Γιατί τον κάλεσαν; Μερικές σκέψεις για την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα

Τελικά το πως σκέφτονται αυτοί που καθορίζουν την εξωτερική μας πολιτική δε θα το καταλάβουμε ποτέ. Έχοντας μόλις αφήσει στην άκρη το φιάσκο των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό (για τις οποίες ευθύνεται η τουρκική αδιαλλαξία και η αθλιότητα του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ ο οποίος έσυρε την Ελλάδα και την Κύπρο σε εκ του σύννεγης διαπραγματεύσεις σε μια στιγμή που ήξερε ότι οι Τούρκοι τα ήθελαν όλα δικά τους), με τις προσφυγικές ροές από τα τουρκικά παράλια να συνεχίζονται αδιάκοπα, την ένταση στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών να είναι στο κόκκινο λόγω του καταφυγίου που έδωσε σε πολιτικούς πρόσφυγες η χώρα μας μετά το "πραξικόπημα", και τις παραβιάσεις στο Αιγαίο να είναι συνεχείς, είναι απορίας άξιο το γιατί κλήθηκε ο Ερντογάν για επίσημη επίσκεψη στην χώρα μας.

Η δε προετοιμασία της επίσκεψης ήταν - εκνευριστικά - ελλειπής. Οι προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου τόσο απέναντι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όσο και στις κοινές δηλώσεις του με τον Αλέξη Τσίπρα, δείχνουν ότι δεν μπήκε καμία κόκκινη γραμμή σε καμία περίπτωση. Η' και αν μπήκε δεν τηρήθηκε πράγμα που καταδεικνύει ότι ο Τούρκος Πρόεδρος δεν είχε καταλάβει ότι η χειρονομία καλής θέλησης της ελληνικής πλευράς, ήταν μια ευκαιρία να σοβαρευτεί. Βέβαια ο άνθρωπος δεν είχε κρύψει κάτι - κάνοντας τις ίδιες δηλώσεις περί "τουρκικής μειονότητας", "αρχιμουφτίας" κ.ο.κ. ΠΡΙΝ έρθει. Έδωσε δηλαδή το στίγμα του και αντί εκεί να μπει ένα στοπ, η κυβέρνηση τον άφησε να έρθει στην Ελλάδα και να επαναλάβει τα ίδια.

Βέβαια αν είχαμε ένα σοβαρό Πρωθυπουργό (γιατί Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν έχουμε και το γνωρίζουμε πριν γίνει αυτός ΠτΔ), θα μπορούσε εκείνος ν' απαντήσει ότι αυτός που παραβιάζει συστηματικά - εξ αρχής - τη Συνθήκη της Λωζάννης είναι η Τουρκία, φέρνοντας το παράδειγμα της Ίμβρου, της Τενέδου και της μειονότητας της Κωνσταντινούπολης. Αλλά επειδή κάτι τέτοια εμείς "δεν τα λέμε". το θέμα έμεινε εκεί.

Το αστείο πάντως στην περίπτωση είναι ότι στην πραγματικότητα τον Ερντογάν τον ήθελαν πολύ λίγοι. Στην προσπάθεια όμως του Αλέξη Τσίπρα να φανεί ως "παράγοντας" για την περιοχή και "διαμεσολαβητής" για την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, δεν υπάρχουν φραγμοί, με αποτέλεσμα να γίνει ό,τι έγινε.

Ευτυχώς όμως ο Ερντογάν δεν είναι "σοβαρός" και η στάση του εκνεύρισε αρκετούς στις Βρυξέλλες, απομακρύνοντας ακόμα περισσότερο το άνοιγμα ενταξιακών κεφαλαίων στο προσεχές μέλλον. Αυτό παρόλα αυτά δεν πρέπει να μας απασχολεί: Ξέρουμε πολύ καλά ότι όλα τα θέματα που μας απασχολούν  σε σχέση με την Τουρκία, είναι για τους συν-Ευρωπαίους "διμερή". Δεν τους απασχολούν και δεν τους νοιάζουν. Άρα το φίδι από την τρύπα πρέπει να το βγάλουμε μόνοι μας, και τέτοιες επισκέψεις σίγουρα δε βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, αν βέβαια εμείς δεν έχουμε διάθεση για καινούργιες υποχωρήσεις...