Μην μας πείτε ότι δεν ψηφίσατε τον Γιάννη!

Τελικά η ιστορία γράφτηκε και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έγινε ο πρώτος Έλληνας που θ' αγωνιστεί στο προσεχές All Star Game. Τεράστια η επιτυχία του και σίγουρα του αξίζουν συγχαρητήρια. Τα πρώτα ευχαριστώ του μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος για την Ελλάδα και τους Έλληνες, σίγουρα δείχνουν άνθρωπο που ξέρει ν' αναγνωρίζει αυτούς που τον υποστήριξαν και τον ψήφισαν μαζικά.
Η εκστρατεία ψήφισης του είχε μεγάλο ενδιαφέρον: μας θυμίζει πολύ την παλιότερη "τρέλα" όπου κάποιοι - επώνυμοι και ανώνυμοι - κάθονταν σε μια καρέκλα και τους έλουζαν με κουβάδες παγωμένο νερό. Υποτίθεται ότι αυτό γινόταν για "φιλανθρωπικούς σκοπούς" (με φίλους των εν λόγω ατόμων στη θεωρία να ξηλώνονται ευχαρίστως να βλέπουν τα "θύματα" να δέχονται τη ψυχρολουσία), αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δε μαζευόταν ούτε ευρωλεπτό, αφού ούτε καν τα ίδια τα "θύματα" δεν έμπαιναν στον κόπο να ζητήσουν "προσφορές" για φιλανθρωπικούς οργανισμούς.

Με λίγα λόγια είχαμε πολλούς που ακολουθούν το συρμό, χωρίς να ξέρουν καν τι κάνουν και γιατί το κάνουν. Το ίδιο και τώρα: παρουσιάστριες, μοντέλα, ηθοποιοί, η κυρά Μαρία στο περίπτερο, όλοι ψήφισαν τον Γιάννη - όχι γιατί ξέρουν τι είναι αυτό για το οποίο τον ψηφίζουν, αλλά γιατί όλοι μιλάνε γι' αυτό...

Βέβαια για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αξίζει να συμμετάσχει στη φετεινή γιορτή του ΝΒΑ. Έχει πάρει "από το χέρι" μια πολύ μέτρια ομάδα και την οδηγεί με αξιώσεις στα playoffs του πρωταθλήματος. Ο δρόμος προς τα τελικά θα είναι δύσκολος για τον Γιάννη και τους Μιλγουόκι Μπακς αλλά τουλάχιστον δε θα πέσουν αμαχητί.

Το ενδιαφέρον όμως στην υπόθεση είναι άλλο...

Είναι η κλασική αντιπαράθεση που δημιουργείται με κάθε ευκαιρία μεταξύ των "Ελληναράδων", των Ακροδεξιών και των "Υποψιασμένων". 

Οι πρώτοι ψηφίζουν τον Γιάννη επειδή είναι Έλληνας και μόνο. Δεν τους ενδιαφέρει αν είναι καλός ή όχι, αν αξίζει να παίξει στο All Star Game. Αυτοί είναι οι hardcore οπαδοί και πανηγυρίζουν για τις εμφανίσεις του (χωρίς να έχουν δει ούτε ένα του αγώνα), τον ψηφίζουν μαζικά, κάνουν 15 προφίλ στο twitter, καλύπτουν τα IP τους και δημιουργούν πολλαπλά alter ego στο Facebook. Παράλληλα κάνουν εκστρατείες ενημέρωσης και ψήφισης του Γιάννη, ενώ τσακώνονται με τις άλλες δύο ομάδες που περιγράφουμε παρακάτω.

Οι Ακροδεξιοί από την άλλη απευχθάνονται τον Αντετοκούνμπο. Στην καλύτερη περίπτωση τον θεωρούν "φιλέλληνα" και όχι Έλληνα, γιατί συμμετέχει με θρησκευτική ευλάβεια στις υποχρεώσεις της εθνικής μας ομάδας. Δεν τους αρέσει που είναι μαύρος και θεωρούν ότι δε θα έπρεπε να έχει την ελληνική υπηκοότητα. Όταν αναφέρονται σ' αυτόν θυμούνται και τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, ο οποίος αν έχει Έλληνα πατέρα, θεωρείται εξίσου ξένος αφού η μητέρα του είναι από το Καμερούν. Δεν ψηφίζουν τον Γιάννη, αντιδρούν στις εκστρατείες υποστήριξής του και θα ήθελαν πάρα πολύ να τον δουν να υπογράφει αυτόγραφα στη σημαία (όπως ΔΕ κάνει) και να φοράει σώβρακο με τα χρώματα της χώρας για να μπορέσουν να του επιτεθούν.

Η τρίτη ομάδα (οι "Υποψιασμένοι") απευχθάνεται τέτοιου είδους θεάματα, ψηφοφορίες και εκστρατείες. Επιτίθενται και στη πρώτη ομάδα γιατί "οικειοποιείται" τα κατορθώματά του Γιάννη ("δεν μας αξίζει" λένε) θεωρώντας ότι οι μόνοι που μπορούν να χαίρονται μ' αυτά είναι τα μέλη της οικογένειάς του. Επιτίθενται όμως ταυτόχρονα και στους Ακροδεξιούς γιατί δεν τον θεωρούν Έλληνα. Καταστάσεις παράκρουσης δηλαδή - "ναι είναι Έλληνας επειδή το θέλει" αλλά ταυτόχρονα "κανείς Έλληνας δε δικαιούται να χαίρεται με ότι καταφέρνει γιατί η κοινωνία δεν τον υποστήριξε"(λες και το μπάσκετ δε του έμαθαν Έλληνες ή δεν ήταν Έλληνες αυτοί που τον στήριξαν όταν είχε δυσκολίες). 

Διακρίνουμε δηλαδή μια τριπλή δόση φαρισαϊσμού και υποκρισίας.

Η πρώτη ομάδα την ίδια ώρα που υποστηρίζει (σωστά) τον Γιάννη δεν κάνει τίποτα, τις περισσότερες φορές, για τ' άλλα παιδιά που, όπως και ο Γιάννης, νιώθουν την Ελλάδα για πατρίδα τους. Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο, οι γονείς του Γιάννη έδωσαν αγώνα ενσωμάτωσης της οικογένειάς τους στην ελληνική κοινωνία και πραγματικότητα - τα ονόματα που έδωσαν στα παιδιά τους είναι το λιγότερο - αλλά το ίδιο έκαναν και άλλες οικογένειες μεταναστών με λιγότερη επιτυχία και αναγνώριση. 

Η δεύτερη ομάδα υποκρίνεται πως το χρώμα και η καταγωγή κρίνει την ελληνικότητα, την ίδια ώρα που η ιστορία - την οποία αν και "Έλληνες" δε γνωρίζουν καθόλου καλά - διδάσκει ότι αν βάλουμε τα ονόματα των Ελλήνων προδοτών στο χαρτί, θα υπερκαλύψουμε τους συνδυασμένους τόμους της Εγκυκλοπαίδειας Πάπυρου Λαρούς και της Μεγάλη Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας. Στρουθοκαμηλίζει δε γιατί παραγνωρίζει το ότι τα παιδιά αυτά γεννήθηκαν εδώ και έχουν σκοπό να μείνουν. Επομένως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα κάνουμε ν' αγαπήσουν αυτή την χώρα πραγματικά.

Η τρίτη ομάδα είναι η χειρότερη γιατί η στάση της δεν εξαρτάται από την άγνοια ή την αμάθεια. Πηγάζει από την "πολιτικά ορθή" στάση της ισοπέδωσης. Όλοι οι άλλοι "είναι κακοί" και "λάθος", "υπερβάλουν" και "δεν ξέρουν το σωστό". Σύμφωνα με το φτωχότατο μυαλό τους, ο Γιάννης (που μπορεί να μη γεννήθηκε από Έλληνες γονείς αλλά γεννήθηκε στην χώρα μας και έγινε Έλληνας) δεν δικαιούται να δίνει χαρά στους συμπατριώτες του - αυτούς που επέλεξε ο ίδιος να είναι συμπατριώτες του - γιατί όταν γύριζε στους δρόμους και πουλούσε cd, δεν αγοράζαμε όλοι από ένα. Με το ίδιο σκεπτικό - και επειδή δεν το κάναμε - δε θα έπρεπε να τον ψηφίσουμε εμείς, γιατί το κάνουμε "ιδιοτελώς" (για να δούμε δηλαδή έναν Έλληνα στο All Star Game). Δηλαδή προτιμούσαν να τιμωρηθεί ο Γιάννης (με το να μην πάρει μέρος) για να τιμωρηθούμε όλοι μας. Σουρεαλιστική λογική δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο...

Όπως και να έχει πάντως, ο Γιάννης θα πάρει μέρος στο All Star Game. Οι Έλληνες το πήραν πατριωτικά, ο ίδιος κάνει ένα πάρα πολύ καλό πρωτάθλημα και οι άνθρωποι του Μιλγουόκι αλλά και οι άνθρωποι του NBA βλέπουν στο πρόσωπό του ένα καινούργιο σταρ, ο οποίος σε αντίθεση με άλλα "νούμερα" που κυκλοφορούν λειτουργεί ώριμα, φαίνεται να διακατέχεται από αξίες που μετράνε στις ΗΠΑ, ενώ δεν έχει "κακές" συνήθειες. Θα προωθηθεί αρμοδίως και επάξια, ενώ είμαστε τυχεροί που η Ελλάδα είναι συνυφασμένη με μια τόσο καθαρή εικόνα. 

Και το ενδιαφέρον στην υπόθεση; Ο πιο αναγνωρίσιμος Έλληνας στις ΗΠΑ το 1960 και το 1970 ήταν ένας ηθοποιός, γιος μετανάστη με ξυρισμένο κεφάλι - ο Τέλι Σαβάλας. 

Το 2017 είναι ένας αθλητής, μαύρος, παιδί μεταναστών από την Νιγηρία, που μικρός πουλούσε αντιγραμμένα cd για να βοηθήσει την οικογένειά του να επιβιώσει. Σημεία των καιρών που όμως έχουν τη σημασία τους...