Δύο μέτρα και δύο σταθμά: αλλιώς υπολογισμένος ο ΕΝΦΙΑ αλλιώς οι πλειστηριασμοί

Διαβάζουμε στο ρεπορτάζ των εφημερίδων: "Η κυβέρνηση ενεργοποιεί από τον επόμενο μήνα τα άρθρα 993 και 995 του νέου τροποποιημένου από το καλοκαίρι του 2015 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας τα οποία προβλέπουν ότι κατά τους πλειστηριασμούς ακινήτων μη συνεπών δανειοληπτών και λοιπών χρεοφειλετών θα λαμβάνονται πλέον υπόψη ως τιμές εκκίνησης οι πραγματικές τιμές της κτηματαγοράς που έχουν υποχωρήσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα και όχι οι πολύ πιο υψηλές αντικειμενικές αξίες, όπως προέβλεπε ο Κ.Π.Δ πριν αλλάξει το καλοκαίρι του 2015."
Μέχρι εδώ καλά. Η κυβέρνηση πέρασε από το "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" στο "εδώ οι καλοί πλειστηριασμοί". Στη συνολική μετάλλαξη του αντι-μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, αυτό αποτελεί μικρό αστερίσκο, και ως επικριτικό σχόλιο έχει πολυ-χρησιμοποιηθεί, χωρίς πλέον να κάνει εντύπωση...
Όμως με αυτή της κίνηση η κυβέρνηση ξεπερνάει σε αθλιότητα και τον ίδιο της τον εαυτό (για τους προηγούμενους δεν το συζητάμε - εκείνοι δεν είχαν το προσωπείο της "αριστερής αγνότητας" και επομένως παίζουν εκτός συναγωνισμού) - και εξηγούμαστε: η κυβέρνηση για τον μεν ΕΝΦΙΑ χρησιμοποιεί τις - μπακαλίστικα υπολογισμένες - αντικειμενικές αξίες, που κατά παραδοχή όλων ακόμα και τώρα που "μειώθηκαν" απέχουν παρασάγγης από τις εμπορικές, όντας ακόμα κατά πολύ υψηλότερες. Δηλαδή εκεί που τη συμφέρει (αφού έτσι εισπράττει υψηλό χαράτσι από δικαίους και αδίκους), χρησιμοποιεί μια υψηλή τιμή (των αντικειμενικών αξιών), ενώ εκεί που δεν ευνοεί την ίδια και τους ευνοούμενους της (δηλ. στους πλειστηριασμούς), χρησιμοποιεί την "χαμηλή" (εμπορική) τιμή.
Και ναι μεν έχουμε μια μερίδα οφειλετών που είναι μπαταξήδες από πεποίθηση. Αυτοί όμως είναι λίγοι. Η πλειοψηφία την "πάτησε" λόγω συνθηκών, και τώρα πολλοί θα χάσουν όχι μόνο το σπίτι ή το ακίνητό τους, αλλά θα βρεθούν - αφού τ' ακίνητό θα ξεπουληθεί κοψοχρονιά - να συνεχίσουν να χρωστούν, αφού ένα κομμάτι του χρέους τους θα συνεχίσει να μένει ακάλυπτο. Όπως σωστά ξεκαθαρίζει το σχετικό ρεπορτάζ: "Ουσιαστικά με την ενεργοποίηση των διατάξεων αυτών ανάβει το «πράσινο φως» για πλειστηριασμούς ακινήτων χιλιάδων οικονομικά αδύναμων δανειοληπτών και λοιπών οφειλετών σε εξευτελιστικές τιμές, καθώς οι αξίες στις οποίες θα εκκινούν οι πλειστηριασμοί θα είναι οι πάρα πολύ χαμηλές εμπορικές τιμές. Η ενεργοποίηση των επαχθών αυτών ρυθμίσεων, η οποία αναμένεται να πυροδοτήσει «τσουνάμι» πλειστηριασμών, τώρα που καταργήθηκαν οι περισσότεροι περιορισμοί οι οποίοι προστάτευαν κυρίως τους δανειολήπτες, γίνεται μέσω του Προεδρικού Διατάγματος υπ’ αριθμόν 59, το οποίο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα προσδιορίζεται η εμπορική αξία κάθε ακινήτου που κατάσχεται από χρεοφειλέτη, προκειμένου, σε κάθε περίπτωση, να ξεκινά το συντομότερο δυνατό και ο πλειστηριασμός!"
Δηλαδή όχι μόνο εκμεταλλεύονται καταστάσεις και μετακινούν τον πήχη όπως τους συμφέρει εις βάρος του μέσου Έλληνα (βάζοντας πάλι τις τράπεζες και τα funds σε πρώτη μοίρα - για τα δημόσια ταμεία δεν το συζητάμε), όχι μόνο καταπατούν τις υποσχέσεις τους περί "προστασίας των δανειοληπτών" αλλά βιάζονται κιόλας αφού κοιτάζει η διαδικασία να γίνει "το ταχύτερο".

(σαν bonus της σημερινής ανάρτησης έχουμε το "Τοp 10 του Αλέξη Τσίπρα" από το "Ράδιο Αρβύλα":

Δεν μας φτάνουν τα μνημόνια...Έχουμε και την TISA ν' ανησυχούμε...

Και ενώ η Ελλάδα κινείται στους ρυθμούς του Eurogroup, περιμένοντας μια δόση που (δεν) θ' αλλάξει τις ζωές μας προς το καλύτερο, ήρθε και το Wikileaks, να διαρρεύσει σειρά εγγράφων που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να μας κάνει να τραβάμε τα μαλλιά μας. Τα έγγραφα είναι σχετικά με την TISA, που αποτελεί την προσπάθεια του "Δημοκρατικού" Ομπάμα, να δέσει χειροπόδαρα την Ευρώπη και να την αφήσει έρμαιο των πολυεθνικών και των lobbies, καθορίζοντας τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας.
Μια δυνατή και σοβαρή Ελλάδα, που ανεξαρτήτως κομμάτων έχει επιδείξει στο παρελθόν δημοκρατικά αντανακλαστικά, θ' αντιδρούσε με διάφορους τρόπους σε όσα αποκαλύπτονται στα έγγραφα. Στην Ελλάδα όμως της "αριστερής" (κατ' όνομα και μόνο) "φάπας", τέτοιες ευαισθησίες δεν υπάρχουν. 
Σας μεταφέρουμε τα όσα γράφονται στο ρεπορτάζ του in.gr (με στοιχεία από τις δημοσιεύσεις του ιταλικού L' Espresso), προσπαθώντας να "ενημερώσουμε" όσους δε γνωρίζουν τα όσα μας ξημερώνουν:

"...Η TISA στοχεύει στην απελευθέρωση της αγοράς υπηρεσιών σε 23 καίριους τομείς προς ικανοποίηση των λόμπι και των πολυεθνικών. Από τις τηλεπικοινωνίες στο ηλεκτρονικό εμπόριο και τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, το βασικό θεσμικό πλαίσιο της οικονομίας των ανεπτυγμένων κρατών θα αναπροσαρμοστεί, γράφει το ιταλικό περιοδικό σημειώνοντας ότι η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη δεν θα είχε την παραμικρή ιδέα για όλα αυτά εάν δεν είχαν προηγηθεί οι αποκαλύψεις του WikiLeaks δύο χρόνια πριν.

Σήμερα ο οργανισμός του Ασάνζ επανέρχεται με νέες διαρροές για την TISA, η οποία μαζί με την TTIP (Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων) είναι στο επίκεντρο του μεγάλου παιχνιδιού των εμπορικών διαπραγματεύσεων στο οποίο έχει μπει η Ευρώπη εδώ και τρία χρόνια και προορίζεται να στρέψει την παγκόσμια οικονομία σε ακόμη πιο φιλελεύθερη κατεύθυνση.

Όλο αυτό, γράφει το περιοδικό L'Espresso, υπό την πίεση μεγάλων εταιρών και πολυεθνικών που δεν ικανοποιούνται πια να παρακάμπτουν τους κανόνες με τους οποίους τα κράτη προστατεύουν τους πολίτες τους, εργαζόμενους και καταναλωτές, αλλά εισχωρήσουν σε αυτή καθ' αυτή τη διαδικασία λήψης αποφάσεων των χωρών επηρεάζοντάς τες ανοιχτά.

H TISA, όπως και η TTIP, είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης στη Γενεύη. Στο τραπέζι βρίσκονται οι «28» της ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες, Αυστραλία, Καναδάς, Χιλή, Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Χονγκ Κονγκ, Ταϊβάν, Ισλανδία, Ισραήλ, Ιαπωνία Νότιος Κορέα, Λιχτεστάιν, Μαυρίκιος, Μεξικό, Νέα Ζηλανδία, Νορβηγία, Πακιστάν, Παναμάς, Περού, Ελβετία και Τουρκία. Τα συμφέροντα είναι πραγματικά τεράστια. Μόνο στις ΗΠΑ οι υπηρεσίες αναλογούν στο 75% της οικονομίας και αντίστοιχα η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας υπηρεσιών παγκοσμίως με δεκάδες εκατομμύρια θέσεις εργασίας να δημιουργούνται στον συγκεκριμένο τομέα.

Δεδομένου του αντίκτυπου της TISA στη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων, η μυστικότητα υπό την οποία λαμβάνουν χώρα οι διαπραγματεύσεις είναι μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες πτυχές αυτής της συμφωνίας, όπως και τις TTIP -επί της τελευταίες η Greenpeace προχώρησε σε πολλές αποκαλύψεις.

Εξ ου και η σημασία των αποκαλύψεων του WikiLeaks, που εκτός από τα κρίσιμα κεφάλαια της συμφωνίας, όπως εκείνο για τους νόμους και τους εθνικούς κανονισμούς ή τις κρατικές επιχειρήσεις, φέρνουν επίσης στο φως τις ατζέντες με το πρόγραμμα των μηνιαίων συνεδριάσεων, τα ονόματα των διαπραγματευτών, το ημερολογιακό πρόγραμμα εργασιών. 

Τι προβλέπει η αμφιλεγόμενη συμφωνία

Δύο από τα κεφάλαια που αποκαλύπτονται από το WikiLeaks και θα συζητηθούν περισσότερο αφορούν τους νόμους και τους εθνικούς κανονισμούς σχετικά με την αγορά των υπηρεσιών και τις κρατικές επιχειρήσεις.

Το πρώτο κεφάλαιο αφήνει να διαφανεί πώς η TISA δίνει στις ξένες εταιρείες και πολυεθνικές τη δυνατότητα να επεμβαίνουν στη διαδικασία της ρύθμισης των υπηρεσιών, αφαιρώντας από τις κυβερνήσεις αρμοδιότητες που κάθε κυρίαρχο κράτος μπορεί να κάνει στο όνομα των εμπορικών και κοινωνικών συμφερόντων του.

Οι χώρες που μετέχουν στη συμφωνία μπορούν αναμφίβολα να επιβάλουν κανόνες και να εγκρίνουν μέτρα για τη ρύθμιση της παροχής υπηρεσιών, όμως πρέπει να δημοσιεύουν εκ των προτέρων και λεπτομερώς τους κανόνες. Όμως αυτό που εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαίνεται ως σωστός όρος για τη διαφάνεια της αγοράς εκτιμάται ότι μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στις μεγάλες ξένες εταιρείες να γνωρίζουν εγκαίρως τον αντίκτυπο των εθνικών κανόνων στα συμφέροντά τους και να παρεμβαίνουν σε αυτούς.

Στο κομμάτι του κεφαλαίου για τις κρατικές εταιρείες αποσαφηνίζεται ότι θα πρέπει «να ενεργούν βάσει εμπορικών κριτηρίων όταν προμηθεύονται ή παρέχουν υπηρεσίες» στο πλαίσιο της φιλελευθεροποίησης της αγοράς. Αν και προβλέπεται ότι οι κρατικές εταιρείες μπορούν να παρέχουν δημόσια υπηρεσία για τις κοινότητες όπου δραστηριοποιούνται, και μπορούν κατ' επέκταση να ανταποκριθούν σε ορισμένες κοινωνικές ανάγκες όπως η παροχή υπηρεσιών προσβάσιμων και από τις πιο μειονεκτούσες τάξεις, πρέπει εντούτοις «να επιφυλάσσουν στις υπηρεσίες άλλου κράτους μέλος [της TISA] μεταχείριση όχι λιγότερο ευνοϊκή απ' ό,τι δίνουν στις δικές τους». Συνεπώς για παράδειγμα δεν μπορούν να δώσουν προτεραιότητα σε τοπικούς προμηθευτές.

Σε αυτό το πλαίσιο, η καθηγήτρια Τζέιν Κέλσι της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία, η οποία έκανε μία λεπτομερή τεχνική ανάλυση επί κεφαλαίων της TISA που αποκαλύπτονται σήμερα, δίνει το παράδειγμα μίας κρατικής εταιρείας η οποία βάσει αυτού του κεφαλαίου της TISA μπορεί μεν να εκτελεί μία κοινωνική αποστολή, όμως δεν μπορεί να δίνει προτεραιότητα για παράδειγμα στην προμήθεια προϊόντων και υπηρεσιών από την τοπική κοινότητα στην οποία δραστηριοποιείται.

Και σε αυτό το κεφάλαιο για τις κρατικές εταιρείες, η διαφάνεια, η οποία θεωρητικά έχει θετική λειτουργία, μπορεί να γίνει «δίκοπο μαχαίρι» εάν η επίκληση αυτής της διαφάνειας γίνει «όπλο» στα χέρια κρατών ή ανταγωνιστριών εταιρειών: Εντός έξι μηνών αφότου τεθεί σε ισχύ η συμφωνία, κάθε εταίρος θα πρέπει να διαβιβάσει στους άλλους λίστα με όλες τις κρατικές εταιρείες και σειρά πληροφοριών γι' αυτές, από τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας έως τις απαλλαγές και τις ασυλίες που παρέχονται από τους νόμους στις δημόσιες υπηρεσίες στη λίστα. 

Εξίσου ευαίσθητα και αμφιλεγόμενα είναι τα κεφάλαια της TISA για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, το ηλεκτρονικό εμπόριο και τους «νέους κανόνες που ισχύουν για όλες τις υπηρεσίες», που προβλέπουν ότι οι χώρες-μέλη της συμφωνίας δεν μπορούν να αξιώσουν από ξένη εταιρεία να έχει τοπική υπηρεσία στο κράτος στο οποίο θέλει να πουλήσει τις υπηρεσίες της. Συνήθως η παρουσία ζητείται προς όφελος των τοπικών κοινωνιών και προς δημιουργία θέσεων εργασίας, καθώς επίσης και όσον αφορά την εφαρμογή των ρυθμιστικών νόμων κάθε κράτους σχετικά με υπηρεσίες σε πολίτες και καταναλωτές.

Το έγγραφο σχετικά με το ηλεκτρονικό εμπόριο καταδεικνύει ότι το ζήτημα με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει κάθε άλλο από διευθετηθεί: Στο κείμενο που βρίσκεται υπό συζήτηση εξακολουθεί να μην διευκρινίζεται με ποιον τρόπο ακριβώς θα προστατεύονται οι πιο ευαίσθητες προσωπικές πληροφορίες των πελατών που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες ηλεκτρονικού εμπορίου.
Και όπως σημειώνει στην ηλεκτρονική του πύλη το περιοδικό L'Espresso, οι Αμερικανοί λομπίστες που πιέζουν περισσότερο για τη συμφωνία δεν έχουν κρύψει το γεγονός ότι θεωρούν τους νόμους για την προστασία των προσωπικών δεδομένων μεγάλο εμπόδιο στις δουλειές τους."

"Πανηγύρι" στην Βουλή - "κλάμματα" στην κοινωνία

Αν δεν παίζονταν οι μελλοντικές τύχες της χώρας, τα όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες στην Βουλή και στα ΜΜΕ, θα μπορούσαν ν' αποτελέσουν πρώτης τάξεως υλικό για σουρεαλιστική κωμωδία. 
Από την μία ο κύριος Πολλάκης αυτο-ανακηρύσσεται συνεχιστής αν όχι ισότιμος του Βελουχιώτη θεωρώντας τον εαυτό του αντιστασιακό που ψηφίζει μνημόνια και ξεπουλήματα (Ερώτηση δημοσιογράφου: Τι γίνεται με τον Βελουχιώτη; Τον έχετε παντού. Θα υπέγραφε μνημόνια αν ήταν σήμερα, όπως κάνατε εσείς; Απάντηση: Θες να σου απαντήσω; Ο Βελουχιώτης υπέγραψε δήλωση, αλλά πήγε μετά και οργάνωσε αντάρτικο και αν δεν ήταν αυτός δεν θα γινόταν τίποτα. 2η ερώτηση:  Δηλαδή, θα κάνετε αντάρτικο; Απάντηση: Ακουσες τι είπα. Ο Βελουχιώτης υπέγραψε δήλωση, αλλά ήταν αυτός που ηγήθηκε του αντάρτικου.), από την άλλη ο κύριος Τσιρώνης υφυπουργός Περιβάλλοντος το παίζει σύγχρονη Μάρθα Βούρτση ("Εγώ θα κλάψω αν πουλήσουμε μια μετοχή της ΔΕΗ αλλά είναι καλύτερο από το να παραδώσουμε ένα σύγχρονο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο. Το ίδιο ισχύει και για το νερό. Δεν θέλω να πουληθούν οι μετοχές"), στο πλάι ο κύριος Κατρούγκαλος δηλώνει "υπερήφανος" για ένα ασφαλιστικό που είναι χειρότερο απ' αυτό που "χτυπούσε" ως αντιπολιτευόμενος, ενώ παραδίπλα ο κύριος Συρμαλένιος πιστεύει ότι "οι δόσεις θα αρχίσουν να τρέχουν όταν ψηφίσουμε το πολυνομοσχέδιο", το οποίο δένει χειροπόδαρα τις κυβερνήσεις μέχρι το 2040 και ξεπουλάει ΟΛΟΚΛΗΡΗ τη δημόσια περιουσία, τοποθετώντας έναν "ανεξάρτητο" δερβέναγα υπεράνω όλων. Χώρια τους φόρους, τον ΕΝΦΙΑ που σχεδόν διπλασιάζεται, τις μειώσεις και τους "κόφτες", την ίδια ώρα που με τροπολογίες "ξεπλένονται" πιθανές ανομίες υπουργών που αντί να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους στην δικαιοσύνη, αποδίδονται πάλλευκοι στην κοινωνία χωρίς καν να υπάρχει συζήτηση για το θέμα. 
Δεν ξέρουμε πραγματικά πως όλοι αυτοί οι κύριοι, που στα διαλλείματα κατηγορούν ως "φοροφυγάδες" τους συνταξιούχους που έπαιρναν το ΕΚΑΣ και που τώρα καλούνται να το επιστρέψουν επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε ξαφνικά να το ζητήσει πίσω, την ίδια στιγμή που κάνει χατήρια στον (ιδιωτικό πλέον) ΟΠΑΠ.

Οι καρεκλάκηδες αυτοί, που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τ' αδικαιολόγητα, καταδικάζουν την Ελλάδα σε καθεστώς προτεκτοράτου - συνεχίζοντας και ολοκληρώνοντας το έργο των προηγουμένων.
Το χειρότερο όμως όλων είναι η ανειλικρίνειά τους: προσπαθούν να βάλουν "ιδεολογικό μανδύα" στα όσα κάνουν, τονίζοντας ότι "αν ήταν οι άλλοι (σ.σ. ποιοι δηλαδή; οι "Δεξιοί";) τα πράγματα θα ήταν χειρότερα". 
Και επιμένουν να χαρακτηρίζονται ως "αριστεροί". 
Η ανακολουθία είναι το λιγότερο.
Η ψευτιά και η κοροϊδία είναι τα μείζονα στην περίπτωσή τους. Η λογική "να βολέψουμε όσους μπορούμε", κατέστρεψε το όνομα της "αριστεράς".
Καταρράκωσαν το ηθικό του μέσου Έλληνα, που μπορεί να έλεγε "όλοι το ίδιο είναι" αλλά κατά βάθος ήλπιζαν ότι κάποιοι διαφορετικοί υπήρχαν.
Κατέστρεψαν την ελπίδα των 20άρηδων και 30άρηδων που πίστευαν ότι με μια "αριστερή" κυβέρνηση, υπήρχε δυνατότητα για αξιοπρέπεια και μέλλον στην χώρα μας.
Αν η Βάρκιζα έστειλε στον Καιάδα των φυλακίσεων και του κοινωνικού αποκλεισμού, καθώς και στην ξενιτιά το 20-30% του ελληνικού λαού, η "πρώτη φορά Αριστερά" αποτελείωσε την μεσαία τάξη, εξανδραπόδησε τον ανθό της χώρας και ολοκλήρωσε την πορεία προς την υποτέλεια.
Αυτή η χώρα δεν έχει πλέον μέλλον αξιοπρέπειας και περηφάνιας. Και η σφραγίδα αυτού θα έχει την υπογραφή Τσίπρα.
"Τα χειρότερα έρχονται", όπως είπε και ο κύριος Αλεξιάδης. Τουλάχιστον σ' αυτό ήταν ειλικρινής...

Ο προτεινόμενος εκλογικός νόμος μέτρο προς μέτρο (σκέψεις και προβληματισμοί)

Ή κυβέρνηση έχοντας λύσει τα δεκάδες προβλήματα του τόπου, έχοντας ξεπεράσει το σκόπελο της αξιολόγησης και εφόσον πλέον δε θα χρειάζεται να ξοδεύει δεκάδες εργατοώρες για να συγκεκριμενοποιεί μέτρα και περικοπές (ο κόφτης δαπανών να είναι καλά και οι Ευρωπαίοι), αποφάσισε να φέρει αλλαγές σ' ένα τομέα, που αποτελεί "τοτέμ" για την αριστερά: τον εκλογικό νόμο.

Το προσχέδιο κυκλοφόρησε, και μάλιστα αυτό έγινε σ' ένα έντυπο "της διαπλοκής" - το "Βήμα της Κυριακής" - πράγμα που αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση πολλά λέει περί "ολιγαρχών" αλλά όταν έρχεται η ώρα τους χρησιμοποιεί όπως μπορεί.

Το προσχέδιο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον γιατί αποδεικνύεται ότι - και εκεί - η ουτοπική θεώρηση της απόλυτης και άδολης απλής αναλογικής μπαίνει στο ψυγείο. Αντίθετα επανέρχονται στο προσκήνιο μερικές προτάσεις του αλήστου μνήμης Γιωργάκη Παπανδρέου, προτάσεις που σκοπό έχουν να ενισχύσουν τον έλεγχο της Βουλής από τις κομματικές ηγεσίες και παράλληλα να κρατήσουν στο σύστημα εξουσίας τον ΣΥΡΙΖΑ για αρκετά χρόνια ακόμα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, σημείο - σημείο:

1) Σπάσιμο των μεγάλων εκλογικών περιφερειών. Καμία εκλογική περιφέρεια δεν θα έχει εφεξής περισσότερους από δέκα βουλευτές. Ειδικά η Β' Αθηνών, η μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας σπάει σε τέσσερα κομμάτια. 

Το σπάσιμο των μεγάλων εκλογικών περιφερειών δεν είναι απαραίτητα κακή ιδέα. Επιβάλλεται μάλλον αν σκεφτεί κανείς το ότι σήμερα εκλέγονται βουλευτές που δε γνωρίζουν την εκλογική τους περιφέρεια, οι εκλογείς δεν έχουν επαφή με τους εκλεγμένους τους εκπροσώπους και οι βουλευτές έχουν κάτω από τον εποπτεία τους περιοχές που "διαφέρουν" στις ανάγκες και τα "θέλω" τους. Από την άλλη όμως το "ανακάτεμα της τράπουλας", θα

Επιτρέπει την προγραμματική προεκλογική συνεργασία των κομμάτων, κάτι που ο ισχύων εκλογικός νόμος δεν προέβλεπε. 

Στην πραγματικότητα βέβαια και σήμερα υπάρχει ουσιαστική προαναγγελία μετεκλογικών συνεργασιών - αυτό που αποφεύγεται είναι η κοινή κάθοδος γιατί ο εκλογικός νόμος "ψηλώνει" το όριο για τη δημιουργία κυβέρνησης αφού "καταργεί" το μπόνους εδρών. Έτσι πλέον θα υπάρχει η δυνατότητα κοινών συνδυασμών. Πάντως το ερώτημα που δημιουργείται είναι το εξής: αν δύο (ή τρία) κόμματα έχουν τόσα κοινά ώστε να προεξοφλούν τη συνεργασία τους, γιατί λειτουργούν "αυτόνομα" και όχι μαζί;

Το μπόνους των εδρών μειώνεται από 50 σε 30 και για κόμματα ή συνεργασία κομμάτων με ποσοστό 40%.

Δηλαδή το "κακό μπόνους" παραμένει, αλλά μειώνεται. Δηλαδή θα συνεχίσουμε να έχουμε κυβερνήσεις από κόμματα που δε θα εκφράζουν την πλειοψηφία επί των ψηφισάντων εκλογέων, και θα συνεχίσουμε να έχουμε εκλεγμένους βουλευτές που αν υπήρχε αναλογική εκλογή δε θα βρίσκονταν ποτέ στην κυβέρνηση.

Καθιερώνεται η απλή αναλογική για 270 βουλευτές.

Καταρχήν "απλή αναλογική" με μπόνους εδρών δεν υφίσταται. Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ειπωθεί, παραμένει ένας αριθμός 30 βουλευτών που δεν θα ψηφίζει ουσιαστικά κανείς. Το πως θα εκλέγονται αυτοί οι περίφημοι 30 (επιλεγμένοι απόλυτα από τους αρχηγούς των κομμάτων τους), αφήνεται να "αιωρείται" αν και λίγο παρακάτω στο προσχέδιο υπάρχει μια σχετική εξήγηση.

Διατηρείται το πλαφόν του 3% για είσοδο στη Βουλή. 

Ένα μέτρο που καθιερώθηκε για εθνικούς λόγους (και να περιορίσει την εκλογή μειονοτικών σχηματισμών - απολύτως ελεγχόμενων από την Άγκυρα - στην Θράκη) και το οποίο παραμένει. Βέβαια το πρόβλημα είναι άλλο: με την απερίσκεπτη επιλογή υποψηφίων, εν έτη 2016, έχουμε περιοδεύοντες υποψηφίους (βλ. Ιλχάν) που αλλάζουν κόμματα ανά εκλογική περίοδο μέχρι να εκλεγούν, έχουμε άλλους που τοποθετούνται με "χαρτάκι" από το προξενείο (βλ. Καραγιουσούφ και Ζεϊμπέκ) και καταλήγουμε η μειονότητα σ' ένα νομό, να έχει την πλειοψηφία των τοπικών βουλευτών στο κοινοβούλιο και το Τουρκικό προξενείο με τη λεκτική βία και συνεπικουρούμενη από τους βουλευτές που έχει επιβάλει να κάνει κουμάντο σαν κράτος εν κράτη. Αν αυτό δεν αποτελεί "κατάντια", δεν ξέρουμε τι είναι...

Καθιερώνεται μεικτό σύστημα και με σταυρό (στο νομό) και με λίστα (στην περιφέρεια). 

Να λοιπόν που ο κύριος Τσίπρας και η παρέα του, θέλουν να επεκτείνουν το ρουσφέτι από 12 (Επικρατείας) σε 30 (εκλεγμένους από την περιφέρεια).

Μένει ανοικτό το θέμα της μείωσης των εδρών από 300 στις 200. 

Λιγότεροι βουλευτές = λιγότεροι υποψήφιοι = μικρότερη πιθανότητα να βρεθεί κάποιος να έχει "κρίση συνείδησης" και να μην υπακούσει στις εντολές των ηγεσιών των κομμάτων = μικρότερες οι αντιδράσεις για μνημόνια. Βέβαια η κίνηση αν προωθηθεί θα περάσει "επικοινωνιακά", αφού η απαξίωση της πολιτικής (για την οποία ευθύνη πλέον έχει και ο κύριος Τσίπρας και οι συνοδοιπόροι του) έχει περάσει στο "πετσί" του μέσου Έλληνα, που θα φάει το παραμύθι της "οικονομίας".

Καθιέρωση κοινωνικού ελέγχου των υποψήφιων βουλευτών. Αν περάσει αυτή η πρόταση σημαίνει ότι καθιερώνονται για την επιλογή των υποψηφίων βουλευτών οι προκριματικές εκλογές κατά νομό. 

Δεν υπάρχει κανένας νόμος που ν' απαγορεύει στα κόμματα να τελούν ανοιχτές διαδικασίες επιλογής υποψηφίων. Σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται ακόμα και σήμερα. Το θέμα όμως είναι άλλο: όταν ο ΣΥΡΙΖΑ - που κάνει τέτοιες σκέψεις - στις εκλογές του Γενάρη του 2015, τοποθέτησε άλλους απ' αυτούς που οι τοπικές επιτροπές είχαν ψηφίσει και επιλέξει (μετά από εσωκομματική διαδικασία), υπάρχει περίπτωση να επιβληθεί μια οποιαδήποτε διαφάνεια στην επιλογή των υποψηφίων; Η θα υπάρξει νόμος που θα επιβάλλει στα κόμματα την τήρηση της σειράς; Σημειωτέον ακόμα και στις ΗΠΑ που έχουμε τις προκριματικές εκλογές - σε όλους τους βαθμούς και όλα τα επίπεδα - υπάρχει η δυνατότητα "παράκαμψης" των επιλογών του ψηφισάντων. Επίσης πόσοι υποψήφιοι στην πραγματικότητα θα μπορούν να κάνουν μίνι προ-προεκλογικές περιοδείες και δραστηριότητες που θα θέλουν χρόνο και χρήματα; Θα έχουμε επίσημη είσοδο "χορηγών" και λόμπι στο παιχνίδι με "σπονσοραρισμένους υποψηφίους";

Καθιερώνεται για πρώτη φορά 12ετής θητεία στους βουλευτές.

Το θέμα δεν είναι να παίζουμε "μουσικές καρέκλες" στο Κοινοβούλιο. Το θέμα είναι να έχουμε ανθρώπους που να μπορούν και να θέλουν να προσφέρουν. Να μην έχουμε βουλευτές - καρεκλάκηδες (όπως το γνωστό στέλεχος της αριστεράς που κατέβηκε με το Ποτάμι με το οποίο μικρή ιδεολογική συγγένεια είχε για να "μπει στην Βουλή και μετά βλέπουμε"), βουλευτές που κοιμούνται ή βλέπουν Πάνια την ώρα κρίσιμων συνεδριάσεων ή που κρύβονται στις τουαλέτες για να καθυστερήσουν την ψήφο τους προκειμένου να δουν προς τα που κλείνει μια ψηφοφορία. Το θέμα είναι να μην έχουμε βουλευτές-χειροκροτητές των ηλιθιοτήτων που λένε οι αρχηγοί και οι υπουργοί.
Θέλουμε δηλαδή ποιότητα και αυτή μπορεί να υπάρξει και σε βουλευτές που θα είναι στην Βουλή για πάνω από 12 χρόνια...

(η γελοιογραφία παλιά - αλλά επίκαιρη και σήμερα η Δημοκρατία ξεπουλιέται - όπου Μητσοτάκης, βάλτε τον Τσίπρα)

"Κόφτης" δαπανών = τέλος του κοινοβουλευτισμού στην χώρα μας

Ας ξεπεράσουμε το ότι η πρώτη αριστερή κυβέρνηση, μείωσε κι άλλο τις συντάξεις, αύξησε τις εισφορές και επέβαλλε σωρεία νέων φόρων (αυξάνοντας τους υπάρχοντες). Ας βάλουμε στην άκρη το ότι το "90% των κερδισμένων από τις αλλαγές" δε βασίζεται σε πραγματικα και είναι βγαλμένο από μυαλό του κυρίου Κατρούγκαλου (που στη συγκεκριμένη "μεταρρύθμιση" καταπατάει δύο 2 πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ και αντιφάσκει με τον ίδιο του τον εαυτό, αφού νομοθετεί αλλαγές με τις οποίες αντιδρούσε ως εργατολόγος). Ας παρακάμψουμε τις "κόκκινες γραμμές" του κυρίου Τσακαλώτου, που έριξε το αφορολόγητο στα 8600 περίπου, ενώ σαφέστατα είχε δηλώσει ότι θα παραιτηθεί αν κατέβαινε κάτω από τα 9100. Ας μη δούμε το προφανές δηλ. ότι οι αλλαγές ΔΕΝ πρόκειται να αλλάξουν την καταδικασμένη πορεία του ασφαλιστικού, αφού με αυξανόμενο αριθμό συνταξιούχων και χαμηλόμισθων ημιαπασχολούμενων, το μέλλον είναι ζοφερό αφού τα αποθεματικά των υγιών ταμείων στα οποία θα βάλει χέρι με τη συνένωση των ταμείων δε θα επαρκέσουν για πολύ καιρό. Τέλος ας κάνουμε τα στραβά μάτια στο ότι είναι μια αριστερή κυβέρνηση που νομοθετεί την πώληση ΟΛΩΝ των δανείων -"κόκκινων" και "πράσινων"- σε hedge funds με ημερομηνία λήξης για τα ήδη προστατευμένα δάνεια την 31/12/2017, παιρνώντας από το "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" στο "όλα τα σπίτια στα χέρια των hedge funds", καθώς και ότι είναι μια αριστερή κυβέρνηση που δημιουργεί ένα ξενο-διοικούμενο ταμείο αποκρατικοποιήσεων στο οποίο θα περάσει ΟΛΟΚΛΗΡΗ η δημόσια περιουσία.

Ας επικεντρωθούμε απλώς στο ότι μια αριστερή κυβέρνηση, ετοιμάζεται να νομοθετήσει τη κατάργηση της Βουλής, οδηγώντας την χώρα σε μια πραγματική Χούντα, αφού η αυτόματη επιβολή μέτρων με Προεδρικό διάταγμα, αποτελεί Συνταγματική παρεκτροπή μιας και δεν επιτρέπεται απ' αυτό. Και είναι προφανές βέβαια ότι κάτι τέτοιο όχι μόνο είναι ενάντια στο Σύνταγμα, αλλά αποτελεί ουσιαστικά ΜΟΝΙΜΟ μνημόνιο αφού δεν υπάρχει πουθενά ορίζοντας λήξης, ενώ παράλληλα δε δίνει κανένα δικαίωμα ελπίδας γι' αλλαγή αφού οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από το εξωτερικό και μόνο.

Αμελεί δε η κυβέρνηση ν' αναφέρει ότι ο μηχανισμός θα είναι ενεργοποιημένος επ' αόριστον αφού θα λήξει όταν λήξει η αποπληρωμή των δανείων, δηλαδή ΠΟΤΕ. Και όλα αυτά γιατί; Για να πάρει την επόμενη δόση ουσιαστικά αφού στην απόφαση του Eurogroup είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει σαφής ημερομηνία έναρξης και λήξης για τη "συζήτηση για το χρέος". Το πότε θα γίνει το ξεκαθάρισε τόσο ο κύριος Ντάισενμπλουμ ("όταν έρθει η ώρα") όσο και ο κύριος Σόιμπλε ("το 2020"). Δηλαδή η επίκινδυνη, δήθεν αριστερή κυβέρνηση την οποία έχουμε για να διορίζει ξαδέρφια και κολλητούς σε θέσεις μετακλητών και μη και να μαζεύει την "αφάν σκατέ" της αριστεράς σε οργανισμούς της πλάκας χωρίς αντικείμενο, ετοιμάζεται να νομοθετήσει κάτι αντι-συνταγματικό με αντάλλαγμα την 4^η συνεχόμενη, αόριστη υπόσχεση γι' "ελάφρυνση του χρέους".

Συμπεριφέρεται δηλαδή σαν τελειωμένος χαρτοπαίχτης που παίζει τη γυναίκα του και το σπίτι του, σ' ένα παιχνίδι με χαμηλές πιθανότητες να κερδίσει, ξεπουλώντας τα πάντα για μια δόση, έχοντας σκοτώσει την οικονομία, τσακίζοντας ταμειακά διαθέσιμα και την - υπερπολύτιμη για το μέλλον της χώρας - δημόσια περιουσία, καταπατώντας κάθε "κόκκινη" γραμμή που έθεσε όσο καιρό βρίσκεται στην εξουσία.

Η δε διαβεβαίωση διαφόρων υπουργών "να μην ανησυχούμε, ο μηχανισμός δε θα ενεργοποιηθεί" είναι το λιγότερο αστεία και ουτοπική - εμπίπτοντας στα όρια της κοροϊδίας - αφού όσα και αν νομοθετήσει, όσους φόρους και αν αυξήσει, με τις συντάξεις και τους μισθούς στα τάρταρα, ούτε ανάπτυξη θα υπάρξει, ούτε κατανάλωση: και με τα πλεονάσματα να δημιουργούνται (όπως και επί ΝΔ) με το να μην πληρώνει το κράτος τις υποχρεώσεις του στους ιδιώτες, ελπίδα δεν υπάρχει καμία και για κανέναν... 

Η κατάντια των Ελλήνων πολιτικών: πολιτική από το Twitter και το Facebook και μόνο

Τα κοινωνικά δίκτυα εξαπλώθηκαν γρήγορα και στην χώρα μας (όπως ήταν αναμενόμενο), καλύπτοντας και εδώ το έλλειμμα επικοινωνίας που έχει ο σημερινός άνθρωπος. Αυτό δεν είναι κακό - οι περισσότεροι εξάλλου από τους "online" Έλληνες κάνουν διαδικτυακές βόλτες στο Facebook ή στο Twitter λίγο ή πολύ, επικοινωνώντας με φίλους και συγγενείς, με τους οποίους διαφορετικά δεν θα είχαν καμία επαφή.
Κακό όμως είναι το ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτικών εξαντλούν την πολιτική τους δραστηριότητα σ' αυτά τα δύο sites (ευτυχώς το Instagram τους έχει ξεφύγει προς το παρόν), με την πλειοψηφία τους να αυτοπροβάλλονται ως "μοντέρνοι" αποφεύγοντας έντεχνα την κατά πρόσωπο επαφή με τους ψηφοφόρους τους και επικοινωνώντας μαζί τους μόνο μέσω διαδικτύου (και μέσω ελεγχόμενων από άλλους προφίλ, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων).
Είναι σημείο των καιρών το ότι πλέον οι Έλληνες πολιτικοί, δεν κάνουν πολιτική αντιπαράθεση με επιχειρήματα αλλά (μεταφέροντας την κακή συνήθεια των τηλεοπτικών παραθύρων) σχολιάζουν "τοποθετήσεις" των πολιτικών τους αντιπάλων. Συναγωνίζονται ο ένας τον άλλον για τη συγγραφή της καλύτερης "ατάκας", αποφεύγοντας να επιχειρηματολογήσουν επί της ουσίας...

Ποιος ξεχνάει τα δίγλωσσα tweets του Πρωθυπουργού σε απάντηση αντίστοιχων τουρκικών, τα οποία αργότερα "διαγράφηκαν" όταν προκλήθηκαν αντιδράσεις από πλευράς των γειτόνων; Ποιός ξεχνάει το ότι ο κ. Γεωργιάδης (και άλλοι αναλόγου επιπέδου πολιτικοί) έκανε ολόκληρη προεκλογική καμπάνια βασισμένος όχι στις θέσεις του αλλά στις εμφανίσεις των αντιπάλων του; Ποιός λησμονεί ότι ο κύριος Παπαδημούλης (ή μάλλον οι μετακλητοί του) παιρνούν ώρες ολόκληρες στο Facebook τοποθετούμενοι για τα πάντα; Ή μήπως μπορεί κανείς να βάλει στην άκρη τις (απίστευτης ιλαρότητας) αναρτήσεις του κυρίου Πολάκη στο διαδίκτυο που με ύβρεις πεζοδρομίου "κατακεραυνώνει" όποιον του μπει στο μάτι; 

Είπαμε όμως: οι τοποθετήσεις στο ίντερνετ δεν είναι κακό. Δεν είναι κακό όταν όλοι αυτοί οι πολιτικοί έχουν μια κάποια επαφή με τον κόσμο, έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά και παρευρίσκονται σε εκδηλώσεις όπου συνομιλούν με τον κόσμο. Όταν οι παρεμβάσεις τους (διαδικτυακές και μη) είναι ανοιχτές στην κριτική. Όταν η αντιπαράθεση γίνεται με επιχειρήματα και όχι με εξυπνακισμούς και ατάκες. Όταν οι τοποθετήσεις στα κοινωνικά δίκτυα γίνονται παράλληλα με την εκπόνηση εναλλακτικών σχεδίων από το αδιέξοδο της κρίσης, ώστε επιτέλους να υπάρξει μια βιώσιμη ελπίδα για τους Έλληνες.

Εξάλλου ατακαδόρους δεν χρειάζεται η πολιτική μας σκηνή, χρειάζεται η ελληνική επιθεώρηση και η ελληνική κωμωδία. Η πολιτική χρειάζεται επιχειρήματα, πρόγραμμα και θέσεις. Η πολιτική χρειάζεται διάλογο και όχι πολιτικά προφίλ που τα διαχειρίζονται τρίτοι και όπου τα επικριτικά σχόλια διαγράφονται εντός δευτερολέπτου. 

Αλλά στην χώρα που μια "αριστερή" κυβέρνηση πανηγυρίζει γιατί φέρνει προς ψήφιση ένα ασφαλιστικό που μειώνει τις συντάξεις κατά 30% (διαβάστε την αιτιολογική έκθεση εδώ για να γελάσετε με το ρεζιλίκι μας), γιατί καταφέρνει και ρίχνει το αφορολόγητο έτσι ώστε να πληρώνουν φόρο ακόμα και όσοι βγάζουν 600 ευρώ το μήνα και γιατί φέρνει ένα 4ο μνημόνιο από το παράθυρο, που η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί να κάνει ένα συνέδριο της προκοπής ώστε ν' "ανανεωθεί" (και θέλει να κυβερνήσει παρόλα αυτά την χώρα) και που το 3ο κόμμα είναι ακροδεξιό με τη μισή ηγετική της ομάδα σε δίκες, οι ελπίδες και οι απαιτήσεις είναι λιγοστές...