(Ανανεωμένο μετά την τελεσιδικία της υπόθεσης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων)
Μια είδηση που θα έπρεπε να μας κάνει έξω φρενών...Αντιγράφουμε από το in.gr: "Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) έκανε μερικώς δεκτή την προσφυγή του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, ο οποίος ζητούσε να ακυρωθεί η απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου του Υπουργείου Εξωτερικών, με την οποία απαλλάχθηκε η γενική πρόξενος μας στη Γενεύη την περίοδο 2001-2005, από σειρά παρατυπιών, αναφορικά με τη Φιλιππινέζα οικιακή βοηθό.Ο κ. Ρακιντζής ζητούσε από το ΣτΕ να τής επιβληθεί η οριστική απόλυση, αλλά οι σύμβουλοι Επικρατείας τής επέβαλαν την πειθαρχική ποινή της προσωρινής παύσης 6 μηνών, με πλήρη στέρηση των αποδοχών της.
Έχουμε δηλαδή την εξής κατάσταση: μια καλομαθημένη πρόξενος, που θεωρεί το Δημόσιο τσιφλίκι της, αποφάσισε να πάρει μαζί της την Φιλιππινέζα οικιακή βοηθό της, με έξοδα του ελληνικού Δημοσίου, στο καινούργιο πόστο της. Χρησιμοποιώντας τη σφραγίδα του ελληνικού Δημοσίου άρχιζε να ζητάει χάρες από τις ελβετικές αρχές για άδεια εργασίας κ.λπ., τις οποίες η Ελβετία αρνήθηκε. Παραταύτα - και κάνοντας παρανομία - την προσέλαβε, στέλνοντας συνεχή αιτήματα όχι ως ιδιώτης, αλλά ως "ελληνική πρεσβεία", την ίδια ώρα που η Φιλιππινέζα της κυρίας έμενε στην Γενεύη σε οίκημα του ελληνικού Δημοσίου, εν αγνοία των ηλιθίων (δηλ. του υπουργείου Εξωτερικών) που πλήρωναν την κυρία πρόξενο. Τελικά η Φιλιππινέζα έκανε αγωγή, υποχρεώνοντας το ελληνικό Δημόσιο (!!!) να πληρώσει 180 και πλέον χιλιάδες ευρώ (πόσο πληρωνόταν πια;) ως αποζημίωση.
Και αντί το πειθαρχικό συμβούλιο να τη στείλει σπίτι την κυρία πρόξενο - ως όφειλε - για τη ζημιά που έκανε στην χώρα τόσο οικονομικά, όσο και από πλευράς της καταρράκωσης της εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό, την "απάλλαξε", γιατί προφανώς οι σφουγκοκωλάριοι που εξέτασαν την περίπτωση θεωρούσαν την όλη συμπεριφορά φυσιολογική. Φανταστείτε τι είχαν δει ή είχαν κάνει οι ίδιοι...
Και ήρθε λοιπόν το ΣτΕ, ο θεματοφύλακας του Συντάγματος και των νόμων της χώρας, και έδωσε ουσιαστικά χάρη στην κυρία αυτή, "τιμωρώντας" την με προσωρινή παύση και 6 μήνες πρόστιμο.
Ειδικότερα, το 2001 η πρέσβης έλαβε εντολή να πάει στο Γενικό Προξενείο μας στη Γενεύη. Πριν φύγει από την Ελλάδα συμφώνησε με τη Φιλιππινέζα οικιακή βοηθό που είχε στο σπίτι της, να τη συνοδεύσει στη Γενεύη, με μηνιαίο μισθό 800 ελβετικών φράγκων, δωρεάν τροφή και διαμονή στην προξενική κατοικία.Όταν εγκαταστάθηκαν στη Γενεύη τον Μαΐου του 2001, η πρέσβης ζήτησε, μέσω της πρεσβείας μας, από τις ελβετικές αρχές, άδεια εισόδου και χορήγηση κάρτας διαμονής για την οικιακή βοηθό. Όμως, οι ελβετικές αρχές απέρριψαν το αίτημα, καθώς η τοπική νομοθεσία δεν επιτρέπει τη χορήγηση άδειας διαμονής σε οικιακές βοηθούς-μέλη διπλωματικών αποστολών εφόσον είναι παντρεμένες, ενώ παράλληλα αρνήθηκαν να ικανοποιήσουν το αίτημα χορήγησης άδειας παραμονής για τον επιπρόσθετο λόγο ότι «ήδη στην προξενική κατοικία προσέφερε υπηρεσίες ως ιδιωτική οικιακή βοηθός» και άλλη, δεύτερη.Αργότερα η πρέσβης υπέβαλε νέο αίτημα προς τις ελβετικές αρχές για θεώρηση εισόδου με τον χαρακτήρα του επειγόντως, καθώς -όπως επικαλέστηκε- θα έφθανε στη Γενεύη ο γιος της Φιλιππινέζας οικιακής βοηθού.
Στη συνέχεια η πρέσβης ζήτησε «με ρηματική διακοίνωση της πρεσβείας» την έκδοση ταυτότητας της Φιλιππινέζας, ως οικιακής βοηθού της.Όλες αυτές οι ιδιωτικές, όπως χαρακτηρίζονται από το ΣτΕ, ενέργειες που έκανε υπηρεσιακά η πρέσβης, τελούσαν εν αγνοία της κεντρικής υπηρεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών.Τον Δεκέμβριο του 2005 η Φιλιππινέζα εγκατέλειψε την προξενική κατοικία και ζήτησε να τής καταβληθούν διαφορές αποδοχών, κ.λπ., ενώ παράλληλα κατέθεσε μήνυση για μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών σε βάρος της πρέσβεως, αλλά προσέφυγε και στο Εργατοδικείο της Γενεύης για παραβιάσεις της ελβετικής εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας. Όταν οι ελβετικές αρχές κοινοποίησαν την αγωγή της Φιλιππινέζας, τότε το Υπουργείο Εξωτερικών πληροφορήθηκε το γεγονός και διετάχθη Ένορκη Διοικητική Εξέταση.
Τον Αύγουστο του 2007 το Εργατοδικείο της Γενεύης με αμετάκλητη απόφασή του υποχρέωσε το ελληνικό δημόσιο και την πρέσβη να καταβάλλουν στη Φιλιππινέζα το ποσό των 181.845 ελβετικών φράγκων συν τους νόμιμους τόκους (5%) για διαφορές αποδοχών, υπερωρίες και απασχόληση κατά τις αργίες (Κυριακές, εορτές, κ.λπ.).Η πρέσβης παραπέμφθηκε στο πειθαρχικό συμβούλιο του Υπουργείου Εξωτερικών με την κατηγορία ότι οι πράξεις της και οι παραλείψεις της συνιστούν τα πειθαρχικά παραπτώματα της παράβασης καθήκοντος, της αμέλειας περί την εκτέλεση των καθηκόντων της και της ασυμβίβαστης «με την αξιοπρεπή εκπροσώπηση της χώρας συμπεριφορά».Το πειθαρχικό συμβούλιο την απήλλαξε από κάθε πειθαρχική κατηγορία.
Στη συνέχεια ο κ. Ρακιντζής ζήτησε από το ΣτΕ να ακυρωθεί η απαλλακτική απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου και να επιβληθεί η ποινή της οριστικής απόλυσης.Το ΣτΕ έκρινε ότι η πρέσβης υπέπεσε στα πειθαρχικά παραπτώματα και παραλείψεις που της αποδίδονται, αλλά αναφέρει ότι με τα εν αγνοία του Υπουργείου Εξωτερικών διαβήματά της προέβη σε ενέργειες για «την πρόσληψη ιδιωτικής οικιακής βοηθού».Ακόμη αναφέρεται στη δικαστική απόφαση ότι οι ενέργειες της πρέσβεως είχαν ως αποτέλεσμα το ελληνικό δημόσιο να βρεθεί «εκτεθειμένο έναντι του αλλοδαπού κράτους κατηγορούμενο για παραβίαση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας»."
Έχουμε δηλαδή την εξής κατάσταση: μια καλομαθημένη πρόξενος, που θεωρεί το Δημόσιο τσιφλίκι της, αποφάσισε να πάρει μαζί της την Φιλιππινέζα οικιακή βοηθό της, με έξοδα του ελληνικού Δημοσίου, στο καινούργιο πόστο της. Χρησιμοποιώντας τη σφραγίδα του ελληνικού Δημοσίου άρχιζε να ζητάει χάρες από τις ελβετικές αρχές για άδεια εργασίας κ.λπ., τις οποίες η Ελβετία αρνήθηκε. Παραταύτα - και κάνοντας παρανομία - την προσέλαβε, στέλνοντας συνεχή αιτήματα όχι ως ιδιώτης, αλλά ως "ελληνική πρεσβεία", την ίδια ώρα που η Φιλιππινέζα της κυρίας έμενε στην Γενεύη σε οίκημα του ελληνικού Δημοσίου, εν αγνοία των ηλιθίων (δηλ. του υπουργείου Εξωτερικών) που πλήρωναν την κυρία πρόξενο. Τελικά η Φιλιππινέζα έκανε αγωγή, υποχρεώνοντας το ελληνικό Δημόσιο (!!!) να πληρώσει 180 και πλέον χιλιάδες ευρώ (πόσο πληρωνόταν πια;) ως αποζημίωση.
Και αντί το πειθαρχικό συμβούλιο να τη στείλει σπίτι την κυρία πρόξενο - ως όφειλε - για τη ζημιά που έκανε στην χώρα τόσο οικονομικά, όσο και από πλευράς της καταρράκωσης της εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό, την "απάλλαξε", γιατί προφανώς οι σφουγκοκωλάριοι που εξέτασαν την περίπτωση θεωρούσαν την όλη συμπεριφορά φυσιολογική. Φανταστείτε τι είχαν δει ή είχαν κάνει οι ίδιοι...
Και ήρθε λοιπόν το ΣτΕ, ο θεματοφύλακας του Συντάγματος και των νόμων της χώρας, και έδωσε ουσιαστικά χάρη στην κυρία αυτή, "τιμωρώντας" την με προσωρινή παύση και 6 μήνες πρόστιμο.
Αλλά υπάρχει και η συνέχεια...Η κυρία Λούπα (η εν λόγω γενική πρόξενος) θεώρησε ότι η απόφαση την αδίκησε και προσέφυγε στο Ευρωπαϊκο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ)! Το αποτέλεσμα ξέρετε ποιο είναι; Επειδή ενώπιων των ελβετικών αρχών το ελληνικό κράτος είχε υποστηρίξει την κυρία Λούπα, το ΕΔΑΔ θεώρησε ότι υπήρξε αντίφαση, αφού είτε ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ να την είχε υποστηρίξει και έπρεπε να την αφήσει να καταδικαστεί, είτε ΕΠΡΕΠΕ να την υποστηρίξει και επομένως η απόφαση του ΣτΕ στερείτε τεκμηρίωσης! Ως αποτέλεσμα της επιδίκασε 1.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 2.488 ευρώ για έξοδα και δαπάνες, χωρίς πάντως να της επιστρέψει το συνολικό ποσό το οποίο στερήθηκε...
Αν αναρωτιέστε λοιπόν γιατί η χώρα μας δεν πρόκειται ποτέ να δει άσπρη μέρα, δεν χρειάζεται να πάτε μακρυά. Απλώς ξαναδιαβάστε την είδηση αυτή...
(Για όσους αναρωτιούνται η κυρία Λούπα υπηρετεί πλέον σε ανώτερη διοικητική θέση του Υπουργείου Εξωτερικών, έχοντας υπηρετήσει προηγουμένως ως πρέσβης της Ελλάδας στη Νορβηγία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου