Σαρκοφάγα σκουλήκια, λαγοκέφαλοι και βακτήρια που καταστρέφουν τις ελιές - να το πως ο συνδυασμός εξέλιξης και έλλειψης σχεδίου οδηγεί στην καταστροφή

Τον τελευταίο καιρό ακούμε όλο και συχνότερα ειδήσεις για ζωϊκά είδη που βρίσκονται πολύ μακρυά από το συνηθισμένο τους ζωτικό χώρο με αποτέλεσμα να διαταράσουν τις περιβαλοντολογικές ισορροπίες. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι ο λαγοκέφαλος: Ο λαγοκέφαλος είναι ένα από τα 90 είδη ψαριών και τα περίπου 1.000 είδη θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας που πέρασαν στη Μεσόγειο μέσω της Διώρυγας του Σουέζ. Ολα αυτά τα είδη λέγονται «Λεσσεψιανά», από το επώνυμο του Γάλλου μηχανικού Φερδινάνδου Λεσσέψ που κατασκεύασε τη διώρυγα. Βέβαια η διώρυγα έχει κατασκευαστεί από τον 19ο αιώνα - αλλά παρότι πολλά είδη έχουν περάσει στην Μεσόγειο μέσω αυτής, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μεγαλύτερη αύξηση, κυρίως λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας των υδάτων στην κλειστή θάλασσα της Μεσογείου - που δημιουργεί ευνοϊκότερες συνθήκες μετανάστευσης - αλλά και εργασιών που διεξάγονται στην Διώρυγα του Σουέζ, που διευρύνουν το πλάτος της και κάνουν τα "ταξίδια" πιο εύκολα. Το συγκεκριμένο είδος λαγοκέφαλου (lagocephalus sceleratus) προκαλεί μεγάλο προβληματισμό στην επιστημονική κοινότητα από το 2003 που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για τους ερασιτέχνες ψαράδες, αφού πολλοί δεν υποψιάζονται το παραμικρό ή, ακόμα κι αν έχουν ακούσει για τον λαγοκέφαλο, δεν μπορούν να τον ξεχωρίσουν. Ωστόσο χρειάζεται μεγάλη προσοχή καθώς η τετροδοτοξίνη προκαλεί μυϊκή παράλυση, μπλοκάρει το νευρικό σύστημα και μπορεί να επιφέρει τον θάνατο. Η συγκεκριμένη τοξίνη συγκεντρώνεται κυρίως στο ήπαρ και στα γεννητικά όργανα του λαγοκέφαλου αλλά και στον μυϊκό ιστό που τρώει ο άνθρωπος.
Παρόλα αυτά ο άνθρωπος μπορεί να προσέξει και να τον αποφύγει. Τα υπόλοιπα ψάρια όμως όχι: Το χειρότερο όμως στην περίπτωση αυτή είναι ότι ο λαγοκέφαλος τρώει σχεδόν τα πάντα και αφανίζει κυριολεκτικά πληθυσμούς άλλων (μικρότερων) ψαριών, επηρεάζοντας τις ποσότητες αλιευμάτων και δημιουργώντας πρόβλημα στη θαλάσσια περιβαλλοντική ισορροπία. Οι ευρωπαϊκές αρχές γνωρίζουν το πρόβλημα εδώ και χρόνια, αλλά επειδή ασχολούνται με άλλα σοβαρότερα προβλήματα (π.χ. ποιος θα κάνει κουμάντο στην ευρωπαϊκή οικονομία, πόσο πολύ πρέπει να κοπούν οι μισθοί στην Ελλάδα και φυσικά αν ο ΦΠΑ στην τσικουδιά θα πρέπει να είναι 13% ή παραπάνω), δεν έχουν πάρει κάποια σοβαρή απόφαση ή δεν έχουν εκπονήσει κάποιο σχέδιο δράσης...

Μια παρόμοια ιστορία "εισαγωγής" έχουμε και με το σαρκοφάγο σκουλήκι "Ομπάμα": Eνας πλατυέλμινθας σκώληκας μήκους 7 εκατοστών με εκατοντάδες μάτια κατά μήκος του σώματος του εισέβαλε στην Ευρώπη από τη Νότια Αμερική και τώρα απειλεί την ποιότητα του εδάφους και την τοπική άγρια ​​φύση στην Ισπανία, με ενδεχομένως πιο δραματικές συνέπειες. Το σκουλήκι με την επιστημονική ονομασία Ομπάμπα Νουνγκάρα εντοπίστηκε σε ρυζοκαλλιέργειες στη Βαλένθια. Ενώ αυτό το θηρευτικό είδος καταβροχθίζει τους γεωσκώληκες και τα σαλιγκάρια, το ίδιο δεν έχει καθόλου φυσικούς θηρευτές, γιατί η γεύση του είναι τόσο άσχημη που τα πουλιά αρνούνται να το φάνε. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το εν λόγω είδος ήρθε στην Ισπανία διαμέσου εξωτικών φυτών που εισήχθησαν από τη Βραζιλία και απειλεί να αποδεκατίσει τους γηγενείς γεωσκώληκες και με αυτόν τον τρόπο να διαταράξει την υγεία και τη γονιμότητα του τοπικού εδάφους, πράγμα που θα προκαλέσει ένα καταστροφικό ντόμινο για ολόκληρη την τοπική τροφική αλυσίδα. Επιπλέον, η μειωμένη σταθερότητα του εδάφους θα αυξήσει τον κίνδυνο τόσο των πλημμυρών όσο και των κατολισθήσεων, καθώς και τη μείωση της παραγωγής φυτών. Το σκουλήκι Ομπάμα είναι ένα από τουλάχιστον έξι είδη λατινοαμερικανικής προέλευσης τα οποία εντοπίστηκαν στην Ισπανία, ενώ άλλα ευρωπαϊκά έθνη έχουν βιώσει παρόμοιες «εισβολές» τα τελευταία χρόνια.

Πριν λίγο καιρό είχαμε διαβάσει για ένα εισαγώμενο βακτήριο που ξεραίνει τα ελαιόδεντρα - και το οποίο είναι και αυτό εισαγώμενο από τον Νέο Κόσμο. Το βακτήριο εισβάλλει στα αγγεία που έχει το φυτό για να μεταφέρει νερό και θρεπτικά συστατικά, ενώ προκαλεί συμπτώματα όπως κάψιμο ή σημάδια ξηρότητας στα φύλλα. Στο τέλος το φυτό θα ξεραθεί τελείως. Πέρα από την Ιταλία, το μικρόβιο έχει καταγραφεί και σε περιοχές της Νότιας Γαλλίας, της Ισπανίας και της Βόρειας Πορτογαλίας. Οι ειδικοί προειδοποιούν πως εάν η ασθένεια εξαπλωθεί με ταχύτερους ρυθμούς, τότε υπάρχει πιθανότητα να καταστρέψει ακόμα και ολόκληρη την παραγωγή ελιάς στην Ευρώπη.
Κοινός τόπος και των τριών σημείων είναι η πλημμελής προετοιμασία για την αντιμετώπιση κινδύνων από τα εισαγώμενα είδη από άλλες ηπείρους: η ισορροπία που υπάρχει αλλού με τοπικούς θηρευτές, ανθεκτικότητα κ.ο.κ. δεν υπάρχει όταν υπάρχει εισαγωγή ενός νέου είδους ή μια ασθένειας σε ένα άλλο μέρος. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, τη μεγαλύτερη ευκολία στην μεταφορά ανθρώπων, φυτών, ζώων και πραγμάτων, ο κίνδυνος για δημιουργία χάους (μέσω διατάραξης του περιβάλλοντος ή ακόμα μιας πανδημίας) γίνεται μεγαλύτερος.
Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο, αλλά ούτε και να σταματήσουμε την εξέλιξη. Μπορούμε όμως να ζητήσουμε από τους κρατούντες την εξουσία, την εκπόνηση σχεδίων και προγραμμάτων για την μείωση του κινδύνου και την αντιμετώπιση του προβλήματος στην αρχή τους - π.χ. 16 χρόνια για τη λήψη μέτρων εναντίων του λαγοκέφαλου, παραείναι πολλά ακόμα και για την χώρα μας...

Μιχάλης Χρυσοχοϊδης - ένας υπουργός Δημοσίας Τάξης παντός καιρού και κυβέρνησης

Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης αποτελεί - αδιαμφισβήτητα - παιδί του κομματικού σωλήνα του ΠΑΣΟΚ. Στα 27 του βρέθηκε, και στα χρόνια της παντοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ, γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του κόμματος στη γενέτειρά του Ημαθία. Στα κεντρικά τον ξεχώρισαν γρήγορα γιατί είχε

εξαιρετικές οργανωτικές ικανότητες, κάνοντας την Ν.Ε. της περιοχής του μια από τις πιο επιτυχημένες στην χώρα. Έτσι όταν δόθηκε η ευκαιρία διορίστηκε νομάρχης και σύντομα από τη νομαρχία πέρασε στην Βουλή.
Ως υφυπουργός στις τελευταίες κυβέρνησεις του Ανδρέα Παπανδρέου, βρέθηκε κοντά στον Κώστα Σημίτη. Ο τελευταίος όταν έκανε την μεγάλη ανατροπή και έγινε Πρωθυπουργός της χώρας τον εμπιστεύτηκε απεριόριστα και τον έκανε προμετωπίδα αυτού που ονομάστηκε "εκσυχρονιστικό ΠΑΣΟΚ".
Η θητεία την περίοδο 1999-2003 ως υπουργού Δημοσίας Τάξης, σημαδεύτηκε από την εξάρθρωση της οργάνωσης 17Ν. Βέβαια αυτό συνέβει λόγω μιας "άτυχης στιγμής" περισσότερο και λιγότερο ως αποτέλεσμα μιας οργανωμένης επιχείρησης, αλλά η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα με την οποία έδρασε η αντιτρομοκρατική μετά το περιστατικό της βόμβας στον Πειραιά, ήταν τα στοιχεία που έκαναν τη διαφορά - σ' αυτή την περίπτωση σε σχέση με τις προηγούμενες φορές που η αστυνομία βρέθηκε κοντά στην οργάνωση.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξης απέκτησε στενές σχέσεις με τους άνδρες της αστυνομίας. Τέτοια στενή επαφή με την αστυνομία, είχαν ελάχιστοι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ πριν απ' αυτόν - με εξαίρεση ίσως τον Αντώνη Δροσογιάννη. Οι θέσεις του - παρότι "σοσιαλιστής" - διέφεραν αρκετά από την κλασσική, ΠΑΣΟΚική προσέγγιση, η οποία στήριζε κριτικά τον τρόπο με τον οποίο η αστυνομία εξασκούσε τα καθήκοντά της. Και αυτό του αναγνωρίστηκε και τον έκανε ιδιαίτερα αγαπητό - ιδιαίτερα στις ομάδες "άμεσης δράσης" της αστυνομίας. Οι κακές γλώσσες έχουν να λένε και για σωρεία ελληνοποιήσεων γεωργιανών στην Ημαθία - ελληνοποιήσεις που έφεραν την επικράτηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά για την υπόθεση που ήρθε στο φως της δημοσιότητας ποτέ δεν αποδείχτηκε με στοιχεία ότι υπήρξε πολιτική παρέμβαση.

Πολιτικά ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης παρέμεινε εκφραστής του "εκσυγχρονιστικού" ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και όταν αρχηγός έγινε ο Γιώργος Παπανδρέου εκείνος παρέμεινε εκφραστής του, προσεγγίζοντας και συζητώντας στενά με την ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας - τόσο επί Σαμαρά, όσο και αργότερα επί Μητσοτάκη. Δεν είναι τυχαίο ότι στις κυβερνήσεις συνεργασίας παρέλαβε χαρτοφυλάκιο, με τ' όνομά του να γίνεται αποδεκτό "μετά χαράς" από τους συνοδοιπόρους του ΠΑΣΟΚ. Το highlight της μνημονιακής του θητείας ήταν η δήλωσή του ότι "δε διάβασε" το μνημόνιο - η οποία αντιμετωπίστηκε με την αναμενόμενη θυμηδία τόσο από τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο όσο και την κοινωνία.
Μετά τη στρατηγική ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του '12 και την κατάρρευσή του, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης διασώθηκε (έχοντας αποχαιρετήσει την αγαπημένη του Ημαθία από 2007 για την Β' Αθηνών) και έγινε μάλιστα και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Στα 2013 όμως άρχισε η αντίστροφη μέτρηση του για τη σχέση του με το ΠΑΣΟΚ: Οι αρχηγικές του τάσεις, οι σαφείς διαφωνίες του με την πολιτική που ακολούθησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος (με τους καβγάδες τους να γίνονται συχνά πρώτα θέματα σε ιστοσελίδες και παραπολιτικές στήλες) και οι ακόμα στενότερες σχέσεις του με την ΝΔ, τον ξαναέφεραν στην κυβέρνηση στην οποία έμεινε αλλάζοντας υπουργείο - αναλαμβάνοντας το Υπουργείο Υποδομών. Η θητεία του εκεί ήταν αδιάφορη. Ήταν σαφές ότι θα προτιμούσε το παλιό του λημέρι, αλλά η σαφής προτίμηση Σαμαρά για στέλεχος της ΝΔ για τον εν λόγω υπουργείο, του έκοψαν τα φτερά.

Η θητεία του εκεί ήταν αδιάφορη - διεκπαιρέωσε όμως τα καθήκοντά του με ευσυνειδησία. Στις εκλογές του 2015 δεν εκλέχθηκε, αφού το ΠΑΣΟΚ (ως Δημοκρατική Συμπαράταξη) εξέλεξε μόνο δύο βουλευτές στην Β' Αθηνών.
Την περίοδο που έμεινε εκτός Βουλής ακολούθησε την μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ σε ΚΙΝΑΛ, λειτουργώντας ως εσωκομματική αντιπολίτευση. Σε αντίθεση με τον Γιάννη Ραγκούση (που κατέθεσε υποψηφιότητα για αρχηγός του νέου εγχειρήματος  και μεταπήδησε στο ΣΥΡΙΖΑ όταν η προσπάθεια απέτυχε), δεν έθεσε "εαυτόν στη διάθεση της βάσης" - εξάλλου αυτό θα ήταν μια ατυχής κίνηση δεδομένης της υποψηφιότητας της Φώφης. Με την τελευταία οι σχέσεις χειροτέρεψαν με τον καιρό, χωρίς όμως να έχουμε τις ακρότητες που υπήρχαν με τον Ευαγγέλο Βενιζέλο. Τους τελευταίους μήνες είχε διαφανεί ότι είχε πλέον μετακινηθεί πολιτικά. Πολιτικοί κύκλοι θεωρούσαν σίγουρη με την μετακίνηση του στην ΝΔ και την κάθοδό του στις εκλογές. Κάτι τέτοιο είχε διαψευστεί από "κύκλους" του, αλλά όταν ξεκαθαρίστηκε ότι δε θα κατέβει ούτε με το ΚΙΝΑΛ, έγινε πλέον ξεκάθαρο και στους πλέον αδαείς ότι η μετακίνησή του στην ΝΔ ήταν θέμα χρόνου.
Έτσι η ανακοίνωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν έφερε καμία έκπληξη. Ο Χρυσοχοϊδης έγινε ξανά υπουργός, στο αγαπημένο του υπουργείο. Οι κακεντρεχείς λένε ότι βρήκε επιτέλους τον πολιτικό του χώρο. Εμείς θα πούμε κάτι άλλο - θ' ασχοληθεί με τον αγαπημένο του τομέα: το ποιός θα είναι αρχηγός της κυβέρνησης και το τι πολιτική θ' ακολουθήσει αυτή του είναι αδιάφορα. Στο κάτω-κάτω η χώρα είναι υπο επιτροπεία ούτως ή άλλως: Ο Χρυσοχοϊδης εξάλλου το νόημα το έπιασε από νωρίς...

"Ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός" είπε ο Κυριάκος...Να κρατήσουμε ομπρέλες;

Και να που το αναμενόμενο έγινε, εκλογικά θαύματα δε είχαμε και η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προβάρει το καλό του κουστούμι για την ορκομωσία του ως Πρωθυπουργού, ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας και (πιθανότατα) του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμου. 

Οι πρώτες του δηλώσεις, μετά την ανακοίνωση της επίσημης εκτίμησης, μπορούν να χαρακτηριστούν από μια ποιητική διάθεση ("ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός") καθώς και από τη σαφή υπόσχεση ότι θα ηγηθεί μιας κυβέρνησης όλων των Ελλήνων. Βέβαια τόσο το πρόγραμμά του, όσο και η κυριαρχούσα ομάδα περί αυτού, δε δίνουν περιθώρια για κάτι τέτοιο. Το πρόγραμμά του είναι σκληρά νεοφιλελεύθερο και γύρω απ' αυτών οι "καλύτεροι" είναι του πνεύματος "ελεύθερες αγορές και Άγιος ο Θεός", ενώ οι χειρότεροι είναι τα παιδιά του Καρατζαφέρη. Έτσι μπορεί να δήλωσε ότι "στόχος του είναι η επιστροφή των παιδιών που έφυγαν στο εξωτερικό", αλλά είναι προφανές με δουλειές των 500 ευρώ και 7ήμερη εργασία, κανείς δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω. Επίσης μπορεί να μιλάει για "εθνική κυριαρχία" αλλά με την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και τη λειτουργία της χώρας μας ως "ουράς" σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, οποιαδήποτε ελπίδα για δικαίωση των προσδοκιών μάλλον δεν πρόκειται να ευοδοθεί. 

Οπότε μάλλον αντί για γυαλιά ηλίου θα πρέπει να κρατήσουμε ομπρέλες...

Ο Αλέξης Τσίπρας από την άλλη, δεν πήγε τόσο άσχημα όσο ήλπιζαν οι αντίπαλοί του, αλλά ούτε όσο καλά πίστευε ο ίδιος, προσπαθώντας να ενεργοποιήσει τα αντι-δεξιά αντανακλαστικά του λαού. Είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι η στρατηγική του πέτυχε εν μέρει, αλλά και ότι τα περιθώρια συσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν συγκεκριμένα. 

Το άλλο εμφανές αυτής της εκλογικής αναμέτρησης (πέραν της μεγάλης αποχής - που πλέον παγιώνεται ως πολιτική τάση στο ελληνικό εκλογικό σκηνικό), είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος λειτούργησε τιμωρητικά απέναντι στην κυβέρνηση. Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό των "πρώην" ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που ενώ του έδωσε τη δεύτερη ευκαιρία (μετά την κωλοτούμπα του Ιουλίου του 2015) τον Σεπτέμβριο του 2015, δεν πείστηκε από το έργο του στα σχεδόν 4 χρόνια που ακολούθησαν και τον "τιμώρησαν". Σ' αυτό θα συμφωνήσουμε με τον Γιάνη Βαρουφάκη: "ο λαός τιμωρεί τις κυβερνήσεις που επιβάλουν μνημόνια". 

Είναι επίσης εμφανές, ότι η μη κάθοδος στις εκλογές των εκ δεξιών της ΝΔ κομμάτων (βλ. ΑΝΕΛ, ΛΑΟΣ, σχηματισμοί Κρανιδιώτη κ.ο.κ.), και η μαζική καταδίκη-συμπίεση των ακροδεξιών σχηματισμών (βλ. Χρυσή Αυγή, Ελληνική Λύση), επαναπάτρισε ψηφοφόρους σ' αυτήν, προφανώς με στόχο την αυτοδυναμία. Αυτό επιτεύχθηκε και φέρνει κυβερνητική σταθερότητα - κάτι που σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για καθυστέρηση του "κυβερνητικού προγράμματος" ή της επίτευξης των "κυβερνητικών στόχων".

Και αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια του σημερινού αποτελέσματος: Δεν θα υπάρξει καμία περίοδος χάριτος. Αυτοί που τον ψήφισαν εύκολα θα βρεθούν απέναντι, όσο χαμηλά και αν έχουν βάλει τον πήχυ από πλευράς προσδοκιών...

Τσίπρας εναντίον Κυριάκου: μια μονομαχία πολιτικών "γιγάντων" και ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Το δίλημμα του "καταληλότερου" Πρωθυπουργού αποτελεί μια από τις πολλές πληγές αυτής της εκλογικής αναμέτρησης. Είναι πραγματικά μεγάλο δυστύχημα που η χώρα, σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της - τουλάχιστον από οικονομικής πλευράς - έχει ως αρχηγούς των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της, πρόσωπα που υπό κανονικές συνθήκες δε θα τους εμπιστευόταν κανείς (πέραν του στενού τους οικογενειακού τους κύκλου) ούτε περίπτερο ένα καλοκαιρινό απομεσήμερο σε απομακρυσμένη γειτονιά των Βορείων Προαστίων, ούτε για ένα 5λεπτο διάλειμμα για κατούρημα. Και όμως η χώρα θα είναι υποχρεωμένη να πορευτεί υπό την ηγεσία τους για τα επόμενα 4 τουλάχιστον χρόνια.

Και αν η παραπάνω διαπίστωση φαντάζει αρχικά υπερβολική στην πραγματικότητα δεν είναι. Από την μια είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο άνθρωπος που έκανε το "όχι" του αντιμνημονιακού δημοψηφίσματος "ναι", που πούλησε έναν προς έναν όλους τους πολιτικούς του συμμάχους και που στο βωμό της καρέκλας έβαλε τους πάντες στα ψηφοδέλτια και την κοινοβουλευτική του ομάδα. Ήταν εκείνος που υπέγραψε την παράδοση του ονόματος "Μακεδονία" στους γείτονές μας και που δήλωσε ότι "δε γνώριζε" ότι η Ελλάδα καιγόταν και πνιγόταν στο Μάτι και την Μάνδρα. Ακόμα χειρότερα είναι εκείνος που έδωσε χώρο στο να γίνει τέτοιο βόλεμα σε υμέτερους μετακλητούς, που όμοιο του είχε να δει η Ελλάδα από το 1981. Η δε παρουσία του στον Σκάι (το κανάλι στο οποίο είχε κηρύξει επίσημο "αποκλεισμό" για αρκετά χρόνια), έδειξε και το μεγαλείο της αλαζονείας του - ειδικά στο θέμα των διακοπών του, τις μέρες που η μισή Αττική προσπαθούσε να σταθεί πάνω από τα αποκαϊδια. Για το θέμα των διακοπών θα θέλαμε να κάνουμε μια παρένθεση: δεν έχει κανείς απαίτηση από τον Πρωθυπουργό να κάνει διακοπές κάμπινγκ στην

Γαύδο, σε σκηνή δίπλα στη φύση - με "sleeping bag και με καρπούζι" που λέει και το γνωστό άσμα του Βαγγέλη Γερμανού. Ούτε φυσικά να κάνει full nature διακοπές στην Ελαφόνησο. Έχει μικρά παιδιά και χρειάζεται πρόσβαση σε τουαλέτες και καθαρό νερό. Δε λέμε επίσης να πάει σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα με πολυκουζινάκι στο Πόρτο Ράφτη για να δώσει το καλό παράδειγμα. Ας πάει σ' ένα πεντάστερο ξενοδοχείο - all inclusive να πίνει τα 2κλασάτα ουϊσκι με τις ντάνες για να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Ας κλείσει μια σουϊτα στο κάτω-κάτω να μην ενοχλείται από το λαουτζίκο βρε αδερφέ. Τον πληρώνει ο ελληνικός λαός, κάθε μήνα σταθερά, μπορεί να ξοδέψει δύο δεκάρες μια φορά τον χρόνο, 10 μέρες για να ξεκουραστεί. Και αν είναι οικονομικό το θέμα, είμαστε σίγουροι ότι θα βρεθεί ένας ξενοδόχος που θα του κάνει μια

καλύτερη τιμή. Και αν δεν το κάνει, να του βρούμε ένα κωδικό στο Εxpedia για 15% έκπτωση να του έρθει φτηνότερα. Δεν μπορεί όμως, ένας "αυθεντικός" αριστερός να πηγαίνει σε κότερα και βίλες εφοπλιστών - εκείνων που αυτός που για χρόνια κατηγορούσε ως "διαπλεκόμενους" -  και να φιλοξενείται δωρεάν. Δεν ταιριάζει - αρμόζει σ' ένα Πρωθυπουργό. Σε άλλες χώρες, οι Πρωθυπουργοί δεν πάνε για καφέ με ανθρώπους που πήγαιναν μαζί σχολείο και περνούσαν μαζί όλη την μέρα μαζί τους, επειδή οι τελευταίοι είναι επιχειρηματίες και κάνουν δουλειές με το Δημόσιο. Ο δικός μας δεν έχει το μυαλό να καταλάβει πως

διακοπές σε σπίτι/κότερο εφοπλιστή - και μάλιστα την περίοδο που κλαίει όλη η Ελλάδα για το χαμό και την καταστροφή - είναι όχι μόνο βλακώδες αλλά και απάραδεκτο; Ή δεν το καταλαβαίνει ή δεν τον νοιάζει. Ποιο είναι το χειρότερο από τα δύο, πραγματικά δε γνωρίζουμε...Και αφήνουμε στην άκρη τα δημοσιεύματα για χαριστικές επαναχαράξεις του αιγιαλού προς όφελος των "συνεργατών" (κατά δήλωσή του πάντα) - εφοπλιστών, γιατί τότε θα πρέπει ν' ανοίξουμε περισσότερο την κουβέντα περί διαπλοκής - και δεν είναι της παρούσης.

Από την άλλη, απέναντι στον Τσίπρα έχουμε τον Κυριάκο. Ή Κούλη όπως τον φωνάζουν κάποιοι κακεντρεχείς.(Σημείωση: το παρατσούκλι αυτό δεν το χρησιμοποιούσαν οικογενειακά στο Μητσοτακέικο και είναι προφανές ότι κάποιοι του το "κόλλησαν" με στόχο να μειώσουν. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν μπορεί να σταθεί, αφού το "Κούλης" το έχει τιμήσει ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς της χώρας την δεκαετία του '90, ο Κούλης Καραταϊδης. Οπότε Κυριάκο μη μασάς!).

Αν στον Τσίπρα σε πιάνει θυμός - γι' αυτά που έκανε και γι' αυτά που υποσχέθηκε να κάνει αλλά ΔΕΝ έκανε - με τον Κυριάκο σε πιάνει απόγνωση γι' αυτά που υπόσχεται να κάνει. Ακούγοντας το πρόγραμμα της ΝΔ, σου έρχεται η εντύπωση ότι όπου να' ναι έρχεται η πειρατική αρμάδα στον Πειραιά (αποτελούμενοι από Γερμανούς, Αμερικανούς και Κινέζους "επενδυτές") οι οποίοι έρχονται να κάνουν πλιάτσικο και να γεμίσουν τα δουλεμπορικά με νέους και νέες και να τους πουλήσουν στα σκλαβοπάζαρα της Μπαρμπαριάς. Τέτοιο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα έχει να παρουσιαστεί τόσο ανοιχτά από την πτώση του τείχους στην Ανατολική Γερμανία - για τέτοια "οικονομική" σφαγή και ξεπούλημα μιλάμε. Και αν ήταν ο Κυριάκος κάποιος στιβαρός ηγέτης, που θα βάλει πλάτη στα μεγάλα ζητήματα, κάτι θα πήγαινε και θα ερχόταν. Ο Κυριάκος όμως δίνει την

εντύπωση - στην Βουλή, στις συνεντέύξεις, στις περιοδείες - ότι είναι περαστικός από άλλο πλανήτη και ότι περιμένει τον Scotty (από το Enterprise του Star Trek) να τον "ανεβάσει" στο διαστημόπλοιο για να φύγει. Μπορεί η ΝΔ να έχει παράδοση από Πρωθυπουργούς που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα (βλ. Καραμανλής ο νεώτερος) οι οποίοι άφηναν τους παρατρεχάμενους να κάνουν κουμάντο, αλλά στην ιδέα και μόνο ότι θα ψηφιστεί ο Κυριάκος για να γίνουν συμπρωθυπουργοί ο Άδωνις (με Βορίδη - Πλεύρη υπαρχηγούς) με τον Χατζιδάκη (με υπαρχηγό την Μισέλ) πρέπει να μας πιάνει σύγκρυο όλους. Ευτυχώς που ο Βελόπουλος και ο Ανατολάκης διάλεξαν αυτόνομη πορεία δηλαδή - γιατί αλλιώς αλίμονό μας. Αποφύγαμε τελευταία στιγμή τα χειρότερα. Για να μην πάμε στα παλιότερα κατορθώματα του Κυριάκου (βλέπε τηλεφωνικά κέντρα Siemens) - γιατί τότε θα μας πιάσει μεγαλύτερη απελπισία...

Συμπέρασμα: τα πράγματα είναι δύσκολα και θα γίνουν δυσκολότερα. Και οι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο λίγες - που μετά τις εκλογές θα γίνουν λιγότερες...