Για όσους δε το γνώριζαν: "Αντιρρησίες συνείδησης" δεν έχει μόνο ο στρατός - αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Παραδοσιακά στα κόμματα της αριστεράς επικρατεί η λογική της "καινοκτημοσύνης" όσο αφορά τη βουλευτική αποζημίωση, τους αποσπασμένους και τους επιστημονικούς συνεργάτες. Αυτό γίνεται γιατί - παραδοσιακά πάντα - τα αριστερά κόμματα δεν έχουν περιουσία ή μεγάλους δωρητές για να καλύπτουν τα έξοδά τους από αυτά, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις η εργασία στα γραφεία τους ή για κομματική δουλειά γίνεται κατά βάση εθελοντικά, από μέλη ή φίλους του κόμματος. Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι η πρόσβαση στην ειδικότητα είναι μικρή αφού τις δουλειές τις κάνουν αυτοί που μπορούν και όχι αυτοί που έχουν τη γνώση. Επαγγελματικά στελέχη βέβαια υπάρχουν, όπως και αποσπασμένοι για τα κοινοβουλετικά κόμματα, αλλά είναι λίγα. Δηλαδή οι βουλευτές "μοιράζονται" με το κόμμα τις παροχές, ώστε και το κόμμα να κάνει τη δουλειά του. Εξάλλου, επίσης παραδοσιακά, οι "αριστεροί" βουλευτές δεν κάνουν "ατομική" προεκλογική εκστρατεία, ούτε έχουν προσωπικά γραφεία ώστε να έχουν μεγάλα προσωπικά έξοδα.

Αυτή την παράδοση όμως φαίνεται να την αγνοούν οι "αριστεροί" βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Οι περισσότεροι απ' αυτούς ευρισκόμενοι τυχαία στο κόμμα και μη έχοντας ανεπτυγμένη την κουλτούρα αυτή, δείχνουν ν' απέχουν από την λογική της "προσφοράς". Αυτό βέβαια δεν είναι πρόσφατο. Από το 2012 ακόμα υπήρχαν βουλευτές, που αρνούνταν να μοιραστούν τις παροχές αυτές και να συνεισφέρουν στον κομματικό κορβανά. Τότε όμως ο αριθμός των "αντιρρησιών συνείδησης" ήταν μικρός, γιατί ο πυρήνας των υποψηφίων ήταν πιο κοντά στ' αριστερά "πρότυπα". Ο αριθμός τους αυξήθηκε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στην κυβέρνηση, για να γίνει πλειοψηφία τώρα που είναι στην αντιπολίτευση.
Όσο καιρό το κόμμα ήταν στην κυβέρνηση, τα πράγματα ήταν διαχειρήσιμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μια παχυλή κρατική επιχορήγηση, είχε δεκάδες αποσπασμένους και μετακλητούς ενώ δικαιούνταν και ένα ικανό αριθμό υπαλλήλων λόγω της ισχυρής κοινοβουλευτικής του ομάδας. Με την ήττα όμως στις τελευταίες εκλογές, η κάνουλα έκλεισε και ο αριθμός των υπαλλήλων έπεσε. Όμως οι ανάγκες παραμένουν μεγάλες τόσο σε αριθμό υπαλλήλων όσο και εξόδων. Οι δωρητές είναι λίγοι και οι εποχές πονηρές. Οπότε η ανάγκη να εφαρμοστεί η συμφωνία "κυρίων" που έχει υπογραφεί μεταξύ των υποψηφίων και του κόμματος είναι μεγάλη.
Αυτό το τελευταίο είναι κομβικής σημασίας: οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ πριν κάθε εκλογική αναμέτρηση, υπογράφουν ένα χαρτί που λέει μεταξύ των άλλων - αν εκλεγούν - για επιστροφή έδρας (σε περίπτωση ιδεολογικής σύγκρουσης τους με την κομματική γραμμή) και παραχώρησης μέρους της αποζημίωσής τους και επιστημονικών συνεργατών. Αυτό βέβαια το χαρτί δεν έχει νομική ισχύ, και λειτουργεί σαν "το λόγω τιμής" που λένε οι "in αριστεροί" του ΣΥΡΙΖΑ κατά την ορκωμοσία τους.
Στην παρούσα φάση το κόμμα το πάει κλιμακωτά. Στην αρχή περίμεναν να το κανονίσουν μόνοι τους οι βουλευτές, μετά άρχισαν τα γράμματα και τώρα έχουμε φτάσει στα τηλέφωνα. Σκουρλέτης και Γεροβασίλη (γραμματέας του κόμματος και της κοινοβουλευτίκης ομάδας αντίστοιχα) έχουν πιάσει δουλειά για να συνετίσουν τους "αντιρρησίες". Κάποιοι απ' αυτούς απαντούν στις εκκλήσεις - ενώ κάποιοι άλλοι απλώς το παίζουν "Αλέκοι". Να πουν εξάλλου και αντίο σε 2000 ευρώ τον μήνα δεν είναι ευκολοχώνευτο. Οι βουλευτές που αρνούνται είναι και παλιοί, αλλά και επανεκλεγέντες, που προβάλλουν κυρίως τις ανάγκες που έχουν, ιδίως οι βουλευτές από την επαρχία. Βέβαια τ' αρμόδια όργανα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι Νέστορες Μάτσες στις παλιές ελληνικές ταινίες και δεν συμπεριφέρονται σαν τον υποψήφιο γαμπρό του Φωτόπουλου στο "Ο Φανούρης και το σόι του", για να ζητάνε τον "παρά" να πέσει άμεσα. Δίνουν περιθώρια και εξετάζουν περιπτώσεις και δικαιολογίες.

Βέβαια δεν είναι δυνατόν να λένε 40 νοματαίοι ότι είναι άρρωστοι ή ότι έχουν προβλήματα με δάνεια είτε αυτοί είτε η οικογένειά τους. Αν ήταν έτσι, θα έπρεπε, αφήνοντας στην άκρη τις ιδεολογικές διαφορές, να κάνουν ενα "δυνατό" ευχέλαιο για να πάει καλά η σεζόν στο κόμμα. Είμαστε σίγουροι ότι ο Ιερώνυμος εν ανάγκη θα έστελνε έναν παπά να το κάνει έστω και ιγκόγνιτο για να μην "στιγματιστούν" οι "υπεράνω Θεού" συριζαίοι. Αλλά που μυαλό για τέτοια στην Κουμουνδούρου...
Την ίδια στιγμή, οι βουλευτές που έχουν συμμορφωθεί με τις αποφάσεις εμφανίζονται ιδιαίτερα δυσαρεστημένοι, καθώς βλέπουν να υπάρχουν βουλευτές δυο ταχυτήτων, έλλειψη συγκεκριμμένων αρχών, μη εφαρμογή των κανόνων και των αποφάσεων, με αποτέλεσμα να αισθάνονται  θύματα-αν και,χρησιμοποιούν περισσότερο την πιο χρησιμοποιημένη λέξη της νεοελληνικής γλώσσας. Άλλα δε στελέχη σημειώνουν πώς κάποιοι σύντροφοί τους έχουν πολύ γρήγορα υιοθετήσει και εγκωλπίσει κάποιες από τις πιο αρνητικές στιγμές του παλιού κομματικού συστήματος, κάτι, άλλωστε που φάνηκε και από τους διαγκωνισμούς για μια θέση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα ή στο παρασκήνιο που εξελίσσεται τελευταία για τον έλεγχο του κόμματος.
Το κακό είναι όμως άλλο - η αρρώστια είναι μεταδοτική και μπαταξήδες υπάρχουν και στην Ευρωβουλή. Οπότε και εκεί πέφτει και άλλο κυνηγητό. Και καλά τον Γεωργούλη μπορούν να το πετύχουν λόγω της παρουσίας του στο "Your Face Sounds Familiar". Κάποια στιγμή θα τον στριμώξουν σε κάποιο αεροδρόμιο, θα σηκώσει κάποιο κινητό. Αλλά τους άλλους; Χλωμά τα πράγματα;
Το ρεπορτάζ λέει ότι του θέματος θα επιληφθεί μέχρι και ο Αλέξης. Θα έχει ενδιαφέρον αν όντως αρχίσει τα τηλέφωνα...Τι θα τους λέει; "Ρε xxxx τι θα γίνει; Το τεφτέρι από τα χρωστούμενα γέμισε;" Και αν ναι, αυτοί τι θα του απαντάνε; "Πρόεδρε έχω έξοδα, το παιδί ξεκίνησε αγγλικά και δεν τα βγάζω πέρα;" ή θ' αρχίσoυν να το παίζουν Χατζηχρήστοι στο "Ο παράς και ο φουκαράς"; Ή μήπως θα εκφράσουν "ιδεολογική διαφωνία" όσο αφορά το μοίρασμα της βουλευτικής αποζημίωσης; Το σίγουρο είναι ένα...Θα έχει γέλιο...