Ο Κουφοντίνας, ο Τεμπονέρας και το μονοπώλιο της στεναχώριας και της θλίψης

Και ξαφνικά ο Δημήτρης Κουφοντίνας αιτήθηκε και πήρε 48ώρη άδεια από τη φυλακή, κάνοντας χρήση του δικαιώματος που του δίνει ο νόμος...
Αυτό είχε αποτέλεσμα να γίνει ένας μικρός χαμός - αλλά με τον πόλεμο που ξέσπασε μέσα από ανακοινώσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνεντεύξεις στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις αλλά και τις συζητήσεις - καφενειακού επιπέδου, να δείχνει το μέγεθος του φαρισαϊσμού της ελληνικής κοινωνίας.

Το πόσο "κακός" είναι κανείς και το πόσο πρέπει να μείνει στη φυλακή εξαρτάται από την πολιτική του τοποθέτηση και μόνο...Από την μια έχουμε τη δεξιά σε όλες τις αποχρώσεις της να "κράζει" την απόδοση άδειας - ξεχνώντας όμως τον Καλαμπόκα που αποφυλακίστηκε (κάτι πιο τρανταχτό από την άδεια του Κουφοντίνα) μετά από 7 χρόνια αν και είχε ηγηθεί της δολοφονίας του Νίκου Τεμπονέρα, αλλά και τους δολοφόνους της Χ.Α. που κοσμούν την ελληνική Βουλή αν και υπόδικοι, με τον αποδεδειγμένα δολοφόνου του Παύλου Φύσσα να κυκλοφορεί ελεύθερος - και από την άλλη έχουμε τους αριστεροσυμπαθούντες να θυμούνται μεν αυτά που ξεχνάει η δεξιά αλλά να παραβλέπουν ότι ο Κουφοντίνας ναι μεν έχει επιδείξει "άριστης διαγωγής", αλλά παραμένει αμετανόητος και πιστός στις ιδέες του, πράγμα που τον κάνει "υψηλού κινδύνου" ώστε να μην επιστρέψει στις φυλακές. Και βέβαια πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο Κουφοντίνας δεν ήταν λαϊκός ήρωας, και ότι ως φέρων της ευθύνης της 17Ν, έχει στις πλάτες του δολοφονίες (πραγματικά) αθώων. Τους ακραίους που τον υποδέχτηκαν με ζητωκραυγές κατά την έξοδό του από τις φυλακές, τους αφήνουμε ασχολίαστους...

Τραγική έλλειψη σοβαρότητας δηλαδή, χωρίς να υπάρχει αναγνώριση ότι θύματα υπάρχουν και στις δύο πλευρές.
Το ενοχλητικό στην όλη ιστορία είναι όμως άλλο: Άτομα αμφιβόλου ηθικής υπόστασης, κουνάνε το δάχτυλο και θεωρούν ότι έχουν μονοπώλιο στην θλίψη (και επομένως) και στην κριτική. Διάφοροι τυχάρπαστοι αλληλοκατηγορούνται, χρησιμοποιώντας άσχετα γεγονότα ως αντεπιχειρήματα, παραβλέποντας την ουσία δηλ. ότι κάποιοι (ανεξαρτήτως πολιτικών φρονημάτων) χρησιμοποιούν κάποια σωστά ευεργετήματα του νόμου αν και είναι ένοχοι, ώστε να εκτίσουν λιγότερο από την ποινή τους ή να έχουν την αντιμετώπιση αθώου.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, έχουμε και ατυχείς δηλώσεις του τύπου "πολύ φοβάμαι ότι θα πάω και σε άλλες κηδείες αθώων", από ανερχόμενα πολιτικά πρόσωπα του τόπου (όπως ο κ. Μπακογιάννης): τέτοιες δηλώσεις πέραν ότι δυναμιτίζουν το κλίμα και δείχνουν αμετροέπεια (αφού και άλλοι πήγαν σε κηδείες μελών της οικογένειας τους που πέθαναν για τα πολιτικά τους πιστεύω, χωρίς να έχουν θέσεις εξουσίας, χωρίς μάλιστα μετά να εκμεταλλευτούν τις κηδείες αυτές για να ανεβούν πολιτικά) παραβλέπουν μια βασική αλήθεια: Την τρομοκρατία τη θρέφει η καταπίεση, η αδικία και η έλλειψη δικαιοσύνης. Σε μια δημοκρατία που λειτουργεί καλά, που η κοινωνία δίνει τις απαντήσεις, που η δικαιοσύνη τιμωρεί και σωφρονίζει, που οι δομές λειτουργούν σωστά, οι Κουφοντίνες δε μαζεύουν κόσμο στα "προσωρινά" αποφυλακιστήριά τους. Μένουν μόνοι, σε μια γωνία της ιστορίας και εκτίουν την ποινή τους.
Αλλά αυτά δεν αφορούν την χώρα μας - είναι για άλλες χώρες, πιθανότατα και άλλες εποχές.