Κατάργηση της θερινής ώρας λόγω Γερμανίας;

Η αλλαγή της ώρας από θερινή σε χειμερινή και τούμπαλιν δεν είναι χθεσινό φαινόμενο...Μια πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο φέρνει στο φως τις παρακάτω πληροφορίες:
"...Στην Ελλάδα η θερινή ώρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, δοκιμαστικά, το 1932 και συγκεκριμένα από τις 6 Ιουλίου μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου όπου τα ρολόγια είχαν τεθεί μία ώρα μπροστά. Στη συνέχεια όμως εγκαταλείφθηκε αυτό επειδή από τις 15 Ιουλίου (π.ημερ.)/28 Ιουλίου (ν.ημερ.) στις 04:00 ώρα, του 1916, τα ρολόγια στην Ελλάδα είχαν τεθεί 25 λεπτά μπροστά στην εισδοχή της ώρας ζώνης. Έτσι η διαφορά σε σχέση με το φως του Ήλιου που καθορίζει και τον πραγματικό χρόνο γινόταν πολύ μεγάλη κυρίως στα δυτικά τμήματα της χώρας και περισσότερο στη Κέρκυρα. Τούτο είχε ως συνέπεια να εγκαταλειφθεί.Στα επόμενα χρόνια είχε υιοθετηθεί η μετατόπιση της ώρας έναρξης λειτουργίας πολλών δημόσιων υπηρεσιών και καταστημάτων κατά μισή ώρα, στη χειμερινή περίοδο.Στη δεκαετία όμως του 1970, μόλις δύο χρόνια μετά την ενεργειακή κρίση που ξέσπασε στην Ευρώπη το 1973 αποφασίστηκε η υιοθέτηση του μέτρου της [θερινής ώρας από μεγάλο μέρος των κρατών της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης τότε και της Ελλάδας με έναρξη το 1975."

Η αλήθεια είναι ότι πολλοί δεν καταλαβαίνουν το λόγο που γίνεται αυτό αν και είναι εξαιρετικά απλός: η εξοικονόμηση ενέργειας - μια ώρα παραπάνω ύπνος τον χειμώνα κάθε μέρα, σημαίνει λιγότερη κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος, λιγότερες μετακινήσεις κ.ο.κ. Μπορεί να μην χρησιμοποιείται σε πολλές χώρες (μιας και εφαρμόζεται κυρίως στην Ευρώπη), μπορεί να μας αρέσει (γιατί χάνουμε μια ώρα ύπνο το καλοκαίρι), μπορεί η αλλαγή της ώρας να δημιουργεί αρκετά ευτράπελα δύο φορές τον χρόνο, αλλά έχει μια σχετική λογική και στο κάτω-κάτω το έχουμε συνηθίσει...

Όμως αυτό ετοιμάζεται ν' αλλάξει, και ο λόγος είναι απλός: δεν αρέσει στους Γερμανούς. Και επειδή δεν αρέσει στους Γερμανούς, οι γραφειοκράτες της Κομισιόν αποφάσισαν να εξετάσουν την αλλαγή της: "Το θέμα προς το παρόν εξετάζεται, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες" επιβεβαίωσε ένας εκπρόσωπος της ΕΕ. "Μόλις υπάρξει αποτέλεσμα, οι πολίτες θα ενημερωθούν".
Καμία αιτιολόγηση - καμία εξήγηση. "Εξετάζεται" και "θα μάθετε". Πολύ ευγενικό εκ μέρους τους - όχι τίποτε άλλο δηλαδή μην τυχόν και την αλλάξουν χωρίς να μας το πουν και πατήσουμε πηγαίνοντας μια ώρα νωρίτερα ή αργότερα στις δουλειές μας.
Το ότι ο βασικός λόγος που το θέμα "εξετάζεται" είναι η θέληση των Γερμανών δεν είναι ράδιο αρβύλα. Το non-paper που κυκλοφόρησε μαζί με την είδηση έχει αναφορές σε έρευνες γερμανικών ασφαλιστικών ταμείων (που τονίζουν το ότι δεν αρέσει στους Γερμανούς που "δεν καταλαβαίνουν το λόγο που αλλάζει η ώρα"), στο ότι η αλλαγή της ώρας είναι σχετικά πρόσφατη στην Γερμανία (από το 1980 στην τελευταία εφαρμογή της) και στο ότι η εφαρμογή της στην Γερμανία έχει "αμφιλεγόμενα αποτελέσματα").

Για τη θέληση των Γάλλων, των Ελλήνων, των Ιταλών ή των Ισπανών ούτε λόγος. Ποιος νοιάζεται γι' αυτούς; Οι Γερμανοί ανασύρουν το θέμα, τους ενοχλεί η αλλαγή, να μην το κουβεντιάσουμε τουλάχιστον; Προφανώς. "Βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα"!
Και για να εξηγούμαστε: προφανώς δεν υποστηρίζουμε τη διατήρηση του μέτρου. Αν υπάρχουν μελέτες ότι δεν ωφελεί, αν υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών διαφωνεί με τη διατήρησή της αλλαγής της ώρας δύο φορές τον χρόνο τότε καλώς να καταργηθεί.
Αλλά το να παρουσιάζεται ως βασικός λόγος της κατάργησης μια έρευνα ενός γερμανικού ασφαλιστικού ταμείου, αυτό μας ξεπερνάει: Είπαμε οι Γερμανοί κάνουν κουμάντο στην Ε.Ε. αλλά όχι και έτσι!

Μερικές σκέψεις για το κλείσιμο του εργοστασίου της Πίτσος στην χώρα μας...

Η είδηση του κλείσιμου του εργοστασίου της Πίτσος στην χώρα μας σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής. Μια εταιρεία που ξεκίνησε να λειτουργεί στα 1865 και από το 1959 κατασκευάζει ηλεκτρικές συσκευές στην χώρα μας, εξαγοράστηκε στα 1977 από την Siemens και από τότε λειτουργεί ως θυγατρική της, αλλάζοντας αρκετές ονομασίες τα τελευταία 40 χρόνια.

Παρέμεινε όμως ένα βασικό "όνομα" ηλεκτρικών συσκευών και κατείχε για πολλά χρόνια ένα σημαντικό μερίδιο αγοράς, κατασκευάζοντας παράλληλα συσκευές και για την μητρική της εταιρεία, προς εξαγωγή.

Η αλήθεια είναι όμως ότι η Siemens είχε για κλείσιμο το εργοστάσιο εδώ και καιρό και απλά, ήρθε η στιγμή αυτό να συμβεί, έστω και αν όπως σημειώνει η ανακοίνωση της εταιρείας υπήρξε παράταση ενός έτους (τέλος του 2018 αντί για το 2017) αφού "μεταφέροντας στο εργοστάσιο της Αθήνας παραγωγή μικρότερου εύρους, που είχε αρχικά προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί σε άλλη χώρα, η εταιρεία επιχειρεί να μετριάσει τις συνέπειες για το προσωπικό από την ολοκλήρωση του παραγωγικού κύκλου του εργοστασίου της Αθήνας."

Ως εδώ καλά. Μπορούμε να κατηγορήσουμε την κρίση, την παγκοσμιοποίηση, τους Γερμανούς που προτιμούν να επενδύσουν και να ενισχύσουν το εργοστάσιο που έχουν στην Τουρκία, αντί γι' αυτό στον Ρέντη...Εκεί αυτόματα, κάποιοι άλλοι θα πεταχτούν και θα πουν ότι η εξαγορά της εταιρείας από τους Γερμανούς ίσως να της έδωσε κάποια χρόνια ζωής, αφού άλλες εταιρείες του κλάδου - που δεν εξαγοράστηκαν - έκλεισαν νωρίτερα..."Στην Ελλάδα όλα είναι καταδικασμένα" θ' ακούσουμε. 

Θα στεναχωρηθούμε λίγο και θα πάμε παρακάτω...Εξάλλου τόσες και τόσες επιχειρήσεις κλείνουν στην χώρα μας.

Είναι όμως τα πράγματα τόσο απλά;

Η απάντηση είναι φυσικά αρνητική και εξηγούμαστε: Με τη περίφημη συμφωνία-συμβιβασμό του Ελληνικού Δημοσίου και της Siemens στα 2012 (μια συμφωνία επωφελής για την εταιρεία, για την οποία η τότε κυβέρνηση είχε κατηγορηθεί - και δικαίως - από ολόκληρη την Αντιπολίτευση), η Siemens ήταν υποχρεωμένη μέσω των θυγατρικών της να πραγματοποιήσει επένδυση ύψους 60 εκατ. ευρώ στις εδώ δραστηριότητές της. Μπορεί μεν η συμφωνία να μην είχε ρητή αναφορά στο εργοστάσιο της Πίτσος στον Αγ. Ιωάννη του Ρέντη, αλλά στην ουσία το φωτογράφιζε, αφού αποτελούσε τη μεγαλύτερη παραγωγική διαδικασία του ομίλου στην χώρα μας, η οποία μάλιστα- όπως φαίνεται ξεκάθαρα σε δημοσίευμα του 2014 (από την "Καθημερινή") - βρισκόταν σε μεγάλο κίνδυνο. Τότε βέβαια ο επικεφαλής της Siemens A.E. είχε προσπαθήσει να καθησυχάσει τις έντονες αντιδράσεις μιλώντας για "ανυπαρξία προβλήματος βιωσιμότητας του εργοστασίου" (την ίδια ώρα που προσπαθούσε ν' αλλάξει τη συμφωνία προς το χειρότερο για την χώρα μας).

Μερικά χρόνια μετά το εργοστάσιο κλείνει, παρά το ότι οι εργαζόμενοι είχαν ενημερώσει τον πολιτικό κόσμο με επιστολές τους αρκετά νωρίς, με το που έλαβαν την ενημέρωση της εταιρείας για το επικείμενο κλείσιμο. Η αλήθεια είναι - και είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε αυτό - ότι υπήρξαν έντονες πιέσεις (από πολλούς κυβερνητικούς και μη παράγοντες) για ανατροπή της απόφασης, οι οποίες όμως το μόνο που κατάφεραν ήταν η μεταφορά της ημερομηνίας κλεισίματος του εργοστασίου κατά ένα χρόνο και το θελκτικό πακέτο αποχώρησης (με αποζημιώσεις και bonus) - κατά τα πρότυπα της Coca Cola (και του εργοστασίου της στην Β. Ελλάδα).

Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα και έρχονται στο μυαλό μας ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα (ορισμένα από τα οποία έθεσε ακόμα η Ντόρα Μπακογιάννη (!!!) για το συγκεκριμένο θέμα τον Οκτώβρη του 2017: α) γιατί η χώρα μας δεν μετέφερε το ζήτημα εκεί που του αρμόζει - δηλ. σε διακυβερνητικό επίπεδο, ζητώντας από την Γερμανική κυβέρνηση να παρέμβει ώστε η "άτυπη" συμφωνία να τηρηθεί;

β) Γιατί δεν υπήρξε δημοσιοποίηση του προβλήματος και των ενεργειών της κυβέρνησης όταν διαφάνηκε η αδιαλλαξία της μητρικής Siemens ώστε να υπάρξουν πιέσεις από την κοινή γνώμη, στην οποία η Siemens υπολογίζει ιδιαίτερα;

γ) Υπάρχουν ρήτρες για τη μη τήρηση της συμφωνίας και αν ναι πότε θα ξεκινήσει η ενεργοποίησή τους;

δ) Υπάρχει έλεγχος για τις υπόλοιπες υποχρεώσεις της εταιρείας απέναντι στο Ελληνικό Δημόσιο; Τις έχει τηρήσει/πραγματοποιήσει; 

Όμως υπάρχει και ένα βασικό ερώτημα που αφορά τους εμπνευστές της συμφωνίας:

Γιατί δεν υπήρχε απόλυτη αναφορά του εν λόγω έργου και αντ' αυτού υπήρξε στη συμφωνία μια αόριστη αναφορά επιπλέον επένδυσης με σκοπό την αύξηση του αριθμού των εργαζομένων; Κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να οδηγήσει σε αμφισβήτηση του έργου σε καμία περίπτωση - κάτι που συνέβαινε ήδη από τα 2014, όπως φαίνεται ξεκάθαρα από τις δηλώσεις του τότε επικεφαλούς της Siemens στην Ελλάδα ("μέτοχος της BSH Hellas είναι η γερμανική Siemens κι όχι η ελληνική Siemens με την οποία έγινε η συμφωνία").

Τελικά οι κραυγές για απόδοση ευθυνών καταλήγουν δίκοπο μαχαίρι...Είναι πολύ εύκολο οι κατήγοροι να γίνουν κατηγορούμενοι...

Τι θα μείνει στο τέλος; Μάλλον μόνο το σύνθημα ότι "Πίτσος σημαίνει εμπιστοσύνη", σαν ανάμνηση μιας εποχής που στην Ελλάδα κατασκευάζονταν ψυγεία και κουζίνες...

Περί νομοσχεδίου για την αλλαγή φύλου

Ας ξεκινήσουμε από μια παραδοχή. Το να υπάρχουν διαφοροποιήσεις μέσα σε μια συγκυβέρνηση ή μια κοινοβουλευτική ομάδα αποτελεί δείγμα υγείας. Δεν είναι δυνατόν και δεν πρέπει όλοι οι βουλευτές ενός ή δύο κομμάτων να ψηφίζουν άκριτα ότι ο (ανεγκέφαλος πολλές φορές) νομοθέτης θέλει να επιβάλλει. Ειδικά δε όταν αυτή η κυβέρνηση βασανίζεται από ιδεοληψίες (όπως καταδεικνύει και το παράδειγμα του Υπουργείου Παιδείας), οι οποίες μπαίνουν πάνω από την κοινή λογική και το "κοινό περί δικαίου αίσθημα".

Αυτή η ανάγκη γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν πρόκειται για κυβέρνηση που βασίζεται σε μετεκλογική συνεργασία, η οποία εκπορεύτηκε - θεωρητικά - για να γίνει "γρηγορότερα" και "ομαλότερα" η μετάβαση της χώρας εκτός μνημονίου: είναι εκ των ουκ άνευ ότι στην πορεία μιας τέτοιας - δίχως αύριο - συνεργασίας, πολλοί θα προσπαθήσουν να περάσουν νομοσχέδια που εξυπηρετούν συγκεκριμένες ομάδες ή συντεχνίες (ενάντια πολλές φορές στην κοινή λογική), να υποβοηθήσουν συμφέροντα ή να κάνουν "νόμο" τις απόψεις λίγων - που συγκρούονται με θέματα εθνικά ή που καταρρίπτουν επιστημονικές παραδοχές.
Σε τέτοιες περιπτώσεις επιβάλλεται να υπάρχει κοινοβουλευτικός έλεγχος, εντός και εκτός συγκυβέρνησης.
Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και η περίπτωση του νομοσχεδίου για την ταυτότητα φύλου. Καταρχήν να πούμε το εξής: το δικαίωμα προσδιορισμού φύλου είναι αναφαίρετο και θα πρέπει να υπάρχει μια σαφής και επιστημονικά τεκμηριωμένη διαδικασία η οποία θα επιτρέπει την αλλαγή χωρίς απαραίτητα να υπάρχει χειρουργική επέμβαση. Η κυβέρνηση όμως πήρε αυτή την ανάγκη νομοθέτησης και τη διάνθισε - μετά από σαφείς πιέσεις των υποτιθέμενων εκπροσώπων μιας κοινωνικής ομάδας που αποτελεί προνομιακό συνομιλητή της - με ένα άρθρο που επιτρέπει σε ανήλικους να κάνουν την αλλαγή αυτή, πριν ενηλικιωθούν. Και εκεί ακριβώς έρχεται το κομβικό ερώτημα: γιατί ορίστηκε τα 15 χρόνια ως όριο; Γιατί όχι 17 (που αποτελεί εξάλλου και το όριο γι' άλλα πράγματα όπως η κατανάλωση αλκοόλ σε δημοσίους χώρους ή η είσοδος σε μπαρ) ή ακόμα και τα 18 όπου είναι η νόμιμη ηλικία τέλεσης γάμου στην Ελλάδα, η ψήφος σε εκλογές ή απόκτηση διπλώματος οδήγησης; Δηλαδή κάποιος είναι ώριμος ν' αλλάξει φύλο στα 15 (κάτι που θα του χαράξει τη ζωή) αλλά όχι να πιεί μια μπύρα, να οδηγήσει αμάξι ή να ψηφίσει. Σοβαροί να είμαστε δηλαδή: Σε μια ηλικία που το άτομο ξεκινά το ταξίδι του σεξουαλικού του προσδιορισμού (και το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις είναι δυσκολότερο απ' όσο φαίνεται) θα μπορεί - με την κατάλληλη παραίνεση - να αλλάζει φύλο, με ότι αυτό συνεπάγεται. Δεδομένου ότι η ζωή μας δεν είναι ταινία του Χόλυγουντ με "χάπι έντ", εδώ κάπου κολλάνε και οι (άναρθρες) κραυγές περί "εξυπηρέτησης παιδοφίλων" που ακούστηκαν ιδιαίτερα έντονα το τελευταίο διάστημα.
Καμία επιστημονική τεκμηρίωση (ώστε να μάθουμε και εμείς πως βγήκε το ρημάδι το 15ο έτος της ηλικίας ως όριο), καμία διαβούλευση, καμία διαπραγμάτευση. "Είπαμε 15, θα γίνει 15". Πως/Που/Πότε/Γιατί - δημοκρατικός διάλογος μηδέν. Ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει τους ψήφους του ΛΟΑΤ και όλοι οι υπόλοιποι "να πάνε να...".
Έτσι φτάσαμε στο σημείο να χρειαστεί ν' "απουσιάσουν" 15 βουλευτές (πολλοί εκ των οποίων ήταν στην αίθουσα κατά το μεγαλύτερο μέρος της συνεδρίασης αλλά κλείστηκαν μαζικά "στις τουαλέτες") για να περάσει ένα παντελώς πρόχειρο και επιστημονικά ατεκμηρίωτο νομοσχέδιο.
Για να υπάρξει κατανόηση της προχειρότητας και της βιασύνης με την οποία κατατέθηκε το εν λόγω "πόνημα", θα επιστήσουμε την προσοχή σε μια ακόμα παράβλεψη του: Σε μια εποχή που η καθημερινή γραφειοκρατία είναι ολοένα και πιο αυξανόμενη (για δήθεν "λόγους" ασφαλείας) δεν υπάρχει σαφής πρόβλεψη για αυτόματη υποχρέωση αλλαγής του φύλου σε όλες τις δημόσιες βάσεις δεδομένων ώστε να διευκολύνεται η ταυτοπροσωπεία του ατόμου που θ' αλλάξει φύλο. Έτσι μια δύσκολη (και φοβερά γενναία) απόφαση αυτό θα δημιουργήσει ένα νέο Γολγοθά, για όποιον κάνει την αλλαγή. Φανταζόμαστε ότι αυτό είναι κάτι που δεν αφορά τον κύριο Κοντονή, και όπως και πάρα πολλά άλλα, ο οποίος θα περιμένει και αυτό να λυθεί "στην καθημερινότητα"...
Δε θα σχολιάσουμε βέβαια τη στάση όλων εκείνων των βουλευτών που και αντίθετη - για το νομοσχέδιο - άποψη είχαν και την εξέφραζαν δημόσια (Μπόλαρης, Μιχελογιαννάκης, Κρεμαστινός κ.ά) αλλά προτίμησαν ν' απέχουν από την ψηφοφορία ώστε να περάσει το νομοσχέδιο, ούτε τους αντίστοιχους της Ε.Κ. και της ΝΔ που ενώ πιθανότατα συμφωνούσαν, προτίμησαν να περάσουν την ώρα τους στο καφενείο ώστε ΚΑΙ να βοηθήσουν την κυβέρνηση ΚΑΙ να μην χάσουν τη θέση τους στην Κ.Ο. του κόμματος τους. Για να μην πούμε για εκείνους τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ΔΕΝ συμφωνούσαν αλλά ψήφισαν επειδή ήταν υπουργοί και φοβήθηκαν μην μείνουν "εκτός" στον επόμενο ανασχηματισμό...
Τέλος δε θα γράψουμε τίποτα για την περίφημη "ντροπολογία" που αφορά την υπόθεση της "Τουρκικής Ένωση Θράκης", η οποία "πετάει το μπαλάκι" για την αναγνώρισή του στον Άρειο Πάγο...