Ήρθε η ώρα για κάποιους να πάνε σπίτι τους...(Πρώτος - πρώτος:Ν. Φίλης - υπουργός Παιδείας)

Θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα ολόκληρο αφιέρωμα στον αμόρφωτο κύριο Φίλη και τα κατορθώματά του. Ν' αναλύσουμε το πως διέλυσε τα ολοήμερα σχολεία. Το πως διόρισε μια επιτροπή παιδείας χωρίς φιλολόγους που αποφάσισαν ότι η ελληνική γλώσσα είναι λιγότερο σημαντική από τ' αγγλικά και που θεωρούν ότι τ' αρχαία δεν πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία. Το πως επιμένει στους τύπους (βλ. παρελάσεις) αλλά θεωρεί ότι τα μαθήματα θα μπορούν να διδάσκονται μέσω Skype για να γίνει οικονομία. Που προωθεί μείωση στις ώρες διδασκαλίας όχι γιατί ενδιαφέρεται για τα παιδιά και το πόσο αυτά κουράζονται, αλλά γιατί έτσι δε θα χρειαστεί να καλύψει τα κενά στα σχολεία. Που προωθεί μαζικές συγχωνεύσεις σχολείων - κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε ως απαράδεκτο ως αντιπολίτευση. Που κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να εκνευρίσει τους πάντες - και όλοι να έχουν δίκιο γι' αυτό.

Δε θα επικεντρωθούμε όμως σ' αυτά. Θ' ασχοληθούμε με το ότι ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε ως υπουργό Παιδείας έναν άνθρωπο με πολλές και αδικαιολόγητες ιδεοληψίες, που απέτυχε να πάρει πτυχίο όντας κομματικό στέλεχος σε μια σχολή που είχε καλές σχέσεις με την αριστερά. Είναι αυτονόητο ότι σε κρίσιμα υπουργεία - όπως το υπουργείο Παιδείας - κοιτάς να βρεις τους καλύτερους, ανεξαρτήτως πολιτικής προελεύσεως, με ιδέες και κατανόηση για τις εθνικές και κοινωνικές ευαισθησίες που επισέρχονται στη διαχείρηση των κρίσιμων θεμάτων.

Δε βάζεις υπουργό έναν άνθρωπο απαίδευτο και με περιορισμένο επίπεδο γνώσεων, που το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να "παίζει με τις λέξεις" και να βάζει πολιτικές "φωτιές" για θέματα που για την κοινωνία έχουν κλείσει εδώ και πολλά χρόνια. Δε βάζεις έναν άνθρωπο που θέλει να επιβάλει τα δικά του πιστεύω ως πολιτικές θέσεις της κυβέρνησης που εκπροσωπεί αλλά και ως κρατούσα άποψη της κοινωνίας ολόκληρης. Βάζεις ανθρώπους που γνωρίζουν από διάλογο, που δεν κάνουν επιθέσεις κατά δικαίων και αδίκων, και έχουν τη ευθικρισία να στελεχώνουν τις επιτροπές του υπουργείου όχι με φίλους και γνωστούς (με το σκεπτικό "να βγάλουν κάτι και αυτοί") αλλά με ανθρώπους γνώστες που καλύπτουν όλες τις πλευρές του αντικειμένου που βρίσκεται υπό συζήτηση. 

Οι τελευταίες του δηλώσεις περί μη χρησιμότητας των αρχαίων καθώς και περί ανάγκης "συμφώνου τιμής" των γονιών δεν εκπλήσουν καθόλου όσους τον γνωρίζουν και τον παρακολουθούν εδώ καιρό. Ούτε η εμμονή του στο να μην αποκαλούν οι γονείς τα παιδιά τους "πριγκήπισσες" και "βασιλόπουλα" (την ίδια ώρα που  παρεπιπτόντως ο Πρωθυπουργός φέρεται να έχει κάνει βλακώδεις συζητήσεις με τον τέως βασιλιά της χώρας). 

Επίσης δεν εκπλήσσουν τα όσα μέτρα οδηγούν στην ταξικοποίηση της εκπαίδευσης. Διαβάζοντας τις  ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ προτάσεις βλέπει κανείς, ότι έχοντας στόχο την "ανάδειξη της μοναδικότητας του κάθε παιδιού, αλλά και ταυτόχρονα την αποδοχή της διαφορετικότητας", όλα τα μαθήματα στο νέου τύπου λύκειο θα προσφέρονται σε δύο επίπεδα, το βασικό και το υψηλό. Για να πάρει κάποιος μαθητής το εθνικό απολυτήριο θα πρέπει να επιλέξει τουλάχιστον 3 από τα 6 μαθήματα σε υψηλό επίπεδο. Ενας μαθητής που δεν επιθυμεί να πάρει μαθήματα στο υψηλό επίπεδο δεν επιθυμεί να παρακολουθήσει το Πρόγραμμα Κοινωνικής Εργασίας ή δεν θέλει να συμμετάσχει στις τελικές εξετάσεις θα μπορεί να πάρει αναλυτικό περιγραφικό πιστοποιητικό για τα δύο χρόνια του λυκείου. Δημιουργεί δηλαδή μαθητές διαφορετικών ταχυτήτων αποκόπτοντας την ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση από σειρά μαθητών που θα τελειώσουν την 10-ΧΡΟΝΗ (πλέον) υποχρεωτική εκπαίδευση χωρίς ουσιαστικά εφόδια για τη ζωή. 

Δεν εκπλήσουν αλλά κάνουν επιτακτική την ανάγκη αντικατάστασής του. Όχι γιατί δεν μας αρέσει η παρουσία του, ούτε γιατί θεωρούμε λάθος τις προτάσεις και τις απόψεις του. Αλλά γιατί δείχνουν έναν άνθρωπο εκτός τόπου και χρόνου, που προσπαθεί να βρίσκεται στο φως της επικαιρότητας και κάνει το παν να προκαλεί συγκρούσεις με ότι περπατάει και μιλάει, την ίδια ώρα που έχει αποτύχει πλήρως στο να καλύψει τα κενά στα σχολεία και στο να παράσχει ένα στοιχειώδες επίπεδο μόρφωσης στα παιδιά της χώρας. Αντίθετα - μεταλάσοντας προς το χειρότερο τις προτάσεις ΟΟΣΑ και Αρβανιτόπουλου -προωθεί ανισότητες και τη δημιουργία ενός ταξικού σχολείου, γυρίζοντας την χώρα πολλές δεκαετίες πίσω. Λιγότερα μαθήματα, περιγραφικές βαθμολογίες, αποφυγή της ουσίας προς ικανοποίηση ενός χαμηλού μέσου όρου και άλλα παρόμοια φαιδρά, την ίδια ώρα που η "ελίτ" της αριστεράς στέλνει τα παιδιά της σε ιδιωτικά σχολεία.

Γι' αυτό ήρθε η ώρα να πάει σπίτι του...