Τι σημαίνει "ατομική ευθύνη";

Ακούγονται πάρα πολλά τις τελευταίες μέρες περί "ατομικής ευθύνης". Πολλοί χρησιμοποιούν τη φράση και την αναπαράγουν με αφορμή την περίεργη εώς ανεύθυνη στάση πολλών συμπολιτών μας απέναντι στις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων και κλεισίματος καταστημάτων και σχολείων. Πόσοι όμως από αυτούς που την χρησιμοποιούν την καταλαβαίνουν; Είναι εύκολο να κατηγορείς και να κατακρίνεις τους άλλους εκ των υστέρων. Το θέμα είναι αν εμείς είμαστε καλύτεροι ή για να μπούμε στο πνεύμα των ημερών (που περνάμε και έρχονται) αν είμαστε "αναμάρτητοι" ώστε να "ρίξουμε πρώτοι την πέτρα" (κατά την ευαγγελική ρήση «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω».

Τι σημαίνει όμως "ατομική ευθύνη"; Μια άποψη σημειώνει ο Βασίλης Κανέλλης στο in.gr:

Ατομική ευθύνη σημαίνει να κάνουμε εμείς πρώτοι αυτά που περιμένουμε από τους άλλους και από το κράτος. Σημαίνει αυτενέργεια σε κρίσιμες ή λιγότερο κρίσιμες εθνικές στιγμές.

Ατομική ευθύνη σημαίνει ότι αντιδρούμε όταν βλέπουμε το κακό δίπλα μας. Είτε είναι ο γείτονας που δέρνει τη γυναίκα και το παιδί του, είτε ο χωριανός που βιάζει παιδιά, ξέρουμε ότι κάτι συμβαίνει αλλά «πέφτουμε από τα σύννεφα» όταν αποκαλύπτεται.

Ατομική ευθύνη είναι να μάθουμε στα παιδιά μας να μη γίνουν σαν κι εμάς, να γίνουν καλύτεροι προκειμένου να κάνουν καλύτερη και τη χώρα.

Γιατί και οι ανίκανοι πολιτικοί είναι σαρξ εκ της σαρκός μας.

Και τα άθλια αφεντικά είναι δικοί μας άνθρωποι.

Και οι αμόρφωτοι υπάλληλοι είναι παιδιά μας, και οι φασίστες ζουν ανάμεσά μας.

Και οι ρατσιστές είναι μέλη της κοινωνίας μας.

Αν εμείς δεν κάνουμε κάτι, μην περιμένουμε να κάνουν οι άλλοι.

Οι μεγάλες ανατροπές στην Ιστορία έγιναν από μικρές επαναστάσεις.

Αν ο καθένας συμβάλλει καθημερινά, βάζοντας το προσωπικό του λιθαράκι, στην αλλαγή της κοινωνίας, τότε η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει.

Αλλιώς, εδώ θα είμαστε και μετά από χρόνια και θα κλαίμε στις στάχτες μιας χώρας που είναι «ό,τι να ’ναι».

Αλλά μέχρι πότε;

Ας περιορίσουμε, λοιπόν, τους ηλίθιους που δυστυχώς γίνονται πολλές φορές και οι «αρχηγοί» της αγέλης.

Ο Λέων Τολστόι έχει γράψει: «Ένας από τους πιο κοινούς πειρασμούς ο οποίος όμως οδηγεί στις μεγάλες συμφορές είναι ο πειρασμός των λέξεων: «Όλοι έτσι κάνουν».

Ή για να το πούμε πιο ελληνικά, όπως το έγραψε ο σπουδαίος Καζαντζάκης: «Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: «Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη Γη. Αν δε σωθεί, εγώ θα φταίω!»