Τέτοιοι "σύμμαχοι" και "φίλοι" να μας λείπουν - το παράδειγμα της Ιταλίας

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί έναν οργανισμό όπου όταν τα πράγματα πάνε καλά, η "αλληλεγγύη" είναι εντονότατη - "αλληλεγγύη" όμως στο "φαγοπότι" και τη "διασκέδαση". Τα προβλήματα ξεκινούν όταν υπάρχουν δυσκολίες. Οικονομικές, κοινωνικές και κυρίως όταν ανακύπτουν θέματα εδαφικής κυριαρχίας των χωρών μελών της. 

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το τουρκο-λιβυκό σύμφωνο για την ανακήρυξη ΑΟΖ, για το οποίο η Ε.Ε. αν μπορούσε θα σφύριζε αδιάφορα. Τι και αν είχαμε σαφέστατη παραβίαση των διεθνών συνθηκών; Τι και αν η συμφωνία σβήνει ουσιαστικά τα μισά ελληνικά νησιά από τον χάρτη; Η "δημοκρατική" Ευρώπη, η Ευρώπη που νοιάζεται και παλεύει για το "δίκαιο", χρειάστηκε πολλά τηλεφωνήματα διαμαρτυρίας για να ψελλίσει δύο κουβέντες "συμπόνοιας" για την χώρα μας, χωρίς όμως ουσιαστικά να επιβάλλει ΚΑΜΙΑ κύρωση στην Άγκυρα. Για να μη μιλήσουμε για το αίσχος που συμβαίνει στην Κύπρο (που παρεπιπτόντως είναι και αυτή μέλος της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης), στην οποία η Ε.Ε. επιτρέπει να κάνει ό,τι θέλει στα χωρικά της ύδατα. 

Τα αίσχη που συνέβησαν με την περίφημη (και παντελώς αποτυχημένη) διάσκεψη του Βερολίνου για το Λιβυκό, στην οποία η χώρα μας ΔΕΝ προσκλήθηκε παρότι επηρεάζεται πολλαπλά από την κατάσταση στην χώρα αυτή, δείχνουν το που έχουν οι "σύμμαχοί" μας γραμμένες τις ελληνοκυπριακές ανησυχίες.

Βέβαια - και αυτό είναι παρήγορο - η χώρα μας δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια. Προσπαθεί να δημιουργήσει συμμαχίες, υπογράφει συνθήκες, ενισχύει τους "παίκτες" που τη συμφέρουν και γενικώς έχει τη διάθεση να δημιουργήσει ένα δίκτυ ασφαλείας, ώστε να μην χρειαστεί να συρθεί σε μια σειρά θερμών επεισοδίων τα οποία αυτή τη φορά δυστυχώς δεν θα είναι αναίμακτα. 

Ιδανικά - και αν η Ε.Ε. τιμούσε το όνομά της - θα έπρεπε το μήνυμα προς την Τουρκία τόσο από την Κομισιόν αλλά όσο και από τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. ξεχωριστά, να είναι τόσο ξεκάθαρο και ισχυρό ώστε η Τουρκία να μην τολμούσε να κάνει σκέψεις για γεωτρήσεις και "βόλτες" στο Αιγαίο. Φυσικά κάτι τέτοιο δε συμβαίνει και θα ήταν αστείο να το περιμένουμε. 

Αυτό όμως που πραγματικά θα μπορούσε να γίνει, θα ήταν οι καταδίκες να είναι ισχυρές, τόσο στο γενικό όσο και στο διμερές πλαίσιο. Όμως αποδεικνύεται ότι με το να συμμετέχουμε στην Ε.Ε. και ν' αποδεχόμαστε άκριτα τις κοινές αποφάσεις, χωρίς να διαπραγματευόμαστε ανταλλάγματα, στην ουσία "τρέφουμε φίδια στον κόρφο μας". Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Ιταλίας. 

Είναι γνωστό ότι μια από τις εταιρείες που αγόρασαν δικαιώματα εξόρυξης στην Κύπρο είναι η Ιταλική ΕΝΙ, η οποία όμως αποσύρθηκε "προσωρινά" όταν οι Τούρκοι άρχισαν τα δικά τους. Και ενώ οι προσπάθειες της Τουρκίας να κάνει δικές της έρευνες απέτυχαν (παταγωδώς), ξαφνικά ανακοινώθηκε από τα τουρκικά ΜΜΕ ότι το τουρκικό γεωτρύπανο είναι έτοιμο να ξεκινήσει γεωτρήσεις, στο οικόπεδο της ΕΝΙ! Παράλληλα ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι η χώρα του βρίσκεται σε συζητήσεις με την Ιταλία για "κοινή εκμετάλλευση πετρελαϊκών πόρων". 

Και εδώ κάπου το ενδιαφέρον της υπόθεσης μεγαλώνει: Αρχικά η σιγή τόσο της ΕΝΙ όσο και της ιταλικής κυβέρνησης ήταν εκκωφαντική και περίεργη. Και εξηγούμαστε: Από την μία έχουμε μια εταιρεία (ΕΝΙ) που έχει καταβάλει χρήματα για να κάνει έρευνες σ' ένα θαλάσσιο οικόπεδο μιας άλλης χώρας, και ξαφνικά έρχεται μια "τρίτη" χώρα να ξεκινήσει γεωτρήσεις, χωρίς να έχει δικά της δεδομένα. Από την άλλη έχουμε μια χώρα (την Ιταλία - η οποία έχει ζωτικά συμφέροντα στην προαναφερθήσα εταιρεία) της οποίας το όνομα χρησιμοποιείται από τον πρόεδρο της "τρίτης" χώρας, ως να βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις μαζί της για συνεκμετάλλευση πετρελαίων στα χωρικά ύδατα μιας "συμμαχικής" χώρας, χωρίς την άδεια της τελευταίας. 

Tο λογικό θα ήταν η εταιρεία να βγει και να κάνει ανακοινώσεις και παρεμβάσεις για την παρανομία, να ψάξει να βρει ενόχους για το πως τα δικά της δεδομένα (χωρίς τα οποία καμία γεώτρηση δεν μπορεί να γίνει) έφτασαν στα χέρια της τρίτης χώρας - με λίγα λόγια να κινητοποιηθεί έντονα. 

Το λογικό επίσης θα ήταν από την χώρα της οποίας το όνομα μπλέχτηκε από τον πρόεδρο της "τρίτης" χώρας να βγει να διαψεύσει, να καταδικάσει τις ενέργειες της τρίτης χώρας που παραβιάζει με σύμφωνα και "σούρτα-φέρτα" τα χωρικά ύδατα ΔΥΟ συμμαχικών της χωρών, καθώς επίσης και να τονίσει ότι έχει συμφέροντα και συμφωνίες στην περιοχή. 

Στην περίπτωσή μας όμως δε συνέβει τίποτα από τα δύο. Η εταιρεία δεν έβγαλε ούτε μία ανακοίνωση για τα μάτια του κόσμου, ενώ η χώρα έβγαλε μια καθυστερημένη ανακοίνωση, στην οποία όμως απλώς αναφέρει ότι δε βρίσκεται σε συνομιλίες με την "τρίτη" χώρα, χωρίς όμως να καταδικάζει τις πρακτικές της, κάνοντας αναφορές σε "ανάγκη συμφωνιών για το κοινό συμφέρον". Έβγαλε δηλαδή μια ανακοίνωση "ναι μεν αλλά" η οποία αφήνει πολλά ερωτηματικά, και σε συνδυασμό με τη στάση της Ιταλίας απέναντι στο αγωγό EastMed αλλά και στην χάραξη ΑΟΖ (την οποία η Ιταλία καθυστερεί γιατί γνωρίζει ότι αν συμβεί θα χάσει τα δικαιώματα ψαρέματος της κόκκινης γαρίδας στο Ιόνιο Πέλαγος που εθιμικά γίνονται ανεκτά από την χώρα μας), σε μια εποχή που η αλληλεγγύη είναι αναγκαία, προκαλεί προβληματισμό.

Το τι θα γίνει στο μέλλον άγνωστο. Σημασία όμως έχει το γεγονός ότι σε μια στιγμή που η χώρα μας έχει ανάγκη από την υποστήριξη των "συμμάχων" και "εταίρων" της, μένει και πάλι χωρίς αυτή...