Λοβέρδος ο "αναθεωρητής" του Συντάγματος (από την πίσω πόρτα)

Τι άλλο θέλει αλήθεια από μια Βουλή που ψηφίζει οτιδήποτε βλακεία της παρουσιάζουν; Τι άλλο ζητάει από το να έχει συμπολιτευόμενους βουλευτές που θα ψήφιζαν τα πάντα (κυριολεκτικά) αρκεί να τους τα παρουσίαζαν ως "αναγκαία ρύθμιση" ή "προαπαιτούμενο" χωρίς να καίγονται για Συντάγματα, νόμους ή ακόμα αυτό που ονομάζουμε ως "κοινό νου";

Έτσι λοιπόν μπορεί η κυβέρνηση αυτή να μην έχει πλέον την κοινωνική νομιμοποίηση, να έχει ξεπεράσει τα όρια της υπομονής των πολιτών πολλές φορές αλλά έχει την συμπαράσταση των δικών της καρεκλοκένταυρων που δεν υπολογίζουν δημόσιο συμφέρον ή κοινή λογική, μπροστά στο κίνδυνο να χάσουν τη γλυκειά βουλευτική έδρα.

Τελευταίο παράδειγμα η υπόθεση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αντιγράφουμε από το σχετικό άρθρο της "Εφημερίδας των Συντακτών": "Με την ίδια χαρακτηριστική άνεση και περιφρόνηση του Συντάγματος προσφέρει αναγνώριση σε οποιοδήποτε μεταλυκειακό κέντρο εξασφαλίσει πιστοποίηση από οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο που μπορεί να αυτοδιαφημίζεται ως Πανεπιστήμιο αφού θα παρέχει bachelor και master με τη βούλα. Η τροπολογία μιλάει για επαγγελματική αναγνώριση που θα δίνει το αρμόδιο όργανο, δηλαδή το ΣΑΕΠ, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Το κρας τεστ έχει γίνει από καιρό με τα κολέγια των ευρωπαϊκών συνεργασιών. Οι τίτλοι που παίρνουν οι απόφοιτοι τους είναι πτυχία πανεπιστημίου. Αυτό αρκεί για την αγορά.
Σύμφωνα με την τροπολογία που έχει συμπεριληφθεί στο σχέδιο νόμου για την έρευνα, η συζήτηση του οποίου ξεκινά σήμερα στη Βουλή και μέχρι αύριο θα έχει ψηφιστεί, η υπόθεση της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης γίνεται, πλέον, μια πολύ απλή υπόθεση. Οπως αναφέρεται στο άρθρο 2: «Επίσης περιλαμβάνονται στη συγκεκριμένη κατηγορία (κολέγια) πάροχοι υπηρεσιών μη τυπικής μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης, των οποίων τα προγράμματα σπουδών οδηγούν σε πρώτο πτυχίο (bachelors) τουλάχιστον τριετούς διάρκειας ή σε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (master), εφ’ όσον αυτά τα συγκεκριμένα προγράμματα σπουδών έχουν πιστοποίηση (accreditation) από διεθνείς οργανισμούς πιστοποίησης. Με απόφαση του υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων ορίζονται οι διεθνείς οργανισμοί πιστοποίησης".

Με λίγα λόγια οποιοσδήποτε "εκπαιδευτικός" οργανισμός δίνει "πτυχία" στην χώρα μας, θα τα έχει αναγνωρισμένα αρκεί να είναι συνδεδεμένος με "διεθνή" οργανισμό που "πιστοποιεί" (έναντι αμοιβής) πτυχία. Αυτό αποτελεί μια γενική επέκταση της συνθήκης της Μπολόνια και φυσικά παραβιάζει το Σύνταγμα (που απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην χώρα μας) από την πίσω πόρτα.

Από την στιγμή που ο ΣΑΕΠ είναι οργανισμός-βιτρίνα (και τα πάντα υπογράφονται μαζικά κατόπιν υπουργικής εντολής) το θέμα της εκπαίδευσης στην χώρα μας έχει τελειώσει. Αν ζούσαμε σε μια χώρα που τα πράγματα λειτουργούσαν, κανείς δε θα μπορούσε να δηλώσει κάτι για το οποίο δεν έχει πάρει επαγγελματική αναγνώριση. Στην Ελλάδα όμως - που τα πάντα έχουν απαξιωθεί - πως θα μπορούσε ν' αποτελέσει εξαίρεση ένας πανεπιστημιακός τίτλος; Αφού λοιπόν οποιοσδήποτε διεθνής οργανισμός "πιστοποίησης" (και κολλέγιο) έχει πρόσβαση στο γραφείο του κυρίου Λοβέρδου θα έχει τα πτυχία που πιστοποιεί ή παραδίδει του αναγνωρισμένα, ποιος ο λόγος να κουραστεί κανείς να διαβάσει για να πάρει πτυχίο, τη στιγμή που μπορεί να έχει "πέντε στο δεκάρικο" από κάποιο "βολικό" κολλέγιο; Κανένας.

Και η μέγιστη ντροπή; Το συγκεκριμένο ζήτημα περνάει ως τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο. Δεν έχει δηλαδή η κυβέρνηση την "τσίπα" να περάσει αυτό το τόσο σημαντικό θέμα κανονικά ως κύριο άρθρο.

Αλλά όπως σημειώνει και η "Εφημερίδα των Συντακτών": "έτσι βολεύονται ημέτεροι και συγκεκριμένα Ελληνας καθηγητής και κατά καιρούς συνεργάτης κυβερνήσεων (κυρίως) ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ." Εμείς θα προσθέσουμε ότι η κυβέρνηση θέλει να κάνει και κάτι ακόμα: να δημιουργήσει τετελεσμένα. Το τέλος έρχεται και θα πρέπει να έχει ξεπληρώσει όλα τα χρωστούμενα. Και οι κύριοι "πρυτάνεις" και ιδιοκτήτες των κολλεγίων είναι τόσα χρόνια φίλοι και υποστηρικτές. Να πάνε τα χρήματά τους χαμένα;

"Τα δίνει όλα η κυβέρνηση" από την μια..."Δεν θα ενοχληθούν οι πολίτες" από την άλλη

Αν ο σουρεαλισμός ήταν χώρα, θα ήταν σίγουρα η Ελλάδα του σήμερα. Τα όσα διαβάζουμε και ακούμε από την αρχή του Μνημονίου, θα μπορούσαν να είναι υπόθεση από ελληνική κωμωδία της δεκαετίας του '60 - από εκείνες που αν και με διαφορετικούς ηθοποιούς είχαν παρόμοια υπόθεση και που η παράνοια επικρατούσε από σκηνή σε σκηνή.

Το Μνημόνιο "τελειώνει" εδώ και 2 χρόνια, κάθε φορά τα μέτρα που λαμβάνονται "είναι τα τελευταία" και οι βουλευτές του διδύμου της συμφοράς ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, κάθε φορά "ψηφίζουν με βαριά καρδιά" και πάντα "για τελευταία φορά". Αλλά η τελευταία φορά είναι σαν την ταινία "η μέρα της Μαρμότας". Κάθε φορά επαναλαμβάνεται.

Απορίας άξιον λοιπόν το ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα άνθρωποι που δίνουν ευκαιρίες στον Αντώνη Σαμαρά και τον πλέον υπερφίαλο Έλληνα πολιτικό των τελευταίων 40 χρόνων, τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Πως πείθονται αυτοί οι άνθρωποι, αποτελεί σίγουρα ιατρικό φαινόμενο που αξίζει μελέτης. ΄

Αυτό λοιπόν συνέβει και με τις δηλώσεις Σαμαρά στην ΔΕΘ. Είπε για τέλος του Μνημονίου, για ανακούφιση των Ελλήνων, για προσπάθειες που τελειώνουν...Και φτάσαμε σε μια ακόμα διαπραγμάτευση, η οποία πάλι φυσικά ΔΕΝ είναι διαπραγμάτευση. Η τρόικα ανακοινώνει, η κυβέρνηση σημειώνει και μετά προσπαθεί να πείσει τους πολίτες ότι δεν είναι ελέφαντας.

Η πρώτη είδηση στο "Πρώτο Θέμα" τα λέει ξεκάθαρα: "Τα δίνει όλα η κυβέρνηση για συμφωνία στο δημοσιονομικό κενό". Τι άλλο να διαβάσεις κανείς; Αν το παραδέχεται το "Πρώτο Θέμα", σε τι μπορεί να ελπίζει ο μέσος ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ; Βέβαια παρακάτω σημειώνεται πως η κυβέρνηση τονίζει πως "δεν θα δεχτούμε μέτρα που θα ενοχλήσουν τους πολίτες". Και εδώ έχουμε την κορύφωση του σουρεαλισμού: Αν μειωθούν οι συντάξεις, μειωθεί το ποσοστό αναπλήρωσης τους, απελευθερωθούν οι απολύσεις, απελευθερωθεί ο πλειστηριασμός της πρώτης κατοικίας κ.ο.κ. δεν θα ενοχλήθούν οι πολίτες; Τόσο "ζώα" τους/μας θεωρούν; Και δεν νομίζω ότι χρειάζονται πολλά απ' αυτά...Έστω και ένα αν πάει να γίνει νομοσχέδιο, δεν θα υπάρχει "ενόχληση"; Έλα ντε...

"Εθελοντές" που θα εργάζονται "όπου τους ζητηθεί" ζητάει το ΚΘΒΕ!!!

Διαβάζουμε στο "Ποντίκι" με αφορμή τους εθελοντές που ζητάει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και τις απαιτήσεις που εγείρει αυτό προς αυτούς: "...Ο εθελοντής θα εργάζεται όπου του ζητηθεί, χωρίς καμία χρηματική ανταμοιβή πέραν δωρεάν εισιτηρίων για συγκεκριμένες παραστάσεις του ΚΘΒΕ που θα παίζονται το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα προσφέρει τις υπηρεσίες του δωρεάν»… Οι διαγωνιζόμενοι, μεταξύ των άλλων, καλούνται να γνωρίζουν και ξένες γλώσσες, πράγμα που θα… συνεκτιμηθεί!
Τζάμπα εργασία και με αξιολογικά κριτήρια, για να είμαστε και δίκαιοι.
Ιδού τι πρέπει να επιδείξουν οι τυχεροί που θα αξιολογηθούν: 1. Συνέπεια και ευγένεια προς τους υπαλλήλους του ΚΘΒΕ, τους λοιπούς εθελοντές και τους θεατές των παραστάσεων του ΚΘΒΕ. 2.Δεξιότητες επικοινωνίας. 3. Συνεργασία με τους υπόλοιπους εθελοντές και το προσωπικό του ΚΘΒΕ. 4. Καλή γνώση της ελληνικής και αγγλικής γλώσσας. Θα συνεκτιμηθεί η γνώση άλλων γλωσσών.5. Γνώση χρήσης νέων τεχνολογιών θα συνεκτιμηθεί. 6. Ευπρεπή εμφάνιση και κόσμια συμπεριφορά." 

Στην εποχή λοιπόν που η ανεργία χτυπάει κόκκινο, το ΚΘΒΕ ακολουθώντας τη γραμμή Λοβέρδου (που ψάχνει "εθελοντές" εκπαιδευτικούς να καλύψουν τα σχολικά κενά δωρεάν, για να μπορεί αυτός και η παρέα του να έχουν καμία 30αριά αποσπασμένους στο γραφείο του να του κάνουν αέρα - θυμηθείτε την πρακτική αυτή εδώ), ζητάει μορφωμένους εθελοντές που θα κάνουν τα πάντα χωρίς συζήτηση με αντάλλαγμα δωρεάν εισιτήρια για "επιλεγμένες" παραστάσεις της κρατικής αυτής σκηνής.

Τα ερωτήματα βέβαια πολλά...Είναι θεμιτό ένας κρατικός οργανισμός να ζητάει εθελοντές για να καλύψει τις ανάγκες του; Δεν μπορεί να προχωρήσει σε προσλήψεις συγκεκριμένης περιόδου ή με ανακατανομή προσωπικού; Ναι μεν είναι φορέας πολιτισμού, αλλά δεν είναι φιλανθρωπική οργάνωση που να δικαιολογεί πραγματικά το να ζητάει εθελοντές: έχει στελέχη που πληρώνονται, έχει έσοδα από διάφορες πηγές. Θα πρέπει λοιπόν να καλύψει τις ανάγκες του, πληρώνοντας.

Η λογική της τζάμπα εργασίας είναι αρρώστια της εποχής μας - που μετά το Μνημόνιο διογκώθηκε. Έτσι από τους τους "εθελοντές-κορόιδα" των Ολυμπιακών (που δούλευαν δωρεάν ενώ υπήρχαν μικρομεσαίοι υπάλληλοι των 1200-1500 ευρώ που έκαναν τα ίδια αλλά δεν ήταν τόσο τυχεροί ώστε να έχουν κάποιο γνωστό να τους "βολέψει") φτάσαμε στο να έχουμε "υπό δοκιμή" (και απλήρωτους) εργαζομένους σε καφέ και καταστήματα που τους διώχθουν όταν έρχεται η ώρα να τους πληρώσουν και τους προσλάβουν, πήγαμε στη φαεινή ιδέα του κυρίου Λοβέρδου (αλήθεια δικαιολογείται η πληρωμή του για να λέει τα όσα λέει) και έχουμε τώρα και το ΚΘΒΕ...Και έχουμε να δούμε και ν' ακούσουμε πολλά παρόμοια ακόμα...

Γερμανός καθηγητής αρνητής της αντίστασης των Κρητικών επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης!

Η είδηση πέρασε στα ψιλά εκτός Κρήτης αν και δε θα έπρεπε: σε εποχές που η εθνική μας αξιοπρέπεια έχει πιάσει πάτο και το μόνο που απομένει να μας κάνει υπερήφανους είναι το παρελθόν, το Πανεπιστήμιο Κρήτης, αποφάσισε να κάνει επίτιμο διδάκτορα, τον καθηγητή του Πανεπιστήμιου Μάνχαϊμ Χ. Ρίχτερ, ο οποίος σε βιβλίο του για την περίοδο του Β' Π.Π., όχι μόνο απαξιώνει τη σημασία της Μάχης της Κρήτης, αλλά χαρακτήρισε ως "βρώμικο και κτηνώδες" τον ανταρτοπόλεμο των Κρητικών, ταυτιζόμενος ουσιαστικά με την επίσημη γερμανική θέση ότι τα αντίποινα εναντίον πολιτών ήταν και «δικαιολογημένα και επιβεβλημένα, αφού αυτοί παραβίασαν το Δίκαιο του πολέμου».

Η ιστορία έχει ενδιαφέρον και για ένα άλλο λόγο: στην επίσημη ανακοίνωση της απόφασης του Πανεπιστημίου αντέδρασε πλήθος επώνυμων και ανώνυμων Κρητικών. Θεωρήθηκε απαράδεκτο το να τιμάται τόσο πολύ από το ανώτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα του νησιού, ένας ακαδημαϊκός ο οποίος απαξίωσε και λοιδόρησε τόσο πολύ μια ένδοξη σελίδα στην ιστορία του νησιού. Η σκέψη ήταν απλή "δικαιούται να πιστεύει ότι θέλει, αλλά εφόσον αυτό μας απαξιώνει δεν μπορούμε να τον τιμήσουμε κιόλας". Το πανεπιστήμιο έγραψε στα παλιότερα των υποδημάτων του τις αντιδράσεις και προχώρησε στον ορισμό της τελετής στο Ωδείο του Ρεθύμνου. Εκεί έγινε ένας σχετικός χαμός με αντιδράσεις από τους φοιτητές και συγκεντρώσεις κόσμου που τελικά ματαίωσαν την τελετή.

Έτσι φάνηκε το θέμα να λήγει οριστικά...Όμως όχι...Η συνέχεια που την περιγράφει γλαφυρά η εφημερίδα "Νέα Κρήτη" θα μπορούσε να εκληφθεί ως κακογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, μόνο που είναι αλήθεια: "...η πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών Ήβη Μαυρομούστακου ενημερώνει ηλεκτρονικά τα μέλη της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος, που αριθμούν τα δεκαπέντε άτομα, ότι η προγραμματισμένη συνέλευσή τους για χθες το πρωί αναβάλλεται λόγω της συνεχιζόμενης κατάληψης που πραγματοποιούν οι φοιτητές σχολών του Ρεθύμνου, κρατώντας το Πανεπιστήμιο εκεί κλειστό. Χθες, στη 1 το μεσημέρι και αφού έχουν προηγηθεί οι συνεννοήσεις του κοσμήτορος της ΣΚΟΠΕ, Δημήτρη Μυλωνάκη, με το συντονιστικό των φοιτητών, που πραγματοποιούν την κατάληψη, χωρίς να ειδοποιηθούν τα μέλη της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών, άλλοι καθηγητές του Πανεπιστημίου, κοινωνικοί φορείς και εκπρόσωποι, και κυρίως χωρίς καμία δημόσια ανακοίνωση γίνεται μέσα στο Πανεπιστήμιο στο Γάλλο η τελετή αναγόρευσης σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου του κ. Χάινς Ρίχτερ, από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης (που η Γενική του Συνέλευση δε γνωρίζει τίποτα), παρουσία του κοσμήτορος της Σχολής, της προέδρου του τμήματος κ. Μαυρομούστακου, που κατά τα άλλα ενημέρωνε τους συναδέλφους της την προηγούμενη το βράδυ ότι εντός του Πανεπιστημίου δεν μπορεί να γίνει καμία διαδικασία λόγω κατάληψης και εκ μέρους της Πρυτανείας, της αναπληρώτριας του πρύτανη κ. Ελένης Παπαδάκη." (ολόκληρο το ρεπορτάζ βρίσκεται εδώ).

Δηλαδή το ανώτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα της Κρήτης, παραβλέποντας τις αντιδράσεις, προτίμησε να κάνει αγόρευση επίτιμου διδάκτορα, εν κρυπτώ παρουσία 10 ανθρώπων και υπό συνθήκες που θυμίζουν μυστικιστική οργάνωση και όχι πανεπιστημιακό ίδρυμα. Αν αυτό δεν αποτελεί δουλοπρέπεια και προχειρότητα τότε τι είναι;

Έτσι λοιπόν έχουμε μια ακόμα "ένδοξη" σελίδα στην ιστορία των ελληνικών πανεπιστημίων, μετά τους νόμους της ανεκδιήγητης Διαμαντοπούλου που άλλαξαν τον τρόπο εκλογής των πρυτανικών αρχών. Ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα, κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων, ΜΑΤ και έλεγχοι - ήταν μόνο η αρχή. Τώρα έχουμε βραβεύσεις των Μητσοτάκηδων με βάση τις προσωπικές επιδιώξεις και την προσωπική υποχρέωση ορισμένων καθηγητών (διαβάστε εδώ σχετικά) και αναγορεύσεις αμφιλεγόμενων προσώπων σε επίτιμους διδάκτορες...

Μ' αυτά και μ' αυτά ένα είναι το σίγουρο: η αλλαγή στην χώρα μας δε θα γίνει από τους πρυτάνεις των πανεπιστημίων. Αυτοί έχουν πάρει θέση όπως είχαν κάνει και επί Χούντας...

Ο σκοτεινός ρόλος του Φούχτελ στην Ελλάδα

Η εφημερίδα "Ποντίκι" δημοσίευσε την περασμένη εβδομάδα το παρακάτω άρθρο - εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στο ρόλο του "επιτρόπου" Φούχτελ στην χώρα μας. Μέσα στις επόμενες παραγράφους θα διαβάσετε για την πολιτική "ιστορία" του Γερμανού υφυπουργού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, τις διασυνδέσεις του και κυρίως το πως κινήθηκε από την πρώτη του επίσκεψη στην χώρα μας (ένας τρόπος που δεν έχει αλλάξει καθόλου μέχρι σήμερα). Το αναδημοσιεύουμε όχι με σκοπό να τον επικρίνουμε (τη δουλειά του κάνει στο κάτω-κάτω) αλλά για να "ξεμπροστιάσουμε" όλους εκείνους που τον αφήνουν να λειτουργεί όπως λειτουργεί και πραγματοποιούν όλες τις προτάσεις του...

"Ο «Φούχτουλος», «Καμηλιέρης» ή «Χλαμύδας» και οι πιέσεις για γερμανικές μπίζνες με φθηνά εργατικά χέρια στα σκουπίδια, την ενέργεια και το νερό.
Τρία χρόνια συμπληρώνει στην Ελλάδα ο «Φούχτουλος», «Καμηλιέρης» ή «Χλαμύδας», το μακρύ χέρι της καγκελαρίου στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο «Ελ Ντοράντο» της Περιφερειακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Τρία χρόνια επαφών, παρασκηνίου, κρασοκατάνυξης και κατανάλωσης κοψιδιών, με στόχο να «ψήσει» εκείνους τους ως έτοιμους από καιρό εκπροσώπους της Αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα, ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια για το τι χρειάζονται οι δήμοι και οι περιφέρειες για να γίνουν πλήρως εκπαιδευμένοι «γερμανικοί ποιμενικοί».
Όπου «Φούχτουλος», «Καμηλιέρης» και «Χλαμύδας» είναι ο κατά κόσμον Χανς Γιόακιμ Φούχτελ, ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, η προσωποποίηση της ελληνογερμανικής συνεργασίας για τις γερμανικές μεταρρυθμίσεις στην Αυτοδιοίκηση.
Ο Χανς Γιόακιμ Φούχτελ απέκτησε τα παρατσούκλια στη Γερμανία και την Ελλάδα λόγω του κιτσάτου στιλ και των αντίστοιχης αισθητικής ιδεών του.
«Καμηλιέρη» τον ονόμασαν στην πατρίδα του γιατί, σύμφωνα με τον αστικό μύθο, διοργάνωσε το 1992, κατ’ εντολή του Χέλμουτ Κολ, καμηλοδρομίες στο Βερολίνο με στόχο την προσέλκυση Αράβων επενδυτών.
«Φούχτουλο» ή «Φουχτουλάκη» τον αποκαλούν στην Ελλάδα κάποιοι πρόθυμοι για όλα εκπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης, μετά το 20ό καρτούτσο ρετσίνας ή το 20ό καραφάκι τσίπουρου.
«Χλαμύδα» τον έβγαλαν για την – επιτομή του κιτς – πρόταση που λέγεται ότι έκανε στον Γιώργο Καμίνη και τον άφησε ενεό. Ο μίστερ Ελληνογερμανική Συνεργασία τού πρότεινε να φορέσουν αρχαιοελληνικές χλαμύδες και να πάνε όλοι μαζί στην Αρχαία Ολυμπία για να συναντήσουν Γερμανούς δημάρχους, με στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας.
Αυτή, βέβαια, είναι η μια πλευρά του Χανς Γιόακιμ Φούχτελ, η γραφική. Που, αν και ξεπερασμένη, προσελκύει και γοητεύει κάποιους κολλημένους από τους λεγόμενους τοπικούς άρχοντες που αρέσκονται ακόμα στην πολιτική του «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το ‘‘Φούχτελ’’ μου». Γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά. Εκείνη που υπηρετεί μια συγκεκριμένη ατζέντα με μια συγκεκριμένη στρατηγική και μοναδικό στόχο να προωθήσει τις γερμανικές μπίζνες στα σκουπίδια, την ενέργεια και το νερό. Με στόχο τη μεταφορά γερμανικής τεχνογνωσίας στο πώς να εξασφαλίζεις φτηνά εργατικά χέρια, στο πώς να ιδιωτικοποιείς τα πάντα στο όνομα της μεταρρύθμισης των αυτοδιοικητικών δομών.
Τα τέσσερα πεδία δράσης του «ποιμενικού» της Μέρκελ
Το σωτήριο έτος 2011, έναν χρόνο μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, έκαναν απόβαση στη χώρα οι «μεταρρυθμιστές» της Μέρκελ. Ξέροντας καλά το μάθημά τους και έχοντας ολοκληρωμένη ατζέντα, στόχευσαν στην «μπάνκα», στην προώθηση, δηλαδή, «μεταρρυθμίσεων» στην Περιφερειακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Η κλαίουσα και πλήρως παραδομένη Ελλάδα υποδέχθηκε μετά βαΐων και κλάδων τους σωτήρες της Αυτοδιοίκησης και υπουργείο Εσωτερικών, Ένωση Περιφερειών και Κεντρική Ένωση Δήμων έσπευσαν να υπογράψουν πρωτόκολλο συνεργασίας με το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Οικονομικών και Τεχνολογίας της Γερμανίας.
Από το πρωτόκολλο συνεργασίας μάς προέκυψε ο Χανς Γιόακιμ Φούχτελ, που ανέλαβε να μεταλαμπαδεύσει τη γερμανική τεχνογνωσία στους εγχώριους δημάρχους, η πλειονότητα των οποίων έδειξε να γοητεύεται από το συγχρωτισμό της με τον εξ απορρήτων της Μέρκελ, να κολακεύεται από τις ημερίδες και τα συνέδρια, τα ταξίδια, τις προτάσεις και τα παραδείγματα για επιτυχημένες επιχειρηματικές πρακτικές από δήμους της αλλοδαπής.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι το τυράκι το έφαγαν εκείνοι οι δήμαρχοι που ήταν έτοιμοι από καιρό και απλώς δεν είχαν τις άκρες στο εξωτερικό για να κάνουν τα κατάλληλα ντιλ και να προωθήσουν τεχνολογίες και πρακτικές για τις οποίες είχαν ήδη πειστεί και απλώς περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να μπορέσουν να τις περάσουν χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις.
Ο Φούχτελ από την αρχή έδωσε το στίγμα του, ξεκαθαρίζοντας ότι το βασικό αντικείμενο της αποστολής του είναι η μεταφορά τεχνογνωσίας στο θέμα των απορριμμάτων, του νερού και της ενέργειας.
Τι επιδιώκουν
Πριν από λίγες ημέρες η δημοτική παράταξη «Μένουμε Θεσσαλονίκη» παρουσίασε μια ειδική έκδοση 32 σελίδων με τίτλο «Ο ρόλος του Φούχτελ στην Ελλάδα». Μια έρευνα για το ποιος είναι ο επίμονος Γερμανός, τι επιδιώκει, με ποια «εργαλεία» προωθείται η γερμανική παρέμβαση στην ελληνική Αυτοδιοίκηση και σε ποια πεδία έχουν στοχεύσει να δράσουν.
Όπως επισημαίνεται στην έκδοση και προκύπτει από την ίδια την έκθεση της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης Συνεργασίας, το περιεχόμενο της παρέμβασης εστιάζεται στη μεταφορά τεχνογνωσίας από τη Γερμανία σε προκαθορισμένους θεματικούς τομείς, καθώς και στη διαμόρφωση δικτύων επιχειρηματικότητας που θα συνδέουν τις δύο χώρες. «Κύρια εργαλεία είναι οι αδελφοποιήσεις των δήμων και η πύκνωση της ελληνογερμανικής επικοινωνίας με εκατέρωθεν ταξίδια στη Γερμανία και την Ελλάδα, συναντήσεις δημάρχων, εμπειρογνωμόνων, τεχνοκρατών και επιχειρηματιών». Η περιγραφή είναι σκοπίμως γενική, ώστε να είναι εύπεπτη και μόνον εάν κάποιος αρχίσει να ψάχνει πίσω από τις γραμμές θα διαπιστώσει τι πραγματικά επιδιώκεται. Και αυτό γιατί το θέμα είναι τι είδους τεχνογνωσία θα μεταφερθεί και ποιο θα είναι το πλαίσιο των δικτύων επιχειρηματικότητας.
Οι τομείς
Ο Χανς Γιόακιμ Φούχτελ από την αρχή της παρουσίας του στην Ελλάδα προσδιόρισε τους τομείς δράσης αλλά και ποια τεχνογνωσία θα μεταφερθεί από τη Γερμανία σε, τουλάχιστον, τέσσερις τομείς και συγκεκριμένα στη διαχείριση των απορριμμάτων, την ενέργεια, την – δήθεν – εκπαίδευση άνεργων νέων και τη διαχείριση του νερού.
Σκουπίδια - ενέργεια: Η προώθηση της «θερμικής επεξεργασίας» ως δέουσας λύσης αντιμετώπισης του προβλήματος των σκουπιδιών αποτελεί μια από τις βασικές προτεραιότητες της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης Συνεργασίας και του ίδιου του Φούχτελ, όπως αναφέρεται στην έκδοση της δημοτικής παράταξης «Μένουμε Θεσσαλονίκη». Σε κάθε ευκαιρία άλλωστε το δηλώνει ευθέως, υποστηρίζοντας ότι ύστερα από δεκαετίες αναζήτησης ολοκληρωμένων σχεδίων για τη διαχείριση των απορριμμάτων, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η θερμική επεξεργασία των απορριμμάτων είναι η ιδανική λύση, αφού δίνει τη δυνατότητα παραγωγής ενέργειας, προσφέρει οικονομικό όφελος για τις τοπικές κοινωνίες και παράλληλα εξασφαλίζει νέες θέσεις εργασίας. Η θέση αυτή, βέβαια, απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αφού ο επιτετραμμένος της Μέρκελ δεν λέει ότι την ίδια ώρα στη Γερμανία η ανακύκλωση των απορριμμάτων και η κομποστοποίηση είναι από τις πιο προωθημένες λύσεις για τη διαχείριση των αποβλήτων και ότι η καύση των απορριμμάτων δέχεται συντονισμένα πυρά και θεωρείται ξεπερασμένη.
Η στόχευση στη διαχείριση των απορριμμάτων δεν είναι βέβαια καθόλου τυχαία, μια και για την Ελλάδα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα δημόσιας υγείας και περιβάλλοντος, αφού ακόμα και εν έτει 2014 οι ανεξέλεγκτες χωματερές αποτελούν την εύκολη λύση που δίνουν πολλοί τοπικοί άρχοντες στο μείζον θέμα. Έτσι ξαφνικά ο Φούχτελ παρουσιάζεται ως σωτήρας που προτείνει την καύση, μέθοδο καταστροφική επίσης για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, υποσχόμενος ότι και τα σκουπίδια θα εξαφανίσει και τα ταμεία των δήμων θα γεμίσει και προσλήψεις θα τους εξασφαλίσει.
Νερό: Ένας άλλος τομέας δράσης για χοντρές μπίζνες είναι η διαχείριση των υδάτων, αν και η μεγάλη αντίδραση των πολιτών στο ξεπούλημα της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ, καθώς και η αρνητική απόφαση του ΣτΕ, τους έχει χαλάσει τη σούπα. Ο επίμονος Γερμανός είχε συνδέσει άλλωστε το ντιλ με τη διαχείριση των τοπικών δικτύων με την πώληση κυρίως της ΕΥΔΑΠ, που θα μετατρεπόταν σε μια ιδιωτική εταιρεία - «ομπρέλα» για τη διαχείριση των υδάτων και στην περιφέρεια, όπου οι δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης λειτουργούν με διαδικασίες περασμένων δεκαετιών, ενώ είναι ανύπαρκτες οι επιχειρήσεις αποχέτευσης, αφού δεν υπάρχουν σχεδόν στο σύνολο της χώρας αποχετευτικά δίκτυα. Έτσι δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Φούχτελ σε συζητήσεις του με δημάρχους επισήμαινε μετ’ επιτάσεως ότι η σύμπραξή τους με ιδιώτες για τον εκσυγχρονισμό των δικτύων και τη διαχείριση του νερού είναι η λύση στο πρόβλημά τους.
«Δυαδική εκπαίδευση»: Όπως επισημαίνει η δημοτική παράταξη «Μένουμε Ελλάδα», ο Χανς Γιόακιμ Φούχτελ εκθειάζει το γερμανικό σύστημα μαθητείας, τη λεγόμενη «δυαδική εκπαίδευση», και το προωθεί ως αποφασιστική συνεισφορά της ελληνογερμανικής συνεργασίας στους ΟΤΑ. Η «δυαδική εκπαίδευση» προβάλλεται ως πανάκεια που θα επιλύσει το πρόβλημα της ανεργίας, και δη της νεανικής. Στην πραγματικότητα, όμως, και υπό το πρόσχημα της μαθητείας και της κατάρτισης οι Γερμανοί προσανατολίζουν τους δήμους και τον ΟΑΕΔ σ’ ένα σύστημα που δημιουργεί μια τρίτη ταχύτητα στην αγορά εργασίας, των υπό κατάρτιση εργαζομένων, που απασχολούνται σε συνθήκες ακραίας εκμετάλλευσης, με ελαστικά ωράρια, ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα και εξαιρετικά χαμηλές αμοιβές.
Το μοντέλο, που προορίζεται κυρίως για τον τουρισμό, προβλέπει ότι ένας νέος κατά τη μαθητεία του και ανάλογα με το επάγγελμα που θα διαλέξει θα αφιερώνει το 70% του χρόνου στην πρακτική εξάσκηση εντός μιας επιχείρησης και το 30% στην απόκτηση θεωρητικών γνώσεων στις δημόσιες επαγγελματικές σχολές. Όπως αναφέρεται στην ειδική έκδοση «Ο ρόλος του Φούχτελ στην Ελλάδα», στην πιλοτική εφαρμογή που έγινε με σχολή τουριστικών επαγγελμάτων στη Γερμανία «οι τριετείς σπουδές προέβλεπαν 40 ημέρες θεωρητικής εκπαίδευσης και 8 μήνες ‘‘πρακτικής’’ εξάσκησης σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες της Κρήτης με τις απολαβές των μαθητών - εργαζόμενων να αγγίζουν το ιλιγγιώδες ποσό των... 310 ευρώ!».
Να σημειωθεί ότι στα τέλη Ιανουαρίου 2014 από τα υπουργεία Εργασίας, Τουρισμού και Παιδείας, με τη συνεργασία του Ελληνογερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, υπογράφηκε συμφωνία για τέσσερις ειδικότητες και συγκεκριμένα για Τεχνίτες Μαγειρικής Τέχνης, Τεχνίτες Εστιατορίου Επισιτισμού και Τεχνίτες Τουριστικών Μονάδων και Επιχειρήσεων Φλοξενίας (ξενοδοχοϋπάλληλος), συμφωνία η οποία προβλέπει ότι η κατάρτιση θα γίνεται σε ξενοδοχεία 4 ή 5 αστέρων, με την επίβλεψη του Ελληνογερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, ενώ μετά την ολοκλήρωσή της οι εργοδότες δεν θα έχουν την υποχρέωση να διατηρήσουν το υπό εκπαίδευση προσωπικό.
  Γερμανικός Δούρειος Ίππος
Ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα αφορά τη δημιουργία του «Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον», η ενεργοποίηση του οποίου έγινε στα μέσα Σεπτεμβρίου κατά την επίσκεψη του Κάρολου Παπούλια στη Γερμανία. Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, το Ταμείο θα χρηματοδοτείται με 1 εκατομμύριο ευρώ τον χρόνο από τη Γερμανία για την ανάπτυξη προγραμμάτων που άπτονται της συμφιλίωσης και της επεξεργασίας των ιστορικών δεδομένων μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας.
Η δημιουργία του Ταμείου προκάλεσε έντονο προβληματισμό στο Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, πρόεδρος του οποίου είναι ο Μανώλης Γλέζος, και αυτό γιατί υπάρχει φόβος ότι πρόκειται για έναν Δούρειο Ίππο με στόχο την εξασθένιση των προσπαθειών για την πληρωμή από τη Γερμανία του κατοχικού δανείου. Το Εθνικό Συμβούλιο, μάλιστα, επέκρινε όσους δήμους – για παράδειγμα τον Δήμο Καλαβρύτων – έσπευσαν να εγκρίνουν τη συμμετοχή τους στο Ταμείο.
Όπως επισήμανε ο Μανώλης Γλέζος, «ο τρόπος με τον οποίο μεθοδεύεται η παρουσίαση και εφαρμογή της, ευλόγως γεννά ερωτήματα για τους πραγματικούς της στόχους: αν δηλαδή αποσκοπεί στην ανάπτυξη δράσεων συνεργασίας και την υποστήριξη των μαρτυρικών δήμων ή αν έχει ως πραγματικό στόχο τον προσεταιρισμό ανθρώπων και φορέων και την άμβλυνση των αντιστάσεων στην επιχειρούμενη γερμανική διείσδυση στη χώρα μας, καθώς επίσης και την ανάσχεση και την αποφυγή της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών».
Οι εγχώριοι υποστηρικτές του «Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον» απαντούν, βέβαια, χρησιμοποιώντας τα επιχειρήματα του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο υποστηρίζει ότι το Ταμείο πρόκειται να προωθήσει επιστημονικές και κοινωνικές δράσεις με σκοπό τη συνολική ιστορική επεξεργασία των γεγονότων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ η χρηματοδότηση προγραμμάτων αποσκοπεί στη δημιουργία μιας κοινά αποδεκτής ελληνογερμανικής ιστορικής μνήμης, αλλά και στο να σταλεί το μήνυμα της πρόθεσης συμφιλίωσης στις μαρτυρικές κοινότητες.
  «Αιμορραγία»…  εγκεφάλων
Στις αρμοδιότητες του Χανς Γιόακιμ Φούχτελ είναι και η προσέλκυση άνεργων νέων επιστημόνων στη Γερμανία, όπως προκύπτει από την Ελληνογερμανική Συνέλευση Συνεργασίας. Η προσέλκυση επιδιώκεται μέσα από υιοθέτηση πολιτικών για τη διαμόρφωση «μιας ευρωπαϊκής κοινωνίας πολιτών, που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για μια ζωντανή ευρωπαϊκή δημοκρατία. Είναι εξάλλου ιδιαίτερα σημαντικό να αναπτυχθεί περαιτέρω μια πολιτική για τους νέους. Ευρωπαϊκά σχολεία, εργαστήρια για τους νέους και μια αυξημένη κινητικότητα της νεολαίας θα μπορούσαν να συμβάλουν σε αυτήν την προσπάθεια».
Πίσω από αυτές τις καλές προθέσεις, δυστυχώς, για τη χώρα μας, το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα είναι η «αιμορραγία» χιλιάδων νέων επιστημόνων που δεν βλέπουν κανένα μέλλον στην Ελλάδα. Όπως αναφέρεται στην έκθεση της δημοτικής παράταξης, τα τελευταία τέσσερα χρόνια εγκατέλειψαν τη χώρα 300.000 νέοι, άνεργοι πτυχιούχοι, ενώ σε πάνω από 6.000 υπολογίζονται οι νέοι γιατροί που πήγαν να βρουν την τύχη τους στη Γερμανία, φυγή που ισοδυναμεί με απώλεια επενδύσεων στο «ανθρώπινο κεφάλαιο» της τάξης των 540.000.000 ευρώ, εάν υπολογίσει κανείς ότι το ελληνικό κράτος δαπανά περίπου 95.000 ευρώ για κάθε πτυχιούχο της Ιατρικής Αθηνών.
Στην έκθεση υπογραμμίζεται ότι έχουν αρχίσει να προωθούνται και πιλοτικά προγράμματα σε δήμους της χώρας, όπως στον Λαγκαδά το «Στέγκλιτς - Τσέλεντορφ - Λαγκαδάς», όπου 11 νέοι άνεργοι θα ταξιδέψουν στο Βερολίνο και θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα διττής ή δυαδικής εκπαίδευσης, με μισθό 818 ευρώ τον μήνα, τη στιγμή που στη Γερμανία ο κατώτατος μισθός είναι στα 1.400 ευρώ.

Όπως επισημαίνουν οι συντάκτες της έκθεσης, «τα μέτρα αυτά παρουσιάζονται από τους εμπνευστές τους ως αποφασιστικός μοχλός για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην Ελλάδα. Ωστόσο, θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν η μετανάστευση των νέων είναι ο πλέον κατάλληλος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο»."

Να το πως η πτώση των τιμών των ακινήτων στην Ελλάδα μοιάζει με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου

Ο Κ. Σημίτης θα μείνει στην ιστορία για 3 πράγματα: α) τις δηλώσεις του στην Βουλή την επομένη της εισβολής των Τούρκων στα Ίμια, β) την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και γ) το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Εκεί όπου το κράτος, συμπεριφερόμενος ως "ατζέντης" εταιριών που υπήρχαν μόνο στα χαρτιά, ώθησε εκατοντάδες χιλιάδες έυπιστους Έλληνες σε ένα ξέφρενο κυνηγητό γρήγορου πλούτου, τζογάροντας για την στήριξή τους με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και των δημόσιων οργανισμών. Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε όλοι: εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχασαν τις οικονομίες μιας ζωής και τ' ασφαλιστικά άρχισαν να μπαίνουν για τα καλά στο "κόκκινο", ζώντας με δανεικά - δανεισμένα από κρατικοδίαιτες τράπεζες με υψηλό επιτόκιο.

Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου έμεινε στην ιστορία λοιπόν, κάνοντας τεράστια ζημιά στον μέσο Έλληνα αλλά αυτό που θα του δώσει το τελειωτικό χτύπημα - ότι αφορά στο ότι έχει μείνει από τις οικονομίες "μιας ζωής" - θα είναι το σημερινό σκάνδαλο των ακινήτων. Και εξηγούμαστε: από την αρχή της κρίσης διαφαινόταν ότι ένας από τους στόχους των τροϊκανών ήταν η τεράστια ακίνητη περιουσία του μέσου Έλληνα. Για την τρόικα το να έχει στα χέρια του ο μέσος Έλληνας συνολική ακίνητη περιουσία 1 τρις ευρώ (με βάση τις αντικειμενικές αξίες) αποτελούσε και αποτελεί κάτι το αδιανόητο και απαράδεκτο. Ο στόχος "φτωχοποίηση του Έλληνα" (που αποτελεί το βασικό στόχο των σαδιστικών πρακτικών τους) θα μπορούσε μόνο να επιτευχθεί με την απαξίωση της ακίνητης περιουσίας του: με προφανή επιδίωξη βέβαια να περάσουμε από το μοντέλο "ιδιοκατοίκηση" στο μοντέλο "ενοικίαση" όπως αυτό επικρατεί στην κεντρική Ευρώπη. Ας μην ξεχνάμε ότι οι "buy to let" οργανισμοί που στηρίζονται από επενδυτικά funds είναι ιδιαίτερα κερδοφόροι, αφού έχουν τα ενοίκια κατοικιών έχουν σταθερές αποδόσεις ακόμα και αν βγάλεις τη χασούρα που πάντα υπάρχει στην ενοικίαση, και με τις αγορές της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης ν' ασφυκτιούν (αφού οι επενδύσεις σε καινούργιες κατοικίες είναι ακριβές) , η Νότια Ευρώπη φαντάζει ως μια καλύτερη λύση για "επέκταση". Αν βάλουμε και τα παραθαλάσσια φιλέτα (του Δημοσίου πρωτίστως αλλά και τα ιδιωτικά δευτερευόντως), μπορεί κανείς να κατανοήσει το γιατί το τόσο ενδιαφέρον στο να δημιουργηθούν οι συνθήκες του να καταστεί η ιδιοκτησία ακινήτων ως οικονομικά ασύμφορη.

Γιατί μιλάμε όμως για σκάνδαλο; Μετά το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και με την κυβέρνηση να προσπαθεί να προσανατολίσει κάπου αλλού την οικονομική ανάπτυξη, είχαμε την έκρηξη της οικοδομικής δραστηριότητας: το όνειρο του Έλληνα για ένα "δικό του κεραμίδι", έγινε πολλαπλά κεραμίδια και όλες οι οικονομίες επενδύθηκαν (όταν δεν σπαταλήθηκαν σε αυτοκίνητα, διακοπές και τηλεοράσεις τελευταίες τεχνολογίας) σε σπίτια και χωράφια που "θα μπορούσαν να χτιστούν όταν παρουσιαζόταν η ευκαιρία". Η κυβέρνηση έσπρωξε προς τα εκεί - όχι αδικαιολόγητα - και η οικοδομή (μαζί με τα Ολυμπιακά έργα) αποτέλεσαν την "ατμομηχανή" των τεράστιων Ελληνικών ρυθμών ανάπτυξης. Έτσι από το Χρηματιστήριο περάσαμε στ' ακίνητα...

Κι ύστερα ήρθε το Μνημόνιο. Και επειδή πολλά ανέχεται ο Έλληνας αλλά όχι να του πατήσουν πόδι στο ίδιο του σπίτι, τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν και η ακίνητη περιουσία να στοχεύεται - πονηρά, αργά αλλά σταθερά: οι μειώσεις μισθών και συντάξεων άρχισαν να κάνουν τα στεγαστικά δάνεια μη εξυπηρετούμενα, η αύξηση της φορολογίας των ακινήτων έγινε σταδιακά όλο και μεγαλύτερη, ενώ η οικονομική κρίση έριξε τα ενοίκια και αύξησε τα "φέσια" στην αγορά. Έτσι το ακίνητο, έγινε βρόχος που σιγά - σιγά άρχισε να πνίγει τον μέσο Έλληνα. Το διαμέρισμα που νοίκιαζε σε κάποιο φοιτητή, έγινε από σταθερό εισόδημα, θηλιά στο λαιμό, το δάνειο για το σπίτι που είχε κτίσει/αγοράσει για κύρια κατοικία μετά κόπων και βασάνων έγινε υπέρογκο. Και το τελικό χτύπημα δόθηκε με τον ΕΝΦΙΑ. Χωράφια στο χωριό, το οικόπεδο στο οποίο βρίσκεται το σπίτι που ήδη πλήρωνε φόρο και η αύξηση του φόρου, οδήγησαν στη σχιζοφρένια του να πληρώνει κανείς ενοίκιο για το ίδιο του το σπίτι. Και το χειρότερο; Η πληρωμή των φόρων να γίνεται με τις προ-μνημονιακές αντικειμενικές αξίες που σήμερα φαντάζουν μακρινό όνειρο, αφού οι εμπορικές είναι στο 60% αυτών.

Έτσι όπως αναφέρει σε ρεπορτάζ το "Έθνος της Κυριακής" σήμερα το κύριο χαρακτηριστικό της ελληνικής αγοράς ακινήτων, είναι ότι οι Έλληνες έχουν χάσει περίπου τον μισό πλούτο που επένδυσαν στα ακίνητα.Αν και η αντικειμενική αξία της περιουσίας τους υπολογίζεται στο 1 τρισ. Ευρώ, η εμπορική αξία δεν ξεπερνά τα 600 δισ. ευρώ.Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, τα τελευταία χρόνια καταγράφεται μείωση 50% στις τιμές των διαμερισμάτων, ενώ σε πολλές περιοχές η πτώση φτάνει το 70%. Αλλά εκεί που δεν υπάρχει προηγούμενο είναι στην αγορά πολυτελών κατοικιών.Τα ακριβά σπίτια σε βόρεια προάστια, στο καστρί, στην Εκάλη, στη Βουλιαγμένη και σε όλη την παραλιακή, στη Μύκονο και την Αράχωβα έχουν βγει στο σφυρί. Οι τιμές τους έχουν κατρακυλήσει από το 2008 ακόμη και πάνω από 50%, ενώ όσο πιο μεγάλο είναι το ακίνητο τόσο μεγαλύτερη και η έκπτωση.

Και μπορεί αυτούς να μην τους κλαίμε, αλλά τον μέσο Έλληνα τον λυπόμαστε - και μαζί μ' αυτούς και εμάς. Γιατί την πατήσαμε - όλοι μαζί - για 2η φορά, με το ίδιο κόλπο από τους ίδιους ανθρώπους μέσα σε 17 χρόνια. Και αυτή τη φορά δεν έχουμε πολλά για να γλυτώσουμε - γιατί θα τα έχουμε χάσει σχεδόν όλα... 

Αυτό που όλοι μας περιμέναμε - μια Συνταγματική αναθεώρηση προ των πυλών!

Επειδή η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έλυσε όλα τα προβλήματα της χώρας, έχουν εφαρμόσει μια στιβαρή εξωτερική πολιτική και δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και έχοντας "κλείσει" το θέμα των πρόωρων εκλογών εφαρμόζοντας "φιλολαϊκές" πολιτικές, και πλέον δεν έχει τι άλλο να κάνει, αποφάσισε να διορθώσει όλα τα κακά της χώρας με μιας, όχι ρίχνοντας βόμβες νετρονίου (όπως θα περίμενε κανείς) αλλά κάνοντας μια Συναγματική αναθεώρηση - κάτι που όλοι οι Έλληνες περιμένουν αγωνιόντας μέρα και νύχτα, εδώ και χρόνια. 

Έτσι ετοίμασαν για πάρτη μας μια σειρά 21 "σημείων" τα οποία θεωρούν ότι πρέπει ν' αλλαχθούν έτσι ώστε - σε συγκερασμό με τα ατελείωτα Μνημόνια που ήρθαν και θα έρθουν - να μπορέσει η χώρα μας να ολοκληρώσει την πορεία προς τον 18ο αιώνα που έχει ξεκινήσει με ταχύτατους ρυθμούς. Σας τα παρουσιάζουμε όπως τα δημοσίευσε το "Βήμα" (τα σχόλιά μας βρίσκονται μέσα στις παρενθέσεις):

1. Ενίσχυση του ρυθμιστικού ρόλου του Προέδρου της Δημοκρατίας και την άμεση εκλογή του από τους Έλληνες πολίτες (Πιο συγκεκριμένο γίνεται; Τι εννοείται με το "ρυθμιστικό ρόλο"; Και με το παρόν Σύνταγμα ο ΠτΔ μπορεί να αναπέμψει διατάγματα και νόμους και να σταματήσει οτιδήποτε θεωρεί ως αντιλαϊκό, αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό. Και ας εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό. Το θέμα επομένως είναι όχι τόσο στις αρμοδιότητες όσο στο πως τις διαχειρίζεται το κάθε πρόσωπο που κάθεται στην καρέκλα αυτή. Όσο για την απευθείας εκλογή, ωραία ιδέα - ποιος διαφωνεί;).
2. Ισχυρές εγγυήσεις για εξάντληση της διάρκειας της κοινοβουλευτικής περιόδου, για εξάντληση της τετραετίας. Με σταθερό εκλογικό σύστημα. Ένα σταθερό εκλογικό σύστημα που θα μπορεί να αλλάζει, μόνο με ισχυρές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, από τα τρία πέμπτα της Βουλής ("Ισχυρές εγγυήσεις" σημαίνει Δικτατορία. Οι κυβερνήσεις πέφτουν όταν χάνουν τη δεδηλωμένη και έτσι θα πρέπει να συμβαίνει. Όσο αφορά το εκλογικό σύστημα και το παρόν Σύνταγμα θέτει προϋποθέσεις για την αλλαγή του - που δεν επιτρέπουν τις πολλαπλές αλλαγές).
3. Θεσμοθέτηση συγκεκριμένου κυβερνητικού σχήματος και αντίστοιχου οργανογράμματος με απόφαση των 3/5 της Βουλής (Δηλαδή; Το καταλαβαίνει αυτός που το πρότεινε;)
4. Ευέλικτη κυβέρνηση, μικρή, με θεσμοθέτηση τριών μόνιμων υπηρεσιακών υφυπουργών (Εξωτερικών, Άμυνας και επί του Προϋπολογισμού) με 5ετή θητεία (Υπηρεσιακούς υφυπουργούς βάζουμε όταν υπάρχει κίνδυνος για την Δημοκρατία και όταν υπάρχουν πρόσωπα κοινής αποδοχής. Είναι εσφαλμένο και αντιδημοκρατικό να "φορτώνονται" υπουργοί από την μία κυβέρνηση στην άλλη - αφού τα προγράμματα των κομμάτων υποθετικά διαφέρουν. Υπουργοί των προηγουμένων κυβερνήσεων θα έχουν διαφορετική ατζέντα και θα έρχονται σε σύγκρουση - πράγμα όχι καλό για το κυβερνητικό έργο. Η πραγματική αλλαγή θα ήταν το οι θέσεις των γενικών γραμματεών των υπουργείων να προκηρύσσονται γι' άτομα με συγκεκριμένη πείρα εντός του Δημοσίου με αντικειμενικά κριτήρια και εκτός κομματικών κριτηρίων με συγκεκριμένη θητεία και με ανοιχτό διαγωνισμό).
5. Κατάργηση των πολλών γενικών γραμματέων των υπουργείων, όπως είναι σήμερα, με αντίστοιχη αναβάθμιση του ρόλου των γενικών διευθυντών και θέσπιση ενός μόνο γενικού γραμματέα σε κάθε υπουργείο (δεν χρειάζεται συνταγματική προαίρεση. Απλώς μια ΚΥΑ).
6. Αναθεώρηση της διάταξης που προσδιορίζει την ποινική ευθύνη των υπουργών και αναθεώρηση της διάταξης για την ασυλία των βουλευτών και αυτή θα περιορισθεί αποκλειστικά στα όρια της άσκησης των κοινοβουλευτικών καθηκόντων του κάθε βουλευτή (Σωστό).
7. Ουσιαστικός εκδημοκρατισμός των πολιτικών κομμάτων, με αξιόπιστες εγγυήσεις διαφάνειας στα οικονομικά των κομμάτων (Άερολογία. Τα κόμματα είναι δημοκρατικά όταν υπόκεινται σε δμηοκρατικές διαδικασίες και στους νόμους κάθε κράτους. Με "εντολή Σαμαρά" δεν υπάρχουν δημοκρατικά κόμματα).
8. Κατάργηση των βουλευτικών προνομίων που δεν έχουν σχέση με τα καθήκοντα του βουλευτή (Δηλαδή; Για ποια μιλούν; Με βάση τα όσα υποστηρίζονται ΟΛΑ τα προνόμια των βουλευτών έχουν σχέση με τα καθήκοντά τους. Και γιατί χρειάζεται Συνταγματική Αναθεώρηση γι' αυτό; Είναι θεσμοθετημένο στο Σύνταγμα να έχει ο κάθε βουλευτής λάπτοπ;)
9. Ασυμβίβαστο του αξιώματος του υπουργού με εκείνο του βουλευτή, ώστε να πάψει η Βουλή να είναι προθάλαμος υποψήφιων υπουργών και θα γίνει Συνέλευση εκπροσώπων του λαού. Αναβάθμιση εξουσιών στην άσκηση του νομοθετικού τους έργου και του κοινοβουλευτικού τους ελέγχου. (Δηλαδή θα καταλήξουμε να έχουμε επαγγελματίες υπουργούς που δεν θα έχουν ΚΑΜΙΑ επαφή με την κοινωνία - τύπους δηλαδή Στουρνάρα και Χαρδούβελη - σε κάθε υπουργείο, που δε θα πατάνε ποτέ στην Βουλή και θα κάνουν ό,τι τους γουστάρει).
10. Αναθεώρηση του άρθρου 90, ώστε να ενισχυθεί η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και να περιοριστεί η διακριτική ευχέρεια της Εκτελεστικής Εξουσίας ως προς την επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης (Με βάση το Σύνταγμα οι εξουσίες είναι ανεξάρτητες ήδη. Άρα κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται).
11. Ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου (Το ΣτΕ και ο Άρειος Πάγος τι θα κάνουν ακριβώς μετά απ' αυτό;)
12. Θέσπιση χρονικών ορίων ως προς τη θητεία του πρωθυπουργού (Τα χρονικά όρια τα βάζει ο ίδιος ο λαός. Το πρόβλημα είναι όταν οι Πρωθυπουργοί ορίζονται και δεν εκλέγονται - όπως ο Παπαδήμος. Τότε έχουμε θέμα).
13. Θέσπιση χρονικών ορίων ως προς τις θητείες των περιφερειαρχών, των δημάρχων και των συνδικαλιστών (να θυμήσουμε απλώς ότι υπήρχε όριο στη θητεία των νομαρχών και η παρούσα συγκυβέρνηση τον κατήργησε. Συν τοις άλλοις όλοι οι παραπάνω εκλέγονται - κοινώς τους φορτωνόμαστε οικοιοθελώς).
14. Μείωση του αριθμού των βουλευτών. (Να τους κάνουμε 10 και πλήρως ελεγχόμενους έτσι ώστε να μην ανεξαρτητοποιούνται οι τσόγλανοι ή να μην καταψηφίζουν τα θεάρεστα κυβερνητικά νομοσχέδια;)
15. Ενίσχυση του ρόλου των βουλευτών, τόσο σε νομοθετικό όσο και σε ελεγκτικό επίπεδο. (Τι παραπάνω να κάνουν; Αφού ο ρόλος της Βουλής είναι τόσο νομοθετικός - ο βουλευτής δύναται να προτείνει νομοσχέδια και τροπολογίες - όσο και ελεγκτικός - αφού δικαιούται να καταθέτει ερωτήσεις και να καταψηφίζει ό,τι θεωρεί λανθαρσμένο).
16. Υποχρεωτική σύνταξη μελέτης σκοπιμότητας για τα μεγάλα δημόσια έργα και τις σημαντικές προμήθειες του Δημοσίου (Πρέπει δηλαδή να μπει στο Σύνταγμα το αυτονόητο; Έτσι κι αλλιώς δε γίνονται μελέτες σκοπιμότητας; Έστω και σε θεωρητικό επίπεδο υπάρχουν πάντα μελέτες σκοπιμότητας γιατί απλώς αλλιώς ΔΕΝ εγκρίνονται από το Ελεγκτικό Συνέδριο).
17. Οριοθέτηση της δικαιοδοσίας του Ελεγκτικού Συνεδρίου επί των δημόσιων συμβάσεων, ώστε να μη συγκρούεται με εκείνη του Συμβουλίου της Επικρατείας (Κοινώς για να μην μπορεί να βάζει φρένο και η εκάστωτε κυβέρνηση να περνάει "ήσυχα" ότι θέλει χωρίς προβλήματα και καθυστερήσεις).
18. Ίδρυση ειδικού τμήματος στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την γρήγορη εκδίκαση υποθέσεων μεγάλων δημόσιων συμβάσεων και ιδιωτικών επενδύσεων (Να υποθέσουμε ότι θα τους διορίζει η κυβέρνηση πάλι).
19. Αναθεώρηση του άρθρου 16, για την ίδρυση και λειτουργία μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Είπαμε κι εμείς. Για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια τίποτα; Ούτε μια κουβέντα; Έστω και στο νούμερο 19 το είδαμε).
20. Αναθεώρηση των διατάξεων για τα δημοψηφίσματα, ώστε να προβλέπεται διενέργεια δημοψηφίσματος και με λαϊκή πρωτοβουλία (Ο Γιωργάκης ζει.Να υπενθυμίσουμε βέβαια ότι μια τέτοια διάταξη δε λέει τίποτα, αν δεν υπάρχει πρόβλεψη ώστε τ' αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων να είναι υποχρεωτικώς σεβαστά).
21. Κατοχύρωση του δικαιώματος της ελεύθερης διακίνησης όλων και της ανεμπόδιστης πρόσβασης στην εργασία τους. Ώστε να μην διαταράσσεται συνεχώς η κοινωνικοοικονομική ζωή από την αυθαιρεσία ατόμων ή μικρών ομάδων (Αυτό αποτελεί μια από τις πλέον επικίνδυνες προτεινόμενες αλλαγές. Με λίγα λόγια ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ τις απεργίες συγκεκριμένων κλάδων καθώς και τις διαδηλώσεις, αφού υποχρεώνει ΜΜΜ και ταξί να δουλεύουν, ενώ με το πρόσχημα της "ανεμπόδιστης πρόσβασης" απαγορεύει τις διαδηλώσεις και τις συγκεντρώσεις - εκτός από αυτές σε καφενεία και πλατείες - αφού πλέον η αστυνομία θα μπορεί να την επικαλείται για να τις απαγορεύει. Βέβαια με την ίδια λογική θα πρέπει να ΜΗΝ διακόπτεται η κυκλοφορία για να περνάνε οι επίσημοι, ν' απαγορευτούν οι Μαραθώνιοι και οι αγώνες δρόμου, οι θρησκευτικές πομπές, οι παρελάσεις κ.ο.κ.)

Έρχεται το πολιτικό τέλος του Αντώνη Σαμαρά;

Γράφει σε πρωτοσέλιδο της η εφημερίδα "Παρόν":  "Με την αδιάλλακτη στάση τους και τα νέα δεσμά που επιβάλλουν οι δανειστές δείχνουν να αδιαφορούν πλήρως για την κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό της χώρας. Αδιαφορούν πλήρως για τις επιπτώσεις που μπορεί να προκαλέσουν στο πολιτικό σκηνικό αλλά και τις ραγδαίες εξελίξεις που είναι πιθανό να δρομολογηθούν, καθώς υπάρχει η μεγάλη εκκρεμότητα με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ακόμη περισσότερο, οι δανειστές δείχνουν να αδιαφορούν πλήρως για την τύχη της σημερινής κυβέρνησης και την πολιτική επιβίωση του Αντ. Σαμαρά. Αποκρυπτογραφώντας τις συζητήσεις στο τελευταίο Eurogroup, τα γερμανικά Μέσα Ενημέρωσης σημείωναν ότι για τους ευρωπαίους ηγέτες «είναι σημαντικότερη η διασφάλιση της σταθερότητας της Ευρωζώνης από την επανεκλογή του Σαμαρά».

Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς που είχαν κάνει στο Μέγαρο Μαξίμου, η κυβέρνηση θα έφτανε στην Προεδρική εκλογή έχοντας στα χέρια της μια καλή συμφωνία για την επόμενη ημέρα, χωρίς Μνημόνια και μέτρα, αλλά και μια απόφαση για ρύθμιση του χρέους. Θεωρούσαν δε ότι ύστερα από όλα αυτά θα κατάφερναν να εξασφαλίσουν τις ψήφους 180 βουλευτών για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να αποφύγουν τις πρόωρες εκλογές. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις ο κ. Σαμαράς δεν πηγαίνει απλώς με άδεια χέρια και χωρίς όπλα στη μάχη για την εκλογή Προέδρου, αλλά κουβαλά το βάρος ενός νέου Μνημονίου και με τη στρατηγική του να έχει καταλήξει σ’ ένα μεγάλο «φιάσκο», με τεράστιο κόστος για τη χώρα και την κοινωνία.

Ακόμη κι αν υπήρχαν κάποιες ελπίδες να καταφέρει να πιάσει τον μαγικό αριθμό των 180, τώρα πλέον δεν έχει την παραμικρή πιθανότητα, όπως ομολογούν ακόμη και κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Οι πρόωρες εκλογές δείχνουν να είναι αναπόφευκτες, και ο κ. Σαμαράς θα πάει σε αυτές με τις χειρότερες συνθήκες και ορατό τον κίνδυνο μιας βαριάς (καταστροφικής) ήττας."

Μακρυά από μας - και νομίζω και από τους περισσότερους Έλληνες - η στεναχώρια για το επερχόμενο πολιτικό τέλος του Αντώνη Σαμαρά. Είναι σίγουρο εξάλλου ότι θα βρεθεί κάποιος "ρόλος" και γι' αυτόν, όπως βρέθηκε για τόσους "πρόθυμους" ανά την Ευρώπη μέχρι σήμερα. Δεν θα είναι τόσο κερδοφόρος όσο αυτός του Παπανδρέου, αλλά σίγουρα η "κωλοτούμπα" του θα ξεπληρωθεί με κάποιο τρόπο - όσο για την πολιτική του σταδιοδρομία...Ήθελε και τα έπαθε.

Αλλά δεν μπορούμε παρά να σχολιάσουμε κάτι σχετικό με τη στάση των δανειστών: ήθελαν να βρουν "συμπαραστάτες" και τους βρήκαν. Έκαναν τη δουλειά τους, έσωσαν τις τράπεζές τους, επέβαλαν όρους κάνοντας την χώρα μας ένα απέραντο κοινωνικό πείραμα και "άνοιξαν" μια ακόμα "αγορά" για τις "δευτεροκλασάτες" εταιρείες τους. Το τι θα γίνει στην χώρα μας και στα κόμματα που στήριξαν τις πρακτικές τους και τα Μνημόνια, δεν τους ενδιαφέρει. Εξάλλου το "μαγαζί παραγωγής κομμάτων" συνεχίζει να "πουλάει" και έχουμε τα Ποτάμια να έρχονται να καλύψουν το κενό που θα δημιουργηθεί.

Αλίμονο λοιπόν όχι στον Σαμαρά (είπαμε - θα βρει το δρόμο του), αλλά στα μεγαλό-μεσαία στελέχη του που εκτέθηκαν αρκετά ώστε να μην μπορούν να βρουν αλλού πολιτική στέγη αλλά που δεν είναι αρκετά μεγάλα για να βολευτούν κάπου - όταν έρθει η ώρα της "αποπληρωμής" των πολιτικών χρεών τους. Αυτοί έπρεπε να προσέχουν περισσότερο και νοιάζονται, αν όχι για την Ελλάδα για την οποία καρφί δεν τους καίγεται στο κάτω-κάτω αλλά για το πολιτικό τους μέλλον.  

(Πάντως το κορυφαίο στην όλη ιστορία είναι άλλο: ποιος θα μας το έλεγε ότι 11 χρόνια μετά τις κατάρες του Μητσοτάκη προς τον Σαμαρά λόγω της αποστασίας του, θα φτάναμε στο σημείο ο πρώτος να προσπαθεί να τον κρατήσει με νύχια και με δόντια στην εξουσία).

"Ανυπόστατο" μεν, δημοσιοποίηση "εθνικού εγγράφου" δε...

Η εφημερίδα "Αυγή" έκανε μια σημαντική δημοσιογραφική επιτυχία. Παρουσίασε τις σαρωτικές αλλαγές που επέρχονται στο ασφαλιστικό (σε κρυφή συμφωνία με την τρόικα και παραβλέποντας τις προπέρσινες υποσχέσεις ότι τότε είχαμε "οι τελευταίες" αλλαγές του ασφαλιστικού συστήματος), αποδεικνύοντας παράλληλα ότι η ενοποίηση αφορά τόσο στις κύριες συντάξεις όσο και στις επικουρικές και στο εφάπαξ. Το σχέδιο - όπως φαίνεται στο ρεπορτάζ - προβλέπει ενιαίους κανόνες εισφορών και παροχών, κάτι που προφανώς σημαίνει νέες μειώσεις όχι μόνο στις επικουρικές, αλλά και στις κύριες συντάξεις. Κοινώς θα παραλάβουν ένα ακόμα παράσημο της "ανοιχτής παλάμης" όσοι πλήρωναν υψηλά ασφάλιστρα όλα αυτά τα χρόνια, αφού οι συντάξεις θα ενοποιηθούν προς τα κάτω και οι εισφορές προς τα πάνω.

Η δημοσιογραφική επιτυχία δεν είναι η ανακοίνωση της είδησης - εξάλλου τέτοια σενάρια κυκλοφορούν εδώ και καιρό - αλλά η δημοσιοποίηση των εγγράφων που φαίνεται ότι οι συζητήσεις είναι προχωρημένες σε βαθμό που το σχέδιο να θεωρείται "τελικό".

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης όμως είναι άλλο.  Είναι ότι ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, δήλωσε ότι θεωρεί "ανεπίτρεπτα" τα όσα γράφει η εφημερίδα σημειώνοντας ότι είναι "ανυπόστατα". Μέχρι εδώ καλά, θα μας πείτε. Είδε ο άνθρωπος κάτι "ψευδές" και αντέδρασε γιατί τον έπνιξε το δίκιο. Έλα όμως που μετά είμαι κι άλλα: "Δεν ξέρω αν είναι δημοσιογραφική επιτυχία, το να δημοσιοποιεί κάποιος δημόσια εθνικά έγγραφα. Αυτό ας το κρίνει ο καθένας".

Ακούγοντας τη δήλωση αυτή, ο καθένας από μας που έμαθε στοιχειωδώς ελληνικά σχολείο, δεν μπορεί παρά να μπερδευτεί. Είναι "ανυπόστατη" η είδηση που βασίζετε σε δημοσιοποιημένα "εθνικά" έγγραφα; Είναι αυτό δυνατόν; Προφανώς και όχι. Εκτός και αν τα έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν δεν ήταν "εθνικά" αλλά οι προτάσεις της τρόικας. Επειδή η τρόικα δεν χρησιμοποιεί στα έγγραφά της τον θυρεό της Ελληνικής Δημοκρατίας, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η είδηση έχει υπόσταση και ότι ο κύριος Βρούτσης μας δουλεύει για μια ακόμα φορά ψιλό γαζί. Και ότι δεν ξέρει την έννοια της λέξης "ανυπόστατος"...
(Το ότι η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να καταργήσει ουσιαστικά τις απεργίες δεν θα το σχολιάσουμε. Από ακροδεξιούς και αντιδημοκράτες δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο ούτως ή άλλως).

Κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων - η κυβερνητική προχειρότητα σε όλο της το μεγαλείο και η απόφαση του ΣτΕ

Είδηση: Με μύδρους κατά των εκπροσώπων του δημοσίου που ζητούν λειτουργία των καταστημάτων της Κυριακές, απάντησε ο πρόεδρος της Ολομέλειας του ΣτΕ Σωτήρης Ρίζος. «Ο ανταγωνισμός δεν είναι υπεράνω των δικαιωμάτων των εργαζομένων, δεν είναι υπεράνω από δόγμα και θρησκεία» είπε με έμφαση, ωστόσο το Δικαστήριο επιφυλάχθηκε να εκδώσει απόφαση.

Ο κ. Ρίζος επισήμανε ότι θα σταθμιστεί από το ΣτΕ η προστασία της Κυριακής αργίας και σύμφωνα με το Εργατικό Δίκαιο, ενώ εξερράγη κατά των συνηγόρων του Δημοσίου, όταν τους ζήτησε να φέρουν ενώπιον του Δικαστηρίου τις προπαρασκευαστικές ενέργειες που έκανε το υπουργείο Ανάπτυξης πριν προχωρήσει στην εφαρμογή του μέτρου. Εκείνοι επικαλέστηκαν τις άδειες του... Αυγούστου (!!!) και υποσχέθηκαν να προσκομίσουν τώρα στοιχεία στο ΣτΕ.

«Όταν αλλάζει η ζωή των ανθρώπων πρέπει να έχετε κάνει μεγάλη μελέτη» τους κατακεραύνωσε ο πρόεδρος της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, προσθέτοντας πως «πολύ παίζουν με τα δικαστήρια οι πολιτικοί και η δημοσιογραφία».

Σε παρεμβάσεις του, κατά την ακροαματική διαδικασία, συχνά-πυκνά ο κ. Ρίζος διατύπωνε τις ζωηρές του επιφυλάξεις για το μέτρο της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές. «Δηλαδή, θα έρθει ο Ιταλός τουρίστας στην οδό Πανεπιστημίου την Κυριακή για να ψωνίσει; Αυτά είναι πράγματα ξένα προς την πραγματικότητα» σχολίασε.

Η πλευρά των εμπόρων επικαλέστηκε απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας, σύμφωνα με την οποία κρίθηκε ότι, με τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, ο νομοθέτης παραβιάζει το καθήκον του, καθώς πλήττεται η εξοικονόμηση των δυνάμεων των εργαζομένων. Επισημάνθηκε, ακόμη, ότι η αργία της Κυριακής έχει μια «κοινωνική λειτουργία» και ο μικροκαταστηματάρχης που δεν θα ανοίξει, θα καταστραφεί λόγω του ανταγωνισμού.

Από την πλευρά του νομικού συμβούλου Επιτροπής Ανταγωνισμού υποστηρίχθηκε ότι «η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και δεν έχουν το ίδιο έννομο συμφέρον οι εργαζόμενοι και οι καταστηματάρχες».

Οταν επικαλέστηκε την έλλειψη αντιδράσεων για τα καταστήματα που είναι ανοικτά τις Κυριακές στις τουριστικές περιοχές, ανέλαβε να του απαντήσει ο πρόεδρος της Ολομέλειας του ΣτΕ: «Αυτό είναι απλό: Ο νομοθέτης είναι σοφός. Έλαβε υπόψη του τις τοπικές ιδιομορφίες» είπε και έφερε ως παράδειγμα τη Μύκονο, όπου τα καταστήματα 6 μήνες είναι ανοικτά όλο το 24ώρο και οι καταστηματάρχες τους υπόλοιπους 6 μήνες ταξιδεύουν και νεκρώνει μια πόλη, αλλά οι καταστηματάρχες έχουν υπερκέρδη.

Το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφασή του, η οποία αναμένεται πριν το τέλος του 2014, ωστόσο μέχρι τότε, ισχύει η απόφαση της επιτροπής αναστολών του ΣτΕ, η οποία δεν επιτρέπει την λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές.

Σχόλιο:  Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά θα γελούσαμε. Θα γελούσαμε με το θράσος της κυβέρνησης που έκανε προσφυγή στο ΣτΕ χωρίς να έχει ούτε μια προπαρασκευαστική μελέτη για ένα νομοσχέδιο για το οποίο υπάρχουν τεράστιες αντιδράσεις και επικαλείται Νοέμβριο μήνα τις Αυγουστιάτικες άδειες. Θα γελούσαμε με τον καλοπληρωμένο νομικό σύμβουλο της Επιτροπής Ανταγωνισμού που - εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των αλυσίδων και των πολυεθνικών (και επομένως ερχόμενος ΑΝΤΙΘΕΤΑ σ' αυτό που θα έπρεπε να υπερασπίζεται) θεωρεί ότι οι μικροκαταστηματάρχες και οι εργαζόμενοι "δεν έχουν έννομο συμφέρον ν' αντιδρούν στο Κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων" (λες και δε θα δουλεύουν αυτοί υποχρεωτικά). Θα γελούσαμε με τους κυβερνητικούς βουλευτές που όταν το ΣτΕ βγάζει αποφάσεις υπέρ της κυβέρνησης το επαινούν και όταν βγάζει αρνητικές το κατηγορούν σα "συνοδοιπόρο του ΠΑΜΕ" (βλ. Χατζηαβάτης-Άδωνις) ή βράζουν στο ζουμί τους λέγοντας ότι "οι δικαστές οφείλουν να είναι μέσα στην κοινωνία" (βλ.  Φωτεινή Παπάρα-Πιπιλή).

Η κατάσταση όμως είναι σοβαρή και είμαστε υποχρεωμένοι να τους αντιμετωπίσουμε σοβαρά. Να πάρουμε σοβαρά μια κυβέρνηση που θεωρεί το ΣτΕ τσιφλίκι της και που έχοντας μάθει τόσους μήνες να πετάει ένα "εθνικό συμφέρον" χωρίς καμία περαιτέρω αιτιολόγηση και να παίρνει θετικές αποφάσεις, έμεινε έκπληκτη και τρέχει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, βγάζοντας τα κυβερνητικά ΜΜΕ στη φόρα να θεωρούν "αναιτιολόγητη" την απόφαση - παραβλέποντας τις δεκάδες προηγούμενες "ναι μεν αλλά" αποφάσεις του οργάνου που ούτε σοβαρή αιτιολόγηση είχαν και ούτε έπαιρναν υπόψιν τους τις αγωνίες του λαού αλλά ούτε καν το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή νομοθεσία...

Και το χειρότερο: το ΣτΕ έδωσε πάλι χρόνο στην κυβέρνηση. Αντί να κλείσει μια και καλή την υπόθεση, επιφυλάκτηκε ν' απαντήσει. Μπορεί ο κύριος Ρίζος να έκανε επίθεση στις κυβερνητικές πρακτικές (παρεπιπτόντως η Νορβηγία και η Γερμανία είναι οπισθοδρομικές χώρες άραγε που δεν έχουν ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές;) αλλά τους έδωσε χρόνο...Και αυτό δεν είναι σίγουρα υπέρ τους...

Μια αρνητική έκπληξη: o Γιώργος Χατζημαρκάκης Πρέσβης (εκ προσωπικοτήτων)

Την είδηση τη διαβάσαμε στο Newsbomb και ομολογούμε ότι απογοητευτήκαμε...Ο Γ. Χατζημαρκάκης, πρώην ευρωβουλευτής των Φιλελευθέρων της Γερμανίας που στις πρόσφατες Ευρωεκλογές είχε συγκροτήσει δικό του ψηφοδέλτιο στην χώρα μας - συγκεντρώνοντας 1,44% και 82.350 ψήφους - αποφάσισε να συστρατευτεί (!!!) με την κυβέρνηση.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην πρόσφατη "τελετή" τα είπε όλα: «Ο κ. Χατζημαρκάκης είχε το θάρρος, πριν από λίγες ημέρες, να ανταποκριθεί στην πρόσκληση της κυβέρνησης για συστράτευση όλων των εθνικών δυνάμεων, τώρα που αγωνιζόμαστε να ολοκληρώσουμε το πρόγραμμα προσαρμογής, να φύγουμε από το μνημόνιο, την κρίση και την τρόικα, να περάσουμε σε μία άλλη φάση, τώρα που υπάρχουν πολύ σοβαρά προβλήματα και προκλήσεις στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας». Ο υπουργός πρόσθεσε πως του προκάλεσε μεγάλη εντύπωση αυτή του η τοποθέτηση και ότι σε αυτό το πλαίσιο του πρότεινε να στρατευθεί στην υπόθεση αυτή θεσμικά, στους κόλπους του υπουργείου Εξωτερικών, με την ιδιότητα του Πρέσβη εκ Προσωπικοτήτων (!!!).

Ο κ. Χατζημαρκάκης δεν έμεινε φυσικά με κλειστό το στόμα. Έτσι υπερασπίζοντας την επιλογή του, υποστήριξε ότι «στην κρίσιμη περίοδο της εξόδου από το μνημόνιο, η Ελλάδα πρέπει να μεγαλώσει τις συμμαχίες της στην Ευρώπη». Όπως παρατήρησε «είναι η ώρα της συνεχούς διαπραγμάτευσης στην Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα». Κατέληξε: «Αυτή την ώρα, αναλαμβάνω το χρέος, να αξιοποιήσω για τη πατρίδα μου, τις γνώσεις, τις εμπειρίες και τις επαφές που έχω αποκτήσει τα τελευταία 20 χρόνια στις Βρυξέλλες και τη Γερμανία. Ξεκινώ έναν δρόμο ευθύνης για την πατρίδα. Όπως κάθε Έλληνας, νιώθω περήφανος γι αυτό. Υπόσχομαι μόνο πολλή δουλειά».

Τώρα τι ακριβώς θα προσφέρει ουσιαστικά ο κύριος Χατζημαρκάκης δε γνωρίζουμε.Αυτό που γνωρίζουμε όμως είναι ότι παραβλέποντας τα όσα διαφαίνονται (δηλ. ότι ετοιμαζόμαστε για 3ο Μνημόνιο και ότι η επιτήρηση θα συνεχιστεί επ' άπειρον, χωρίς καμία προβλεπόμενη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και ζωής στην χώρα μας για τους Έλληνες), δίνει ένα απρόβλεπτο μπόνους στην κυβέρνηση (την οποία κατά τις Ευρωεκλογές κατηγορούσε - με το μαλακό πάντως) που θα συνεχίσει να μιλάει για "εθνική προσπάθεια", διατηρώντας πάντως μια σχετική "ανεξαρτησία" αφού η θέση του αποκλείει την κάθοδό του στις επερχόμενες εκλογές με τα κυβερνητικά "χρώματα".

Να θυμήσουμε ότι με Προεδρικό Διάταγμα, που ορίζεται από τον Υπουργό Εξωτερικών, δύνανται να ορίζονται ως 15 πρέσβεις εκ προσωπικοτήτων.Οι πρέσβεις εκ προσωπικοτήτων ορίζονται με ανάθεση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και για συγκεκριμένο έργο.Λαμβάνουν το σύνολο των αποδοχών του βαθμού του εν ενεργεία Πρέσβη. Σήμερα υπηρετούν στο Υπουργείο Εξωτερικών 8 πρέσβεις εκ προσωπικοτήτων, συν τον κύριο Χατζημαρκάκη. Συχνά οι επιλογές είναι το λιγότερο ατυχείς - μέχρι πρόσφατα είχαμε τον Άλεξ Ρόντο (πρώην κολλητό του κ. Παπανδρέου) που πέραν των τραγικών χειρισμών του στο Κουρδικό και το θέμα του Κοσυφοπεδίου (όπου πραγματικά έβλαψε τα ελληνικά συμφέροντα, λειτουργώντας ως δάκτυλος των Αμερικανών) γύριζε την Ευρώπη κάνοντας επιθέσεις ενάντια στην Ελλάδα, την κυρία Αγγελοπούλου (που πήρε το αξίωμα  και τον κύριο Βασιλικό στην Unesco (όπου πραγματικά έλαμψε δια της απουσίας του από τις συνεδριάσεις που έπρεπε να παρίσταται). Επομένως (και παρά το ότι θα μπορούσαν να είναι θέσεις όπου θα υπάρχει πραγματική προσφορά - εφόσον βέβαια ήταν πλήρους απασχόλησης και όχι για παραστάσεις σε δείπνα μια στο τόσο) λόγω του τρόπου ορισμού τους, συνήθως είναι θέσεις για "φίλους" που παίρνουν καλό αντιμίσθιο, χωρίς να προσφέρουν...Ελπίζουμε ο κ. Χατζημαρκάκης (που ως ευρωβουλευτής είχε πραγματικά πολύ καλό έργο και δούλεψε υπέρ της Ελλάδας) να μας διαψεύσει, αν και η επιλογή του για συστράτευση σε μια κρίσιμη (πολιτικά) στιγμή με μια κυβέρνηση που απέτυχε πλήρως να βοηθήσει τους Έλληνες και λειτούργησε "υπέρ γνωστών και δανειστών", είναι το λιγότερο ατυχής.

Πάντως ένα είναι το σίγουρο: με την αποδοχή της πρότασης, απέδειξε για μια ακόμα φορά την ελληνικότητά του: ως γνωστόν, δώσε θέση με σπουδαίο τίτλο (και ουσιαστικά μηδέν αρμοδιότητες) στον Έλληνα και ένα σταθερό μισθό και πάρε του την ψυχή...

Τουρκικές προκλήσεις στην Ελληνική Βουλή και η "αναχώρηση" Βενιζέλου

Διαβάζουμε στο σημερινό "Έθνος": "Για μονομερείς ενέργειες κατηγόρησε την Κύπρο, υποστηρίζοντας ότι η κυπριακή υφαλοκρηπίδα είναι προσβάσιμη στην Τουρκία, ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας, Οσμάν Ακίπ Μπακ, μιλώντας στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ που διεξάγεται στην αίθουσα Γερουσίας του ελληνικού κοινοβουλίου. 

Σημειώνεται ότι ο υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος είχε ήδη αποχωρήσει από την αίθουσα όταν πήρε τον λόγο ο τούρκος βουλευτής, ενώ νωρίτερα κατά τη διάρκεια της ομιλίας του εξέφρασε τον προβληματισμό του για τις πρόσφατες παραβιάσεις από την Τουρκία της κυπριακής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας."

Έχουμε κατηγορήσει στο παρελθόν τον κύριο Βενιζέλο για αλαζονεία και μισαλοδοξία.  Κακά χαρακτηριστικά για οποιονδήποτε άνθρωπο, πόσο μάλλον για κάποιον που ασκεί καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών, χωρίς να έχει εμφανώς τα ανάλογα προσόντα - γιατί το να είναι κάποιος κάτοχος διδακτορικών τίτλων δεν τον κάνει ούτε πιο ικανό πολιτικό, ούτε πιο έξυπνο ως άνθρωπο.

Στην περίπτωση αυτή ο κύριος Βενιζέλος έκανε δύο ατοπήματα. Καταρχήν μίλησε αναλύοντας τη στρατηγική της χώρας όσο αφορά την εξωτερική πολιτική, κάνοντας μια αναφορά στις τουρκικές ενέργειες. Κατά την άποψή μας, το να μιλήσει για τις (ανύπαρκτες) σχέσεις της χώρας μας με την Ρωσία και για την χάραξη της ΑΟΖ με Αίγυπτο και Κύπρο, δεν αφορά το ΝΑΤΟ - πολύ περισσότερο που εξ όσων γνωρίζουμε δε συνηθίζετε κάτι τέτοιο (αν συνέβαινε οι συνεδριάσεις θα ήταν ατελείωτες). Επομένως μίλησε εκεί για να δημιουργήσει εσωτερικές εντυπώσεις, που μάλλον δεν ήταν και πολύ καλές αφού φάνηκε σαν τον "άτακτο μαθητή" που προσπαθεί να δικαιολογήσει τα "αδικαιολόγητα".

Το δεύτερο (και μεγαλύτερο) ατόπημα ήταν ότι σηκώθηκε και έφυγε από τη συνεδρίαση. Με μια κίνηση του τύπου "ήρθα, έβγαλα την υποχρέωση, φεύγω", απέφυγε να παρακολουθήσει τα όσα συνέβησαν στη συνέχεια. Αυτό δείχνει: α) κακούς τρόπους και β) αδιαφορία για το αντίκτυπο των λεγομένων του. Το δε γεγονός ότι έμειναν οι τουρκικές αιτιάσεις αναπάντητες, δείχνει ότι η κίνηση του να κατηγορηθεί η Τουρκία, δεν ήταν σωστά σχεδιασμένη, αφού θα έπρεπε να υπάρχει αναμονή απάντησης από πλευράς Τούρκων, και επομένως θα έπρεπε να υπάρχει και αντίλογος. Με την αποχώρηση όμως του κύριου Βενιζέλου (χωρίς την ανάλογη παραχώρηση αρμοδιοτήτων) οι Τούρκοι έμειναν με τον τελευταίο λόγο.

Μπορεί το όλο περιστατικό να μην έχει ουσιαστικό αντίκτυπο - παρά μόνο τη δημιουργία εντυπώσεων - αλλά μήπως στο κάτω-κάτω αυτός δεν ήταν ο στόχος και του κύριου Βενιζέλου; Θα προτιμούσαμε αυτές τις δηλώσεις να τις κάνει ο κύριος Βενιζέλος στις επίσημες συνεδριάσεις κορυφής του ΝΑΤΟ με παράλληλη καταδίκη των τουρκικών ενεργειών, που αντιμετωπίζουν την Κύπρο ως προτεκτοράτο...

Και μια και μιλάμε για Τουρκία...Αληθεύει η είδηση ότι η Τουρκία - έχοντας αποτύχει ν' αγοράσουν πλατφόρμα εξορύξεων από το Αζερμπαϊτζάν - φέρεται να βρίσκουν πωλητές στην Ρουμανία με ορίζοντα παράδοσης τα δύο χρόνια; Μήπως κάποιοι πρέπει να τραβήξει το αυτί στους Ρουμάνους, που πέραν της "κοινής πίστης" είναι και μέλος της Ε.Ε. και έχει υποχρέωση τουλάχιστον να μην υποστηρίζει ενέργειες κρατών που επιβουλεύονται κυριαρχικά δικαιώματα χωρών της Ε.Ε.;

(Για τη βόλτα της Τουρκικής κορβέτας στο Αιγαίο δε θα πούμε κάτι. Απλώς ότι έχουμε πρόβλημα να επιβάλουμε τον απαιτούμενο σεβασμό της Ελληνικής επικράτειας, στις γείτονες χώρες. Και αυτό θα πρέπει ν' αλλάξει σύντομα).