Απαγόρευση της εμπλοκής της πολιτικής στο ποδόσφαιρο; Μόνο στα λόγια για την UEFA!

Η UEFA ζητάει από τις ομάδες και τις ομοσπονδίες που επιτηρεί, ν' αποφεύγουν την έμμεση ή άμεση προώθηση πολιτικών μηνυμάτων σε διεθνείς αγώνες - τόσο επίσημους όσο και "φιλικούς", τόσο των εθνικών ομάδων όσο και των συλλόγων που λειτουργούν υπό την εποπτεία τους. Απαγορεύει επίσης το ανέβασμα πανό, μηνυμάτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.ο.κ. Το σκεπτικό είναι σωστό, αλλά όπως σημειώνει, με σειρά παραδειγμάτων", ο Αντώνης Φούντης στο "Φως των Σπορ"  η UEFA, συχνά ξεχνάει τη σκληράδα της όσο αφορά τα "πολιτικά μηνύματα" όταν (δεν) τη συμφέρει. Τελικά μάλλον μόνο με τις ομάδες της European Superleague φάνηκε έτοιμη να φτάσει στα άκρα:

Η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία πιπιλάει διαρκώς την καραμέλα ότι «το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να μπλέκει με την πολιτική», αλλά δεν τηρεί τίποτα από όσα λέει και κάνει. Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις χωρών, οι επιδείξεις ισχύος των Τούρκων, ο «αλβανικός αετός» και πολλά ακόμη γεγονότα που απομυθοποιούν την «κλίκα της Νιόν».

Οκτώβριος 2019, είναι οι μέρες που ο στρατός της Τουρκίας έχει εισβάλει στα συριακά εδάφη και βομβαρδίζει τους Κούρδους μαχητές αλλά και αμάχους. Η παγκόσμια κατακραυγή δεν συγκινεί τους Τούρκους εισβολείς και όχι μόνο αυτό, αλλά μετά τον αγώνα Τουρκία - Αλβανία οι Τούρκοι διεθνείς χαιρέτησαν στρατιωτικά τον κόσμο ως ένδειξη συμπαράστασης στους συμπατριώτες τους που σκότωναν κόσμο στη Συρία. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και στο επόμενο ματς της Εθνικής Τουρκίας στο Παρίσι με τη Γαλλία (1-1) για τα προκριματικά του Γιούρο 2020, ξεσηκώνοντας πάλι θύελλα αντιδράσεων. Συγκεκριμένα στο 81’ ο Αϊχάν σκόραρε και αμέσως μαζί με τους συμπαίκτες του κατευθύνθηκαν στην εξέδρα όπου βρισκόταν ο κύριος όγκος των συμπατριωτών τους. Οι ποδοσφαιριστές του Σενιόλ Γκιουνές παρατάχθηκαν στη σειρά και χαιρέτησαν στρατιωτικά, κάτι που προκάλεσε τις αποδοκιμασίες των Γάλλων θεατών, αλλά τη φρενίτιδα των Τούρκων. Χαιρετώντας με αυτόν τον τρόπο, θεωρούσαν ότι αποτίουν φόρο τιμής στον τουρκικό στρατό…

Ήταν η «απάντηση» του καθεστώτος Ερντογάν στις διαμαρτυρίες των χωρών όλου του κόσμου για τη στρατιωτική εισβολή που έπιασε στον ύπνο άπαντες. Και ήταν εντολή άνωθεν η κίνηση αυτή προκειμένου, όπως έλεγαν Τούρκοι αξιωματούχοι, να ανεβάσουν το φρόνημα του στρατού που δημιουργούσε εκατόμβη νεκρών επί συριακού εδάφους.

Ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για την επίσημη Τουρκία να κάνει επίδειξη δύναμης μέσω ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Όλα τα σκληρά καθεστώτα άλλωστε εργαλειοποιούν το ποδόσφαιρο για να τιθασεύσουν τα πλήθη. Πέρα όμως από το τι έκαναν οι Τούρκοι, το μείζον σε ό,τι έχει να κάνει με την μπάλα είναι το εξής: τι έκαναν οι ΟΥΕΦΑ και ΦΙΦΑ; ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ! Η Τουρκία έκανε επίδειξη δύναμης, αλλά οι δύο μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές αρχές του πλανήτη, που ανά πάσα στιγμή αναμασούν την καραμέλα τού «νο πολίτικα», ψέλλισαν κάποιες σαχλαμάρες ότι δήθεν «η πολιτική δεν πρέπει να μπλέξει με το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικότερα», τη στιγμή μάλιστα που πρώτες οι ίδιες ασκούν πολιτικές όπου και όπως τις βολεύει. Άλλωστε πόσες φορές δεν έχουν εμπλακεί οι ίδιες στα εσωτερικά χωρών, κάνοντας σημαία τους το «αυτοδιοίκητο» της πλάκας, με το οποίο απειλούν με αποβολές ομοσπονδίες και ομοσπονδίες, με πρώτη και καλύτερη την ΕΠΟ, που όλο την εξυγιαίνουν αλλά δεν μπορεί; Περίπου μια δεκαετία οι δύο αρχές απειλούν το ελληνικό ποδόσφαιρο με αποβολή, αλλά δέκα χρόνια μένουν μόνο στα λόγια…

Αν λοιπόν μια στρατιωτική εισβολή σε ξένο έδαφος χαιρετίζεται στον αγωνιστικό χώρο από τους ποδοσφαιριστές των εισβολέων, ποιο «νο πολίτικα» των ξένων αξιωματούχων; Εκτός κι αν ο στρατιωτικός χαιρετισμός, η εισβολή, οι βομβαρδισμοί, οι νεκροί και η… αποθέωση δεν αποτελούν πολιτική αλλά ηλεκτρονικό παιχνίδι στο «FIFA 2022»!

Γιατί αναφερόμαστε στο «νο πολίτικα» της αμαρτωλής ΟΥΕΦΑ (και ΦΙΦΑ); Γιατί και η κοροϊδία έχει τα όριά της, αλλά οι διεθνείς ποδοσφαιρικές αρχές έχουν απύθμενο θράσος και νομίζουν ότι πείθουν ομάδες, παράγοντες και φιλάθλους…

Η… Κριμαία

Αυτά τα θυμήθηκα με τα κάθε λογής «νο πολίτικα» της ΟΥΕΦΑ, τα οποία επανήλθαν στο προσκήνιο με αφορμή πολλά πρόσφατα περιστατικά, που δείχνουν ότι οι Ευρωπαίοι της Νιόν απλώς βγάζουν τη γλώσσα σε όλους εκείνους που την κατακρίνουν για τα δύο μέτρα και σταθμά της…

Αλήθεια, τι έκανε η περισπούδαστη ΟΥΕΦΑ, η οποία έχει αναγάγει την υποκρισία σε επιστήμη, με το θέμα που προέκυψε λίγες μέρες πριν ξεκινήσει η τελική φάση του Γιούρο 2020 με τις προκλητικές ενέργειες της Ουκρανίας, που βρήκε τη διοργάνωση ως την ιδανική ευκαιρία να περάσει τα δικά της μηνύματα σε βάρος της μισητής Ρωσίας; ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ!

Αρκεί που είχε προβλέψει να μη βρεθούν στον ίδιο όμιλο οι δύο χώρες και να μη διασταυρωθούν στα νοκ άουτ. Αυτό όμως που δεν πρόβλεψε και δεν έκανε το παραμικρό να το διορθώσει ήταν η πρωτοβουλία της ομοσπονδίας της Ουκρανίας (UAF) να προσθέσει στην εμφάνιση των διεθνών της τον χάρτη της χώρας με τη χερσόνησο της Κριμαίας ενσωματωμένη στην Ουκρανία. Όπως ήταν λογικό, η Ρωσία ξεσηκώθηκε, διαμαρτυρήθηκε επίμονα, αναφέρθηκε στο περιβόητο «νο πολίτικα» της ΟΥΕΦΑ, αλλά μηδέν εις το πηλίκο! Το «νο πολίτικα» ξανάγινε γαργάρα. Πού να μπλέκεις;

Το ακόμη δε πιο προκλητικό ήταν ότι το υδατογράφημα στη φανέλα συνοδευόταν από τις εθνικιστικές φράσεις «Δόξα στην Ουκρανία» και «Δόξα στους ήρωες», που αποτελούν χαιρετισμούς του ουκρανικού στρατού. Η επίσημη Ρωσία έκανε λόγο για «πολιτική πρόκληση», αλλά οι μαθητευόμενοι μάγοι της Νιόν δεν ίδρωσαν. Ψέλλισαν κάτι περί μη εμπλοκής της πολιτικής με τον αθλητισμό και καθάρισαν…

Η Βόρεια Μακεδονία

Σαν να μην έφτανε η Ουκρανία, ήρθε με τη σέντρα του πρώτου αγώνα της Βόρειας Μακεδονίας στο Γιούρο η φανέλα της Εθνικής ομάδας της γειτονικής χώρας που ανέγραφε στο σήμα τα αρχικά της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας, χωρίς τον γεωγραφικό προσδιορισμό από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τι κι αν η ελληνική πλευρά έστειλε επιστολές σε ΟΥΕΦΑ και κυβέρνηση Ζάεφ; Η μόνη που δεν ασχολήθηκε ήταν η ΟΥΕΦΑ! Και όχι μόνο δεν φρόντισε να λύσει το θέμα εδώ και τώρα, αλλά τέσσερις μέρες μετά τις ελληνικές διαμαρτυρίες έκανε τον κόπο να απαντήσει… άλλα αντί άλλων! Ότι τάχα «εμείς σε όλες τις επικοινωνίες μας αποκαλούμε τη Βόρεια Μακεδονία όπως πρέπει», λες και η ελληνική πλευρά παραπονέθηκε για αυτό… Και μέσω της ΜΗ απάντησης η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία μάς «έβαλε και χέρι», γιατί όπως είπε «δεν θα γίνει το ποδόσφαιρο πλατφόρμα πολιτικών αντιπαραθέσεων». Η γελοιότητα σε όλο της το μεγαλείο…

Μέσα στη φασαρία που ξέσπασε παρενέβη ο πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας, Γκόραν Ζάεφ, που αμέσως μετά το δεύτερο ματς της Εθνικής της χώρας του με γραπτή του δήλωση υποσχέθηκε ότι θα λύσει ο ίδιος προσωπικά το πρόβλημα και πολύ σύντομα. Τι έκανε; Τίποτα. Στο τρίτο ματς με την Ολλανδία η Β. Μακεδονία εμφανίστηκε με τις ίδιες φανέλες και όχι μόνο αυτό. Πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, ο Ζάεφ ανέβασε στο τουίτερ ένα σχόλιο που ανέφερε ότι στηρίζει «με πάθος τη Μακεδονία»! Το «Βόρεια» πνίγηκε στα κανάλια του Άμστερνταμ…

Την ίδια στιγμή η ΟΥΕΦΑ «ευαισθητοποιήθηκε» για το θέμα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται και αυτό για παραβίαση του «νο πολίτικα»! Ένα κοινωνικό μήνυμα οι «παπατζήδες» της Νιόν το μετέτρεψαν σε πολιτικό.

Κατά της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας

Η αρχή έγινε όταν ο γκολκίπερ της Εθνικής Γερμανίας Μάνουελ Νόιερ εμφανίστηκε στον αγώνα με την Πορτογαλία με περιβραχιόνιο του αρχηγού στα χρώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Η ΟΥΕΦΑ… παρεξηγήθηκε και ξεκίνησε έρευνα ώστε να τιμωρήσει τον Γερμανό γκολκίπερ. Όμως η γενική κατακραυγή που ξέσπασε στα σόσιαλ μίντια την ανάγκασε να κάνει πίσω και να κλείσει άρον άρον την υπόθεση. Έλα όμως που σειρά πήρε ο δήμαρχος του Μονάχου, ο οποίος στον αγώνα Γερμανία -Ουγγαρία στην «Αλιάντς Αρίνα» ήθελε να φωτίσει το γήπεδο στα χρώματα της κοινότητας;

Οι «χαρτογιακάδες» της Νιόν απάντησαν με ένα ηχηρό «ΟΧΙ» και απέρριψαν το αίτημα που υπέβαλε ο δήμος του Μονάχου. Οι Γερμανοί με το αίτημά τους αυτό ήθελαν να δείξουν την έμπρακτη στήριξή τους στη συγκεκριμένη κοινότητα μετά το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στην Ουγγαρία και απαγορεύει την «προβολή και προώθηση της ομοφυλοφιλίας» για τους ανήλικους κάτω των 18 ετών.

Μόλις έγινε γνωστό το αίτημα, υπήρξε άμεση αντίδραση σε ανώτατο επίπεδο από την κυβέρνηση της Ουγγαρίας, η οποία και απέδωσε καρπούς. Γιατί ως γνωστόν «το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να μπλέκει με την πολιτική…».

Πάντως πολλές ποδοσφαιρικές ομάδες δημοσίευσαν στα σόσιαλ μίντια φωτογραφίες στα χρώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αντιδρώντας στην αρνητική στάση της ΟΥΕΦΑ. Ο δε δήμος του Μονάχου αποφάσισε να φωτίσει πολλά κτίρια της πόλης με το ουράνιο τόξο, μετά την «επαίσχυντη» απόφαση της ΟΥΕΦΑ, όπως τη χαρακτήρισε ο Ντίτερ Ράιτερ.

Ο «αλβανικός αετός»

Να ήταν μόνο αυτά τα συμβάντα στα ευρωπαϊκά γήπεδα, με την ΟΥΕΦΑ να σφυρίζει αδιάφορα ή να τιμωρεί παίκτες και συλλόγους κατά το δοκούν;

Στο Μουντιάλ του 2018 στη Ρωσία τρεις Ελβετοί ποδοσφαιριστές, οι Σακίρι, Τζάκα και Λιχτστάινερ, πανηγύρισαν σχηματίζοντας τον «αλβανικό αετό» τα γκολ απέναντι στη Σερβία, στη νίκη τους με 2-1. Προφανώς και ήταν μια κίνηση πολιτική, εθνικιστικού χαρακτήρα. Η ΦΙΦΑ εξέτασε το περιστατικό, αλλά δεν τόλμησε να τιμωρήσει τους τρεις και τους «χάιδεψε» με πρόστιμο, αντί να τους επιβάλει αγωνιστική τιμωρία.

Τον Νοέμβριο του 2013 ο Κροάτης Γιόζιπ Σίμουνιτς μετά τον αγώνα μπαράζ με την Ισλανδία γιόρταζε με τους οπαδούς της Κροατίας και η κάμερα τον συνέλαβε να φωνάζει έναν χαιρετισμό, ο οποίος χρησιμοποιούταν στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου από το φασιστικό κίνημα «Ustase». Το βίντεο έκανε τον γύρο του κόσμου και σοκάρισε τον κόσμο. Η ΦΙΦΑ απαγόρευσε στον Σίμουνιτς τη συμμετοχή σε δέκα αγώνες και ο Κροάτης έχασε το Μουντιάλ της Βραζιλίας το 2014. Από τις λίγες περιπτώσεις όπου η ΦΙΦΑ τιμωρούσε ποδοσφαιριστές, όμως είναι αξιοσημείωτο ότι αυτές οι ποινές συνέβαιναν μέχρι πριν από 5-6 χρόνια. Από το 2015 μέχρι σήμερα ελάχιστες φορές οι ΟΥΕΦΑ και ΦΙΦΑ έδειξαν πυγμή. Εφαρμόζοντας πάντα το «δύο μέτρα και δύο σταθμά», αναλόγως ποιον σύλλογο έχουν απέναντι…

Η φωτογραφία του Οζίλ

Την άνοιξη του 2018 ο Μεσούτ Οζίλ βρέθηκε στο στόχαστρο των γερμανικών μέσων ενημέρωσης, καθότι χρησιμοποιήθηκε πολιτικά από τον Ταγίπ Ερντογάν, όπως άλλωστε και ο Τούρκος μέσος της Σίτι, Ιλκάι Γκουντογκάν.

«Για μένα, η φωτογραφία μου με τον Πρόεδρο Ερντογάν δεν είχε σχέση με την πολιτική ή τις εκλογές, αλλά με τον σεβασμό μου προς το ανώτατο αξίωμα της πατρίδας της οικογένειάς μου. Έχω δύο καρδιές, μία γερμανική και μία τουρκική», σχολίασε ο Οζίλ, αλλά λίγους μήνες μετά ο 31χρονος μέσος θα αποχωρούσε από την Εθνική ομάδα με μία οργισμένη επιστολή.

«Δεν θα παίζω πλέον για τη Γερμανία σε διεθνές επίπεδο, ενώ βιώνω αυτό το αίσθημα ρατσισμού και ασέβειας. Φορούσα τη φανέλα της Γερμανίας με υπερηφάνεια και ενθουσιασμό, αλλά τώρα δεν το κάνω. Όταν οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της γερμανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας με αντιμετωπίζουν έτσι και προσβάλλουν τις τουρκικές ρίζες μου για προπαγάνδα, τότε αυτό δεν πάει άλλο. Αυτός δεν είναι ο λόγος για τον οποίο παίζω ποδόσφαιρο. Ο ρατσισμός δεν πρέπει ποτέ, ποτέ να γίνει αποδεκτός. Είμαι Γερμανός όταν κερδίζουμε, αλλά είμαι μετανάστης όταν χάνουμε».

Η ΟΥΕΦΑ απλώς βολεύτηκε, γιατί θεώρησε το συμβάν εσωτερικό ζήτημα της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Γερμανίας.

Την ίδια περίπου εποχή ένας άλλος ποδοσφαιριστής γινόταν θύμα της πολιτικοποίησης του ποδοσφαίρου. Ο Χενρίκ Μχιταριάν αναγκαζόταν να χάσει τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, επειδή η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία τον όρισε στο Αζερμπαϊτζάν, χώρα που έχει διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με την Αρμενία. Ο 30χρονος μέσος φοβήθηκε για την ασφάλειά του και ανακοίνωσε την από κοινού με τον σύλλογο απόφασή του να μην ταξιδέψει στο Μπακού στο κέντρο του γηπέδου χειροκροτούμενος από όλη την Άρσεναλ.

«Έχουμε να κάνουμε με μια κατάσταση παντελώς απαράδεκτη. Κάποιοι άνθρωποι του στερούν τη δυνατότητα να παίξει σε έναν ευρωπαϊκό τελικό, μια σπάνια ευκαιρία για κάθε παίκτη. Είναι ντροπή και θέλουμε να το δείξουμε ξεκάθαρα στην ΟΥΕΦΑ», θα πει ο υπεύθυνος Επικοινωνίας των «κανονιέρηδων», Βινάι Βενκατέσαμ, αλλά η ΟΥΕΦΑ δεν ίδρωσε. Ποια πολιτική; Έκανε το μακρινό Αζερμπαϊτζάν μέλος της, γιατί μυρίστηκε νέο χρήμα στην ποδοσφαιρική αγορά και αδιαφόρησε πλήρως για τα υπόλοιπα…

(Ένα ακόμα σχετικό άρθρο, αυτή τη φορά για την εφαρμογή του μέτρου στους συλλόγους μπορείτε να βρείτε εδώ).

Η Ε.Ε., οι περιορισμοί στα ταξίδια (που θέλει η Μέρκελ) και η φτωχή πλην τίμια Ελλάδα (που δεν μιλάει)

 Οι Γερμανοί είναι Προτεστάντες και έχουν τις έννοιες της τιμωρίας και του καθαρτηρίου εμποτισμένες στο DNA τους. Γι' αυτό ακριβώς και κίνησαν τα νήματα ώστε η χώρα μας να "γονατίσει" για να πάρει τη βοήθεια της Ε.Ε.  στα χρόνια των Μνημονίων ξεπουλώντας τα πάντα, γι' αυτό και όταν η Μ. Βρετανία αποφάσισε ν' αφήσει την Ε.Ε. της έκαναν τη ζωή "δύσκολη" στις διαπραγματεύσεις για την πραγματοποίηση του Brexit. Γι' αυτό και τώρα ζητούν περιορισμούς και καραντίνες στους μη Ευρωπαίους τουρίστες επ' ευκαιρία της ινδικής μετάλλαξης που (όντως) δημιουργεί προβλήματα σε αρκετές χώρες στον κόσμο. 

Ως αποτέλεσμα κάνουν τη ζωή δύσκολη σε ορισμένους Πρωθυπουργούς. Πιο συγκεκριμένα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Μάλτας, της Κύπρου και της Κροατίας. Των χωρών δηλαδή που οι οικονομίες τους εξαρτώνται από τον τουρισμό σε συντριπτικά μεγάλο βαθμό και οι οποίες έχουν παραδοσιακά τουριστικά ρεύματα από την Μ. Βρετανία. 

Βέβαια όχι πως έχουν τελείως άδικο: Η Ε.Ε. παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεμβολίαστη - λόγω δικών της αστοχιών (όπως έχουμε εξηγήσει εδώ) - και επομένως είναι ευάλωτη σε παντός είδους μεταλλάξεις. Από την μία ο "πολιτικός" αποκλεισμός του εμβολίου της Astra Zeneca, από την άλλη η λάθος προσέγγισή της σε ότι αφορά στο δίπτυχο "παραγγελίες/παραδόσεις" και η έλλειψη επικοινωνιακής στρατηγικής, έφτασαν τα πράγματα σε οριακό επίπεδο: πλησιάζουμε στον Ιούλιο και έχουμε ένα 30% μέσο όρο πλήρως εμβολιασμένων - ποσοστό που προφανώς δε φτάνει για να έχει η κοινότητα ένα σχετικά "ήσυχο" χειμώνα. Κι έτσι αντί να προσπαθήσει ν' αυξήσει τις παραδόσεις εμβολίων, να σπρώξει "τους εμβολιασμούς" και να βοηθήσει την έρευνα για νέα εμβόλια και αντιμετώπιση των μεταλλάξεων προσπαθεί - υπό την ηγεσία της Γερμανίας - να δημιουργήσει μια Ε.Ε.-"ερημίτη", όπου όποιος έρχεται εκτός Ε.Ε. θα μπαίνει σε καραντίνα, ως "τιμωρία"-"προστασία". Το αν είναι εμβολιασμένος ή έχει κάνει 15 PCR πριν εισέλθει στην κοινότητα δεν θα παίζει κανένα ρόλο,  δημιουργώντας μια σουρεαλιστική προσέγγιση του τύπου "όποιος εμβολιάζεται με Astra Zeneca στην Ε.Ε. είναι εντάξει, όποιος εμβολιάζεται εκτός δεν είναι".

Είναι προφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι ο Ινδός ή ο Κινέζος ή ο Αμερικανός τουρίστας. Αυτοί έτσι κι αλλιώς είναι μακρυά και οι επισκέψεις τους θα είναι δύσκολες (αν και για τους τελευταίους ίσως υπάρξει μια ελπίδα). Αυτούς που δε θέλουν οι Γερμανοί είναι οι Βρετανοί (σε πρώτη φάση) και οι Ρώσοι (σε 2η). Χώρες δηλαδή με τις οποίες οι Γερμανοί έχουν διαφορές και δε μπορούν (ή δε θέλουν) να βρουν μια γραμμή συννενόησης ακόμα και σ' ένα θέμα τόσο σοβαρό όσο η αντιμετώπιση της πανδημίας.

Οι Γερμανοί όμως είναι πονηροί: Με το να περιορίσουν τον αριθμό των εκτός Ε.Ε. τουριστών, μεγαλώνουν τον οικονομικό έλεγχο που έχουν στις "τουριστικές" ευρωπαϊκές χώρες. Γιατί προφανώς οι μεγάλες χώρες της Ε.Ε. με πληθυσμούς οικονομικά ισχυρούς, που παραδοσιακά κάνουν διακοπές, είναι πολύ συγκεκριμένες. Προσπαθούν δηλαδή οι Γερμανοί να μετασχηματίσουν δηλαδή, σιγά-σιγά, τον ευρωπαϊκό νότο σ' ένα κλειστό κλαμπ διακοπών για Γερμανούς (άντε και Γάλλους), όπου μέσω της TUI θα ελέγχουν τα πάντα - από τ' αεροδρόμια και τα καταλύμματα εώς τις τιμές και την αγορά εργασίας (αφού οι θέσεις βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στον τουρισμό). Δεν έφταναν δηλαδή τα μνημόνια στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Πορτογαλία, τώρα θα έχουμε και την αυξανόμενη εξάρτηση τους από τους Γερμανούς συνταξιούχους - δεδομένου ότι η πανδημία δεν έχει τελειώσει και επομένως αποκλεισμοί και περιορισμοί θα υπάρχουν για καιρό ακόμα...

Βέβαια όπως έχουμε εξηγήσει και στο παρελθόν, οι Γερμανοί ούτε τίμια παίζουν, ο ρόλος των απεσταλμένων τους κατά τη διάρκεια της σκληρής επιτήρησης ήταν "σκοτεινός" και προφανώς δεν πληρώνουν ποτέ τα χρέη τους...Αλλά στην παρούσα φάση το πράγμα περνάει σε άλλο επίπεδο - και πρέπει να είμαστε σε εγγρήγορση, βάζοντας το δικό μας συμφέρον πάνω απ' όλα. Και αυτό επιτάσσει κλείσιμο συνόρων ας γίνει - αλλά ας το αποφασίσουμε εμείς και όχι η κυρία Μέρκελ...

Όσα δε διαβάζουμε στις εφημερίδες και τις ιστοσελίδες για τις επισκέψεις των Τούρκων πολιτικών στην Θράκη

Η επίσκεψη του Τούρκου ΥφΥΠΕΞ στην Θράκη, προηγήθηκε αυτής του Τσαβούσογλου, ένα περίπου μήνα. Είχε υποτίθεται προπαρασκευαστικό χαρακτήρα για την επίσκεψη του Τούρκου υπουργού, αλλά χαρακτηρίστηκε ως "ιδιωτική". Για τους περισσότερους από εμάς, πέρασε "στα ψιλά", αφού κανείς δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα μαζί του. Τα όσα όμως αναφέρει η Ελευθερία Μούκανου, στην εφημερίδα "Παρόν" είναι χαρακτηριστικά, και αξίζουν της προσοχής μας, αφού δείχνουν το πως κάποιοι έχουν αφεθεί να κάνουν "κουμάντο", χωρίς να τους βάζει κανείς στη θέση τους:

Η επίσκεψη του τούρκου ΥφΥΠΕΞ στη χώρα μας, που δεν είχε κανένα από τα χαρακτηριστικά της ιδιωτικότητας, απλώς απέδειξε για άλλη μια φορά ότι η Θράκη κρατάει το… ίσο, αποτελεί δηλαδή τον… κυματοθραύστη για τα ανοιχτά ζητήματα που η Ελληνική Πολιτεία δεν λέει, δεν μπορεί, δεν νιώθει ικανή να κλείσει… 

Ιδιωτική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, όμως μπορεί να χαρακτηριστεί –και ήταν– απολύτως αναμενόμενη. Διότι οι Τούρκοι δεν αντέχουν να χάνουν τον έλεγχο και μάλιστα εντός γηπέδου και η επίσκεψη Δένδια, που ακόμα θα πρέπει να αναρωτιέται κανείς γιατί έγινε, ράγισε αυτήν τη συνθήκη. Συνηθισμένοι να κάνουν τον «χαμό» τους εκείνοι όπου πηγαίνουν, δύσκολα θα μπορούσαν να καταπιούν την προσβολή του έλληνα ΥΠΕΞ. Γι’ αυτό και ήρθαν για να πάρουν τη ρεβάνς. Και, φυσικά, «έπαιξαν (σχεδόν) σε όλο το γήπεδο». 

Διότι, η «αναίδεια» Δένδια ήταν η αιτία που οι προκλήσεις ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη, τόσο εξόφθαλμες και επιτηδευμένες, που αν ήταν θεατρική παράσταση, θα έπρεπε να έχει κατεβάσει αυλαία στα πρώτα τρία λεπτά, μπας και γλιτώσει κάτι από γιουχαΐσματα και εκτοξευμένα μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού… 

Αλλά αυτό το κάτω του μετρίου θέαμα εκτυλίχθηκε και με το παραπάνω, καθώς οι ατάκες περί… οθωμανικής κουλτούρας της πόλης αφέθηκαν αγόγγυστα στη μοίρα τους, ενώ τα φωτογραφικά ενσταντανέ ακολούθησαν μια… διάθεση γαλαντομίας. 

Το… σόου συνεχίστηκε, (στο ίδιο επίπεδο) όπως ήταν φυσικό, και στη Θράκη. Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί –για άλλη μια φορά– η έλλειψη… γεωγραφικής κατεύθυνσης της ΕΡΤ. Επιτέλους, κάποιοι οφείλουν να τους ενημερώσουν ότι είναι… αποπροσανατολισμένοι ή τουλάχιστον να ενημερώσουν εκείνοι το… φιλοθεάμον κοινό σε ποια πόρτα στέκονται όταν… εκπέμπουν: Απ’ αυτή όπως μπαίνεις ή από την άλλη όπως βγαίνεις… 

Κοινώς, όταν επιμένουν να περιγράφουν ένα γεγονός, καλό θα ήταν να γνωρίζουν πού αυτό διαδραματίζεται, σε σχέση πάντα με τη δική τους φυσική… τοποθεσία. 

Με άλλα λόγια, εάν εκπέμπεις από την Τουρκία, τότε η συγκεκριμένη γεωγραφική ενότητα στην οποία διαδραματίστηκε το συγκεκριμένο γεγονός βρίσκεται δυτικά, εάν εκπέμπουν από Αθήνα, τότε κοιτούν βορειοανατολικά. Τέλος πάντων, αν είναι να συνεχίσουν να παίρνουν τα δαχτυλάκια τους για να βγάζουν τα ματάκια τους (αν και, ουσιαστικά, μπήγουν αυτά τα δαχτυλάκια σε άλλα ματάκια), ας κρατούν, σε κάποια από αυτά, μια… πυξίδα. Τουλάχιστον, για λόγους πολιτικής ορθότητας (ικανοποιητικό, φαντάζομαι, το επιχείρημα…). 

Κατά τα άλλα, είναι, αν μη τι άλλο, απολύτως… αντιαισθητικό να καταλαμβάνουν δημοσιογραφικό χώρο και αέρα και μάλιστα δημόσιο (που, για να υπενθυμίσουμε, είναι το αντώνυμο της λέξης «ιδιωτικός»). Το τραγικό βεβαίως είναι ότι συμπαρασύρουν και θρακιώτες δημοσιογράφους, που κάνουν copy – paste τα σούπερ της κρατικής τηλεόρασης για να βγάλουν τίτλο στις ιδιωτικές τους ιστοσελίδες… (Φυσικά, δεν περιμένει κανείς… από κανέναν να γνωρίζει ότι η αντιγραφή, όπως και το ψέμα, απαιτούν μεγάλη προσοχή.) 

Στη Θράκη ο πρώτος σταθμός ήταν το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή. Σε ξένο έδαφος, δηλαδή, εκεί όπου τον υποδέχτηκε ο τούρκος πρόξενος και οι συνεργάτες του, καθώς και όλοι οι εκπρόσωποι του «παρά» – με τις δύο έννοιες (με αυτήν που η πρόθεση δημιουργεί ως πρώτο συνθετικό μιας ελληνικής σύνθετης λέξης, π.χ., παράπλευρος, παράλογος, παραμουφτής… αλλά και με αυτήν που η τουρκική λέξη εννοεί)… Εκεί συναντήθηκε και με τούρκους και με «ξένους» δημοσιογράφους, που δραστηριοποιούνται στην ελληνική Θράκη (να, τώρα, αυτός ο επιθετικός προσδιορισμός δεν αναφέρεται στη γεωγραφία…), για να καταγράψουν το μήνυμα που ήθελε να στείλει, δηλαδή, «σας μεταφέρω τις ευχές και την αγάπη του Προέδρου μας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν». 

Όπως ήταν φυσικό, έβαλε στο κάδρο και τον ταλαιπωρημένο πολιτικό του προϊστάμενο, τον Τσαβούσογλου, ενώ περνώντας στο «κυρίως», τόνισε ότι «η Τουρκία δεν θα παραμείνει σιωπηλή στην παραβίαση των δικαιωμάτων των μελών της μειονότητας και θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια και θα γίνουν όλες οι ενέργειες για τη διμερή και τη διεθνή προστασία των δικαιωμάτων της μειονότητας». Αφού είπε το «ποίημα», πήγε για ξεκούραση, γιατί το βράδυ θα συμμετείχε στο ιφτάρ (το δείπνο και μοναδικό γεύμα των μουσουλμάνων στη θρησκευτική περίοδο που διανύουν αυτές τις μέρες). 

Εκεί λοιπόν πήραν θέση και οι τρεις μειονοτικοί βουλευτές Ιλχάν Αχμέτ (ΚΙΝΑΛ – Ροδόπη), Χουσεΐν Ζεϊμπέκ (ΣΥΡΙΖΑ – Ξάνθη) και Μπουρχάν Μπαράν (ΚΙΝΑΛ – Ξάνθη), οι δήμαρχοι Αρριανών Αμέτ Ριτβάν και Ιάσμου Οντέρ Μουμίν, από τη Ροδόπη, ο δήμαρχος Μύκης Ριτβάν Ντελιχουσεΐν από την Ξάνθη, η πρόεδρος του DEB Τσιγδέμ Ασάφογλου καθώς και οι «παραμουφτήδες» Ροδόπης Σερίφ και Ξάνθης Μέτε. Στο ίδιο μοτίβο οι συναντήσεις του σε Ξάνθη αλλά και στο Διδυμότειχο, αν και εκεί η επίσκεψη ήταν στοχευμένη, στο τζαμί Βαγιαζίτ, που αναστυλώνεται με προσοχή, μετά και την πυρκαγιά του 2017… 

Το σίγουρο είναι ότι αυτές οι προκλητικές επισκέψεις θα έπρεπε να έχουν ανασταλεί προ πολλού. Δεν είναι δυνατόν ο καθένας να «κάνει πολιτική» στις πλάτες των ανθρώπων που διαβιούν στη Θράκη και οι οποίες χρησιμοποιούνται μάλιστα για τα «σκηνικά» που με ευκολία στήνουν αξιωματούχοι ξένων χωρών εις βάρος της χώρας μας. Αυτές οι «πλάτες», οι οποίες όμως εμπαίζονται και εκ των έσω. Οι Θρακιώτες είναι πλέον αρκούντως εκπαιδευμένοι σε τέτοιου τύπου «αποστολές». Όταν, λοιπόν, ακούνε «ιδιωτική συνάντηση ενός τούρκου αξιωματούχου», καταλαβαίνουν ότι ακόμα δεν έχει βρεθεί η φόρμουλα από την Ελληνική Πολιτεία για την αποτροπή στησίματος αυτών των σκηνικών, η οποία θα αποτελούσε και εγγύηση για την ειρήνη και την ευημερία των ανθρώπων σε αυτήν την πλευρά της ελληνικής επικράτειας. Επίσης, όταν η Ελληνική Πολιτεία απαντά με θεσμικό τρόπο σε «ιδιωτικές κουβέντες», η συγκεκριμένη πλευρά και «πιάνεται» και ντρέπεται. Αν, δηλαδή, έχει κάποια σημασία αυτή η επισήμανση.