Αναρτήσεις
Δύο ειδήσεις-ιστορίες ελληνικής τρέλας μας απασχολούν σήμερα. Δύο περιστατικά που αποδεικνύουν ότι η χαζομάρα στην χώρα μας δεν έχει όρια - κάποιοι τα έχουν ξεπεράσει από καιρό:
Eίδηση 1η: "Κύριοι συνάδελφοι, σήμερα εξεπλάγην όταν διαπίστωσα – γιατί δεν είμαι και ειδική – πόσοι πολλοί νόμοι, συντάγματα και αστυνόμοι προστατεύουν τους φοροφυγάδες. Γιατί οι μικροί δεν προστατεύονται έτσι κι αλλιώς»!
Σχόλιο: Αυτή την εντυπωσιακή δήλωση δεν την έκανε βουλευτής του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ. Την έκανε η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της Ν.Δ., Σοφία Βούλτεψη στη Βουλή, την ώρα μάλιστα που η συγκυβέρνηση – και με τη δική της ψήφο – περνούσε διατάξεις που χαρίζουν εκατομμύρια σε μεγάλους φοροφυγάδες και κατάσχουν σπίτια νοικοκυραίων για μικροχρέη. Το ερώτημα βέβαια που μας έρχεται κατευθείαν στο μυαλό είναι το εξής: γιατί μιλάτε κυρία Βούλτεψη αφού τα ψηφίζετε τα μέτρα; Για να σας λυπηθούμε;
Είδηση 2η (ρεπορτάζ από την εφημερίδα Ποντίκι): "Άλλο κι αυτό! Σε αποθήκη του Εθνικού Θεάτρου βρέθηκαν παλιόκουτα και τεράστιες μαύρες σακούλες με ένα παχύ στρώμα σκόνης, εγκαταλειμμένες ποιος ξέρει από πότε, γεμάτες με αρχειακό υλικό! Κι αυτό δεν θα ήταν τίποτα, αν μέσα τους δεν περιείχαν όλες τις ιστορικές φωτογραφίες από τα πρώτα βήματα του Θεάτρου, οι οποίες ωστόσο ήταν όλες σκισμένες! Φωτογραφίες ανεκτίμητης ιστορικής αξίας, στις οποίες απαθανατίζονταν όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, συντελεστές και δημιουργοί, αλλά και σκηνές από τις παραστάσεις που ανέβηκαν τόσο στο Θέατρο της οδού Αγίου Κωνσταντίνου όσο και στα Φεστιβάλ Επιδαύρου και Αθηνών, αλλά και όπου αλλού περιόδευσε το Εθνικό, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Οι φωτογραφίες χρονολογούνται από την ίδρυση του πρώτου θεατρικού οργανισμού της χώρας, το 1932 –που ξεκίνησε με την επωνυμία «Βασιλικό Θέατρο»– μέχρι σχεδόν τις μέρες μας… Εκεί όπου παρέλασαν ονόματα, όπως του Ιωάννη Γρυπάρη, του Σπύρου Μελά, του Φώτου Πολίτη, του Γεωργίου Βλάχου, του Καρθαίου, του Κωστή Μπαστιά, του Αιμίλιου Χουρμούζιου, του Δημήτρη Ροντήρη, του Ηλία Βενέζη, του Άγγελου Τερζάκη, του Σπύρου Βασιλείου, του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, του Κλ. Κλώνη, του Αντώνη Φωκά, του Αιμίλιου Βεάκη, της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Ελένης Παπαδάκη, της Κατίνας Παξινού, του Αλέξη Μινωτή, του Μήτσου Μυράτ, του Χριστόφορου Νέζερ, της Κυβέλης, της κας Κατερίνας, της Βασούλας Μανωλίδου, της Μαίρης Αρώνη, της Άννας Συνοδινού, του Μάνου Κατράκη, του Δημήτρη Χορν, της Έλλης Λαμπέτη, της Μελίνας Μερκούρη... Ποιους να θυμηθεί κανείς!
Οι φωτογραφίες είναι τα ντοκουμέντα της Ιστορίας. Τίποτα πιο ζωντανό δεν υπάρχει στη μνήμη μας! Πολύ περισσότερο, όταν το Θέατρο είναι η τέχνη του εφήμερου – εκείνης της «στιγμής» που διαδραματίζεται η παράσταση και δεν υπάρχει κανένα άλλο πειστήριο που να αποδεικνύει την ύπαρξή της. Και μάλιστα εκείνα τα χρόνια που δεν υπήρχε καν η τηλεόραση…"
Σχόλιο: Πολλοί λένε ότι όταν ένας λαός δεν έχει να φάει, δεν κοιτάει τον πολιτισμό του - αυτό βέβαια είναι λάθος, γιατί ως λαό έχει σταματήσει να μας απασχολεί ο πολιτισμός (και ειδικά ο λαϊκός) εδώ και δεκαετίες (με λίγες - φωτεινές είναι αλήθεια- εξαιρέσεις). Αλλά αυτό μέχρι ν' απαξιώνουμε και να πετάμε στα σκουπίδια κομμάτια της πολιτιστικής μας ιστορίας μάλλον απέχει αρκετά. Η ιστορία πάντως έχει και συνέχεια: μετά τη δημοσίευση του ρεπορτάζ, επιχειρήθηκε να δικαιολογηθεί η εν λόγω κίνηση με το σκεπτικό ότι "το αρχείο έχει ψηφιοποιηθεί". Αυτή η αφελής (και βλακώδης) δικαιολογία δεν ευσταθεί. Είναι σα να λέμε ότι δεν χρειαζόμαστε αντικείμενα στα μουσεία, αν έχουμε κάνει "εικονικές περιηγήσεις" στο ίντερνετ (και μάλλον με την ίδια λογική δεν χρειαζόμαστε καν τα μουσεία). Σε προσωπικό επίπεδο δεν χρειαζόμαστε να κρατάμε τις παλιές οικογενειακές φωτογραφίες αν τις έχουμε σκανάρει και φυσικά (μ' ένα άλμα λογικής) δεν χρειαζόμαστε ένα δίσκο που αγοράσαμε πριν από 20-30 χρόνια αν έχουμε τα τραγούδια σε mp3. Υποκλινόμαστε λοιπόν στα φωτισμένα μυαλά που οδηγούν την χώρα...
Και για να μην ξεχνιόμαστε...Τις τελευταίες μέρες υπάρχει ένας αναβρασμός στην χώρα με αφορμή την επιστολή Σαμαρά - Στουρνάρα προς την τρόικα ότι είναι "έτοιμοι" να περάσουν νέα μέτρα. Δεν καταλαβαίνουμε το γιατί ειλικρινά: η συνεχής υπαναχώρηση του τρίο της κυβέρνησης από τις καθήσυχαστικές δηλώσεις τους δεν θα έπρεπε να μας κάνει να περιμένουμε οτιδήποτε άλλο. Οι "Μπενίτο-(Ιωάννη) Μελισσανίδης- (Εμπενίζερ) Σκρούτζ" έχουν σαφή στόχους όπως έχουμε γράψει: εφάπαξ τέλος, συντάξεις των 300 ευρώ, μισθοί πείνας για "mini-jobs", ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και απόλυτος έλεγχος της καθημερινότητάς μας. Από κει και πέρα, όσο νωρίτερα το συνειδητοποιήσουν κάποιοι, τόσο καλύτερα θα είναι για όλους μας...
Eίδηση 1η: "Κύριοι συνάδελφοι, σήμερα εξεπλάγην όταν διαπίστωσα – γιατί δεν είμαι και ειδική – πόσοι πολλοί νόμοι, συντάγματα και αστυνόμοι προστατεύουν τους φοροφυγάδες. Γιατί οι μικροί δεν προστατεύονται έτσι κι αλλιώς»!
Σχόλιο: Αυτή την εντυπωσιακή δήλωση δεν την έκανε βουλευτής του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ. Την έκανε η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της Ν.Δ., Σοφία Βούλτεψη στη Βουλή, την ώρα μάλιστα που η συγκυβέρνηση – και με τη δική της ψήφο – περνούσε διατάξεις που χαρίζουν εκατομμύρια σε μεγάλους φοροφυγάδες και κατάσχουν σπίτια νοικοκυραίων για μικροχρέη. Το ερώτημα βέβαια που μας έρχεται κατευθείαν στο μυαλό είναι το εξής: γιατί μιλάτε κυρία Βούλτεψη αφού τα ψηφίζετε τα μέτρα; Για να σας λυπηθούμε;
Είδηση 2η (ρεπορτάζ από την εφημερίδα Ποντίκι): "Άλλο κι αυτό! Σε αποθήκη του Εθνικού Θεάτρου βρέθηκαν παλιόκουτα και τεράστιες μαύρες σακούλες με ένα παχύ στρώμα σκόνης, εγκαταλειμμένες ποιος ξέρει από πότε, γεμάτες με αρχειακό υλικό! Κι αυτό δεν θα ήταν τίποτα, αν μέσα τους δεν περιείχαν όλες τις ιστορικές φωτογραφίες από τα πρώτα βήματα του Θεάτρου, οι οποίες ωστόσο ήταν όλες σκισμένες! Φωτογραφίες ανεκτίμητης ιστορικής αξίας, στις οποίες απαθανατίζονταν όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, συντελεστές και δημιουργοί, αλλά και σκηνές από τις παραστάσεις που ανέβηκαν τόσο στο Θέατρο της οδού Αγίου Κωνσταντίνου όσο και στα Φεστιβάλ Επιδαύρου και Αθηνών, αλλά και όπου αλλού περιόδευσε το Εθνικό, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Οι φωτογραφίες χρονολογούνται από την ίδρυση του πρώτου θεατρικού οργανισμού της χώρας, το 1932 –που ξεκίνησε με την επωνυμία «Βασιλικό Θέατρο»– μέχρι σχεδόν τις μέρες μας… Εκεί όπου παρέλασαν ονόματα, όπως του Ιωάννη Γρυπάρη, του Σπύρου Μελά, του Φώτου Πολίτη, του Γεωργίου Βλάχου, του Καρθαίου, του Κωστή Μπαστιά, του Αιμίλιου Χουρμούζιου, του Δημήτρη Ροντήρη, του Ηλία Βενέζη, του Άγγελου Τερζάκη, του Σπύρου Βασιλείου, του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, του Κλ. Κλώνη, του Αντώνη Φωκά, του Αιμίλιου Βεάκη, της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Ελένης Παπαδάκη, της Κατίνας Παξινού, του Αλέξη Μινωτή, του Μήτσου Μυράτ, του Χριστόφορου Νέζερ, της Κυβέλης, της κας Κατερίνας, της Βασούλας Μανωλίδου, της Μαίρης Αρώνη, της Άννας Συνοδινού, του Μάνου Κατράκη, του Δημήτρη Χορν, της Έλλης Λαμπέτη, της Μελίνας Μερκούρη... Ποιους να θυμηθεί κανείς!
Οι φωτογραφίες είναι τα ντοκουμέντα της Ιστορίας. Τίποτα πιο ζωντανό δεν υπάρχει στη μνήμη μας! Πολύ περισσότερο, όταν το Θέατρο είναι η τέχνη του εφήμερου – εκείνης της «στιγμής» που διαδραματίζεται η παράσταση και δεν υπάρχει κανένα άλλο πειστήριο που να αποδεικνύει την ύπαρξή της. Και μάλιστα εκείνα τα χρόνια που δεν υπήρχε καν η τηλεόραση…"
Σχόλιο: Πολλοί λένε ότι όταν ένας λαός δεν έχει να φάει, δεν κοιτάει τον πολιτισμό του - αυτό βέβαια είναι λάθος, γιατί ως λαό έχει σταματήσει να μας απασχολεί ο πολιτισμός (και ειδικά ο λαϊκός) εδώ και δεκαετίες (με λίγες - φωτεινές είναι αλήθεια- εξαιρέσεις). Αλλά αυτό μέχρι ν' απαξιώνουμε και να πετάμε στα σκουπίδια κομμάτια της πολιτιστικής μας ιστορίας μάλλον απέχει αρκετά. Η ιστορία πάντως έχει και συνέχεια: μετά τη δημοσίευση του ρεπορτάζ, επιχειρήθηκε να δικαιολογηθεί η εν λόγω κίνηση με το σκεπτικό ότι "το αρχείο έχει ψηφιοποιηθεί". Αυτή η αφελής (και βλακώδης) δικαιολογία δεν ευσταθεί. Είναι σα να λέμε ότι δεν χρειαζόμαστε αντικείμενα στα μουσεία, αν έχουμε κάνει "εικονικές περιηγήσεις" στο ίντερνετ (και μάλλον με την ίδια λογική δεν χρειαζόμαστε καν τα μουσεία). Σε προσωπικό επίπεδο δεν χρειαζόμαστε να κρατάμε τις παλιές οικογενειακές φωτογραφίες αν τις έχουμε σκανάρει και φυσικά (μ' ένα άλμα λογικής) δεν χρειαζόμαστε ένα δίσκο που αγοράσαμε πριν από 20-30 χρόνια αν έχουμε τα τραγούδια σε mp3. Υποκλινόμαστε λοιπόν στα φωτισμένα μυαλά που οδηγούν την χώρα...
Και για να μην ξεχνιόμαστε...Τις τελευταίες μέρες υπάρχει ένας αναβρασμός στην χώρα με αφορμή την επιστολή Σαμαρά - Στουρνάρα προς την τρόικα ότι είναι "έτοιμοι" να περάσουν νέα μέτρα. Δεν καταλαβαίνουμε το γιατί ειλικρινά: η συνεχής υπαναχώρηση του τρίο της κυβέρνησης από τις καθήσυχαστικές δηλώσεις τους δεν θα έπρεπε να μας κάνει να περιμένουμε οτιδήποτε άλλο. Οι "Μπενίτο-(Ιωάννη) Μελισσανίδης- (Εμπενίζερ) Σκρούτζ" έχουν σαφή στόχους όπως έχουμε γράψει: εφάπαξ τέλος, συντάξεις των 300 ευρώ, μισθοί πείνας για "mini-jobs", ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και απόλυτος έλεγχος της καθημερινότητάς μας. Από κει και πέρα, όσο νωρίτερα το συνειδητοποιήσουν κάποιοι, τόσο καλύτερα θα είναι για όλους μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου