Τα νέα μέτρα κατά της πανδημίας - ούτε νέα, ούτε μέτρα...

  Θα ξεκινήσουμε με το να δηλώσουμε το προφανές: το blog αυτό από την αρχή της διάθεσης των εμβολίων κατά του κορωναϊού ήταν υπέρ του εμβολιασμού, κάτι που επεκτείνεται γενικά ως στάση απέναντι στον εμβολιασμό. Είναι υπέρ της λήψης μέτρων που να προωθούν τον εμβολιασμό ως γενικότερη στρατηγική αντιμετώπισης των ασθενειών γενικά και του κορωναϊού ειδικότερα. Έχουμε δεχτεί επιθέσεις για αναρτήσεις μας ενάντια στους αρνητές και για τα (κατά βάση) αστεία επιχειρήματά τους. Προφανώς και δεν υπάρχει μεταφυσική διάσταση απέναντι στον εμβολιασμό και φυσικά τα περισσότερα από τα εμβόλια που χρησιμοποιούμε σήμερα έχουν χρησιμοποιηθεί στο γενικό πληθυσμό με μελέτες μικρότερες διάρκειας και σαφέστατα μικρότερου δείγματος, και έχουν αναπτυχθεί κάτω από λιγότερο ασφαλείς - εργαστηριακά - συνθήκες. Όντας επιστήμονες όμως, μπορούμε να δεχτούμε το ότι υπάρχουν ερωτήματα σε κρίσιμα ζητήματα όπως π.χ. του γιατί παρότι η μετάλλαξη Δέλτα είναι σε "κυκλοφορία" εδώ και ένα χρόνο, τα κύρια εμβόλια δεν έχουν ακόμα προσαρμοστεί απέναντί της και γιατί δεν προωθείται η απελευθέρωση της πατέντας ή γιατί επιτράπηκε στην Pfizer να κερδοσκοπεί αφήνοντας μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ακάλυπτο. Αυτό όμως δεν αφήνει περιθώριο αμφισβήτησης για την αναγκαιότητά τους. Είναι το κύριο όπλο μας απέναντι στην πανδημία και αυτό δεν αλλάζει με τίποτα.

Θεωρούμε επίσης ότι η πολιτεία έχει υποχρέωση να προστατεύει τους πολίτες της, χρησιμοποιώντας όποια όπλα διαθέτει. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι οι όποιες αστοχίες υπάρχουν δε θα κρίνονται, στο όνομα της "συναίνεσης" που είναι αναγκαία για να μπορέσει η χώρα να ξεπεράσει το σκόπελο του κορωναϊού, στον οποίο βρίσκεται ακόμα, 22 μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας.

Έτσι είναι νομίζουμε απαραίτητο να κρίνουμε τα πρόσφατα μέτρα που ανακοινώθηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Αυτά είναι 5, τα εξής 3: α) οι ανεμβολίαστοι δεν μπορούν να μπαίνουν πλέον στην πλειοψηφία των κλειστών χώρων (με εξαίρεση ΜΜΜ, φαρμακεία και αγορές τροφίμων), β) οι μεγάλες ηλικίες (άνω των 60) πρέπει να κάνουν οπωσδήποτε την τρίτη δόση του εμβολίου αν θέλουν το "πάσο" τους να έχει ισχύ πέραν του 6μήνου και γ) θα υπάρχει κυλιόμενο ωράριο εργασίας στο δημόσιο τομέα (και σε κάποιες ιδιωτικές επιχειρήσεις που θα δεχτούν να το εφαρμόσουν). Τα άλλα δύο (η δήθεν ενίσχυση του ΕΣΥ - που θα γίνει χωρίς επένδυση στις υποδομές και χωρίς προσλήψεις και οι μεγάλης έντασης έλεγχοι - που γίνονταν ούτως ή άλλως) είναι εκ των ουκ άνευ.

Τα μέτρα σίγουρα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως τομές, και στην ουσία είναι τουλάχιστον αφελή. Καταρχήν το πρώτο μέτρο (δηλ. η επέκταση της απαγόρευσης εισόδου στους ανεμβολίαστους σε ακόμα περισσότερους χώρους) τιμωρεί όχι τους ανεμβολίαστους, αλλά τους ιδιοκτήτες των κλειστών χώρων. Οι Έλληνες εδώ και καιρό δεν πάνε κινηματογράφο και θέατρο - έχουν βρει καταφύγιο στις online πλατφόρμες και στο ίντερνετ, τα μουσεία τα επισκέπτονται μόνο στη σχολική τους ζωή, πολλά από τα ψώνια τα κάνουν από το ίντερνετ ή έχουν μάθει να λειτουργούν με το "click away", ενώ δυστυχώς η χώρα που γέννησε το "νους υγιής εν σώματι υγιές" έχει σταματήσει ν' αθλείται μαζικά. Για να μην πούμε για τις βιβλιοθήκες. Όσο για τις εξόδους για φαγητό - οι καταστηματάρχες έχουν προνοήσει και οι ανοιχτοί χώροι έχουν "κλείσει" σε μεγάλο βαθμό (ενώ βοηθάει και ο καλός - γενικά - καιρός). Από κει και πέρα ο κόσμος έχει προσαρμοστεί και πλέον μαζεύεται στα σπίτια, πράγμα που δημιουργεί μεγαλύτερους κινδύνους διασποράς...

Για το κυλιόμενο ωράριο δεν έχουμε να πούμε πολλά. Όπως απέτυχε το μέτρο στην προηγούμενη εφαρμογή του, έτσι αναμένεται ν' αποτύχει και τώρα. Από τη στιγμή που η χώρα σε 22 μήνες δεν μπόρεσε να επενδύσει σε βελτίωση των υποδομών και αγορά συρμών και λεωφορείων (έστω και μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων), και ακόμα οι άνθρωποι στοιβάζονται σα σαρδέλες, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε την εποχή που γυριζόταν το "η Θεία από το Σικάγο" τη δεκαετία του 1960, δεν μπορούμε να πούμε κάτι επιπλέον.

Τέλος για τη νέα, 7-μηνη, μέγιστη διάρκεια του "πάσου" για τους άνω των 60 (που προφανώς σύντομα θα επεκταθεί και στους νεότερους) το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι ίσως φέρει τ' αντίθετα αποτελέσματα. Όταν έχει ένα 35% σ' αυτές τις ηλικίες που δεν έχει εμβολιαστεί καθόλου και δεν καταφέρνεις να τους πείσεις, βάζεις στον εαυτό σου δύσκολα με το να προσπαθήσεις να πείσεις και το υπόλοιπο 65% (πολλοί εκ των οποίων εμβολιάστηκαν με πολλή σκέψη) να πάει για 3η φορά για εμβολιασμό...

Για να είμαστε δίκαιοι όμως, η θέση του Κυριάκου και της ομάδας του είναι δύσκολη. Το ότι σε πολλές χώρες της Ευρώπης υπάρχει πρόβλημα είναι γεγονός. Αλλά η αλήθεια είναι ότι μεγάλο πρόβλημα - θετικότητας κρουσμάτων, διασωληνωμένων και θανάτων - έχουν κυρίως και πρωτίστως οι χώρες που έχουν μικρό ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης. Οι χώρες που δεν έχουν πρόβλημα είναι αυτές που εμβολίασαν τους πολίτες τους, ενώ ταυτόχρονα αντιμετώπισαν το πρόβλημα των ΜΜΜ και των συστημάτων υγείας τους. Τα υπόλοιπα είναι προσωρινά μέτρα που δε δικαιολογούνται 22 μήνες μετά. Η ανθρωπότητα είχε 22 μήνες να προσαρμοστεί στην πανδημία και περάσει στην επόμενη μέρα. Αν δεν τα κατάφερε, το πρόβλημα είναι βαθύτερο...

Και κλείνοντας να πούμε και το εξής: δε χρειάζεται η χώρα μας μια ζωή να περιμένει τους άλλους να πάρει σοβαρά μέτρα ή πρωτοβουλίες για το οτιδήποτε. Και όταν λέμε πρωτοβουλίες, δεν εννοούμε κάτι μεγαλύτερης ακόμα σκληρότερης βαναυσότητας απ' ότι έχουν κάνει οι άλλοι, ούτε να υποστηρίζει ότι γίνονται "χιλιάδες νέες προσλήψεις στο ΕΣΥ" που είναι ανανεώσεις συμβάσεων των επικουρικών που λήγουν. Ούτε η μεγαλύτερης έντασης αστυνομοκρατία τιμάει τη δημοκρατία (γιατί αστυνομοκρατία είναι οι έλεγχοι πιστοποιητικών εμβολιασμού στην πόρτα των καταστημάτων), ούτε η κοροϊδία τιμάει τη νοημοσύνη μας.

Γι' αυτό η κυβέρνηση ας ΜΗ μιμηθεί τους Έλληνες ακαδημαϊκούς που αντί για δική τους έρευνα στα θέματα του κορωναϊού κάνουν γραμματειακή δουλειά αποδελτιώνοντας και μεταφράζοντας τις ξένες δημοσιεύσεις. Ας πρωτοτυπήσει.Ας κάνει μια έξυπνη καμπάνια, ας πάει πόρτα-πόρτα σε χωριά, οίκους ευγηρίας, ΚΑΠΗ κ.ο.κ. να εμβολιάσει, ας πάει σε χώρους εργασίας και σε πάρκα, ας κάνει ανοιχτές συζητήσεις κ.λπ. Όλα αυτά ακούσαμε αλλά επί της ουσίας δεν τa είδαμε ποτέ...

Ας αλλάξει όμως το τροπάριο, για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε το σκόπελο...Ποτέ δεν είναι αργά - ακόμα και για την Ελλάδα...

Να το πως η "Colonos Hooligans Family" έγινε μια αφορμή για να δούμε ανοιχτά το πρόβλημα της παραβατικότητας ανηλίκων στην χώρα μας

 Η ιστορία της συμμορίας ανηλίκων με το όνομα «Colonos hoοligans family» που είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος στον Άγιο Παντελεήμονα, τα Σεπόλια και τον Κολωνό, με δεκάδες αιματηρές επιθέσεις, δυστυχώς δεν έχει λάβει τις διαστάσεις που θα έπρεπε, παρά τη σοβαρότητά της. 

Οι επιθέσεις αυτές, τις οποίες τα μέλη της συμμορίας βιντεοσκοπούσαν για να δείξουν την ισχύ τους στα θύματά τους, ήταν μεγάλης σκληρότητας και αρκετά καλά οργανωμένες, στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η δημιουργία της συμμορίας και η δράση της, ξεπερνάει τα όρια των "ατυχών πειραγμάτων" ή της "συνήθους εφηβικής παραβατικότητας" - όρους που κάποιοι κύκλοι προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν για να δικαιολογήσουν τ' αδικαιολόγητα.

Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που έρχονται στη δημοσιότητα υποθέσεις εφηβικών ή παιδικών συμμοριών. Δυστυχώς αυτές αποτελούν συχνό φαινόμενο στις υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και έχουν πεδίο δράσης τις σχολικές αυλές, τα πάρκα και τις υπόγειες διαβάσεις, που αποτελούν άβατο ακόμα και σε ώρες της ημέρας που η κίνηση μέσα απ' αυτά τα σημεία είναι μεγάλη. Ούτε το φαινόμενο είναι τωρινό - αφού και στο μακρινό παρελθόν υπήρχε παραβατική δράση παιδιών.

Είναι για πρώτη φορά όμως που έρχεται στην επιφάνεια η δράση μιας ομάδας που όχι μόνο δρούσε με απίστευτο θράσος, αλλά παράλληλα είχε τόσο μεγάλο πεδίο δράσης, ενώ είχε μεγάλο ρεπερτόριο παραβατικών δράσεων. 

Πέραν από σοκ που προκαλεί η δράση τους, ακόμα πιο σοκαριστική είναι η αντίδραση των οικείων των δραστών:  "Έχω μιλήσει μαζί του. Είναι ταλαιπωρημένος, είναι φοβισμένος, ο αδερφός μου δεν είχε ποτέ ξαναπεράσει κάτι τέτοιο στο παρελθόν, γι’ αυτό και έχουμε πέσει από σύννεφα. Δηλαδή δεν έχει δώσει ποτέ ξανά δικαιώματα στο παρελθόν για τέτοιες πράξεις", δηλώνει η αδερφή ενός εκ των ανήλικων δραστών, αδυνατώντας να πιστέψει τη δράση του αδερφού της.  "Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε ακόμη. Και είμαστε σε μια κατάσταση… όλη την ημέρα κλαίμε, οι δικοί μου ανησυχούν πάρα πολύ".

Διαβάζοντας τις παραπάνω δηλώσεις, καθώς και τις καταθέσεις και τις δηλώσεις των θυμάτων, διαπιστώνει κανείς εύκολα, από που ακριβώς ξεκινάει το πρόβλημα καθώς και το γιατί τα μέλη της συμμορίας, είχαν εξαγριωθεί σε τέτοιο βαθμό που να δημιουργούν ομάδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να διακινούν ανοιχτά τα βίντεο από τη δράση τους, χωρίς να φοβούνται κανένα.

Από την μία έχουμε ένα οικογενειακό περιβάλλον, που δε διαπιστώνει ή δε βρίσκει κάτι το επιλήψιμο στο ότι τ' ανήλικα παιδιά που ζουν σε αυτό, ξαφνικά βρίσκονται με χρήματα και ηλεκτρονικές συσκευές που πριν δεν είχαν, ενώ παράλληλα λείπουν υπερβολικά πολλές ώρες από το σπίτι, αρκετές εκ των οποίων νυχτερινές. 

Στη συνέχεια έχουμε τους ίδιους τους δράστες, οι οποίοι έχουν απόλυτη γνώση για τις επιπτώσεις των πράξεων και κινήσεών τους, κάτι που καταγράφεται ξεκάθαρα στη δικογραφία.  Αντίθετα φαίνονται απόλυτα συνειδητοποιημένοι για την ποινική βαρύτητα των ενεργειών τους και ας κάνουν στη συνέχεια δηλώσεις περί "μεταμέλειας" στις αρχές μετά τη σύλληψή τους. 

Από την άλλη έχουμε ένα σχολικό περιβάλλον το οποίο ανέχεται παραβατικές συμπεριφορές και δε ενημερώνει τους γονείς και την αστυνομία, για το ότι παιδιά που είναι μαθητές του σχολείου έχουν κάνει "άντρο ανομίας" (κατά δήλωση των θυμάτων) το σχολικό χώρο. "Με πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής, μας είπε κιόλας ότι τον φυγάδευσε ο ίδιος, ότι τον κατέβασε στο πάρκινγκ του σχολείου και τον έβγαλε από την πόρτα του πάρκινγκ που δεν ήταν αυτοί οι τύποι εκεί. Φοβήθηκε αρκετά, κάποιες μέρες δεν πήγε στο σχολείο και δεν ξαναπήγε για εργαστήρια στο ΕΠΑΛ" δήλωσε ο πατέρας ενός 16χρονου θύματος. 

Στο ενδιάμεσο έχουμε και τους δικηγόρους των δραστών που αντί να προσπαθήσουν να λειτουργήσουν βρίσκοντας μια λύση προς το μακροπρόθεσμο όφελος των πελατών τους, αναλώνονται σε τεχνικές λεπτομέρειες, για άτομα για τα οποία υπάρχει ξεκάθαρο οπτικό υλικό: "Δεν μέμφομαι τη δικαιοσύνη για την απόφαση της, εύχομαι η απόφαση που ελήφθη να είναι για καλό των παιδιών. Αρνούμαστε την συμμετοχή μας στο περιστατικό, δεν θέλω να μπω μέσα σε λεπτομέρειες, φαίνεται από την αστυνομία ότι το άτομο που κρατάει το μαχαίρι είναι κάτω των 15 ετών, οπότε δεν μπορεί να προφυλακιστεί βάση του Ποινικού Κώδικα".

Τέλος έχουμε την αστυνομία, η οποία ενώ έχει ανοιχτά τα μάτια για τους αναρχικούς και τους αντι-εξουσιαστές, κάνει ελάχιστα για να χτυπήσει την παραβατικότητα στις μικρές ηλικίες. Είναι αδύνατον να μην είχε υποπέσει στην αντίληψή των αστυνομικών η δράση των ανηλίκων, και να χρειάζεται να καταλήξουν κάποιοι στο νοσοκομείο.

Έχουμε δηλαδή ένα κοινωνικό περιβάλλον που δεν κάνει απολύτως τίποτα για να προλάβει τη γιγάντωση περιστατικών, τα οποία τελικά οδηγούν στη φυλακή ή στο αναμορφωτήριο, άτομα που βρίσκονται σε μετεφηβική ηλικία, καταστρέφοντας το μέλλον τους. Μια σειρά από παράγοντες που αν και δεν έχουν όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης, συντελούν ώστε να οδηγηθούμε σε μια κατάσταση που θα πρέπει να μας θλίβει ως κοινωνία.

Προφανώς όμως και πρέπει να υπάρξει τιμωρία και γι' αυτό η υπόθεση έχει ενδιαφέρον, αφού θ' αποτελέσει στο μέλλον, ένα οδηγό αντιμετώπισης και για των άλλων συμμοριών που δρουν σε υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας. 

Ας ελπίσουμε ν' αποτελέσει οδηγό παραδείγματος ώστε ν' αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο και να υπάρχει στο μέλλον δράση νωρίτερα, πριν πάρουν το δρόμο της κατάληξης της συμμορίας ανηλίκων του Κολωνού.