Ελλάδα η χώρα που οι οffshore προστατεύονται καλύτερα από τα δάση και το περιβάλλον...

Δεν ξέρουμε ειλικρινά αν είναι να κλάψουμε ή να γελάσουμε με τα όσα συμβαίνουν στην χώρα μας. Οι Έλληνες κάνουν ουρές στις εφορίες για τροποποιητικές δηλώσεις του Ε9 και για αιτήσεις που θα τους μειώσουν το ΕΝΦΙΑ και την ίδια ώρα οι offshore εταιρείες που έχουν ακίνητη περιουσία στην χώρα μας συνεχίζουν ανενόχλητες να φοροδιαφεύγουν και να μην υπόκεινται ουσιαστικά σε κανένα έλεγχο.
Αυτό είναι ακριβώς το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας: σε μια δύσκολη στιγμή υποτίθεται ότι όλοι οι Έλληνες πολίτες, ενωμένοι, αναλαμβάνουν το ποσοστό που τους αναλογεί ώστε να ξεπεραστούν οι δυσκολίες...Στην περίπτωση όμως αυτοί, κάποιοι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και η υπόλοιπη κοινωνία βυθίστηκε - είτε έμμεσα, είτε άμεσα - σε μια δίνη από την οποία δύσκολα θα μπορέσει να βγει.
Τα όσα περιγράφει σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της η εφημερίδα "Παρόν" είναι χαρακτηριστική για το πως αντιμετωπίζει αυτή την "ισοτιμία" η κυβέρνησή μας:

"...Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, αυτοί που έχουν στήσει offshore εταιρείες δεν είναι τίποτε φτωχαδάκια ή καμιά κυρά Κατίνα. Μεγαλολεφτάδες είναι, που θέλουν να κρύψουν κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια. Άλλωστε, αυτός ήταν και ο σκοπός της... έμπνευσης της δημιουργίας των offshore, κοντά στη... λογική των φορολογικών παραδείσων.

Δεν είναι τυχαίο το ότι μόνο στο Κρανίδι, όπου έχουν τις επαύλεις τους γνωστοί μεγαλοεπιχειρηματίες και νταβατζήδες των ΜΜΕ, έχουν έδρα 104 offshore. Από αυτές, μόνο σε 15, μετά πολλών... βασάνων, ολοκληρώθηκε ο έλεγχος και, όπως αποκάλυψε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο πρώην προϊστάμενος της Κεντρικής Υπηρεσίας του ΣΔΟΕ κ. Θόδωρος Φλωράτος, επιβλήθηκαν πρόστιμα από 500.000 μέχρι 10.000.000 ευρώ!

Με βάση και τα στοιχεία που έφερε στο φως ο κ. Φλωράτος, ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Ν. Τσούκαλης επανακατέθεσε την ερώτηση που είχε υποβάλει στις 17 Ιουλίου, η οποία δεν είχε συζητηθεί λόγω... φόρτου εργασίας του υπουργού Οικονομικών! Και πάλι, όμως, ο υπουργός είχε άλλες ασχολίες, όπως σημειώνουμε στην αρχή, προς μεγάλη ανακούφιση των... οφσορτζήδων.

Στην επίκαιρη ερώτηση ο κ. Τσούκαλης επισημαίνει τα εξής:

«Ενδεικτικό της εγκληματικής αμέλειας της κυβέρνησης ως προς τον έλεγχο του αφανούς αυτού πλούτου είναι η αναφορά στην ίδια συνέντευξη του κ. Φλωράτου ότι ''εάν ελεγχθούν τα αναγνωρίσιμα πρόσωπα 2004-2010, και ξέρετε τι εννοώ αναγνωρίσιμα, θα φέρει το μισό χρέος πίσω. Δείτε τι έχει γίνει με τα ακίνητα σε διάφορα μέρη της Ελλάδος. Στο ΣΔΟΕ έχουν καταγραφεί τα πάντα…''.

Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί, από το σύνολο των 6.800 περίπου εξωχώριων εταιρειών έχουν ελεγχθεί μόνο 32 και έχουν επιβληθεί πρόστιμα συνολικού ύψους 45 περίπου εκατ. ευρώ, δηλαδή περισσότερο από 1 εκατ. ευρώ ανά εταιρεία».

Στη συνέχεια ο κ. Τσούκαλης ρωτάει τον υπουργό:

«Πόσες είναι οι καταγεγραμμένες εξωχώριες εταιρείες που διατηρούν ακίνητα, πολυτελή αυτοκίνητα, σκάφη αναψυχής και αεροσκάφη στην Ελλάδα;

Πόσες από αυτές έχουν ελεγχθεί, τι ποσά έχουν καταλογιστεί και πόσα έχει εισπράξει το Ελληνικό Δημόσιο;

Ποια υπηρεσία είναι αρμόδια για τους ελέγχους των εταιρειών αυτών, πόσους ελεγκτές διαθέτει και με ποια συχνότητα διενεργούνται οι έλεγχοι;

Έχουν εντοπιστεί τα ''αναγνωρίσιμα πρόσωπα'' της περιόδου 2004-2010, δηλαδή οι μισθωτές ή οι χρήστες των ακινήτων και των άλλων περιουσιακών στοιχείων, ή οι αγοραστές των περιουσιακών αυτών στοιχείων;

Ελέγχθηκαν αυτά τα πρόσωπα και ποια είναι τα αποτελέσματα των ελέγχων αυτών;»."

Ο κ. Τσούκαλης έκανε την ερώτηση...Απάντηση πήρε; Όχι. Ξέρετε γιατί; Γιατί ο αρμόδιος υπουργός ήταν απασχολημένος και δεν μπορούσε καν να στείλει τον υφυπουργό να δώσει εξηγήσεις...Και εις άλλα με υγεία δηλαδή...

Η Δούρου, οι καθαρίστριες του Υπ.Οικ. και το "Πρώτο Θέμα"

Η ιστορία ξεκίνησε με μια έκθεση ιδεών κρατικού οργανισμού για το τι ΘΑ μπορούσε να γίνει με τις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και την οποία χρησιμοποίησε ο πρώην περιφερειάρχης Αττικής Γιάννης Σγουρός σε πρόσφατη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου. "Να προσλάβει η Περιφέρεια Αττικής τις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και να λυθεί το πρόβλημα καθαριότητας της Περιφέρειας". Την είδηση την έκανε πρωτοσέλιδο το "Πρώτο Θέμα" και παρουσίασε σαν "σκάνδαλο" το γεγονός ότι η Περιφέρεια Αττικής δεν αποκάταστησε τις καθαρίστριες και προτίμησε συνεργείο καθαρισμού.
Αν κάνουμε "δίφραγκα" την είδηση βλέπουμε τα εξής: α) ένας δημόσιος οργανισμός παραβλέπει ότι οι μόνιμες προσλήψεις προσωπικού ΥΕ και ΔΕ έχουμε παγώσει γενικώς στο Δημόσιο λόγω Μεσοπρόθεσμου και προτείνει μια λύση-κολοκυθιά ώστε να "τσιμπήσουν" οι καθαρίστριες και να παρατηθούν από δικαστική διαμάχη που έχουν με το Δημόσιο για την ΠΑΡΑΝΟΜΗ απόλυσή τους, ανταλάσσοντας την μόνιμη θέση τους στο ΥΠ.ΟΙΚ. με κάτι άλλο β) τον κύριο Σγουρό, να ζητάει από την κυρία Δούρου να πραγματοποιήσει κάτι που ο ίδιος ως Περιφερειάρχης δεν είχε προτείνει να κάνει, παρότι έβλεπε την προφανή αδικία και γ) μια εφημερίδα που έχει κάνει την πολεμική απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ ως μόνο στόχο ύπαρξης και ζωής να βρίσκει μια βλακεία και να την κάνει πρωτοσέλιδο.
Την όλη υπόθεση δε βοήθησε και η αντίδραση της κυρίας Δούρου (η οποία έχει επικοινωνιακό πρόβλημα όπως είδαμε και με την πρόσφατη διαμάχη της με τον Κυριάκο Μητσοτάκη μιας και εμφανώς έχει πρόβλημα διαχείρισης των επιθέσεων που δέχεται), η οποία εμφανώς εκνευρισμένη είπε το αυτονόητο ("αν τις προσλάμβανα θα μιλάγατε για πελατειακές προσλήψεις") ξεπερνώντας όμως δύο βασικές συνιστώσες: α) οι καθαρίστριες έχουν θέσεις εργασίας - το κράτος παρανομεί και δεν τις επαναφέρει και β) η ίδια δεν μπορεί να προσλάβει μόνιμο προσωπικό ΥΕ και ΔΕ λόγω Μεσοπρόθεσμου.
Τα πράγματα έβαλαν στη θέση τους οι ίδιες οι καθαρίστριες οι οποίες ξεκαθάρισαν ότι η κυρία Δούρου ούτε θέσεις τους υποσχέθηκε, αλλά ούτε αυτές ήθελαν μια θέση στην Περιφέρεια. Απλά και κατανοητά. Τα υπόλοιπα των Σγουρών, του Κουμουτσάκων και του Θέμου Αναστασιάδη είναι απλώς για τη δημιουργία εντυπώσεων και για τίποτα παραπάνω.
Αυτό όμως που κανείς δεν είπε - και θα έπρεπε να πει - είναι γιατί η κυρία Δούρου, δεν προτίμησε να κυνηγήσει την πρόσληψη συμβασιούχων υπαλλήλων για τις θέσεις καθαριότητας ή να κυνηγήσει την μετάταξη από άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου όπου αντίστοιχοι υπάλληλοι κινδυνεύουν με απόλυση, αλλά προτίμησε συνεργείο. Δεν ξέρουμε τι μπορούσε να γίνει - αλλά ακόμα και αν αυτό δεν ήταν δυνατόν απευθείας, η δημόσια χάραξη μιας στρατηγικής θα έδειχνε το δρόμο. Και θα ήταν χρήσιμη για όλους...

Επτά εκατομμύρια ευρώ κέρδη - μηδέν ευρώ φόρος

Στην Ελλάδα ζούμε "μαγικές" στιγμές, έχοντας "μαγικούς" επενδυτές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επένδυση της El Dorado στην Χαλκιδική.

Τι άλλο από μαγεία μπορεί να είναι το γεγονός ότι μια κυβέρνηση αποφάσισε να καταστρέψει το περιβάλλον σε μια ολόκληρη χερσόνησο, καταδικάζοντας το μέλλον των κατοίκων της περιοχής και μετατρέποντας το τοπίο σε "κρανίου τόπο" για να ευχαριστήσει μια εταιρεία που λίγα προσφέρει στην πραγματικότητα στην τοπική κοινωνία; Τι άλλο από μαγεία μπορεί να είναι το ότι το κράτος πλήρωσε ακόμα και την εκπαίδευση των υπαλλήλων της εταιρείας αυτής (διαβάστε το εξοργιστικό ρεπορτάζ εδώ); Τι άλλο από μαγεία μπορεί να είναι το γεγονός ότι η συγκεκριμένη επένδυση κατάφερε να ενώσει τους κατοίκους, την τοπική αυτοδιοίκηση και τις μονές του Αγίου Όρους ενάντιά της;  Γιατί τι μπορεί να είναι άλλο από μαγεία το γεγονός ότι μια εταιρεία κατάφερε να έχει κέρδη 7 εκατομμυρίων ευρώ σε μια χρονιά αλλά δεν πλήρωσε ούτε ένα ευρώ φόρο; Το τελευταίο είναι σχετικά πρόσφατη διαπίστωση - και παρουσιάστηκε εκτενώς σε δημοσίευμα της "Ελευθεροτυπίας". Εδώ δεν αναρωτιόμαστε το κατά πόσο η επένδυση είναι προς όφελος της τοπικής κοινωνίας ή της χώρας (το έχουμε κάνει εξάλλου στο παρελθόν). Εδώ εξετάζουμε αν γίνεται το αυτονόητο - δηλαδή η πληρωμή φόρων. Διαβάστε το - τα σημπεράσματα δικάς σας:

"Σε τροπικούς και φορολογικούς παραδείσους, όπως τα νησιά Μπαρμπέιντος και τα νησιά Κέιμαν, πληρώνει φόρους η «Eldorado Gold» αντί για την Ελλάδα. Η «Eldorado Gold» δεν πλήρωσε φόρους στο ελληνικό Δημόσιο για κέρδη που είχε, τα οποία από 32.000 ευρώ το 2009 ξεπέρασαν τα 7 εκατ. ευρώ το 2013. Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση των ΜΑΤ και της ποινικοποίησης της αντίδρασης των κατοίκων στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές, διατείνεται ότι θα έχει έσοδα από την «επένδυση» ύψους περίπου 20 εκατ. ευρώ σε 20 χρόνια.
Μια ταχυδρομική θυρίδα στο Αμστερνταμ, χωρίς γραφεία και υπαλλήλους, είναι η έδρα της μητρικής εταιρείας του ελληνικού τμήματος της «Eldorado Gold». Μάλιστα η «Eldorado Gold» διατηρεί 12 τέτοιες εταιρείες - ταχυδρομικές θυρίδες στην Ολλανδία, στις οποίες υπάγονται οι 43 συνολικά θυγατρικές εταιρείες που διατηρεί στην Ευρώπη και σε άλλες ηπείρους. Τέσσερις από αυτές τις εταιρείες - ταχυδρομικές θυρίδες αγόρασαν ομόλογα που εξέδωσε η «Ελληνικός Χρυσός», τα οποία αγοράστηκαν με κεφάλαια που προήλθαν από άλλη εταιρεία της «Eldorado Gold» με έδρα τα νησιά Μπαρμπέιντος. Ετσι, το εισόδημα από αυτή την αγορά δεν φορολογήθηκε ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Ολλανδία, αλλά στα νησιά Μπαρμπέιντος, όπου η φορολογία των πολυεθνικών εταιρειών είναι από πολύ χαμηλή έως μηδενική.
Η έρευνα
Πρόκειται για προκαταρκτικά αποτελέσματα έρευνας ολλανδικής ΜΚΟ, που έβαλε στο μικροσκόπιό της την «Eldorado Gold». Η έρευνα περιλαμβάνει ανάλυση των διαθέσιμων οικονομικών στοιχείων της εταιρείας σε τρεις χώρες, την Ελλάδα, την Ολλανδία και τον Καναδά. Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της έρευνας θα παρουσιαστούν στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης το επόμενο Σάββατο, 1 Νοεμβρίου, σε διεθνή συνάντηση που οργανώνει η συγκεκριμένη ΜΚΟ, με τη συνεργασία του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων και τη στήριξη του συντονιστικού «SOSτε Το Νερό». Θέμα της διεθνούς συνάντησης είναι «Σκουριές: Υπάρχει πραγματική συνεισφορά της "Eldorado Gold" στην ελληνική οικονομία;».
Την έρευνα διεξήγαγε η ολλανδική ΜΚΟ «SOMO»(Centre for Research on Multinational Corporations - Κέντρο για την Ερευνα των Πολυεθνικών Εταιρειών). Ενας ανεξάρτητος μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ασχολείται με κοινωνικά, οικολογικά και οικονομικά θέματα που σχετίζονται με την αειφόρο ανάπτυξη. Από το 1973 η συγκεκριμένη οργάνωση ερευνά τις πολυεθνικές εταιρείες και τις επιπτώσεις των δραστηριοτήτων τους στους ανθρώπους και στο περιβάλλον σε όλο τον κόσμο.
Οπως λέει στην «Ε» η ερευνήτρια της SOMO, Κατρίν ΜακΓκάραν, «Η "Ελληνικός Χρυσός Α.Ε." εξέδωσε αρκετά ανασφάλιστα ομόλογα και ομολογιακά δάνεια κατά τα προηγούμενα χρόνια για να χρηματοδοτήσει τις δραστηριότητές της. Τα ομόλογα απαιτούν η "Ελληνικός Χρυσός Α.Ε." να καταβάλει τόκους για τις τέσσερις ολλανδικές εταιρείες που προσυπέγραψαν τα ομόλογα, δηλαδή τις "Eldorado Gold" (Ελλάδα), "Eldorado Gold" (Ολλανδία), «Eldorado Thrace" (Ελλάδα) και "Eldorado Gold Treasury". Αυτές οι ολλανδικές εταιρείες - ταχυδρομικές θυρίδες με τη σειρά τους χρηματοδοτούνται από μια συνδεδεμένη εταιρεία στα νησιά Μπαρμπέιντος.
«Πέταξαν» στα Μπαρμπέιντος
Ετσι τα έσοδα από τόκους από αυτή την ομαδική χρηματοδότηση μετατοπίστηκαν από την Ελλάδα, μέσω της Ολλανδίας, στα νησιά Μπαρμπέιντος». Σύμφωνα με την έρευνα, η συνολική αξία των ομολόγων και ομολογιακών δανείων, όπου έχουν εγγραφεί οι παραπάνω ολλανδικές εταιρείες, έχει αυξηθεί από 8.000.000 ευρώ το 2009 σε 176.000.000 ευρώ το 2013. Επειδή η ποσότητα και η αξία των ομολόγων αυξήθηκαν, οι πληρωμές για τόκους αυξήθηκαν επίσης από 32.000 ευρώ το 2009 σε πάνω από 7.000.000 ευρώ το 2013.
«Αυτά είναι χρήματα που έπρεπε να φορολογηθούν στην Ελλάδα, αλλά φορολογήθηκαν στα νησιά Μπαρμπέιντος και η χώρα σας έχασε αυτά τα έσοδα από φόρους, τα οποία κατέληξαν στα ταμεία της "Eldorado Gold"», υπογραμμίζει η Κ. ΜακΓκάραν. Επισημαίνει επίσης ότι: «Είναι αδιανόητο η Ε.Ε. και η τρόικα να επιβάλλουν τόσο έντονη οικονομική πίεση στην Ελλάδα και στους πολίτες της και την ίδια στιγμή να δίνουν τη δυνατότητα σε πολυεθνικές εταιρείες όπως η "Eldorado Gold" να αποφεύγουν να πληρώσουν τους φόρους που τους αναλογούν, σύμφωνα με την ελληνική φορολογική νομοθεσία, και να κερδίζουν περισσότερα χρήματα εις βάρος των χωρών στις οποίες δραστηριοποιούνται». Και προσθέτει ότι μέσω μιας τέτοιας εταιρείας- ταχυδρομικής θυρίδας, η «Eldorado Gold» εξαγόρασε την αυστραλιανή μεταλλευτική «Global Resources», με χρήματα που προήλθαν από άλλη εταιρεία της με έδρα την Κίνα. Και δεν φορολογήθηκε γι' αυτήν την εξαγορά ούτε στην Αυστραλία, ούτε στην Ολλανδία, αλλά στην Κίνα.
«Τα αποτελέσματα της έρευνάς μας θα ανακοινωθούν στο τέλος του χρόνου, αλλά στη Θεσσαλονίκη θα ανακοινώσουμε κάποια προκαταρκτικά αποτελέσματα και όχι συμπεράσματα, καθώς τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει τα μελετούν δικηγόροι με εξειδίκευση στο φορολογική νομοθεσία», δηλώνει στην «Ε» η ερευνήτρια της SOMO, Κατρίν ΜακΓκάραν.
Ευρωπαϊκή νομοθεσία
Οπως λέει, η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης δίνει τη δυνατότητα σε πολυεθνικές εταιρείες όπως η «Eldorado Gold» να ιδρύουν εταιρείες με έδρα μια απλή ταχυδρομική θυρίδα και με αυτό τον τρόπο να τους δίνει τη δυνατότητα να πληρώνουν ελάχιστους ή και καθόλου φόρους σε χώρες στις οποίες δραστηριοποιούνται, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση στην Ελλάδα (Σκουριές- Πέραμα), αλλά και στη Ρουμανία και στην Τουρκία. «Τέτοιες περιπτώσεις είναι συνηθισμένες σε πολλά μέρη του κόσμου. Στη Ζάμπια ακτιβιστές αποκάλυψαν ότι μόνο δύο από τις οκτώ πολυεθνικές μεταλλευτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα, δήλωσαν κέρδη τα τελευταία 8 χρόνια», προσθέτει.
Στόχος της έρευνας που θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη, με τη συμμετοχή ακτιβιστών και από τη Ρουμανία και την Τουρκία, όπου δραστηριοποιείται η «Eldorado Gold», είναι να καταδειχθεί πώς οι πολυεθνικές μεταλλευτικές εταιρείες φυγαδεύουν τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους στο εξωτερικό, χωρίς να αφήνουν τίποτα στον τόπο όπου δραστηριοποιούνται."

Και το δημόσιο χρέος καλά κρατεί...

"Η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση", "το Μνημόνιο έφτασε στο τέλος", "η εικόνα της Ελλάδας βελτιώνεται"...Τ' ακούμε καθημερινά από κυβερνητικά χείλη και από μαζοχιστές - ελεγχόμενους δημοσιογράφους. Ακόμα όμως και αν αφήσουμε στην άκρη τις ανακοινώσεις της τρόικας (που στην καλύτερη των περιπτώσεων μιλάνε "για έξοδο από τα Μνημόνια" με 300 επιτηρητές όμως πάνω από την χώρα να ελέγχουν την κάθε μας κίνηση) και αν πιάσουμε τους αριθμούς - που τόσο έχουμε λατρέψει ως λαός από τότε που μπήκαμε στα Μνημόνια - θα δούμε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί κατά 17 δις από το 2012 (αν και λιγότερο από 1 δις σε σχέση με πέρσυ) παρά το ότι ξεπουλιούνται τα πάντα (σε χαμηλές τιμές όμως), η ανεργία συνεχίζει να καλπάζει, οι αμοιβές στη Γενική Κυβέρνηση έχουν μειωθεί κατά 0,5 δις (με τους συνταξιούχους όμως να έχουν μια αλματώδη αύξηση), ενώ οι κοινωνικές παροχές έχουν μειωθεί και αυτές 200 εκ. ευρώ σε σχέση με το 2013, ενώ οι ανάγκες έχουν αυξηθεί αλματωδώς. Χρηστή διαχείρηση; Όχι βέβαια. Περικοπές παροχών στα πάντα ακόμα και σε πράγματα αυτονόητα - το οποίο προφανώς δεν είναι επιτυχία: αν σταματήσουν να υπάρχουν τελείως οι υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας και κλείσουν τα νοσοκομεία κ.ο.κ. και επομένως το κράτος δεν παρέχει τίποτα θα έχουμε μείωση 100%. Το ίδιο επίσης όφελος θα έχει αν σταματήσει να πληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους και να τους δίνει μια σούπα και μια φέτα ψωμί κάθε μέρα. Η μείωση δαπανών θα είναι τουλάχιστον 95%.

Από την άλλη έχουμε και κάτι που αυξήθηκε: οι φόροι. Μέσα σε ένα τρίμηνο (Απρίλιος - Ιούνιος 2014) αυξήθηκαν κατά 984 εκατ. ευρώ. Τους φόρους τους πληρώνουν όλοι εκείνοι στους οποίους το ίδιο διάστημα μειώθηκαν οι μισθοί...Με αυτά και με αυτά παραμένει απορίας άξιων που η ΝΔ είναι 6% πίσω στα γκάλοπ. Θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 15%.


Αλλά ας μην στεναχωριόμαστε. Η Ε.Ε. μας συγχαίρει για τις προσπάθειές μας, τρώγωντας στις συνόδους της φιλετάκια. Παράλληλα όμως ζητάει ενιαίο ΦΠΑ 19% ή 21% (σε όλα) και κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά - μια απαίτηση την οποία "εξετάζει" η κυβέρνηση - και ζητάει το να παραμείνουν οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων στα σημερινά επίπεδα, ώστε να μην μειωθούν τα έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ.

Κατά τ' άλλα είμαστε μια χαρά - και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να θέσει διλήμματα στον ελληνικό λαό εν' όψη εκλογών..

Κατάργηση της Διαύγειας από το παράθυρο;

H είδηση καταδεικνύει την "καινούργια Ελλάδα" που ευαγγελίζεται η παρούσα κυβέρνηση: τροπολογία που είχε κατατεθεί από το υπουργείο Οικονομικών σε (άσχετο) νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης προέβλεπε ότι ισχύουν αναδρομικά, μέχρι και τις 30 Σεπτεμβρίου, όλες οι αποφάσεις για δαπάνες του δημοσίου ανεξάρτητα από το αν δημοσιεύθηκαν εγκαίρως οι σχετικές αποφάσεις στη "Διαύγεια".
Η τροπολογία εκτός από τον υπουργό Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη (σ.σ. το υπουργείο Οικονομικών ήταν επισπεύδον στην κατάθεση της τροπολογίας), υπογραφόταν και από συναρμόδιους υπουργούς ανάμεσα στους οποίους και ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης. Τελικά μετά τις μεγάλες αντιδράσεις (και αφού η τροπολογία στηλιτεύθηκε σε πρωϊνές ραδιοφωνικές εκπομπές και σχολιάστηκε με τον αναλογούντα τρόπο) αποσύρθηκε.  Όπως εξήγησε η κ. Χριστοφιλοπούλου, έχοντας δίπλα της τον κ. Μητσοτάκη, σε συνέντευξη τύπου,"η διάταξη αυτή παρεισέφρυσε "από λάθος" (σ.σ. είδε φως και μπήκε; Είδε ένα κενό στο κείμενο και χώθηκε από μόνη της; Την έβαλε ο Δραγασάκης για να βγει κακή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ; Άγνωστο) στην συγκεκριμένη τροπολογία και επειδή δεν διαπνέεται από πνεύμα της Διαύγειας που προωθεί το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, θα αποσυρθεί".
Η απόσυρση, όπως ενημέρωσε η κ. Χριστοφιλοπούλου, θα γίνει από το υπουργείο Οικονομικών. Όπως εξήγησε η υφυπουργός, πρόθεση του υπουργείου ήταν "να ρυθμίσει το θέμα της μεταφοράς μαθητών", αλλά σε μια περίοδο που προωθείται η Διαύγεια και για τις ΜΚΟ τίθεται εν αμφιβόλω το συγκεκριμένο σημείο.
Δηλαδή ήθελαν να "καταργηθεί" η Διαύγεια για να μπορούν οι μαθητές να πηγαίνουν σχολεία. Με λίγα λόγια "αμάρτησαν για τα παιδιά". Κι εμείς αντί να τους υποστηρίξουμε, να τους αγκαλιάσουμε βρε παιδί που έκαναν στην άκρη τις αρχές τους για το "καλό των μαθητών" τους κατηγορήσαμε...Ε, ρε ντροπή και βούρδουλας που χρειάζεται σε ορισμένους...
Κλείνοντας θα πούμε για πολλοστή φορά, ότι το πανηγύρι των τροπολογιών πρέπει να σταματήσει. Είναι κατάλοιπο άλλων εποχών, που η χώρα μας θα πρέπει ν' αφήσει πίσω της. Όποιος θέλει να περάσει θέματα ας τα περνάει σε κανονικά νομοσχέδια, δίνοντας χρόνο για να μελετηθούν. Τροπολογίες της τελευταίας στιγμής με οποιαδήποτε δικαιολογία είναι απαράδεκτη τακτική που δείχνει προχειρότητα, βιασύνη και (συνήθως) διάθεση να κρυφτεί ιδιοτέλεια...

Ποιοί θα συμμετέχουν στην "εθνική Ελλάδος" του Σταύρου Θεοδωράκη;

Ο ρυθμός που δίνει συνεντεύξεις ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι εντυπωσιακός. Ούτε ο Γιώργος Καρατζαφέρης όταν μπήκε στην κυβέρνηση - βάζοντας ως υπουργούς όλους εκείνους που αργότερα τον εγκατέλειψαν - δεν έδινε τόσες, πράγμα που δείχνει το εξαιρετικό (και συνάμα περίεργο) ενδιαφέρον που δείχνουν για το "Ποτάμι" όλοι εκείνοι, οι οποίοι σαν "καινούργιο" πρόσωπο, που θεωρητικά θα έπρεπε να το φοβούνται.

Σ' αυτές λέει πολλά και ενδιαφέροντα...Την μια μιλάει για "δούλους" και "ελεύθερους" (ναι εκείνος που έκανε χρήματα και όνομα όχι σε τίποτα ραδιοπειρατές αλλά στο Mega και στην "αμαρτωλή" ΕΡΤ), την άλλη για την "εθνική Ελλάδος", την οποία θα "σιγουρέψει" με την παρουσία του στην Βουλή.

Για το πρώτο και τις σχέσεις του με το σύστημα, έχουμε ξαναμιλήσει...Το 2ο όμως είναι εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού δείχνει ότι "αφουγκράζεται την κοινωνία" (πολλοί εξάλου στα καφενεία λένε το ίδιο πράγμα - "να κάτσουν να τα βρουν"). Αυτή όμως η "εθνική Ελλάδος" έχει δύο πλευρές, που ο αγαπητός παραβλέπει. Την μια πλευρά (του ποιοι θα κληθούν στην "εθνική" και το σε τι ακριβώς θα βοηθήσει το "Ποτάμι") σχολιάζει ο Δ. Μηλάκας στο "Ποντίκι":
"Τι θέλει ο Σταύρος; Να έχει την αποφασιστική δυνατότητα να μπάζει και να βγάζει τους παίκτες στην ομάδα. Να «ανακαλύπτει» και να προωθεί τα ταλέντα που θα μας «σώσουν». Να είναι αυτός (ένας από αυτούς) που κινεί τα νήματα της διακυβέρνησης.Ποιοι είναι οι κατάλληλοι για να μπουν στο παιχνίδι, που έχει στο μυαλό του ο Σταύρος Θεοδωράκης; Να υποθέσουμε οι  σύμπλεοντες μαζί του στο Ποτάμι; Ο Ψαριανός ας πούμε; Να υποθέσουμε ότι είναι οι φίλοι του; Αυτοί με  τον έναν ή τον άλλο τρόπο αν και πολιτικά ανύπαρκτος του έδωσαν άπλετο τηλεοπτικό και άλλο χρόνο για να μας πει πόσο έξυπνος καθαρός τίμιος και ικανός είναι;"

Η δεύτερη πλευρά έχει να κάνει με το πως είναι δυνατόν να έχουμε στην "εθνική" ανθρώπους που είχαν ή έχουν κυβερνητικές θέσεις (σε όλα τα επίπεδα) τα τελευταία 15-20 χρόνια. Δηλαδή αυτοί που μας οδήγησαν ως εδώ, θα ξαναμπουν στην κυβέρνηση να "σώσουν" την χώρα; Και αν μπορούσαν γιατί δεν το έκαναν εξαρχής και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; Θα πρέπει να κάτσουν "να τα βρουν" ο κλέφτης και το θύμα; Να συμφωνήσουν σε τι; Δε σκέφτονται όλοι αυτοί που τα λένε όλα αυτά, ότι ο Σαμαράς και οι συν αυτώ μίλησαν για "επαναδιαπραγμάτευση" και για "έξοδο" αλλά άλλαξαν ρότα μόλις "βολεύτηκαν" στην καρέκλα τους;

Και τα μεν και τα δε βέβαια είναι λεπτομέρειες για κάποιο παιδί του συστήματος, που απλώς λέει αυτά που λένε όλοι εκείνοι που ναι μεν έχουν κουραστεί από την κατάσταση, αλλά δε βλέπουν ότι πολλές φορές τα ευχολόγια δεν έχουν θέση στην σκληρή πραγματικότητα...

Και κάτι τελευταίο...Αφού ο κύριος Θεοδωράκης είναι τόσο πολύ υπέρ της συναίνεσης, γιατί ακύρωσε το ραντεβού του με τον Αλέξη Τσίπρα, όταν έμαθε για το ραντεβού του τελευταίου με τον Πάνο Καμμένο; Η Ντόρα και η Καϊλή δηλαδή χωράνε σε μια "εθνική" αλλά οι ΑΝΕΛ όχι; Ρητορικές ερωτήσεις χωρίς να περιμένουμε απαντήσεις...

Εκατό δόσεις για τα χρέη στο Δημόσιο; Ναι μεν αλλά ίσως και όχι...

Διαβάζουμε στην "Ελευθεροτυπία" για τις περίφημες "100 δόσεις" οι οποίες θα δοθούν για τη ρύθμιση των χρεών προς το Δημόσιο:

"Μόνο απογοήτευση εισέπραξαν τα εκατομμύρια των οφειλετών του Δημοσίου, τα οποία… κρέμονταν από τα χείλη του πρωθυπουργού προκειμένου να ακούσουν λεπτομέρειες για τη βελτίωση των ρυθμίσεων ληξιπρόθεσμων οφειλών.Στην ομιλία του στο πλαίσιο της συζήτησης για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, ο κ. Σαμαράς ναι μεν επανέλαβε την πρόθεση της κυβέρνησης για «καλύτερη μεταχείριση» των οφειλετών του Δημοσίου, ωστόσο δεν είπε κουβέντα για τον αριθμό των δόσεων, όπως τουλάχιστον αναμενόταν.
Τα σχέδια της κυβέρνησης σκοντάφτουν στην τρόικα, η οποία, παρά την έκτακτη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε για το θέμα των δόσεων λίγες ώρες πριν αναχωρήσουν οι επικεφαλής από την Αθήνα, δεν άναψε το «πράσινο φως» για να προχωρήσει σχετική διάταξη στη Βουλή.

Τι φοβάται η τρόικα; Οι δανειστές ζητούν «η νέα ρύθμιση να καταστεί πιο συνεπής», υποστηρίζοντας ότι το κυβερνητικό σχέδιο θα δημιουργήσει νέα γενιά κακοπληρωτών. Υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση επιμένει σε έως 100 δόσεις και «κούρεμα» έως και 90% στις προσαυξήσεις που έχουν επιβληθεί σε χρέη άνω των 15.000 ευρώ. Για υψηλότερα χρέη, ο μέγιστος αριθμός των δόσεων θα περιορίζεται στις 72, αλλά θα προβλέπεται και «κούρεμα», από 50% έως και 90%, στις προσαυξήσεις. Το ετήσιο επιτόκιο των μηνιαίων δόσεων που θα καταβάλλονται (ανεξάρτητα από το ύψος της οφειλής) σχεδιάζεται να μειωθεί στα επίπεδα του 4,5% από 8,76%.

Η αρχική πρόταση της ελληνικής πλευράς, η οποία δεν αποκλείεται να τροποποιηθεί, εάν δεν άρει τις αντιρρήσεις της η τρόικα, προβλέπει:
*Αποπληρωμή των οφειλών έως και σε 100 μηνιαίες δόσεις για όσους έχουν οφειλές μέχρι 15.000 ευρώ.
*Αποπληρωμή των χρεών έως και σε 72 δόσεις για οφειλές άνω των 15.001 ευρώ.
*Μείωση του επιτοκίου από 8,76% ετησίως σε 4,5% ετησίως.
*Μείωση των προσαυξήσεων έως και 50%-90% όσο λιγότερες δόσεις επιλέγονται (12 -72 δόσεις).
Η αντίθεση των δανειστών στο πρόγραμμα των φοροελαφρύνσεων που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση αποτυπώθηκε και στο προσχέδιο του προϋπολογισμού."

Από κει και πέρα περιμένουμε την τελική ρύθμιση για την οποία όπως φαίνεται θα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι αφού η κυβέρνηση δε φαίνεται έτοιμη να "βάλει τα πράγματα στη θέση τους" και να ξεκαθαρίσει στους τροϊκανούς ότι οι ρυθμίσεις που γίνονται θα πρέπει ν' αποτυπώνουν την πραγματικότητα στην ελληνική κοινωνία και όχι αυτό που έχουν στο μυαλό τους ως ιδανικό σενάριο οι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελλών και του ΔΝΤ.

Πριν κλείσουμε αξίζει να δούμε και τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα του νέου προϋπολογισμού: Οι… γενναίες μειώσεις φόρων εξαντλήθηκαν στο πετρέλαιο θέρμανσης και τη διατήρηση του ΦΠΑ εστίασης στο 13%.
Η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης έγινε μόνιμη, με περιτύλιγμα την έκπτωση 30% (η συνταγματικότητα του μέτρου θα κριθεί στα δικαστήρια βέβαια αφού ετοιμάζονται προσφυγές).
Η σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών για φυσικά και νομικά πρόσωπα πάει για το 2016 και βλέπουμε. «Στόχος της κυβέρνησης είναι να μειωθούν σταδιακά οι φορολογικοί συντελεστές τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για τα φυσικά πρόσωπα», είναι το μόνο που ανέφερε ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής.

Η συμφωνία κυβέρνησης-τρόικας για το θέμα των πλειστηριασμών (τιμή εκκίνησης στα 2/3 της αντικειμενικής αξίας), καθώς και ο κίνδυνος για τα τραπεζικά χαρτοφυλάκια αναγκάζουν την ελληνική κυβέρνηση να διατηρήσει έως το 2017 τις σημερινές εξωπραγματικές αντικειμενικές τιμές.
Η υποτιθέμενη σταδιακή μείωση από τις αρχές του 2015 ήταν ένα ακόμα προεκλογικό πυροτέχνημα, το οποίο δεν πρόκειται να προχωρήσει. Οχι μόνο λόγω τρόικας, αλλά και λόγω τεχνικών εμποδίων. Πρώτον, δεν υπάρχουν εμπορικές τιμές για να γίνουν συγκρίσεις με τις αντικειμενικές και, δεύτερον, χιλιάδες ακίνητα είναι υποθηκευμένα στις τράπεζες στην αντικειμενική τους αξία.Η μείωση των αντικειμενικών αξιών θα οδηγούσε αυτομάτως σε ελάφρυνση των εκκαθαριστικών του ΕΝΦΙΑ. Μπορεί η κυρία Μπακογιάννη να κατέθεσε τροπολογία, αλλά ακόμα και αν στηριχθεί σύσωμη από την αντιπολίτευση, αμφιβάλλουμε αν θα την ψηφίσει έστω και ο αδερφός της...Δυστυχώς...

Η άγνωστη πλευρά του σκανδάλου της πώλησης των δημοσίων ακινήτων

Για όσους δεν το ήξεραν και είχαν χάσει τον ύπνο τους, ευκαιρία να τους βοηθήσουμε να τον ξαναβρουν: H Eurobank Properties μετονομάστηκε σε Grivalia Properties, λόγω αλλαγής στη μετοχική της σύνθεση. Η θυγατρική του ομίλου Λάτση κατέχει το 20,48% στο νέο σχήμα, που θα συνεχίσει να δραστηριοποιείται στον τομέα των ακινήτων, αλλά βασικός μέτοχος με 41% είναι η καναδική Fairfax, ενώ σημαντικά μερίδια διαθέτουν ξένοι και Ελληνες θεσμικοί. Δηλαδή ο κύριος Λάτσης αφού πήρε κρατικό χρήμα ν' αγοράσει κρατικά ακίνητα, πούλησε στη συνέχεια μεγάλο μερίδιο της εταιρείας σε ξένους "επενδυτές". Το ρεζουμέ της φιλοσοφίας της εταιρείας το ανέπτυξε ο κ.Μπέρτζιος μεγαλοστέλεχος της εταιρείας: "Δεν ανησυχούμε. Η Ελλάδα ανήκει στη Δύση. Οτιδήποτε την ταλαιπωρεί μοιάζει με επενδυτική ευκαιρία. Δεν είμαστε βιαστικοί". Άρα μη στεναχωριέστε...Οι άνθρωποι περιμένουν να πέσουν κι άλλο οι τιμές για να "ψωνίσουν".

Το πραγματικά ενδιαφέρον της είδησης βρίσκεται στο τέλος του ρεπορτάζ της "Εφημερίδας των Συντακτών": "Μέσω της Eurobank, η νέα εταιρεία διαθέτει 14 ακίνητα του Δημοσίου, που πωλήθηκαν και αμέσως μισθώθηκαν από τις υπηρεσίες που στέγαζαν. Προανήγγειλαν πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης, με επενδύσεις 10 εκατ. ευρώ, που θα ξεκινήσουν από τα κτίρια της ΓΑΔΑ, του Γενικού Χημείου του Κράτους και το υπουργείο Υγείας. Τόνισαν ότι με τις παρεμβάσεις αυτές το κόστος των κοινοχρήστων μειώνεται από 5 σε 1-1,5 ευρώ ανά τετραγωνικό και πρόσθεσαν ότι είναι δίκαιο να επιμεριστεί το όφελος, προαναγγέλλοντας εμμέσως επαναδιαπραγμάτευση των μισθωμάτων που καταβάλλει το Δημόσιο."

Για να το κάνουμε λιανά δηλαδή: η εταιρεία αγόρασε πριν από κανένα 4μηνο τ' ακίνητα από το Δημόσιο, το Δημόσιο δεσμεύτηκε και τα επανοίκιασε, υπογράφηκαν τα συμβόλαια και τώρα σε μια πονηρή κίνηση, ετοιμάζει πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης - προφανώς θα χρηματοδοτηθούν από κάποιο ευρωπαϊκό ή εθνικό πρόγραμμα - και θα ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση (προς τα πάνω) στα μισθώματα που μόλις πρόσφατα είχαν συμφωνήσει (και τα οποία θα της έδιναν κάλυψη της επένδυσης σε μερικά χρόνια). Το γιατί το κράτος δεν είχε φροντίσει ν' αναβαθμίσει ενεργειακά τα ακίνητα ώστε να βγάλει παραπάνω χρήματα παραμένει άγνωστο...

Αυτά για να καταλάβετε ποιον συμφέρουν τέτοιες κινήσεις.

Η ήττα από την Β. Ιρλανδία και το πως το "εγώ" άρχισε πάλι να βγαίνει πάνω από το "εμείς"

Η ήττα της εθνικής στο ποδόσφαιρο από την Β.Ιρλανδία - μια μετριότατη ομάδα που όμως στήθηκε υποδειγματικά στο γήπεδο και πήρε το απότελεσμά που ήθελε - είναι απλώς το επιστέγασμα της συνολικής κρίσης που διερχόμαστε ως χώρα. Το ίδιο σκηνικό αντιμετωπίσαμε στα τέλη του καλοκαιριού με την εθνική μπάσκετ που αν και θεωρητικά είχε καλύτερες μονάδες, αποκλείστηκε πανηγυρικά από το Μουντομπάσκετ από τη Σερβία, μια ομάδα την οποία είχε κερδίσει - με λίγο κόπο - στα φιλικά προετοιμασίας.
Λίγο πιο πριν στο Μουντιάλ χάσαμε στο γύρο των 16 από την Κόστα Ρίκα, μια ομάδα που απ' ότι φάνηκε στο γήπεδο ήταν στα μέτρα μας και που σε καμία περίπτωση δε μπορούσε να χαρακτηριστεί ως "ανίκητη", ενώ ακόμα και στο πανευρωπαϊκό του πόλο παρότι ξεκινήσαμε πανηγυρικά φτάσαμε στην πηγή των μεταλλίων και νερό δεν ήπιαμε τόσο με τις γυναίκες όσο και τους άνδρες.
Τι έχουν πάθει άραγε οι ομάδες μας; Τι συμβαίνει και ξαναγυρίζουμε σε πέτρινα χρόνια τα οποία  ματαίως απ' ότι φαίνεται προσπαθούσαμε να εξορκίσουμε στη λήθη; Ξεχάσαμε να κερδίζουμε και ν' αποδεικνύουμε τη θεωρητική μας ανωτερότητα, μέσα στους αγωνιστικούς χώρους;
Τα όσα συμβαίνουν στον ομαδικό ελληνικό αθλητισμό είναι απλώς αντίκτυπο των όσων συμβαίνουν γύρω μας. Είμαστε πλέον μια χώρα που έχει χάσει την αυτοπεποίθεσή της, που οι αντίπαλοί της δεν τη φοβούνται και που παρά την ατομική αξία των αθλητών της, δεν μπορεί να επιβληθεί. Από την άλλη - αν και κανείς δεν παίζει για να χάσει - οι ομάδες μας φαίνεται να μην έχουν αυτό το "κάτι" που τις έκανε να κερδίζουν ανώτερους (στα χαρτιά) αντιπάλους, να τα δίνουν όλα στους αγωνιστικούς χώρους και έχουν ουσία στο παιχνίδι τους. Το "εγώ" υπερτερεί του "εμείς", η ομαδικότητα στα δύσκολα πάει περίπατο και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τα συνεχή, ατυχή αποτελέσματα.
Δεν είναι βέβαια μόνο ο αθλητισμός που παρατηρείται το φαινόμενο του ο ένας να θέλει να μπαίνει πάνω από την ομάδα και να όταν φτάνει κοντά στην επιτυχία να μην πιστεύει σ' αυτήν. Το ίδιο συμβαίνει στον πολιτισμό όπου είναι ίσως η πρώτη φορά ιστορικά στην Ελλάδα που σε καιρό κρίσης οι άνθρωποι του πνεύματος έχουν κλειστεί πλήρως στα καβούκια τους, δεν παράγουν και απλώς αναμασούν τα κεκτημένα αδιαφορώντας για τα όσα συμβαίνουν γύρω τους. Το ίδιο και στις επιστήμες όπου οι Έλληνες επιστήμονες είτε φεύγουν μαζικά, προτιμώντας την ατομική σιγουριά, είτε απομυζούν τους όποιους πόρους υπάρχουν σε ανούσια ερευνητικά, προωθώντας παράλληλα σε κάθε ευκαιρία "υμέτερους" στις θέσεις που ανοίγουν.
Η ήττα από την Β.Ιρλανδία δεν είναι επομένως μόνο μια ποδοσφαιρική ήττα. Είναι το καμπανάκι ότι τα πράγματα πρέπει ν' αλλάξουν. Η τύχη που ακολουθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια τους Έλληνες, μας εγκαταλείπει σιγά-σιγά και αν θέλουμε να την κρατήσουμε θα πρέπει να κάνουμε κάτι ουσιαστικό. Και γρήγορα...

Ο ιός Έμπολα και ο φόβος πανδημίας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα

H περίπτωση του Έμπολα διαφέρει πολύ από τις άλλες περιπτώσεις "κινδύνου πανδημίας" για ένα κύριο λόγο: για τον ιο γνωρίζουμε λίγα (παρότι έχει εμφανιστεί εδώ και αρκετές δεκαετίες), η έρευνα για τα φάρμακα που θα βοηθήσουν ν' αντιμετωπιστεί ο ιός είναι "πίσω" σε σχέση μ' εκεί που θα έπρεπε να είναι και τέλος η διεθνής κοινότητα μέχρι τώρα αντιμετώπισε τον κίνδυνο - αφελώς όπως αποδεικνύεται - ως κάτι μακρινό και "αδιανόητο".

Έτσι δικαιολογείται η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκαν τα πρώτα κρούσματα στον "ανεπτυγμένο" κόσμο (με τους ασθενείς να πηγαίνουν σπίτι τους - έχοντας έρθει σ' επαφή με μερικές δεκάδες ανθρώπους κατά την επίσκεψή τους σε νοσοκομειακά ιδρύματα), η θεωρητική και επιφανειακή γνωστοποίηση των πρωτοκόλων αντιμετώπισης ασθενών με Έμπολα στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό σε χώρες με δεκάδες εβδομαδιαίες πτήσεις από τις χώρες που ο ιός σαρώνει και φυσικά το ότι για μια ακόμα φορά η ενημέρωση για τους κινδύνους και του "τι είναι ο Εμπολα" έγινε όχι από τους αρμόδιους φορείς, αλλά από δεκάδες άσχετα με το αντικείμενο ΜΜΕ που έμαθαν για τον ιό από το Wikipedia.

Τα όσα θα πρέπει να περιμένουμε τον επόμενο καιρό όμως, δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να τα μαντέψει: α) κρούσματα θα υπάρξουν παντού. Οι χώρες που έχουν ανοιχτές γραμμές αερομεταφορών θα έχουν περισσότερα από τις άλλες και θα πέσει το βάρος σ' αυτές ν' αντιμετωπίσουν τον ιό πριν εξαπλωθεί περισσότερο. Η Ελλάδα είναι "τυχερή" ως χώρα αφού όσοι έρχονται από χώρες της Δυτικής Αφρικής είναι λίγοι και είτε έρχονται μέσω άλλου προορισμού, είτε ως λαθρομετανάστες. Οι πρώτοι "θα πιαστούν" στους ενδιάμεσουν προορισμούς και οι δε - αν είναι φορείς του ιού - θα έχουν εκδηλωμένο τον ιό μέχρι να φτάσουν στην χώρα μας (λόγω του αριθμού ημερών που διαρκεί το ταξίδι τους). Προφανώς ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος από "δευτερεύοντα" κρούσματα δηλ. ανθρώπων που θα "κολλήσουν" κατά την εμφάνιση του ιού σε Δυτικές χώρες και αυτό θα πρέπει ν' απασχολήσει τις αρχές.
β) Η ύπαρξη θυμάτων είναι αναπόφευκτη. Ο ιός σκοτώνει έναν στους δύο φορείς και θα είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι όποιος "κολλήσει",  "θα την περάσει ελαφρά". Το θέμα θα είναι να υπάρχει έγκαιρη αντιμετώπιση των συμπτωμάτων - στους πρώτους - ώστε να περιοριστεί ο κίνδυνος της εξάπλωσης και ν' αυξηθούν οι πιθανότητες επιβίωσης.
γ) Ο ιός θα πρέπει ν' ανασχεθεί όσο ακόμα είναι καιρός (αν υπάρχει δηλαδή χρόνος) στις εστίες του. Δηλαδή στην Δυτική Αφρική. Η καθυστέρηση που έχει υπάρξει δεν ευνοεί το κλίμα αισιοδοξίας - γιατί όσο περνάει ο καιρός τόσο μεγαλώνει ο κίνδυνος να "περάσουν" φορείς του ιού σε χώρες που δεν έχουν μέχρι στιγμής κρούσματα (μάλλον από Θεία Πρόνοια ή λόγω τύχης ανάλογα με την εκδοχή που προτιμάει κανείς), όπου ο κίνδυνος για εξάπλωση θα είναι ακόμα μεγαλύτερος.
δ) Ο κίνδυνος για εξάπλωση του ιού είναι μεγαλύτερος σε περιοχές που δεν τηρούνται βασικοί κανόνες υγιεινής καθώς και σε χώρους και περιοχές που παρατηρείται υπερσυγκέντρωση πληθυσμού. Εκεί θα είναι πρακτικά αδύνατο να σταματήσει η εξάπλωση του με συμβατικούς τρόπους - όπως καταδεικνύει και η εμπειρία των χωρών οι οποίες έχουν χτυπηθεί, όπου οι άνθρωποι απλώς αφήνονται στην τύχη τους. Επομένως επιβάλλεται να γίνει έγκυρη και εμπεριστατωμένη ενημέρωση όχι μόνο των γιατρών και των νοσοκόμων αλλά και του μέσου πολίτη, γιατί πολύ απλά ο μέσος άνθρωπος θα είναι εκείνος που θα έρθει σ' επαφή με τον φορέα του ιού αρχικά.
ε) Ο κίνδυνος για την Ελλάδα δεν προέρχεται τόσο από το πόσα κρούσματα θα έχουμε αρχικά αλλά από το πως θ' αντιμετωπιστούν αυτά. Με ένα σύστημα υγείας υπερ-φορτωμένο, αδύναμο οικονομικά και χωρίς επαρκή αριθμό προσωπικού δεν μπορούμε να είμαστε πολύ αισιόδοξοι...

Και κάτι τελευταίο: ακόμα και αν ανακαλυφθούν "φάρμακα" ή "εμβόλια", είναι δύσκολο να δούμε τις επιπτώσεις τους υπό καθεστώς πανικού. Χωρίς επαρκείς δοκιμές κινδυνεύουμε πάντα να καταλήξουμε με κάτι χειρότερο απ' αυτό που έχουμε ν' αντιμετωπίσουμε επί του παρόντος...Και αυτό πρέπει να το λάβουμε υπόψιν μας...
(Ένα ενδιαφέρον άρθρο για το αν ήταν ένα είδος "Έμπολα" ο λοιμός που έδωσε το τελικό χτύπημα στην Αθηναϊκή Δημοκρατία μπορείτε να βρείτε εδώ). 

Ποιοι βρίσκονται πίσω από τις εταιρείες που θέλουν ν' αγοράσουν τα περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας

Κατατέθηκαν λοιπόν τρεις δεσμευτικές προσφορές για για την παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης, λειτουργίας, διαχείρισης και εκμετάλλευσης 14 Περιφερειακών Αεροδρομίων της χώρας. Τα ποσά θα τα μάθουμε σύντομα - αλλά οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι το ΤΑΙΠΕΔ θα επιδιώξει αύξηση του κινήματος.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι τα αεροδρόμια αυτά χωρίζονται σε 2 ομάδες:
- Την Ομάδα Α που περιλαμβάνει τα αεροδρόμια Θεσσαλονίκης, Κέρκυρας, Χανίων, Κεφαλονιάς, Ζακύνθου, Ακτίου, Καβάλας και
- Την Ομάδα Β που περιλαμβάνει τα αεροδρόμια Ρόδου, Κω, Σάμου, Μυτιλήνης, Μυκόνου, Σαντορίνης και Σκιάθου.

Το συγκεκριμένο στοιχείο έχει ενδιαφέρον. Έχει ενδιαφέρον γιατί η πρόταση αυτή είχε πρωτοτεθεί ως θέμα από την τρόικα πριν από 3 χρόνια (θυμηθείτε τη σχετική ανάρτηση εδώ) με την κυβέρνηση να προσπαθεί να βρει στρατηγικούς επενδυτές ώστε να κατευνάσει τις τοπικές κοινωνίες - χωρίς να παραχωρήσει πλειοψηφικά δικαιώματα σε ιδιώτες. Κάτι τέτοιο δεν επιτεύχθηκε (για διάφορους λόγους ένας εκ των οποίων είναι η αλλαγή κυβερνητικής πολιτικής) με αποτέλεσμα να προχωρήσει ο "διεθνής" διαγωνισμός (το πόσο διεθνής ήταν θα το εξετάσουμε παρακάτω). Αξίζει να σημειωθεί όμως ότι πολλά από τα αεροδρόμια που περιλαμβάνονται έχουν δρομολογηθεί ή ξεκινήσει έργα αναβάθμισης ή επέκτασης (χαρακτηριστικό το παράδειγμα των αεροδρομίων των Χανίων αλλά και της Θεσσαλονίκης για το οποίο έχουμε αναφερθεί ειδικά εδώ), ενώ αρκετά από αυτά έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Το ποιος ευνοείται είναι προφανές και δεν αξίζει να αναφέρουμε - για πολλοστή φορά.

Αυτό που θα πρέπει όμως να σημειωθεί είναι το ποιές είναι οι 3 εταιρείες που κατέθεσαν προσφορές (και για τις δύο ομάδες):
* CASA (Corporation America S.A.) – METKA Α.Ε.
* FRAPORT AG- SLENTEL Ltd
* VINCI Airports S.A.S. – ΑΚΤOR Παραχωρήσεις Α.Ε.

Δηλαδή έχουμε: μια κοινοπραξία στην οποία έχει συμμετοχή εταιρεία συμφερόντων Μυτιληναίου (ΜΕΤΚΑ ΑΕ) μαζί με μια αργεντίνικη εταιρεία "συμμετοχών", μια γερμανική (Fraport) σε κοινοπραξία με μια κυπριακή ΕΠΕ (Slentel) και τέλος μια γαλλική σε συνεργασία με εταιρεία του Μπόμπολα.
Παρατηρούμε δηλαδή τους Έλληνες μεγαλοεργολάβους να "μπαίνουν" και στα αεροδρόμια σε συνεργασία με εταιρείες μικρού ή μεσαίου μεγέθους (με εξαίρεση ίσως την Vinci) που "μύριστηκαν" ψητό και ήρθαν.

To ενδιαφέρον για τους συμμετέχοντες του διαγωνισμού είναι ότι ήδη από τον Μάιο η κοινοπραξία  FRAPORT-SLENTEL Ltd πλήρωσε εταιρεία για να κάνει μετρήσεις για τα χαρακτηριστικά του εδάφους για τον αεροδιάδρομο και τις θέσεις στάθμευσης των αεροσκαφών του αεροδρομίου Κεφαλλονιάς. Η Slentel βέβαια δεν φαίνεται πουθενά στον κόσμο να έχει επενδύσεις σε αεροδρόμια (μια αναζήτηση στο Google δεν τη δείχνει μάλιστα να έχει συμμετάσχει σε οποιοδήποτε έργο, με αυτή την ονομασία) - οπότε δε θα εκπλαγούμε αν πίσω της βρίσκεται κάποιο άλλο "μεγάλο" όνομα των Ελλήνων εργολάβων...

Όλα προς όφελος της πατρίδας; Οι επενδυτές θα βάλουν το "χέρι στην τσέπη" και θα επενδύσουν πακτωλό εκατομμυρίων ώστε τα αεροδρόμια να "μεγαλώσουν"; Σίγουρα...Το ΕΣΠΑ να είναι καλά...

YΓ Το ρεπορτάζ της "Εφημερίδας των Συντακτών" αναφέρει τα εξής ενδιαφέροντα: "περιφερειακό «σπατόσημο», προφανώς για τη χρηματοδότηση των έργων αναβάθμισης, προβλέπουν τα σχέδια του ΤΑΙΠΕΔ για τη δήθεν ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων. Εγκυρη πηγή ανέφερε στην «Εφ.Συν.» ότι με βάση τα… ψιλά γράμματα της διακήρυξης του διαγωνισμού θα επιβάλλεται «κεφαλικός φόρος» 14,5 ευρώ ανά αναχωρούντα επιβάτη για τα πέντε χρόνια που προβλέπεται η περίοδος κατασκευής, ο οποίος στη συνέχεια θα μονιμοποιηθεί και θα αυξηθεί στα 20 ευρώ!".
Και εις άλλα με υγεία δηλαδή...

Νέες, αρνητικές εξελίξεις στο "Σκοπιανό" στο ζήτημα της γλώσσας

Είναι γεγονός ότι όταν είσαι αδύναμος, όλοι οι αντίπαλοί σου θα σου επιτεθούν και θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Το "Σκοπιανό" αποτελεί μια χαρακτηριστική απόδειξη αυτού. Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν για το πως η Ελλάδα πληρώνει στο συγκεκριμένο σοβαρότατο ζήτημα απροσεξίες του παρελθόντος - με πιο πρόσφατο το ζήτημα που ανέκυψε με τον "Κοινό Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο" (δείτε λεπτομέρειες εδώ) - και με την μη διπλωματική εκμετάλλευση παλαιότερων παραδοχών από την αντίθετη πλευρά (όπως έχουμε αναφερθεί εδώ). Αντί όμως να γίνουμε προσεκτικότεροι, συνεχίζουμε να λειτουργούμε χωρίς να προσέχουμε τις λεπτομέρειες. Τελευταίο παράδειγμα είναι το θέμα της γλώσσας - όπως αναδεικνύεται στο άρθρο της εφημερίδας "Παρόν":

"Την αναφορά σε «μακεδονική γλώσσα» στον επίσημο κατάλογο της ΕΕ πέτυχαν τα Σκόπια και οι υποστηρικτές τους στις Βρυξέλλες, μεθόδευση η οποία υπονομεύει την ελληνική θέση εν όψει και του νέου γύρου διαπραγματεύσεων για το θέμα της ονομασίας με τον Μάθιου Νίμιτς.
Όπως αποκαλύπτουμε σήμερα, ενώ στις 2 Ιουλίου ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου στο Στρασβούργο (με την ολοκλήρωση της ελληνικής προεδρίας), είχε απαντήσει ότι «δεν γνωρίζει ότι υπάρχει μακεδονική γλώσσα», λίγες ημέρες πριν, στην ανανεωμένη ιστοσελίδα της ΕΕ (http://publications.europa.eu/code/pdf/370000en.htm#langues) εμφανίσθηκε στον επίσημο κατάλογο των γλωσσών των υποψηφίων προς ένταξη χωρών η «μακεδονική» γλώσσα στη σλαβική εκφορά της.

Η ελληνική πλευρά, επανειλημμένα τα προηγούμενα χρόνια, με παρεμβάσεις της είχε αποκρούσει τις προσπάθειες για αναφορά σε «μακεδονική» γλώσσα, καθώς το ζήτημα αυτό συνδέεται ευθέως με το θέμα της ταυτότητας και αποτελεί συστατικό στοιχείο του «μακεδονισμού». Οι άλλες αναφορές για τα Σκόπια στις επίσημες εκδόσεις της ΕΕ γίνονται στη βάση της προσωρινής ονομασίας «Former Yugoslav Republic of Macedonia, the» αν και γίνεται αποδεκτή επίσης η σύντμηση, που συμβολίζει το δηνάριο της ΠΓΔΜ, με το «MKD», που παραπέμπει και αυτό στο «Μακεδονία».

Τα Σκόπια έχουν επιδοθεί τώρα σε αγώνα, με την υποστήριξη του απερχόμενου φιλότουρκου και φιλοσκοπιανού Επιτρόπου Στέφαν Φούλε, ώστε στην έκθεση προόδου που θα δημοσιοποιηθεί από την Κομισιόν να υπάρχει και πάλι πρόταση για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αλλά και αναφορά του όρου «Μακεδονία ή Μακεδονικός», κάτι το οποίο αποπειράθηκε να πράξει στο παρελθόν ο κ. Φούλε, αλλά αποτράπηκε από τα ελληνικά διαβήματα. Τώρα όμως που αποχωρεί, ίσως θελήσει να κληροδοτήσει στα Σκόπια ένα «διαπραγματευτικό κεκτημένο».

Τις προηγούμενες ημέρες υπήρξε και δημόσια αντιπαράθεση μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων για το περιεχόμενο της συνάντησης Βενιζέλου-Πόποσκι στη Νέα Υόρκη, αλλά και για τις προοπτικές της διαπραγμάτευσης.

Η Αθήνα διεμήνυσε ότι είναι όχι μόνο σταθερή αλλά και ευρύτατα πλέον αποδεκτή στην Ελλάδα η θέση για λύση σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις (erga omnes). Το υπουργείο Εξωτερικών, μάλιστα, απέρριψε τις διαρροές της σκοπιανής πλευράς ότι η Ελλάδα ευθύνεται για το αδιέξοδο, καθώς δεν έχει κίνητρο για να συναινέσει σε λύση και συγχρόνως προειδοποίησε ότι κινήσεις σαν αυτές του πρώην ΥΠΕΞ και αντιπροέδρου της Βουλής Α. Μιλόσοσκι να ανέβει στον Όλυμπο για να ξεδιπλώσει τη σημαία με τον Ήλιο της Βεργίνας υπονομεύουν το κλίμα των συνομιλιών και την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης.

Και οι δύο πλευρές τώρα περιμένουν την επίσκεψη του Μάθιου Νίμιτς στην περιοχή, καθώς δεν είναι γνωστό αν θα αποφασίσει να μεταφέρει νέες προτάσεις ή απλώς θα πραγματοποιήσει μια από τις τακτικές και τυπικές, πλέον, ανά εξάμηνο συναντήσεις με τους διαπραγματευτές των δύο χωρών.

Τα Σκόπια έχουν ορίσει ήδη νέο διαπραγματευτή τον νέο πρεσβευτή στην Ουάσινγκτον Βάσκο Ναουμόφσκι, ο οποίος, μιλώντας σε επιτροπή της Βουλής, έδειξε να παραπέμπει προς το τέλος του χρόνου τις συναντήσεις με τον Μ. Νίμιτς, ενώ και ο ίδιος ακολούθησε τη «γραμμή» δηλώνοντας ότι το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει κίνητρο για λύση. Αυτή τη θέση επαναλαμβάνει σταθερά όλη η πολιτική ηγεσία της ΠΓΔΜ, θέλοντας έτσι να καλύψει τη δική της αδιαλλαξία πίσω από την υποτιθέμενη ανοχή που δείχνει η Ουάσιγκτον και το Βερολίνο προς την Αθήνα, προκειμένου να μη διαταραχθεί η κυβερνητική σταθερότητα σε μια κρίσιμη καμπή της προσπάθειας αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης.

Το σκοπιανό υπουργείο Εξωτερικών, μάλιστα, σε ανακοίνωση που εξέδωσε, επιμένει στο να απορρίπτει κατηγορηματικά τη χρήση της ονομασίας «erga omnes» και όχι μόνο στο σκέλος που αφορά το εσωτερικό. Επικαλούμενο την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στις 5 Δεκεμβρίου 2011, υποστηρίζει ότι η «η χρήση του συνταγματικού ονόματος της Δημοκρατίας ''Μακεδονίας'', συμπεριλαμβανομένης της σύναψης διπλωματικών σχέσεων και το πώς θα αποκαλούν τη Δημοκρατία της ''Μακεδονίας'' άλλες χώρες, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου». Ουσιαστικά, δηλαδή, υποστηρίζει ότι η νέα ονομασία, όταν συμφωνηθεί, θα πρέπει να αφορά μόνο τις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα και τους διεθνείς οργανισμούς, κάτι που είναι εκτός συζήτησης για την ελληνική πλευρά, καθώς απλώς θα καθιέρωνε τη διπλή ονομασία."

Η Ελλάδα ετοιμάζεται για νέο Μνημόνιο...Αλλά γιατί άραγε;

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ, αναφερόμενος στους λόγους για τους οποίους η χώρα μας ετοιμάζεται για το 3ο - επίσημο πάντα - Μνημόνιο:
"Σε τραγικά επίπεδα έχει καταβυθιστεί το διεθνές κύρος της χώρας και αυτό πλέον αρχίζει να αποτιμάται και σε... χρήμα! Για να βάλουν στα προηγούμενα Μνημόνια την Ελλάδα, οι Γερμανοί και η ΕΕ είχαν δανείσει τη χώρα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, άσχετα αν στην πραγματικότητα όλα αυτά τα χρήματα τα ξαναπήραν αμέσως οι ίδιοι για να σώσουν τις ιδιωτικές ευρωπαϊκές τράπεζες, στις οποίες χρωστούσε η Ελλάδα. Τώρα όμως η χώρα και ο λαός της απειλούνται να ξαναμπούν αμέσως και επίσημα σε καθεστώς νέου Μνημονίου (καθώς υποτίθεται ότι το τρέχον λήγει στα τέλη Δεκεμβρίου) για το γελοίο ποσό των... 5 ή το πολύ 7 δισεκατομμυρίων ευρώ! Μάλιστα, ο ελληνικός λαός θα μπει υπό νέο μνημονιακό ζυγό και επισήμως για να πάρουν τα 5 δισ. όχι το κράτος, αλλά οι... τραπεζίτες! Δεν πρόκειται για κάποιο περίπλοκο και δυσνόητο για τον απλό πολίτη «κόλπο» που θα οδηγήσει τελικά τα χρήματα στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών. Τώρα έχουν τόσο αποχαλινωθεί που μας το λένε ευθέως. Κατάμουτρα!
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποφάσισε την περασμένη εβδομάδα ότι για να ενισχύσει τις τράπεζες των χωρών της ΕΕ -τις ιδιωτικές, εννοείται, τράπεζες- θα αγοράζει από αυτές τόσο «καλυμμένα ομόλογα» όσο και «τιτλοποιημένα ενυπόθηκα δάνεια» ή ABS (Asset Backed Securities) κατά την αμερικανική τραπεζική ορολογία. Τα ABS δημιουργούνται από τις τράπεζες συγκεντρώνοντας στεγαστικά, επιχειρηματικά, καταναλωτικά κ.λπ. δάνεια, τα οποία στη συνέχεια πωλούνται σε «γύπες» που ελπίζουν να μπορέσουν να αρπάξουν περιουσιακά στοιχεία οφειλετών ή και σε εξειδικευμένους επενδυτές, οι οποίοι φυσικά τα μεταπωλούν με σκοπό το κέρδος. Η ΕΚΤ λοιπόν αποφάσισε να αγοράζει έως και το 70% των τίτλων αυτών των δύο κατηγοριών που κατέχει η κάθε συστημική ευρωπαϊκή τράπεζα. Το ποσοστό τέτοιων τίτλων που θα αγοράζει από κάθε τράπεζα η ΕΚΤ εξαρτάται από το πόσο αξιόπιστους θα κρίνει τους σχετικούς τίτλους.
Στην ΕΕ των 28 χωρών-μελών όμως υπάρχουν και δύο «χώρες-σκουπίδια», η... Ελλάδα και η Κύπρος! Κατατάσσονται στις «χώρες-σκουπίδια» επειδή τα κρατικά τους ομόλογα ανήκουν στην κατηγορία αυτή. Η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται σήμερα τρεις ολόκληρες βαθμίδες πιο κάτω από το κατώτατο όριο χαρακτηρισμού των κρατικών ομολόγων τους ως «σκουπιδιών» από την ΕΚΤ. Για να ελεήσει λοιπόν και τις ελληνικές και τις κυπριακές τράπεζες που οι κυβερνήσεις των δύο κρατών λεηλάτησαν τους κατόχους κρατικών ομολόγων ή τους καταθέτες αρπάζοντάς τους κολοσσιαία ποσά, η ΕΚΤ αποφάσισε ότι ειδικά για την Ελλάδα και την Κύπρο θα αγοράσει έως το 30% των σχετικών τίτλων, που κατέχει η κάθε μία από τις τέσσερις ελληνικές συστημικές τράπεζες. Υπό μία όμως θεμελιώδη προϋπόθεση, η οποία θα ισχύει μόνο γι' αυτές τις δύο «χώρες-σκουπίδια»: για να αγοράσει η ΕΚΤ από τις ελληνικές και τις κυπριακές τράπεζες τέτοιους τίτλους, απαιτεί η Ελλάδα και η Κύπρος ως κράτη να βρίσκονται σε καθεστώς επιτήρησης της οικονομίας τους από την ΕΕ και την ΕΚΤ!
Οι λαοί των δύο χωρών δηλαδή να βρίσκονται υπό μνημονιακό καθεστώς, με όσα δεινά συνεπιφέρει αυτό για ολόκληρο τον πληθυσμό, προκειμένου να πάρουν λεφτά οι... Ελληνες τραπεζίτες! Εξωφρενικό! Η υπόθεση προσλαμβάνει κωμικοτραγικές διαστάσεις, όταν συνειδητοποιεί κανείς έναντι τίνος ποσού θα υπαχθεί η Ελλάδα στο νέο «Μνημόνιο Ντράγκι». Βάσει των υπολογισμών της αντίστοιχης υπηρεσίας της Citibank, οι τέσσερις ελληνικές μεγάλες τράπεζες κατέχουν συνολικά τέτοιους τίτλους αξίας 44,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων 20,9 δισ. σε καλυμμένα ομόλογα και 23,4 δισ. ευρώ σε τιτλοποιημένα ενυπόθηκα δάνεια. Ειρήσθω εν παρόδω ότι τα μισά από αυτά τα έχει η Εθνική Τράπεζα (21,9 δισ. συνολικά, εκ των οποίων τα 11,5 σε καλυμμένα ομόλογα και τα 10,4 σε τιτλοποιημένα δάνεια). Τραπεζικά υψηλόβαθμα στελέχη εκτιμούν ότι στην πιο αισιόδοξη περίπτωση από αυτά τα 44,3 δισ. η ΕΚΤ θα μπορούσε τελικά να κρίνει αποδεκτούς τους τίτλους αξίας 30 δισ. ευρώ.
Ταυτόχρονα ελπίζουν ότι σε πρώτη φάση η ΕΚΤ θα μπορούσε να αγοράσει από τις ελληνικές τράπεζες τίτλους αξίας 4-5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Είναι προφανώς κάτι παραπάνω από εξοργιστικό να μπει ολόκληρος ο ελληνικός πληθυσμός και επισήμως σε νέο μνημονιακό καθεστώς για να πάρουν οι τραπεζίτες 5 δισεκατομμύρια! Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι δεν άφησε κανένα περιθώριο ελπίδας: «Χωρίς πρόγραμμα, δεν υπάρχουν αγορές» τίτλων από ελληνικές και κυπριακές τράπεζες, ξεκαθάρισε με απόλυτη σαφήνεια απαντώντας σε σχετική ερώτηση! Τελεία και παύλα! Και μόνο ο τρόπος που μπαίνει το δίλημμα, προκαλεί θύελλα οργής: Για να πάρουν 5 δισ. ευρώ οι Ελληνες τραπεζίτες, ο ελληνικός λαός πρέπει να δεχτεί να μπει και επισήμως σε νέο καθεστώς μνημονιακής υποτέλειας! Θα απαντήσει άραγε «ναι» η κυβέρνηση; Ιδωμεν."

Η ανασκαφή στην Αμφίπολη, το ναυάγιο των Αντικυθήρων και η "αρχαιόπληκτη" κυβέρνηση

Δεν ξέρουμε τι μπορεί να καταφέρει η "εθνική ανάταση" που προσπαθεί να πετύχει η κυβέρνηση διαφημίζοντας ανασκαφές και θαλάσσιες έρευνες σε αρχαία ναυάγια, αλλά το καλύτερο που μπορεί να κάνει σ' αυτούς που σκέφτονται και ακόμα χρησιμοποιούν το μυαλό τους είναι να προκαλέσει θλίψη.
Θλίψη γιατί το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε σαν έθνος είναι να γυρίσουμε χιλιάδες χρόνια πριν και να στραφούμε στους αρχαίους, όχι για να χρησιμοποιήσουμε τα ιστορικά μαθήματα και τη σοφία που απλόχερα μας χάρισαν, αλλά για να πάρουμε λίγη λάμψη για τη δική μας πνευματική και πολιστική ένδοια.
Προφανώς και το να βρεθούν πολιστικοί θησαυροί από την αρχαιότητα είναι σπουδαίο, αλλά μήπως εξίσου σπουδαίο δε θα ήταν το να προστατεύονται τα μουσεία μας και να δίνονται χρήματα γι' ανασκαφές ούτως ή άλλως; Προφανώς και το να βρεθεί ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή της Ρωξάνης είναι σπουδαίο γεγονός αλλά αυτό χρειάζεται πραγματικά για να δείξει την "ελληνικότητα" των Μακεδόνων; Το ότι μιλούσαν ελληνικά, είχαν την ίδια θρησκεία και ήθη, συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και συστρατεύτηκαν σε κοινούς (εθνικούς με τη σημερινή έννοια) αγώνες, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως Έλληνες δεν αρκεί;
Και βέβαια καλή η αρχαιότητα αλλά μήπως εμείς ως απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, δεν θα έπρεπε να δίνουμε μεγαλύτερη έμφαση και σημασία στην παιδεία; Τι έχουμε προσφέρει αλήθεια ως έθνος και σα λαός (προερχόμενος εντός των συνόρων - γιατί οι Έλληνες εκτός μετράνε σαν DNA της φυλής) στον παγκόσμιο πολιτισμό, τις επιστήμες και τα γράμματα, σε επίπεδα που να μπορούν "μιλήσουν" στον μέσο Ευρωπαίο; Όταν δεν μπορούμε να στηρίξουμε τη γλώσσα μας και δουλέψουμε, πηγαίνοντας τα επιτεύγματα των Αρχαίων ένα βήμα παραπέρα, τι απαιτήσεις μπορούμε να έχουμε από τους άλλους, που προφανώς κοιτούν το δικό τους συμφέρον και μας έχουν σαν ιστορική δικαιολογία σε μια ένωση που λίγους ωφέλησε πραγματικά και από πολλούς αφαίμαξε;
Μακάρι λοιπόν να βρεθούν θησαυροί, να καλύψουμε τα κενά της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας, ν' ανασκαφούν οι αρχαίες πόλεις και τα ναυάγια...Αλλά μήπως παράλληλα η κυβέρνηση αντί να περιμένει από τον Μ.Αλέξανδρο ν' αναστηθεί και τον Σοφοκλή να φωνάξει από τα βάθη της ιστορίας,  θα πρέπει να προσέξει και τους σημερινούς Έλληνες; Μήπως θα πρέπει αντί ο Πρωθυπουργός να κάνει φωτογραφίσεις με εθνικές ομάδες και μπροστά από τις ανασκαφές - παριστάτοντας το σοβαρό και το "γνώστη" του αντικειμένου - να ασχοληθεί και λίγο με το λαό που - καλώς ή κακώς - τον ψήφισε;
Και βέβαια, μήπως θα πρέπει να προσέξει και τα ήδη γνωστά αρχαία, αντί να τα βγάζει στο σφυρί - προς πώληση - όπως κάνει με τις Θερμοπύλες και τ' αρχαία στην περιοχή της Βουλιαγμένης;

Η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και οι Σαμαράς - Βενιζέλος

Γράφει ο Σταύρος Χριστακόπουλος στην εφημερίδα "Ποντίκι" για την επερχόμενη ψηφοφορία με στόχο την επιβεβαίωση της "εμπιστοσύνης" των βουλευτών στην κυβέρνηση: "Γιατί η κυβέρνηση προκαλεί ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή; Ποιος την αμφισβήτησε; Ποιος απείλησε να τη ρίξει; Επισήμως κανείς. Γιατί, επομένως η ψήφος εμπιστοσύνης;

Γιατί μια κυβέρνηση, στελέχη της οποίας ισχυρίζονται ότι θα βρουν έως και 190 βουλευτές για να εκλέξουν νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να αποφευχθούν οι εκλογές την άνοιξη, αισθάνεται την ανάγκη να επιβεβαιώσει ότι έχει την πλειοψηφία των 151 για να συνεχίσει να κυβερνά για λίγους ακόμη μήνες;

Έναν ανάλογο προβληματισμό εξέφρασε χθες, μιλώντας στο Mega ο βουλευτής της Ν.Δ. Ανδρέας Ψυχάρης:

«Κανείς δεν έχει αμφισβητήσει την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Ουδείς από την Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας έχει θέσει τέτοιο θέμα και έχει δηλώσει ότι προτίθεται να ρίξει την κυβέρνηση. Σαφώς και θα δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, αλλά θεωρώ χάσιμο χρόνου το αίτημα. Άλλωστε σε λίγο θα έρθει στην Βουλή ο προϋπολογισμός και η ψήφισή του είναι μια μορφή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση».

Το εύκολο και αυτονόητο είναι να μιλήσει κάποιος για πανικό. Τι όμως δημιουργεί πανικό στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο; Να είναι μόνο οι απαιτήσεις της τρόικας για νέα σκληρά μέτρα στην ασφάλιση, την εργασία και τους πλειστηριασμούς;

Όσα σκληρά μέτρα και αν ήρθαν στη Βουλή κατά τα μνημονιακά χρόνια, ψηφίστηκαν όλα, ακόμη και αν χρειάστηκε κατ’ επανάληψη να εξευτελιστούν οι δήθεν «αντάρτες» βουλευτές των συγκυβερνώντων κομμάτων. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και τώρα. Λίγο πριν από τη διαφαινόμενη ως βέβαιη εκλογική αναμέτρηση του Μαρτίου κανείς δεν θα αναλάβει την ευθύνη να ρίξει την κυβέρνηση.

Ο πραγματικός λόγος του αιτήματος για ψήφο εμπιστοσύνης είναι η αμφισβήτηση των προέδρων των δύο κομμάτων, η οποία ήδη φουντώνει με φόντο την επομένη των εκλογών. Αυτό το κύμα επιχειρούν να συγκρατήσουν, αλλά κατάλαβαν αργά τον κίνδυνο. Ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση θα πάρει. Για τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο η αμφισβήτηση δύσκολα θα μαζευτεί..."

Και βέβαια αξίζει να σημειώσουμε το εξής: η ψήφος εμπιστοσύνης από τους βουλευτές, δε σημαίνει και ψήφο εμπιστοσύνης από το λαό, παρά μόνο δια της "ατόπου απαγωγής".  Και εννοείται ότι ακόμα και αν έρθει (που θα έρθει) η ψήφος εμπιστοσύνης, αυτό δε δικαιώνει κανένα Σαμαρά και κανένα Βενιζέλο. Απλά επιβεβαιώνει ότι για κάποιους στη Βουλή σημασία έχει η "καρέκλα" και το αξίωμα. Και όχι το τι συμβαίνει στην χώρα...

Είσαι στον "Τειρεσία"; Τα στοιχεία σου πωλούνται...

Η υπόθεση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων στην χώρα μας, έχει καταντήσει ανέκδοτο. Τελευταίο παράδειγμα η ανακοίνωση της Τειρεσίας Α.Ε. ότι θα πουλάει τα στοιχεία όσων είναι στα μητρώα της σε όσους ενδιαφερόμενους το επιθυμούν (κάτι που έρχεται γάντι βέβαια με την σχετικά πρόσφατη αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στα μητρώα της).  Έτσι η Τειρεσίας Α.Ε. ξεκλειδώνει στην πράξη τη «μαύρη λίστα», προσφέροντας με το αζημίωτο θέα από την κλειδαρότρυπα σε ευαίσθητα επιχειρηματικά στοιχεία, που συμπεριλαμβάνουν ακάλυπτες επιταγές και διαμαρτυρημένες συναλλαγματικές, στοιχεία μη δημοσιοποιήσιμα, καθώς εύκολα μπορούν να τύχουν αθέμιτης εκμετάλλευσης.
Οι αντιδράσεις εκδηλώνονται σε όλα τα μέτωπα, αλλά είναι προφανώς καθυστερημένες. Τόσο καιρό που η εταιρεία είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον να πράξει κάτι τέτοιο γιατί δεν υπήρχε κατάθεση των αντίθετων θέσεών στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και σε πολιτικούς παράγοντες; Τώρα βέβαια, πολλοί και διάφοροι, με προεξάρχοντα τον επιχειρηματικό κόσμο, τρέχουν και δε φτάνουν, εκφράζοντας "αγανάκτησή" για το κερδοσκοπικό παιχνίδι το οποίο παίζεται στην πλάτη των χειμαζόμενων επιχειρήσεων και στα συντρίμμια που άφησε πίσω της η κακοδιαχείριση των ίδιων των τραπεζών την εποχή του άλογου δανεισμού.
Τι λέει η αντίθετη άποψη; Στελέχη της Τειρεσίας Α.Ε. τονίζουν ότι στόχος είναι να γίνει εύκολος ο έλεγχος της αξιοπιστίας των επιχειρήσεων και μέσα από αυτή τη διαδικασία να προστατευθούν οι φερέγγυες εταιρείες. Βέβαια, ενώ τα λένε αυτά δεν απαντούν στους δικαιολογημένους φόβους ότι τελικά οι επιχειρήσεις θα μείνουν απροστάτευτες και εκτεθειμένες στα αδιάκριτα και συχνά κακόβουλα βλέμματα ανταγωνιστών κορυφώνονται, ενώ διατυπώνονται σοβαροί προβληματισμοί για την ηθική διάσταση του ζητήματος.
Σχολιάζοντας την ανακοίνωση της Τειρεσίας Α.Ε., ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Γιώργος Καββαθάς δήλωσε χαρακτηριστικά: «Τα προσωπικά δεδομένα των επιχειρήσεων δεν μπορεί να είναι φέιγ βολάν». Οι φόβοι ειδικότερα επικεντρώνονται στο ότι με ανοιχτή την πρόσβαση σε αυτά τα στοιχεία ο αθέμιτος ανταγωνισμός θα οργιάσει και οι στρεβλώσεις, που εμποδίζουν την αναβίωση της επιχειρηματικότητας, θα διογκωθούν.
Τα στοιχεία αυτά δεν μπορούν να οδηγήσουν σε αξιόπιστο προσδιορισμό της πιστοληπτικής ικανότητας μιας επιχείρησης αν δεν αξιολογηθούν σωστά, αναφέρουν ειδικοί και σημειώνουν για παράδειγμα ότι δεν κρίνεται η πιστοληπτική ικανότητα μιας επιχείρησης μόνο βάσει ακάλυπτων επιταγών, χωρίς να συνυπολογίζονται και λοιπές παράμετροι.
Με δεδομένο το γεγονός ότι η Τειρεσίας Α.Ε. δεν είναι δημόσιος φορέας ούτε ανεξάρτητη αρχή, όπως νομίζουν αρκετοί στην αγορά, αλλά ανώνυμη εταιρεία ιδιοκτησίας των τραπεζών, τα κίνητρα πίσω από αυτή την απόφαση εκτιμάται ότι δεν μπορεί να είναι άλλα από την κερδοσκοπία εις βάρος επιχειρήσεων, παρ' όλο που στην ιστοσελίδα της η Τειρεσίας Α.Ε. δηλώνει ότι διατηρεί τη φιλοσοφία τής μη κερδοσκοπικής εταιρείας.
Από εκεί μέχρι την εμπορική εκμετάλλευση των στοιχείων από την Τειρεσίας Α.Ε., ωστόσο, η απόσταση που πρόκειται να διανυθεί είναι πολύ μεγάλη και γεννά ερωτήματα, αφού μόνο επιζήμια μπορεί να αποδειχτεί για την επιχειρηματικότητα, σε μία περίοδο που η κρίση έχει στραγγίξει την αγορά από ρευστό και η επιχειρηματικότητα αδυνατεί να γίνει ο καταλύτης της ανάπτυξης που διακαώς επιθυμεί η κυβέρνηση.
Αξίζει όμως κλείνοντας το θέμα αυτό να ξαναγυρίσουμε στην ηθική πλευρά της υπόθεσης. Δικαιούται μια ιδιωτική εταιρεία να βγάζει στο σφυρί δεδομένα που διαθέτει για συγκεκριμένους λόγους και θεωρητικά για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα έναντι αντιτίμου; Βγάζοντας δηλαδή με δυο λόγια χρήματα από τη κακοτυχία των άλλων;