα και πολλές υποχρεώσεις. Η κοινή γνώμη δεν ασχολήθηκε με το θέμα γιατί ο ΟΠΑΠ είναι ιδιωτικός και γιατί υπάρχει η (σωστή εν πολλοίς) άποψη στην κοινή γνώμη ότι "οι πράκτορες βγάζουν πολλά".

Το πανηγύρι όμως δε σταμάτησε εκεί. Όπως αποκαλύπτει το News24 στην πρόσφατη γενική συνέλευση οι μέτοχοι, παρά την μη επίτευξη στόχων για κερδοφορία του οργανισμού, αποφασίστηκαν να μοιραστούν 3,7 εκ. ευρώ από τα κέρδη της εταιρείας σε bonus για το 2016. Αυτό-καθεαυτό προφανώς και δεν μπορεί να μας ενδιαφέρει - αφού η εταιρεία είναι ιδιωτική. Αυτό όμως αλλάζει όταν μέρος της επιχειρηματολογίας για τα μπόνους βασίζεται στην περίφημη υπόθεση των μηχανημάτων βιντεολόττο. Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του Μ. Πετρόπουλου: "...Αν και δεν υπήρξε ερώτηση μετόχου στη Συνέλευση για το αν υπάρχει και πώς εξελίσσεται η διαπραγμάτευση για την επιστροφή των μισών vlts (των 17.500 από τα 35.000) με επιστροφή από το Δημόσιο στην ΟΠΑΠ 260 εκ. ευρώ, υπήρξε ερώτηση για το κόστος καθυστέρησης του project. Η διοίκηση της εταιρείας τόνισε –απαντώντας στην ερώτηση του μετόχου- το μεγάλο κόστος που την επιβαρύνει από την καθυστερημένη έναρξη του παιχνιδιού. Ειδικότερα ο κ. Ziegler είπε: «ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε το καλοκαίρι του 2015 και είχαμε τεράστιο κόστος από την καθυστέρηση, πολλά εκατομμύρια ευρώ... «Η ΟΠΑΠ ΑΕ», συνέχισε, «έχει πληρώσει από το 2011 τα 560 εκ. ευρώ και αν υπολογίσουμε τους τόκους αυτή της πρόωρης πληρωμής, το κόστος είναι ακόμη μεγαλύτερο...» Να θυμίσουμε εδώ ότι η ΟΠΑΠ ΑΕ, είχε κάνει αγωγή διεκδίκησης 1 δισ. ευρώ ως αποζημίωσης για το ότι δεν μπορούσε να ξεκινήσει το παιχνίδι vlts, λόγω του προηγούμενου Κανονισμού της Επιτροπής Παιγνίων. Ο νυν Πρόεδρος της Επιτροπής Παιγνίων ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016 τη διαπραγμάτευση με την ΟΠΑΠ ΑΕ για να πάρει πίσω την αγωγή διεκδίκησης 1 δισ. ευρώ από το Δημόσιο (προσφεύγοντας στη Διαιτησία) για την καθυστέρηση στην εκκίνηση του παιχνιδιού. Η διαπραγμάτευση, κατέληξε στον ευνοϊκό Κανονισμό για τα φρουτάκια της 1ης Νοεμβρίου, αλλά ο ΟΠΑΠ δεν απέσυρε όλες τις απαιτήσεις του για κόστη από την καθυστερημένη έναρξη του παιχνιδιού. Δηλαδή παρότι η Επιτροπή Παιγνίων παραχώρησε τον Κανονισμό που χρειαζόταν ο ΟΠΑΠ για να ξεκινήσει το παιχνίδι, τον Νοέμβριο του 2016, η απαίτηση της ΟΠΑΠ ΑΕ για αποζημίωση δεν είχε κλείσει. Ακόμη και σήμερα η ΟΠΑΠ ΑΕ μπορεί να ζητά από την κυβέρνηση εκατοντάδες εκ. ευρώ ως αποζημίωση για την καθυστέρηση στην εκκίνηση των vlts. Διαθέτει έτσι ένα διαπραγματευτικό χαρτί, στο αίτημά της να πάρει πίσω κεφάλαια ύψους 260 εκ. ευρώ, ( δίνοντας πίσω τα μισά από τα φρουτάκια που εξασφάλισε το 2011) και η κυβέρνηση μια καλή διακιολογία για να ικανοποιήση αυτή την απαίτηση. Για παράδειγμα αν η αποζημίωση που ζητά ο ΟΠΑΠ για την καθυστέρηση στην υλοποίηση του σχεδίου είναι 500 εκ. ευρώ και παραιτηθεί από αυτά, αν πάρει τα 260 εκ. που ζητά για να επιστρέψει τα μισά φρουτάκια - το Δημόσιο και θα πληρώσει και θα έχει διαπραγματευτεί καλά. Ωστόσο αξίζει να θυμίσουμε ότι, αν η Επιτροπή Παιγνίων δεν δημοσίευε τον Κανονισμό για τα φρουτάκια που παρήγγειλε ο ΟΠΑΠ τον Νοέμβριο του 2016, το Δημόσιο θα έπαιρνε πίσω και τα 35.000 vlts αζημίως." (Για το παρασκήνιο της υπόθεσης των βιντεολόττο διαβάστε εδώ).

Τι θέλει να πει ο ποιητής; Το κράτος πήρε για την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ 652 εκατομμύρια ευρώ με την προϋπόθεση ο νέος μέτοχος να δεχτεί την εξαγορά των κρατικών λαχείων από την εταιρεία (για 160 εκ. ευρώ περίπου) και να δώσει άλλα 560 εκατομμύρια ευρώ για τα φρουτάκια. Η συμφωνία συνήφθηκε ενώ όλοι οι ενδιαφερόμενοι γνώριζαν ότι λόγω των αντιδράσεων, της υπάρχουσας νομοθεσίας και των σίγουρων προσφυγών από τους ανταγωνιστές του ΟΠΑΠ στο συγκεκριμένο ζήτημα (δηλαδή την κοινοπραξία των εν Ελλάδι καζίνο) στην ευρωπαϊκή επιτροπή. Την τότε κυβέρνηση δεν την ένοιαζε γιατί ήξερε ότι δεν θ' ασκούσε εξουσία όταν θα έσκαγε η βόμβα. Τον καινούργιο ιδιοκτήτη δεν τον ένοιαζε γιατί ήξερε ότι θα έπαιρνε μέρος των χρημάτων πίσω, ενώ θα διατηρούσε ταυτόχρονα το εσωτερικό - ουσιαστικό - μονοπώλιο.

Έτσι φτάνουμε στο σήμερα. Το κράτος σύντομα θα κληθεί να καταβάλει ένα μεγάλο ποσό σε μια ιδιωτική εταιρεία. Γιατί κάποιοι έδρασαν με τρόπο αφελή και επικίνδυνο. Θ' αποδοθούν ευθύνες άραγε γι' αυτό; Δυστυχώς αμφιβάλλουμε...