Η "ανεξαρτησία" της Σκωτίας, η Καταλονία και στο βάθος η Ελλάδα...

Το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι ο αναπτυγμένος κόσμος (και η Δυτική Ευρώπη πιο συγκεκριμένα) έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά όσο αφορά τα πάντα - και εξηγούμαστε...
Μετά τις επιδρομές που κατέστρεψαν ολοκληρωτικά (και γονάτισαν οικονομικά) την Σερβία, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε., επέβαλλαν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, θεωρώντας ότι οι Αλβανοί της περιοχής δικαιούνται την αυτοδιάθεσή τους. Το έκαναν χωρίς να πραγματοποιήσουν δημοψήφισμα επίσημο και αναγνωρισμένο, επεμβαίνοντας για να φιμώσουν τις όποιες αντίθετες φωνές. Το έκαναν στηρίζοντας οικονομικά την "χώρα" αυτή, διαθέτοντας δυνάμεις και αφήνοντας παράλληλα ανεξέλεγκτη την κατάσταση, καθιστώντας την περιοχή πυρήνα τρομοκρατίας και εγκληματικότητας - πραγματική πυριτιδαποθήκη στην καρδιά των Βαλκανίων...
Προχωράμε αρκετά χρόνια μπροστά και φτάνουμε στις μέρες μας. Η κυβέρνηση της Μ. Βρετανίας, τηρώντας επιτέλους μια υπόσχεση αιώνων (δηλ. ν' αφήσουν στα χέρια των Σκωτσέζων την απόφαση για το αν θα είναι μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου ή όχι), επέτρεψαν να γίνει δημοψήφισμα αυτοδιάθεσης. Το επέτρεψαν βέβαια είναι μια κουβέντα: αν διαβάσεις κανείς τις εφημερίδες και τα κανάλια όλης της Ευρώπης θα διαπιστώσει ότι ναι μεν το δημοψήφισμα επετράπηκε, αλλά η πίεση που ασκήθηκε όλους αυτούς τους μήνες στους Σκωτσέζους ήταν απίστευτη. Τι τράπεζες μίλησαν για καταστροφή, τι εταιρείες υποσχέθηκαν ν' αυξήσουν τις τιμές των προϊόντων τους και να κλείσουν τα γραφεία τους στην Σκωτία, τι η Ε.Ε. μπήκε στο παιχνίδι λέγοντας ότι θα δεχτεί "δύσκολα" την Σκωτία στους κόλπους της κ.ο.κ. Μέσα σε όλα ακούσαμε και την παμμέγιστη βλακεία ότι "τα πετρέλαια της Βόρειας Θάλασσας" (που ήταν μια χαρά ως ποσότητα όσο ήταν σίγουρα στα χέρια της Μ.Βρετανίας) "δεν επαρκούν" για μια "ανεξάρτητη" Σκωτία. Την ίδια στιγμή η Βρετανική κυβέρνηση υποσχέθηκε μεγαλύτερη αυτονομία, περισσότερα χρήματα κ.ο.κ., προσπαθώντας να δωροδοκήσει (επιτυχώς) τους Σκωτσέζους ψηφοφόρους...
Αυτό πάντως που βλέπουμε είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και καταδεικνύει πόσο σχετική είναι η έννοια της "δημοκρατίας": όταν συζητά την ανεξαρτησία της μια πραγματικά ξεχωριστή εθνική οντότητα που ζει σε μια ξεκάθαρα δική της περιοχή εκατοντάδες χρόνια (χωρίς να τους έχει πάει κάποιος εκεί κ.ο.κ.) που όμως έχει την ατυχία να βρίσκεται στην Δυτική Ευρώπη, είναι κάτι "τραγικό" αλλά αντίθετα χαρακτηρίζεται ως "δημοκρατικό" όταν συμβαίνει κάπου μακρυά (τους), σ' ένα σημείο που τα ερείσματα είναι λίγο "ασταθή" και που όλο και κάτι θα έχουν να κάνουν (π.χ. αποθήκη πυρηνικών αποβλήτων, πυραυλικές βάσεις κ.ο.κ.).
Το αποτέλεσμα επομένως της ψηφοφορίας είναι αυτό που λέμε εκτός συζητήσεως. Παρόλα αυτά αφορά όλη την Ευρώπη: το Βέλγιο είναι δύο κομμάτια από πάντα που κρατιούνται ενωμένα όσο τα πράγματα πάνε οικονομικά καλά. Η Καταλονία στην Ισπανία κάνει δικό της δημοψήφισμα (έστω και ανεπίσημο) με εκατομμύρια ανθρώπων να διαδηλώνουν πρόσφατα υπέρ της ανεξαρτησίας της. Το Ιρλανδικό κομμάτι της Μ.Βρετανίας παρατηρεί με τη σειρά του τα πράγματα ενώ έχουμε και τα δυνατά αυτονομιστικά κινήματα της Β.Ιταλίας να κοιτούν με ενδιαφέρον την όλη ιστορία...
Μας αφορά εμάς; Ναι. Μας αφορά βασικά ως μέλη της Ε.Ε., γιατί δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά βγήκαν στην επιφάνεια μια περίοδο που οι λαοί υποφέρουν, αλλά οι διοικούντες της Ε.Ε. συνεχίζουν το πάρτυ τους. Είναι επομένως μια χρησή ευκαιρία να ξαναβάλουμε σειρά θεμάτων στην ατζέντα των συζητήσεων...Και βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε και την Θράκη, με τους Τούρκους να συνεχίζουν ν' αλωνίζουν...