Πως θα πληρώσουμε εμείς και το 2ο κούρεμα ομολόγων / Καινούργια φορολόγηση στα φωτοβολταϊκά

Μπορεί ο υπουργός των Οικονομικών να χαρακτήρισε «πατριωτικό καθήκον»  την συμμετοχή των ελληνικών τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων στην επαναγορά χρέους, όμως φαίνεται ότι άλλες είναι οι (προσωρινές) βουλές των ελλήνων τραπεζιτών.

Στην συνάντηση που θα έχουν  το μεσημέρι οι εκπρόσωποι της Ένωσης  Ελληνικών Τραπεζών με τον Γιάννη Στουρνάρα θα εξηγήσουν στο υπουργό ότι υπό τις υπάρχουσες συνθήκες και χωρίς αλλά ανταλλάγματα που θα τους εξασφαλίσουν είναι σχεδόν απίθανο να ενταχθούν στο πρόγραμμα επαναφοράς των ομολόγων. 

Με δεδομένο ότι η πώληση τίτλων που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους είναι κρίσιμη για την επιτυχή ολοκλήρωση της διαδικασίας της επαναγοράς, οι τραπεζίτες θα παρουσιάσουν στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης μία συμβιβαστική πρόταση, που από τη μία πλευρά θα εξασφαλίζει την επαρκή συνεισφορά των ελληνικών ομίλων στο νέο «κούρεμα» και από την άλλη θα περιορίζει τις κεφαλαιακές τους ανάγκες, σε βαθμό που να επαναφέρει την καθαρή τους θέση σε θετικό έδαφος.

Το ερώτημα είναι ποιο θα είναι το επιχείρημα του έλληνα υπουργού καθώς τραπεζίτες και επικεφαλής των ασφαλιστικών ταμείων φοβούνται δεκάδες αγωγές εναντίον τους από μετόχους και σφαλισμένους στην περίπτωση που υποχωρήσουν και ενταχθούν στο εθελοντικό κούρεμα.

Τώρα όσον αφορά τα ασφαλιστικά ταμεία ο κ. Στουρνάρας δήλωσε ότι «τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ειδική περίπτωση, ανήκουν στη γενική κυβέρνηση, είναι μία ή άλλη η συμμετοχή τους, ας αποφασίσουν μόνα τους». Μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας εάν συμμετέχουν στο πρόγραμμα επαναγοράς θα έχουν θα έχουν σχεδόν όλα τα επικουρικά ταμεία όπως επίσης και κάποια ταμεία κυρίας ασφάλισης όπως για παράδειγμα των αυτοαπασχολουμένων (γιατρών, δικηγόρων κλπ).

Χρονικά περιθώρια δεν υπάρχουν καθώς το πρόγραμμα επαναφοράς των ομολόγων θα πρέπει να ολοκληρωθεί έως τις 12 Δεκεμβρίου προκειμένου στην συνέχεια να εκταμιευθεί η δόση των 32 δισ ευρω. Το ζήτημα που τίθεται επιτακτικά είναι τι θα γίνει στην περίπτωση που δεν πετύχει το πρόγραμμα επαναγοράς των ελληνικών ομολόγων. Ερωτηθείς για το αν υπάρχει Plan B ο υπουργός Οικονομικών απήντησε πως «ναι, υπάρχει Plan B» και παρέπεμψε στην πρόταση της ανακοίνωσης του Eurogroup.   Ερωτηθείς πιεστικά από τους δημοσιογράφους για το εάν θα πρέπει να συμμετάσχουν οι τράπεζες στην επαναγορά χρέους, επαναδιατύπωσε πως «η διαδικασία είναι εθελοντική».

Σύμφωνα με τον υπουργό η επαναγορά χρέους «είναι εθελοντική και τονίζει ότι , πρέπει να πετύχει. «Είναι θέμα αξιοπιστίας της χώρας» εξηγεί ο ίδιος σε κατ ιδίαν συνομιλίες του. 

Ο υπουργός κατά την διάρκεια χθεσινής  συνέντευξης τύπου που έδωσε στους δημοσιογράφους επανέλαβε πολλές φορές την ανάγκη για συμμετοχή όλων στην επαναγορά χρέους, σε τόνο που είχε τον χαρακτήρα της έκκλησης. Άφησε να εννοηθεί ότι από την επιτυχία της επαναγοράς χρέους εξαρτάται και η τελική απόφαση για την καταβολή της πρώτης δόσης (34,4 δισ. ευρώ) που προσδιόρισε για τις 13 Δεκεμβρίου.

Τα ομόλογα βρίσκονται στις υψηλότερες τιμές από την ημερομηνία που εκδόθηκαν, οπότε ο κάθε επενδυτής μπορεί να εκτιμήσει τα υπέρ και τα κατά, σημείωσε σχετικά ο γενικός διευθυντής του ΟΔΔΗΧ, Βασίλης Μαστρόκαλος. Ωστόσο, υπογράμμισε ότι τα χρήματα που είναι εξασφαλισμένα γι' αυτόν τον σκοπό είναι συγκεκριμένα και εάν προσέλθουν όλοι οι επενδυτές για να συμμετάσχουν στο εγχείρημα θα λειτουργήσει η αρχή "όποιος πρόλαβε πήρε". Επανέλαβε ότι η προσφορά γίνεται σε ιστορικά υψηλή τιμή για τα ελληνικά ομόλογα, τα οποία, ως γνωστόν, προέκυψαν από το PSI.

Οι τιμές της επαναγοράς ομολόγων είναι υψηλότερες από τις τιμές που έγραψαν στα βιβλία τους οι τράπεζες όταν τα απέκτησαν, δηλαδή όταν εκδόθηκαν.  Την ημέρα έκδοσης (12/3) η μεσοσταθμική τιμή ήταν στο 25% της ονομαστικής αξίας, το καλοκαίρι έπεσε έως το 14% και αυτές τις ημέρες βρίσκεται στο 28-29%. Πρόσθεσε με νόημα ότι η διαδικασία είναι ανοιχτή για όλους αλλά και ότι θα τηρηθεί μια σειρά προτεραιότητας. Ο ίδιος παραδέχθηκε ότι ενδεχομένως το ποσό που θα χρειαστεί για την επαναγορά χρέους  να φτάσει στα 10 δισ. ευρώ (θα εξαρτηθεί από την τελική συμμετοχή).

Ο Γ. Στουρνάρας αναφέρθηκε σε μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα:

•    η εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών όπως για παράδειγμα το φορολογικό νομοσχέδιο, ο γενικός γραμματέας εσόδων και η υλοποίηση των προαπαιτούμενων
•     το Πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο όπως τόνισε ο υπουργός έχει καθυστερήσει σημαντικά.

Σχόλιο: Αλήθεια η "υποχρεωτικά εθελοντική" συμμετοχή στο πρώτο κούρεμα δεν ήταν "πατριωτική θυσία" των ταμείων και των τραπεζών (έστω και αν οι δεύτερες γλύτωσαν εν μέρει στο τέλος); Καλύτερα λοιπόν ν' αφήσουμε στην άκρη τα βαριά - και κούφια συννάμα λόγια. Ο θυμόσοφος λαός λέει "κάποιο λάκκο έχει η φάβα" και έχει δίκιο. Να λοιπόν που η επαναγορά ομολόγων (το δεύτερο "κούρεμα" που είχε προαναγγελθεί εδώ) αφορά (προς το παρόν τουλάχιστον) πάλι τους ίδιους δηλ. τις κρατικοδίαιτες τράπεζες και τα πολύπαθα ασφαλιστικά μας ταμεία. Το τρομερό αντίκτυπο που είχε σ' αυτά το 1ο κούρεμα το έχουμε αναλύσει (και αξίζει να διαβαστεί εδώ). Οι συνέπειες του είναι (εκ νέου) μειωμένες συντάξεις και εφάπαξ, τα οποία θα μειώνονται συνεχώς στο μέλλον, δεδομένης της ανεργίας και της υπογεννητικότητας μέχρι να εξαφανιστούν ή να καταστούν τόσο χαμηλά ώστε να μην προσφέρουν ούτε τ' απολύτως απαραίτητα στους δικαιούχους τους.

Αν λοιπόν το πρώτο "κούρεμα" είχε τέτοιο αντίκτυπο - φανταστείτε τι έχει να γίνει στο 2ο. Να θυμίσουμε βέβαια ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τελικώς κατέληξε να "καλύψει τη χασούρα" για τις τράπεζες - έστω και με βαριά ανταλλάγματα (δείτε τα εδώ). Τα ασφαλιστικά ταμεία όμως (παρά τις αρχικές υποσχέσεις Βενιζέλου και των πέριξ εμπλεκομένων) έμειναν "εκτός νυμφώνος" και πλήρωσαν μέγαλο κομμάτι του λογαριασμού.

Θα περίμενε βέβαια κανείς να παρουσιαστεί ως αρχικός συμμέτοχος στο πρόγραμμα μια από τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες ή η ΕΚΤ, οι οποίες ωφελήθηκαν πολλαπλώς από τα ελληνικά ομόλογα, κερδίζοντας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, με την περίπτωση της ΕΚΤ να είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αφού έχει "μη κερδοσκοπικό" χαρακτήρα, παίζοντας όμως ανάλογα παιχνίδια εις βάρος της χώρας μας.

Είμαστε σίγουροι βέβαια ότι οι διευθύνοντες των ασφαλιστικών ταμείων θα αρνηθούν αρχικά, αλλά θ' αντέξουν στις πιέσεις; Ο Στουρνάρας (το κύριος παραλείπεται από τούδε και στο εξής) εξήγησε πως έχουν τα πράγματα: "τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ειδική περίπτωση, ανήκουν στη γενική κυβέρνηση" που σημαίνει ότι "προκειμένου να μην πληρώσει η ΕΚΤ πολλά, θα συμμετάσχουν έστω και με το ζόρι". Σε κάποιες περιπτώσεις τα πράγματα είναι απλά (το ΙΚΑ π.χ. είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση όπου υπάρχει ως διοικητής ο γνωστός κ. Ροβέρτος Σπυρόπουλος και η πρόσφατη δήλωσή του δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για τη στάση του στο θέμα). Αφήστε που αν συμμετάσχουν και οι τράπεζες στο 2ο κούρεμα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χρειαστούν επιπλέον χρήματα για να "επανα-επανάκεφαλαιοποιηθούν", τα οποία θα δανειστεί μάλλον η χώρα μας (πάλι). Ο αγώνας είναι μακρύς και δύσκολος για όλους...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Όταν προεκλογικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ των προτάσεών τους για την οικονομία έθεταν και θέμα φορολόγησης κατά 1% του τζίρου των επιχειρήσεων, έπεσε φωτιά να τους κάψει - πράγμα μάλλον αναμενόμενο αφού υπάρχουν πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις που λειτουργούν με ελάχιστο κέρδος και βασίζονται στον όγκο του τζίρου τους για να επιβιώσουν. Σήμερα, όμως, που η τρικομματική κυβέρνηση αποφάσισε, διέταξε και επέβαλε έκτακτη εισφορά  25%-35% επί του τζίρου των φωτοβολταϊκών (πλην οικιακών), δεν άνοιξε ρουθούνι!
Η έκτακτη εισφορά θα έχει, μάλιστα, αναδρομικό χαρακτήρα ενώ θα ισχύσει για δυο, τουλάχιστον, χρόνια με υπουργικό δικαίωμα για επέκτασή της κατά έναν ακόμα χρόνο - σε επιχειρήσεις οι οποίες έτσι κι αλλιώς επιβαρύνονται με φόρο (εταιρικό και μερισμάτων) της τάξης του 40% επί των κερδών.
Όπως καταγγέλλει ο Σύνδεσμος Εταιριών Φωτοβολταϊκών (ΣΕΦ) η επιβολή της έκτακτης εισφοράς δεν αποτελούσε καν αίτημα της Τρόικας (όπως και πολλά πράγματα εξάλλου), ενώ την αντίθεσή του στην επιβολή έκτακτης εισφοράς στα φωτοβολταϊκά επαναβεβαίωσε πρόσφατα και ο Επίτροπος Oettinger με επιστολή του στον ΣΕΦ όπου μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι «Τέτοια μέτρα αναδρομικού χαρακτήρα πρέπει, κατά την άποψη μας, να αποφεύγονται πάση θυσία, καθώς υποσκάπτουν την εμπιστοσύνη των επενδυτών». Βέβαια δεν είναι ο μόνος επίτροπος που αντιδράει στις κυβερνητικές πρακτικές (το ίδιο εξάλλου δεν έκανε και ο επίτροπος Εργασίας για τις αλλαγές στα εργασιακά;).
Το περίεργο είναι ότι η κυβέρνηση που κάνει τα αδύνατα δυνατά για να δώσει γη και ύδωρ σε κάθε επίδοξο επενδυτή, καταστρατηγώντας κάθε έννοια προστασίας του περιβάλλοντος και κάνοντας κουρελόχαρτο τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό, επιφυλάσσει μια τελείως διαφορετική αντιμετώπιση για τον κλάδο των φωτοβολταϊκών και μόνο!
Είναι άλλωστε η δεύτερη φορά μέσα σε πέντε μήνες που το ΥΠΕΚΑ παίρνει μέτρα σε βάρος των φωτοβολταϊκών στο όνομα της «σωτηρίας» της αγοράς ενέργειας, χωρίς, βεβαίως να γίνεται συζήτηση για καμιά άλλη τεχνολογία, για το χαράτσι μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και αγνοώντας ακόμα και τις προτάσεις της ΡΑΕ.
Η φορολόγηση βέβαια σε μια αγορά που ξεκίνησε άναρχα, λειτούργησε οπορτουνιστικά και βασίστηκε στις υψηλές επιδοτήσεις και αποδόσεις (εις βάρος της ΔΕΗ και ημών) ήταν μάλλον αναμενόμενη (και δίκαιη κατά την άποψή μας) αλλά και το 25%-35% είναι πολύ - όπως και να το κάνουμε...

Πηγές ειδήσεων: "Πρώτο Θέμα", "Ποντίκι"

Λεπτομέρειες για τη συμφωνία καταβολής της δόσης και το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων - κέρδη και ζημιές / Γιατί κόβεται το αφορολόγητο των παιδιών κατά την κυβέρνηση

Είδηση και σχόλια: ΔΝΤ και ευρωπαίοι εταίροι  κατέληξαν στην πρόβλεψη πως το Ελληνικό χρέος  μπορεί να μειωθεί στο 124% του ΑΕΠ ως το 2020, με προοπτική να πέσει κάτω και από 110% το 2022, εγκαταλείποντας όμως το στόχο του 120% που αποδείχτηκε ανέφικτος.

Το ΔΝΤ έβαλε νερό στο  κρασί του, χαλαρώνοντας το στόχο  και αποσύροντας την απαίτηση για νέο κούρεμα, αλλά η διάσταση απόψεων με τους Ευρωπαίους παραμένει και αποκαλύπτεται από τις δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρντ που έκανε λόγο για  «δέσμευση των ευρωπαίων εταίρων» πως θα εξασφαλίσουν την επίτευξη των στόχων, και όχι για δέσμευση της Ελλάδας πως θα το καταφέρει.

Και έτσι πάντως, ΔΝΤ και  ΕΕ κάνουν -για την ώρα- «σκόντο» στην Ελλάδα αυτομάτως περί τα 8 δισ. ευρώ για την προσεχή οκταετία, θέτοντας όμως όρους ή προϋποθέσεις για μέτρα ταχείας μείωσης  του χρέους στη διετία 2021-2022 (πράγμα που προφανώς είναι αδύνατο να συμβεί, ακόμα και ως θεωρητικό σενάριο). Αυτό καταδεικνύει τη διαφωνία που υπάρχει ανάμεσα στις δύο πλευρές (δεν αναφέρουμε τη χώρα μας - η οποία ήταν σα να μην υπήρχε στις διαπραγματεύσεις και δεν παρουσίασε καν μια πρόταση ή σχέδιο λύσης).

Το πλαίσιο της συμφωνίας  προβλέπει σημαντικές διευκολύνσεις  προς τη χώρα μας, αλλά και μια νέα  σκληρή δοκιμασία για υψηλά πρωτογενή  πλεονάσματα (πάνω και από 4% του ΑΕΠ  σταδιακά) που θα καταλήγουν στην πληρωμή του χρέους, χωρίς να εξασφαλίζεται πως θα συντρέχουν και αντίστοιχα υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης που θα διευκολύνουν σε κάτι τέτοιο. Αυτό σημαίνει ότι χωρίς ανάπτυξη τα πρωτογενή πλεονάσματα θα πρέπει να βρεθούν από άλλους πόρους, πράγμα που προφανώς σημαίνει φορολόγηση και μείωση εξόδων (βλ. υγεία, παιδεία, μείωση μισθών) αφού οι αποκρατικοποιήσεις και η εκποίηση της κρατικής περιουσίας κάποτε θα τελειώσουν. Με τις δε τρέχουσες τιμές τα έσοδα που θα εισπραχθούν από τέτοιες δράσεις θα είναι ελάχιστα, ενώ παράλληλα με την κίνηση αυτή δε θα μπορεί να υπάρξει και η αναγκαία κρατική ώθηση για την πολλαπλώς ζητούμενη ανάπτυξη...

Τα εργαλεία που προσφέρουν στην Ελλάδα οι χώρες της ευρωζώνης  και το Eurogroup, προς το παρόν  είναι:

-          Νέα μείωση των επιτοκίων δανεισμού για λεφτά του πακέτου βοήθειας από την ΕΕ έως 150 μονάδες βάσης. Αυτό μεταφράζεται σε μια ελάφρυνση περίπου 600 εκατ. ευρώ το χρόνο από τόκους (έως 5 δισ. ευρώ στην οκταετία) που θα έπρεπε να τα πληρώνει η χώρα μας στους δανειστές της. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι στην πλήρη διάσταση του πακέτου οι εταίροι μας χάνουν χρήματα. Τα αρχικά επιτόκια δανεισμού υπερκαλύπτουν τη "χασούρα" που θα υποστούν μέχρι το τέλος του πακέτου. Προφανώς θα ήταν καλύτερα να ήταν εξαρχής μικρότερα.

-          Προοπτική μεγαλύτερης μείωσης στο επιτόκιο των δανείων, σχεδόν 0,5 μονάδας πάνω από το euribor, αν και εφόσον όμως η χώρα μας επιτύχει δημοσιονομικά πρωτογενή πλεονάσματα της τάξεως του 4,5% το χρόνο (σχεδόν 9 δισ. ευρώ δηλαδή). Θα είναι η επιβράβευση επειδή με τα πρωτογενή πλεονάσματα αυτά, θα πείσει ότι μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της και ταχύτερα από ό,τι της εζητείτο. Είναι μια σωστή πρόταση τη λάθος στιγμή αφού κάτι τέτοιο θα είναι δύσκολο να συμβεί χωρίς περαιτέρω φτωχοποίηση των Ελλήνων. Αν είχε εφαρμοστεί αρχικά σε συνδυασμό με ελαφρύτερο πρόγραμμα τα πράγματα θα είχαν μια προοπτική.

-          ΕΚΤ και ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες θα αποδώσουν στη χώρα μας περίπου 60 δισ. ευρώ, εισπράττοντας για ομόλογα  που κατέχουν μόνο το (χαμηλό) κόστος αγοράς τους και όχι την ονομαστική αξία που θα έπρεπε να πληρώσει η χώρα μας στη λήξη τους. Μια τέτοια εξέλιξη θα σημάνει «χάρισμα» χρέους ύψους 9,5-11 δισ. ευρώ, αν και η άρνηση μέχρι την τελευταία στιγμή της γερμανικής κεντρικής τράπεζας στη λήψη μιας τέτοιας απόφασης ίσως εγκυμονεί και κινδύνους στην εφαρμογή της. Είναι το "κούρεμα" του "κρατικού τομέα" το οποίο θα έπρεπε να είχε συμβεί εξαρχής - πόσα και πόσα χρήματα δεν έχουν πληρωθεί για ομόλογα που αγοράστηκαν στο 30-40% και πληρώθηκαν στο ακέραιο, την εποχή που οι δανειστές δε μας επέτρεπαν να χρησιμοποιήσουμε τα δανεικά για να τα πληρώσουμε εμείς απευθείας; Θα μπορέσει επίσης η "μαντάμ Μέρκελ" να πείσει τις τράπεζές της να συμμετέχουν όταν κάτι τέτοιο θα είναι πλήρως εθελοντικό; Αυτό το λέμε θεωρώντας ότι η ΕΚΤ θα συμμετάσχει όντως στο πρόγραμμα.

-          Επεκτείνεται η ωρίμανση των διμερών δανείων αλλά και των δανείων από τον EFSF κατά 15 χρόνια. Ακόμη αναβάλλονται οι πληρωμές των επιτοκίων στα δάνεια του EFSF κατά 10 έτη. Η μόνη σίγουρη λύση - με άγνωστα ανταλλάγματα βέβαια...

-          Επαναγορά χρέους από την διεθνή αγορά ομολόγων σε πολύ χαμηλές τιμές (έως 35% της αξίας τους), με κέρδος τα 2/3 του κόστους που θα είχε να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο στη λήξη τους. Ο ιδιωτικός τομέας κατέχει ελληνικά ομόλογα αξίας 60 δισ. ευρώ, αλλά αν αγοραστούν στην τρέχουσα τιμή που πιάνουν στην αγορά, δεν θα κοστίσουν πάνω τα 20-25 δισ. και η χώρα μας θα γλιτώσει χρέος 35-40 δισ. Το σχέδιο προβλέπει προνομιακό δανεισμό από τον EFSF για αγορά ομολόγων «κοψοχρονιά», αλλά κινδυνεύει να μείνει «στα χαρτιά» αν οι κάτοχοι των ομολόγων προτιμήσουν να τα διακρατήσουν αντί να τα ξεφορτωθούν, ποντάροντας πως είτε θα ανέβει η αξία τους αν τεθεί σε εφαρμογή ένα κυβερνητικό πρόγραμμα μαζικών αγορών, είτε στο τέλος η Ελλάδα θα τα πληρώσει όλα στο ακέραιο στη λήξη τους με τη στήριξη των εταίρων της, για να αποφύγει τη χρεοκοπία. Αυτό κρύβει νέο δανεισμό και είναι μια κίνηση με ρίσκο. Παρόλα αυτά είναι αναγκαία...

Το τελευταίο  στοιχείο είναι και το πλέον επίφοβο  για τη συνολική συμφωνία, αφού η  Κριστίν Λαγκάρντ αποκάλυψε πως  το πρόγραμμα πρέπει να ξεκινήσει  άμεσα και αν επιτύχει, τότε θα συγκληθεί τα ΔΣ του ΔΝΤ για να ληφθεί η απόφαση επικύρωσης όσων συμφωνήθηκαν στην μαραθώνια συνεδρίαση του Eurogroup. Αυτό σημαίνει ότι πέραν από τη θριαμβολογία το μόνο σίγουρο είναι η δόση των 31,5 δις, η οποία στην πλειοψηφία της θα δοθεί για τις τράπεζες και έπρεπε να είχε περάσει στα χέρια μας από τον Αύγουστο. Επίσης αυτή θα πάει σ' ένα ειδικό και ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ελεγχόμενο λογαριασμό - πράγμα ΑΤΙΜΩΤΙΚΟ για οποιαδήποτε χώρα... Και η ίδια τόνισε όμως πως «όσο λιγότερο μιλάμε για το θέμα, τόσο το καλύτερο για να μην ανέβουν οι τιμές».

Με ή χωρίς ανάπτυξη πάντως, αν και εφόσον εφαρμοστούν οι συμφωνίες που πρέπει να περάσουν και από 17 κοινοβούλια των κρατών μελών της ευρωζώνης, η χώρα θα πιέζεται για μια δεκαετία ακόμα να επιτύχει πλεονάσματα και το στοίχημα φαντάζει αβέβαιο. Πολλά θα κριθούν από τις αρχές κιόλας του 2013. Μόνο ασφαλές κέρδος φαντάζει όμως ότι προς το παρόν οι δανειστές δεν εγκαταλείπουν προς το παρόν τη συζήτηση και τη μάχη για την αποφυγή της χρεοκοπίας της Ελλάδα.

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Όπως φαίνεται η κυβέρνηση έχει πάψει έχει σοβαρές δικαιολογίες για οτιδήποτε κάνει. Τελευταίο παράδειγμα η κατάργηση του αφορολογήτου για τα παιδιά. Η αιτιολογία "είναι ότι στις κρίσιμες περιστάσεις που διέρχεται η χώρα και δεδομένης της έλλειψης πόρων για το κράτος, θα πρέπει  να υπάρξει ειδική μέριμνα και στήριξη για όλα τα νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα, ασχέτως του αν έχουν ένα, δύο  ή περισσότερα παιδιά". Άρες, μάρες, κουκουνάρες δηλαδή. Τα νοικοκυριά που έχουν δύο παιδιά και ο μισθός των γονιών έχει μειωθεί στο μισό ή στο καθόλου, έχουν δηλαδή την ίδια ανάγκη από αυτό των ανίστοιχων άτεκνων ή των εργένηδων; Δεν έχουν επιπλέον ανάγκη στήριξης δεδομένου τα έξοδα των παιδιών είναι πάγια; Τι θα πρέπει να κάνουν οι γονείς; Να στείλουν τα παιδιά τους στα φανάρια; Και για να μιλήσουμε στη γλώσσα που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι μιλάει η ΝΔ, πως θα συνεχιστεί το έθνος με δείκτη γεννήσεων γύρω στο 1; Πως θα πληρωθούν οι συντάξεις του αύριο; Μάλλον πολύ παντεσπάνι τρώνε στο υπουργείο Οικονομικών και σαν άλλες Μαρίες Αντουανέτες, περί άλλων τυρβάζουν...

Πως πήγε περίπατο το σχέδιο ελάφρυνσης των καταναλωτικών δανείων / Τι σημαίνουν οι αλλαγές για τα εργασιακά για τον ιδιωτικό τομέα

Το ζήτημα των δανείων και των υπέρογκων τόκων τα οποία επιβάλονται σε αυτά είναι υπαρκτό εδώ και αρκετά χρόνια, ακόμα και προ κρίσης. Όπως ήταν όμως αναμενόμενο, με την επιβολή των Μνημονίων στην χώρα μας, το πρόβλημα γιγαντώθηκε. Θα περίμενε κανείς ότι με την παροχή κρατικών ενισχύσεων στις τράπεζες (για τις οποίες εξάλλου θα πάει η πλειοψηφία του πακέτου των 31,5 δις όταν έρθει όπως αναλύουμε εδώ), θα υπήρχε μια κάποια ρύθμιση προ όφελος αυτών που βρέθηκαν σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση από τις περικοπές και την ραγδαία αύξηση της ανεργίας. Δυστυχώς όμως η κυβέρνηση αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων αφού υπέκυψε στις πιέσεις των τραπεζιτών όπως φαίνεται στο ρεπορτάζ της εφημερίδας "Παρόν":

"H μοναδική, ίσως, ουσιαστική πρόταση για ελάφρυνση όσων εξυπηρετούν καταναλωτικά δάνεια και χορηγήσεις μέσω πιστωτικών καρτών με πολύ υψηλά επιτόκια κατάφεραν να «θάψουν» οι τραπεζίτες!  Το σχέδιο ελάφρυνσης όσων εξυπηρετούν στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, που ανακοινώθηκε από το υπουργείο Ανάπτυξης, είναι μόνο ένα... «πακέτο ημίμετρων» που εξυπηρετεί τις τράπεζες, αλλά δεν παρέχει σοβαρές «ανάσες» στους καταναλωτές ούτε και αντιμετωπίζει το τεράστιο πρόβλημα το οποίο δημιουργεί η κατάρρευση των αξιών των κατοικιών, σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τα δάνεια που χορηγήθηκαν για την αγορά τους.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Π», στο πλαίσιο της συζήτησης των τραπεζιτών με το υπουργείο Ανάπτυξης για τα μέτρα ανακούφισης των δανειοληπτών, από την πλευρά του υπουργείου είχε διατυπωθεί μια ουσιαστική πρόταση για ελάφρυνση όσων εξυπηρετούν δάνεια καταναλωτικής πίστης με επιτόκια που ξεπερνούν και το 20%, όταν πρόκειται για χορηγήσεις μέσω καρτών: να ρυθμίζονται αυτά τα δάνεια υπό προϋποθέσεις, για όσους έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, με επιτόκιο όχι υψηλότερο από το δικαιοπρακτικό, δηλαδή 6,5%.

Αυτό θα έδινε ουσιαστική ανακούφιση στους δανειολήπτες, αλλά θα αποτελούσε και μια «σιωπηλή» ευθυγράμμιση του θεσμικού πλαισίου με τη νομολογία των δικαστηρίων, που έχουν κατ' επανάληψη κρίνει παράνομα τα επιτόκια των καταναλωτικών δανείων, στο βαθμό που ξεπερνούν το δικαιοπρακτικό επιτόκιο δανεισμού μεταξύ των ιδιωτών. Οι τράπεζες αντέδρασαν με σφοδρότητα σε αυτήν την πρόταση, παρότι γνωρίζουν καλά ότι με τα τρέχοντα επιτόκια της καταναλωτικής πίστης τα προβληματικά δάνεια αυτής της κατηγορίας είναι αδύνατο να καλυφθούν από τους πελάτες τους και θα συνεχίσουν να αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς. Το υπουργείο «συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις» της Ένωσης Τραπεζών και η πρόταση τέθηκε στο... χρονοντούλαπο.

Η τελική πρόταση που ανακοινώθηκε από το υπουργείο προβλέπει ρύθμιση μόνο στεγαστικών δανείων και ενυπόθηκων καταναλωτικών, με προϋποθέσεις που οδηγούν σε εξαίρεση των περισσότερων δανειοληπτών με οικονομικές δυσκολίες: για να επωφεληθούν από τη ρύθμιση θα πρέπει το εισόδημά τους να μην ξεπερνά τα 25.000 ευρώ, να έχει μειωθεί τουλάχιστον κατά 35% από το 2010, αλλά και η αξία του ακινήτου να μην ξεπερνά τα 180.000 ευρώ.

Ο ίδιος ο τρόπος ρύθμισης αυτών των δανείων παρέχει μόνο απατηλή ελάφρυνση των δανειοληπτών: για τέσσερα χρόνια θα πληρώνουν δόσεις μόνο για τους τόκους, με χαμηλό επιτόκιο (1,5%). Όμως, «κούρεμα» της αξίας του δανείου δεν προβλέπεται. Επιπλέον, μετά την πάροδο της τετραετίας, όσα έχει «χάσει» πρόσκαιρα η τράπεζα θα συνεχίσουν να βαρύνουν τον δανειολήπτη, αφού η διαφορά των τοκοχρεολυσίων της περιόδου χάριτος θα προστίθεται στο κεφάλαιο του δανείου, το οποίο θα πρέπει να εξυπηρετηθεί στο ακέραιο, με παράταση της διάρκειάς του.

Λογιστικά αυτή η λύση είναι επωφελής για τις τράπεζες, σε μια περίοδο όπου ένα στα πέντε στεγαστικά έχουν «κοκκινίσει»: τα δάνεια που θα ρυθμίζονται θα λογίζονται από τις τράπεζες ως κανονικά εξυπηρετούμενα και δεν θα υποχρεώνονται να σχηματίζουν πλήρεις προβλέψεις για επισφάλεια, μειώνοντας τα ίδια κεφάλαιά τους. Όμως, ο δανειολήπτης στο τέλος της περιόδου χάριτος, όπου δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα έχει καταφέρει να βελτιώσει θεαματικά την οικονομική του θέση, θα βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα ογκώδες δάνειο, που συνάφθηκε όταν είχε πολύ υψηλότερα εισοδήματα.

Επιπλέον, θα πρέπει να εξυπηρετήσει ένα δάνειο αστρονομικού ύψους, σε σχέση με την «καχεκτική» αξία που θα εξακολουθεί να έχει το ακίνητό του, ύστερα από τέσσερα χρόνια. Τα στεγαστικά δάνεια της «χρυσής περιόδου» 2004-2009 έχουν συναφθεί με βάση τις ιστορικά υψηλές τιμές των κατοικιών στην Ελλάδα («φούσκα» ακινήτων) και στις περισσότερες περιπτώσεις οι δανειολήπτες σήμερα καλούνται να εξυπηρετούν δάνεια πολύ μεγαλύτερα από την πραγματική αξία των ακινήτων. Σε άλλες χώρες (ΗΠΑ, Ισλανδία) η λύση που δόθηκε σε αυτό το πρόβλημα ήταν απλή: τα δάνεια «κουρεύτηκαν» για να ευθυγραμμισθούν με την αγοραία αξία των ακινήτων! Στην Ελλάδα τέτοιες λύσεις ούτε καν συζητούνται και απλώς το πρόβλημα επιχειρείται να «κλωτσηθεί» στο μέλλον, με μια λύση που απλώς προστατεύει τις τράπεζες από επισφάλειες και σχηματισμό προβλέψεων, παρατείνοντας, χωρίς ορατή διέξοδο, την αγωνία του δανειολήπτη.

Το σχέδιο του υπουργείου είναι εξαιρετικά άτολμο και όσον αφορά την εξαίρεση από τις προβλέψεις του όλων όσοι ασκούν ελεύθερο επάγγελμα, καθώς καλύπτονται μόνο οι μισθωτοί και οι «μπλοκάκηδες», που απασχολούνται μόνο σε ένα εργοδότη. Ο Δ. Σπυράκος, τέως γ.γ. Καταναλωτή, είχε παρουσιάσει πριν από μήνες μια ρύθμιση που θα επέτρεπε σε όσους ασκούν επάγγελμα, αλλά δεν απασχολούν περισσότερους από δύο υπαλλήλους, να ενταχθούν στις πρόνοιες του νόμου Κατσέλη. Αυτή η ρύθμιση «ενταφιάσθηκε» από τους τότε υπουργούς Οικονομικών και Εργασίας, Βενιζέλο και Κουτρουμάνη, ενώ και η νέα πρόταση του υπουργείου για τα στεγαστικά και τα ενυπόθηκα δάνεια εξαιρεί αυτήν την πολύ μεγάλη κατηγορία δανειοληπτών.

Μια «παγίδα» της ρύθμισης, που επισημαίνουν νομικοί με εμπειρία σε τραπεζικά θέματα, είναι το ενδεχόμενο να αποδεχθούν καταναλωτές, οι οποίοι εξυπηρετούν δάνεια χωρίς εξασφαλίσεις, να τα μετατρέψουν σε ενυπόθηκα, προκειμένου να υπαχθούν στην «ευνοϊκή» ρύθμιση.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, προειδοποιούν νομικοί, ο δανειολήπτης χάνει τη δυνατότητα να αμφισβητήσει στα δικαστήρια τη νομιμότητα της οφειλής του (λόγω παράνομων επιτοκίων και καταχρηστικών χρεώσεων), ενώ, αν δεν καταφέρει να αποπληρώσει ομαλά το δάνειό του, κινδυνεύει με απώλεια αμέσως του ακινήτου του. «Η μετατροπή των καταναλωτικών δανείων χωρίς εξασφαλίσεις σε ενυπόθηκα είναι το όνειρο κάθε τραπεζίτη. Και η κυβέρνηση τους διευκολύνει να το πραγματοποιήσουν», λέει χαρακτηριστικά έμπειρος νομικός.

Με τη ρύθμιση, τέλος, προτείνεται η αναστολή των πλειστηριασμών ακινήτων για χρέη στις τράπεζες μέχρι και το τέλος του 2013. Αυτή η διευκόλυνση δεν έχει πολύ μεγάλη αξία για όσους χάνουν τις περιουσίες τους, αφού οι τράπεζες προχωρούν κανονικά τις διαδικασίες των κατασχέσεων, αλλά απλώς αναβάλλουν για το μέλλον το τελικό στάδιο, δηλαδή τον πλειστηριασμό..."

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Μια πολύ ενδιαφέρουσα επισκόπηση για του τι σημαίνουν οι πρόσφατες αλλαγές στα εργασιακά, με την μορφή ερωταπαντήσεων μπορείτε να δείτε εδώ.

Δυσοίωνα τα σενάρια για το μέλλον της χώρας / Στα 40 δις ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός του 2013

 Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ για τα δυσοίωνα σενάρια που υπάρχουν για το μέλλον της χώρας, ακόμα και αν δοθούν τελικά εγκαίρως οι δόσεις, σε περίπτωση που συνεχιστεί η σημερινή αδιέξοδη πολιτική:
"Εφιαλτικά είναι τα νέα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ). Αποκαλύπτουν μια Ελλάδα που καταρρέει, έναν λαό που βυθίζεται όλο και πιο βαθιά σε μια απερίγραπτη δυστυχία και μιζέρια. Το δεύτερο τρίμηνο του 2012, μας πληροφορεί η ΕΛΣΤΑΤ, οι αποδοχές των Ελλήνων εργαζομένων μειώθηκαν κατά μέσο όρο 15,1% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2011. Την ίδια όμως στιγμή, κατά το τρίμηνο αυτό του 2012 η φορολογία του εισοδήματός τους αυξήθηκε κατά το ανατριχιαστικό ποσοστό του... 37,3% (!) σε σχέση με το δεύτερο τρίμηνο του 2011, ενώ παράλληλα περικόπηκαν κατά 9,5% οι κοινωνικές παροχές. Κάτω οι μισθοί 15%, πάνω η φορολογία 37%, κάτω οι κοινωνικές παροχές 10% - πρόκειται για συνδυασμό που σκοτώνει. Νέα μείωση μισθών και νέα αύξηση της φορολογίας αναμένονται το 2013.
Οι μισθοί καταρρέουν. Οπως αποκαλύπτει μελέτη της Εθνικής Τράπεζας, οι μισθοί μειώθηκαν κατά 5,3% το 2010, κατά 4,7% το 2011 και κατά 13% (!) φέτος. Τουλάχιστον κατά 6% θα μειωθούν και το 2013, υπολογίζουν οι αναλυτές της Εθνικής. Η καταβαράθρωση των μισθών υπήρξε «εξαιρετικά βίαιη το 2011 και το 2012», επισημαίνουν.
Η ανεργία σαρώνει τα πάντα στον ιδιωτικό τομέα. Το 2010 χάθηκε το 2,7% των θέσεων εργασίας του ιδιωτικού τομέα, το 2011 μειώθηκαν οι θέσεις εργασίας κατά 6,8% και το πρώτο εξάμηνο του 2012 η μείωση επιταχύνθηκε στο 8,1%. Η μελέτη της Εθνικής καταλήγει στο σοκαριστικό συμπέρασμα ότι «το τεκμαρτό επίπεδο ανεργίας στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα ανέρχεται στο 33%»! Το νούμερο αυτό είναι δραματικό. Η κρίση οδήγησε μέσα σε τρία μόλις χρόνια να χάσει τη δουλειά του ο ένας στους τρεις εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα! Ο ένας στους τρεις! Οι συνέπειες είναι τραγικές.
Βούλιαξαν τα δημόσια έσοδα εξαιτίας της κατάστασης αυτής. Η ανεργία, οι μειώσεις μισθών και το φορολογικό γδάρσιμο μεσαιωνικού τύπου γονάτισαν τον κοσμάκη, ο οποίος αδυνατεί πλέον να πληρώσει την εφορία. Τρανή απόδειξη το γεγονός ότι μόνο κατά το τρίμηνο Αυγούστου, Σεπτέμβρη, Οκτώβρη, μόλις άρχισε δηλαδή η περίοδος πληρωμής του φόρου εισοδήματος, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο ανήλθαν σε 7,14 δισεκατομμύρια ευρώ! Και να σκεφθεί κανείς ότι το 2013 η φορολογία θα είναι πολύ αγριότερη, με εισοδήματα ακόμη πιο συρρικνωμένα.
Καταποντίζεται το ΑΕΠ της Ελλάδας εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής. Μείον 2,9% το 2009, νέα μείωση κατά 4,8% το 2010, εκ νέου καταβύθιση κατά 7,1% το 2011, νέα κατακρήμνιση κατά 6,7% το 2012. Νέα βουτιά κατά τουλάχιστον 4,7% αναμένεται το 2013. Χαίρε βάθος αμέτρητον. Δεν πρόκειται να παραμείνει τίποτα όρθιο στην ελληνική οικονομία. Οποιος μιλάει για ανάπτυξη σε τέτοιο οικονομικό περιβάλλον, ή δεν ξέρει τι λέει ή κοροϊδεύει συνειδητά όσους τον ακούν και θέλουν να ελπίζουν.
Ποια ανάπτυξη; Ο δημόσιος τομέας, ο οποίος πάντα χρησιμοποιείται ως μοχλός ανάπτυξης στις δύσκολες στιγμές όλων των κρατών, στην Ελλάδα από το 2013 όχι μόνο δεν θα προσλαμβάνει κόσμο, αλλά αντιθέτως θα παράγει κατά δεκάδες και σε λίγο κατά εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, στη βάση της αρχής «μια πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις». Εχουμε ήδη 1.250.000 ανέργους και σύντομα θα έχουμε πάνω από ενάμισι εκατομμύριο άτομα χωρίς δουλειά. Πού θα βρεθούν ένα - ενάμισι εκατομμύριο θέσεις εργασίας τα επόμενα χρόνια;
Ο ιδιωτικός τομέας για την ώρα παράγει σωρηδόν ανέργους κι αυτός, καθώς δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις κλείνουν. Ακόμη κι αν κάποια στιγμή αυτό σταματήσει, υπάρχει κανένας τόσο αισιόδοξος σε βαθμό... παραφροσύνης που να πιστεύει ότι ο ιδιωτικός τομέας θα δημιουργήσει ενάμισι εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας; Χρειάζονται δεκαετίες ολόκληρες με συνεχή ετήσια ανάπτυξη της τάξης του 3%-4% για να δημιουργηθούν τόσες θέσεις. Δεκαετίες!
Τα ασφαλιστικά ταμεία θα καταρρεύσουν ταχύτατα στο μεταξύ και οι συντάξεις θα εκμηδενιστούν, αφού όλο και λιγότεροι θα δουλεύουν για να δίνουν εισφορές, όλο και περισσότεροι θα είναι οι συνταξιούχοι και όλο και χαμηλότεροι θα είναι οι μισθοί όσων εργάζονται, άρα όλο και χαμηλότερες οι εισφορές τους. Το απόλυτο αδιέξοδο."

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Εκδόσεις εντόκων γραμματίων, συνολικής αξίας 40 δισ. ευρώ (ποσό που αντιστοιχεί στο 21% του ΑΕΠ), περιλαμβάνει το πρόγραμμα δανεισμού, που σχεδιάζει το υπουργείο Οικονομικών με στόχο να καλύψει, μέρος από τις χρηματοδοτικές ανάγκες του επόμενου έτους.  Οι συνολικές ανάγκες χρηματοδότησης του προϋπολογισμού για το 2013 φθάνουν τα 68,67 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 26 δισ. ευρώ θα καλυφθούν από τα δάνεια της τρόικας.

Το ύψος των αναγκών για το 2013 είναι αισθητά περιορισμένο σε σχέση με τα 118,5 δισ. ευρώ, που έχει υπολογίσει για φέτος η κυβέρνηση – χωρίς ωστόσο να αποκλείεται υπέρβαση του προηγούμενου ορίου.
Η Εισηγητική έκθεση του  προϋπολογισμού προβλέπει ότι η μείωση του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος  για το 2013 θα είναι τουλάχιστον 4,5% έναντι 3,8% που προέβλεπε το προσχέδιο.

Τούτο κάνει ακόμη πιο δύσκολο τον στόχο για τον περαιτέρω περιορισμό του ελλείμματος που για το 2013 έχει τοποθετηθεί στο 5,2% από 6,6% το 2012. Μόνο η αναχρηματοδότηση του ελλείμματος απαιτεί κεφάλαια ύψους 11,19 δισ. ευρώ το 2013 έναντι 13,37 δισ. ευρώ φέτος.

Επίσης ο προϋπολογισμός του 2013 θα πρέπει:

1.  Να αναχρηματοδοτήσει παλιά δάνεια που λήγουν τον επόμενο χρόνο αξίας 3,5 δισ. ευρώ
2. Να καταβάλλει έγκαιρα τις συμμετοχές της Ελλάδας προς στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης ESM και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), που υπολογίζονται 1,032 δισ. ευρώ.
3. Να πληρώσει χρεολύσια ύψους 12,84 δισ. ευρώ έναντι 41,9 δισ. ευρώ  το 2012.
4.  Να καλύψει έντοκα γραμμάτια ύψους 40 δισ. ευρώ που λήγουν κατά τη διάρκεια του 2013.
5. Ποσό 100 εκατ. ευρώ να δοθεί για την χρηματοδότηση των ειδικών ομολόγων, από 140 εκατ. ευρώ φέτος.

Στα προηγούμενα μεγέθη θα πρέπει να υπολογιστεί και ένα ποσό ύψους 15,8 δισ. ευρώ που αναλογεί στον καθαρό δανεισμό για το 2013. Το αντίστοιχο ποσό για το 2012 έχει υπολογισθεί στα 51,61 δισ. ευρώ πλην όμως τα 32,1 δισ. ευρώ αποτελούν δάνεια με κατεύθυνση το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Σε ότι αφορά το θέμα της κάλυψης των αναγκών για το 2013 ένα μεγάλο μέρος αυτών θα προέλθει από το δάνειο της τρόικας. Η Αθήνα θα λάβει από τον μηχανισμό στήριξης το 2013 το ποσό των 26 δισ. ευρώ, έναντι 106 δισ. ευρώ που πρέπει να δοθούν φέτος συνολικά.

Τον τελικό βραχυπρόθεσμο δανεισμό, θα καθορίσει η πορεία των ταμειακών διαθεσίμων, τα οποία οπότε κριθεί ότι φθάνουν σε οριακό σημείο το δημόσιο θα πυκνώνει τις δημοπρασίες εντόκων γραμματίων. Στην κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών του επόμενους έτους θα συμβάλλει και το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων με το ποσό των 2,5 δισ. ευρώ που έχει εκτιμηθεί ότι θα εισρεύσει στα κρατικά ταμεία από πωλήσεις ποσοστών που διατηρεί το Δημόσιο σε στρατηγικές ΔΕΚΟ.

Πηγές: "Έθνος", "Εξπρές"

Η κυβέρνηση ζητάει συνταγματική αλλαγή για τον προσδιορισμό του δάσους / Στην εφεδρεία δεκάδες υπάλληλοι χωρίς να ειδοποιηθούν

Eίδηση:  Το ενδεχόμενο αλλαγών στον ορισμό του τι θεωρείται δάσος, κάτι που αποτελεί θέμα συνταγματικής φύσεως και απαιτείται αναθεώρηση, άφησε ανοιχτό χτες ο υπουργός Περιβάλλοντος Ε. Λιβιεράτος προαναγγέλλοντας επίσης fast track Κτηματολόγιο και δασικούς χάρτες. Ανέφερε ακόμη ότι υπάρχει χρηματοδοτικό κενό για το έργο του Κτηματολογίου για την κάλυψη του οποίου θα αναζητηθεί πηγή χρηματοδότησης, χωρίς όμως να γίνει πιο συγκεκριμένος. Ο κ. Λιβιεράτος παραδέχτηκε ότι είναι αδύνατο να υλοποιηθεί η μνημονιακή υποχρέωση για ολοκλήρωση του Κτηματολογίου ως το 2020, ενώ σχετικά με τους δασικούς χάρτες σχολίασε ότι «είναι προβληματικό που συγκρίνουμε με αεροφωτογραφίες του '40. Πρέπει να πάρουμε μια γενναία απόφαση και να χρησιμοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες» είπε χαρακτηριστικά.

Σήμερα ο ορισμός του δάσους γίνεται με βάση αεροφωτογραφίες του 1945 και σε κάποιες περιπτώσεις του 1960 με την σύγκριση μεταγενέστερων στοιχείων. Ενδεχόμενη αλλαγή του τρόπου με τον οποίο χαρακτηρίζεται μια περιοχή ως δάσος ή δασική έκταση μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα σε ό,τι αφορά την πολεοδόμησή τους, την εκμετάλλευση δηλαδή περιοχών που σήμερα έχει «ανάψει κόκκινο» για να κτιστούν. O υπουργός αναφέρθηκε και στο θέμα του ρυθμιστικού σχεδίου το οποίο αλλάζει πλέον ριζικά και θέτει ως βασικό στόχο την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Όπως είπε, το τελικό σχέδιο θα είναι έτοιμο μέσα στους επόμενους δυο μήνες. Ερωτηθείς σχετικά με το θέμα του παραλιακού μετώπου και τις ρυθμίσεις που βρίσκεται σε στάδιο διαβούλευσης, σύμφωνα με τις οποίες, αλλάζει ο τρόπος αδειοδότησης για επενδύσεις σε ακίνητα, ο υπουργός άφησε αιχμές λέγοντας ότι «η περιβαλλοντική αδειοδότηση γίνεται από το ΥΠΕΚΑ».
Πρόσθεσε ακόμη ότι δεν είναι αντίθετος ως προς την παραχώρηση για αξιοποίηση παραλιών και την κατασκευή προσχώσεων αρκεί, όπως είπε, να υπάρχουν οι συνθήκες και οι κανόνες.

Σχόλιο: "Τσιμέντο να γίνει" δηλαδή... Το μήνυμα του υπουργού είναι σαφές "αλλάξτε το Σύνταγμα για να μπορέσουμε να νομιμοποιήσουμε περισσότερα αυθαίρετα σε δασικές εκτάσεις και να χτιστούν κι άλλα, ώστε να εισπράξουμε έσοδα". Και βέβαια όταν το ρεπορτάζ μιλάει για ενδιαφέρον για "χτίσιμο" δεν αναφέρεται μόνο σε μικρο-αυθαιρετούχους που έχουν ιδιοκτησίες ή έχουν καταπατήσει εκτάσεις. Αναφέρεται κυρίως σε μεγάλες κατασκευαστικές που θα έδιναν τα πάντα για να χτίσουν στα πρόθυρα δασών και εκτάσεων μεγάλου φυσικού κάλους - σπίτια που θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον της εγχώριας "άρχουσας τάξης" και ξένων "ενδιαφερομένων".  Βέβαια στην παρούσα (και σίγουρα στην επόμενη Βουλή) τέτοιο θέμα δεν υφίσταται, αλλά όπως σε όλες τις περιπτώσεις απλώς χτίζονται θέσεις για το μέλλον...

Για την παραλία και τον αιγιαλό και την παραχώρησή του τι να πούμε; Σάμπως δικά του είναι; Αυτός (και η παρέα του) θα έχουν πρόσβαση έτσι κι αλλιώς στη νέα κατάσταση - για τους υπόλοιπους δεν πειράζει...Έχει ο Θεός. Πάντως ένα πράγμα είναι που μας ενοχλεί: θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει και η καραμέλα της "επιχειρηματικότητας" και να ειπωθούν τα πράγματα απλά  και ως έχουν. Δηλαδή θα πρέπει να βγει η κυβέρνηση και να πεί "πρόγραμμα μας ήταν και θα είναι, ανεξαρτήτως Μνημονίου, η ιδιωτικοποίηση των πάντων. Δάση, υγεία, παιδεία, δημόσια περιουσία. Έχουμε υποχρεώσεις σε φίλους, γνωστούς και δανειστές και κάπως πρέπει να τις βγάλουμε". Θα ήταν τιμιότερο και πιο ειλικρινές...


Και για να μην ξεχνιόμαστε... Διαβάζοντας την παρακάτω είδηση, μπορεί κανείς ν' αναφωνήσει "Αθάνατη Ελλάδα!". Γιατί το λέμε αυτό; Ειδοποιητήρια από τις αρμόδιες υπηρεσίες φέρεται έχουν λάβει τις τελευταίες μέρες δεκάδες μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, με τα οποία ενημερώνονται ότι εδώ και ένα χρόνο βρίσκονται σε διαθεσιμότητα και ότι πρέπει να επιστρέψουν το 40%-50% των αποδοχών που έλαβαν το 2012. Σύμφωνα με τον Real Fm, η υπόθεση αφορά περίπου 600-700 μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους οι οποίοι μπήκαν σε μία μορφή αναδρομικής εφεδρείας, ενώ δεν είχαν ειδοποιηθεί εγκαίρως. Τώρα, πήραν ειδοποιητήριο, άλλοι από εφορίες, άλλοι από τις αρμόδιες αρχές, με το οποίο τους ζητούν να επιστρέψουν το 40%-50% από τις αποδοχές ενός έτους.
Οι εργαζόμενοι διατείνονται ότι δούλευαν κανονικά όλο αυτό το διάστημα και ότι δεν είχαν λάβει καμία ειδοποίηση. Σε εφεδρεία έχουν μπει, σύμφωνα με τον Real Fm και κάποιοι εφοριακοί, παρά το γεγονός ότι ο νόμος της προηγούμενης κυβέρνησης τους εξαιρούσε για λόγους που είχαν να κάνουν με την άντληση εσόδων και με τα κενά των εφοριών.

Στο μπάχαλο που επικρατεί βέβαια στην χώρα μας δε θα πρέπει να μας κάνει να απορούμε, αλλά το ερώτημα παραμένει: πόσοι είναι αυτοί, που δούλευαν και με ποια λογική μπήκαν σ' εφεδρεία...Θα το μάθουν άραγε ποτέ αυτοί και μαζί μ' αυτούς κι εμείς; 

Πηγή ειδήσεων: "Ημερησία", "Real FM"

Πως θα μετατραπεί η Ελλάδα σε χώρα με κατοίκους Ευρωπαίους συνταξιούχους / Υπάρχει σχέδιο για μετατροπή της Θράκης σε Ειδική Οικονομική Ζώνη;

Είδηση: Φορολογικά κίνητρα σε Ευρωπαίους συνταξιούχους για την αγορά παραθεριστικής κατοικίας εξετάζει το υπουργείο Οικονομικών εν όψει της κατάθεσης του νέου φορολογικού νομοσχεδίου.

Η αρχική ιδέα για την παροχή βίζας διαρκείας σε όσους υπηκόους ξένων χωρών αγοράσουν ακίνητα αξίας άνω των 300.000 ευρώ έρχεται να διευρυνθεί από το υπουργείο Οικονομικών με επιπλέον κίνητρα, τα οποία αναμένεται να συζητηθούν σε νέα συνεδρίαση της διακομματικής επιτροπής που εξετάζει τις αλλαγές στο φορολογικό. Στο τραπέζι των συζητήσεων τίθενται προτάσεις που αφορούν τη δραστική μείωση των φόρων μεταβίβασης κατά την αγορά ακινήτων. Όσον αφορά τη φορολόγηση του εισοδήματος των συνταξιούχων αυτών, θα ορίζεται ρητά ότι ακόμη και αν διαμένουν στην Ελλάδα περισσότερες από 183 ημέρες (διάστημα που θεωρείται ότι τους καθιστά φορολογικά υπόχρεους στη χώρα μας), δεν θα θεωρούνται για φορολογικούς λόγους κάτοικοι Ελλάδας. Στη χώρα μας όμως δεν θα έχουν τη δυνατότητα εργασίας. Το μέτρο εξετάζεται να αφορά τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, συνταξιούχους άνω των 60 ή 65 ετών, κατοίκους χωρών-μελών της ΕΕ.

Σχόλιο: Η ιδέα για για παροχή βίζας διαρκείας δεν είναι βέβαια πρωτότυπη, ούτε ελληνική. Άλλες χώρες μεταξύ των οποίων και η Ισπανία πρόσφατα, δίνουν παρόμοια κίνητρα για να επανεκκινήσουν την αγορά των ακινήτων στην χώρα αυτή. Η ιδέα όμως αυτή παρουσιάζει προβλήματα (αφού οι ανταγωνίστριες χώρες έχουν το πλεονέκτημα της πλησιέστερης τοποθεσίας στις "πλούσιες" χώρες της Ευρώπης που πιθανόν να ενδιαφερθούν για τέτοια μέτρα) και δημιουργεί ανισότητες εις βάρος των Ελλήνων φορολογούμενων, αφού θα συνεχίσουν να πληρώνουν κανονικά την υπέρογκη φορολογία που διέπει την μεταβίβαση και αγορά ακινήτων, ενώ την ίδια ώρα οι "Ευρωπαίοι συνταξιούχοι" θα έχουν φορολογική ασυλία.

Το δεύτερο και κύριο ερώτημα πάντως που τίθεται είναι το εξής: αν αυτοί οι κάτοικοι μένουν στην χώρα μας, δε θα έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν το (υπερβολικά) επιβαρυμένο εθνικό σύστημα υγείας της χώρας μας με τους όρους που το χρησιμοποιούν οι Έλληνες ασφαλισμένοι; Προφανώς και ναι. Θα μπορέσει ν' ανταπεξέλθει σε μια εισροή χιλιάδων ανθρώπων που (λόγω ηλικίας) θα έχουν, προφανώς, μεγάλες υγειονομικές ανάγκες, όταν οι περικοπές στους γιατρούς - αριθμητικές και οικονομικές - είναι μεγάλες και οι υποδομές είναι ανεπαρκείς ήδη για τους υπάρχοντες κατοίκους; Ποιος θα σηκώσει το βάρος των επιπλέον αναγκών όταν οι "νέοι" κάτοικοι δεν θα είναι φορολογικά υπόχρεοι στην χώρα μας αλλά στην χώρα τους; Διαφοροποίηση στη συμμετοχή δεν μπορεί να υπάρξει (αφού ως Ευρωπαίοι πολίτες δεν μπορούν να τυγχάνουν χειρότερης μεταχείρησης), η ευρωπαϊκή κάρτα υγείας λειτουργεί υπό το καθεστώς αμοιβαιότητας, ειδικοί φόροι δεν μπορούν να επιβληθούν εύκολα και γενικώς όλα δείχνουν ότι τα συνήθη υποζύγια θα υποστούν το βάρος ενός σχεδίου που θεωρείται το πρώτο βήμα προς την μετατροπή της χώρας μας (παρέα με τις υπόλοιπες νοτιο-ευρωπαϊκές χώρες) σε χώρα "γηροκόμησης" (τους οποίους γέροντες θα περιθάλπτουν οι εγχώριοι ιθαγενείς). Μια διευρυμένη διαφοροποίηση του σχεδίου υπάρχει εδώ και χρήζει της προσοχής μας...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είδηση παρουσιάζει το περιοδικό «Επίκαιρα», αποκαλύπτοντας τις γερμανικές μεθοδεύσεις και τις πιέσεις προς την κυβέρνηση, προκειμένου να επιτραπεί η επιστροφή δεκάδων χιλιάδων απελαθέντων «τουρκόφρονων» μουσουλμάνων και τους οικογενειών που δημιούργησαν μετέπειτα στη Δυτική Θράκη, ώστε να αποτελέσουν εργατικό δυναμικό για την Ειδική Οικονομική Ζώνη που επιδιώκουν να στήσουν οι Γερμανοί στην ακριτική περιοχή.

Πρόκειται για έναν πυρήνα 50 χιλιάδων και πλέον ανθρώπων που σήμερα ζουν συγκεντρωμένοι από το τουρκικό κράτος στην Προύσα, οργανωμένοι σε ένα δίκτυο αλυτρωτικών συλλόγων, τους οποίους χρηματοδοτούν και καθοδηγούν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Ο μηχανισμός προπαγάνδας του βαθέος κράτους της Αγκυρας βρίσκει τώρα αρωγό -γράφει το άρθρο του περιοδικού- τη γερμανική task forse, η οποία έχει αναλάβει την επιτόπια υλοποίηση του σχεδιασμού του Βερολίνου, που είναι σε πλήρη γνώση της Αγκυρας.

Οπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, Γερμανοί και Τούρκοι επιχειρηματίες αναμένουν τη δημιουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης στη Θράκη. Οταν δοθεί το «ok», 180 Τούρκοι μεγαλοεπιχειρηματίες –αρκετοί εξ αυτών με γερμανικά διαβατήρια και με επιχειρήσεις στο Μόναχο και την Κολονία- ετοιμάζονται να προχωρήσουν σε «επενδύσεις» στη Θράκη. Τόσο οι ίδιοι όσο και οι Γερμανοί «επενδυτές» έχουν προαποφασίσει την άντληση φθηνού εργατικού δυναμικού από τη μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής, αλλά όπως προαναφέρθηκε και απ’ όσους έχουν απελαθεί και τις οικογένειές τους και διαβιούν στη γείτονα. Η "πατριωτική" Δεξιά που κυβερνά την Ελλάδα κάνει κάτι γι' αυτό ή όχι; (To πλήρες άρθρο βρίσκεται εδώ).

Πηγές ειδήσεων: "Τα Νέα", "Επίκαιρα"

Μικρό σχόλιο για την καθυστέρηση των δόσεων και για τις προτεινόμενες λύσεις για επίλυση της κρίσης / Πως κάποιοι επωφελούνται από την κρίση (το παράδειγμα της IKEA)

Ζούμε ένα απίστευτο θέατρο του παραλόγου τον τελευταίο καιρό...Από την μία λαμβάνονται δεκάδες μέτρα - άνευ Βουλής και εκλογών, ψηφίζονται Μνημόνια τα οποία άλλα λένε και άλλα εφαρμόζονται και από την άλλη, ενώ η τρόικα διαπιστώνει ότι "το πρόγραμμα δε βγαίνει", οι δανειστές μας αδυνατούν να βρουν μια λύση που - έστω και για τα μάτια του κόσμου - θα δώσει μια νότα αισιοδοξίας στους ιθαγενείς της χώρας μας, στις αγορές και κυρίως στην Ευρωζώνη. Η δική μας εκπροσώπηση μηδαμινή και ισχνή, χωρίς να υπάρχει μια σαφής θέση για το τι ΘΕΛΟΥΜΕ και ΕΠΙΖΗΤΟΥΜΕ. Δεν έχουμε ένα πλάνο για τίποτα, ούτε και για το πως θα λυθεί το πρόβλημα. Περιμένουμε άλλους να πάρουν αποφάσεις, ενώ αυτές πρέπει να ληφθούν και από εμάς.

Τα όσα ακούγονται βέβαια ως πιθανές λύσεις είναι το λιγότερο τραγικά. Αντί για ένα νέο "κούρεμα" ομολόγων - που αυτή τη φορά τις κεντρικές κυβερνήσεις και την ΕΚΤ - ακούμε για νέα επίθεση στους "ιδιώτες" πράγμα που πρακτικά σημαίνει νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (από την τσέπη μας φυσικά και με νέο δανεισμό), νέα μείωση των αποθεματικών των ασφαλιστικών μας ταμείων και φυσικά νέα μείωση στο χαρτοφυλάκειο των μικρο-ομολογιούχων (οι οποίοι θα πάρουν τα χρήματά τους λίγο πριν την Δευτέρα Παρουσία). Ακούμε για μείωση των επιτοκίων ως μια "φοβερή ιδέα" λες και αυτό δεν είναι κάτι το οποίο θα έπρεπε να είχε γίνει εξ αρχής, αντί να πληρώνουμε 5-5,5% σε χρήματα που "οι φίλοι μας" είχαν πάρει με 2-2,5%.  Ακούμε για μετάθεση του χρόνου αποπληρωμής (με τους ίδιους όμως όρους) πράγμα που σημαίνει μεγαλύτερος δανεισμός και για περισσότερο χρονικό διάστημα...Κοινώς ο καθένας λέει ό,τι θέλει και λογαριασμό δε δίνει.

Την ίδια ώρα, τα κλειδιά της χώρας έχουν παραδοθεί στο εξωτερικό και το ερώτημα παραμένει. Λύση ζητάμε, αλλά για ποιούς; Η κάθε μια πλευρά (ΔΝΤ και Ευρωζώνη) κοιτάει το δικό της συμφέρον και εμείς το ταβάνι περιμένοντας...Βέβαια ό,τι και ν' αποφασιστεί για τα εγχώρια ΜΜΕ και την κυβέρνηση θα είναι επιτυχία. Ακόμα και αν δεν είναι...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Το είδαμε και αυτό στην Ελλάδα του σήμερα - ένδειξη για το που έχουν φτάσει τα πράγματα - απεργία στο ΙΚΕΑ! Συγκεκριμένα, το πρωί της Τρίτης, οι υπάλληλοι αποφάσισαν εξοργισμένοι να κατέβουν σε απεργία, μετά την απόφαση της ιδιοκτησίας να προχωρήσει σε περικοπές ύψους 11% στους μισθούς τους καθώς και στην κατάργηση των επιδομάτων γάμου και ταμείων. Καλούνται να υπογράψουν νέες, ατομικές συμβάσεις. Οι εργαζόμενοι είχαν ενημερωθεί για περικοπές ύψους 8% και πληροφόρησαν τη διοίκηση ότι θα προχωρήσουν σε στάσεις εργασίας.
Αμέσως μετά έμαθαν από τη διοίκηση ότι τελικά, οι περικοπές θα φτάσουν το 11%. Σημειώνεται ότι η "Ikea International" το 2011 άνοιξε επτά νέα καταστήματα, αγγίζοντας τα 287 συνολικά και παρουσίασε καθαρά κέρδη 2,97 δισ. ευρώ από 2,69 δισ. ευρώ το 2010. Στα παραπάνω έχει ενδιαφέρον να προσθέσει κανείς την επιστολή εργαζομένου στο ΙΚΕΑ η οποία παρουσιάζει ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες του δράματος  (η επιστολή πρωτοαναρτήθηκε στο blog του "Ναυτίλου"): "Είμαι εργαζόμενος στα ΙΚΕΑ. Η εταιρεία μου ΙΚΕΑ – HOUSEMARKET AE υπό το καθεστώς απειλών προχωρά από σήμερα, κατά τη γνώμη μου, παράνομα σε υπογραφή νέων ατομικών συμβάσεων εργασίας με μειώσεις μισθών. Παράνομα, καθώς οι ατομικές συμβάσεις εργασίας που έχουμε ήδη μας κατοχυρώνουν σύμφωνα και με την εγκύκλιο 4601/304 12.3.2012 του Υπουργείου Εργασίας ως προς τις ελάχιστες αμοιβές μας που καθορίζονται από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και μόνο με τη σύμφωνη γνώμη μας ο εργοδότης θα μπορούσε να προχωρήσει σε μείωση με του νέους μνημονιακούς νόμους. "Σύμφωνη γνώμη" όμως δεν μπορεί να υπάρξει με απειλή απόλυσης αν δεν υπογράψουμε.
Αναλυτικά, για το τι ισχύει νομικά έχω αναρτήσει στη σελίδα μου στο facebook. Επιπλέον,  η εταιρεία πραγματοποιεί κέρδη ενώ έχει προχωρήσει σε μια πολύ ύποπτη συναλλαγή με Οφσόρ εταιρεία της Κύπρου. Συγκεκριμένα:
1. Όπως αναφέρει η εταιρεία σε δελτίο τύπου που εξέδωσε σχετικά με τα αποτελέσματα εξαμήνου:
"Η λιανική οικιακού εξοπλισμού ΙΚΕΑ, παρά τον έντονο πτωτικό ρυθμό στην αγορά του επίπλου και των ειδών οικιακού εξοπλισμού στην Ελλάδα για τέταρτη συνεχή χρονιά, πέτυχε αύξηση μεριδίου αγοράς με πωλήσεις 122,7 εκατομμύρια ευρώ για το πρώτο εξάμηνο του 2012 μειωμένες κατά 9,6% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011. Το EBITDA (δηλαδή τα κέρδη προ φόρων και αποσβέσεων) έφθασε τα 3,6 εκατομμύρια ευρώ έναντι 11,9 εκατομμύρια το πρώτο εξάμηνο του 2011. Σήμερα, λειτουργούν 7 καταστήματα ΙΚΕΑ, 5 από αυτά στην Ελλάδα, 1 στην Κύπρο και 1 στη Σόφια Βουλγαρίας." Άρα:
Όχι μόνο κέρδη έχει η εταιρεία ΙΚΕΑ αλλά παρά την ύφεση μπορεί να αυξάνει τόσο το μερίδιο αγοράς της και παράλληλα να πραγματοποιεί και κέρδη που είναι το όνειρο κάθε επιχειρηματία.
Η πτώση των κερδών οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στις επενδύσεις της έναρξης νέων καταστημάτων που δεν έχουν ωριμάσει ακόμη παρά στην πτώση των συνολικών πωλήσεων καθώς το ΙΚΕΑ καθίσταται μονοπώλιο στο χώρο του στην Ελλάδα αφού όταν κλείνουν οι άλλες επιχειρήσεις η αγορά έρχεται στο ΙΚΕΑ.
Επιπλέον, η οικονομική κρίση ευνοεί την επιχείρηση και στο κομμάτι της κατανάλωσης αφού λόγω της μείωσης του εισοδήματος όλοι στρέφονται στη λύση των οικονομικών επίπλων και προϊόντων ΙΚΕΑ.
2. Σύμφωνα με το Θέμα 4ο της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων του ομίλου που πραγματοποιήθηκε στις 15/6/2012 εγκρίθηκε το ποσό των 422.236,55 ευρώ ως αμοιβές του Διοικητικού Συμβουλίου του ομίλου. Οι αμοιβές αυτές δεν περιλαμβάνουν τα έξοδα του Διοικητικού Συμβουλίου που καταγράφονται ως "έξοδα παράστασης" αλλά και άλλα έξοδα με τη μορφή παροχών, αυτοκινήτων, δανείων, πιστωτικών καρτών, δώρων, επιχορηγήσεων, κλπ.
Άρα: Κανένα Διοικητικό Συμβούλιο δεν δικαιολογείται να αμείβεται τόσο πλουσιοπάροχα όταν επικαλείται ένα δήθεν γεγονός ότι η επιχείρησή του δεν πάει καλά.
3. Σύμφωνα με την έκθεση των Ορκωτών Λογιστών της εταιρείας Ernst & Young η εταιρεία ΙΚΕΑ - Housemarket AE στη σελίδα 29 της Εξαμηνιαίας Οικονομικής Έκθεσης περιόδου από 1/1/2012 έως 30/6/2012 προέβη σε "αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας WYLDES LTD κατά το συνολικό ποσό των ευρώ 615, πλέον ποσού υπέρ το άρτιο ευρώ 6.149.385 με έκδοση 615 κοινών ονομαστικών μετά ψήφου μετοχών, ονομαστικής αξίας ευρώ ενός (1,00) η κάθε μια μετοχή και τιμή διάθεσης ευρώ 10.000,00 η κάθε μία μετοχή σε εκτέλεση των υπ. αρίθ. 275/3.1.2012, 276/7.2.2012, 279/20.3.2012, 281/17.4.2012, 282/8.5.2012, και 285/29.6.2012 αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου της μετόχου Housemarket AE δυνάμει των οποίων αποφασίστηκε η συμμετοχή της τελευταίας στην εν λόγω αύξηση".
Δηλαδή: Η ΙΚΕΑ έκανε εξαγωγή του ποσού των 6,2 περίπου εκατομμυρίων ευρώ για να αγοράσει μετοχές μιας υπεράκτιας (OffShore) εταιρείας περιορισμένης ευθύνης με ονομαστική αξία μόνο 1 ευρώ στην τιμή των 10.000 ευρώ τη στιγμή μάλιστα που όλη η Ελλάδα βοά για τις μεθοδεύσεις μέσω Οφσόρ εταιρειών. Τα χρήματα αυτά καταγράφονται ως παθητικό και ζημιές της IKEA και κέρδη στην WYLDES οι μέτοχοι της οποίας μπορούν να προβούν σε διανομή κερδών και να καρπωθούν άμεσα αυτά τα χρήματα με την ευνοϊκή Κυπριακή φορολογία του 10% επί των κερδών.
Πρόκειται λοιπόν, ενδεχομένως, για μια πολύ ύποπτη συναλλαγή των μετόχων του ΙΚΕΑ οι οποίοι "τραβούν" με αυτόν τον τρόπο ένα τεράστιο ποσό από την επιχείρηση τη στιγμή που πιέζουν με κάθε τρόπο για μειώσεις μισθών.
Το σωματείο μας, του οποίου είμαι μέλος, με ομόφωνη απόφαση έχει απορρίψει κάθε πρακτική μείωσης μισθών από την εταιρεία μας ωστόσο εκείνη προχωρά από σήμερα με απειλές και έτσι το σωματείο κήρυξε στάση εργασίας, Αν προχωρήσει η εταιρεία και επιβάλλει με το "έτσι θέλω" το νέο καθεστώς εργασίας τότε θα ισοπεδωθούν οι μισθοί σε όλο τον κλάδο καθώς το ΙΚΕΑ ορίζει σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο αμοιβών στο Εμπόριο των πολυκαταστημάτων."

Στα χέρια ξένων επιτρόπων οι τράπεζες / Υπό αναγνώριση τα εκτός ΕΕ πτυχία των κολλεγίων...

Είδηση: Στενή εποπτεία στη διοίκηση των τραπεζικών ιδρυμάτων θα ασκούν ο επίτροποι που θα τοποθετηθούν από το Ελληνικό Δημόσιο και την τρόικα. Το νέο Μνημόνιο θα αναφέρεται ρητά στις υποχρεώσεις που θα αναλαμβάνουν οι τράπεζες που θα ανακεφαλαιοποιούνται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αλλά και στις αρμοδιότητες των επιτρόπων που θα τοποθετούνται για να παρακολουθούν τις λειτουργίες και τα σχέδια αναδιάρθρωσης των τραπεζών.

Βάσει των πρώτων πληροφοριών, τις ελληνικές τράπεζες μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους θα τοποθετηθούν Ευρωπαίοι  επίτροποι αναγνωρισμένων προσόντων που θα ενημερώνουν κάθε τρίμηνο τις ελληνικές αρχές αλλά και την ΕΕ για το πως προχωρούν τα σχέδια αναδιάρθρωσης των ελληνικών τραπεζών που ανακεφαλαιοποιούνται. Η τοποθέτησή τους θα εγκρίνεται από την τρόικα και όχι από την Ελληνική Βουλή. 
Τα προγράμματα αναδιάρθρωσης των πιστωτικών ιδρυμάτων θα πρέπει να εγκριθούν από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (το οποίο θα αποκτήσει νέα διοίκηση) που θα είναι και ο βασικός μέτοχος των συστημικών τραπεζών.
Το Ταμείο με την βοήθεια των επιτρόπων θα παρακολουθεί όλα τα θέματα που σχετίζονται με την εξυγίανση των ισολογισμών των τραπεζών και θα αποφασίζει για το εάν θα πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη απομόχλευση. Την ίδια στιγμή θα αποφασίζει για τις μεγάλες χορηγήσεις αλλά και για το εάν πρέπει να εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται οι ελληνικές τράπεζες σε γειτονικές χώρες.
Παρεμβάσεις θα υπάρξουν τόσο σε θέματα διακυβέρνησης των τραπεζών, όσο και σε ζητήματα που άπτονται των αμοιβών των τραπεζικών στελεχών.
Δίνοντας ένα στίγμα του τοπίου που διαμορφώνεται στο εγχώριο πολιτικό σύστημα ο Διευθύνων Σύμβουλος της Eurobank κ. Ν Νανόπουλος δήλωσε πως οι όροι της ανακεφαλαιοποίησης δεν είναι ελκυστικοί.
«Χωρίς να προκαταλαμβάνουμε τις εξελίξεις, είναι γεγονός ότι οι όροι της ανακεφαλαιοποίησης δεν φαίνεται να είναι τελικώς τόσο ελκυστικοί ώστε να αποτελέσουν ισχυρό κίνητρο για τη συμμετοχή των ιδιωτών μετόχων.  Εντούτοις, η διατήρηση του ιδιωτικού χαρακτήρα του τραπεζικού συστήματος μακροπρόθεσμα δεν μπορεί παρά να παραμένει μια υπέρτατη αρχή  κοινής αποδοχής», τόνισε χαρακτηριστικά.
                                 ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ

1. Έλεγχος των χορηγήσεων προς τα πολιτικά κόμματα.
2. Έλεγχος όλων των δανείων που έχουν δοθεί σε υπαλλήλους, μετόχους, διευθυντές και στελέχη, όπως επίσης και στις συζύγους τα τέκνα ή τα συγγενικά τους πρόσωπα.
3.Ο ρυθμός των χορηγήσεων προς τις παραπάνω κατηγορίες δεν μπορεί να υπερβαίνει τον ετήσιο ρυθμό χορηγήσεων της τράπεζας.
4. Αυστηρός έλεγχος του κόστους διοίκησης και των εξόδων προώθησης και διαφήμισης.
5. Έλεγχος όλων των χορηγήσεων προς δημόσιους οργανισμούς και δημόσιες επιχειρήσεις.
6. Έλεγχος της πολιτικής ρυθμίσεων και διαγραφών όλων των δανείων του παρελθόντος.
7. Αυστηρός καθορισμός των αμοιβών των διοικητικών στελεχών των τραπεζών.
8. Επανασύσταση Επιτροπών Εσωτερικού Ελέγχου, Διαχείρισης Κινδύνου και Κανονιστικής Συμμόρφωσης και άμεση εμπλοκή της Επιτροπής στις παραπάνω λειτουργίες.
9. Δημοσιοποίηση των ονομάτων των μετόχων που ελέγχουν ποσοστό τουλάχιστον 1% του μετοχικού κεφαλαίου από τις τράπεζες που ελέγχουν ιδιώτες.
10. Διαμόρφωση της πιστωτικής πολιτικής κάθε τράπεζας σε συνεργασία με το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας τρεις μήνες μετά την τοποθέτηση της Εποπτείας.
11. Πλήρης διαχωρισμός των αρμοδιοτήτων του Διοικητικού Συμβουλίου της τράπεζας.
12. Αυστηρή παρακολούθηση του πιστωτικού κινδύνου και κατά πόσο η πολιτική χορηγήσεων εναρμονίζεται με το κόστος άντλησης ρευστότητας.

Σχόλιο: Δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα στην παρουσία επιτρόπου στις τράπεζες, αν αυτοί ήταν διορισμένοι από την ελληνική κυβέρνηση και αν η τελευταία είχε τον πρώτο και τελευταίο λόγο στα τεκταινόμενα. Η παρουσία όμως διορισμένων από την τρόικα "αρχόντων" είναι ένα ακόμα αποδεικτικό στοιχείο της μετατροπής της χώρας μας σε προτεκτοράτο, αφού αξίζει να σημειωθεί ότι κάτι τέτοιο δεν επιβάλλεται / επιβλήθηκε στις άλλες χώρες που συμμετείχαν είτε στην μέσω Μνημονίου (βλ. Ιρλανδία) είτε στην απευθείας (βλ. Ισπανία) ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (που έγινε με ευνοϊκότερους όρους όπως σημειώνουμε εδώ).

Ο λόγος που θέλουμε κρατικούς επιτρόπους δεν είναι στείρα εθνικιστικός: απλά θεωρούμε ότι εφόσον φορτωθήκαμε 3 Μνημόνια και άπειρα μέτρα ως λαός, χρηματοδοτώντας τις ελληνικές τράπεζες με πάνω από 80 δις - είτε απευθείας, είτε μέσω εγγυήσεων - τουλάχιστον θα έπρεπε οι επίτροποι των τραπεζών να είναι ελεγχόμενοι από εμάς τους ίδιους, με σαφείς στόχους προώθησης αναπτυξιακών δράσεων και χρηματοδότησης έργων. Είναι προφανές ότι οι "τροϊκανοί" εταίροι θα έχουν ως στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών των τραπεζών και προστασίας των κεφαλαίων τους (ίδε όροι 10 και 12), πράγμα που θα επιβάλει τροχοπέδη στα όσα πρέπει να γίνουν. Έτσι για μια ακόμα φορά θα βρεθούμε "και κερατάδες και δαρμένοι" - αλλά τουλάχιστον θα έχουμε "υπεύθυνους αριστερούς" (!!!) και την "ένδοξη δεξιά" στην κυβέρνηση, να "προστατεύουν" τα εθνικά μας συμφέροντα. Με τις υγείες μας...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Πέστε μας κακούς και περίεργους, αλλά ένα πράγμα δεν καταλαβαίνουμε: τι σχέση έχουν τα κολλέγια που δίνουν τίτλους ανύπαρκτων αμερικανικών (και όχι μόνο) πανεπιστημίων και το δημόσιο χρέος της χώρας μας; Αυτό το ρωτάμε γιατί - στη ζούλα και άνευ συζητήσεως φυσικά -  οι νομοθετικές πράξεις του μνημονίου 3 επιφέρουν αλλαγές και στην λειτουργία των κολεγίων. Συγκεκριμένα δίνεται η δυνατότητα αναγνώρισης  και των  μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών που εκδίδονται από κολέγια στην Ελλάδα που συνεργάζονται με πανεπιστήμια και χωρών εκτός της Ε.Ε υπό την προϋπόθεση τα τα Ιδρύματα αυτά είναι πιστοποιημένα από διεθνείς οργανισμούς που θα ορίσει το υπουργείο Παιδείας.

Συγκεκριμένα το άρθρο 7 αναφέρει ότι : "τα Κολέγια είναι πάροχοι υπηρεσιών μη τυπικής μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης, που παρέχουν κατ' αποκλειστικότητα σπουδές βάσει συμφωνιών πιστοποίησης (validation) και δικαιόχρησης (franchising) με ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της αλλοδαπής, αναγνωρισμένα από τις αρμόδιες αρχές στη χώρα που εδρεύουν, οι οποίες οδηγούν σε πρώτο πτυχίο (bachelor) τουλάχιστον τριετούς διάρκειας σπουδών και φοίτησης ή μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών".
Πλέον διευκρινίζεται ότι στην κατηγορία των κολεγίων, συμπεριλαμβάνονται και οι πάροχοι υπηρεσιών μη τυπικής μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης, τα προγράμματα σπουδών των οποίων οδηγούν σε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών, εφόσον αυτά τα συγκεκριμένα προγράμματα σπουδών έχουν πιστοποίηση (accreditation) από διεθνείς οργανισμούς πιστοποίησης.
Το μόνο που θα γίνει από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας, είναι να οριστούν οι διεθνείς οργανισμοί πιστοποίησης και αίρεται η προϋπόθεση που υπήρχε έως σήμερα, με την οποία για να αναγνωριστεί ένας τίτλος σπουδών, θα πρέπει το συνεργαζόμενο πανεπιστήμιο να είναι αναγνωρισμένο ευρωπαϊκό ΑΕΙ. Παράλληλα θα πρέπει το υπουργείο παιδείας αντιμετωπίσει το ζήτημα  με τις δύο κατηγορίες πτυχίων. Καθώς τα κολέγια δίνουν σε 3 χρόνια πτυχία και τα δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια σε 4.
Στο νέο μνημόνιο έχει ήδη συμπληρωθεί ο νόμος περί κολεγίων που θεσπίστηκε πριν δύο χρόνια στη χώρα μας και ορίζεται ότι οι απόφοιτοι των κολεγίων στην Ελλάδα θα μπορούν να διεκδικούν θέσεις πτυχιούχων ανωτάτης σχολής στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, θα μπορούν να διεκδικήσουν σχετική προαγωγή ή μισθολογική αναβάθμιση, θα μπορούν να μετέχουν σε προγράμματα του ΟΑΕΔ ή άλλων Οργανισμών και θα έχουν όλα τα εργασιακά δικαιώματα που έχουν οι απόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων. Επίσης ο Νόμος προβλέπει ότι τα κολέγια όπως και όλα τα άλλα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια θα πρέπει να λάβουν νέες άδειες λειτουργίας έως την 31-08-2013.

Η απάντηση είναι βέβαια στην αρχική μας ερώτηση απλή: δεν υπάρχει καμία σχέση. Απλά η ΝΔ με πρόφαση το Μνημόνιο, αποφάσισε να πραγματοποιήσει το μακροχρόνιο όνειρό της (να βάλει δηλ. τα ιδιωτικά πανεπιστήμια από το παράθυρο στην χώρα μας) ικανοποιώντας τους χρηματοδότες της και τα δεκάδες στελέχη της που δεν τελείωσαν κάποιο ελληνικό ή ξένο πανεπιστήμιο στην χώρα-έδρα τους. Είναι τραγικό βέβαια που κάτι τόσο σημαντικό (και σοβαρό) πέρασε στα ψιλά, αλλά είναι δυστυχώς σημάδι της εποχής μας - η Ελλάδα θα χρειαστεί πολύ δρόμο για να γίνει κράτος μετά τη λαίλαπα του Μνημονίου, αν τα καταφέρει ποτέ...(Μια εκτενή τοποθέτηση για την ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα μπορείτε να βρείτε εδώ κι εδώ).

Πηγή ειδήσεων: "Το Βήμα", "Ημερησία"

Κατάργηση της Βουλής και μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο (ειδικός λογαριασμός και εξωτερικός έλεγχος) / Νέες αυξήσεις στην ΔΕΗ το 2013 ενώ οι διακοπές ηλεκτροδότησης αυξάνονται...

Είδηση: Η κυβέρνηση, λειτουργώντας κάτω από ασφυκτική πίεση των δανειστών αλλά και των μεγάλων δανειακών αναγκών, οι οποίες μόνο για τον μήνα Δεκέμβριο υπερβαίνουν τα 9,5 δισ. ευρώ (7,5 δισ. ευρώ για λήξεις ομολόγων και εντόκων και άνω των 2 δισ. ευρώ για την κάλυψη τρεχουσών αναγκών), τα «δίνει όλα» προκειμένου να εξασφαλίσει τη συνέχεια της χρηματοδότησης και την καταβολή των δόσεων της βοήθειας που έχουν «παγώσει» από τον περασμένο Ιούνιο.

Στο πλαίσιο αυτό και εν όψει του Eurogroup αναμένεται να ανακοινώσει ίσως και αύριο:

1. Την πράξη νομοθετικού περιεχομένου για τη δημιουργία Μηχανισμού Επίτευξης Στόχων, με την οποία θεσμοθετεί τους «αυτόματους σταθεροποιητές», δηλαδή τον αυτόματο μηχανισμό περικοπής δαπανών - τον οποίο πρώτος ζήτησε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε -, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι το πρόγραμμα θα μείνει «εντός τροχιάς» και η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί άλλα χρήματα.

2. Τον κανονισμό λειτουργίας του λογαριασμού της Τράπεζας της Ελλάδος όπου θα κατατεθούν τα χρήματα της βοήθειας και από τον οποίο θα εξυπηρετούνται αποκλειστικά και μόνο οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, οι ευρωπαίοι απαιτούν ο λογαριασμός να κινείται με τρεις υπογραφές - του αρμόδιου υπουργού, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του EFSF -, ώστε να εξασφαλιστεί ο απόλυτος έλεγχος για το πού πηγαίνουν τα χρήματα. Είναι προφανές ότι η οικονομική πολιτική της χώρας μπαίνει στον «αυτόματο πιλότο» της τρόικας και στο εξής θα τελεί σε καθεστώς της πιο σκληρής επιτροπείας που έχει υπάρξει στη σύγχρονη Ελλάδα.

Οπως προβλέπει η τελική συμφωνία με την τρόικα - η οποία θα θεσμοθετηθεί με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου -, η πορεία των δημοσίων οικονομικών στη χώρα μας θα παρακολουθείται σε μηνιαία βάση. Παράλληλα με τον έλεγχο του κρατικού προϋπολογισμού, ειδικός έλεγχος θα διενεργείται στις ΔΕΚΟ και στους ΟΤΑ. Σε όλους αυτούς τους φορείς (υπουργεία, Ταμεία, ΔΕΚΟ, ΟΤΑ) θα τοποθετηθεί υπόλογος για τις δαπάνες.  

Εφόσον υπάρξει απόκλιση μεγαλύτερη του 10% από τον στόχο του μνημονίου (στα έσοδα ή στις δαπάνες), θα σημαίνει συναγερμός, ώστε να διορθωθεί η πορεία μέσα στο τρίμηνο.

Αν υπάρχει απόκλιση για δύο συνεχή τρίμηνα παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν, τότε θα λειτουργεί ο «αυτόματος μηχανισμός περικοπής δαπανών».

Μάλιστα προσδιορίζεται ρητά ότι οι περικοπές θα ξεκινούν από τις λειτουργικές δαπάνες, τις επιχορηγήσεις και θα φθάνουν στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Ακόμη, σύμφωνα με τις πληροφορίες, η διάθεση των πόρων του ΕΣΠΑ θα ελέγχεται κεντρικά από τις Βρυξέλλες και εφόσον έχει ναυαγήσει το ΠΔΕ (λόγω περικοπών), τότε οι αποφάσεις για το πού θα διατεθούν οι κοινοτικοί πόροι και ποια έργα και προγράμματα θα χρηματοδοτηθούν θα λαμβάνονται κεντρικά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σε αυτόν τον τομέα ρόλο επιτρόπου αναμένεται να έχει ο επικεφαλής της task force Χορστ Ράιχενμπαχ.

Παρ' ότι στη συμφωνία ορίζεται πως στη λίστα των αυτόματων περικοπών δεν περιλαμβάνονται οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα, οι περικοπές στις επιχορηγήσεις αναμένεται να οδηγήσουν πρώτα σε περικοπές αμοιβών στους ΟΤΑ και σε όλα τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου που επιχορηγούνται από τον προϋπολογισμό και σε δεύτερο χρόνο - αν συνεχιστεί η κατάσταση - σε «λουκέτο». Ο «ξαφνικός θάνατος» θα είναι αναπόφευκτος αν κοπεί οριστικά η χρηματοδότηση.

Ταυτόχρονα, δημιουργείται κεντρικός Οργανισμός κρατικών ενισχύσεων για τον έλεγχο, και μάλιστα προκαταβολικά, κάθε κρατικής ενίσχυσης και της νομιμότητάς της που δίνεται από τον προϋπολογισμό. Οπως προβλέπεται ρητά, αυτό θα είναι και το σημείο ελέγχου και παρέμβασης των Ευρωπαίων.  

Οπως προβλέπεται ρητά στη συμφωνία, οι καταθέσεις στον ειδικό λογαριασμό θα διατίθενται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του χρέους. Συγκεκριμένα ορίζεται ότι «θα καταβάλλονται οι τόκοι και η εξόφληση όλων των δανείων της Ελληνικής Δημοκρατίας».

Πόροι του λογαριασμού θα είναι η χρηματοδότηση (τα δάνεια) από το EFSF και το ΔΝΤ, τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις (ΤΑΙΠΕΔ), το πρωτογενές πλεόνασμα που προβλέπεται στο Μεσοπρόθεσμο, καθώς και το 30% των πόρων στην περίπτωση που τα μεγέθη πάνε καλύτερα από το προβλεπόμενο.

Οι δόσεις της βοήθειας από το EFSF θα κατατίθενται την παραμονή εξόφλησης των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας για την κάλυψη αυστηρά των δανειακών αναγκών.

Ο λογαριασμός θα ενεργοποιείται με την υπογραφή των «συνδικαιούχων», δηλαδή του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών κ. Χρ. Σταϊκούρα που είναι υπεύθυνος για τον προϋπολογισμό, του επιτρόπου Ολι Ρεν και του επικεφαλής του EFSF που βάζει τα χρήματα.

Τέλος, απαράβατος όρος για να φθάσουμε στην τελική συμφωνία με τους δανειστές και στην καταβολή της δόσης, είναι να μην υπάρξει στο μέλλον και όσο διαρκεί το πρόγραμμα καμία αλλαγή στη νομοθεσία για την οικονομική πολιτική και την οργάνωση του κράτους αν δεν έχει προηγηθεί διαβούλευση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι αλλαγές δεν έχουν την έγκριση της τρόικας.

Οι πέντε εντολές
1. Αυτόματες περικοπές στις δαπάνες αν η απόκλιση από τις προβλέψεις είναι πάνω από 10%
2. Με τρεις υπογραφές θα ανοίγει ο ειδικός λογαριασμός που θα εξυπηρετεί κατά προτεραιότητα τα δάνεια και τους τόκους
3. Κεντρικός οργανισμός κρατικών ενισχύσεων υπό την εποπτεία της ΕΕ
4. Τα έργα του ΕΣΠΑ με επιλογή των Βρυξελλών και υπό την εποπτεία του Χορστ Ράιχενμπαχ
5. Καμία αλλαγή στη νομοθεσία για την οικονομική πολιτική και την οργάνωση του κράτους χωρίς έγκριση της τρόικας

Σχόλιο: Και να λοιπόν που με πρόσχημα τις δόσεις, η Ελλάδα μετατρέπεται σ' ένα κράτος χωρίς πολιτική υπόσταση, εξωτερικά ελεγχόμενο με τις σημαντικές αποφάσεις να λαμβάνονται στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Δεν είναι τυχαίο ότι πέραν των πέντε εντολών (για τις οποίες δε νομίζουμε να χωράει κανένα σχόλιο), υπάρχει έντονη η προσπάθεια για "διασφάλιση" των κατάπτυστων όρων μέσω "μελλοντικών δικλείδων ασφαλείας". Ευτυχώς βέβαια κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί αφού αυτή η Βουλή δεν είναι συνταγματική, αλλά καταδεικνύει το "φόβο του ΣΥΡΙΖΑ" που έχει καταβάλει τους δανειστές μας.

Όλα τα παραπάνω βέβαια μας δείχνουν έμμεσα και κάτι ακόμα: ότι παρά τα όσα παραδέχονται κατά καιρούς όλες οι πλευρές - δηλ. ότι το πρόγραμμα ήταν λάθος εξ' αρχής, ότι το κούρεμα έπρεπε να είχε έρθει νωρίτερα, ότι θα έπρεπε και η ΕΚΤ να συμμετέχει σ' αυτό κ.ο.κ. - τελικά αυτός που θα πρέπει να τιμωρηθεί είναι ο ελληνικός λαός και μόνο. Επίσης αποδεικνύεται ότι η εσκεμμένη καθυστέρηση της δόσης (θυμηθείτε εδώ τις σχετικές δηλώσεις) ήταν προσχηματική: οι δανειστές δε ήθελαν τα μέτρα ήθελαν τον έλεγχο της χώρας. Παρά τις υποσχέσεις η κυβέρνηση κατόρθωσε και αυτό - μπαίνοντας έτσι στον Πάνθεον των προδοτών του έθνους. Και βέβαια αποδεικνύεται (για μια ακόμα φορά) ότι καλύτερα είναι να προσέχει κανείς τι υπόσχεται: θυμηθείτε τι αντιδράσεις είχαν υπάρξει όταν πρωτοπαρουσιάστηκε η "ιδέα" του ειδικού λογαριασμού και πόσο πολύ είχαν τονίσει όλοι ότι κάτι τέτοιο δε θα συμβεί. Και να λοιπόν που θα συμβεί...

Μπορεί το τελικό σχέδιο να μην είναι τόσο σκληρό (πάντα είναι λιγότερο "κακό" απ' ότι αρχικά παρουσιάζεται) αλλά τι σημασία έχει; Ένας υπουργός ελεγχόμενος και διορισμένος από την τρόικα (διαβάστε εδώ γιατί το λέμε), κάποιος εκπρόσωπος της τρόικας και άλλος ένας του EFSF θα υπογράφουν για το αν θα μπορούν οι Έλληνες να βγάλουν το μήνα τους ή όχι και για το τι θα (ξε)πουληθεί.

Και το χειρότερο; Όλα αυτά ΧΩΡΙΣ να ψηφιστεί καν από την Βουλή το εν λόγω μέτρο. Η δημοκρατία ζούσε κάποτε στην Ελλάδα, αλλά μας εγκατέλειψε - και αυτό έγινε με την εφεύρεση της γενικής χρήσης των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου η οποία στην ουσία καταργεί την Βουλή και επιτρέπει στην κυβέρνηση να περνάει ό,τι θέλει, σε ότι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Επειδή μετά τα καινούργια μέτρα τα περισσευούμενα χρήματα θα είναι πάρα πολλά, η κυβέρνηση αποφάσισε να μας βοηθήσει να τα ξοδέψουμε... Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας "Ελεύθερος Τύπος", οι αυξήσεις που προτείνονται, αναμένεται να ξεπεράσουν ακόμη και το 20% σε ορισμένες περιπτώσεις. Ωστόσο η τελική επιβάρυνση στην τσέπη του καταναλωτή, θα κινηθεί στο 10%, τουλάχιστον σε πρώτη φάση.
Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να καταργήσει τις ρυθμιζόμενες τιμές ηλεκτρικής ενέργειας για όλες τις κατηγορίες, εκτός από τις ευπαθείς ομάδες των καταναλωτών, μέχρι τον Ιούνιο του 2013. Έτσι μέχρι το δεύτερο εξάμηνο του 2013 τα τιμολόγια χαμηλής τάσης θα πρέπει να αντανακλούν πλήρως το κόστος παραγωγής του ρεύματος, γεγονός που θα επιφέρει και νέες αυξήσεις. Ωστόσο τα αποθαρρυντικά στοιχεία δείχνουν ότι η ΔΕΗ προχωρά σε 30.000 διακοπές ρεύματος μηνιαίως λόγω μη εξόφλησης τους, όπως προκύπτει από έγγραφο του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ, Αρθούρου Ζερβού που διαβιβάστηκε στη Βουλή.

Η απάντηση του κ. Ζερβού είναι αποκαλυπτική, καθώς γνωστοποιεί ότι «στην ευρύτερη περιοχή της Ελευσίνας στην οποία εντάσσεται και το Θριάσιο Πεδίο, οι διακοπές που πραγματοποιούνται στο σύνολο των οικιακών και εμπορικών πελατών δεν ξεπερνούν μηνιαίως τις 280 περιπτώσεις, όταν πανελλαδικά πραγματοποιούνται ανά μήνα περί τις 30.000 διακοπές ρεύματος λόγω χρέους».

Ωστόσο ο κ. Ζερβός σημειώνει ότι παρά την τρέχουσα δυσμενή οικονομική συγκυρία, η συντριπτική πλειονότητα των πελατών της ΔΕΗ είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Τα όποια προβλήματα, λέει ο διευθύνων σύμβουλος, δημιουργούνται «ως προς τα θέματα εξόφλησης λογαριασμών και διακοπών ρεύματος λόγω χρέους, προέρχονται από τη μειονότητα πελατών της επιχείρησης, οι οποίοι είναι ασυνεπείς στις υποχρεώσεις τους και απαιτούν διακριτή μεταχείριση έναντι των υπόλοιπων πελατών, ζητώντας κατ΄ επανάληψη μακροχρόνιους διακανονισμούς τους οποίους όμως κατά κανόνα δεν τηρούν».

Η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, το ξεπούλημα της Ελλάδας και η αριστερά του σήμερα...

Αντί άλλου θέματος σήμερα σας μεταφέρουμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του Στέλιου Ελληνιάδη με θέμα την μετάλλαξη των μέχρι πρόσφατα δύο πόλων εξουσίας και το πως οδηγηθήκαμε σ' ένα ξεπούλημα το οποίο θα γραφτεί και θα χρησιμοποιηθεί σαν παράδειγμα προς αποφυγή για τις μελλοντικές γενιές. Έχει ενδιαφέρον και για ένα άλλο λόγο - είναι γραμμένο από μια αριστερή σκοπιά και αναφέρεται στους στόχους και της αδυναμίες του χώρου:

"Η ερμηνεία της εξάρτησής τους από τα μητροπολιτικά κέντρα, η κουλτούρα της υποτέλειας, είναι ορθή, αλλά όχι επαρκής.

Δεν είναι όλοι ξενόδουλοι ούτε φτάνει να είσαι ξενόδουλος για να οδηγήσεις βίαια τη χώρα σου και το λαό σου στον αφανισμό. Χρειάζεται κάτι επί πλέον, χειρότερο κι από προδοσία. Χρειάζεται να είσαι μαζικά αυτοκτονικός. Να μην σε ικανοποιεί να κάνεις χαρακίρι μόνος σου. Να θέλεις να συμπαρασύρεις όλους τους γύρω σου. Σαν τους οπαδούς μιας αίρεσης που αυτοκτόνησαν ομαδικά στην Αμερική, για να σωθούν! Ή σαν τους σουλτάνους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, τα φύλα των βαρβάρων στις στέπες και τα δάση της Ευρώπης ή τους μαχαραγιάδες της Ινδίας που θάβονταν ή καίγονταν μαζί με τις γυναίκες τους, τους υπηρέτες, ακόμα και τα άλογά τους! Είναι πολιτισμικά πρωτόγονοι οι πολιτικοί ηγέτες στην Ελλάδα. Βάρβαροι των βαρβάρων! Μην μας ξεγελούν τα πτυχία του Βενιζέλου και ο καθωσπρεπισμός του Κουβέλη!
Αυτοί είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές στο Δέκαθλον της Κολάσεως με παγκόσμια ρεκόρ σε όλα τα «αθλήματα». Κατάφεραν όχι μόνο να καταστρέψουν τη χώρα, αλλά να διαλύσουν και τα ίδια τους τα κόμματα! Το 2009, μόλις πριν από τρία χρόνια, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές με 44%! Και η Νέα Δημοκρατία τις έχασε με 34%! Δηλαδή, μαζί είχαν το 80% του ελληνικού λαού, όπως το είχαν τουλάχιστον επί τριάντα χρόνια. Αυτοί οι δύο έφτιαξαν το κράτος, όπως το έφτιαξαν, με τα καλά του και τα κακά του. Ουδείς άλλος. Και, ως εκ θαύματος, μέσα σε μερικούς μήνες, τα δύο «μέγαρα» γίνονται παράγκες! Με τα χεράκια τους και με τα (όποια) μυαλά τους κατεδάφισαν εν ριπή οφθαλμού τα δύο μεγαλύτερα στην Ευρώπη κόμματα της Δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας με αδιατάρακτη παραμονή και εναλλαγή στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ τρικλίζει στο 5 με 8% και η Νέα Δημοκρατία αγκομαχάει στο 12 με 16%, αθροιστικά οι δυο τους έχουν από 17 μέχρι 24%, ήτοι το ένα τέταρτο (1/4) της μέχρι πριν από τρία χρόνια εκλογικής τους δύναμης. Ούτε ο Τσακ Νόρις δεν θα το κατάφερνε αυτό!

Η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ
Κανένα κόμμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας δεν έπαθε τέτοιο πατατράκ. Γιατί κανένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα δεν έφτυσε με τόσο χυδαίο τρόπο την ιδεολογική υπόστασή του. Κάποια κόμματα έκαναν παραχωρήσεις στο νεοφιλελευθερισμό και άλλα έβαλαν νερό στο κρασί τους, αλλά κανένα δεν μεταλλάχθηκε τόσο απότομα και τόσο ριζικά όσο το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και στη θατσερική Μεγάλη Βρετανία, το κοινωνικό κράτος συμπιέστηκε, αλλά δεν ακυρώθηκε. Είναι πολύ χαρακτηριστική η εν έτει 2012 εντυπωσιακή προβολή του Εθνικού Συστήματος Υγείας της Βρετανίας στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου! Στις δε σκανδιναβικές χώρες, τα δεξιά κόμματα υπερασπίζονται το κοινωνικό κράτος όχι λιγότερο από τα σοσιαλδημοκρατικά, γι’ αυτό η εναλλαγή στην εξουσία, όπως έγινε πρόσφατα στη Σουηδία, ουδόλως επηρέασε το κοινωνικό κράτος για το οποίο καμαρώνουν όλοι οι Σκανδιναβοί και το περιφέρουν σαν σημαία διεθνώς. Για κάθε κόμμα, δεξιό ή αριστερό, της Γαλλίας ή της Δανίας, της Αγγλίας ή της Γερμανίας, ακόμα και σε εποχές κρίσης όπως του ’90 ή τη σημερινή, η δημόσια παιδεία, η υγεία και η κοινωνική ασφάλιση παραμένουν θεσμοί και αξίες απαράβατες, που τροποποιούνται ελαφρώς προς το καλύτερο ή το χειρότερο, αλλά δεν αμφισβητούνται, δεν καταλύονται. Και η ανάγκη και το δικαίωμα στην εργασία παραμένουν στο κέντρο των κυβερνητικών προταγμάτων.
«Σε όλες τις σκανδιναβικές χώρες, η πλήρης απασχόληση αποτελούσε τον κορυφαίο στόχο της οικονομικής πολιτικής», υπογραμμίζει η Μαίρη Χίλσον στη μελέτη της για το σκανδιναβικό μοντέλο. Αυτό το μοντέλο που επικαλέσθηκε το ΠΑΣΟΚ για την έλευσή του στην εξουσία. Και απ’ αυτό το μοντέλο υιοθέτησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, καλά ή τσάτρα-πάτρα, τις μεταρρυθμίσεις που διεύρυναν τα συστήματα απασχόλησης, παιδείας, υγείας και ασφάλισης. Πάνω σ’ αυτό το μοντέλο το ΠΑΣΟΚ απέκτησε αίγλη και εδραιώθηκε, σε σημείο που ακόμα κι όταν άρχισε να ξηλώνει το μοντέλο, τα όποια επιτεύγματά του (επικουρικά και τα πλεονάζοντα ρουσφέτια του) το κράτησαν στη ζωή. Ο ένας στους δύο Έλληνες είχε συνδέσει τη μοίρα του με το ΠΑΣΟΚ, και από τους υπόλοιπους δεν είναι λίγοι αυτοί που επίσης ευνοήθηκαν.
Μια Διαμαντοπούλου, ένας Χρυσοχοΐδης, ένας Λοβέρδος και μερικοί ομοϊδεάτες τους πολιτικοί μικρού και μεσαίου διαμετρήματος περίμεναν τον ηγέτη που θα επέσπευδε το τέλος της ελληνικού τύπου σοσιαλδημοκρατίας. Τους προέκυψαν δύο. Η «γραμμή» τους δεν εξέφραζε καμία σοσιαλδημοκρατική τάση στην Ευρώπη. Αντιθέτως, έφερνε όλη τη σαβούρα του νεοφιλελευθερισμού που εντυπωσίαζε τους νεοφώτιστους του ακραίου καπιταλισμού και, βεβαίως, εξυπηρετούσε τα εντόπια συμφέροντα είκοσι «οικογενειών» που μονοπωλούν το δημόσιο πλούτο και, με την οικονομική τους ισχύ και τον έλεγχο των ΜΜΕ που με εκβιασμούς και εξαγορές απέσπασαν το 1989-90, ορίζουν το καθεστώς λειτουργίας του κράτους.
Στο δρόμο της απορρύθμισης που εγκαινίασε πανηγυρικά ο Σημίτης με τη λεηλασία του Χρηματιστηρίου και την ένταξη στην ευρωζώνη, προέκυψαν δύο ηγέτες πρόθυμοι και κατάλληλοι να παραδώσουν τη χώρα αμαχητί και εκουσίως στους διεθνείς τοκογλύφους, ακολουθούμενοι από επίδοξους «διαδόχους». Ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος, από κοινού και διαδοχικά, ανέλαβαν τη διεκπεραίωση. Η σοσιαλδημοκρατία ήταν εμπόδιο. Το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στην εκφυλισμένη του μορφή, στο βαθμό που συνδεόταν με το σοσιαλδημοκρατικό παρελθόν του, ήταν εργαλείο για την πτώχευση της χώρας, αλλά και εμπόδιο. Γι’ αυτό δεν δίστασαν να το θυσιάσουν. Δεν ήταν πια χρήσιμο στην πλουτοκρατία η οποία από καιρό εξοπλίζεται για να επιβάλλει τη βούλησή της με όση βία κι αν χρειαστεί. Έτσι κι αλλιώς, εντόπιοι και ξένοι συνεργοί έχουν υποβαθμίσει την Ελλάδα στην κατηγορία της υποσαχάριας Αφρικής με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο ελευθεριών, ανεξαρτησίας και κοινωνικής οργάνωσης.

Η μετάλλαξη της Νέας Δημοκρατίας
Αντίστοιχα, ο Σαμαράς επιλέχθηκε σαν η καλύτερη εναλλακτική λύση στο πνέοντα τα λοίσθια ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να ολοκληρωθεί σταδιακά η αποδόμηση της χώρας. Στην πρώτη φάση, που το ΠΑΣΟΚ μπορούσε μόνο του να επιβάλλει το πρώτο μνημόνιο, καθοδηγήθηκε να ταχθεί κατά του μνημονίου για να μην καεί μαζί με τον Παπανδρέου. Κι όταν ήρθε η ώρα του, έκανε μια στροφή 180ο μέσα σε μια νύχτα, αναλαμβάνοντας με ακόμα μεγαλύτερο φανατισμό να εφαρμόσει τα σκληρότερα μέτρα των επόμενων μνημονίων.
Η επακόλουθη απαξίωση της Νέας Δημοκρατίας σαν  βάση της συντηρητικής παράταξης στην Ελλάδα, θεωρείται από την ηγετική της ομάδα και τους ξένους κηδεμόνες ως παράπλευρη απώλεια με πολύ μικρότερο κόστος από την απαξίωση του ΠΑΣΟΚ. Γιατί εάν ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ στρέφεται μαζικά στην ανεπιθύμητη για τους τοκογλύφους Αριστερά, ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας καταλήγει μαζικά στην Άκρα Δεξιά, που είναι ακόμα φανατικότερος υποστηριχτής της ολιγαρχίας και του καπιταλισμού. Η Χρυσή Αυγή, στις εκλογές του 2009, συγκέντρωσε πανελλαδικά ποσοστό 0,29% παίρνοντας 19.993 ψήφους!!! Η εκτόξευσή της δεν οφείλεται στο μεταναστευτικό. Οι μετανάστες από την Αλβανία υπάρχουν σαν «πρόβλημα» από το 1991 και οι Ασιάτες και Αφρικανοί προστίθενται από το 2001. Γιατί η Χρυσή Αυγή δεν είχε άνοδο όλο αυτό το διάστημα των είκοσι ετών; Γιατί, στο δεξιό χώρο, η Νέα Δημοκρατία ήταν ισχυρή και πειστική. Μόλις έγινε μνημονιακή, παρουσίασε μαζικές διαρροές που αξιοποιήθηκαν από τη ναζιστική Δεξιά. Διαρροές που δεν συγκρατήθηκαν ούτε από την κοινοβουλευτική Άκρα Δεξιά του Καρατζαφέρη επειδή μπήκε στην κυβέρνηση. Η υπογραφή των μνημονίων από την παραδοσιακή Δεξιά και τις παραλλαγές της, άνοιξε το δρόμο στο νεοναζισμό.

Ολιγαρχία και φασισμός
Άνοδος που ουδόλως ανησυχεί την ολιγαρχία, αφού γνωρίζουν ότι στις χώρες που είχε επικρατήσει ο φασισμός, το κεφάλαιο δεν ενοχλήθηκε καθόλου. Έτσι, η ευρωπαϊκή Δεξιά, φθαρμένη από την παρατεταμένη διεθνή κρίση και παρασυρμένη από τα κύματα του νεοφιλελευθερισμού, δεν θεωρεί απειλή για τα συμφέροντά της την ενίσχυση της Χρυσής Αυγής. Αντιθέτως, τη χρησιμοποιεί υποβοηθητικά, ως θεσμισμένο παρακράτος για να επιβάλλει τις πολιτικές που εξυπηρετούν τα συμφέροντά της. Στις μητροπόλεις, που το κράτος είναι ισχυρό και οι ολιγάρχες δεν χρειάζονται «βοηθούς» με πολιτική μουντζούρα και κοινωνικό κόστος, οι συμμορίες τύπου Χρυσής Αυγής είναι απαγορευμένες και διώκονται απεινώς, με πρώτη τη Γερμανία σε αυστηρότητα. Αλλά σε χώρες υπό κηδεμονία, και με ισχυρή δημοκρατική και αριστερή παράδοση, οι νεοναζί είναι χρήσιμοι και ανεκτοί.
Έτσι, ο Σαμαράς συνεπικουρούμενος από τα τσόφλια της Δεξιάς του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Γεωργίου Ράλλη, τους υπαλλήλους της διεθνούς χρηματοπιστωτικής μαφίας τύπου Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμου και Στουρνάρα, και με κράχτες τα τηλεοπτικά φρούτα της ακροδεξιάς, απαξιώνει τη Νέα Δημοκρατία και την οδηγεί στην πλήρη παρακμή, κρατώντας τη φουσκωμένη από τον εκλογικό νόμο κοινοβουλευτική ομάδα με απειλές, εκβιασμούς και ανταλλάγματα.

Κόμματα για τη χωματερή
Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα πέρασαν σαν οδοστρωτήρες πάνω από τους πολιτικούς σχηματισμούς εξουσίας και με τρεις ηγέτες υποτελείς αυτόχειρες γύρισαν την Ελλάδα διακόσια χρόνια πίσω. Μέσα σε λίγους μήνες, Παπανδρέου, Σαμαράς και Βενιζέλος, επικεφαλής των υπολειμμάτων της παραδοσιακής Δεξιάς και της εντόπιας σοσιαλδημοκρατίας, αποσυνθέτουν και θυσιάζουν τα δύο κόμματα που τα τελευταία σαράντα χρόνια αποτέλεσαν τη βάση και τον κορμό της πολιτικής ζωής του τόπου. Και μόνο γι’ αυτό το μνημειώδες έργο θα περάσουν στην ιστορία σαν «Οι μεγάλοι κατεδαφιστές». Σε χρόνο μηδέν διέλυσαν δύο πολιτικές δυνάμεις με εκατομμύρια υποστηρικτές. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι η κοινωνία τούς αποδοκιμάζει και τους εγκαταλείπει, οι βουλευτές τους δραπετεύουν και όσοι μένουν βαδίζουν και παραμιλούν χωρίς να τολμούν να πάνε ούτε στο περίπτερο για τσιγάρα, κι όμως, αυτοί, τρεις κι ο κούκος, μια σπείρα σκληρών κακοποιών, επιμένουν να ολοκληρώσουν τον αφανισμό της Ελλάδας.
Κι από κοντά, γκρινιάρης χειροκροτητής, μια αριστερογενής τσόντα, η Δημοκρατική Αριστερά. Που στα απολύτως εκφυλισμένα και απαξιωμένα κόμματα εξουσίας βρήκε τους ιδανικούς συγκυβερνήτες για την Ευρώπη των «καλών». Τους Γιωργάκηδες, Αντώνηδες, Βαγγέληδες, Βορίδηδες, Γεωργιάδηδες, Μεϊμαράκηδες και Βρούτσηδες ως αγαθούς πρωτομάστορες του νέου ευρωπαϊσμού με τους οποίους θα βάλουν στη σωστή τροχιά την Ευρώπη και θα κρατήσουν την Ελλάδα στον ίσιο δρόμο για την αναγέννηση. Συμμάχησαν με ό,τι πιο σάπιο έχει ο τόπος για να μη συμμαχήσουν με τους επικίνδυνους αριστερούς εξτρεμιστές Τσίπρα, Λαφαζάνη, Σακοράφα και Ρινάλντι!
Καλά, για τον Μαργαρίτη, τον Λυκούδη και τον Χατζησωκράτη, δεν έχω απορίες. Αλλά για τον Κουβέλη; Ζει; Είναι υπαρκτό πρόσωπο ή αυτό που βλέπουμε είναι ένα εφιαλτικό ομοίωμά του;

Στο κατώφλι της Αριστεράς
Η Αριστερά είναι πλέον πολύ πιθανό ότι κάποια στιγμή, ίσως στο άμεσο μέλλον, θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Και είναι επίσης πολύ πιθανό ότι οι τοκογλύφοι και τα πολιτικά τους φερέφωνα δεν θα χαλάσουν τον κόσμο όσο κι αν κινδυνολογούν. Πρώτα-πρώτα, γιατί η Αριστερά θα βρεθεί μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα και πάνω σε ερείπια. Ακόμα και στην πιο συγκρουσιακή της εκδοχή, ακόμα κι αν κάνει παύση πληρωμών, οι κηδεμόνες θα έχουν αρπάξει τη μερίδα του λέοντος. Τράπεζες, ενέργεια, επικοινωνίες και λοιπά φιλέτα είναι ήδη δικά τους. Το χρέος, όσο κι αν περικοπεί θα εξακολουθήσει να είναι τεράστιο για τα ελληνικά δεδομένα. Μη βιώσιμο, που λένε. Να μην εκπλαγεί, λοιπόν, κανείς εάν οι Γερμανοί και οι συνέταιροί τους αποδεχτούν το πρόγραμμα της Αριστεράς, που θα δίνει προτεραιότητα στην εργασία και την ανασυγκρότηση της οικονομίας και του κοινωνικού κράτους. Αυτοί πήραν ό,τι ήθελαν και με το παραπάνω χάρη στους μεταλλαγμένους της συγκυβέρνησης. Ήδη ξέρουν ότι ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. είναι κόμματα απαξιωμένα, σάπια και ξοφλημένα.
Κι εδώ μπαίνει το ζήτημα αν η Αριστερά είναι έτοιμη να κυβερνήσει. Προσωπικά, νομίζω ότι δεν είναι, αν και αυτό δεν χρειάζεται να το εκμυστερευόμαστε στα εχθρικά τηλεπαράθυρα. Αυτό το ξέρει κι ο κόσμος που ψήφισε την Αριστερά και αυτός που θα την ψηφίσει εάν γίνουν αύριο εκλογές. Γιατί αυτό είναι το φυσικό. Δεν υπάρχει ένα κουμπί που το πατάς και βγαίνει πανέτοιμη η... Αριστερά. Η Αριστερά ούτε ενωμένη είναι στο σύνολό της ούτε έχει προλάβει να αντεπεξέλθει στη νέα πραγματικότητα που ενέσκηψε σαν τσουνάμι. Ο ΣΥΡΙΖΑ συσπείρωσε πολλές διάσπαρτες δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά υστερεί οργανωτικά και όχι μόνο. Αλλά, την ώρα και το ποιος αναλαμβάνει το τιμόνι, το επιλέγει και το καθορίζει η κοινωνία. Και η κοινωνία, τουλάχιστον ένα πολύ μεγάλο μέρος της, εμπιστεύεται αυτή την Αριστερά, την ανέτοιμη, για να το τρέξει. Όχι μόνο γιατί δεν υπάρχει άλλος, αλλά και γιατί η Αριστερά, παρ’ όλα τα ελαττώματά της, δεν είναι ξεπουλημένη και δεν είναι διαπλεκόμενη. Είναι μαχητική και οραματική. Είναι δοκιμασμένη στους αγώνες, στα δύσκολα. Για την Αριστερά, λοιπόν, δεν είναι θέμα μπορώ, δεν μπορώ. Είναι βούληση λαού. Πεπρωμένο.

Πάντα στις επάλξεις
Η Αριστερά είναι προοδευτική πατριωτική δύναμη. Δεν κόλωσε ποτέ. Δεν πρόδοσε ποτέ. Δεν αντάλλαξε τις αξίες της με πλούτη και λεφτά. Αριστεροί ενδώσανε αρκετοί, αλλά η Αριστερά σαν σώμα και πνεύμα έμεινε πάντα στις επάλξεις. Σημαία της ήταν πάντοτε η ισότητα, η δικαιοσύνη, η ανιδιοτέλεια, η ανεξαρτησία, η αλληλεγγύη, η αγάπη για τον συνάνθρωπο, η αγάπη για την πατρίδα. Οι θυσίες της είναι ακόμα ευωδιαστές... Θα τα καταφέρουμε. Έχουμε το ανθρώπινο δυναμικό που είναι το άλφα και το ωμέγα για την πρόοδο. Γι’ αυτό δεν πρέπει να αφήσουμε τους γραφειοκράτες, τους ιδιοτελείς και τους εγωιστές, ούτε τους ανυπόμονους στους κόλπους μας, που είναι κατάλοιπα μιας μακρόχρονης περιόδου περιθωριοποίησης της Αριστεράς, να καπελώσουν τη λαϊκή βούληση. Με ανοιχτές πόρτες, διαφάνεια, δημοκρατία και όραμα, μπορούμε. Με νέους ανθρώπους, με έμπειρους ανθρώπους, με συμμάχους μέσα κι έξω από την Ελλάδα, θα τα καταφέρουμε. Κι όσο για τις ελλείψεις μας, σ’ αυτή τη διαδικασία αντίδρασης στο ξεπούλημα της χώρας, στην πτώχευση και την εξαθλίωση, θα γινόμαστε κάθε μέρα καλύτεροι, κάθε ώρα αποφασιστικότεροι, κάθε λεπτό πιο έτοιμοι.
Μέχρι τη νίκη και ακόμα παραπέρα!"

Και για να μην ξεχνιόμαστε...  Διαβάζουμε στην εφημερίδα "Κόντρα" το γιατί αυτά τα μέτρα δεν θα είναι τα τελευταία (και αυτό χωρίς να λάβουμε τις "ρήτρες" αυτόματων μέτρων υπόψιν):

"Ε, λοιπόν, αυτά τα μέτρα δεν είναι τα τελευταία... Αν κοιτάξει κανείς το καινούργιο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016, θα διαπιστώσει ότι οι «παρεμβάσεις», προϋπολογίζονται σε 14.244 εκατ. ευρώ μέχρι το 2016. Αυτά κατανέμονται ως εξής: 9.734 εκατ. ευρώ το 2013, 4.186 εκατ. ευρώ το 2014, 529 εκατ. ευρώ το 2015 και 155 εκατ. ευρώ το 2016. Το πακέτο που ψηφίστηκε με το πολυνομοσχέδιο (πλην μιας σειράς φορολογικών μέτρων που θα έρθουν με ξεχωριστό νομοσχέδιο) αφορά μόνο το 2013. Επομένως, μένουν μέτρα ύψους περίπου 5 δισ. ευρώ που πρέπει να παρθούν κυρίως το 2014. Στην πραγματικότητα, ο σχεδιασμός αφορά μόνο το 2013 και το 2014, ενώ τα δύο επόμενα χρόνια μπαίνουν μόνο για να δοθεί η εντύπωση του δήθεν μακροχρόνιου σχεδιασμού. Σε κάθε περίπτωση, αν όλα πάνε όπως προβλέπονται στον προϋπολογισμό, για το 2014 θα πρέπει να παρθούν νέα μέτρα ύψους 4,2 δισ. ευρώ. Ενα πακέτο μισό απ’ αυτό που ψηφίστηκε. Αλήθεια, από πού θα βρεθούν αυτά, αν όχι από νέες επιθέσεις σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες;

Περιττεύει να πούμε ότι, εκτός από τα προγραμματισμένα 4,2 δισ., θα υπάρξει μέσα στο 2013 (όπως συμβαίνει σε κάθε «μνημονιακή» χρονιά) και μια δημοσιονομική μαύρη τρύπα, η οποία θα πρέπει να καλυφθεί με πρόσθετα μέτρα. Γιατί θα υπάρξει δημοσιονομική μαύρη τρύπα; Γιατί όλοι οι υπολογισμοί έχουν γίνει με βάση ένα εξωπραγματικό σενάριο για την ύφεση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας. Ενα σενάριο με το οποίο γελούν τα διεθνή οικονομικά έντυπα. Υφεση 6,5% το 2012 και 4,5% το 2013 προβλέπει το σενάριο. Δεν χρειαζόμαστε την ανάλυση της Κατσέλη για να καταλάβουμε ότι η ύφεση θα φτάσει το 7% το 2012 και στα ίδια επίπεδα θα είναι το 2013. Τα πρόσθετα μέτρα των περίπου 9,5 δισ. του 2013 θ’ αφαιρεθούν στο σύνολό τους από την κατανάλωση. Οταν κόβεις μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα (και μάλιστα μετά από απανωτά πετσοκόμματα τα προηγούμενα χρόνια), τα κόβεις κατευθείαν από την κατανάλωση, άρα βαθαίνεις και δεν μειώνεις την ύφεση. Από πού θα προκύψει η σχετική ανάπτυξη, για να μειωθεί η ύφεση το 2013; Μήπως θα προκύψει καμιά έκρηξη των εξαγωγών; Αυτό το παραμύθι, που άνθισε την εποχή που στο υπουργείο Ανάπτυξης ήταν ο Χρυσοχοΐδης, το έχουν εγκαταλείψει οι κυβερνώντες. Μήπως θα καμφθεί η ύφεση από την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής; Οταν μόνο με το πολυνομοσχέδιο αυξάνεται κατακόρυφα το κόστος παραγωγής, που θα οδηγήσει σε επιτάχυνση του ξεκληρίσματος των φτωχών αγροτών και σε καταστροφή των λίγων που θα τολμήσουν να πάνε στα χωριά τους για ν’ ασχοληθούν με την αγροτική παραγωγή, το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι μείωση της αγροτικής παραγωγής.

Ομως, πέρα από τα προγραμματισμένα 4,2 δισ. του 2014 και πέρα από τη δημοσιονομική μαύρη τρύπα που  θα προκύψει το 2013 και θα πρέπει να καλυφθεί με πρόσθετα μέτρα το 2014, υπάρχουν τα «κενά» 2015 και 2016. Σε ανύποπτο χρόνο, κομπάζοντας ότι έχει ήδη πετύχει την επιμήκυνση, ο Στουρνάρας είπε από το βήμα της Βουλής, ότι κερδήθηκε η επιμήκυνση κατά δύο χρόνια, γι’ αυτό και τα μέτρα είναι 13,5 δισ. (στο Μεσοπρόθεσμο, βέβαια, αναφέρονται 14,2 δισ.), διαφορετικά θα ήταν 18 δισ. Τι σημαίνει αυτή η ομολογία; Οτι υπάρχουν στην «καβάτζα» άλλα 4 δισ. για το 2015 και το 2016, με βάση το σημερινό σχεδιασμό. Φυσικά, με βάση τη μαύρη τρύπα που θα υπάρξει και το 2014, το ποσό αυτό θα γίνει μεγαλύτερο. Οπως γίνεται πάντοτε μέχρι τώρα."

Πηγές: "Ο δρόμος της αριστεράς", "Κόντρα"

Μια γρήγορη ματιά στα σκάνδαλα της Χούντας

Τηρώντας την υπόσχεσή μας, σας παρουσιάζουμε μια πρώτη γεύση από τη σωρεία σκανδάλων που έγιναν κατά τη διάρκεια της 7ετούς δικτατορίας (1967-1974) στην χώρα μας. Αυτό το δημοσιεύουμε ως απάντηση σε εκείνους που "αγιοποιούν" τους δικτάτορες, παρουσιάζοντάς τους ως εθνοσωτήρες...

Έτσι έχουμε και λέμε: προτού καλά- καλά προλάβουν να ... ζεστάνουν τις καρέκλες των πολιτικών αξιωμάτων που κατέλαβαν, οι συνταγματάρχες νομοθέτησαν την αύξηση των αποδοχών τους. Σχεδόν διπλασίασαν τον πρωθυπουργικό μισθό: Από τις 23.600 τον ανέβασαν στις 45.000 δρχ, προς μεγάλη χαρά του πρώτου χουντικού πρωθυπουργού, του Κωνσταντίνου Κόλλια. Ο ίδιος ο Γιώργος Παπαδόπουλος ανέλαβε πρωθυπουργικά καθήκοντα αργότερα, το Δεκέμβριο του 1967.

Με την ίδια ρύθμιση αυξήθηκαν οι αποδοχές των υπουργών και υφυπουργών, από τις 22.400 στις 35.000 δρχ. Θεσπίστηκαν επίσης και ημερήσια «εκτός έδρας»- χίλιες δρχ για τον πρωθυπουργό και 850 για υπουργούς και υφυπουργούς.

Πρώτο «ορόσημο»: Σαν ... έτοιμοι από καιρό, οι «εθνοσωτήρες» υπέγραψαν την πρώτη τους τερατώδη σύμβαση, προτού καν συμπληρωθεί μήνας από το πραξικόπημα – ναι, τέτοια αδημονία είχαν! Τη Δευτέρα, 15 Μαΐου 1967 ανέθεσαν στην αμερικανική εταιρεία Litton το ακαθόριστο έργο της παροχής «υπηρεσιών οργανώσεως και διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως», κάπου στην Κρήτη και τη Δυτική Πελοπόννησο.

Υποτίθεται ότι η εταιρεία θα φρόντιζε να γίνουν επενδύσεις ύψους 840 εκατομμυρίων δολαρίων για 12 χρόνια. Το ελληνικό δημόσιο της έδωσε ως προκαταβολή 1, 2 εκ. δολάρια και ανέλαβε τις εξής υποχρεώσεις: Να καλύψει όσα έξοδα θα έκανε η Litton για να «αναπτυξιακό της έργο» συν 11% ως ποσοστό κέρδους, αλλά να εξασφαλίσει και προμήθεια 2% επί της αξίας κάθε επένδυσης, από αυτές που θα «έφερνε» η εταιρεία.

Ίδια, περίπου, ρύθμιση για τη Litton είχε προωθήσει στη Βουλή το 1966 μια από τις «κυβερνήσεις των αποστατών» – εκείνη του Στεφανόπουλου. Οι αντιδράσεις των άλλων πολιτικών δυνάμεων, όμως, ακύρωσαν το εγχείρημα, το Σεπτέμβριο του έτους εκείνου. Για την ακρίβεια, το ανέβαλαν για οκτώ μήνες.

Τι έκανε στην ουσία η Litton, αξιοποιώντας την προσφορά της χούντας προς αυτήν; Δεν προσέλκυε επενδυτές, δήλωνε όμως έξοδα και πληρωνόταν από το ελληνικό κράτος! Εμπράκτως η ίδια η χούντα αναγνώρισε το φιάσκο της ανάθεσης, τερματίζοντας την ισχύ της σύμβασης, την Τετάρτη, 15 Οκτωβρίου 1969 (ΦΕΚ 1969/Α/268). Όμως – όλα κι όλα- η Litton πήρε και το επιπρόσθετο 11% επί των δηλωθέντων εξόδων της!

Η επίσημη εξήγηση του καθεστώτος για λύση της σύμβασης; «Αι ελληνικαί υπηρεσίαι είναι εις θέσιν να συνεχίσουν άνευ ειδικής βοηθείας τας προσπαθείας δια την ανάπτυξιν»... Αυτό που η χούντα ομολόγησε εμπράκτως, νωρίτερα το είχε δηλώσει ευθαρσώς στο περιοδικό «Ramparts» ο Ρόμπερτ Αλαν, υπεύθυνος του γραφείου της εταιρείας στην Αθήνα: «Τα κέρδη μας είναι ασφαλώς μεγάλα, διότι ουσιαστικά δεν κάνουμε εμείς επενδύσεις».

Ο Αλαν είχε κάθε λόγο να συμπαθεί το δικτατορικό καθεστώς και ουδέποτε έκρυψε αυτή του την ...αγάπη. Όταν κάποτε κλήθηκε να σχολιάσει τα βασανιστήρια και τις διώξεις σε βάρος των αντιφρονούντων, είπε: «Οι περισσότεροι εξόριστοι και φυλακισμένοι ζουν σε νησιά, όπως είναι η Καταλίνα (σ.σ. θέρετρο στην Καλιφόρνιας). Είναι ελεύθεροι να πηγαίνουν και να έρχονται. Αναπνέουν καθαρό αέρα, βρίσκονται κάθε μέρα σε ωραίο ηλιόλουστο περιβάλλον και απλώς δεν έχουν επικοινωνία με τον έξω κόσμο».

Δεύτερο «ορόσημο»: Το Σάββατο, 14 Δεκεμβρίου 1968, ο Παπαδόπουλος ανακοίνωσε ότι κατέφθασε η ώρα να εκπληρώσει η «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» μια υπόσχεση, την οποία είχε δώσει προς τον Θεό η ...Δ΄ Εθνοσυνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο Άργος το 1829: Την ανέγερση ενός μεγαλοπρεπούς ναού του Σωτήρος. Ως τόπος ορίστηκαν τα Τουρκοβούνια. Το «Τάμα», όπως καθιερώθηκε να λέγεται, αντιπροσώπευε στο έπακρο τη μεγαλομανία του καθεστώτος. «Θα αποτελέσει, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασσικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό», έγραφε η «Ηχώ των Ενόπλων Δυνάμεων» τον Ιούνιο του 1973. Μέχρι τότε, δεν είχαν γίνει καν τα οριστικά σχέδια του έργου. Κι ούτε θα γίνονταν ποτέ...

Τι ακριβώς συνέβαινε με το «Τάμα»; Γιατί ... δεν χτιζόταν τίποτα, επί χρόνια; Από τη δύση του '68 η χουντική προπαγάνδα είχε αρχίσει να διαφημίζει περιπτώσεις ανθρώπων, οι οποίοι κατέθεταν για αυτόν τον «ιερό σκοπό» τον οβολό τους. Τον Μάιο του '69 συγκροτήθηκε και μια «Ανώτατη Επιτροπή», με πρόεδρο τον πρωθυπουργό Παπαδόπουλο και μέλη τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και πέντε υπουργούς. Ανάμεσά τους, ο Παττακός (Εσωτερικών) και ο Μακαρέζος (Συντονισμού). Εν ολίγοις, ολόκληρη η κορυφαία χουντική «τριανδρία» επέβλεπε τα του έργου, έχοντας την αρωγή – πέραν των άλλων υπουργών- και ενός «Γνωμοδοτικού Συμβουλίου», που το απάρτιζαν πρυτάνεις, ακαδημαϊκοί, ο δήμαρχος Δημ. Ρίτσος και άλλοι παράγοντες. Από τον Ιούνιο του '69 επέβλεπαν και το «Ειδικό Ταμείο» που συστάθηκε τότε, για την οικονομική διαχείριση του έργου.

Μυστήριο κάλυπτε τα του «Τάματος», μέχρι τον Ιανουάριο του '74. Τότε δημοσιεύθηκε ο απολογισμός του «Ειδικού Ταμείου». Αυτό δεν ήταν «Τάμα», ήταν ...θάμα. Στο «Ταμείο» είχαν εισρεύσει 453, 3 εκατομμύρια δρχ, εκ των οποίων είχαν εξαφανιστεί τα 406 εκατομμύρια! Όλα αυτά δαπανήθηκαν – υποτίθεται- για απαλλοτριώσεις, «προπαρασκευαστικά έργα», «μελέτες», εργασίες «διοικήσεως και λειτουργίας»... Από τη συνολική «αποταμίευση» των 453, 3 εκατομμυρίων, τα 230 ήταν δάνεια. Τα 180 προήλθαν από εισφορές και δωρεές, τμήμα των οποίων κάλυψαν φορείς του Δημοσίου – πχ η Αγροτική Τράπεζα έδωσε 10 εκατομμύρια. Τα υπόλοιπα 43, 3 εκατομμύρια ήταν «επιχορήγηση» από τον τακτικό προϋπολογισμό.

Την αχαλίνωτη διασπάθιση δημοσίου χρήματος την υπογραμμίζει ένα ακόμη στοιχείο: Στην τριετία 1970 -73 έγιναν τρεις διαγωνισμοί για «προσχέδια» του «Τάματος». Απέτυχαν παταγωδώς και κηρύχθηκαν άγονοι. Ελάχιστοι αρχιτέκτονες ενδιαφέρθηκαν και κατέθεσαν προτάσεις, μολονότι τα αντίστοιχα χρηματικά βραβεία ήταν άκρως χορταστικά. Συνολικά, στην τριετία υποβλήθηκαν 73 προτάσεις, καμία όμως δεν κρίθηκε ικανοποιητική. Κι όμως, μοιράστηκε – μαζί με τους επαίνους για τις σχετικές προσπάθειες- το ποσό των 3.650.000 δρχ. Ποσό που υπερέβαινε ... 900 φορές το μέσο μισθό ενός εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα.

Ήταν αδύνατον φυσικά να υπολογιστεί πόσοι ... αστέρες του καθεστώτος έλαβαν μέρος – με τους ευνοούμενούς τους- σε αυτό το τρομακτικών διαστάσεων φαγοπότι. Την «επίβλεψη» πάντως την είχε - όπως προείπαμε- σύσσωμη η ... αφρόκρεμα του καθεστώτος. Εάν υποτεθεί ότι το «Τάμα» κλήθηκε να άρει ... μια εκκρεμότητα 139 ετών (1829 – 1968), τότε το ποσό που εξαφάνισαν τα αρπαχτικά της χούντας αντιστοιχεί σχεδόν σε τρία εκατομμύρια δρχ για κάθε χαμένο χρόνο! Καθόλου άσχημα...Κάποιοι ενδεχομένως διερωτώνται πώς «βγήκαν στη φόρα» τα οικονομικά στοιχεία του «Τάματος», προτού καταρρεύσει η χούντα. Η απάντηση είναι απλή: Είχε ήδη αποκαθηλωθεί - προ δυο μηνών- ο Παπαδόπουλος κι ο Ιωαννίδης δεν είχε κανένα λόγο να κρύβει τη «φαυλοκρατία» των «άλλων».

Τρίτο «ορόσημο»: Το 1969 φαίνεται πως οι ... μίζες της Litton είχαν ξεκοκαλιστεί. Ήταν λοιπόν ώρα για μία ακόμη μεγάλη, αποικιοκρατική σύμβαση, απ' αυτές που όταν υπογράφονται τρία τινά μπορεί να «μαρτυρούν» για τους διαχειριστές δημόσιου χρήματος: Αν δεν είναι ηλίθιοι, αν δεν νιώθουν - για κάποιο λόγο- εξαναγκασμένοι, τότε σίγουρα κάτι άλλο περιμένουν. Οι δυο τελευταίες εκδοχές φυσικά μπορούν να συνυπάρξουν...

Ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ, από τις ΗΠΑ, σύμβαση για την κατασκευή της Εγναντίας Οδού (ΦΕΚ 1969/Α/15). Ποια ήταν η κατάληξη; Ο Αμερικανός πήρε τα μπογαλάκια του κι έφυγε, ενώ το Δημόσιο είχε επιβαρυνθεί σε βαθμό απίστευτο.

Μοιραίο ήταν να συμβεί αυτό. Το έργο υπολογίστηκε στα 150 εκ. δολάρια, εκ των οποίων σχεδόν το 1/3 θα το κάλυπτε το ελληνικό κράτος. Οι ... χακί φύλαρχοι της στρατοκρατούμενης ελληνικής Μπανανίας, όμως, δεν χαλιναγώγησαν τη γαλαντομία τους. Εγγυήθηκαν τα δάνεια του Μακντόναλντ, τον «διευκόλυναν» με αμέτρητα ομόλογα, του έδωσαν 4, 5 εκ. δολάρια ως προκαταβολή και όρισαν την αμοιβή του επί των εξόδων, συνυπολογίζοντας σε αυτά τη χρηματοδότηση του ... Δημοσίου!

Το φοβερό ήταν ότι θα διεκπεραίωναν το έργο γηγενείς υπερεργολάβοι – ο Αμερικανός απλώς θα μεριμνούσε για μελέτες και δάνεια.Εάν ο Μακντόλαντ διαπίστωνε πως δεν επαρκούσαν τα 150 εκ. δολάρια, είχε δυο επιλογές. Να ψάξει για περισσότερα ή «να θεωρηθή εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η αξία ανέρχεται εις 150 εκ. δολάρια».

Ο Μακντόναλντ δεν εξασφάλισε καμία χρηματοδότηση – ίσως να μην είχε και λόγους να το κάνει. Αποχαιρέτησε, λέγοντας ίσως νοερά κάποιο «thanks folks» για τα 4, 8 εκ. δολάρια συν τα 33, 4 εκ. σε ομόλογα ελληνικού δημοσίου που πρόλαβε να τσεπώσει.

Τέταρτο «ορόσημο»: Το 1970 οι δικτάτορες θεσμοθέτησαν τη στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα. Διότι, καλοί οι μισθοί, καλά τα αξιώματα και τα ρουσφέτια, αλλά αν δεν είχες – βρε αδελφέ- ένα εγγυημένο, καλό κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, κινδύνευες. Θα σε πετύχαινε ο αναρχο- κομμουνισμός «ασκεπή» και θα σου άνοιγε το κεφάλι...

Πέμπτο «ορόσημο»: Περίοδος εορτών ήταν, οι «εθνοσωτήρες» αποφάσισαν – ίσως εν όψει πρωτοχρονιάς - να κάνουν άλλο ένα καλό δώρο στον εαυτό τους. Καλό και ωφέλιμο στο ... διηνεκές – έτσι τουλάχιστον ήλπιζαν. Την Τετάρτη, 30 Δεκεμβρίου 1970, νομοθέτησαν τα «περί ευθύνης υπουργών». Μεταβατική διάταξη (παρ. 48) του ΝΔ 802 όριζε ότι δεν μπορούσε να ασκηθεί δίωξη εναντίον υπουργού ή υφυπουργού της δικτατορίας, παρά μόνο εάν το αποφάσιζαν οι ... συνάδελφοί του. Για να έχουν απολύτως ήσυχο το κεφάλι τους, οι συνταγματάρχες συμπεριέλαβαν κάτι ακόμη στη ρύθμιση: «Παρέγραψαν» όλα τα εγκλήματα, «δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» κάποιας Βουλής, μελλοντικής.

Εάν επιτύγχανε το κατοπινό εγχείρημα της λεγόμενης «φιλελευθεροποίησης», με τον Μαρκεζίνη και τις ελεγχόμενες εκλογές, κατά πάσα βεβαιότητα θα επιβίωνε αυτή η ασυλία που πρόσφεραν στην αφεντιά τους οι συνταγματάρχες. Δυστυχώς για αυτούς, έπειτα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου κατέστη ανέφικτη η «μετάσταση» τέτοιων χουντικών θεσμών στο κοινοβουλευτικό τοπίο.

Έκτο «ορόσημο»: Ήταν Μάιος του 1972, όταν η χούντα απάλλαξε τον ελληνοαμερικανό επιχειρηματία Τομ Πάππας από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις, για έξι αγροτοβιομηχανικές μονάδες σε διάφορες περιοχές της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72).

Αυτό ήταν το δεύτερο χατίρι των συνταγματαρχών προς τον Πάππας. Το πρώτο – πιθανότατα και το μεγαλύτερο – είχε γίνει τέσσερα χρόνια νωρίτερα (ΦΕΚ 1968/Α/201). Ήταν το «πράσινο φως» για τα εργοστάσια εμφιάλωσης της Coca- Cola, το οποίο είχαν αρνηθεί να «ανάψουν» οι προδικτατορικές κυβερνήσεις, θεωρώντας το συγκεκριμένο σχέδιο του επιχειρηματία άκρως ανταγωνιστικό προς την εγχώριο παραγωγή αναψυκτικών.

Ο Πάππας είχε απασχολήσει και για άλλο λόγο, εντονότατα, το ελληνικό πολιτικό σύστημα πριν από το πραξικόπημα: Η Ένωση Κέντρου και η ΕΔΑ είχαν καταγγείλει ως προνομιακούς ... μέχρι αηδίας τους όρους της επένδυσης που είχε κάνει στη Θεσσαλονίκη, με το διυλιστήριο της ESSO, το '62. Το φθινόπωρο του '64, μάλιστα, η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου επέβαλλε στον Πάππας τροποποίηση της συγκεκριμένης σύμβασης.

Ο Τομ Πάππας ήταν διαπρύσιος υποστηρικτής της χούντας. Τόσο γρήγορα συντελέστηκε η μεταξύ τους οικονομική – πολιτική διαπλοκή, ώστε το 1967, στην κυβέρνηση Κόλλια , διορίστηκε υπουργός Δημόσιας Τάξης ένας προσωπάρχης του επιχειρηματία, ο Παύλος Τοτόμης. Στη συνέχεια ο Τοτόμης ανέλαβε καθήκοντα προέδρου της ΕΤΒΑ. Ο Τομ Πάππας ήταν παράλληλα υποστηρικτής και βασικός χρηματοδότης της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον, για τις αμερικανικές εκλογές του 1968.

«Παράλληλα»; ....Όχι ακριβώς. Κατά τα φαινόμενα ο Πάππας βρήκε τρόπο να ενώσει τις δυο μεγάλες ... συμπάθειές του, την ελληνική χούντα και το Νίξον. Με δεσμούς ... χρήματος. Κάτι πολύ ενδιαφέρον κατέθεσε στο αμερικανικό Κογκρέσο ο Έλληνας δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, που ζούσε στην Ουάσιγκτον: Ότι η χούντα ενίσχυσε το ταμείο της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον με 549.000 δολάρια. Μετρητά, ζεστά- ζεστά... Είχαν «ζεσταθεί» από τη συνεχή κίνηση!

Τα χρήματα αυτά τα είχε διοχετεύσει η CIA στην ΚΥΠ, με σκοπό να «αναβαθμιστεί» η δράση της ελληνικής Υπηρεσίας, να γίνει πιο αποτελεσματικό το αντικομουνιστικό της έργο, κλπ. Στη συνέχεια, κατ' εντολή Παπαδόπουλου και με μοχλό το Ρουφογάλη, γινόταν η «ανακύκλωση» και τα χρήματα όδευαν προς το Νίξον.

Έβδομο «ορόσημο»: Πέμπτη, 21 Σεπτεμβρίου 1972. Ο Παττακός έδωσε εντολή να «διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν» τα κρέατα. Ποια κρέατα; Της Αργεντινής. Αυτά που «μαύριζαν», αυτά που θα «ξέμεναν». Τα γνωστά και ως «κρέατα Μπαλόπουλου». Μαζί με το «Τάμα», ίσως το πιο ... εμβληματικό σκάνδαλο της χούντας! Ο Μιχάλης Μπαλόπουλος ήταν υφυπουργός Εμπορίου. Αυτός κι ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου, ο Ζαφείρης Παπαμιχαλόπουλος, κάθισαν στο εδώλιο για το σκάνδαλο των κρεάτων. Σκάνδαλο ... πολυεπίπεδο, με κατηγορητήριο πλούσιο!

Η σοβαρότερη κατηγορία σε βάρος των δυο, ήταν πως χρηματίζονταν «κατά συρροήν» από μεγαλέμπορους της Ροδεσίας που επεδίωκαν να αποκτήσουν μονοπωλιακά προνόμια στην εισαγωγή κρέατος. Αποτέλεσμα της συγκέντρωσης αδειών εισαγωγής σε χέρια λίγων ήταν οι ανατιμήσεις στις τιμές του κρέατος – ίσως, ακόμη, οι ευνοημένοι έμποροι να ήθελαν έτσι να καλύπτουν και τα έξοδα των δωροδοκιών...

Απαγορεύτηκε, επίσης, για κάποιο διάστημα η διάθεση ντόπιου κρέατος, ώστε να προωθηθούν στην αγορά τα προβληματικά, εκείνα της Αργεντινής. Η προαναφερθείσα εντολή του Παττακού ήταν γραπτή και αναγνώστηκε στο δικαστήριο. Ο Μπαλόπουλος καταδικάστηκε τον Ιούνιο του '74 σε ποινή φυλάκισης 3, 5 ετών, η οποία μειώθηκε σε 14 μήνες το 1976. Το σκάνδαλο των κρεάτων ήταν το μοναδικό που «έστειλε» στο εδώλιο αξιωματούχους της χούντας, προτού καταρρεύσει η χούντα. Η εξήγηση είναι η ίδια με εκείνη, για τη δημοσιοποίηση των ατασθαλιών του «Τάματος»: Ο Ιωαννίδης επιθυμούσε να καταδείξει ότι ήταν αναγκαία, από ηθικής πλευράς, η ανατροπή του Παπαδόπουλου. Κάπως έτσι έμεινε στην ... Ιστορία το όνομα του Μπαλόπουλου, τον οποίον περιέβαλαν επίσης επίμονες φήμες για ατασθαλίες στον ΕΟΤ, όταν ήταν γραμματέας του οργανισμού. Το σκάνδαλο των κρεάτων ενέπνευσε και τους ... φιλάθλους. Εάν κάποιος ποδοσφαιριστής δεν απέδιδε καλά, η κερκίδα τον αποκαλούσε με ευκολία «βόδι Αργεντινής» ή «κρέας του Μπαλόπουλου».

Μέσα σε αυτή τη ... θύελλα των σκανδάλων, φάνταζαν «παρωνυχίδες» ήσσονος σημασίας οι απ' ευθείας αναθέσεις – χωρίς διαγωνισμούς- έργων σε διάφορες εταιρείες, καθώς και τα χαριστικά δάνεια που δόθηκαν σε σειρά υποστηρικτών του "καθεστώτος" (τα περίφημα "θαλασσοδάνεια"), τα οποία γεμίζουν βιβλία. Όσο για τη «λιτή» ζωή που έκαναν οι συνταγματάρχες και οι δικοί τους άνθρωποι, θα άξιζε τον κόπο να διαβάσει κανείς τις εξιστορήσεις της Ντέλλας Ρουφογάλη, τόσο για τη δική της ντόλτσε βίτα, όσο και για τη χλιδή της διαμονής της ίδιας και της Δέσποινας Παπαδοπούλου στο Παρίσι, όταν – κάποια στιγμή- το επισκέφθηκαν οι δύο τους.

Για την συνηθισμένη εν Ελλάδι ζωή της, η Ντέλλα Ρουφογάλη έχει πει:
«Αρχίζω να ράβω την καινούρια μου γκαρνταρόμπα στους μετρ της ραπτικής για τους οποίους μέχρι τώρα έκανα επιδείξεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως, το ίδιο και η συμπεριφορά όλων απέναντί μου. Μου φέρονται με έκδηλο σεβασμό και τα κομπλιμέντα τους είναι υπερβολικά. Αλλά μου αρέσει. Εγώ εξακολουθώ να φέρομαι φιλικά προς τους παλιούς γνωστούς και τους καινούριους, πλούσιους φιλοχουντικούς επιχειρηματίες που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα μαζί με τα ραβασάκια για ρουσφέτια. Αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση να εξυπηρετήσω τους πάντες. Ο Μιχάλης συνήθως δεν αρνείται. Γεύομαι τη δύναμη της εξουσίας, και με μαγεύει»