Να το πως η ψήφιση Μνημονίου ξαναέγινε πατριωτικό καθήκον

Τελικά αποδεικνύεται ότι η ρήση "ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις" είναι απόλυτα σοφή.Θυμηθείτε το πως ξεκίνησε η κυβέρνηση: με τον Βαρουφάκη να διατρανώνει ότι "δεν χρειαζόμαστε τη δόση", την κυβέρνηση να διαμηνύει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι έχει "ισχυρές" κόκκινες γραμμές και τους Έλληνες να στέκονται πίσω της - συνεχίζοντας όμως παράλληλα τις πρακτικές του παρελθόντος δηλ. φοροδιαφυγή, εκταμιεύσεις κ.ο.κ.
Κι έτσι σιγά - σιγά η τρόικα έγινε "θεσμοί", το μνημόνιο έγινε "σύμφωνο ανάπτυξης" και ο Βαρουφάκης αντικαταστάθηκε από τον Τσακαλώτο, αφού πρώτα όμως επέβαλε την αξιαγάπητη κυρία Παναρίτη (καραμνημονιακή προσωπικότητα αν μην τι άλλο) σαν εκπρόσωπο της χώρας στο ΔΝΤ.
Και με τη συμφωνία να είναι προ των πυλών (και με τον κόσμο να είναι στα όρια του από το "θα συμφωνήσουμε - δε συμφωνήσαμε" που ακούγεται εδώ και μήνες), όλα έμοιαζαν αγγελικά και έτοιμα για να περάσει οτιδήποτε.
Όλα; Όχι βέβαια. Και αυτό γιατί κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ εννοούν να θυμούνται το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τις προεκλογικές υποσχέσεις, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων και όλα εκείνα που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Είναι κάποιοι που ακούν για την Παναρίτη και βγάζουν σπυριά, που δε θέλουν ν' ακούσουν λέξη για Ταγματάρχηδες στην ΕΡΤ, που βλέπουν ότι το ΤΑΙΠΕΔ είναι ακόμα εδώ, και που λένε το αυτονόητο δηλ. ότι ένας μνημονιακός συμβιβασμός δεν μπορεί να είναι έντιμος.
Είναι αυτοί που έβγαλαν τον Δραγασάκη έξω από τα ρούχα του στην Κεντρική Επιτροπή και που τονίζουν σε όλους τους τόνους ότι υπογραφή μιας συμφωνίας που θα είναι αντίθετη στο πρόγραμμα δεν θα περάσει εύκολα στην Βουλή...
Και έτσι σ' ένα δημοκρατικό κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ όπου η διαφορετικότητα ήταν "τιμή και καμάρι" τα πράγματα άλλαξαν. Πρώτος έδωσε το στίγμα ο κ. Παππάς ο οποίος ευθέως μίλησε για κομματική πειθαρχία. Στον ίδιο τόνο - ο άλλος εταίρος της κυβέρνησης - κ. Καμμένος μίλησε για "πατριωτικό καθήκον" αναφερόμενος στην ψήφιση της συμφωνίας, ενώ πλειάδα φιλο-προεδρικών στελεχών ζητάει "εκλογές" σε περίπτωση υπερψήφισης της συμφωνίας με ψήφους της αντιπολίτευσης αλλά με απώλειες από τους κυβερνητικούς βουλευτές. Οι εκλογές δηλ. χρησιμοποιούνται ως φόβητρο για όσους είναι αντίθετοι...
Σας θυμίζει κάτι το σκηνικό; Είναι οι ίδιες απειλές που δέχονταν οι συμπολιτευόμενοι αντιδρώντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν τότε πάλι που ακούγαμε τα ίδια σενάρια για καταστροφή.
Τελικά σ' αυτή την χώρα η ζωή κάνει κύκλους - και μάλιστα γρηγορότερα απ' ότι θα περίμενε κανείς...

Παναρίτη και Σαρδέλης - Κανείς "καλός" δεν χάνεται

Να δεχτούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αρκετά δικά του στελέχη για να στελεχώσει τους δημόσιους οργανισμούς και τις θέσεις ευθύνες. Δεν θα χρειαζόταν εξάλλου - αφού με βάσεις τις υποσχέσεις αυτές θα στελεχώνονταν με διαφάνεια και διαύγεια.
"Οι καλύτεροι και δημοκρατικότεροι υποψήφιοι" ήταν η υπόσχεση. Αρκετούς μήνες μετά όμως και όχι μόνο η διαπραγματευτική ομάδα στελεχώθηκε με στελέχη του περιβάλλοντος Παπανδρέου, όχι μόνο παρέμειναν πολλοί των προηγούμενων αποτυχημένων καθεστώτων στις θέσεις τους, αλλά και στις αλλαγές που έγιναν είχαν επαναφορά στελεχών που ζημίωσαν την χώρα σε μεγάλο βαθμό.
Δεν είναι μόνο ο κ. Ταγματάρχης ο οποίος ανακοινώθηκε ως νέος διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ (με τις γνωστές αντιδράσεις που έχουμε παρουσιάσει αναλυτικά εδώ). Έχουμε και την κυρία Παναρίτη και τον κ. Σαρδέλη που ετοιμάζονται για δύο υψηλόμισθες θέσεις - το βιογραφικό τους κάθε άλλο παρά άμεμπτο είναι - χώρια τους συμβούλους υπουργών (βλέπε π.χ. Σπίρτζης, Κατρούγκαλος, Σταθάκης) που κάθε άλλο παρά διαφάνεια και αξιοκρατία "μυρίζουν", και τον κ. Ρουμελιώτη (υπουργό του Ανδρέα Παπανδρέου με ένα χοντρό σκάνδαλο στην πλάτη του για τους γνωρίζοντες) που "βολεύτηκαν", άγνωστο για ποιο λόγο.
Και παίρνουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Ο κ. Σαρδελής κατείχε τη θέση του Γενικού Διευθυντή στον ΟΔΔΗΧ την περίοδο 1999-2001, όταν το ελληνικό Δημόσιο αγόρασε από τη Goldman Sachs παράγωγο με το οποίο συγκαλύφτηκε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, προκειμένου να ενταχθεί στην ΟΝΕ. Στις μέρες μας, ο κ. Σαρδελής είναι διορισμένος από τον Οκτώβριο του 2010 ως μέλος στο Δ.Σ. της Εθνικής Ασφαλιστικής. Εμφανίζεται το 2011 ως μέλος της εθνικής συντονιστικής ομάδας του Κοινωνικού Συνδέσμου των Φλωρίδη και Στουρνάρα, ενώ παρουσιάζεται μαζί με άλλους ως «το “βαρύ” πυροβολικό του Ποταμιού για την Οικονομία» στην επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος του κ. Σταύρου Θεοδωράκη. Τον βρίσκουμε, τέλος, ανάμεσα στα ιδρυτικά/τακτικά μέλη του Κέντρου Ερευνών Προοδευτικής Πολιτικής, που ιδρύθηκε το 2006 με πρωτεργάτη τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών της κυβέρνησης Σημίτη, κ. Γιάννο Παπαντωνίου. Με λίγα λόγια, όχι μόνο διαχειρίστηκε δηλαδή τον ΟΔΔΗΧ την περίοδο των αμαρτωλών swaps αλλά παρέμεινε σε κρατικοδίαιτες θέσεις έκτοτε προσφέροντας ελάχιστα, αλλά λαμβάνοντας τα μέγιστα.
Για την κυρία Παναρίτη τι να πρωτοπεί κανείς. Ήταν στο περιβάλλον Παπανδρέου, διατέλεσε ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, υποστήριξε το Μνημόνιο (με την αγάπη που χαρακτηρίζει μητέρες προς τα παιδιά τους) για να καταλήξει πρώτο βιολί στην (αποτυχημένη) διαπραγμάτευση της νέας συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών. Και αφού αποσύρθηκε από την πρώτη γραμμή της διαπραγμάτευσης (κακήν κακώς) παρουσιάστηκε ως η κύρια υποψήφιο για την κάλυψη της θέσης του εκπρόσωπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, η οποία σύντομα θα μείνει κενή λόγω της αποχώρησης του σημερινού εκπρόσωπου Θάνου Κατσάμπα. Έτσι με διαδικασίες που θυμίζουν Ουγκάντα (και χωρίς καμία δημόσια ενημέρωση) ο κ. Βαρουφάκης έδωσε το ελευθέρας στην κυρία Παναρίτη να φέρεται ανάλογα. Όπως αναφέρει το "Βήμα", την προηγούμενη Παρασκευή και ενώ ο αρμόδιος διευθυντής του ΔΝΤ Κάρλο Κοταρέλι, στον οποίο θα αναφέρεται ο νέος εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ - όποιος και αν είναι - έλειπε σε ολιγοήμερη άδεια, η κυρία Παναρίτη κοινοποίησε στο γραφείο του ενημέρωση βάσει της οποίας θα αναλάβει καθήκοντα Alternate Director στη θέση του παραιτηθέντος Θάνου Κατσάμπα.
Όλα αυτά δεν τιμούν τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε την κυβέρνηση. Τέτοιες πρακτικές (που τις είχαμε δει και προεκλογικά πάντως), υποτίθεται ότι έπρεπε να μείνουν στο παρελθόν. Αλλά δυστυχώς τις βλέπουμε ακόμα...

Τα παιχνίδια ΔΝΤ - Γερμανίας και το πως επηρεάζεται η Ελλάδα

Με τον Γιούνκερ να διαρρέει "λύσεις" για την Ελλάδα, τον Βαρουφάκη να δηλώνει "τρομοκρατημένος" για την κατάσταση της οικονομίας και τις πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό της χώρας (συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ) να μην έχουν αποφασίσει ακόμα τι θέλουν και τι θεωρούν "καλό" για την Ελλάδα, τα πράγματα δείχνουν το λιγότερο επικίνδυνα για την οικονομία.

Μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες αναλύσεις για το πως τα πολιτικά παιχνίδια μεταξύ ΔΝΤ - Γερμανίας και Ουάσινγκτον επηρεάζουν την χώρα μας (και επηρεάζουν τις πιθανότητες μιας ενδεχόμενης) δημοσιεύτηκε στο "Παρόν" και την αναδημοσιεύουμε:

"Δεν είναι η Ελλάδα που φταίει για το ότι τρεις μήνες τώρα δεν έχουν μπορέσει να καταλήξουν σε συμφωνία οι δύο πλευρές. Δεν είναι τόσο δυνατή για να μπορεί να αντιστέκεται στις ορέξεις των δύο ανταγωνιστών, του ΔΝΤ (της Ουάσινγκτον, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) και της Γερμανίας.

Με ζητούμενο το ποιος θα έχει τον έλεγχο της Ευρώπης. Και το μεν Βερολίνο έχει δώσει το στίγμα αυτά τα τελευταία πέντε χρόνια, που είναι απόλυτα ξεκάθαρο: Να οδηγήσει το τρένο της ΕΕ προς μια Γερμανική Ευρώπη, κάτι που το έχει καταφέρει μέσα από τη σύμπτωση (;) να είναι δεξιές οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ, με μοναδική παραφωνία αυτήν την περίοδο την Ελλάδα. Αυτήν τη γερμανική παντοκρατορία, που έχει επιβληθεί μέσα από την οικονομική κυριαρχία, με την οποία το Βερολίνο έχει αποκτήσει και την πολιτική κυριαρχία, επιχειρεί να ανατρέψει η πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμη μέσω του ΔΝΤ, στο οποίο άνοιξε την πόρτα της Ευρώπης στο άψε - σβήσε το δικό τους παιδί, ο Γιώργος Παπανδρέου, μόλις ανέλαβε πρωθυπουργός. Και από τότε η Ουάσινγκτον παίζει με πλήρη άνεση το δικό της παιχνίδι. Και η μάχη για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι συνεχίζεται πάνω στην πλάτη της Ελλάδας, με τον ελληνικό λαό να είναι το θύμα της σύγκρουσης των δύο... βουβαλιών. Μόλις προχθές το βράδυ ο κ. Τόμσεν, από την έδρα του ΔΝΤ, την ώρα που η ατμόσφαιρα έδειχνε ότι η περιθρύλητη συμφωνία-λύτρωση είναι θέμα ημερών, δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν έχει κάμει αυτά για τα οποία έχει δεσμευθεί, επομένως από τη δική τους πλευρά συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει. Και μας παρέπεμψε στο Βερολίνο, επιβεβαιώνοντας την κόντρα που έχουν μεταξύ τους, όπου ο ένας εκβιάζει τον άλλο, παίζοντας πάνω στην πλάτη μας. Για τη Γερμανία ο πονοκέφαλος είναι η αριστερή κυβέρνηση που εξέλεξε πριν από τρεις μήνες ο ελληνικός λαός, καταδικάζοντας τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά (ο καθένας είχε διαφορετικό ρόλο). Το Βερολίνο τρέμει στην ιδέα να προκύψουν κι άλλοι Τσίπρες στην Ευρώπη, γι' αυτό και μέσα από τη χρηματοδοτική ασφυξία προσπαθεί να γονατίσει τον Τσίπρα, ώστε να γίνει παράδειγμα προς αποφυγή και να μην ανθήσουν άλλες αριστερές κυβερνήσεις στην Ευρώπη. Ο σπόρος που έριξε ο έλληνας πρωθυπουργός είχε αρχίσει να φυτρώνει στην Ιταλία με τον Ρέντζι και στην Ισπανία με τους Podemos. Αμέσως, όμως, επιστρατεύτηκε ο Ντράγκι, ο οποίος άνοιξε την κάνουλα της ΕΚΤ με την απόφαση περί ποσοτικής χαλάρωσης -πρόκειται για κάποια δισεκατομμύρια για κάθε χώρα-, και συμμορφώθηκαν προς τις υποδείξεις. Ο Ρέντζι ανέκρουσε πρύμνα και στους Podemos σήμανε οπισθοχώρηση... Να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα αποκλείστηκε από το πακέτο Ντράγκι μέχρι να απαλλαγεί από τον Τσίπρα! Στη μάχη και οι... αριστεροί της Ουάσινγκτον! Κατ' αρχάς, για να μην παραπλανάται ο κόσμος από στημένα ρεπορτάζ που ισχυρίζονται ότι το ΔΝΤ θα φύγει από την Ευρώπη μόλις οι χώρες που έχουν πάρει δάνεια από αυτό τα επιστρέψουν, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Το ΔΝΤ ήρθε για να μείνει, και όχι από φιλευσπλαχνία για την Ελλάδα. Μέσω του Ταμείου οι ΗΠΑ ξέρουν από πρώτο χέρι σε ποια οικονομική κατάσταση είναι η κάθε χώρα της ΕΕ. Και δεν είναι μόνο το ΔΝΤ το μάτι και το αυτί της Αμερικής στην Ευρώπη. Είναι και η ομάδα των... αριστερών καθηγητών που έχουν στενούς δεσμούς με τα κέντρα των ΗΠΑ. Και μέσω αυτών επιβάλλουν πολιτικές στις ευρωπαϊκές χώρες, όπου προσλαμβάνονται ως σύμβουλοι και παίρνουν μέρος σε διαπραγματεύσεις. Και δεν μιλάμε καθόλου αόριστα. Σήμερα βρίσκονται κοντά στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, εκτός από τον Γιάνη Βαρουφάκη (με τον οποίο γνωρίστηκε στο Τέξας, όπου είχε πάει για να μιλήσει όταν ήταν στην αντιπολίτευση, και από τότε τον έχει κοντά του, ενώ μετά τις εκλογές τού ανέθεσε το υπουργείο Οικονομικών), ο Τζ. Γκαλμπρέιθ, ο Κρούγκμαν, ο Στίγκλιτς και άλλοι, οι οποίοι επηρεάζουν τις αποφάσεις. Δεν θα ήταν εκτός πραγματικότητας αν έλεγε κανείς ότι όλοι αυτοί είναι το μακρύ χέρι της Ουάσινγκτον στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θυμίζουμε ότι τους πρώτους μήνες μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, όταν ο Παπανδρέου ανέλαβε πρωθυπουργός, είχε φέρει όλους αυτούς τους σοφούς, που αποχώρησαν όταν άρχισε να καταρρέει. Και ξαφνικά επανεμφανίστηκαν μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πώς και το γιατί οι απαντήσεις μπορεί να είναι πολλές. Κι εδώ θα μπορούσε να διερωτηθεί κανείς, για ποιον λόγο ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, στα Eurogroup και στις συναντήσεις του με ξένους συναδέλφους του, και κυρίως με τον Σόιμπλε και τον Ντάισελμπλουμ, κατά την ακραία πόλωση στη Σύνοδο στη Ρίγα, ύψωνε τους τόνους σε τέτοιο βαθμό, που προκαλούσε συγκρούσεις, και ζημιωμένη στο τέλος έβγαινε η χώρα μας; Από αυτήν την αναταραχή ποιος ήταν ο ωφελημένος;"

Αλλαγή στις ελληνικές θέσεις όσο αφορά και τα κλεμμένα Μάρμαρα του Παρθενώνα;

Κάποιοι στην κυβέρνηση το έχουν χάσει τελείως. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στις κόκκινες γραμμές που γίνονται ροζ μετά από δύο πλύσεις, στους μετανάστες που "λιάζονται" ή ακόμα και στην πρόταση Καμμένου για νατοϊκή βάση στο Αιγαίο, με σκοπό την αποτροπή των Τούρκων (λες και οι Τούρκοι δεν ανήκουν στο ΝΑΤΟ και δεν θα πατήσουν έτσι πόδι σε ελληνικό έδαφος και μάλιστα αναίμακτα).

Στα παραπάνω έχουμε να προσθέσουμε και τα λεγόμενα του κ. Ξυδάκη, αρμόδιου υπουργού στα θέματα πολιτισμού, για τα γλυπτά του Παρθενώνα: "Δεν μπορώ να απορρίψω το ενδεχόμενο δανεισμού αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ και προκαταβολικά χωρίς να ξέρω ποιο είναι το περιβάλλον και οι συνθήκες αυτής της σύμβασης". Παρακάτω προσθέτει και το γνωστό τσιτάτο "Τα Μάρμαρα δεν είναι των Ελλήνων είναι παγκόσμια" και το θέμα λήγει αφού αναφέρει ότι η λύση της προσφυγής σε διεθνές δικαστήριο αποκλείεται πλέον ως λύση.

Από την ημέρα που η Μελίνα Μερκούρη δημόσια ξεκίνησε ουσιαστικά την εκστρατεία της επιστροφές των Μαρμάρων του Παρθενώνα, στις αρχές της δεκαετίας του '80, δεν έχει υπάρξει μεγαλύτερη υποχώρηση στις ελληνικές θέσεις από αυτήν. Και εξηγούμαστε: η πάγια θέση της χώρας μας μέχρι σήμερα είναι ότι: α) τα Μάρμαρα είναι κλεμμένα, β) τα Μάρμαρα ανήκουν στον Παρθενώνα, γ) τα Μάρμαρα πρέπει να επιστρέψουν μόνιμα στην Ελλάδα και κάθε ιδέα δανείου απορρίπτεται γιατί έτσι αποδεχόμαστε ότι το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς είναι παγειωμένο (δηλ. ανήκουν στο Βρεταννικό Μουσείο).

Μπορεί επομένως η κίνηση της κλήσης της κ.Αλαμουντίν (μετά τις περίφημες δηλώσεις Κλούνεϊ) από την προηγούμενη κυβέρνηση να ήταν καθαρά ψηφοθηρική, δεν παύει όμως να ήταν σε συνέχεια των πάγιων ελληνικών θέσεων και σε αντίδραση του αδιεξόδου που υπάρχει στο θέμα, εδώ και καιρό - αφού οι όποιες παρεμβάσεις από μέρους διεθνών προσωπικοτήτων, οργανισμών και η επίκληση δημοσκοπήσεων στην Αγγλία, έχουν κάνει προφανώς τον κύκλο τους χωρίς αποτέλεσμα.

Τώρα ο κ. Ξυδάκης μας φέρνει σε μια πραγματικότητα, που μάλλον αντικατοπτρίζει μια στάση που ετοιμάζεται να πάρει η χώρα μας και στο θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου: παραπομπή στο μέλλον ή στην καλύτερη περίπτωση μια υποχώρηση με αποδοχή μιας λύσης που φέρνει τον υπόχρεο σε πλεονεκτική θέση.

Δε γνωρίζαμε την Μελίνα Μερκούρη προσωπικά αλλά η στάση της στο θέμα ήταν αδιαπραγμάτευτη - "τα Μάρμαρα πρέπει να γυρίσουν σπίτι τους", πάση θυσία. Πράγμα που το εξέφραζε απλά και ανοιχτά όπως όλοι θυμόμαστε:

Η εκστρατεία που ξεκίνησε είχε στάδια και νόημα: α) ανακίνηση του θέματος με ανοιχτό διάβημα, β) δημιουργία κλίματος υποστήριξης στο εξωτερικό, γ) κατάρριψη των Βρετανικών επιχειρημάτων (π.χ. "δεν υπάρχει Μουσείο για να τα στεγάσει" - δημιουργήθηκε, "εμείς τα προσέχουμε καλύτερα" - ψέμα αφού τα τρίβαμε με μπατανόβουρτσες), δ) διαμεσολάβηση διεθνών οργανισμών και ε) προσφυγή στη διαιτησία.

Εμείς έχοντας κάνει όλα αυτά, φτάνουμε στο σήμερα - ένα βήμα πριν το τέλος. Και η μοίρα τα φέρνει να υπάρχει μια αριστερή κυβέρνηση - ιδανική υποτίθεται για ρήξεις και διεθνείς διεκδικήσεις, αφού δεν έχει τις αγκυλώσεις και τους περιορισμούς των "άλλων". Και αντί να φέρει ανοιχτά στο τραπέζι τα θέματα που έχουμε, ώστε να κλείσουν μια καλή, τα παραπέμπουμε "στο μέλλον", αφήνοντας ένα παράθυρο για "δάνεια". Είναι δηλαδή σαν να έρθει κάποιος στο σπίτι μας τον καιρό που λείπουμε, να μας κλέψει και μετά εμείς να δανειστούμε τα κλοπιμαία για να τα έχουμε σε μια γιορτή που ετοιμάζουμε - πληρώνοντας δάνειο ή υπογράφοντας ένα χαρτί ότι θα τα επιστρέψουμε στους κλέφτες. Και αυτό να μας το προτείνει κάποιος που μιλάει για αγώνες και γι' ανάγκη δικαίωσης όλη του τη ζωή...Αν αυτό φαντάζει λογικό και δίκαιο, τότε εμείς δεν έχουμε κάτι παραπάνω να προσθέσουμε...

Ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ ή το πως το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης "απομακρύνει" τους συντρόφους...

Η επιλογή του να πάει ο Δραγασάκης να ενημερώσει τα πολιτικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ φάνταζε λογική: πρόσωπο που εμπνέει σεβασμό στα κομματικά όργανα από την μια, αλλά που ταυτόχρονα αποτελεί στέλεχος της κυβέρνησης, ήταν κάποιος που και οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να θεωρήσουν "δικό τους". Έτσι επιλέχθηκε λοιπόν για να δώσει τα κακά μαντάτα, για τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί αλλά και εκείνα που η κυβέρνηση είναι έτοιμη να πάρει ώστε να έρθει η πολυπόθητη δόση. Αυτοί που τον διάλεξαν θεωρούσαν ότι λόγω του σεβασμού που υπάρχει, οι αντιδράσεις θα ήταν κοσμιότερες και ότι, τουλάχιστον, θα τον άκουγαν με την ευγένεια και το τακτ που επιβάλλει η θέση του στο κόμμα και την κυβέρνηση...

Όμως τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι: γιατί μπορεί οι σύντροφοι Λαφαζάνης και Δρίτσας, όντας μέλη της κυβέρνησης, να είναι "μαζεμένοι" και να έχουν καταπιεί αμάσητες τις ιδιωτικοποιήσεις, την αύξηση του ΦΠΑ και τον ΕΝΦΙΑ (παρότι ο πρώτος μιλάει ακόμα για κόκκινες γραμμές) αλλά είναι γεγονός ότι στο κόμμα υπάρχουν πάρα πολλοί που ξέρουν ότι μια πιθανή υποχώρηση δεν θα είναι η τελευταία και ότι η συμφωνία που θ' ακολουθήσει, θα είναι όνειδος τέτοιου μεγέθους από την οποία η αριστερά δε θα μπορέσει να ξεφύγει ποτέ: πως θα μπορεί κανείς να κατηγορεί στα σοβαρά τον Σαμαρά και τον Χαρδούβελη για τα μέτρα που πήραν, όταν ο ίδιος ακολουθεί την ίδια λογική; Μπορεί οι προθέσεις να διαφέρουν - στο κάτω κάτω οι πρώτοι έπαιρναν μέτρα παραπάνω λόγω ιδεολογίας - αλλά στο τέλος της ημέρας, οι προθέσεις λίγο ενδιαφέρουν. Εξάλλου όπως λέει και ένα σοφό ρητό "ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος από καλές προθέσεις".

Έτσι η επίθεση που δέχτηκε ήταν πραγματικό "πυρ ομαδόν", από ανθρώπους μάλιστα που κάθε άλλο παρά προσκείμενοι στο "Αριστερό Ρεύμα" μπορούν να χαρακτηρισθούν. Και παρά το ότι "Το Βήμα" αναφέρει ονομαστικά τους κ. Μητρόπουλο, Ρινάλντι και την κ. Κωνσταντοπούλου, οι αντιδράσεις δεν προέρχονταν μόνο απ' αυτούς. Έχοντας πλήρη πληροφόρηση για του τι έγινε από άτομα παρόντα στη συνεδρίαση, μπορούμε να σας πούμε ότι ούτε τα μέτρα έγιναν δεκτά ευμενώς, ούτε οι εξηγήσεις του κ. Δραγασάκη έγιναν αποδεκτές, η δε παράκληση για έκδοση ανακοίνωσης που θα στηρίζει έμμεσα τα συμφωνηθέντα πήγε στράφι. Μπορεί να υπήρξε κατανόηση για τη δυσκολία της διαπραγμάτευσης, για τον κίνδυνο ρήξης κ.ο.κ. αλλά ένα μεγάλο ποσοστό των όσων τοποθετήθηκαν τόνισε την ανάγκη για εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης - σε ορισμένες περιπτώσεις με ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα.  

Η δε ανακοίνωση που βγήκε αργότερα, αν και γραμμένη με κόσμιο τρόπο, εγκαλεί τόσο την κυβέρνηση για τις υποχωρήσεις της όσο και τους Ευρωπαίους για τις εμμονές τους. (Να σημειώσουμε εδώ ότι - κατά την άποψή μας - το γεγονός πως η "Εφημερίδα των Συντακτών" διαβάζει στις γραμμές της ανακοίνωσης "τη στήριξή της Πολιτικής Γραμματείας στην κυβέρνηση" και μένει στην ανακοίνωση ότι η τελευταία "θα ξεκινήσει εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης" αντί ν' αναφέρει τα όσα έγιναν αποτελεί μια κακή υπηρεσία στην κυβέρνηση. Ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί ότι υπάρχουν πολλοί στο ΣΥΡΙΖΑ που διαβλέπουν τον κίνδυνο να γίνει το κόμμα κομμάτι της "μνημονιακής αριστεράς", της οποίας εξέχων κομμάτι αποτελεί η ΔΗΜΑΡ). 

Το θέμα βέβαια είναι τι θα γίνει από δω και πέρα. Η κυβέρνηση είναι εμφανές ότι έχει επιλέξει το δρόμο της "μη ρήξης". Τις δόσεις τις πληρώνει τακτικά την ίδια στιγμή που δεν υπάρχει πρόοδος στις διαπραγματεύσεις αφού οι "εταίροι" δεν υποχωρούν. Έτσι όσο πληρώνει τόσο λιγότερα χρήματα έχει ν' αντέξει την "επόμενη μέρα" σε περίπτωση που δεν έρθουν τα χρήματα - κάθε ευρώ που δίνει σημαίνει λιγότερα χρήματα για συντάξεις και μισθούς. Η "επόμενη μέρα" μπορεί να είναι η προκαταβολή της Ρωσίας, το δάνειο από τις BRICS, τα χρήματα από τα πετρέλαια ή τις αγορές ή απλώς και η χρεοκοπία εντός ευρώ. Από την άλλη όμως υπάρχει πολύς κόσμος στον ΣΥΡΙΖΑ που τονίζει ότι η κυβέρνηση βγήκε μ' ένα πρόγραμμα συγκεκριμένο και το οποίο δεν τη νομιμοποιεί να "κάνει κωλοτούμπα" παίρνοντας μέτρα που έρχονται σε αντίθεση μ' αυτό. Ζητούν εκλογές ή δημοψήφισμα, κάτι που θα της δώσει ένα ηθικό πλεονέκτημα που θα λέει "εμείς είμαστε τίμιοι - είδαμε ότι το πρόγραμμα δεν μπορεί να εφαρμοστεί και προσφεύγουμε σ' εκλογές".

Η κυβέρνηση αρνείται επίμονα. Το γιατί άγνωστο - να χάσει τις εκλογές ή το δημοψήφισμα δύσκολο (όχι αδύνατο βέβαια), αλλά και το να ωφεληθεί μάλλον να μη φαντάζει ως ορατό ενδεχόμενο. Η ουσία είναι πάντως ότι τα μέτρα - όπως και να παρουσιαστούν - δε θα ψηφιστούν από όλους τους κυβερνητικούς βουλευτές. Η Πολιτική Γραμματεία το ξεκαθάρισε σήμερα ανοιχτά - και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Θα χρειαστούν ψήφοι εκτός και τότε θα υπάρξει ηθική αποτυχία της: θα έχει διατηρήσει τη θέση της αλλά θα είναι υπό αίρεση, αφού θα έχει χάσει στην πραγματικότητα τη δεδηλωμένη. Αφήστε που υπάρχει κίνδυνος να δούμε και τον Σταύρο (Θεοδωράκη) στην κυβέρνηση...Και το όνειρό του (Μπόμπολα) θα γίνει πραγματικότητα...

Η καινούργια "ΕΡΤ" και τα παλιά υλικά

Και ενώ η ΠΟΣΠΕΡΤ κατέλαβε σε κλίμα συγκίνησης το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ και οι απολυμένοι ετοιμάζονται για τις εκπομπές στον καινούργιο φορέα, υπάρχουν έντονες αντιδράσεις για τη σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου.
Όχι τόσο για τον πρόεδρο Διονύση Τσακνή (ο οποίος εξάλλου είχε στηρίξει τον αγώνα των εργαζομένων εξαρχής και είναι γνωστός για τις προοδευτικές αντιλήψεις του) αλλά κυρίως για το πρόσωπο του διευθύνοντα συμβούλου, που αποφασίστηκε να είναι ο κ. Λάμπης Ταγματάρχης. Οι αντιδράσεις μάλιστα είναι σε τέτοιο βαθμό που οι 3 βουλευτές-πρώην δημοσιογράφοι της ΕΡΤ του κυβερνώντος κόμματος, εξέδωσαν γραπτή ανακοίνωση ενάντια σ' αυτό το ενδεχόμενο.
Ποιο είναι το πρόβλημα με τον κ.Ταγματάρχη; Δεδομένου ότι ο εν λόγω κύριος έχει πιστωθεί μια σχετική "άνοιξη" της ΕΡΤ στα τηλεοπτικά της νούμερα στο παρελθόν θα περίμενε κανείς ότι - τουλάχιστον για την αρχή - θ' αποτελούσε μια "καλή λύση" για την επανεκίνηση του εγχειρήματος. Ας ανατρέξουμε σ' ένα σχετικό απόσπασμα της ανακοίνωσης της ΠΟΣΠΕΡΤ που μπορεί να μας διαφωτίσει για το γιατί:
"...Η ανησυχία μας γίνεται εντονότερη, από τις υπερεξουσίες, που ο νόμος εκχωρεί στο Διευθύνοντα Σύμβουλο και από το διορισμό του κ Ταγματάρχη, γνωστού για τις θέσεις του, την λειτουργία του, και τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του, από την προηγούμενη θητεία του στην ΕΡΤ. Γνωρίζουμε τις θέσεις του και τις προσπάθειες του για τη χωρίς όριο συρρίκνωση της ΕΡΤ, τόσο σε θέσεις εργασίας, όσο και σε παραγόμενο έργο καθώς και για της εργασιακές σχέσεις γαλέρας που επιθυμεί. Γνωρίζουμε τις θέσεις του και το ρόλο του για την υλοποίηση του σχεδίου Μόσιαλου τον Αύγουστο του 2011 - διαχρονικό σχέδιο της ολιγαρχίας των ΜΜΕ-, για το κλείσιμο της ΕΤ1, το κλείσιμο των μισών Ραδιοφωνικών προγραμμάτων Αθήνας, Θεσσαλονίκης, των μισών τοπικών Ρ/Σ της ΕΡΑ, την απαξίωση και υποβάθμιση της ΕΡΤ3,τη συρρίκνωση της εσωτερικής παραγωγής και των ενημερωτικών προγραμμάτων, το κλείσιμο της Ραδιοτηλεόρασης, τις μεικτές παραγωγές, τις αναθέσεις, τη επιμονή του η digea να έχει παράρτημα στον κεντρικό έλεγχο της ΕΡΤ (!!!) και τον εξοπλισμό της σε άλλους χώρους της ΕΡΤ, τις οπτικές ίνες που επέβαλε για να δίνεται ΠΑΡΑΝΟΜΑ και δωρεάν όλο το ειδησεογραφικό υλικό στα ιδ. κανάλια, παράνομες αποφάσεις για χρηματοδοτήσεις των προεκλογικών εξαγγελιών του ..ΠΑΣΟΚ !!! και άλλα ¨ουκ εστίν αριθμός ¨, νόμιμα όμως έδινε της λουδοβίκειες συνεντεύξεις και φωτογραφίσεις του!
Σε όλα αυτά - τότε - αντισταθήκαμε δυναμικά και αποτρέψαμε πολλά, με τη ενεργό συμμετοχή και τη συμπαράσταση της κοινωνίας, αλλά και με την ενότητα των εργαζομένων.Τότε και τώρα ο Ταγματάρχης είναι ο ίδιος, γεννάται όμως το ερώτημα ποιές είναι οι κατευθύνσεις της πολιτικής ηγεσίας..."
Οι κατηγορίες λοιπόν προς το πρόσωπο του κ. Ταγματάρχη (εξαιρετικά επιτυχημένου κατ' άλλα μάνατζερ) έχουν να κάνουν με την μη προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος σε παραπάνω από μια περιπτώσεις, ενώ απ' ότι φαίνεται και οι πράξεις του ζημίωσαν οικονομικά την ΕΡΤ, κατά τη διάρκεια της περιόδου που "διοικούσε".
Αυτά θα έπρεπε να τα γνωρίζει και η ηγεσία του υπουργείου, και αν όχι θα μπορούσε να τα μάθει - στο κάτω-κάτω οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τον χώρο των εργαζομένων της ΕΡΤ έγινε προνομιακή από το κλείσιμο της και μετά. Θα μπορούσε να διερευνήσει τις κατηγορίες και στη συνέχεια - κρίνοντας προς όφελος του δημόσιου οργανισμού - να προχωρήσει σε στελέχωσή του με ανθρώπους που θα μπορούσαν να φέρουν εις πέρας το έργο που πρέπει να παραχθεί.
Αντ' αυτού όμως έχουμε μια ακόμα πρόχειρη προσέγγιση σ' ένα σοβαρό θέμα - και μάλιστα σε μια περίπτωση που υπήρχε αρκετός χρόνος να γίνουν όλοι οι σωστοί σχεδιασμοί ώστε να μην υπάρχουν αντιδράσεις και προβλήματα. Η επίκληση της "Διαύγειας" και της "ανοιχτής πρόσκλησης" δεν πείθουν γιατί δυστυχώς στην χώρα μας τα πράγματα δεν είναι ούτε "διαυγή" ούτε "διάφανα" - ακόμα και επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ (αν και θα έπρεπε να είναι διαφορετικά).
Το ερώτημα επομένως είναι το ποιος χρεώνεται τις επιλογές των κ. Τσακνή και Ταγματάρχη, καθώς επίσης και το αν υπάρχει κάποια υπόγεια "εξυπηρέτηση" προς ορισμένους κύκλους έναντι μελλοντικών ανταλλαγμάτων-στήριξης προς την κυβέρνηση.
Το αν θα υπάρξει αντίκρυσμα σ' αυτή την κίνηση, μόνο ο χρόνος θα δείξει...

Πρώτη φορά "μνημονιακή" αριστερά...

Έχουμε και λέμε λοιπόν...Η κυβέρνηση πραγματοποίησε μια "μνημονιακή τούμπα" και ετοιμάζεται για μια σειρά μέτρων, που και υφεσιακά θα είναι, και δυσμενείς αλλαγές στο ασφαλιστικό θα έχει, και επεκταμένο ΕΝΦΙΑ για αρκετά χρόνια ακόμα. Όλα όσα δηλαδή έθετε σαν "κόκκινες γραμμές" τώρα έχουν πάει πίσω, και με τραγικό τρόπο.
Πιο συγκεκριμένα ο Γ.Βαρουφάκης προανήγγειλε:
α. Μία συμφωνία για τα δημοσιονομικά 2015-2020 - αυτό σημαίνει ότι ανεξάρτητα αν το "πρόγραμμα" ολοκληρωθεί, η χώρα θα είναι υπό εκτεταμένη επιτήρηση (πλέον της υποχρεωτικής υποβολής ισοσκελισμένων προϋπολογισμών που ισχύει από φέτος για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης) για άλλα 5 χρόνια - τουλάχιστον. Αυτό σημαίνει σχεδόν αυτόματα και διατήρηση του ΕΝΦΙΑ (αφού είναι απαίτηση της τρόικας), ελάχιστες προσλήψεις γιατρών/διασκάλων/νοσηλευτών/πυροσβεστών τα επόμενα χρόνια (αφού τα πλαφόν στις προσλήψεις αναμένεται να διατηρηθούν), καθώς επίσης και περιορισμό των μισθολογικών αυξήσεων στο Δημόσιο και τις συντάξεις για την επόμενη 5ετία - πράγμα που αποτελούσε βασικό συστατικό του e-mail Χαρδούβελη.
β. Ιδιωτικοποιήσεις - που σημαίνει ότι το κράτος θα απολέσει τον έλεγχο στα πάντα (ΟΣΕ, ΔΕΗ, αεροδρόμια, αιγιαλό κ.λπ.), πράγμα που αποτελούσε βασικό συστατικό του e-mail Χαρδούβελη.
γ. ΦΠΑ με δύο συντελεστές. Ένας χαμηλός για τρόφιμα, φάρμακα και βιβλία και ένας πιο υψηλός για όλα τα άλλα. Το οποίο θα σημάνει αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών, της εστίασης, των θεαμάτων, των ιατρικών εξετάσεων και επισκέψεων κ.ο.κ. - πράγμα που αποτελούσε βασικό συστατικό του e-mail Χαρδούβελη.
δ. Αυτοδιοίκητη, Ανεξάρτητη Υπηρεσία Τελών και Φόρων (IRS)
ε. Περιορισμός των πρόωρων συντάξεων, ενοποίηση Ταμείων - η συγχώνευση των ταμείων στις χοάνες του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ θα οδηγήσουν μαθηματικά και σε μειώσεις των συντάξεων και πλήρη εξάλειψη των επικουρικών (σε βάθος χρόνου), ενώ η πρόσφατη εμπειρία δείχνει ότι θα πρέπει ν' αναμένεται και επιπλέον περιορισμός παροχών (επίσης βασικό συστατικό του e-mail Χαρδούβελη).
Παράλληλα επαναφέρει την απελευθέρωση για τις προδιαγραφές προϊόντων (π.χ. γαλακτοκομικών προϊόντων και μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων):  αυτό σημαίνει πώληση των εν λόγων φαρμάκων από παντού (χωρίς ουσιαστική ασπίδα προστασίας για τον καταναλωτή), ενώ για τα γαλακτομικά προϊόντα θα υπάρχουν επιπτώσεις τόσο στη διατύπωση του τι είναι "φρέσκο" γάλα (διαβάστε εδώ σχετικά) όσο και στη θέση της χώρας μας στον "πόλεμο της φέτας". Όλα τα παραπάνω επίσης αποτελούσαν βασικά συστατικά του e-mail Χαρδούβελη.
Τέλος ο κ. Βαρουφάκης συζητάει και αλλαγή στον τρόπο παραγωγής και διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας - αναμένεται να δούμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό, στην πράξη.

Ο κ. Βαρουφάκης βέβαια προανήγγειλε και νέο Μνημόνιο. Ένα Μνημόνιο που θα λέγεται "Αναπτυξιακό Συμβόλαιο" και το οποίο θα περιλαμβάνει μακροχρόνια μέτρα (π.χ. την ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας με εχέγγυα τις μετοχές που θα κρατήσει το κράτος από τις ιδιωτικοποιήσεις - πράγμα που αποτελεί μια παραλλαγή των όσων έλεγε ο κ. Παπανδρέου για το πως θα έπρεπε να γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις) καθώς και μια δέσμη αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης σε βάθος χρόνου, πράγμα που αποτελεί παραδοχή που δεν θα πρέπει να περιμένουμε ουσιαστική ανάπτυξη γι' αρκετά χρόνια. Από την άλλη αναμένει  μια αναδιάρθρωση του αρχικού διακρατικού δανείου - το οποίο θα δούμε στην πράξη αν θα είναι μια επανάληψη του καταστροφικού PSI ή κάτι καλύτερο.

Με λίγα λόγια ο λαός ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, για να εφαρμοστεί το e-mail Χαρδούβελη, να γίνει ο κ.Λαφαζάνης και ο κ.Σταθάκης υπουργοί, να συνεχίσει η κ. Παναρίτη να έχει ένα μισθό και μια "θεσμική" θέση ως διαπραγματευτής με την τρόικα (μέχρι που παραλίγο να τη φορτωθούμε και ως εκπρόσωπο της χώρας στο ΔΝΤ), ο κ. Σπυρόπουλος να συνεχίσει να διοικεί το ΙΚΑ (μέχρι να παραιτηθεί άρον-άρον), ο κ. Στουρνάρας να διοικεί την ΤτΕ (και με την κυβέρνηση επισήμως να μην σκέφτεται την αποπομπή του) και στην πλειοψηφία των κρατικών οργανισμών να υπάρχουν άνθρωποι που πολλά έφαγαν και λίγα πρόσφεραν. Παραμένουμε δε "αποθήκη ψυχών" έχοντας ν' αντιμετωπίσουμε τις καραβιές των προσφύγων, την ίδια στιγμή που ο ευρωπαϊκός Βορράς σφυρίζει αδιάφορα...

Για να μη μιλήσουμε για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που κατάντησε ανέκδοτο για τον ΣΥΡΙΖΑ χειρότερο απ΄ αυτό του Ζαππείου για την ΝΔ. Ούτε για την κατάργηση των ιδιωτικοποιήσεων, την προστασία των συντάξεων και της αγοράς εργασίας - για να μην πάμε και πιο πίσω και μιλήσουμε για το σκίσιμο του Μνημονίου "με ένα νόμο".

Αφού ρε παιδιά δεν μπορούσατε...Τι μιλάγατε;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι εργολάβοι και τα διόδια ή το πως μας δουλεύει ο Σπίρτζης όλους...

Διαβάζουμε στην "Ναυτεμπορική" σχετικά με τα διόδια: "Τη μείωση της τιμής των διοδίων, με την επέκταση του χρόνου παραχώρησης των αυτοκινητοδρόμων, προαναγγέλλει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας, αρμόδιος για θέματα Υποδομών, Χρήστος Σπίρτζης.Όπως εξηγεί ο υπουργός, αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την επέκταση του χρόνου παραχώρησης που σήμερα είναι σταθερός στα 35 χρόνια, και να φτάσει στα 40 με 45 χρόνια.«Θεωρούμε ότι ο χρόνος παραχώρησης δεν μπορεί να είναι σταθερός. Αυτό θα αλλάξει και θα παρακολουθεί την οικονομική κατάσταση της χώρας. Θα πάμε σε χαμηλά διόδια για όλους και όταν έχουμε χαμηλό φόρτο θα αυξάνεται η διάρκεια της σύμβασης, αλλά θα μειώνεται όταν θα ανεβαίνει η κυκλοφορία, διασφαλίζοντας και τα κέρδη των εταιρειών» τονίζει. «Δεν μπορεί να φτάσουμε στα 100 χρόνια, αλλά μπορούμε από τα σημερινά 35 να πάμε στα 40 με 45. Είναι λογικές προτάσεις» αναφέρει χαρακτηριστικά."
Εδώ πρέπει κάπου να θυμίσουμε ότι ο κύριος Σπίρτζης (στέλεχος του ΠΑΣΟΚ μέχρι σχετικά πρόσφατα και νυν "συνεργαζόμενος με τον ΣΥΡΙΖΑ") μόλις ανέλαβε το χαρτοφυλάκιό του μιλούσε για επιστροφή των αυτοκινητοδρόμων στο κράτος αφού υπήρχαν στοιχεία ότι οι εργολάβοι είχαν αποσβέσει τα χρήματα που είχαν "επενδύσει", έχοντας μάλιστα δημιουργήσει "υπερκέρδη" πολύ νωρίτερα απ' όσο περίμεναν (οι ίδιοι και το κράτος) όταν υπέγραφαν τις συμβάσεις. Αυτό βέβαια δεν άρεσε στους εργολάβους - ιδιαίτερα εφόσον με την προηγούμενη κυβέρνηση ήταν έτοιμοι ν' αποκτήσουν δικαιώματα νέων διοδίων σε έτοιμους δρόμους, έναντι της επέκτασής τους (λεπτομέρειες εδώ). Για να μη μιλήσουμε για τα σκάνδαλα με τις αμοιβές προς αυτούς λόγω υπερβάσεων, που κόστισαν πάνω από 4 δις στο ελληνικό Δημόσιο ούτε και για τη σωρεία εκβιασμών από τους ανάδοχους για να "τελειώσουν" τα έργα.

Τα όσα βέβαια έλεγε ο κύριος Σπίρτζης δεν ήταν ανακόλουθα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και βέβαια στα όσα το κόμμα, ως αξιωματική αντιπολίτευση, υποστήριζε. Θυμηθείτε το κίνημα "Δεν πληρώνω", στο οποίο αν και ανεξάρτητο, συμμετείχαν πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αρκετά εκ των οποίων έγιναν αργότερα και βουλευτές.

Στην συνέχεια η θέση αυτή άλλαξε δια στόματος του κυρίου Σταθάκη, στην Βουλή στα μέσα Μαρτίου. Εκεί ο κ. Σταθάκης ανακοίνωσε την πρόθεση της κυβέρνησης για αναθεώρηση των συμβάσεων παραχώρησης των μεγάλων αυτοκινητοδρόμων ενώ σημείωσε ότι η βάση της αναθεώρησης θα είναι στην κατεύθυνση: - της δημιουργίας ενός αναλογικού συστήματος χρέωσης - της μείωσης των διοδίων, τα οποία χαρακτήρισε ως εξωφρενικά υψηλά και εκτός τόπου και χρόνου ως προς τη δομή τους - της μετοχικής παρουσίας του δημοσίου στις εταιρίες παραχώρησης -της εύλογης συρρίκνωσης του ρυθμού απόσβεσης της επένδυσης των ιδιωτών υπέρ του δημοσίου.

Και έτσι, από τα "αδιάσειστα" στοιχεία που συνηγορούσαν στην "επιστροφή των αυτοκινητοδρόμων στον έλεγχο του κράτους", περάσαμε στην "μείωση των διοδίων και στην μετοχική παρουσία στου δημοσίου στις εταιρείες παραχώρησης" για να καταλήξουμε στην μείωση των διοδίων με την επέκταση του χρόνου παραχώρησης στους ίδιους εργολάβους. Και όλα αυτά με το προκάλυμμα της "οικονομικής συγκυρίας" με την ταυτόχρονη "προστασία των κερδών των εταιριών" (!!!) - των ίδιων εταιριών που ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσε ότι είχαν "αποσβέσει" τις επενδύσεις τους εις το πολλαπλούν, εκμεταλλευόμενοι "την αδυναμία των προηγούμενων κυβερνήσεων να προστατεύσουν το Δημόσιο συμφέρον". Το χειρότερο; Το ότι παρουσιάζεται η εν λόγω πρόταση ως "λογική και συμφέρουσα" τόσο για το κράτος όσο και για τους πολίτες της χώρας που πλήρωσαν και πληρώνουν για να οδηγούν σε δρόμους καρμανιόλες.

Επομένως έχουμε δύο τινά. Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεκριμένο θέμα, ήταν αναξιόπιστος και έδρασε λαϊκίστικα ως αντιπολίτευση (στοχοποιώντας τους "τίμιους εργολάβους") είτε υπέκυψε στις πιέσεις τους και αυτές των εκ Βορρά υποστηρικτών των τελευταίων κλείνοντας ένα μέτωπο εις βάρος του Δημοσίου συμφέροντος και λειτουργώντας και αυτός εις βάρος του Δημοσίου συμφέροντος και (μακροπρόθεσμα) της τσέπης των αυτοκινητιστών.

Διαλέγεται και παίρνεται... 

Οι Έλληνες ολιγάρχες και το κόμπλεξ κατωτερότητας του Σόιμπλε...

Γράφει o Μάκης Κουρής στο "Παρόν" για το κόμπλεξ που διακατέχει τον Σόιμπλε ως πος την χώρα μας και για τη σχέση του με τους Έλληνες ολιγάρχες:

"Στο γερμανικό στόχαστρο βρίσκεται για άλλη μια φορά η χώρα μας.
Πόλεμο μας έχει κηρύξει ο Σόιμπλε, ο οποίος έχει πρόβλημα μαζί μας. Αντί, όμως, για τα Στούκας που είχε ο Χίτλερ, κρατάει στα χέρια του τα κλειδιά του Θησαυροφυλακίου, όχι μόνο της Γερμανίας αλλά και χωρών της Ευρωζώνης τις οποίες επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό.
Και με το υπερόπλο αυτό, έχει ξεδιπλώσει το σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, και προσωπικά του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, από τη στιγμή που δεν έσπευσε να προσκυνήσει και να δηλώσει τυφλή υποταγή.Και επειδή ανησυχεί ότι μπορεί να φυτρώσουν κι άλλα... ζιζάνια τύπου Τσίπρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να χάσει την ηγεμονία του, το σχέδιο δεν προβλέπει μόνο την απαλλαγή από τον Τσίπρα και τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης, με πρωθυπουργό τον ομνύοντα πίστη στο γερμανικό κατεστημένο Γιάννη Στουρνάρα, που έχει περάσει τις εξετάσεις ως πιστός υπουργός Οικονομικών, πέραν του ότι είναι και «παιδί» του Σημίτη, ο οποίος είναι γνωστός για τους στενότατους δεσμούς του παλαιόθεν με τη χριστιανοδημοκρατική Γερμανία.
Προβλέπει και έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Και τον τρόπο νομίζουν ότι τον έχουν. Αδιαφορώντας για την αναταραχή που θα προκληθεί σε όλη την οικουμένη -ακόμη και ο Ομπάμα ανησυχεί- και για τις αναταράξεις στις αγορές, στις τράπεζες και στην οικονομία κάθε χώρας, ο διεφθαρμένος υπουργός Οικονομικών, που είχε εμπλακεί στο τεράστιο σκάνδαλο της χρηματοδότησης με χρήματα από την Ελβετία της προεκλογικής εκστρατείας του γκουρού του, του Χέλμουτ Κολ, βάζει πάνω από όλα το μίσος του για τον έλληνα πρωθυπουργό.Το καίριο κτύπημα στοχεύει μεν στον Τσίπρα και στην κυβέρνησή του, αλλά το μεγάλο θύμα θα είναι η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός, όπως ήταν και το 1940... Και αυτό ήδη εκδηλώθηκε στη Σύνοδο του Eurogroup στη Ρίγα της Λετονίας, όπου πριν καλά καλά αρχίσουν οι εργασίες ο κ. Σόιμπλε είπε στους δημοσιογράφους ότι είναι καλύτερα να πάνε μια βόλτα στην πόλη γιατί η Σύνοδος δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον. Όπως και δεν είχε, καμία συζήτηση για το ελληνικό πρόβλημα. Κάτι που επιβεβαιώνει ότι αυτός είναι ο αρχηγός της συνωμοσίας κατά της Ελλάδας. Αγνόησε ακόμη και την αγωνιώδη έκκληση που έκανε την προηγούμενη μέρα η γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ να παρθεί απόφαση γιατί η Ελλάδα θα ξεμείνει από ρευστό. Και αυτό αποδεικνύει, αφενός, ότι όλο το «παιγνίδι» είναι δικό του και, αφετέρου, ότι η Μέρκελ για τον Σόιμπλε είναι άγραφο χαρτί... Αποδείχθηκε, τουλάχιστον στο θέμα αυτό, ότι δεν της περνάει!Προφανέστατα, της χρεώνει τις πολλές τηλεφωνικές επαφές και τις συχνές συναντήσεις με τον... εχθρό του, τον έλληνα πρωθυπουργό, που με τον Σόιμπλε είναι ζήτημα να έχει συναντηθεί πάνω από μία φορά. Και σίγουρα χρεώνει στη Μέρκελ το ότι συμφώνησε να μη συμμετάσχει στη Σύσκεψη των 7 (Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ, Ντάισελμπλουμ, Ντράγκι, Τσίπρας και Τουσκ).

Οι νταβατζήδες προσπαθούν να διασωθούν μέσω Σόιμπλε!

Γη και ύδωρ έχουν δώσει στον γερμαναρά ΑΝΘΕΛΛΗΝΑ οι γνωστοί νταβατζήδες, ολιγάρχες και τραπεζικοί παράγοντες. Έχουν συμμαχήσει μαζί του στα πολιτικοοικονομικά παιγνίδια του για να διασωθούν από τα μέτρα και τους ελέγχους που έχει ήδη ανακοινώσει η κυβέρνηση.Το πρώτο μήνυμα το πήραν με τη σύλληψη του γιου του μεγαλοεκδότη, μεγαλοεργολάβου και συνιδιοκτήτη του Mega, Λεωνίδα Μπόμπολα, για φοροδιαφυγή που προκύπτει από τη λίστα Λαγκάρντ, ο οποίος αναγκάσθηκε να πληρώσει 1.800.000 ευρώ για να μην μπει στη φυλακή. Ήταν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα και εθεωρείτο αδιανόητο. Και, όπως κυκλοφορεί, τις επόμενες ημέρες θα ακολουθήσουν συλλήψεις επωνύμων, που ήταν στο απυρόβλητο επί κυβέρνησης Σαμαρά.Ανησυχούν, επίσης, οι νταβατζήδες για τον έλεγχο δανείων που έχουν πάρει, εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία μέχρι τώρα ήταν δανεικά και αγύριστα, και για τις περιπέτειες που μπορεί να έχουν με τη Δικαιοσύνη. Και για τα δάνεια αυτά ενδεχομένως να έχουν προβλήματα και οι διοικήσεις των τραπεζών που τα χορήγησαν.Πέραν των άλλων θαλασσοδανείων που έχουν δώσει σε επώνυμους και υψηλά ιστάμενους...Κρύος ιδρώτας έχει... λούσει και μεγαλοβιομηχάνους και μεγαλοεπιχειρηματίες για δάνεια που έχουν πάρει, όσον αφορά το αν καλύπτονται από εγγυήσεις και αν εξυπηρετούνται, καθώς και για τα εκατομμύρια που έχουν πάρει από κοινοτικά προγράμματα, σχετικά με το αν αξιοποιήθηκαν για τον σκοπό που δόθηκαν.
Όλοι αυτοί έχουν τρομοκρατηθεί και για τον λόγο αυτό εύχονται να μην υπάρξει συμφωνία, οπότε να μην μπορεί να σταθεί η κυβέρνηση, να πέσει και να φύγουν οι Συριζαίοι ή κάποιοι από αυτούς να συμμαχήσουν με την... Κεντροδεξιά (α λα '89). Και έτσι να έρθουν οι δικοί τους και να γλιτώσουν, να συνεχίσουν το φαγοπότι και να τα πάρουν όλα μπιρ παρά...Να θυμίσουμε ότι οι τρεις αυτές κλίκες χρόνια τώρα, από τον πόλεμο και μετά, καταδυναστεύουν τον τόπο και, ενώ αρχικά στηρίζουν κάθε νέα κυβέρνηση, για να αρχίσουν να την αρμέγουν, στη συνέχεια την υπονομεύουν, ώστε να είναι του χεριού τους, και στο τέλος τη ρίχνουν και πάνε για άλλη. Και ο χορός καλά κρατεί. Αν κάποιος πρωθυπουργός πάει να ξεφύγει, είτε τον οδηγούν στο Ειδικό Δικαστήριο (βλέπε Ανδρέα Παπανδρέου) είτε επεμβαίνουν οι μεγάλες δυνάμεις επειδή παράκουσε τις εντολές τους και τον στέλνουν στη... Ραφήνα (βλέπε Κώστα Καραμανλή).Παίζει με τα τεχνικά κλιμάκιαΌσο κι αν είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό, ο Σόιμπλε έχει λειτουργήσει κατά τέτοιο τρόπο, που οι πολιτικοί δεν έχουν τον πρώτο λόγο.
Στα τεχνικά κλιμάκια παραπέμπει ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, που πρέπει να δώσουν την έκθεσή τους για το ότι η Ελλάδα τήρησε τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει και έγιναν οι μεταρρυθμίσεις, ώστε να εγκριθεί η χορήγηση της επόμενης δόσης.
Και επειδή ο Σόιμπλε ελέγχει πλήρως τα τεχνικά κλιμάκια, το Eurogroup δεν δίνει εντολή για εκταμίευση των μετρητών. Βέβαια, κακά τα ψέματα, τους δίνει επιχειρήματα ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, από τη στιγμή που δεσμεύθηκε για κάποια πράγματα και δεν τα έκανε. Αν ξεπερασθεί η εμπλοκή που σημειώθηκε στη Ρίγα, ο σχεδιασμός της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας είναι να γίνεται η εκταμίευση ανά μεταρρύθμιση, από τη στιγμή που θα πραγματοποιείται. Τελευταίες πληροφορίες έλεγαν ότι θα συνεχιστεί η ροή χρηματοδότησης των τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέσω ELA, με το σταγονόμετρο βέβαια, αυξάνοντας όμως το ποσοστό του «κουρέματος», που στην ουσία καθιστά τη χρηματοδότηση δώρο - άδωρο...

Ο Σόιμπλε έριξε τον Σαμαρά!

Σύμφωνα με καλές πηγές, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών έφαγε και τον δικό τους πρωθυπουργό, τον Αντώνη Σαμαρά, που λίγο πριν από τις ευρωεκλογές άρχισε να μην υπακούει στις εντολές ή να καθυστερεί να τις εκτελέσει, γιατί έβλεπε από τις δημοσκοπήσεις ότι έπεφτε και θα έχανε τις εκλογές.Από τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Αυτά παθαίνει κανείς όταν, με αντάλλαγμα την καρέκλα του Μαξίμου, προσφέρεται «διά πάσαν υπηρεσίαν».Συμπέρασμα: Οι ώρες είναι κρίσιμες για την πατρίδα μας. Είναι υποχρέωση όλων να βάλουν τα «μαχαίρια» στα θηκάρια, ώστε ο κ. Σόιμπλε να βρει ένα ενιαίο μέτωπο. Και τότε θα δούμε ποιος θα αντέξει..."