Αναρτήσεις
Ο Ρουβίκωνας αποτελεί ένα μοναδικό παράδοξο από μόνος του: είναι η πρώτη, οργανωμένη αντεξουσιαστική οργάνωση στον κόσμο η οποία αποτελεί ημι-κρατική οντότητα. Η ηγεσία της αποτελεί προνομιακό συνομιλητή στελεχών της κυβέρνησης, σε βαθμό που το μόνο πράγμα που δε συμβαίνει είναι να παίρνει απευθείας χρηματοδότηση από τα κρατικά ταμεία.
Σε αντίθεση με τις τρομοκρατικές οργανώσεις που έδρασαν και ζουν στην χώρα μας, οι πράξεις της οργάνωσης αυτής - στη συντριπτική τους πλειοψηφία - είναι μη βίαιες κατά ατόμων. Λειτουργούν καταδρομικά, φωνάζουν ή γράφουν συνθήματα, κάνουν "θόρυβο" (ενίοτε και ζημιές) και αποχωρούν.
Οι χώροι που επιλέγουν έχουν σχέση με την επικαιρότητα και δεν είναι - συνήθως - "δύσκολοι" (με ορισμένες ελάχιστες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Κατά καιρούς έχουν βρεθεί στο στόχαστρό τους κακά φυλασσόμενες πρεσβείες, δικηγορικά γραφεία, υπουργεία, υπηρεσίες και εσχάτως εκκλησίες. Τις προκηρύξεις τους τις ανεβάζουν στο Indymedia (το οποίο μέχρι πρόσφατα λειτουργούσε μέσω server ανωτάτου κρατικού εκπαιδευτικού ιδρύματος για να έχει μια σχετική προστασία και να μην υπάρχει φόβος να "πέσει") και συνήθως έχουν ένα σκεπτικό - αν και όχι πάντα ξεκάθαρο ή λογικό για τον πολύ κόσμο.
Τον τελευταίο καιρό οι κινήσεις τους έχουν πυκνώσει, φέρνοντας σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση η οποία κατηγορείται ότι στέλνει την αστυνομία μονίμως καθυστερημένη στα μέρη που επιδράμουν.
Αυτό προφανώς και δεν μπορεί να είναι αληθινό - απλά συμβαίνει να υπάρχει μια διαφορά φάσης όπως συμβαίνει συνήθως στην χώρα μας με τους πολίτες που θέλουν άμεση επέμβαση της αστυνομίας.
Ο Ρουβίκωνας είναι αλήθεια ότι προσπαθεί να δώσει κοινωνικό "στίγμα" στις πράξεις του. Προσπαθεί να αντιδράσει στα κακώς κείμενα και το κάνει κατευθύνοντας τα βέλη του σ' εκείνους που πιστεύει ότι φταίνε: Στους δικηγόρους, στην κυβέρνηση, στην αστυνομία, στο Ιράν (μέσω της πρεσβείας του), στην Ε.Ε.
Δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση (με τη στενή έννοια του όρου) "για να βγάλει κάποιους από την μέση": προσπαθεί να φέρει κάποια θέματα στην επιφάνεια με το δικό του τρόπο.
Το πρόβλημα όμως είναι αλλού: Δεν έχει να προτείνει λύσεις. Πρόσφατα έκανε καταδρομική επίθεση σε εκκλησία στα Εξάρχεια. Καμιά 30αριά μέλη του έκαναν ντου, διέκοψαν τη λειτουργία, φώναξαν συνθήματα και αποχώρησαν. Σύμφωνα με την "προκήρυξη" ο λόγος που το έκαναν ήταν γιατί η ενορία εκείνη αποφάσισε να κάνει έξωση σε κάποιους στους οποίους είχε παραχωρήσει σπίτι (πληρώνοντας η ίδια ενοίκιο αντί γι' αυτούς στον ιδιοκτήτη του ακινήτου). Η κίνηση αυτή (όπως και πολλές τελευταία) έχει πολλά φάουλ και εξηγούμε το γιατί:
α) Το ακίνητο δεν είναι της ενορίας. Νοικιάστηκε για ένα χρονικό διάστημα (εξαρχής με ημερομηνία λήξης) από την ενορία σε χαμηλή τιμή ώστε ν' αποτελέσει ένα είδος κοινωνικής κατοικίας. Ο ιδιοκτήτης αποφάσισε (για δικούς του λόγους) ν' αξιοποιήσει το ακίνητό του και αρνήθηκε να την ανανεώσει χωρίς να υπάρχει σημαντική αύξηση στην τιμή. Το ποσό δεν μπορούσε να το διαθέσει η εκκλησία (η οποία όντως τελεί σοβαρό φιλανθρωπικό έργο στην περιοχή) και κάπου εκεί αυτή η δράση ήταν γραφτό να σταματήσει.
β) Η ενορία δεν έχει τα έσοδα που είχε κάποτε. Η κρίση έχει χτυπήσει όλους εκείνους που έδιναν απλόχερα (παλιότερα) τον οβολό τους. Η ενορία ΔΕΝ έχει δική της ακίνητη περιουσία για να έχει έσοδα, πλούσιοι κάτοικοι στην περιοχή δεν υπάρχει για ν' απευθυνθεί και πρέπει να κάνει πολλά με λίγα.
γ) Η παροχή κατοικίας γίνεται αρκετά χρόνια, αλλά ο Ρουβίκωνας δεν την στήριξε ποτέ μέσω των συλλογικοτήτων που ελέγχει, ούτε την επικρότησε όταν έπρεπε, ώστε να παρακινήσει άλλους να το κάνουν (αν έχουμε ως δεδομένο ότι τα ηγετικά της στελέχη δεν μπορούν να το κάνουν οι ίδιοι). Ποτέ δε μαζεύτηκε ούτε μισό ευρώ, ούτε όταν ακόμα τους έγινε γνωστό (πριν μερικούς μήνες) ότι θα σταματούσε. Γνώριζαν ότι η εκκλησία δεν μπορούσε να συνεχίσει να στηρίζει αυτή τη δράση με το νέο αυξημένο ενοίκιο, αλλά επέμεναν να στρουθοκαμηλίζουν, λέγοντας το γνωστό (αναρχικό) τροπάριο πέρι της πλούσιας εκκλησίας, το οποίο δεν ισχύει. Όχι γιατί δεν έχει περιουσία η εκκλησία στην χώρα μας, αλλά γιατί αυτή: α) δεν είναι ισοδύναμα κατανεμημένη και υπάρχουν Μητροπόλεις που μπορούν να κάνουν πολλά γιατί έχουν (ανεξάρτητα αν αυτό συμβαίνει ή όχι) αλλά και άλλες που δεν έχουν, β) μεγάλο κομμάτι της είναι δεσμευμένο από το κράτος (με βάση το νόμο Τρίτση από τις αρχές της δεκαετίας του 1980) και δεν αποδίδει (εδώ και χρόνια) και γ) σ' αυτή δεν έχει πρόσβαση η κάθε περιφερειακή ενορία. Το κατά τόπους φιλανθρωπικό έργο γίνεται με πόρους της κάθε ενορίας και μόνο εκτός και αν είναι γενική δράση στην οποία κάποιες φορές συνεισφέρει και η οικεία Μητρόπολη. Αυτά είναι γνωστά στον Ρουβίκωνα εδώ και πάρα πολύ καιρό.
δ) Ο παπάς της εν λόγω ενορίας έχει καλέσει εδώ και καιρό (και εγκαίρως) τους αναρχικούς της περιοχής να συζητήσουν μαζί για να βρεθεί μια λύση στο θέμα - αν μπορεί αυτό να συμβεί. Η λογική όμως των αναρχικών είναι ότι "με παπάδες δε μιλάμε" και αντ' αυτού προτιμήθηκε το "ντου". Πως θα βοηθήσει αυτό τους ανθρώπους που θα ξαναμείνουν άστεγοι, είναι άγνωστο...
Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά εδώ και καιρό στον Ρουβικώνα και τα ηγετικά του στελέχη. Και όπως στο παρελθόν τους επικροτήσαμε για την άμεση παρέμβασή τους και τη δράση τους ενάντια στους ναρκεμπόρους των Εξαρχείων και τους προαγωγούς του Πεδίου του Άρεως (που ανάγκασε και την αστυνομία ν' ασχοληθεί - έστω και προσωρινά - με τα εν λόγω θέματα), έτσι και τώρα πρέπει να πούμε ότι κάποιες φορές τα συνθήματα και τα τρικάκια δε βοηθούν. Ούτε οι μπογιές και οι επιθέσεις στην πρεσβεία του Ιράν οδηγούν κάπου (παρά μόνο στις δυσμενείς μεταθέσεις των εμπλεκομένων αστυνομικών).
Κανείς οργανισμός (ιδιωτικός ή δημόσιος) δεν μπορεί να κάνει φιλανθρωπίες με το ζόρι, ειδικά όταν δεν έχει. Με εκφοβισμούς και συνθήματα σε χώρο προσευχής την ώρα λειτουργίας που είναι μέσα παππούδες και μαμάδες με μωρά δεν υπάρχει ουσιαστική υποστήριξη του σκοπού ή κέρδος σε ότι αφορά τη δημιουργία κλίματος συμπάθειας από την κοινή γνώμη - μόνο κάποιοι ανεγκέφαλοι μπορεί να πουν μπράβο ή να γίνουν "hi-five" στα μπαρ της Καλλιδρομίου.
Σ' αυτές τις περιπτώσεις χρειάζονται δράσεις και συνεργασία με όποιον μπορεί και θέλει. Μόνο έτσι θα ξεπεραστεί το τέλμα. Αλλά αυτό είναι πολύ προχωρημένο, ακόμα και για τους new-age αναρχικούς του Ρουβίκωνα.
Σε αντίθεση με τις τρομοκρατικές οργανώσεις που έδρασαν και ζουν στην χώρα μας, οι πράξεις της οργάνωσης αυτής - στη συντριπτική τους πλειοψηφία - είναι μη βίαιες κατά ατόμων. Λειτουργούν καταδρομικά, φωνάζουν ή γράφουν συνθήματα, κάνουν "θόρυβο" (ενίοτε και ζημιές) και αποχωρούν.
Τον τελευταίο καιρό οι κινήσεις τους έχουν πυκνώσει, φέρνοντας σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση η οποία κατηγορείται ότι στέλνει την αστυνομία μονίμως καθυστερημένη στα μέρη που επιδράμουν.
Ο Ρουβίκωνας είναι αλήθεια ότι προσπαθεί να δώσει κοινωνικό "στίγμα" στις πράξεις του. Προσπαθεί να αντιδράσει στα κακώς κείμενα και το κάνει κατευθύνοντας τα βέλη του σ' εκείνους που πιστεύει ότι φταίνε: Στους δικηγόρους, στην κυβέρνηση, στην αστυνομία, στο Ιράν (μέσω της πρεσβείας του), στην Ε.Ε.
Δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση (με τη στενή έννοια του όρου) "για να βγάλει κάποιους από την μέση": προσπαθεί να φέρει κάποια θέματα στην επιφάνεια με το δικό του τρόπο.
Το πρόβλημα όμως είναι αλλού: Δεν έχει να προτείνει λύσεις. Πρόσφατα έκανε καταδρομική επίθεση σε εκκλησία στα Εξάρχεια. Καμιά 30αριά μέλη του έκαναν ντου, διέκοψαν τη λειτουργία, φώναξαν συνθήματα και αποχώρησαν. Σύμφωνα με την "προκήρυξη" ο λόγος που το έκαναν ήταν γιατί η ενορία εκείνη αποφάσισε να κάνει έξωση σε κάποιους στους οποίους είχε παραχωρήσει σπίτι (πληρώνοντας η ίδια ενοίκιο αντί γι' αυτούς στον ιδιοκτήτη του ακινήτου). Η κίνηση αυτή (όπως και πολλές τελευταία) έχει πολλά φάουλ και εξηγούμε το γιατί:
α) Το ακίνητο δεν είναι της ενορίας. Νοικιάστηκε για ένα χρονικό διάστημα (εξαρχής με ημερομηνία λήξης) από την ενορία σε χαμηλή τιμή ώστε ν' αποτελέσει ένα είδος κοινωνικής κατοικίας. Ο ιδιοκτήτης αποφάσισε (για δικούς του λόγους) ν' αξιοποιήσει το ακίνητό του και αρνήθηκε να την ανανεώσει χωρίς να υπάρχει σημαντική αύξηση στην τιμή. Το ποσό δεν μπορούσε να το διαθέσει η εκκλησία (η οποία όντως τελεί σοβαρό φιλανθρωπικό έργο στην περιοχή) και κάπου εκεί αυτή η δράση ήταν γραφτό να σταματήσει.
β) Η ενορία δεν έχει τα έσοδα που είχε κάποτε. Η κρίση έχει χτυπήσει όλους εκείνους που έδιναν απλόχερα (παλιότερα) τον οβολό τους. Η ενορία ΔΕΝ έχει δική της ακίνητη περιουσία για να έχει έσοδα, πλούσιοι κάτοικοι στην περιοχή δεν υπάρχει για ν' απευθυνθεί και πρέπει να κάνει πολλά με λίγα.
γ) Η παροχή κατοικίας γίνεται αρκετά χρόνια, αλλά ο Ρουβίκωνας δεν την στήριξε ποτέ μέσω των συλλογικοτήτων που ελέγχει, ούτε την επικρότησε όταν έπρεπε, ώστε να παρακινήσει άλλους να το κάνουν (αν έχουμε ως δεδομένο ότι τα ηγετικά της στελέχη δεν μπορούν να το κάνουν οι ίδιοι). Ποτέ δε μαζεύτηκε ούτε μισό ευρώ, ούτε όταν ακόμα τους έγινε γνωστό (πριν μερικούς μήνες) ότι θα σταματούσε. Γνώριζαν ότι η εκκλησία δεν μπορούσε να συνεχίσει να στηρίζει αυτή τη δράση με το νέο αυξημένο ενοίκιο, αλλά επέμεναν να στρουθοκαμηλίζουν, λέγοντας το γνωστό (αναρχικό) τροπάριο πέρι της πλούσιας εκκλησίας, το οποίο δεν ισχύει. Όχι γιατί δεν έχει περιουσία η εκκλησία στην χώρα μας, αλλά γιατί αυτή: α) δεν είναι ισοδύναμα κατανεμημένη και υπάρχουν Μητροπόλεις που μπορούν να κάνουν πολλά γιατί έχουν (ανεξάρτητα αν αυτό συμβαίνει ή όχι) αλλά και άλλες που δεν έχουν, β) μεγάλο κομμάτι της είναι δεσμευμένο από το κράτος (με βάση το νόμο Τρίτση από τις αρχές της δεκαετίας του 1980) και δεν αποδίδει (εδώ και χρόνια) και γ) σ' αυτή δεν έχει πρόσβαση η κάθε περιφερειακή ενορία. Το κατά τόπους φιλανθρωπικό έργο γίνεται με πόρους της κάθε ενορίας και μόνο εκτός και αν είναι γενική δράση στην οποία κάποιες φορές συνεισφέρει και η οικεία Μητρόπολη. Αυτά είναι γνωστά στον Ρουβίκωνα εδώ και πάρα πολύ καιρό.
δ) Ο παπάς της εν λόγω ενορίας έχει καλέσει εδώ και καιρό (και εγκαίρως) τους αναρχικούς της περιοχής να συζητήσουν μαζί για να βρεθεί μια λύση στο θέμα - αν μπορεί αυτό να συμβεί. Η λογική όμως των αναρχικών είναι ότι "με παπάδες δε μιλάμε" και αντ' αυτού προτιμήθηκε το "ντου". Πως θα βοηθήσει αυτό τους ανθρώπους που θα ξαναμείνουν άστεγοι, είναι άγνωστο...
Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά εδώ και καιρό στον Ρουβικώνα και τα ηγετικά του στελέχη. Και όπως στο παρελθόν τους επικροτήσαμε για την άμεση παρέμβασή τους και τη δράση τους ενάντια στους ναρκεμπόρους των Εξαρχείων και τους προαγωγούς του Πεδίου του Άρεως (που ανάγκασε και την αστυνομία ν' ασχοληθεί - έστω και προσωρινά - με τα εν λόγω θέματα), έτσι και τώρα πρέπει να πούμε ότι κάποιες φορές τα συνθήματα και τα τρικάκια δε βοηθούν. Ούτε οι μπογιές και οι επιθέσεις στην πρεσβεία του Ιράν οδηγούν κάπου (παρά μόνο στις δυσμενείς μεταθέσεις των εμπλεκομένων αστυνομικών).
Κανείς οργανισμός (ιδιωτικός ή δημόσιος) δεν μπορεί να κάνει φιλανθρωπίες με το ζόρι, ειδικά όταν δεν έχει. Με εκφοβισμούς και συνθήματα σε χώρο προσευχής την ώρα λειτουργίας που είναι μέσα παππούδες και μαμάδες με μωρά δεν υπάρχει ουσιαστική υποστήριξη του σκοπού ή κέρδος σε ότι αφορά τη δημιουργία κλίματος συμπάθειας από την κοινή γνώμη - μόνο κάποιοι ανεγκέφαλοι μπορεί να πουν μπράβο ή να γίνουν "hi-five" στα μπαρ της Καλλιδρομίου.
Σ' αυτές τις περιπτώσεις χρειάζονται δράσεις και συνεργασία με όποιον μπορεί και θέλει. Μόνο έτσι θα ξεπεραστεί το τέλμα. Αλλά αυτό είναι πολύ προχωρημένο, ακόμα και για τους new-age αναρχικούς του Ρουβίκωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου