Εις μνήμην Αλέκου Παναγούλη / Η ιστορία του μαγιάτικου στεφανιού...

Πρώτη Μαϊου σήμερα και καλό θα είναι να θυμηθούμε ότι η μέρα δεν είναι αργία - είναι απεργία εις ανάμνηση των γεγονότων της Πρωτοχρονιάς του Σικάγου και των μεγάλων εκείνων γεγονότων στα οποία με αίμα μπήκαν τα πρώτα θεμέλια για την κατάκτηση δικαιωμάτων που σήμερα φαντάζουν ως

βασικά όπως το 8ωρο, οι άδειες, η κοινωνική ασφάλιση, ακόμα και το δικαίωμα στην εργασία - όλα αυτά τα οποία σήμερα με τις πρακτικές των τελευταίων κυβερνήσεων απομακρύνονται ένα-ένα ως "προαπαιτούμενα" από την εγχώρια τρόικα...Για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις: οτιδήποτε χάνετε σήμερα με τη δικαιολογία των "ειδικών συνθηκών" έχει κατακτηθεί με αίμα και πολύ αγώνα, και φυσικά δε θα υπήρχε αν δεν υπήρχε το - πλήρως απαξιωμένο σήμερα - συνδικαλιστικό κίνημα, το οποίο ξεκίνησε μαζικά να υπάρχει εκείνη την Πρωτομαγιά του 1889. Τόσο μακρυά αλλά και τόσο κοντά με το σήμερα...

Σήμερα επίσης έχουμε και μια άλλη επέτειο: την επέτειο του βίαιου θανάτου ενός πραγματικού αγωνιστή της δημοκρατίας, του Αλέκου Παναγούλη - του οποίου το νήμα της ζωής κόπηκε απότομα την Πρωτομαγιά του 1976, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης.

O Αλέκος Παναγούλης ήταν ο τελευταίος μεγάλος ήρωας της Δημοκρατίας στην χώρα μας. Οδηγώντας μια παρέα επαναστάτες (όπως τους Γιάννη και Αρτέμη Κλωνιζάκη, τον Στάθη Γιώτα και τον Λευτέρη Βερυβάκη μεταξύ των άλλων) προσπάθησε να βάλει τέλος στην Δικτατορία, χτυπώντας την εκεί που θα πονούσε περισσότερo: στο "κεφάλι" της δηλ. στον ίδιο τον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Δυστυχώς όμως η απόπειρα απέτυχε για λίγο, ο δικτάτορας διέφυγε και τελικά ο Παναγούλης και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του συνελήφθησαν, οι περισσότεροι μετά από προδοσία (το έθνος μας εξάλλου πάντα έβγαζε ήρωες αλλά πάντα είχε και "Εφιάλτες").

Ο αγώνας του μέσα από τη φυλακή συγκλόνισε τον κόσμο και συνεχίστηκε ακόμα και μετά την απελευθέρωσή του - στα πλαίσια της "αμνηστίας" που χορήγησε η Χούντα σε πολιτικούς κρατουμένους, παρά τ' απίστευτα βασανιστήρια που υπέστηκε. Το ποίημά του, "Διεύθυνσή μου" γραμμένο στη φυλακή περιγράφει χαρακτηριστικά τα όσα έζησε εκεί:


Μετά την Μεταπολίτευση εκλέχθηκε Βουλευτής Β' Αθηνών με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις και ξεκίνησε εκστρατεία για να βγάλει στην επιφάνεια τα μυστικά αρχεία της ΕΣΑ, που αποκάλυπταν τη διαπλοκή της Χούντας με πολιτικούς, επιφανείς πολίτες της εποχής καθώς και τον "ξένο δάκτυλο". Ο θάνατός του, δυστυχώς ήρθε πάνω ακριβώς στη στιγμή που ο Α.Παναγούλης είχε πάρει στα χέρια του τ' αρχεία αυτά και ετοιμαζόταν να κάνει τις αποκαλύψεις που θα συγκλόνιζαν το πολιτικό σύστημα της χώρας - και όχι μόνο...Ο Παναγούλης ήταν ξεχωριστός γιατί δεν ήταν ούτε αριστερός, ούτε δεξιός. Ήταν πολιτικοποιημένος, αλλά πίστευε - αγνά - στην ανάγκη της πίστης πάνω απ' όλα στη δημοκρατία.


Δυστυχώς για όλους εμάς που πιστεύουμε στην Δημοκρατία η απώλεια του Παναγούλη δεν αναπληρώθηκε ποτέ.Την χώρα κυβέρνησε η γενιά του Πολυτεχνείου και πολλοί που προσπάθησαν να βρουν "αντιστασιακές δάφνες" χωρίς να έχουν αγωνιστεί. Κυρίως όμως δε, χάθηκε ο αντι-συμβατικός λόγος του, ενώ οι ιδέες του για μια Ελλάδα βασισμένη στην περιφέρεια και απεξαρτημένη από τα ξένα κέντρα, δε βρήκαν συνεχιστές ανάλογου βεληνεκούς. Και τ' αποτελέσματα αυτού, τα βιώνουμε καθημερινά στην εποχή μας...


Και για να μην ξεχνιόμαστε... Η Πρωτομαγιά είναι μια μέρα με ιδιαίτερη σημασία - εκτός από την πολιτική και εργατική της διάσταση - γιατί είναι γεμάτη έθιμα και εκδηλώσεις που έχουν την ρίζα τους στην αρχαιότητα. Από γενιά σε γενιά έχει περάσει το έθιμο του μαγιάτικου στεφανιού, που εξακολουθεί να μας συνδέει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης.

Είναι η λεγόμενη κατά την αρχαιότητα «γιορτή των ανθέων». Ιδρύθηκε πρώτα στην Αθήνα, όπου με μεγαλοπρέπεια βάδιζαν προς τα ιερά πομπές με κανηφόρες, που έφερναν άνθη. Έπειτα τα Ανθεστήρια διαδόθηκαν και σε άλλες πόλεις της χώρας και πήραν πανελλήνια μορφή. Όλες οι εκδηλώσεις της ημέρας ήταν αφιερωμένες στην γονιμότητα και την καρποφορία της γης.
Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου, ο οποίος αντιστοιχεί στον αρχαίο μήνα Θαργηλίωνα που γιορταζόταν με τα περίφημα Ανθεοφόρια. Ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη. Γιορτές γίνονταν και στην αρχαία Ρώμη που τις έλεγαν "ροσύλλια" τις οποίες διατήρησαν και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες.
Για τη λαϊκή αντίληψη, στο μήνα Μάιο συνυπάρχουν οι ιδιότητες του καλού και του κακού, της αναγέννησης και του θανάτου και συγκεντρώνονται την πρώτη του ημέρα, την Πρωτομαγιά.
Στις μέρες μας η Πρωτομαγιά, με το μάζεμα των λουλουδιών για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, ενισχύει τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση, από την οποία οι περισσότεροι έχουμε απομακρυνθεί, ζώντας στις μεγαλουπόλεις.

Και σε άλλες χώρες όμως τιμούν την πρώτη ημέρα της Άνοιξης. Στη Σουηδία οι χωρικοί μαζεύουν πράσινα κλαδιά που τα αναρτούν στα σπίτια τους, ενώ τραγουδούν τραγούδια που μιλούν για ευφορία και ευτυχία.  Σε χωριά της Γερμανίας την 1η Μαΐου ένα κλαδί στολισμένο με ταινίες (το Maibaum) τοποθετείται στην κεντρική πλατεία και γύρω του στήνονται ξέφρενοι χοροί. Ακόμη εκλέγουν το πιο όμορφο κορίτσι τουχωριού ως Βασίλισσα του Μαΐου (Maikonigin) και το ντύνουν με κάτασπρο φόρεμα. Στα μέρη της Μικράς Ασίας, σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά. Το μαγιάτικο στεφάνι στόλιζε τις πόρτες των σπιτιών ως του Αϊ - Γιαννιού του Θεριστή και τότε, το καίγανε στις φωτιές του αγίου. Στα Δωδεκάνησα, μαζεύουν ένα λουλούδι που το λένε "ανοιχτομάτη" και πιστεύουν πως όποιος το έχει είναι πάντα γερός και τυχερός.

Σε νησιά του Αιγαίου την Πρωτομαγιά, τα κορίτσια σηκώνονταν την αυγή και έπαιρναν μαζί τους τα λουλούδια, που είχαν μαζέψει από την παραμονή και πήγαιναν στα πηγάδια να φέρουν το «αμίλητο νερό» (αμίλητο γιατί το κουβαλούσαν χωρίς να μιλούν). Όταν το έφερναν στο σπίτι, πλένονταν όλοι με αυτό. Οι αγρότες φτιάχνουν το Μάη τους με πρασινάδες, καρπούς, σκόρδο για τη βασκανία και αγκάθι για τον εχθρό. Στις περιοχές της Σμύρνης, την παραμονή της Πρωτομαγιάς, οι αγρότες πήγαιναν στην εξοχή, για να κόψουν οτιδήποτε είχε καρπό: σιτάρι, κριθάρι, σκόρδα, κρεμμύδια, κλαδιά συκιάς με τα σύκα, κλαδιά αμυγδαλιάς με τα αμύγδαλα, κλαδιά ροδιάς με τα ρόδια.
Στην Αγιάσο της Λέσβου, φτιάχνουν στεφάνια από όλα τα λουλούδια και βάζουν μέσα "δαιμοναριά", άγριο χόρτο με πλατιά φύλλα και κίτρινα λουλούδια για να δαιμονίζονται οι γαμπροί.
Στη Σέριφο, από το βράδυ της παραμονής, κρεμούν στην πόρτα ένα στεφάνι από λουλούδια τσουκνίδες, κριθάρι και σκόρδο.  Σε χωριά της Κέρκυρας, οι κάτοικοι περιφέρουν έναν κορμό κυπαρισσιού, σκεπασμένο με κίτρινες μαργαρίτες που γύρω του έχει ένα στεφάνι με χλωρά κλαδιά.
Με το μαγιόξυλο αυτό, οι νέοι εργάτες ντυμένοι με κάτασπρα παντελόνια και πουκάμισα και κόκκινα μαντήλια στο λαιμό βγαίνουν στους δρόμους, τραγουδώντας το Μάη. Νέοι και γυναίκες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται την παραμονή της Πρωτομαγιάς, μόλις δύσει ο ήλιος και ανάβουν φωτιές με ξερά κλαδιά που έχουν συγκεντρώσει αρκετές μέρες πριν. Όσο η φωτιά είναι αναμμένη οι γυναίκες χορεύουν κυκλικούς χορούς γύρω από τη φωτιά και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια για την Πρωτομαγιά.

Έλλειψη σεβασμού στο δημόσιο χρήμα - το παράδειγμα των συνεδρίων του ΕΣΥ / ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και ρευστότητα της αγοράς

Το σημερινό μας κύριο θέμα είναι μια υπόθεση που αν και αποτελεί "πταίσμα" στα όσα γίνονται στη χώρα μας, εντούτοις είναι αποδεικτικό ότι οι κακές νοοτροπίες του παρελθόντος συνεχίζονται και σήμερα: ένα συνέδριο του ΕΣΥ σε 5στερο ξενοδοχείο της Ρόδου τη στιγμή που τα χρήματα δεν επαρκούν ούτε για γάζες είναι μάλλον μια περιττή πολυτέλεια. Για την ιστορία να πούμε ότι διαφωνούμε με την καλή εφημερίδα "Real News" που έφερε στη δημοσιότητα το θέμα - το πρόβλημά μας δεν είναι ότι τα έξοδα καλύπτονται από την υπηρεσία (προφανώς και έτσι πρέπει να γίνει και συμβαίνει σε όλο τον κόσμο σε υπηρεσιακές δραστηριότητες), αλλά η επιλογή του χώρου της περιόδου και η διάρκειά του. Θα μπορούσε να γίνει κάπου πιο κεντρικά, με λιγότερο κόστος και έχοντας αφήσει σαφώς μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο μέχρι την πραγματοποίησή του, ώστε να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή οικονομία των εξόδων παράστασης... Αλλά αυτό αποτελεί λεπτομέρεια - έστω και αν το συνέδριο χρηματοδοτείται εν μέρει από ευρωπαϊκά κονδύλια...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Διαβάζουμε στον "Δρόμο της Αριστεράς" για τα παρασκήνια της πρόσφατης συζήτησης για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών...Τα όσα δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών είναι αποκαλυπτικα:

 Και μια και μιλάμε για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών...Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ), η θέση των ασφαλιστικών ταμείων στην Εθνική μετά την ανακεφαλαιοποίηση θα συρρικνωθεί στο 1,6% από το 16% που βρίσκεται σήμερα, αφού το ζητούμενο ποσό για τη συμμετοχή τους στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας είναι 150 εκ. ευρώ περίπου, χρήματα που προφανώς ΔΕΝ υπάρχουν. Έτσι με απλά λόγια, τα επόμενα χρόνια τα χρήματα που υπολόγιζαν αυτά από μερίσματα θα μειωθούν δραματικά - έτσι προστίθεται ένα ακόμα χτύπημα στα 6,5 δις της εισφοροδιαφυγής, τα 12 δις του PSI, τα 4,25 δις λόγω της αυξημένης ανεργίας και 3,25 λόγω της ύφεσης (μόνο στο ΙΚΑ τα έσοδα μειώθηκαν κατά 696 εκ. ευρώ το πρώτο δίμηνο του 2013). Κατά τ' άλλα η ανάπτυξη έρχεται στην χώρα μας...

Τα κατορθώματα των ΕΚΑΜ στα Γρεβενά / Η φάκα πίσω από το τυράκι της μη αύξησης των τιμολογίων της ΔΕΗ

Είδηση: Πριν λίγο καιρό έγινε μια εξέγερση στις φυλακές των Γρεβενών. Κλήθηκαν τα ΕΚΑΜ τα οποία διέλυσαν στην κυριολεξία ολόκληρη πτέρυγα των φυλακών, δείχνοντας διάθεση να ξεπεράσουν τα κατορθώματα των κρατουμένων που προσπαθούσαν να "συνετίσουν". Το θέμα πήρε μεγάλη έκταση αφού η ιατρική έκθεση που έγινε σε 28 (!!!) κρατουμένους έδειξε βιαιοπραγία σε όλους εξ αυτών από taser και γκλομπς. Η ΕΛΑΣ προσπάθησε να δικαιολογήσει τ' αδικαιολόγητα, χρησιμοποιώντας το παλιό πλην βλακώδες ρητό "οι κακοί είναι στη φυλακή" ως βάση του σκεπτικού της. Κανείς δε λέει βέβαια ότι όσοι είναι στις φυλακές είναι αθώοι - αν και δικαστική πλάνη πάντα υπάρχει. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνονται βασανισμοί, βιαιοπραγίες ή εξευτελισμοί κρατουμένων από ανθρώπους που έχουν το πλεονέκτημα του οπλισμού, που υποτίθεται ότι είναι ταγμένοι "στην υπηρεσία του πολίτη". Είναι απάνθρωπο και κυρίως άνανδρο. Και βέβαια μας αφορά όλους: στη σημερινή Ελλάδα, κανείς δεν ξέρει πότε θα μπει στην φυλακή ανεξάρτητα του πόσο "νομοταγής" είναι...Το ρεπορτάζ του "Βήματος" δημοσιεύεται αυτούσιο - αξίζει να το διαβάσετε...

Σειρά νέων ερωτηματικών προκαλεί η ανακοίνωση του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. με την οποία επιχειρεί να διαψεύσει -με τον πλέον άκομψο τρόπο- πρόσφατες αποκαλύψεις για κακοποίηση κρατουμένων στις φυλακές της Α2 Πτέρυγας των φυλακών Γρεβενών κατά τη διάρκεια αιφνιδιαστικού ελέγχου το Σάββατο 13 Απριλίου 2013 από άνδρες των ΕΚΑΜ και σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Στην ηλεκτρονική ανάρτησή του «Το Βήμα» αλλά και στην έκδοση της Πέμπτης 25/4 η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» παρουσίαζαν μαρτυρίες και έγγραφα του εκτελούντος χρέη ιατρού των φυλακών για ίχνη ξυλοδαρμού αλλά και χρήση ηλεκτρονικών εκκενωτών στα σώματα 28 κρατουμένων στη συγκεκριμένη πτέρυγα.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ., «με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα, που επαναφέρουν ή/και "συντηρούν" το ανύπαρκτο θέμα της κακοποίησης -από αστυνομικούς- κρατουμένων στις Φυλακές Γρεβενών, κατά, υπενθυμίζουμε τα ακόλουθα. Όπως έχουμε ήδη δημοσιοποιήσει οι έλεγχοι πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με όλες τις νόμιμες διατυπώσεις, παρουσία του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Γρεβενών. Οι έλεγχοι έγιναν από τον Διευθυντή των Φυλακών και σωφρονιστικούς υπαλλήλους, με τη συνδρομή αστυνομικών δυνάμεων. Όλα τα παραπάνω προκύπτουν από επίσημες αναφορές και υπηρεσιακά έγγραφα των αρμοδίων εντεταλμένων και θεσμοθετημένων οργάνων της Πολιτείας (δικαστικών και αστυνομικών), στα οποία επισημαίνεται ότι δεν υπήρξε καμία βιαιοπραγία σε βάρος κρατουμένων. Ωστόσο, κάποιοι επιμένουν να υιοθετούν άκριτα ανώνυμες ή άλλες καταγγελίες ή επιστολές ή και "γνωματεύσεις" κρατούμενου γιατρού (έγκλειστου στις συγκεκριμένες Φυλακές, με πολυετή ποινή κάθειρξης για σοβαρά ποινικά αδικήματα), τον οποίο παρουσιάζουν ψευδώς ως "γιατρό των φυλακών"! Κάποιοι άλλοι εμφανίζονται ως "ειδικοί", διατυπώνοντας μάλιστα και προσωπικές εκτιμήσεις περί των υποτιθέμενων τραυμάτων. Και όλα αυτά, προτού καν διερευνηθούν από τις αρμόδιες Κρατικές Αρχές, ως προς την αξιοπιστία, τη βασιμότητα ή τη σκοπιμότητα που τυχόν εξ-υπηρετούν».

Στελέχη του υπουργείου Δικαιοσύνης όμως και άλλοι παράγοντες του σωφρονιστικού συστήματος παρατηρούσαν:

1. Αυτός που συνέταξε τη γνωμάτευση είναι κρατούμενος, εκτελών χρέη ιατρού με εντολή του διευθυντή των φυλακών αφού το κράτος δεν διαθέτει χρήματα για πληρωμή ιατρού αποκλειστικής απασχόλησης.

2. Ο συγκεκριμένος κρατούμενος ιατρός τύχαινε της εμπιστοσύνης της διεύθυνσης των φυλακών και είχε επιληφθεί πολλών περιστατικών με προβλήματα υγείας κρατουμένων.

3. Την εξέταση αλλά και τη σχετική γνωμάτευση για τα ίχνη κακοποίησης 28 κρατουμένων τη διεκπεραίωσε όχι από δική του πρωτοβουλία αλλά από εντολή του διευθυντή της φυλακής.

4. Τη σχετική γνωμάτευση την παρέδωσε ο ίδιος ο διευθυντής των φυλακών σε πολιτικά πρόσωπα.

5. Ένας άνθρωπος που κατηγορείται για αδικήματα δεν κρίνεται αυτομάτως «αφερέγγυος», όπως παρουσιάζεται στο σκεπτικό του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. Δεκάδες ποινικοί χρησιμοποιούνται ως βασικοί μάρτυρες σε χιλιάδες δικογραφίες που συντάσσει η ΕΛ.ΑΣ.

6. Ο διευθυντής των φυλακών Γρεβενών δεν προχώρησε σε καμιά ενέργεια ώστε να γίνει εξέταση και από άλλον εξωτερικό ή επισκέπτη ιατρό για να επιβεβαιωθεί η γνωμάτευση του εκτελούντος χρέη ιατρού των φυλακών.

7. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι ο δικαστικός λειτουργός και ο διευθυντής των φυλακών ήταν σε γραφείο του σωφρονιστικού καταστήματος την ώρα των αναφερομένων ελέγχων στα κελιά της Α2 Πτέρυγας.

8. Είναι δυνατόν μέσα σε λίγα λεπτά να υπήρξε συνεννόηση και συμπαιγνία 28 κρατουμένων της πτέρυγας αυτής -και κανενός άλλου από τις φυλακές Γρεβενών- και του εκτελούντος χρέη ιατρού φυλακών για να «στηθούν βασανιστήρια», σύμφωνα με το σκεπτικό;

9. Ανώτατοι αξιωματικοί άφηναν να εννοηθεί ότι τα τραύματα αυτά και τα ίχνη από τους ηλεκτρονικούς εκκενωτές ίσως έγιναν λίγο αργότερα από τον έλεγχο των αστυνομικών «στη διάρκεια συμπλοκής κρατουμένων για άγνωστους λόγους». Ωστόσο στη διάρκεια των ελέγχων της ΕΛ.ΑΣ. είχαν βρεθεί κινητά και άλλα μικροαντικείμενα. Πώς άραγε -σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό- «τους ξέφυγαν τα... taser που χρησιμοποίησαν συμπτωματικά αμέσως μετά οι κρατούμενοι»; Αμέσως μετά τον έλεγχο των ΕΚΑΜ και τον έλεγχο του γιατρού οι κρατούμενοι κλείστηκαν στα κελιά τους. Στο συγκεκριμένο σημείο πάντως υπάρχουν κάμερες και μπορεί να διαπιστωθεί τι ακριβώς έχει συμβεί.

10. Για την υπόθεση αυτή διενεργείται έρευνα από το υπουργείο Δικαιοσύνης, το αποτέλεσμα της οποίας προσπαθεί να προεξοφλήσει το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. μιλώντας για «δήθεν κακοποίηση κρατουμένων» και «εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων»."

Και για να μην ξεχνιόμαστε...Καμία αύξηση από την 1η Μαίου δε θα γίνει στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ, όπως αποφάσισε η κυβέρνηση. Τη σχετική ανακοίνωση έκανε ο υφυπουργός ΠΕΚΑ Μάκης Παπαγεωργίου, και σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης τα τιμολόγια της ΔΕΗ δεν δικαιολογείται από τα κόστη της να ανέβουν. Υπενθυμίζεται ότι από την 1η Μαίου, και με βάση το προηγούμενο μνημόνιο θα έπρεπε να ξεκινήσει η δεύτερη φάση εφαρμογής της υποχρέωσης της χώρας μας για τη σύνδεση του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας με το κόστος της παραγωγής και διάθεσης. Η πρώτη φάση ήταν την 1η Ιανουαρίου, οπότε και τότε η κυβέρνηση είχε εγκρίνει αυξήσεις από 8,6% έως 12,76%. Πηγές αναφέρουν ότι η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας είχε λάβει αίτημα της ΔΕΗ για αύξηση της τάξης του 3,5% στα τιμολόγια από την 1η Μαίου. Ωστόσο, όπως κάνει γνωστό ο κ. Παπαγεωργίου η ΡΑΕ γνωμοδότησε ότι το ποσό των προς ανάκτηση δαπανών της εταιρίας για το έτος 2013, που αφορούν τους πελάτες Χαμηλής Τάσης, παραμένει το ίδιο με αυτό που είχε εγκρίνει τον Ιανουάριο. Η τρίτη φάση της υποχρέωσης που έχει αναλάβει η χώρα μας για την προσαρμογή του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας με το κόστος της παραγωγής και διάθεσης είναι από την 1η Ιουλίου, οπότε και τα τιμολόγια απελευθερώνονται πλήρως. Με απλά λόγια η ΔΕΗ θα αποφασίζει μόνη της για το ύψος των τιμών που θα χρεώνει τους καταναλωτές, χωρίς να απαιτείται η παρέμβαση της κυβέρνησης. Επομένως οι διθυραμβικές ανακοινώσεις είναι εκ των ουκ άνευ...Από την 1η Ιουλίου η ΔΕΗ θα μπορεί ν' αυξάνει όποτε θέλει τα τέλη - και επομένως μπορεί σίγουρα να περιμένει δύο μήνες για να κάνει την αύξηση που επιζητά...

Πηγή ειδήσεων: "Έθνος"

Το παρασκήνιο πίσω από την απόσυρση της κατάργησης των δικαστικών αποφάσεων για τους συμβασιούχους / Η χαζομάρα της ημέρας - υφυπουργός Ανάπτυξης και "bake-off"

Είδηση:  Η ρύθμιση για την κατάργηση δικαστικών αποφάσεων ασφαλιστικών μέτρων που έχουν κερδίσει (κυρίως) συμβασιούχοι του δημοσίου, η οποία αποσύρθηκε μετά την σφοδρή αντίδραση του υπουργού Δικαιοσύνης, φαίνεται ότι δεν αφορούσε μόνο το Δημόσιο, αλλά και τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Εξηγώντας τη στάση του, ο Αντώνης Ρουπακιώτης δήλωσε το πρωί της Παρασκευής στο ΒΗΜΑ FM και στον τηλεοπτικο σταθμό Mega, ότι κάποιοι προσπάθησαν να καταργήσουν το δικαίωμα των εργαζομένων που απολύονται να προσφεύγουν σε ασφαλιστικά μέτρα.
Υπογράμμισε ότι οι διατάξεις, όπως αυτές έφθασαν στο υπουργείο Δικαιοσύνης από τον γενικό γραμματέα της κυβέρνησης Τάκη Μπαλτάκο για να μελετηθούν, δεν αφορούσαν μόνο το δημόσιο τομέα, αλλά και τον ιδιωτικό τομέα.
Όπως είπε, ο υπουργός Δικαιοσύνης, όταν διάβασαν τις διατάξεις οι επιστημονικοί συνεργάτες του δεν πίστευαν στα μάτια τους.
Ο Αντώνης Ρουπακιώτης έκανε λόγο για τερατούργημα και επέμεινε, παρά τις αλλεπάλληλες ερωτήσεις, ότι δεν γνωρίζει ποιος «κατασκεύασε τέτοια ρύθμιση». Ξεκαθάρισε, δε, ότι κανείς δεν τον είχε ενημερώσει για τη ρύθμιση, ούτε κι εκείνος «βγήκε στη γύρα να ψάχνει» μετά ποιος την κατασκεύασε.
Ερωτηθείς για τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ο κ. Ρουπακιώτης δήλωσε ότι ο κ. Μανιτάκης κάνει μεγάλη προσπάθεια για να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει και συγκρούεται μεταξύ των δεσμεύσεων αυτών και της προσπάθειας να μην φύγουν πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι.
Ο κ. Ρουπακιώτης σημείωσε ότι δεν αισθάνεται δικαιωμένος, καθώς το θέμα είναι ότι επικράτησε η νομιμότητα. Όπως τόνισε: «Καθήκον μας είναι να προστατέψουμε το δικαίωμα του εργαζόμενου να προσφεύγει σε ασφαλιστικά μέτρα - η κατάχρηση αποτελεί την εξαίρεση».

Σχόλιο: Το έχουμε ξαναπεί και θα το λέμε συνέχεια: είναι ντροπή που κάποιοι προσπαθούν να περάσουν προσωπικές πολιτικές με το πρόσχημα του Μνημονίου για να ικανοποιήσουν τους φίλους και "κουμπάρους" τους. Είναι απαράδεκτο που κάποιοι καταργούν κάθε έννοια κράτους δικαίου και καταπατούν το Σύνταγμα με το πρόσχημα των "προαπαιτούμενων". Βέβαια σε οποιαδήποτε άλλη χώρα αν συνέβαινε κάτι παρόμοιο με αυτό και ακολουθούσε μια τέτοια καταγγελία από τον αρμόδιο υπουργό, θα είχαν πέσει "κεφάλια" και θα είχε "συνταραχθεί" η κυβέρνηση. Αλλά στην Ελλάδα αυτά τα πράγματα δε γίνονται. Εδώ ο Πρωθυπουργός μετά τις πρόσφατες εκλογές, ο αρμόδιος υπουργός και πλείστα κυβερνητικά στελέχη ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΑΝ ότι δε θα υπήρχε καμία απομάκρυνση δημοσίου υπαλλήλου, χωρίς πειθαρχικό λόγο πάντα, κάτι που όμως θα γίνει σύντομα. Και όμως καταπάτησαν το λόγο τους, και δε βρήκαν καν μια κουβέντα να πουν το γιατί...

Πάντως όπως και να έχει καλά έκανε ο κ.Ρουπακιώτης και αντέδρασε, αλλά κακώς δε "βγήκε στη γύρα" να βρει τον ένοχο. Θα προσέφερε μεγάλη υπηρεσία στην χώρα, αφού σίγουρα θα ήταν υπεύθυνος και γι' άλλα παρόμοια "δημιουργήματα". Πάντως το θέμα δεν έληξε...Είμαστε σίγουροι ότι θα ξαναέρθει και σύντομα προς ψήφιση...


Η χαζομάρα της ημέρας... "Τι επιχειρούμε; Επιχειρούμε να άρουμε διοικητικά εμπόδια που δημιουργούν κόστος στη διάθεση του άρτου και την τελική έψηση. Έρχεται για παράδειγμα ένα ζαχαροπλαστείο και λέει πως έχει πέσει η δουλειά λόγω κρίσης - "να μην μπορώ να πουλήσω μια τυρόπιτα;" (μιλάμε για την περάτωση της έψησης). Ε, η τυρόπιτα είναι bake off!» ανέφερε ο υφυπουργός Ανάπτυξης, σημειώνοντας πως "έτσι βοηθάμε τους μικρούς".Μάλιστα...Δηλαδή η είσοδος των σούπερ-μάρκετ, του πλέον κερδοφόρου κομματιού του ελληνικού λιανεμπορίου, και σ' αυτά τα προϊόντα θα βοηθήσει "τους μικρούς"; Και κάτι ακόμα...Τα ζαχαροπλαστεία δε πουλάνε τυρόπιτες; Τότε αυτές που βλέπουμε στα περισσότερα συνοικιακά είναι μάλλον οπτική απάτη ή ο κύριος υφυπουργός έχει χρόνια να πατήσει σε ζαχαροπλαστείο...

Πηγή ειδήσεων: "Βήμα", "Τα Νέα"

Πόσο μας κοστίζει η Task Force της τρόικας / (Αρνητικές) εξελίσεις στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων

Είδηση 1η: «Η Ομάδα Δράσης για την Ελλάδα (Task Force for Greece) που άρχισε τις εργασίες της τον Σεπτέμβριο του 2011, έχει αποστολή να εντοπίζει και να συντονίζει την τεχνική βοήθεια που χρειάζεται η Ελλάδα για να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο πλαίσιο του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής. Επιδιώκει επίσης να επιταχύνει την απορρόφηση κονδυλίων της ΕΕ με σκοπό τη στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και της απασχόλησης», επισημαίνει έγγραφο του ΓΓ Δημοσίων Επενδύσεων - ΕΣΠΑ Γιώργου Γιαννούση το οποίο διαβιβάστηκε στη Βουλή, υπογραμμίζοντας ότι η Ομάδα Δράσης αποτελείται από περίπου 45 άτομα και έχει ως βάση τις Βρυξέλλες και την Αθήνα.

Ο ανεξάρτητος βουλευτής Πάρις Μουτσινάς είχε επισημάνει ότι η αμοιβή ανά εκπαιδευτή της Task Force για κάθε ημέρα σεμιναρίου στην Ελλάδα ανέρχεται σε 350 ευρώ, συν τα εισιτήρια, τα έξοδα διαμονής και τα οδοιπορικά (92 ευρώ).

Σχόλιο: Άλλη μια απόδειξη ότι στο τέλος βγήκαμε εκτός από "κερατάδες" και "δαρμένοι". Η "Task Force" (που αλήθεια ελάχιστα έχει προσφέρει μέχρι σήμερα στην "αναγέννηση" της χώρας), παρότι έχει ως έδρα και την Ελλάδα, πληρώνεται ως και εκτός έδρας (!!!) για τη "βοήθεια" που υποτίθεται ότι μας προσφέρει, παρά το ότι η παρουσία της επιβλήθηκε από τους δανειστές μας στην σύμβαση που υπογράφηκε, ως "υποχρέωση τους" (γι' αυτό εξάλλου και πληρώσαμε ένα σεβαστό ποσό ως "κόστος δανείου"). Αλήθεια λοιπόν αν κάτι είναι "υποχρέωση" κάποιου, πως είναι δυνατόν αυτός που "λαμβάνει" την υπηρεσία να το πληρώνει έξτρα; Είναι σα να πηγαίνει κανείς σ' ένα εστιατόριο και να σου χρεώνουν έξτρα το πιάτο που βάζουν το φαγητό ή τις καρέκλες που θα κάτσεις...Αν λάβει κανείς υπόψιν τους και τον αριθμό των "σεμιναρίων" που έχουν κάνει στους "κακούς μαθητές" των υπουργείων καταλαβαίνει κανείς το πόσο πολύ περισσότερο απ' ότι πιστεύουμε, κοστίζει το Μνημόνιο στην χώρα μας...

Είδηση 2η: Αντιγράφουμε από το "Παρόν" την είδηση σχετικά με τις νέες προτάσεις Νίμιτς για την ονομασία των Σκοπίων. Τα πράγματα δε δείχνουν καλά εδώ και καιρό (θυμηθείτε εδώ την αποκάλυψη για την παλιότερη γκάφα που αποτελεί όπλο στην φαρέτρα των Σκοπιανών) και οι εξελίξεις που περιγράφονται, απλώς επιβεβαιώνουν την πραγματικότητα: "Ως πορεία «από το κακό στο χειρότερο», σύμφωνα με έγκυρες πηγές, μπορεί μόνο να χαρακτηριστεί η τελευταία πρόταση που κατέθεσε για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς.
Σύμφωνα με πηγές κοντά στη διαπραγμάτευση, όχι μόνο στο θέμα της ονομασίας αυστηρά (το οποίο όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι είναι το «Άνω Δημοκρατία της Μακεδονίας»), αλλά και στα υπόλοιπα συστατικά της νέας «δέσμης ιδεών» -το εύρος της χρήσης της ονομασίας και θέματα που έχουν να κάνουν με την αναγνώριση μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας-, η πρόταση δεν έχει ισορροπία και κλίνει, σε μεγάλο βαθμό, προς τις αξιώσεις των Σκοπίων.

Έντονη είναι η δυσαρέσκεια του μεγάρου Μαξίμου, καθώς θεωρούν ότι ο Μάθιου Νίμιτς δεν «άκουσε» τίποτε από όσα του εξέθεσε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στη συνάντηση που είχαν στην Αθήνα στις 9 Ιανουαρίου και όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι σοβεί σοβαρή κρίση στις σχέσεις Νίμιτς - ελληνικής κυβέρνησης. Και παρότι ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην αντιδράσει δημόσια, πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει προχωρήσει σε έντονα διαβήματα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Η κάθετη και απότομη ήταν η αλλαγή στη φιλική, θα έλεγε κανείς, στάση που μέχρι πρότινος είχε κρατήσει απέναντι στην Ελλάδα ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ. Δημιουργεί έντονο προβληματισμό η ξαφνική αλλαγή αναφανδόν υπέρ των Σκοπίων, όπως αποδεικνύεται με την ονομασία «Άνω Δημοκρατία της Μακεδονίας», που πρότεινε και δεν μπορεί να σταθεί πουθενά. Τα σχόλια ήταν του τύπου: Τι θα πει «Άνω Δημοκρατία», υπάρχει και «Κάτω Δημοκρατία»; Όπως και ποιος διασφαλίζει ότι έπειτα από κάποιον καιρό τα Σκόπια δεν θα αφαιρέσουν τη λέξη «Άνω» και θα μείνει η ονομασία που μόνιμα θέλουν οι Σκοπιανοί «Δημοκρατία της Μακεδονίας»; Και αυτό δεν είναι τόσο αφελής ο κ. Νίμιτς για να μην το αντιλαμβάνεται. Τεκμηριωμένα πλέον παίζει το παιχνίδι του Γκρούεφσκι.

Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι η αλλαγή αυτή του Νίμιτς οφείλεται στη συνεργασία που έχει αναπτύξει με τον αρμόδιο για τη διεύρυνση επίτροπο, Στέφαν Φούλε, ο οποίος ποτέ δεν έκρυψε τις με πάθος φιλοσκοπιανές προτιμήσεις του και μάλιστα πίεζε για να λυθεί το γρηγορότερο το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, προκειμένου να προχωρήσει η ένταξη της στους ευρωατλαντικούς θεσμούς.

Παρότι τόσο στις Βρυξέλλες όσο και σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες συζητείται πλέον ανοιχτά ότι η ηγεσία των Σκοπίων δεν υλοποιεί καμία από τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις για τον εναρμονισμό της χώρας με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και ότι υπάρχουν πολύ σημαντικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη δημοκρατία, την ελευθερία του Τύπου, ακόμη και με τη νομιμότητα της διεξαγωγής των πρόσφατων δημοτικών εκλογών, η εκτίμηση ότι υπάρχει κίνδυνος επανέναρξης των συγκρούσεων ανάμεσα στη σλαβική και την αλβανική πλευρά και πρόκλησης γενικευμένης αστάθειας κάνει πολλούς να πιέζουν για την άμεση λύση των εκκρεμών ζητημάτων και την ταχεία ένταξη της ΠΓΔΜ σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, προκειμένου να διασφαλιστεί η σταθεροποίηση των δυτικών Βαλκανίων. Κύριος υποστηρικτής της θέσης αυτής είναι ο επίτροπος Φούλε, που σταθερά ωραιοποιεί σε όλα τα επίσημα κείμενα τα πραγματικά δεδομένα της κατάστασης στο εσωτερικό των Σκοπίων, δρώντας εμφανέστατα ανθελληνικά.

Στο πλαίσιο αυτό, στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων των Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., που θα γίνει στις αρχές της εβδομάδας στο Λουξεμβούργο και θα εξετάσει, μεταξύ άλλων, την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ, αναμένεται να ασκηθούν πιέσεις στην ελληνική πλευρά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα αποφασισμένο για την ένταξη της ΠΓΔΜ μπλοκ χωρών, καθώς η Γαλλία σταθερά στηρίζει τις ελληνικές θέσεις, η Γερμανία κρατά όλο το τελευταίο διάστημα ουδετερότητα και η Αγγλία τηρεί προς το παρόν στάση σιωπής. Σκληρή θέση αναμένεται να κρατήσει ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος, τονίζοντας τόσο τη μη ισόρροπη προσέγγιση των προτάσεων Νίμιτς, όσο και τη συνεχιζόμενη ωραιοποίηση των πραγματικών δεδομένων που αφορούν το εσωτερικό της ΠΓΔΜ. Αδιαπραγμάτευτη γραμμή και απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης είναι να μην υπάρξει καμία υποχώρηση από τις θέσεις που έχουν διατυπωθεί: Ονομασία με ξεκάθαρο γεωγραφικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις."

Πηγή ειδήσεων: "Ελευθεροτυπία", "Παρόν"

Συμμετέχεις σε αντι-μνημονιακή εκδήλωση; Απολύεσαι / Απαγωγή Μητροπολίτη Ιωάννη στην Συρία και αντίδρασεις στην Ελλάδα

Είδηση: Ξεσηκωμό στον εκπαιδευτικό κόσμο της Θεσσαλίας προκαλεί η προοπτική απόλυσης δασκάλου, διευθυντή στο 1ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο για παιδιά με αυτισμό, λόγω της συμμετοχής του σε αντιμνημονιακή διαμαρτυρία, στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου του 2012.

Η ΕΛΜΕ Λάρισας με ανακοίνωσή της «εκφράζει την αμέριστη και ανεπιφύλακτη συμπαράστασή της στο συνάδελφο Σ. Γκ., δάσκαλο και διευθυντή του 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου για παιδιά με αυτισμό, ο οποίος παραπέμπεται στο πειθαρχικό συμβούλιο με την κατηγορία της αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας, με κίνδυνο την άμεση απόλυσή του. Συγκεκριμένα η υπόθεσή του αφορά συμμετοχή σε διαμαρτυρία ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, την ημέρα της παρέλασης για την 25η Μαρτίου, όπου και συνελήφθη εντελώς αναίτια. Η σχετική απόφαση στηρίζεται στο μνημονιακό νόμο 4093/2012 ο οποίος επιβάλλει αυτοδίκαιη αργία σε οποιονδήποτε δημόσιο υπάλληλο από τη στιγμή που παραπέμπεται στο πειθαρχικό συμβούλιο και μόνο.
Η ΕΛΜΕ επίσης τονίζει: «Πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου τεκμηρίου της αθωότητας (η υπόθεση δεν έχει εκδικαστεί οριστικά), που στιγματίζει τον εργαζόμενο και θίγει την προσωπική του αξιοπρέπεια. Αποτελεί στην ουσία πολιτική δίωξη και απαγόρευση κάθε διαμαρτυρίας». Ανακοινώσεις με ανάλογο περιεχόμενο εξέδωσαν ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών, αλλά και το νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ.
Σχόλιο: Ακούγοντας την είδηση, η αυτόματη αντίδραση καθενός είναι η εξής: "δεν μπορεί, κάτι άλλο έγινε". Και αυτό είναι λογικό: αν κάθε δημόσιος υπάλληλος που συλαμβάνεται για οποιαδήποτε λόγο, τίθεται "αυτοδίκαια" σε αργία αφού παραπέμπεται σε πειθαρχικό (είτε η κατηγορία είναι παιδεραστία είτε απλώς γιατί συνελήφθει να πετάει χαρτάκια έξω από τον κάδο απορριμάτων), χωρίς περαιτέρω διερεύνηση των γεγονότων τότε αλίμονό μας. Ιδιαίτερα δε, όταν δεν υπάρχει κατηγορία για φθορά, κλοπή, απάτη, θωπεία γεννητικών οργάνων σε δημόσιο χώρο ή οτιδήποτε άλλο το οποίο πραγματικά ν' αποτελεί "αναξιοπρεπή συμπεριφορά" με βάση αυτό που όλοι μας δεχόμαστε ως "κοινή λογική". Ο χαρακτηρισμός όμως ως "αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς" τη συμμετοχή σε αντικυβερνητική διαδήλωση, αποτελεί ένα επικίνδυνο βήμα για τις προσωπικές ελευθερίες και - λυπούμαστε που το λέμε - μια πρακτική που μόνο μια δικτατορία θ' ακολουθούσε. Το μήνυμα βέβαια είναι σαφές: "καθίστε στ' αυγά σας και μη βγαίνετε στους δρόμους". Αφού τα γεγονότα της Μαρφίν ευτυχώς δεν μπορούν να επαναληφθούν, προχωράμε ένα βήμα παραπέρα - ποινικοποιώντας ουσιαστικά οτιδήποτε παρουσιάζεται ως αντι-συστημικό.

Κατά συνέπεια το ψάξαμε το θέμα. Ερευνήσαμε την υπόθεση, ρωτήσαμε και μάθαμε από δημοσιογράφους της περιοχής ότι όντως ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός είναι αξιοπρεπέστατος, ότι δεν έχει ανακατευτεί σε σκάνδαλα και "σκοτεινές υποθέσεις" (απ' αυτές που συγκλόνισαν την Ελλάδα την χρονιά που μας πέρασε) και ότι απλά είχε την ατυχή έμπνευση να πάρει μέρος σε μια από τις δεκάδες διαμαρτυρίες- αντιπαρελάσεις που έγιναν επ' ευκαιρία της 25ης Μαρτίου. Απλά ήταν άτυχος αφού τ' αστυνομικά όργανα της περιοχής από υπερβάλοντα ζήλο και για να δικαιολογήσουν τα εξτρά της αργίας, συνέλαβαν αρκετούς (σε αντίθεση με άλλες περιοχές της χώρας που διέλυσαν "ησύχως" τους αντι-διαδηλωτές ή άφηναν πρώην οϋκάδες να κάνουν μαϊμού παρελάσεις) μεταξύ των οποίων και τον εν λόγω εκπαιδευτικό. Το αποτέλεσμα ήταν η αυτόματη πειθαρχική δίωξη, η οποία αν και σε άλλες εποχές θα ήταν άνευ σημασίας (αφού το κατηγορητήριο είναι αστείο), σήμερα με την κυβέρνηση να ψάχνει ευκαιρία να διώξει δημοσίους υπαλλήλους, προκαλεί φόβο. Ελπίζουμε να υπάρξει επικράτηση της λογικής και μια σοβαρή αντιμετώπιση του θέματος από τα δημοκρατικά κοινοβουλευτικά κόμματα. Λίγη σοβαρότητα δε βλάπτει...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Το θέμα της απαγωγής των δύο ορθόδοξων επισκόπων στην Συρία (ακι τη δολοφονία των δύο συνοδών τους) από τους αντικαθεστωτικούς αποτελεί μια σαφή ένδειξη ότι η κατάσταση στην χώρα είναι εκτός ελέγχου αφού ούτε το καθεστώς Άσαντ ελέγχει τους "μαχητές" του, αλλά ούτε και η αντι-καθεστωτική "επιτροπή" μπορεί να υποστηρίζει ότι κάνει το ίδιο με το ετερόκλητο σύνολο που πολεμάει κάτω από τη σημαία της. Αν τους έλεγχε, σίγουρα δε θα επέτρεπε κάτι τέτοιο που τραυματίζει την εικόνα του αγώνα τους στο εξωτερικό και προκαλεί ανησυχίες για το τι θα γίνει σε περίπτωση που επικρατήσει...

Το γεγονός πέραν από την ανθρωπιστική του πλευρά έχει σαφέστατα και πολιτική για την χώρα μας: αν η Ελλάδα θέλει να έχει ηγετικό ρόλο στην Ορθοδοξία του σήμερα, πρέπει να ενεργοποιήσει τα όποια (πιθανότατα ανύπαρκτα) σημεία επαφής έχει στην περιοχή ώστε οι δύο ιεράρχες ν' απελευθερωθούν. Ευτυχώς ο υπουργός Εξωτερικών έδειξε να κατανοεί το μέγεθος της υπόθεσης και έθεσε το θέμα φωναχτά - ελπίζουμε παράλληλα να κάνει και τις απαραίτητες υπόγειες κινήσεις ώστε το ζήτημα να κλείσει με τις λιγότερες απώλειες. Ενδιαφέρον πάντως έχει και η αντίδραση των κομμάτων - ο δε Ε.Βενιζέλος τηλεφώνησε στον υπουργό Εξωτερικών Δ. Αβραμόπουλο και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο, τον οποίο παρακάλεσε να μεταβιβάσει το ενδιαφέρον του στον Πατριάρχη Αντιοχείας. Πάλι καλά δηλαδή που δεν πήρε τηλέφωνο τον παπά της ενορίας του...Ο Α.Τσίπρας όντας πιο ουσιαστικός επικοινώνησε με τον Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη (απευθείας και όχι τσιγκουνευόμενος την απευθείας κλήση όπως ο κ. Βενιζέλος), στον οποίο εξέφρασε τη συμπαράστασή του στις δύσκολες ώρες της απαγωγής του αδελφού του και του Μητροπολίτη Γιοχάνα Ιμπραχίμ, καθώς και την ανησυχία του για την τύχη των συνοδών τους.  Επίσης, γνωστοποίησε την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να συμβάλλει με κάθε τρόπο στην επίλυση του προβλήματος. Το τι εννοεί δεν ξέρουμε ακριβώς - ελπίζουμε να είναι κάτι ουσιαστικό και όχι κάτι που θα προβεί ενάντια στην υγεία των απαχθέντων (δηλ. να στείλει την κυρία Κωνσταντοπούλου να κάνει τις διαπραγματεύσεις απελευθέρωσης). Στα σοβαρά πάντως ελπίζουμε το θέμα να λήξει σύντομα και αίσια...

(Επί του πιεστηρίου: Σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία, τελικά οι δύο Μητροπολίτες απελευθερώθηκαν αργά την Τρίτη. Δεν ξέρουμε αν το τηλεφώνημα-κόλαφος του Βενιζέλου - προς τον κ. Ιερώνυμο πάντα, η έκρηξη Αβραμόπουλου στη σύνοδο του ΝΑΤΟ που διέκοψε το επίσημο γεύμα με αποτέλεσμα να πέσουν τα πιρούνια των παρισταμένων ή η απειλή Τσίπρα για εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ - και πιθανότατα της Ζ.Κωνσταντοπούλου να έπαιξαν το ρόλο τους. Μπορεί η Χ.Αυγή να έστειλε τάγμα επιλέκτων να τους απελευθερώσει και να τα κατάφερε.Το πιο πιθανό βέβαια είναι να κατάλαβε η συριακή αντιπολίτευση το πόσο κακό τους έκανε αυτή η κίνηση και να μάζεψε τους Τσετσένους τζιχαντιστές. Ποτέ δε θα μάθουμε...)

Πώληση μέσω κρατικοποίησης για την Eurobank / Πρωτοσέλιδα ερωτήματα εφημερίδων...

Είδηση: «Έπεσε» η Εurobank. Δεν θα είναι πια ιδιωτική. Πάει προς «κρατικοποίηση», διατηρώντας βέβαια τα «ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια» λειτουργίας και στόχο να πουληθεί από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Με πιθανή «προίκα» το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, λένε πληροφορίες. Η Eurobank πάει, λοιπόν, στο ΤΧΣ για να ανακεφαλαιοποιηθεί, καθώς φαίνεται δεν καταφέρνει να εξασφαλίσει τα απαραίτητα κεφάλαια του 10% από ιδιώτες, που ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση(!) για να παραμείνει ο έλεγχος της τράπεζας σε ιδιωτικά χέρια. Υπενθυμίζεται ότι τα κεφάλαια του ΤΧΣ για την ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων «συστημικών» τραπεζών, υπολογίζονται στα 27,5 δισ. ευρώ: Εθνική Τράπεζα (9,756 δισ.), Τράπεζα Πειραιώς (7,335 δισ.), Eurobank (5,839 δισ.), Alpha Bank (4,571 δισ.). Χρήματα που φορτώνονται, βέβαια, στο δημόσιο χρέος, όπως όλα τα προηγούμενα. Οπως τα 50 δισ. ευρώ συνολικά για το τραπεζικό σύστημα που έχει "κλείσει" η συγκυβέρνηση με την τρόικα για να... καλυφθούν οι τραπεζικές "τρύπες".

Αλλά απ' ό,τι φαίνεται ο αγώνας δρόμου για να εξασφαλιστούν ιδιωτικά κεφάλαια 10% (επί του συνόλου της ανακεφαλαιοποίησης) στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου (ΑΜΚ), έμεινε από... καύσιμα για τη Eurobank. Κι αυτό, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να βρεθούν ιδιωτικά κεφάλαια για να μην χαθεί ο ιδιωτικός χαρακτήρας των τραπεζών, όπως μια σειρά ρεπορτάζ έδειξαν (με αιχμή την Εθνική) ακόμα και με την προσωπική συμβολή του Αντ. Σαμαρά. Η «πλευρά Λάτση», έχει εκδηλώσει πρόθεσης για εισφορά περίπου 200 εκατ. ευρώ στην Εθνική Τράπεζα, με αποτέλεσμα την έντονη δυσφορία μεγαλομετόχων της Eurobank. Τα 200 εκατ. ευρώ αντιστοιχούν μόλις στο 10% των κεφαλαίων που γλίτωσε ο Σπ. Λάτσης όταν πέρυσι τον Ιούλιο αποχώρησε από τη Eurobank.
Μεταβίβασε το ποσοστό του σε εννέα μέλη της οικογένειας, αποφεύγοντας πρακτικά τη διαδικασία αποχώρησης των Γάλλων (από Εμπορική και Γενική), που τους κόστισε σχεδόν 2 δισ. ευρώ.

Για τη συνέχεια, τα σενάρια κάνουν λόγο για πακέτο πώλησης της Εurobank από το ΤΧΣ μετά την ανακεφαλαιοποίηση, με πιθανή «προίκα» το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο...! 

Σχόλιο: Να λοιπόν που στο ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας" υπάρχει άλλη μια απόδειξη ότι στον ιδιωτικό τομέα (που στην Ελλάδα "θα σώσει τα πάντα" κατά την κυβέρνηση) "στο φαγητό (δηλ. στην μάσα) είναι ο καθένας μόνος του, αλλά στο λογαριασμό όλοι μαζί (δηλ. το κράτος)". Τόσα και τόσα χρήματα στον τραπεζικό τομέα, που καταλήγει - αργά αλλά σταθερά - να κρατικοποιείται, με το κράτος να "φορτώνεται" τις ζημιές και μετά αφού τις "καθαρίσει" πληρώνοντας και το λογαριασμό βέβαια, να τις παραδίδει "καινούργιες" σε "επενδυτές" που θα μπορέσουν έτσι να ξεκινήσουν ένα καινούργιο κύκλο: "φτηνό" χρήμα από την Ε.Κ.Τ., υψηλά επιτόκια σε επιχειρήσεις και ιδιώτες, μεγάλα bonus στα υψηλόβαθμα στελέχη και μερίσματα στους μετόχους, μέχρι την επόμενη φούσκα...

Παράλληλα δε έχουμε και τους "επαγγελματίες επενδυτές" (όπως ο κύριος Λάτσης) ο οποίος αφού οδήγησε την Eurobank στα χέρια του ΤΧΣ, προχωράει στο να "σώσει" και την Εθνική - αποκτώντας ένα σημαντικό ποσοστό πιθανότατα στο μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα της χώρας, έναντι χαμηλού τιμήματος, πράγμα που σίγουρα είναι μια επένδυση με μέλλον, αφού στην εποχή των συγχωνεύσεων, οι τράπεζες που θα μείνουν θα είναι λίγες και συγκεκριμένες.

Για την προβλεπόμενη πακετοποίηση της Eurobank με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, δεν θα πούμε πολλά - θα σας παραπέμψουμε στην παλαιότερη ανάρτησή μας που βρίσκεται εδώ και που αναφέρεται στο γιατί το Τ.Τ. δεν θα έπρεπε να πωληθεί γενικά πόσο μάλλον σε τιμή δώρου.

Και για να μην ξεχνιόμαστε...Διαβάζοντας την εφημερίδα "Χωνί" μεταφέρουμε κι εμείς τα πρωτοσέλιδα ερωτήματά του - χωρίς να περιμένουμε απαντήσεις: Καταρχήν, γιατί δεν ανακοινώνονται τα οικονομικά στοιχεία του Μαρτίου; Μήπως γιατί το πρώτο δίμηνο του έτους δημιουργήθηκε νέο ληξιπρόθεσμο χρέος 1,32 δις ευρώ και τα έσοδα του κράτους ήταν 7,2% λιγότερα του στόχου και ότι ακόμα και τα χρήματα που εισπράχθηκαν αφορούσαν ληξιπρόθεσμα του 2012 τα οποία πήγαν καλύτερα απ' όσο υπολογιζόταν; Θα μας πουν επίσης τι συμβαίνει με το εμπόριο του οποίου ο δείκτης κύκλου παρουσιάζεται μειωμένος κατά 15,7% σε σχέση με πέρσυ και με τα έσοδα από το φόρο πετρελαίου, του οποίου η κατανάλωση είναι πεσμένη κατά 63%;

Μήπως δεν είναι τα πράγματα όσο όμορφα τα παρουσιάζουν; Λέμε μήπως...

21η Απριλίου - η θλιβερή επέτειος της εγκαθίδρυσης της Δικτατορίας στην Ελλάδα του σήμερα

Να λοιπόν που στην Ελλάδα των προσφύγων, της "μνημονιακής αριστεράς" του ΣΥΡΙΖΑ, της Μανωλάδας, των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας που ποτέ δεν εφαρμόζονται αν είναι προς το συμφέρον του λαού, του Μνημονίου, του φραπέ της ώρας των διαδηλώσεων, των ανθρώπων που ψάχνουν στα σκουπίδια και στήνονται στα σισίτεια της εκκλησίας για βρουν κάτι να φάνε και του κλασσικού ελληνικού "οι άλλοι φταίνε και όχι εγώ που τους ψήφισα για να με βάλουν στο Μνημόνιο και τους ξαναψήφισα για να ΜΗΝ με βγάλουν από αυτό", φτάσαμε την παραμονή της θλιβερής επετείου της εγκατάστασης της Δικτατορίας στην χώρα μας, να έχουμε ένα μεγάλο ποσοστό, απογοητευμένων και προφανώς λοβοτομημένων Ελλήνων - που από τις περικοπές έχουν μάλλον πάθει ιστορικό Αλτζχάιμερ - να υποστηρίζουν ότι "στην Δικτατορία τα πράγματα ήταν καλύτερα" (όπως φαίνεται σε παλαιότερη έρευνα της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας).

Η πλειοψηφία βέβαια όσων το λένε είναι στην ηλικία των 40 με 45. Προφανώς κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τους πει ΠΩΣ ήταν στην Δικτατορία (λίγες λεπτομέρειες εδώ κι εδώ) και οι αναμνήσεις τους από τα χρόνια της Χούντας (στην οποία ήταν μικρά παιδιά) προέρχεται από τη σιωπή των γονιών τους, τις αναμνήσεις του χουντικού θείου που πήρε ένα (θαλασσο)δανειάκι επί Χούντας όντας "συμμαθητής του Μακαρέζου" και τις σχολικές τους αναμνήσεις (όπου μάλλον τους ενδιέφεραν περισσότερο τα κοριτσάκια στο μπροστινό θρανίο ή το πως να γλυτώσουν μάθημα για να παίξουν μπάλα στο "κενό"). Είναι πιθανότατα οι ίδιοι άνθρωποι στις δεκαετίες του '80 και του '90 μπήκαν στο Δημόσιο, πήραν τις επιδοτήσεις, έκλεψαν "λίγο" την εφορία, εκμεταλλεύτηκαν την "μαύρη εργασία" των "Αλβανών", έπαιρναν τα ένσημα σε χρήμα "για να τα γλεντήσουν" κ.ο.κ. Και στο τέλος, αφού ψήφισαν και ξαναψήφισαν τους ίδιους επί δεκαετίες, τον Μάιο όντας εντός Μνημονίου, τους ΞΑΝΑ-έδωσαν την ευκαιρία ν' αποτελειώσουν το έργο τους δηλ. να διαλύσουν τα εργατικά δικαιώματα, να ξεπουλήσουν για - λιγότερο από ένα κομμάτι ψωμί - τα "ασημικά" του Δημοσίου, να μετατρέψουν πάρκα και παραλίες σε θέρετρα για λίγους, να προγραμματίζουν χτίσιμο καινούργιων λιμανιών σε μια περιοχή που έχει ήδη 3 (ΤΡΙΑ) και να επιτρέψουν το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων εις βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της ελληνικής οικογένειας, με πρόσχημα την "μείωση της ανεργίας κατά περίπου 1%" - αυτοί οι ίδιοι κυβερνώντες που την πήραν στο 9% και την πήγαν στο 25%. 

Και οι "μακάριοι το πνεύματι", "απογοητευμένοι" Ελληναράδες συνεχίζουν τον ύπνο του δικαίου, γκρινιάζουν το (όντως) μαύρο τους χάλι και αναπολούν την Χούντα που όχι μόνο μας γύρισε στο τέλος της οικονομικά 25 χρόνια πίσω (στα χρόνια του Εμφυλίου) αλλά κόστισε και την μισή Κύπρο. Το κάνουν ξεχνόντας ότι τουλάχιστον στα χρόνια της Δημοκρατίας, υπάρχει η συλλογική ευθύνη της επιλογής των κυβερνώντων. Κάτι που προφανώς "πονάει" όταν το σκεφτόνται...

Έτσι λοιπόν είναι νομίζουμε απαραίτητο, να σας δώσουμε το χρονικό της Χούντας των Συνταγματαρχών παραθέτοντας την ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Το χρονικό της Δικτατορίας" και ένα παλαιότερο αφιέρωμα της ΕΡΤ(ένα παλιότερο γραπτό αφιέρωμα μας βρίσκεται εδώ):





Το δεύτερο απόσπασμα αναφέρεται στους βασανισμούς της Χούντας (από την εκπομπή "Η Μηχανή του Χρόνου"):


Αν παρόλα αυτά, υπάρχουν άνθρωποι που "γιορτάζουν" μια μέρα που η χώρα θα πρέπει να κλαίει, δημοκρατία έχουμε: χρόνια τους πολλά...

Ιδιωτική αστυνομία εν όψη... / Και το Άγιον Όρος ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στην Χαλκιδική / Ωράριο καταστημάτων

Όλα άρχισαν πριν από μερικό καιρό όπου ιδιωτικές εταιρείες ανέλαβαν την φύλαξη χώρων των κέντρων κράτησης των παρανόμων μεταναστών, ενώ υπήρξε προσπάθεια για να επιτραπεί η οπλοφορία σε εταιρείες ασφαλείας - η οποία τελευταία στιγμή δε τελεσφόρησε (ευτυχώς). Η συνέχεια όμως είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, αφού όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του "Newsbomb",  το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, προχωράει προς την συρρίκνωση της Ελληνικής Αστυνομίας, σε έναν αριθμό περίπου 30.000-35.000 ένστολων από τους περίπου 55.000 που είναι σήμερα. Να σημειωθεί πως πρόσφατα το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ανακήρυξε «πρωταθλητή» στα κενά των οργανικών θέσεων διοικητικού προσωπικού, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, με τον αριθμό αυτών να ανέρχεται σε 3.314. Δηλαδή, το συγκεκριμένο υπουργείο διεκδικεί τη «μερίδα του Λέοντος» από τους υπαλλήλους του ευρύτερου δημόσιου τομέα που πρόκειται να μεταταχθούν ή να πάρουν τον δρόμο της πρόωρης πενιχρής σύνταξης. Αν προσθέσει κανείς σ' αυτά τα οργανικά κενά και το ότι ένας αξιωματικός και τρεις κατώτεροι αποστρατεύονται με τη θέλησή τους κατά τη διάρκεια ενός 24ωρου (1.621 αστυνομικοί φεύγουν κάθε χρόνο κατά τα στοιχεία του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ), καταλαβαίνει κανείς το που οδηγούμαστε - δεδομένης της όλο και αυξανόμενης ανάγκης για σωστή, δίκαιη και προς όφελος του πολίτη αστυνόμευση. Από τα στοιχεία που έχει ο Κλάδος Οργάνωσης και Ανθρώπινου Δυναμικού-Διεύθυνση Αστυνομικού Προσωπικού, την τελευταία 5ετία (2008-2012) έχουν αποστρατευθεί με αίτησή τους συνολικά 7.884 αστυνομικοί. Από αυτούς, οι 1.343 είναι αξιωματικοί και 6.541 κατώτεροι.  Ο συνολικός αριθμός των ενστόλων που έχουν εγκαταλείψει την Ελληνική Αστυνομία το χρονικό διάστημα από 2008 έως 2012 ανέρχεται σε 8.106 αστυνομικούς (παρεπιπτόντως - σε 16 αξιωματικούς και 206 κατώτερους έχει επιβληθεί η πειθαρχική ποινή της απόταξης για σοβαρά πειθαρχικά παραπτώματα, χωρίς τον Καρκανέα...). Όλα αυτά βέβαια πρέπει να γίνουν και ένα καλό μάθημα στους ίδιους τους αστυνομικούς που αντιμετωπίζουν απεργούς, διαδηλωτές και πάσης φύσεως αντιδρώντες ως "σκουπίδια" και "μιάσματα": όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε...

Η αρχή αυτής της προσπάθειας συρρίκνωσης της ΕΛ.ΑΣ, έρχεται με το διετές πάγωμα των προσλήψεων και την ποσόστωση στην εισαγωγή των αστυνομικών Σχολών για κάποια ακόμη χρόνια.  Θα προηγηθεί φυσικά η «αναδιάρθρωση» των υπηρεσιών και κυρίως του νέου καθηκοντολογίου, με το οποίο η Αστυνομία θ' απαλλαγεί από πάρεργα και εναλλακτικές δραστηριότητες ώστε απερίσπαστη ν' αφιερωθεί στο έργο της πρόληψης και κυρίως της καταστολής. Επιδιώκεται και στην Αστυνομία, η «απόσυρση» του μόνιμου προσωπικού με κεκτημένα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα και αντικατάσταση του με στρατιές φθηνών υπαλλήλων.
Σε αυτή την περίπτωση, συνυπολογίζοντας την αύξηση -αριθμητική και ποιοτική- της εγκληματικότητας, θα διογκωθεί η «βιομηχανία» παροχής ιδιωτικής ασφάλειας, στην οποία θα καταφύγει και το ίδιο το κράτος για να καλύψει τις ανάγκες του - έναντι αδράς αμοιβής πάντα.

Και αναρωτιόμαστε: αν η αστυνομία και οι ομάδες καταστολής συμπεριφέρονται έτσι σήμερα, όταν υπάρχει ο πέλεκυς του πειθαρχικού και της απόταξης από πάνω τους (υποτίθεται), τι θα γίνει αύριο όταν το "έργο" το αναλάβουν ιδιώτες; Ούτε να το σκεφτόμαστε δε θέλουμε...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη έχουμε στο θέμα των μεταλλείων της Χαλκιδικής, αφού όπως φαίνεται  και το Αγιον Όρος «μπαίνει» στον αγώνα κατά της εξόρυξης του χρυσού (το πλήρες θέμα βρίσκεται εδώ). Το μήνυμα κόμισε χθες στην Ιερισσό και στη συνέλευση των συντονιστικών επιτροπών, με κάθε επισημότητα, ο πατέρας Νικόδημος, ο οποίος εμφανίστηκε και μίλησε ως εκπρόσωπος της Ιεράς Επιστασίας του Αγίου Ορους. Ήταν η πρώτη φορά που εκπρόσωπος του Αγίου Όρους εμφανίζεται σε συνέλευση για την εξόρυξη της Σκουριές και η πρώτη φορά που η Ιερά Επιστασία του Αγίου Όρους παίρνει επίσημα θέση στο θέμα - γιατί ανεπίσημα είχαν εκφραστεί αντίθετες απόψεις εδώ και αρκετό καιρό.

Όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία", ο π. Νικόδημος ανακοίνωσε στη συνέλευση ότι μεταβαίνει άμεσα στην Αθήνα και στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, για να του επιδώσει επιστολή της Ιεράς Επιστασίας, με την οποία ζητείται η άμεση απελευθέρωση των δύο προφυλακισμένων στις φυλακές Διαβατών για τον εμπρησμό στις Σκουριές τον περασμένο Φεβρουάριο και στην οποία η απόφαση της προφυλάκισης χαρακτηρίζεται «όχι δικαστική, αλλά τρομοκρατική και πολιτική». Στην επιστολή, η Ιερά Επιστασία του Αγίου Όρους εγγυάται για το ήθος των δύο συλληφθέντων, τους οποίους οι μοναχοί γνωρίζουν καθώς έχουν εργαστεί στον Άθω, και υπογραμμίζεται ότι πρόκειται για άτομα υπεράνω υποψίας. Επίσης, ανέφερε ότι οι μοναχοί θα αντιδράσουν φανερά και σφόδρα. Ξεκαθάρισε, ακόμη, ότι δεν υπάρχει περίπτωση καμία Ιερά Μονή του Αγίου Όρους να παραχωρήσει, πουλήσει, διαθέσει ή επιτρέψει απαλλοτρίωση δασικής έκτασης που της ανήκει στο δάσος των Σκουριών για να χτιστεί φράγμα από την «Ελληνικός Χρυσός», σύμφωνα με το σχεδιασμό της εταιρείας - πράγμα που θα δημιουργήσει αρκετά εμπόδια στο πλάνο ολοκλήρωσης της "επένδυσης". Βέβαια η πλειοψηφία των κυβερνητικών στελεχών (πλην εξαιρέσεων τύπου Χατζηδάκη που είναι ο άνθρωπος των "επενδυτών" στην κυβέρνηση) πολύ θα ήθελε ν' απεμπλακεί από αυτή την ιστορία (θυμηθείτε εξάλλου την τελευταία αναδίπλωση), αλλά δυστυχώς το θέμα πλέον έχει ξεφύγει από τα στενά ελληνικά σύνορα (δεδομένου του μεγέθους της El Dorado), ενώ παράλληλα υπάρχει και η διάθεση να παρουσιαστεί ως "θέμα τιμής" η επικράτηση της κυβερνητικής ακαμψίας (δικαιολογημένης - στο κάτω-κάτω δε θ' αναπνέουν αυτοί τα σωματίδια, ούτε θα βλέπουν κάθε μέρα το κατεστραμμένο δάσος όπως οι κάτοικοι της περιοχής) έναντι των "ολίγων τρελών". Είδομεν...

Και κάτι τελευταίο... Γράψαμε πρόσφατα για το ωράριο των καταστημάτων και τις προτάσεις της κυβέρνησης (που για πολλοστή φορά εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα ολίγων) περί κυριακάτικου ανοίγματος των καταστημάτων. Οι αντιδράσεις ήταν πάμπολλες και τόσο μεγάλες που ακόμα και το ΠΑΣΟΚ επιτέθηκε φραστικά στις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης. Η ανακοίνωση, με αφορμή τις δηλώσεις του αρμόδιου υφυπουργού για "προαιρετικό άνοιγμα" (πάλι καλά που δεν τους υποχρεώνει κιόλας), χαρακτηριστική και πολύ ενδιαφέρουσα: "«Η εμμονή του υπουργείου για το θέμα του ωραρίου είναι ακατανόητη, επικίνδυνη και αποπροσανατολιστική. Το Υπουργείο χωρίς καμία συνεννόηση με τους κυβερνητικούς εταίρους αιφνιδίασε πριν δυο μήνες θέτοντας ένα θέμα που δεν υπήρχε στην προγραμματική συμφωνία των κόμματων. Σήμερα, αιφνιδιάζει ξανά παρά την γνωστή και κατηγορηματική διαφωνία όχι μόνο των δυο κυβερνητικών εταίρων αλλά και του συνόλου των εμπλεκόμενων φορέων. Την ώρα που η ύφεση και ο τζίρος της αγοράς βρίσκεται στο βαθύτερο σημείο βαφτίζεται μεταρρύθμιση μια νεοφιλελεύθερη εμμονή η οποία μπορεί να αποτελέσει το χαριστικό χτύπημα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.  Μια «μεταρρύθμιση» που δεν θα αυξήσει αλλά θα ανακατανείμει μέσα στις μέρες της εβδομάδας τον τζίρο των καταστημάτων. Ταυτόχρονα δεν μπορεί να εγγυηθεί την προστασία των εργαζομένων διακινδυνεύοντας να υπάρξουν φαινόμενα καταχρηστικής εργασίας." Χρειάστηκε να παγιωθεί το ΠΑΣΟΚ στην 5η θέση για να "θυμηθεί" τους κατατρεγμένους και τους μικρομεσαίους. Έτσι μετά την καταψήφιση της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων στα ποντοπόρα πλοία (προς όφελος των εφοπλιστών που πολλά παίρνουν και λίγα προσφέρουν στην οικονομία της χώρας), αντιδράει και σ' ένα ακόμα μέτρο που βολεύει τα μεγάλα εμπορικά κέντρα και τις αλυσίδες καταστημάτων και λειτουργεί εις βάρος των μικρομεσαίων εμπόρων - και τους λόγους τους έχουμε εξηγήσει εδώ. Βέβαια η θέση του είναι αρκετά "αμφίσιμη" αφού η πρότασή που έχει καταθέσει ευνοεί τον "περιφερειακό" ορισμό του ωραρίου - με ότι αυτό σημαίνει. Πάντως με βάση τις τελευταίες εξελίξεις το νομοσχέδιο ως έχει δεν θα περάσει στην Βουλή αλλά σίγουρα όπως και για το θέμα των συλλογικών συμβάσεων στα πλοία, υπάρχει αρκετό μέλλον μπροστά μας...

Τα νομικά επιχειρήματα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η χώρα μας για την καταβολή των Κατοχικών δανείων

Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν με μικρή ανταπόκριση, για τα αποτελέσματα της Γερμανικής Κατοχής στην χώρα μας (ακόμα και στα ιστορικά μνημεία τα οποία υποτίθεται ότι σέβονταν)  που στηρίζουν απόλυτα τις όποιες διεκδικήσεις υπάρχουν από την χώρα μας (όχι την πλειοψηφία της πολιτικής ηγεσίας της κυβέρνησης - αυτή θα ήθελε να βάλει το θέμα στο συρτάρι πάλι). Τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια κινητικότητα στο θέμα με αφορμή τη προετοιμασία του πορίσματος από την αρμόδια επιτροπή για το ύψος αυτών και τα νομικά επιχειρήματα που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν από ελληνικής πλευράς, καθώς και από τις δηλώσεις του ανεκδιήγητου Σόιμπλε, ο οποίος θεωρεί ότι "δανεικά" δικαιούνται να παίρνουν πίσω μόνο οι Γερμανοί...Με αφορμή αυτά αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο της Ν. Τζανετάκου από την "Ελευθεροτυπία" που αναφέρεται στο παρελθόν και παρουσιάζει τα νομικά επιχειρήματα που προτείνει να χρησιμοποιηθούν, η απόρρητη έκθεση της αρμόδιας επιτροπής... Έχει ενδιαφέρον...
Μέθοδοι υφαρπαγής
Την τότε κατοχική περίοδο οι Γερμανοί αξιωματούχοι οργάνωναν και μετείχαν σε συσκέψεις με την «ελληνική κυβέρνηση» για τη μεθόδευση της υφαρπαγής, όπως προκύπτει από τα πρακτικά που αφορούν τη σύναψη συμφωνίας το 1942, ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους ειδικούς εντεταλμένους του Αξονα. Αναφέρονται τα εξής:
«Της Συσκέψεως ήτις εγένετο την νύκτα της 1 προς την 2 Δεκεμβρίου 1942 εν Αθήναις μεταξύ του Ελληνος Πρωθυπουργού και υπουργού των Οικονομικών αφ' ενός και των Πληρεξουσίων και ειδικών εντεταλμένων του Αξονος αφ' ετέρου...».1
Το γερμανικό Γ' Ράιχ από τον Απρίλη 1943 ξεκίνησε όμως την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου και μάλιστα μέχρι τον Σεπτέμβριο 1944 κατεβλήθησαν ορισμένες εξοφλητικές δόσεις.
Στο αποκαλυπτικό έγγραφο2 παρατίθεται το εξής απόσπασμα: «Εχομεν την τιμήν να σας διαβιβάσωμεν δεόντως οπισθογεγραμμένην παρ' ημών την υπ' αριθμ. 68825/13-05-44 επιταγήν του Ειδικού Πληρεξουσίου του Υπουργείου των Εξωτερικών του Ράιχ διά την Νότιον Ανατολήν εκ δραχμών οκτακοσίων δισεκατομμυρίων και να παρακαλέσωμεν σαν το ποσόν τούτο φέρητε εις πίστωσιν του παρ' υμίν λογαριασμού "Ελληνικόν Δημόσιον - Επιστροφή παρά Γερμανικών Υπηρεσιών διά τους ειδικούς λογαριασμούς Βγ1 και Βγ2"».
Σημειώνεται ότι ο ειδικός λογαριασμός της Τραπέζης της Ελλάδος, στον οποίο χρεώνονταν οι σχετικές πιστώσεις, ήταν λογαριασμός όχι των αρχών Κατοχής, αλλά των κυβερνήσεων και αυτό γινόταν κατ' απαίτηση των ίδιων των αρχών Κατοχής.
Ο Χίτλερ πλήρωνε...
Ετσι, ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει το νομικό χαρακτήρα των δανείων και είχε δώσει εντολή να αρχίσει η διαδικασία εξόφλησής τους, σύμφωνα με παλαιότερη δήλωση του διοικητή της ΤτΕ, Ξενοφώντα Ζολώτα.
Η Γερμανία έχει κατά καιρούς προβάλει επιχειρήματα προκειμένου να «αποδεσμευτεί» από την υποχρέωσή της προς την Ελλάδα όσον αφορά το κατοχικό δάνειο.
Επικαλείται τη δήλωση -προφορική και μυστική- περί παραίτησης της Ελλάδας από τις απαιτήσεις της, προς τον τότε καγκελάριο της Γερμανίας Κόνραντ Αντενάουερ, του «εθνάρχη» Κωνσταντίνου Καραμανλή, όταν ως πρωθυπουργός επισκέφτηκε τη Βόνη τον Νοέμβριο 1958.
Ωστόσο, στις 31 Μαρτίου 1967 η Γερμανία, απαντώντας σε ρηματική διακοίνωση της Ελλάδας, αναγνωρίζει ότι η Αθήνα έχει νόμιμες αξιώσεις τόσο επί του κατοχικού δανείου όσο και επί των επανορθώσεων, από τις οποίες ουδέποτε παραιτήθηκε.
Τώρα, η γερμανική πλευρά ισχυρίζεται ότι εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της έναντι της Ελλάδας, περιλαμβανομένου και του κατοχικού δανείου, με τη σύναψη της γερμανο-ελληνικής συμφωνίας της 18ης Μαρτίου 1960, η οποία αφορούσε παροχές υπέρ Ελλήνων πολιτών που είχαν πληγεί από τις θηριωδίες των Γερμανών κατά την περίοδο της Κατοχής.
Το πόρισμα στον Σαμαρά
Οπως επισημαίνει ο επίτιμος αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Ιωάννης Παπανικολάου, στο πόρισμα που απεστάλη στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και στους αρχηγούς των κομμάτων της συμπολίτευσης, Ευάγγελο Βενιζέλο και Φώτη Κουβέλη, τον Δεκέμβριο 2012, εκτός του ότι η συμφωνία συνήφθη δύο χρόνια μετά την υποτιθέμενη «παραίτηση» Καραμανλή, το περιεχόμενο της συμφωνίας δεν αφορά σε καμία περίπτωση το κατοχικό δάνειο, παρά καλύπτει μέρος μόνο των απαιτήσεων της Ελλάδας για επανορθώσεις.
Επίσης, όπως επισημαίνεται, οι ισχυρισμοί της Γερμανίας περί συμψηφισμού με τη γερμανική βοήθεια στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι πρόδηλα αβάσιμοι.
Η Ελλάδα στη διάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψη του Παρισιού το 1946 και στη διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων μεγάλων δυνάμεων (Σοβιετική Ενωση, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ηνωμένες Πολιτείες) το 1947 διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις πολεμικές επανορθώσεις.
Η Ελλάδα επανήλθε επί του ζητήματος αυτού και έθεσε εκ νέου υπ' όψιν τις νόμιμες διεκδικήσεις της το 1965 με τον Ανδρέα Παπανδρέου, το 1966 κατά τις ελληνο-γερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα, το 1974 με τον τότε δοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Ξενοφώντα Ζολώτα και το 1991, ανεπίσημα όμως, από τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά προς το Γερμανό ομόλογό του.
Η ενοποίηση
Το 1995, με δεδομένο ότι στις 31 Αυγούστου 1990 υπεγράφη η Συνθήκη Ενοποίησης των δύο Γερμανιών (Δυτικής και Ανατολικής) και στις 12 Σεπτεμβρίου 1990 υπεγράφη στην Μόσχα η συνθήκη οριστικής ρύθμισης των θεμάτων που αφορούσαν τη Γερμανία (Συμφωνία «2+4»), με την οποία η Γερμανία απέκτησε πλήρη κυριαρχία στις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις, ο τότε πρέσβης της Ελλάδας στη Βόνη, επέδωσε στο Γερμανό υφυπουργό Εξωτερικών Πέτερ Χάρτμαν ρηματική διακοίνωση ζητώντας την έναρξη των διαπραγματεύσεων και για το κατοχικό δάνειο.
Η γερμανική πλευρά απέρριψε βεβαίως το ελληνικό διάβημα, με το επιχείρημα πως «μετά πάροδο 50 ετών από το τέλος του πολέμου και δεκαετιών αξιοπίστου και στενής συνεργασίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με τη διεθνή κοινότητα το πρόβλημα των επανορθώσεων απώλεσε τη δικαιολογητική του βάση. Ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να προσδοκά η ελληνική κυβέρνηση ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα προσέλθει σε συνομιλίες για το θέμα αυτό».
Ωστόσο, σύμφωνα με τα όσα προβλέπει το διεθνές δίκαιο, δεν μπορεί να υπάρξει παραγραφή αναφορικά με το κατοχικό δάνειο.
Στο έγγραφο1 αναφέρεται ότι «το ποσόν όπερ, συμφώνως του Πρωτοκόλλου της 4ης Μαρτίου 1942, η Ελληνική Κυβέρνησις δέον να θέτη μηνιαίως εις διάθεσιν των Δυνάμεων Κατοχής ως καταβολήν έναντι των εις βάρος της εξόδων κατοχής, ποσόν το οποίον την ημερομηνίαν εκείνην είχεν ορισθή εις 1.500 εκατομμ. δραχμών, προσαρμόζεται νυν προς την μειωθείσαν αγοραστικής αξίαν της δραχμής».
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει παραθέσει ο Μανώλης Γλέζος, η Γερμανία οφείλει προς το ελληνικό Δημόσιο:
α. 108,43 δισ. ευρώ, χωρίς τους τόκους. Πρόκειται για το ποσόν που οφείλει η Γερμανία λόγω των καταστροφών που προκάλεσε στις υποδομές της χώρας κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
β. 54 δισ. ευρώ, χωρίς τους τόκους. Πρόκειται για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο.
γ. Να επιστρέψει τους κλεμμένους αρχαιολογικούς θησαυρούς.
Παράλληλα, η Γερμανία οφείλει αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων.
Σημειώνεται πως σε έγγραφο της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών της Τραπέζης της Ελλάδος του 19833 τεκμηριώνεται και εκτιμάται το ύψος της οφειλής (κεφάλαιο συν τόκοι) έως την 31η Δεκεμβρίου 1982.
Η οφειλή αυτή στην εν λόγω μελέτη κατόπιν αναπροσαρμογής έως την 31η Δεκεμβρίου 1994 ανέρχεται στα 485 δισ. δραχμές.
Σε κάθε περίπτωση, την απόρρητη έκθεση της Ομάδας Εργασίας του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για την έρευνα των αρχείων που αναφέρονται στον Α' και το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αναμένεται να εξετάσει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ώστε να γίνει η επεξεργασία, η αξιολόγηση και η στοιχειοθέτηση των αξιώσεων του ελληνικού Δημοσίου.

Τα ελληνικά επιχειρήματα, σε μια απόρρητη έκθεση

Η πολυσέλιδη έκθεση που συντάχθηκε από τον επίτιμο αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου και παραδόθηκε σε Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη

Η απόρρητη έκθεση, που παραδόθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο στον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων της κυβέρνησης (Βενιζέλος, Κουβέλης), συντάχθηκε από τον επίτιμο αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου Ι. Παπανικολάου. Περιλαμβάνει όλα τα νομικά επιχειρήματα της χώρας και τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν.

«Οι νόμιμες αξιώσεις της Ελλάδος κατά της Γερμανίας από τη σύμβαση του κατοχικού δανείου»
Το ιστορικό των συμβάσεων
Στις 14.3.1942 περατώθηκε στη Ρώμη η Δημοσιονομική Διάσκεψη Εμπειρογνωμόνων μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας, η οποία, μεταξύ άλλων, κατέληξε στη σύναψη μιας συμφωνίας ανάμεσα στις δύο αυτές δυνάμεις κατοχής που αφορούσε την Ελλάδα, την οποία υπέγραψαν οι πληρεξούσιοι της Ιταλίας και Γερμανίας στην Ελλάδα, Γκίτζι και Αλτενμπουργκ.
Στην Ελλάδα η συμφωνία ανακοινώθηκε έπειτα από εννέα ημέρες με τη ρηματική διακοίνωση 160/23.3.1942 του Αλτενμπουργκ.
Ο Ιταλός πληρεξούσιος την ανήγγειλε με το σημείωμά του Ν.04/6406/461/23.3.1942.
Με τη σειρά του ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών έδωσε εντολή στην Τράπεζα της Ελλάδος να συμμορφωθεί προς τη ρηματική διακοίνωση του Γερμανού πληρεξουσίου (αριθ. Εγγράφου ΕΠ 409/2.4.1942).
Η συμφωνία αυτή συνίστατο στα εξής:
Πρώτον, η ελληνική κυβέρνηση υποχρεώνεται να καταβάλει στις δύο δυνάμεις κατοχής και σε ίσο μερίδιο για έξοδα κατοχής το ποσό των 1,5 δισ. δραχμών. Δεύτερον, οι πέραν του ποσού αυτού αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας σε δραχμές και θα είναι άτοκες. Τρίτον, η επιστροφή των πέραν των 1,5 δισ. δραχμών ποσών αυτών θα γίνει αργότερα. (Αρθρα 2, 3 και 4 της συμφωνίας). Προστέθηκε, δε, ότι η εν λόγω συμφωνία θα είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942 (άρθρο 5).
 Στις 2.12.1942 υπογράφηκε ανάμεσα στις τρεις κυβερνήσεις (Γερμανίας, Ιταλίας και Ελλάδας) συμφωνία που περιείχε τα εξής νέα στοιχεία: α) Τα ποσά του δανείου είναι συμβολικώς αναπροσαρμοζόμενα, δηλαδή είναι διατυπωμένα σε σταθερό νόμισμα. β) Ο δανεισμός σταματά την 1η Απριλίου 1943, οπότε και αρχίζει η άτοκη επιστροφή τους, ανεξάρτητα, δηλαδή, από το πότε λήγει ο πόλεμος. γ) Αντί των 1,5 δισ. δραχμών μηνιαίως της προηγούμενης συμφωνίας (14.3.1942), οι δαπάνες κατοχής αυξάνονται στο ποσό των 8 δισ. δραχμών μηνιαίως. Τα επιπλέον ποσά «...θα άγωνται εις χρέωσιν, υπό της Τραπέζης της Ελλάδος, των κυβερνήσεων Ιταλίας ή Γερμανίας...». δ) Οι λογαριασμοί αυτοί θα πληρώνονται από τον Απρίλιο 1943 σε μηνιαίες δόσεις που αντιστοιχούν στο 10% του συνόλου του εν λόγω λογαριασμού την 31η Μαρτίου 1943. Πάντως, διατηρήθηκε η ρήτρα ότι το δάνειο αυτό ήταν άτοκο.
Μια νέα συμφωνία ανάμεσα στις τρεις χώρες υπογράφηκε στις 18.5.1943. Με τη νέα τροποποίηση - αναπροσαρμογή: α) Καταργείται ο περιορισμός του ανώτατου ορίου των προκαταβολών, δηλαδή των 8 δισ. δραχμών κατά μήνα, που θέσπιζε η πρώτη τροποποίηση της 2.12.1942. β) Εκτός του τιμαρίθμου τροφίμων, που ορίζει η συμφωνία της 2.12.1942, θα λαμβάνονται υπ' όψιν και άλλοι τρεις τιμάριθμοι: των ημερομισθίων, των οικοδομικών υλικών και των καυσίμων, όπως ειδικότερα ορίζεται στην τελευταία αυτή συμβατική τροποποίηση. Και γ) η συμφωνία ισχύει από 1.4.1943.
Το ύψος των ελληνικών αξιώσεων και η νομική διάσταση των συμφωνιών αυτών
Το δάνειο της πρώτης συμφωνίας, μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας, συνιστά «αναγκαστικό δάνειο». Οι μετέπειτα ως άνω τροποποιήσεις της αρχικής συμφωνίας της Ρώμης το μετέτρεψαν σε συμβατικό, αφού μετέσχε σε αυτές, ως αντισυμβαλλόμενη δανείστρια και η Ελλάδα. Η δε μετατροπή αυτή έχει αναδρομική ισχύ.
Το άθροισμα των οριστικών χρεώσεων που έγιναν από την ΤτΕ προς τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, μέσω των αντίστοιχων λογαριασμών, πέραν και επί πλέον των «εξόδων κατοχής», συνιστά το κεφάλαιο του κατοχικού δανείου, το οποίο η ΤτΕ χορήγησε, κατ' εντολή του Δημοσίου, χρηματοδοτώντας τις πέραν και εκτός των εξόδων κατοχής απαιτήσεις του γερμανικού Γ' Ράιχ από την άνω δανειακή σύμβαση, όπως κάθε φορά ίσχυε τροποποιούμενη.
Οι καταβολές προς τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής εκτελέστηκαν από την ΤτΕ για λογαριασμό και με χρέωση του ελληνικού Δημοσίου, στο πλαίσιο της εκ του νόμου σχέσης εντολής που συνδέει τη ΤτΕ ως Ταμία του. Κατ' αυτόν τον τρόπο, η ΤτΕ ενεργούσε ως απλή εντολοδόχος του Δημοσίου και όχι δι' ίδιον λογαριασμόν και, επομένως, δανειστής των πιστώσεων, άρα και δικαιούχος της απαίτησης κατά της Γερμανίας, ως διαδόχου του γερμανικού Γ' Ράιχ, είναι το ελληνικό Δημόσιο, όπως νομικώς ορθά ισχυρίζεται έκτοτε και μέχρι σήμερα η ΤτΕ.
Το συνολικό ύψος του δανείου που καταβλήθηκε από την Ελλάδα στις δυνάμεις κατοχής, μέσω της ΤτΕ, αναγράφεται στην έκθεση του διοικητή της ΤτΕ έτους 1947 επί των ισολογισμών των ετών 1941, 1944, 1945 και 1946, όπου φέρεται ότι ανήλθε, καθ' όσον αφορά τη Γερμανία, στο ποσόν των 1.530.033.302.528.819 δραχμών, το οποίο αντιστοιχεί προς USD 215.662.040,54 του τέλους 1944, κατά τον πλέον πρόσφατο υπολογισμό της ΤτΕ. Η τελευταία υπολόγισε, κατά μετατροπή, τη χρέωση της Γερμανίας σε λίρες Αγγλίας ως ανερχόμενη στο ποσό των 3.670.610 (χρ. λίρες Αγγλίας). Από τον καθηγητή Δερτιλή το ποσόν αυτό εκτιμάται στις 4.519.302 χ.λ.Α. (χρυσές λίρες Αγγλίας), ενώ από γερμανικής πλευράς δίδονται χαμηλότερα ποσά: 3.800.000 αγγλικές λίρες (συμπεριλαμβανομένου όμως και του μεριδίου της Ιταλίας) και 250 εκατ. χρυσά μάρκα, δηλαδή 450 εκατ. σταθερά μεταπολεμικά μάρκα (Nestler). Ο Αλτενμπουργκ τον Ιούλιο του 1964, με έγγραφό του στο γερμανικό ΥΠΕΞ, υπολογίζει τη δανειακή οφειλή της Γερμανίας προς την Ελλάδα σε 200 εκατ. χρυσά μάρκα, δηλαδή 400 εκατ. σταθερά μεταπολεμικά μάρκα. Εκπεφρασμένο σε δολάρια το ποσόν αυτό ποικίλλει, αν και όχι σημαντικά, ανάλογα με την εκτίμηση της αξίας της χρυσής λίρας Αγγλίας προς το δολάριο κατά την Κατοχή: 160 εκατ. δολάρια σύμφωνα με επίσημες ελληνικές εκτιμήσεις, 265 εκατ. δολάρια για τον καθηγητή Αγγ. Αγγελόπουλο και 227 εκατ. δολάρια σύμφωνα με την έκθεση Ι. Πασσιά (του 1963) στον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος.
Το βασικότερο όμως ζήτημα είναι αυτό των τόκων. Ασφαλώς και σύμφωνα με τη σύμβαση της 14.3.1942 τα ποσά του δανείου είναι άτοκα (άρθρ. 3). Το ίδιο συμβαίνει και με τη νέα συμφωνία της 2.12.1942. Η ύπαρξη ατόκων δανείων, με πρωτοβουλία του δανειοδοτούντος, για λόγους αναπτυξιακούς, δεν είναι άγνωστη στο διεθνές δίκαιο. Αλλά στην περίπτωση του κατοχικού δανείου ήταν προϊόν της βούλησης αποκλειστικά και μόνον του δανειοδοτουμένου (Γερμανία, Ιταλία), κατάσταση που εξηγείται ασφαλώς από τον άνισο συσχετισμό δυνάμεων. Η συμφωνία της 2.12.1942 προέβλεπε ότι τα ήδη καταβληθέντα δανειακά ποσά, καθώς και αυτά που θα καταβάλλονταν μέχρι 31.3.1943, θα αρχίσουν να εξοφλούνται από 1.4.1943 (παρ. β). Είναι, όμως γνωστό ότι με αποδεδειγμένη, εξ εγγράφων, εξαίρεση καταβολής κάποιων δόσεων, οι επιστροφές των δανειακών ποσών δεν έλαβαν ποτέ χώρα.
Στο διεθνές δίκαιο, περιπτώσεις μη εκτέλεσης των όρων της δανειακής σύμβασης αντιμετωπίζονται υπό δύο οπτικές γωνίες: είτε η αδυναμία καταβολής θεωρείται «αδυναμία εκτέλεσης», δηλαδή ύπαρξη αντικειμενικής αδυναμίας αποπληρωμής, οπότε γίνεται δεκτό ότι το ενδιαφερόμενο κράτος μπορεί προσωρινά να μην αποπληρώσει, είτε της δυνατότητας πληρωμής, οπότε συντρέχει παραβίαση της υποχρέωσης καταβολής και είναι αναγκαία η δικαιοδοτική επίλυση της διαφοράς.
Στην πρώτη περίπτωση αναστέλλεται η πληρωμή κεφαλαίου και τόκων, οι οποίοι εξακολουθούν να «τρέχουν», η δε καταβολή τους γίνεται όταν το κράτος είναι σε θέση να το κάνει. Σε σχέση με το κατοχικό δάνειο ασφαλώς οι γερμανικές αρχές κατοχής στην Ελλάδα, αλλά και η Γερμανία συνολικότερα, υφίσταντο πιέσεις ως εκ της διεξαγωγής του πολέμου, σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορεί να λεχθεί ότι η οικονομική κατάσταση της Γερμανίας δεν επέτρεπε τη σταδιακή εξόφληση του κατοχικού δανείου... Οσον αφορά τη δεύτερη λύση, είναι δεδομένο ότι η Ελλάδα δεν είχε τη δυνατότητα, τόσο στην αμέσως μεταπολεμική περίοδο όσο και μετά τη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953, να διεκδικήσει την επιστροφή του δανείου. Ετσι, και στη μία και στην άλλη περίπτωση η Γερμανία ήταν και είναι υποχρεωμένη στην καταβολή τόκων για όσο χρονικό διάστημα δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της.
 Κατά την Τράπεζα της Ελλάδος ο προσδιορισμός του σημερινού ύψους του οφειλόμενου ποσού από τη Γερμανία στην Ελλάδα, με την προσθήκη τόκων συναρτάται αποκλειστικά από την επιλογή του επιτοκίου και τη χρήση ή όχι του ανατοκισμού.
Τέλος, τόσο κατά το ελληνικό Δημόσιο όσο και κατά την ΤτΕ πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο ότι εγεννήθη νομικά βάσιμη απαίτηση για το ως άνω ποσό του «κατοχικού δανείου», πλέον τόκων, υπέρ του ελληνικού Δημοσίου εις βάρος του γερμανικού Γ' Ράιχ, του οποίου διάδοχος είναι ήδη η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.
Από τα παραπάνω εκτεθέντα προκύπτει σαφώς ότι το κατοχικό δάνειο είναι ένα κανονικό δάνειο με καθαρά συμβατικό χαρακτήρα. Αλλωστε η ίδια η (μεταγενέστερη) πρακτική των κρατών και ιδίως της Γερμανίας και της Ιταλίας δείχνει ότι θεωρούσαν το κατοχικό δάνειο ως κανονικό δάνειο, και έκαναν πάντοτε διάκριση μεταξύ των εξόδων κατοχής και των πιστώσεων. Ο δε ειδικός λογαριασμός της Τραπέζης της Ελλάδος στον οποίο χρεώνονταν οι σχετικές πιστώσεις ήταν λογαριασμός όχι των αρχών κατοχής, αλλά των κυβερνήσεων, και αυτό γινόταν κατ' απαίτηση των ίδιων των αρχών κατοχής. Μάλιστα, ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει το νομικό χαρακτήρα των δανείων και είχε δώσει εντολή να αρχίσει η διαδικασία εξόφλησής τους («ΒΗΜΑ», 16.12.1990, δήλωση του διοικητή της ΤτΕ Ξεν. Ζολώτα).
Πράγματι, το γερμανικό Γ' Ράιχ, από τον Απρίλιο του 1943, συνεπές στην τροποποίηση της 2.12.1942, άρχισε να επιστρέφει το κατοχικό δάνειο. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1944 κατέβαλε κάποιες εξοφλητικές δόσεις. Αυτές που αρνήθηκαν και αρνούνται ακόμη να εκπληρώσουν τις δανειακές αυτές υποχρεώσεις προς την Ελλάδα είναι οι μεταπολεμικές γερμανικές κυβερνήσεις, παρ' ότι ο Γερμανός καγκελάριος Ερχαρτ με δήλωσή του, το έτος 1964, δεσμεύτηκε για την επιστροφή του υπόλοιπου ποσού του δανείου μετά την επανένωση της Γερμανίας.
Το επιχείρημα της εκπλήρωσης της υποχρέωσης προς την Ελλάδα
Κατά τη γερμανική πλευρά, η Γερμανία εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα, περιλαμβανομένου και του κατοχικού δανείου, με τη σύναψη της γερμανο-ελληνικής συμφωνίας της 18.3.1960, η οποία αφορούσε παροχές υπέρ Ελλήνων υπηκόων που είχαν θιγεί από εθνικοσοσιαλιστικά μέτρα διώξεων για λόγους φυλής, θρησκείας ή κοσμοθεωρίας και υπέστησαν ζημίες ελευθερίας ή υγείας εξαιτίας των μέτρων δίωξης (άρθρο 1), ύψους 115 εκατ. μάρκων. Εκτός του ότι η συμφωνία αυτή συνήφθη 2 έτη μετά τη δήθεν «παραίτηση» Καραμανλή, γεγονός που δείχνει την αντιφατικότητα των γερμανικών επιχειρημάτων, το περιεχόμενο της συμφωνίας δεν αφορά σε καμία περίπτωση το κατοχικό δάνειο. Καλύπτει μέρος μόνο των γενικότερων απαιτήσεων της Ελλάδας για επανορθώσεις, αλλά οπωσδήποτε όχι το κατοχικό δάνειο.
Τελικά η Γερμανία, με επιστολή της προς την Ελλάδα (5.7.1988), αναγνωρίζει ότι η εν λόγω συμφωνία δεν περιλαμβάνει γενικές πολεμικές ζημιές, αλλά μόνον αποζημιώσεις για μέτρα διώξεως εκ μέρους εθνικοσοσιαλιστών για φυλετικούς και θρησκευτικούς λόγους και διαφορετική κοσμοθεωρία.
Επιχειρήματα από τη συμμετοχή της Γερμανίας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση
Οι ισχυρισμοί της Γερμανίας περί συμψηφισμού με τη γερμανική βοήθεια στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι προδήλως αβάσιμοι και εύκολα καταρρίπτονται. Πράγματι η γερμανική βοήθεια για την άμυνα της Δύσης δόθηκε μεν στην Ελλάδα, αλλά δόθηκε και στην Τουρκία και στην Πορτογαλία, που δεν έλαβαν μέρος στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και βέβαια η βοήθεια αυτή στα πλαίσια του ΝΑΤΟ ουδεμία σχέση έχει με το κατοχικό δάνειο. Ως προς τη βοήθεια στο πλαίσιο της Ε.Ε., η Επιτροπή, απαντώντας σε ερώτημα Ελληνα ευρωβουλευτή, κατέστησε σαφές ότι οι κοινοτικοί πόροι και η κατανομή τους δεν θεωρούνται εισφορές μιας χώρας-μέλους προς μία άλλη, αλλά είναι ενιαία κοινοτικά κονδύλια.
Το επιχείρημα της παραγραφής των ελληνικών αξιώσεων από το κατοχικό δάνειο
Με τη ρηματική διακοίνωση της Ελλάδας της 14-11-1995, μέσω του πρέσβη της Ελλάδος στη Βόνη Ιωάννη Μπουρλογιάννη - Τσαγγαρίδη, στον Γερμανό υφυπουργό Εξωτερικών Hartmann, εζητείτο, όπως προαναφέρθηκε, η έναρξη διαπραγματεύσεων και για το κατοχικό δάνειο. Ο Γερμανός υφυπουργός απέρριψε το ελληνικό διάβημα με το επιχείρημα ότι «μετά πάροδο 50 ετών από το τέλος του πολέμου και δεκαετιών αξιοπίστου και στενής συνεργασίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με τη διεθνή κοινότητα το πρόβλημα των επανορθώσεων απώλεσε τη δικαιολογητική του βάση. Ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να προσδοκά η ελληνική κυβέρνηση ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα προσέλθει σε συνομιλίες για το θέμα αυτό».
Θα μπορούσε όμως να προβληθεί το επιχείρημα της παραγραφής σε περίπτωση παραπομπής της υπόθεσης του κατοχικού δανείου ενώπιον ενός κρατικού ή υπερκρατικού (διεθνούς) δικαιοδοτικού οργάνου;
Μια πρώτη απάντηση, που έχει ισχύ και για το κατοχικό δάνειο, θα μπορούσε να είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει παραγραφή, εφ' όσον η Συμφωνία του Λονδίνου του 1953 προέβλεπε την αναστολή των αξιώσεων. Και δεύτερο, μια τέτοια τοποθέτηση της Γερμανίας θα παραβίαζε την αρχή της καλής πίστης, η οποία ισχύει και στο διεθνές δίκαιο.
Στην περίπτωση του κατοχικού δανείου, έχουν περάσει μέχρι σήμερα 68 χρόνια. Μπορεί να πει κανείς ότι ένα δικαστήριο θα αποφαινόταν ότι το διάστημα αυτό είναι αρκετό για την παραγραφή; Η προσήκουσα απάντηση πρέπει να είναι αρνητική. Και αυτό όχι με το να εκτιμηθεί ότι τα 68 χρόνια είναι λίγα ή πολλά, αλλά για τους εξής λόγους:
Πρώτον, η ίδια η ενδιαφερόμενη χώρα, η οποία έχει συμφέρον να προβάλει την ένσταση, δηλαδή η Γερμανία, είχε συμφωνήσει στην αναστολή του οριστικού διακανονισμού των επανορθώσεων μέχρι την ενοποίηση των δύο Γερμανιών και αυτό είχε γίνει ρητώς και ειδικώς δεκτό στη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953 (άρθρο 5). Παρ' ότι η ενοποίηση αυτή επήλθε το 1990, η Γερμανία αρνείται οποιαδήποτε συζήτηση. Σύμφωνα, όμως, με τους διεθνείς κανόνες, μια τέτοια «παραβατική» συμπεριφορά δεν εμποδίζει την έναρξη χρόνου για την παραγραφή. Και έχουν ήδη περάσει 22 χρόνια. Με δεδομένο, όμως, ότι κατά το διεθνές δίκαιο και τα διεθνώς κρατούντα η παραγραφή για απαιτήσεις μεταξύ κρατών υπερβαίνει, προφανώς, αυτό το χρονικό όριο, δεν έχει επέλθει η εν λόγω παραγραφή.
Δεύτερον, η παραγραφή μπορεί να διακοπεί αν υπάρξει διπλωματική παράσταση προς τη Γερμανία. Από τη στιγμή που θα γίνει αυτό, δεν μπορεί να ξεκινήσει νέα προθεσμία για παραγραφή κατά τα διεθνώς κρατούντα. Πράγματι, ως προς το θέμα του κατοχικού δανείου οι ελληνικές κυβερνήσεις τόνιζαν, μετά το 1990, ότι η Ελλάδα το θεωρεί ανοιχτό θέμα και το 1995 επιδίδεται ρηματική διακοίνωση προς τη Γερμανία, όπου τίθεται και το θέμα του κατοχικού δανείου. Ηδη, δε, το 1991 ο τότε ΥΠΕΞ. Α. Σαμαράς είχε θέσει το θέμα των πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου στον Γερμανό ομόλογό του Ντ. Γκέσνερ. Αλλά και ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης έθεσε το θέμα του κατοχικού δανείου στον καγκελάριο Χέλμουτ Κολ κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Γερμανία τον Φεβρουάριο του 1996. Με βάση τα ανωτέρω, η παραγραφή πρέπει να θεωρηθεί ότι έχει διακοπεί οριστικά.
Η δυνατότητα της Ελλάδος για δικαιοδοτική επίλυση της διαφοράς
Η επιδίωξη της ικανοποίησης της ελληνικής πλευράς μέσω διπλωματικών χειρισμών παραμένει η ορθότερη και πλέον ρεαλιστική οδός, εν όψει του ότι μια ικανοποίηση των ελληνικών αιτημάτων από το κατοχικό δάνειο δεν θα έχει επιπτώσεις σε σχέση με διεκδικήσεις άλλων κρατών, αφού η ελληνική περίπτωση αποτελεί σήμερα το μόνο εναπομένον κατοχικό δάνειο. (Η Γιουγκοσλαβία και η Πολωνία ικανοποιήθηκαν για τις ανάλογες αξιώσεις τους κατά της Γερμανίας κατά τις προαναφερθείσες μεταξύ τους συμβιβαστικές συμφωνίες).
Επίσης μια προοπτική είναι αυτή της προσφυγής στο Διαιτητικό Δικαστήριο της Συμφωνίας του Λονδίνου του 1953 (άρθρο 28), αφού πρώτα αντιμετωπισθεί το ζήτημα που δημιουργεί το άρθρο 7 παρ. 4 του χάρτη του Δικαστηρίου, που προσδιορίζει τη σύνθεσή του με τη συμμετοχή τεσσάρων μελών (από τα δέκα) διοριζομένων από τη Γερμανία, χωρίς αντίστοιχο δικαίωμα της Ελλάδος.
Ακόμη είναι δυνατή η προσφυγή της Ελλάδος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Για να γίνει αποδεκτή μια τέτοια προσφυγή, είναι απαραίτητο και οι δύο πλευρές -Ελλάδα, Γερμανία- να έχουν αποδεχθεί τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης με έναν από τους τρόπους που προσδιορίζονται στο Καταστατικό του Δικαστηρίου. Και η μεν Ελλάδα έχει προβεί σε σχετική δήλωση αποδοχής της υποχρεωτικής δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, η Γερμανία όμως έχει αποφύγει συστηματικά, και πριν αλλά και μετά την ενοποίηση του 1990, να προβεί σε αντίστοιχη δήλωση για το κατοχικό δάνειο. Αυτό το έκανε μόλις το 2008, τη συνόδεψε όμως με τον περιορισμό ότι δεσμεύεται μόνο σε σχέση με γεγονότα που έχουν λάβει χώρα μετά την ημερομηνία της δήλωσης αυτής (1.5.2008). Με τον τρόπο αυτό η Γερμανία «θωρακίστηκε» απέναντι στο ενδεχόμενο ακριβώς των προσφυγών για τις επανορθώσεις πολέμου καθώς και του κατοχικού δανείου της Ελλάδος.
Εσχατη, προς έρευνα, δυνατότητα της Ελλάδος για δικαιοδοτική επίλυση της διαφοράς από το κατοχικό δάνειο είναι η προσφυγή της κατά της Γερμανίας στα εσωτερικά (ελληνικά) δικαστήρια, με δικαίωμα παρέμβασης της ΤτΕ υπέρ του ελληνικού Δημοσίου.
Αθήνα, 17 Οκτωβρίου 2012
Ιωάννης Παπανικολάου
αντιπρόεδρος Αρείου Πάγου ε.τ.

Συμφωνία γι' απολύσεις στο Δημόσιο - σχόλια και παρατηρήσεις / Αλλαγές στη λειτουργία της Ε.Ε. - Βήμα 1ο.

Οι αλλαγές στο δημόσιο τομέα είναι το ζητούμενο από το πρώτο Μνημόνιο, με το Δημόσιο να μπαίνει στο στόχαστρο σε όλες του τις εκφάνσεις. Οι σχετικές αναλύσεις του σχεδίου των αλλαγών συρρίκνωσής του, όπως αυτές εφαρμόζονται έχουν παρουσιαστεί εδώ, ενώ στο πρώτο σχέδιο εφεδρείας είχαμε κάνει πλήρη αναφορά σε προηγούμενή μας ανάρτηση.

H πρόσφατη συμφωνία του "Μνημονιακού Τρίο" (με μια ακόμα μεγάλη κωλοτούμπα από πλευράς Κουβέλη που κάνει τα πάντα για την Προεδρία της Δημοκρατίας - στο τέλος θα βάλει και τη γυναίκα του να τραγουδάει το "μαντήλι καλαματιανό" στα γενέθλια του Σαμαρά), που μιλάει για 15000 "αποχωρήσεις" χωρίς να μας εξηγεί το πως, αποτελεί την πλέον ενδιαφέρουσα εξέλιξη των τελευταίων ημερών. Βέβαια οι 3 αρχηγοί για να χρυσώσουν το χάπι, μίλησαν για "προσλήψεις 15000 νέων παιδιών", χωρίς να μας εξηγούν όμως το πως θα συμφωνήσει η τρόικα σ' αυτό, δεδομένου ότι αυτή δεν την ενδιαφέρει το αν ο υπάλληλος είναι 20 ή 50 χρονών. Την ενδιαφέρει να μην μείνει κανείς στο Δημόσιο και να έχει η Ελλάδα 5 εκ. ανέργους και όσοι εργάζονται να παίρνουν 300 ευρώ και να είναι ευχαριστημένοι. Αλλά και να συμφωνούσε δεν καταλάβαμε - η ανεργία θα λυθεί με "εκ περιτροπής" εργασία; Βέβαια το μυστικό είναι αλλού. Οι 15000 που θα φύγουν παίρνουν 1500 ευρώ και είναι "μόνιμοι" ενώ αυτοί που θα έρθουν θα παίρνουν 600 και θα είναι ορισμένου χρόνου. Ό,τι κάνει δηλ. ο κάθε μεγαλοβιομήχανος και το βρίζουν ως "αδίστακτο".

Όπως είναι φυσικό μια τέτοια ανατροπή έχει εξεγείρει τα πάθη και από τις δύο πλευρές. Οι μέν υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα θεωρούν ότι η ευθύνη βρίσκεται στο Δημόσιο τομέα (ξεχνόντας μάλλον το πως η είσοδος στο Δημόσιο αποτέλεσε όνειρο γενεών για τους Έλληνες), οι δε του Δημοσίου θεωρούν ότι υπάρχει στοχοποίηση (έχοντας μάλλον δίκιο) ξεχνώντας όμως παράλληλα ότι η ατιμωρησία του "κακού δημοσίου υπαλλήλου" δεν βοηθάει στη δημιουργία ενός κλίματος υποστήριξης υπέρ τους.

Η επιχειρηματολογία των δύο πλευρών είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και σίγουρα την έχετε διαβάσει. Εμείς θεωρούμε εξαρχής ότι γίνεται σε λάθος βάση: το Δημόσιο είναι υποχρεωμένο και πρέπει να προσφέρει συγκεκριμένες υπηρεσίες. Παιδεία, αστυνόμευση, υγεία, παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, βασικά αγαθά (όπως το νερό και το ηλεκτρικό) πρέπει να παρέχονται τουλάχιστον ΚΑΙ από το Δημόσιο όσοι να υπάρχει άμεση πρόσβαση σε αυτά απ' όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης και καταγωγής - παράλληλα δε έτσι θα παρέχονται αυτές οι υπηρεσίες είτε δωρεάν είτε με τιμολόγια προσιτά προς όλους. Γι' αυτό εξάλλου π.χ. τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στις περισσότερες χώρες του κόσμου είτε είναι δημόσιες, είτε το κράτος παρέχει μεγάλα ποσά ώστε αυτές να είναι οικονομικές (ποσά που πάντως θ' αντιστοιχούσαν στο συνολικός τους κόστος, αν αυτές ήταν υπό Δημόσιο έλεγχο).

Από κει και πέρα υπό δημόσιο έλεγχο πρέπει να είναι οι υποδομές της χώρας (λιμάνια, δρόμοι, αεροδρόμια) - και ο λόγος γι' αυτόν απλός: είναι η βασική γραμμή αρχής της άμυνας της χώρας σε περίπτωση επιβουλής, ενώ η κατοχή της υπό δημόσιο έλεγχο, δίνει δυνατότητα δημιουργίας αναπτυξιακής πολιτικής και προστασίας του δημοσίου συμφέροντος...

Στα παραπάνω έχουμε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς - φορολογικούς, οικοδομικούς, περιβαλλοντικούς - που επίσης πρέπει να υπάρχουν υπό τον έλεγχο του κράτους ώστε να γίνεται έλεγχος αν υπάρχει η τήρηση του δημοσίου συμφέροντος, των νόμων και των δικλείδων ασφαλείας, που χρειάζονται σ' ένα ευνομούμενο κράτος. Επίσης το κράτος πρέπει να είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε όλα τα παραπάνω να είναι προσβάσιμα απ' όλους τους πολίτες, ώστε να υπάρχει σεβασμός για την αρχή της ισότητας και ισοπολιτείας.

Που θέλουμε να καταλήξουμε; Για να συμβούν και να λειτουργήσουν όλα τα παραπάνω χρειάζονται δημόσιοι υπάλληλοι. Η έκθεση (την οποία πλήρωσε το ελληνικό κράτος) τονίζει ξεκάθαρα ότι δεν τίθεται θέμα "μεγάλου" Δημοσίου. Μπορεί το Δημόσιο να είναι κακο-οργανωμένο, αντι-λειτουργικό αλλά δεν είναι μεγάλο.

Έλα όμως που τα παραπάνω δεν ακούγονται όμορφα στ' αυτιά της τρόικας και των υποστηρικτών τους. Δεν αρέσουν επίσης σε όλους εκείνους τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, που έχοντας πάθει το "Σύνδρομο της Στοκχόλμης" θεωρούν ευκολότερο να ταυτιστούν με τους "απαγωγείς των μισθών τους" παρά με τους άλλους συμπολίτες τους και θεωρούν τους τελευταίους υπεύθυνους.

Βέβαια οι απολύσεις στο Δημόσιο δεν θα είναι εύκολες. Θα υπάρξουν προσφυγές που θα γίνουν δεκτές, υπάλληλοι θα διωχθούν και θα επιστρέψουν κ.ο.κ. Η κυβέρνηση όμως θα τους χρησιμοποιήσει ως "Ιφιγένειες" για να κατευνάσει την τρόικα και τους υποστηρικτές των απολύσεων στο εσωτερικό της χώρας.

Τώρα το τι θα γίνει με τους ανθρώπους αυτούς που θα βρεθούν στο δρόμο (μαζί με 1,5 εκατομμύριο ακόμα ανέργους) λίγο τους νοιάζει...Ούτε το ότι το κράτος έχει υπαλλήλους 20-30 χρόνια και δεν τους έχει δώσει την ευκαιρία να μετεκπαιδευτούν, ν' αποκτήσουν νέα προσόντα και γνώσεις...Και τώρα θέλει αυτούς να τους βγάλει στο δρόμο...

Και κάτι ακόμα: ο Αντώνης Σαμαράς είναι Πρωθυπουργός και θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικός. Τη χαζομάρα που είπε ο Πάγκαλος περί "απομάκρυνσης δημοσίων υπαλλήλων μέσω κατάργησης θέσεων" την υιοθετεί απερίσκεπτα και θα κοστίσει. Όχι σ' αυτόν αλλά στο Δημόσιο (δε θα βγουν χρήματα από τη τσέπη του, ευτυχώς γι' αυτόν): χρειάζεται μόνο ένας καλός εργατολόγος και μια προσφυγή σ' ένα ανώτατο δικαστήριο της χώρας για ν' αναγκαστεί το Δημόσιο να πάρει πίσω τον οποιοδήποτε υπάλληλο του οποίου η θέση καταργήθηκε και έμεινε στο δρόμο ή να τον χρυσοπληρώσει. Το επιχείρημα απλό: "εγώ είχα μόνιμη σύμβαση, θέσεις άνοιξαν ενώ η θέση μου καταργήθηκε, δεν μου δόθηκε να μετεκπαιδευτώ και να πάω σε καινούργια θέση".
Άλλες ειδήσεις... Έχουμε γράψει στο παρελθόν ότι η Ευρώπη αλλάζει - προς το χειρότερο, αφού η γραφειοκρατία των Βρυξελλών αποζητά ν' αποκτήσει σταδιακά μεγαλύτερο έλεγχο στις εθνικές κυβερνήσεις. Το πρώτο βήμα γίνεται σιγά-σιγά και αξίζει να διαβάσετε γι' αυτό εδώ.

Οι συνταξιούχοι "μαϊμου" και η μείωση των συντάξεων / Offshore εταιρείες στην χώρα μας...

Διαβάζοντας πολλές εφημερίδες και περιοδικά σου δημιουργείται η εντύπωση ότι η άσχημη εικόνα των ασφαλιστικών μας ταμείων δεν οφείλεται στο κούρεμα των ομολόγων, στην υποχρέωση των ασφαλιστικών ταμείων μέχρι τις δεκαετία του '90 να έχουν τα χρήματά τους σε καταθέσεις με μηδενικό επιτόκιο στην Εθνική Τράπεζα, στην κακοδιαχείριση ή στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου της αλησμόνητης εποχής Σημίτη, στο φόρτωμα "νέων" συνταξιούχων στ' ασφαλιστικά ταμεία μέσω πρόωρων συνταξιοδοτήσεων πληρωμένες από το Δημόσιο προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων ή ακόμα και στην τεράστια ανεργία και εισφοροδιαφυγή που υπάρχει στην χώρα μας αλλά αποκλειστικά και μόνο στους "μαϊμού" συνταξιούχους. Το δόγμα δηλαδή του "μαζί τα φάγαμε" βρήκε άλλη μια ισχυρή εφαρμογή που προσπαθεί να "καλύψει" τις παθογένειες ενός συστήματος, που ανατράφηκε και ενισχύθηκε από συγκεκριμένες πολιτικές και πρακτικές που εφαρμόστηκαν στην χώρα μας... Το άρθρο του Α. Μητρόπουλου από το οποίο δημοσιεύουμε απόσπασμα, εξηγεί την κατάσταση καθώς και τι μας περιμένει στο μέλλον: "Το Ασφαλιστικό Σύστημα βρίσκεται σε κραχ. Οι συντάξεις (έστω και αυτές οι δραστικά συρρικνωμένες) κινδυνεύουν. Τα Ταμεία αδυνατούν, παρά τον όποιο εξορθολογισμό, να καταβάλουν συντάξεις και παροχές. Παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών παραγόντων, που διαψεύδονται όμως από την πραγματικότητα, είναι σίγουρο ότι, και τους προσεχείς μήνες, θα επέλθει νέα μείωση στις συντάξεις κατά τουλάχιστον 20-30%.
Τα Μνημόνια έστησαν έναν μηχανισμό διαρκούς απομείωσης των συνταξιοδοτικών παροχών μέχρι το 2060! Στόχος τα επόμενα χρόνια είναι, σύμφωνα με το πρώτο Μνημόνιο (ν. 3845/2010, σελ. 1381), σύνταξη για όλους, «υπολογισμένη με βάση τα ελάχιστα απαιτούμενα μέσα διαβίωσης». Όλα τα μεγέθη, μετά τη σταδιακή αποχώρηση του κράτους από το σύστημα και την εγγύηση μόνον της βασικής σύνταξης των 360 ευρώ, θα βρίσκονται υπό διαρκή μείωση αναλόγως των εισπράξεων από τις εισφορές και του αριθμού των συνταξιούχων.
Γι' αυτό δεν πρέπει οι εκπρόσωποι της συγκυβέρνησης να ξαναπούν στον ελληνικό λαό ότι, υπό το καθεστώς των Μνημονίων, δεν θα ληφθούν νέα μέτρα μείωσης των συντάξεων και των άλλων προνοιακών παροχών. Η συνταξιοδοτική δαπάνη έχει καθοριστεί ποια είναι ως ποσοστό του ΑΕΠ και από πού προέρχεται, ήδη από το πρώτο Μνημόνιο και μέχρι το 2060! Είναι άλλο ζήτημα, αν αυτοί οι μηχανισμοί μόνιμης μείωσης καταργηθούν με νεώτερους νόμους.
Έτσι λοιπόν είναι προσχηματικός και παραπλανητικός ο τίτλος του νομοσχεδίου «Αντιμετώπιση της παραβατικότητας στην Κοινωνική Ασφάλεια...». Μεγάλες οι φιλοδοξίες του… Να χτυπήσει «με το κοντάρι τους ανεμόμυλους», αφού μεταθέτει την ευθύνη διάλυσης του Ασφαλιστικού Συστήματος στις ανεπαίσθητες συνέπειες της παραβατικότητας κάποιων πολιτών και παραγόντων των δομών απασχόλησης και συντάξεων.
Στη Γερμανία βρίσκονται ήδη υπό εξέταση 53.000 περιπτώσεις ιατρικών λαθροχειριών στα Ασφαλιστικά Ταμεία για τα έτη 2010-2011, όπως μας πληροφορεί έγκυρο δημοσίευμα του δημοσιογράφου Andreas Mihm της Allgemeine Zeitung στις 17-1-2013. Ο Γερμανός εκπρόσωπος δεν βγήκε να δυσφημήσει τη χώρα του και τους συμπατριώτες του ούτε η είδηση είναι κάθε μέρα στα κεντρικά γερμανικά δελτία ειδήσεων. Απλώς ανέφερε ότι το φαινόμενο δεν είναι γενικευμένο και ότι είναι αντιμετωπίσιμο. Και το θέμα έπαψε να απασχολεί την επικαιρότητα. Εμείς, με την αμετροέπεια και τον μνημονιακό ζήλο που μας διακρίνει, προσπαθούμε να καλύψουμε τις αληθινές πληγές του Ασφαλιστικού Συστήματος και «πιπιλίζουμε» διαρκώς την «καραμέλα» των απατηλών συντάξεων ως κύριο λόγο απομείωσης του ποσού τους.
Και βεβαίως ο περιορισμός της παραβατικότητας είναι σε σωστή κατεύθυνση, κυρίως στους νομούς όπου έδρασαν ισχυροί παράγοντες του μετανοημένου πολιτικού συστήματος. Και βεβαίως όλο το πλέγμα της αυστηροποίησης και της πειθαρχικής αντιμετώπισης των παραβατικών συμπεριφορών και η ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών για την καταπολέμηση της «μαύρης» ή αδήλωτης εργασίας πρέπει να λειτουργήσουν αποτελεσματικά. Και βεβαίως είναι σοβαρή η εξοικονόμηση των 420 εκατ. ευρώ, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, που θα έχει το σύστημα κατ' έτος όταν παταχθεί το φαινόμενο. Όμως όταν ένα σύστημα καταρρέει, δεν αιμοδοτείται, έχει διαρκείς απώλειες, σε ετήσια βάση, 6-7 δισ. ευρώ από την ανεργία και τη μείωση των μισθών, 2 δισ. ευρώ από τη «μαύρη», ανασφάλιστη, ελαστική και νεανική απασχόληση της εργασιακής «ειλωτείας» και 1,4 δισ. ευρώ από τον περιορισμό της κρατικής επιχορήγησης για το έτος 2013, τα όποια μέτρα εξορθολογισμού και πάταξης της παραβατικότητας δεν πρόκειται να επηρεάσουν τη βιωσιμότητά του.
Εξάλλου, η συρρίκνωση του ρόλου του ΟΑΕΔ, ο περιορισμός του σε διεκπεραιωτικά καθήκοντα υπέρ της ενίσχυσης του ρόλου των Ιδιωτικών Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας (ΙΓΕΕ) και των Εταιρειών Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ), υποβαθμίζει την κρατική πολιτική απασχόλησης και πάταξης της ανεργίας. Οδεύουμε, όπως επιτάσσει το Μνημόνιο, σε προϊούσα ιδιωτικοποίηση των πολιτικών απασχόλησης, κάτι που φαντάζει εντελώς ανώδυνο για το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, εμπερικλείει όμως μέγιστους κινδύνους για τους πολίτες. Το θεσμικό τέλος δύο ιστορικών Οργανισμών, του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και του Οργανισμού Εργατικής Εστίας, που είχαν σπουδαίο ρόλο στη στήριξη των κατώτερων εργατικών και συνταξιοδοτικών στρωμάτων, δείχνει ότι το μνημονιακό κράτος εγκαταλείπει την όποια κοινωνικότητα τού είχε απομείνει. Ο πολιτισμός, η αναψυχή, η διασκέδαση των εργατικών στρωμάτων, η λαϊκή στέγη, δεν αποτελούν πλέον γι' αυτό προτεραιότητα.
Αυτός ο προσανατολισμός προκύπτει ανάγλυφα και από το κεφάλαιο για τους ανάπηρους, που εξελίσσεται σε δράμα: Από την καθυστέρηση για τη συγκρότηση των Επιτροπών και από τη μνημονιακή δέσμευση για δραστική μείωση των αναπηρικών συντάξεων μέχρι την ακραία αναλγησία του άρθρου 66 του νομοσχεδίου, που ζητάει πίσω τις καταβληθείσες αναπηρικές συντάξεις, αν το ποσοστό αναπηρίας που θα τους αποδοθεί θα είναι κάτω από 67%. Το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι στο κενό. Ή μάλλον περιφέρεται σαν φάντασμα στα πολεμικά συντρίμμια του Μνημονίου. Ζητάει άλλοθι για τη συνολική καταστροφή που προξένησαν -και προξενούν ακόμη- οι μνημονιακές πολιτικές στην Ελλάδα, κυρίως στο κοινωνικό κράτος και όλα τα υποσυστήματά του. Άλλοθι που δεν πρέπει να του δοθεί."

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Διαβάζουμε στα "Νέα" ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ για τις offshore εταιρείες, οι οποίες ζουν και βασιλεύουν στην χώρα μας... "Ενα ολόκληρο σύστημα αποτελούμενο από δικηγορικά γραφεία, αχυρανθρώπους, επιχειρήσεις-βιτρίνες, μεσάζοντες που χειρίζονται μεγάλες λίστες πελατών και εξειδικευμένους παρόχους υπηρεσιών για υπεράκτιες εταιρείες συνεργάζονται σαν γρανάζια καλολαδωμένης μηχανής για τη σύσταση και τη λειτουργία των offshore, αλλά και για τη διατήρηση της ανωνυμίας των ιδιοκτητών", αναφέρει η εφημερίδα, η οποία προβαίνει σε αποκαλύψεις.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, για τους Έλληνες ιδιοκτήτες ένα μεγάλο μέρος των διαδικασιών περνάει από την Κύπρο. Όπως αναφέρει, ανάμεσα στους βασικούς μεσάζοντες περιλαμβάνεται η Horwath DSP Limited, μία εταιρεία "επαγγελματικών υπηρεσιών", όπως λέει στην ιστοσελίδα της, με έδρα τη Λευκωσία.
"Ένας εκ των ιδρυτών της, ο Ανδρέας Πιφάνης, μεσολάβησε το 2008 για την απόκτηση της Nalingsford Ltd με έδρα τις Βρετανικές Παρθένους Νήσους από την κοινοπραξία που μετείχε τότε στον διαγωνισμό για την κατασκευή του νέου αεροδρομίου Πούλκοβο στην Αγία Πετρούπολη, η οποία αποτελείτο από τρεις εταιρείες: τη μεγάλη ρωσική τράπεζα VTB, τον γερμανικό διαχειριστή αεροδρομίων Fraport AG και την Horizon Air, ελληνική εταιρεία συμφερόντων του Δημήτρη Κοπελούζου.
Τα ποσοστά με τα οποία συμμετείχαν οι τρεις αυτές εταιρείες στη Nalingsford Ltd ήταν 51%, 29% και 21% αντίστοιχα, ενώ ως διευθυντής της offshore εμφανιζόταν η Annex Ltd και ως γραμματέας η Klares Ltd. Οι δύο τελευταίες είναι «εταιρείες ειδικού σκοπού» της Horwath DSP, οι οποίες τοποθετούνταν σε δεκάδες υπεράκτιες εταιρείες στις θέσεις του διευθυντή και του γραμματέα. Ως εκ τούτου δεν εμφανίζονταν οι πραγματικοί δικαιούχοι. Οι έδρες των Annex και Klares βρίσκονταν σε ταχυδρομικές θυρίδες στο Νέβις, στις Δυτικές Ινδίες, μακριά από το χέρι των φορολογικών Αρχών και των αιτημάτων δικαστικών συνδρομών", σημειώνεται χαρακτηριστικά, και συνεχίζει το δημοσίευμα, λέγοντας πως "οι μετοχές της Nalingsford πέρασαν στην κατοχή των εταιρειών της κοινοπραξίας στις 11 Ιουλίου 2008, σχεδόν τρεις μήνες μετά την έναρξη του διαγωνισμού για την κατασκευή του νέου αεροδρομίου της Αγίας Πετρούπολης. Στις 16 Ιουλίου ο κ. Πιφάνης, με ηλεκτρονικό μήνυμα προς την εταιρεία που διατηρεί το αρχείο με τα έγγραφα των offshore στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους, ζητεί «επειγόντως πιστοποιητικό με επισημείωση και μετοχολόγιο με σφραγίδα από το επιμελητήριο». Λίγους μήνες μετά, και ενώ η διαδικασία δεν είχε ολοκληρωθεί, η Nalingsford εμφανίζεται ανενεργή, σύμφωνα με την ετήσια οικονομική αναφορά της Fraport, η οποία την περιέλαβε στις συνδεόμενες εταιρείες του ομίλου. Τελικά η κοινοπραξία κέρδισε τον διαγωνισμό.
Ακριβώς το ίδιο σχήμα, με την Annex στη θέση του διευθυντή και την Klares στη θέση του γραμματέα, χρησιμοποιήθηκαν από τον κ. Πιφάνη και στις περιπτώσεις άλλων οφσόρ ελληνικών συμφερόντων. Η εντολή που έδινε ο κύπριος μεσάζων προς την εταιρεία που τηρεί τα αρχεία των offshore ήταν να γίνει σύσταση υπεράκτιας «με τη συνήθη δομή», δηλαδή κάνοντας χρήση της Annex και της Klares".
Από τη Λεμεσό στις Παρθένους Νήσους
Ένας ακόμη μεσάζων για τη δημιουργία υπεράκτιων εταιρειών ελληνικών συμφερόντων φαίνεται πως είναι, σύμφωνα με τα στοιχεία της ICIJ, το δικηγορικό γραφείο του Ερμή Στυλιανίδη στη Λεμεσό. Από την αλληλογραφία του με την εταιρεία CTL που τηρεί αρχείο offshore στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους προκύπτει ότι ο ίδιος μεσολάβησε για τη δημιουργία της Easy Investments and Developments Ltd και της Rom Food Invest Ltd, οι οποίες συνδέονταν με τον κατασκευαστή Βασίλη Μουχτάρη και την εταιρεία Glavas & Sia με έδρα τα Βριλήσσια.
Από το Κολωνάκι στον Παναμά
Στα γρανάζια του συστήματος των offshore των Βρετανικών Παρθένων Νήσων περιλαμβάνεται και το δικηγορικό γραφείο του Χρήστου Πατσαλίδη, από τα μεγαλύτερα στην Κύπρο και με παράρτημα στην Αθήνα. Από τα στοιχεία που έχουν αναλυθεί φαίνεται πως επτά οφσόρ - οι Otoades Limited, Wenmont Ltd, Tarriston Ltd, Coyanosa Limited, Gaterland Ltd, Gridlestar Ltd και Hetland Ltd - έχουν δηλωθεί με έδρα τα γραφεία τής εν λόγω δικηγορικής εταιρείας στο Κολωνάκι. Στις έξι από αυτές ως μέτοχος εμφανιζόταν μια άλλη offshore με έδρα τον Παναμά, η Star Corporate Services SA. Το συγκεκριμένο εταιρικό σχήμα, δηλαδή μια υπεράκτια εταιρεία που εμφανίζεται ως μέτοχος μιας άλλης υπεράκτιας, από διαφορετικές δικαιοδοσίες οι οποίες δεν συνεργάζονται με τις ελληνικές φορολογικές Αρχές καθιστά την εξεύρεση των πραγματικών δικαιούχων ιδιαίτερα δύσκολη, αν όχι αδύνατη, αναφέρουν άνθρωποι με γνώση των οφσόρ μηχανισμών.
Από τη Λευκωσία στη Νήσο Γκέρνσι
Στο κάδρο των μεσαζόντων περιλαμβάνονται η Στάβη Κανάρη και η εταιρεία Fenchurch Corporate Services με έδρα τη Λευκωσία που χειρίστηκε τις υπεράκτιες εταιρείες Maximum Equities Limited και Courageous Co Ltd στις οποίες διευθυντής εμφανιζόταν ο Αχιλλέας Χατζηνίκος, πρώην πρόεδρος του Ταμείου Ανάπτυξης Νέας Οικονομίας (ΤΑΝΕΟ) του ΔΣ τής εταιρείας Ακρόπολις - Τεχνόπολις και της εταιρείας πληροφορικής Logic Dis.
Από τους πλέον βασικούς παράγοντες στο σύστημα των offshore ελληνικών συμφερόντων, που διατηρούσε πολύ καλή συνεργασία με την Fenchurch και άλλες κυπριακές εταιρείες του χώρου, είναι η Atlas Maritime Services Ltd και ο David Bird, οι πλέον συχνά συναντώμενοι μεσάζοντες για τη δημιουργία υπεράκτιων εταιρειών με τις οποίες συνδέονται Έλληνες. Σύμφωνα με τα στοιχεία που διέρρευσαν από αρχεία στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους, η Atlas εδρεύει στο χωριό Σαρκ της Νήσου Γκέρνσι, στη Μάγχη. Από εκεί ο κ. Bird σε συνεργασία με την κ. Κανάρη μεσολάβησαν για τη δημιουργία της Creadville Ltd στην οποία διευθυντής εμφανίζεται ο Εμμανουήλ Παπαδογιαννάκης ενώ ως διεύθυνσή του αναφέρεται στα στοιχεία της ICIJ μια οδός στο Μαρούσι, όπου στεγάζονται τα γραφεία μεγάλης ελληνικής βιομηχανίας.
Η εφημερίδα επικοινώνησε με τη γραμματεία της εταιρείας, η οποία απάντησε πως δεν υπάρχει κάποιος εργαζόμενος εκεί με αυτό το όνομα. Η Atlas χειριζόταν επίσης την υπεράκτια εταιρεία Astride Investments Ltd., με διευθυντές τους Κωνσταντίνο και Χριστόφορο Βαρβία, κύριους αντιπροσώπους της Western Union που εξειδικεύεται στις υπηρεσίες αποστολής χρημάτων στο εξωτερικό. Επιπλέον, η εταιρεία του κ. Bird μεσολάβησε για τις Banyan Properties Limited και Pressworth Limited της διάσημης για τη φιλανθρωπική της δράση Ασπας Γυφτοπούλου, για την Hydine Limited του ιδιοκτήτη κατασκευαστικής εταιρείας Μάριου Παπαθάνου και για πολλές ακόμη. Ολα τα στοιχεία μπορούν να αναζητηθούν στη διεύθυνση www. icij.org."

Πηγές ειδήσεων: "Τα Νέα", "Αυγή"