Ο πολιτισμός, ο τουρισμός και τα μεγάλα λόγια του αέρα...

"...ο πολιτισμός είναι το μεγάλο ανεκμετάλλευτο συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, που μας επιτρέπει να πετύχουμε διεύρυνση της τουριστικής περιόδου 12 μήνες το χρόνο. Υπάρχουν τεράστια περιθώρια στη διαχείριση των αρχαιολογικών χώρων και στην εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα σε πεδία που, για πολλά χρόνια, τα θεωρούσαμε ταμπού… Δεν έχω τέτοιες αναστολές. Η δουλειά πρέπει να γίνεται. Συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά, όπως στον τομέα του ηλεκτρονικού εισιτηρίου"...

Και φτάνει μια - θεωρητικά- προσεκτικά διατυπωμένη σκέψη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να καταλάβει κανείς ότι σ' αυτή την χώρα δεν υπάρχει σωτηρία. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το σπάσιμο της δήλωσης του αρχηγού της ΝΔ για να μπορέσουμε και εμείς οι χαζοί να καταλάβουμε τι εννοεί.

1) Σύμφωνα με τον κύριο Μητσοτάκη λοιπόν, ο πολιτισμός της χώρας μας θα "επιτρέψει" τη διεύρυνση της τουριστικής περιόδου 12 μήνες τον χρόνο. Ο κύριος Μητσοτάκης εδώ θα πρέπει να μας εξηγήσει τι ακριβώς εννοεί: α) τον αρχαίο πολιτισμό; β) τον Βυζαντινό πολιτισμό; γ) τον θρησκευτικό τουρισμό ή δ) τον σύγχρονο πολιτισμό; Χωρίς καμία διάθεση μείωσης για να έρθει κάποιος στην Ελλάδα τον Φλεβάρη θα πρέπει αυτό που ψάχνει να είναι πολύ δυνατό, να του έχει προκαλέσει εντύπωση μεγάλη και να το έχει γνωρίσει καλά. Κάτι τέτοιο προφανώς και δε συμβαίνει με το σύγχρονο πολιτισμό, ενώ υπάρχουν αμφιβολίες τόσο για τον Βυζαντινό όσο και για το θρησκευτικό (πλην Αγίου Όρους)...Διαφορετικά το ταξίδι είναι πολύ μεγάλο για όσους έρχονται από χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης και κατευθύνονται σε περιοχή άλλη από Αθήνα/Θεσσαλονίκη (ταξίδι προς αεροδρόμιο, αναμονή, ταξίδι με το αεροπλάνο, έλεγχος διαβατηρίων, αναμονή, αλλαγή αεροπλάνου, ταξίδι με 2ο αεροπλάνο). Το προϊόν θα πρέπει να είναι προσβάσιμο - κάτι που δε συμβαίνει. Η χώρα μας δεν έχει εθνικό αερομεταφορέα και καμία Ryanair δε θα φέρει τουρίστες απευθείας στους περιφερειακούς προορισμούς αν δεν έχει πολύ σοβαρά οικονομικά κίνητρα ή τουλάχιστον εξασφαλισμένη μεγάλη πελατεία. Από την άλλη η χώρα μας επίσης πλέον δεν έχει τον έλεγχο στα περιφερειακά αεροδρόμια ενώ είναι έτοιμη να ξεπουλήσει και το τελευταίο κομμάτι που διαθέτει στο "Ελευθέριος Βενιζέλος" προκειμένου να βγάλει χρήματα: έτσι δεν μπορεί να υποχρεώσει τους - ιδιωτικούς πλέον - αερολιμένες της να σηκώσουν το κόστος μιας προνομιακής τιμολογικής πολιτικής υπέρ εταιριών που θα "τραβήξει" τις εταιρείες αυτές. Για να δώσει χρήματα το κράτος, δε νομίζουμε να τίθεται θέμα - δεν υπάρχει χρήμα ούτε "για τσιγάρα" που έλεγαν και οι παλιοί. Επομένως είναι τουλάχιστον ουτοπικό να περιμένουμε κάποιον να έρθει στην χώρα μας εκτός σεζόν για να επισκεφτεί ένα μουσείο ή ένα μοναστήρι, ενώ αυτό μπορεί να το κάνει από Απρίλιο/Μάιο εώς Οκτώβρη που ο καιρός είναι καλός και θα μπορεί να κάνει και μια γρήγορη (ή μη) βουτιά στη θάλασσα.
Συμπερασματικά για γίνει διεύρυνση της τουριστικής περιόδου θα πρέπει να υπάρξει στοχευμένη αλλαγή προϊόντος (π.χ. μεγάλη τουριστική προβολή για περιοχές που μπορούν να "σηκώσουν" χειμερινό τουρισμό) και αλλαγή τρόπου σκέψης της διαχείρησης των αναπτυξιακών κονδυλίων που στοχεύουν στον τουρισμό.

2) Μετά ο κύριος Μητσοτάκης αναφέρεται στη διαχείριση των αρχαιολογικών χώρων και πετάει και το αγαπημένο του "τσιτάτο" πέρι εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα στη διαχείρισή τους, αναφέροντας ότι δεν έχει "ταμπού". Προφανώς κανείς δεν έχει προσάψει στην οικογένεια Μητσοτάκη κοινωνικο-πολιτικά ταμπού - θα ήταν άδικο με βάση της ιστορία της. Όμως από την άλλη - μια τέτοια δήλωση - είτε υποδηλώνει άγνοια (ήδη έχουμε μεγάλες ιδιωτικές εργολαβίες για τη φύλαξη, τον καθαρισμό, τη διαχείριση κυλικείων κ.ο.κ.) είτε υποδηλώνει κάτι χειρότερο δηλ. διάθεση ξεπουλήματος (μέσω μιας "παραχώρησης για 1019 χρόνια") των αρχαιολογικών χώρων. Ελπίζοντας ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι διαθετημένος να κάνει κάτι τέτοιο (εξάλλου το μόνο πράγμα που έχει μείνει υπό κρατική διαχείριση πλέον πλην τις Βουλής είναι οι αρχαιολογικοί χώροι). Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι (εξάλλου υπάρχει και το προηγούμενο του 2013), αλλά θεωρούμε ότι παρά τις νουθεσίες των ξένων, υπάρχει όριο και στην ξεφτίλα αυτής της χώρας...

Στο μόνο που θα συμφωνήσουμε μαζί του είναι στο ότι "η δουλειά θα πρέπει να γίνεται". Το θέμα όμως είναι να γίνεται προγραμματισμένα και με σωστό πλάνο. Όχι με λόγια του αέρα, τα οποία λέμε για να τα πούμε...

"Φέσια" και "κανόνια" στα ΜΜΕ - το παράδειγμα του "Πήγασου"

Όποιος υποστηρίζει ότι για την κατάρρευση του "Πήγασου" (της εταιρείας ΜΜΕ συμφερόντων του Μπόμπολα στην οποία ανήκουν μεταξύ των άλλων και οι εφημερίδες "Έθνος" και "Ημερησία", σχεδόν μια ντουζίνα ιστοσελίδες και ένα ποσοστό του MEGA) δεν υπάρχουν διαχρονικές ποινικές ευθύνες - συμπεριλαμβανομένης της παντελώς αποτυχημένης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - μάλλον κοροϊδεύει τον εαυτό του.

Είναι δε τουλάχιστον υποκριτικό το ότι υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που αναρωτιούνται το πως έφτασαν τα πράγματα "ως εδώ", τη στιγμή που εδώ και χρόνια είναι γνωστό ότι: α) τα ΜΜΕ στην Ελλάδα λειτουργούν με περίεργες πρακτικές (που αγγίζουν τα όρια της "μαφιόζικης" λειτουργίας αφού οι συμφωνίες "κάτω από το τραπέζι" δίνουν και παίρνουν), β) τα ΜΜΕ στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ζημιογόνα εξαρχής και εις γνώση των ιδιοκτητών τους, γ) τα ΜΜΕ δημιουργούνται όχι για να "ενημερώνουν" το κοινό αλλά για να λειτουργούν ως μοχλοί πίεσης προς την εξουσία.
Για την περίπτωση του "Πήγασου" τα πράγματα είναι απλά. Έχοντας ένα "δημοκρατικό" προφίλ, βρέθηκε λόγω της υποστήριξης στο ΠΑΣΟΚ και τα μνημόνια απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πορεία είχε σωρεύσει δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία θεωρούνταν εξυπηρετούμενα μόνο και μόνο γιατί πληρωνόταν ένα μέρος των τοκοχρεωλυσίων και γιατί υπήρχαν κυβερνητικές παρεμβάσεις ώστε να υπάρξει συνεχής ανανέωσή τους. Αυτό βέβαια δε γινόταν τόσο γιατί υπήρχε πόνος για τους εργαζομένους (που προφανώς υπήρχε αλλά δεν ήταν βασική πρoτεραιότητα), όσο γιατί έτσι το συγκρότητα βρισκόταν υπό "έλεγχο". Έτσι φτάσαμε και στο ότι ο "Πήγασος" και τα ΜΜΕ του έγιναν πιο "ανεκτικά" απέναντι στην κυβέρνηση - πράγμα στο οποίο βέβαια βοήθησε και το ότι η κυβέρνηση είναι ακραία μνημονιακή με τον καιρό.
Την ίδια ώρα οι τεχνικές εταιρείες της οικογένειας Μπόμπολα έπαιρναν σωρεία δημοσίων έργων σωρεύονταν πλούτο. Και άλλο δηλαδή γιατί η ιστορία κράτησε πάνω από 30 χρόνια, με τους ίδιους ρυθμούς.
Όλα όμως τα ωραία πράγματα έχουν ένα τέλος. Ο Γιώργος Μπόμπολας αποσύρθηκε από το προσκήνιο πριν μερικά χρόνια αφήνοντας το γιο του "στο πόδι". Ο Φώτης Μπόμπολας βέβαια λίγο ενδιαφέρον είχε στη συνέχιση της αυτοκρατορίας. Οπως γράφει χαρακτηριστικά (και πικρόχολα) το "Πρώτο Θέμα": "...Στις 6 Ιουνίου και ενώ η απεργία των εργαζομένων συνεχίζεται, διαχέεται η είδηση ότι άλλαξαν τρία μέλη στο διοικητικό συμβούλιο της Εκδόσεις Εθνος Α.Ε. και τα ονόματα των νέων συμπίπτουν με αυτά που είχαν τοποθετηθεί στην εταιρεία Μαρινόπουλος λίγο πριν από την κατάρρευσή της. Δημοσιεύεται μάλιστα και η σχετική καταχώρηση της Εθνος Α.Ε. στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο (ΓΕΜΗ), με ημερομηνία 31 Μαΐου 2017, από την οποία προκύπτει ότι οι αλλαγές αυτές έχουν συμβεί από τις 23 του ίδιου μήνα... Ο Φώτης Μπόμπολας με πρωτοποριακή, ενίοτε ανατρεπτική και συχνά περιπετειώδη αντίληψη για τις αποπνικτικά στερεότυπες μπίζνες προτιμούσε την ατίθαση και αντισυμβατική ενασχόληση με τις επιχειρήσεις της διασκέδασης και του θεάματος. Υπήρξε, μεταξύ άλλων, και ιδιοκτήτης του εμβληματικού συναυλιακού κλαμπ «Ρόδον» στην οδό Μάρνη, καθώς και του πολυχώρου «Στοά» στην Πατησίων. Τώρα λέγεται ότι ετοιμάζεται να μετακομίσει μόνιμα στο Λονδίνο και να μην ασχοληθεί άλλο με επιχειρήσεις στην Ελλάδα, την οποία θα επισκέπτεται μόνο τα καλοκαίρια για διακοπές με το σκάφος του."
Και γιατί να μην το κάνει; Η προσωπική του περιουσία θα παραμείνει ανέγγικτη, ο οικονομικός εισαγγελέας άσκησε δίωξη όχι στον ίδιο αλλά στον 88χρονο Γιώργο Μπόμπολα (που λόγω ηλικίας δε θα πάει φυλακή), τους 2 οικονομικούς διευθυντές της "Πήγασος" και τα στελέχη των τραπεζών που υπέγραψαν τις δανειακές συμβάσεις - με αποτέλεσμα ο ίδιος να έχει μείνει εκτός "κάδρου", με την υποχρέωση που έχει για "τακτοποίηση" να είναι ηθική και όχι ποινική.
Τι μας μένει; 450 άνθρωποι με χρωστούμενα δεδουλευμένα 5μήνου και χρέη εκατοντάδων εκατομμυρίων προς τις τράπεζες και κυρίως προς το κράτος.
Αλλά μη στεναχωριέστε. Ο Φώτης ο Μπόμπολας θα έρχεται τα καλοκαίρια στην Ελλάδα για διακοπές με το κράτος του.

Το Μενίδι και το πως η παραβατικότητα συνυφαίνεται με τη διαφορετικότητα

Για άλλη μια φορά στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, φτάσαμε στο σημείο να χαθεί μια αθώα ζωή στην αυλή ενός σχολείου μιας προβληματικής περιοχής και  να παρουσιαστούν δεκάδες όψιμοι και μη "αγανακτισμένοι", για ν' αποφασίσει το κράτος να κάνει το αυτονόητο δηλ. να δείξει ότι ενδιαφέρεται να πατάξει την χρόνια παραβατικότητα που επικρατεί στην περιοχή.

Με τη βοήθεια ποιού; Της αστυνομίας που χρόνια τώρα σηκώνει "ψηλά τα χέρια" δηλώνοντας αδυναμία, που κάνει τα στραβά μάτια εισπράτοντας "δωράκια" από μικρό- και μεγαλό-απατεώνες και που κάνει επιχειρήσεις-"αρετή" που κρατάνε λίγο και έχουν μηδενικό αποτέλεσμα.

Η περιοχή του Μενιδίου (με αποκορύφωμα το Ζεφύρι) αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια κράτος εν κράτη. Όσοι γνωρίζουν καταστάσεις γελάνε πραγματικά, όταν ακούν τα συστεμικά μέσα μαζικής ενημέρωσης να λένε για το "άβατο" των Εξαρχείων, όταν στους καταυλισμούς των Ρομά που τα ναρκωτικά, η πορνεία, το λαθρεμπόριο και η διακίνηση κλοπιμαίων αποτελούν βασικές δραστηριότητες, η αστυνομία κάνει επισκέψεις μόνο για κοινωνικούς λόγους. Η περιοχή όμως δεν έχει τη σημειολογική σημασία των Εξαρχείων και έτσι κανείς δεν ασχολείται μαζί της. Ή τουλάχιστον αυτό δε συνέβαινε μέχρι που υπήρξε αθώος νεκρός.

Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι μόνο η αστυνομία. Η αστυνομία δεν ασχολείται για τον ίδιο λόγο που οι αστυνομικοί πίνουν τον καφέ τους στα Έβερεστ της Πλατείας Συντάγματος και δεν ασχολούνται με την πορνεία και το λαθρεμπόριο που λαμβάνει χώρα στα 600 μέτρα πιο κάτω: Θεωρεί αυτούς που το κάνουν "κατώτερους" ανθρώπους που δεν αξίζουν προσοχή.

Το δε κράτος, λειτουργώντας ιδεοληπτικά είτε ως "συμπαθών" είτε ως "αντιπαθών", δε φρόντισε ποτέ να δει το πως σε μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα κατάντησε η αποφυγή του σχολείου, οι γάμοι ανηλίκων, η παραβατικότητα, ο αλκοολισμός και τα ναρκωτικά ν' αποτελούν κάτι το αποδεκτό και όχι το μεπτό: η μεν αριστερά αποφεύγει να θίξει τα κακώς κείμενα για να μη γίνει "politically-incorrect", η δε δεξιά ακολουθεί την τακτική του "δεν ξέρω - δεν με νοιάζει" που ακολουθεί και η αστυνομία. Έτσι το μόνο που γίνεται είναι η πάγια πληρωμή επιδομάτων πολυτεκνίας και η στράτευσή τους (όταν και αν γίνεται κανονικά). Για τα υπόλοιπα πλήρης αδιαφορία.

Οι αντιδράσεις των υπολοίπων κατοίκων της περιοχής είναι επίσης φαρισαϊκές: αντί να υπάρξουν οργανωμένες αντιδράσεις και να υποχρεωθεί η Πολιτεία να πάρει τ' απαραίτητα μέτρα ώστε: α) να υπάρχει σωστή αστυνόμευση και τήρησης των νόμων του κράτους, β) να υπάρχει παρακολούθηση της τήρησης των υποχρεώσεων που απορρέουν από τη συμμετοχή των συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων σε μια οργανωμένη κοινωνία, και γ) να ενταθούν οι δράσεις ουσιαστικής ένταξης στο κοινωνικό σύνολο, αυτοί λειτουργούν μικροκομματικά, αδιαφορώντας ως επί το πλείστον για το συμβαίνει γύρω τους, εφόσον το πρόβλημα δεν τους ακουμπάει άμεσα. Οι δράσεις είναι υποτονικές και περιορίζονται στο "τσουβάλιασμα" όλων των Ρομά ως "κακοποιών". 

Προφανώς και αυτό δεν είναι αλήθεια. Αλλά εκείνοι οι Ρομά που αντιδρούν στα τεκταινόμενα είτε απομονώνονται, είτε μετακομίζουν αλλού, αφού δεν υποστηρίζονται από κανέναν ουσιαστικά: Το πρόβλημά μας, είναι ότι οι αλλαγές που επιτεύχθηκαν στην κοινωνία περιορίστηκαν στη χρήση του όρου "Ρομά" αντί για "Αθίγγανος" στα δημόσια έγγραφα και στην καθημερινότητα. Μέχρι εκεί, αφού οι όποιες δράσεις γίνονται για ενσωμάτωση και "αλλαγή" είναι μικρού βεληνεκούς και ανυποστήρικτες.   

Έτσι στους καταυλισμούς συνεχίζεται το πανηγύρι της παραβατικότητας, με αποτέλεσμα να έχουμε το πρόσφατο γεγονός. 

Οι σπασπωδικές επιδρομές της αστυνομίας για την ανακάλυψη των ενόχων δε θα φέρουν το νεκρό παιδί πίσω, ενώ σε λίγο καιρό που το θέμα θα ξεχαστεί, η κατάσταση θα γυρίσει στα πρώτερα.
Το θέμα είναι να υπάρξουν αλλαγές ώστε το μήνυμα για αλλαγή να περάσει σε όλους. Διαφορετικά σύντομα πάλι το Ζεφύρι και το Μενίδι θα ξαναέρθουν για τους ίδιους λόγους στην επικαιρότητα...

Μια άποψη για τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις (στην Ευρώπη και όχι μόνο)

Οι πρόσφατες τρομοκρατικές επίθεσεις στο Λονδίνο (αλλά και οι πιο πρόσφατες στην Κωνσταντινούπολη και εναντίον Χριστιανών στην Αίγυπτο) φέρνουν στο προσκήνιο γι' άλλη μια φορά τη σκληρή πραγματικότητα: οι τρελαμένοι ισλαμιστές τρομοκράτες (που οι δυτικές κυβερνήσεις είτε εξέθρεψαν είτε άφησαν να εξελιχθούν) θα συνεχίσουν να δρουν, αλλάζοντας ονόματα, αλλά ακολουθώντας τις ίδιες πρακτικές. Παλιότερα ήταν η Αλ - Κάιντα, τώρα οι "μαχητές" του Ισλαμικού Κράτους - η ουσία είναι ίδια: τυφλή βία μέχρι τέλους.

Μοιραία οι Μουσουλμάνοι που βρίσκονται στην Ευρώπη βρίσκονται στο προσκήνιο. Γιατί μπορεί να υπάρχει ένας κόσμος που κατανοεί ότι τα τυφλά χτυπήματα εναντίον του Ισλαμικού Κράτους (και παλιότερα ενάντια της Αλ Κάιντα) έχουν αθώα θύματα που αποτελούν την αφορμή (αλλά ποτέ την επαρκή δικαιολογία) για τις επιθέσεις στις δυτικές χώρες και σε χριστιανικούς πληθυσμούς στην Μέση Ανατολή, αλλά υπάρχει ένα μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού που αναρωτιέται γιατί οι καθ' όλα φιλήσυχες μουσουλμανικές κοινότητες στην Ευρώπη, δεν εξοβελίζουν όλα εκείνα τ' ακραία στοιχεία που μεγαλώνουν μέσα τους.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι - στο Βέλγιο, στην Γερμανία, στην Μ. Βρετανία και στην Γαλλία, δεν ήρθαν από τον πλανήτη Άρη. Ήταν άνθρωποι που ζούσαν (εις βάρος - για να μην ξεχνιόμαστε - του συστήματος που θέλουν να χτυπήσουν) μέσα στις κοινότητες αυτές, παρουσιάζονταν ως "ευσεβής" Μουσουλμάνοι, εκφράζοντας ανοιχτά ακραίες απόψεις. Που ήταν τα τοπικά μουσουλμανικά συμβούλια, οι ιμάμηδες και τα σεβάσμια μέλη της κοινότητας να τους απομονώσουν και να τους φέρουν προ των ευθυνών τους; Να ξεκαθαρίσουν με πράξεις εκείνους που - αφού εισπράξουν το κρατικό επίδομα βοήθειας - καλούν σε τζιχάντ ενάντια στις κυβερνήσεις που τους πληρώνουν μηνιάτικο για να μπορούν εκείνοι να καλούν σε (αν)"ιερούς" πολέμους; Γιατί επιτρέπουν κηρύγματα βίας στους χώρους λατρείας τους; Η ιστορία ότι ο βομβιστής του Μάνστεστερ είχε εκδιωχθεί (για λίγο) από το τοπικό τζαμί του όχι γιατί έλεγε (δημόσια) τα όσα έλεγε για "ιερούς" πολέμους αλλά γιατί είχε επιδείξει ασέβεια φορώντας τα παπούτσια του στο τζαμί και προσπαθώντας να μπει σ' ένα χώρο που δεν επιτρεπόταν, δείχνει καθαρά το μέγεθος του προβλήματος.

Είναι αδιανόητο μια οποιαδήποτε θρησκευτική, εθνική ή κοινωνική ομάδα ν' απαιτεί δικαιώματα χωρίς να απαιτεί τα ίδια δικαιώματα και για τους υπόλοιπους, τόσο στις χώρες που τους φιλοξενούν όσο και στις χώρες απ' όπου προέρχονται. Είναι αδιανόητο π.χ. το να υπάρχουν αιώνες Χριστιανοί στην Αραβική Χερσόνησο αλλά να ζουν υπό καθεστώτα που τους απαγορεύεται η δημόσια (και πολλές φορές ακόμα και κατ' οίκον) λατρεία, αλλά να υπάρχει απαίτηση από τους Μουσουλμάνους των χωρών αυτών οι αδερφοί τους στην Δύση να μπορούν να το κάνουν ανεμπόδιστα. Δεν μπορεί επίσης να υπάρχει υποχρέωση κάλυψης ΟΛΩΝ των γυναικών στην Σ. Αραβία αλλά ν' αντιδράει η κυβέρνηση της να ζητάει ελευθερία "επιλογής" για τις Μουσουλμάνες της Γαλλίας. 

Και προφανώς είναι αδιανόητο κάποιος να ζει (προφανώς καλύτερα από την χώρα προέλευσής του) σε μια χώρα αλλά να προσπαθεί να "χτυπήσει" την κοινωνία μέσα στην οποία ζει, με θανατηφόρα μέσα.

Είναι σίγουρο ότι η ζωή θα συνεχιστεί - όπως συνεχίστηκε και μετά την 11η Σεπτεμβρίου, στα χρόνια της αναταραχής του ΙΡΑ και παλιότερα εν μέσω πολέμων και βομβαρδισμών. Πάντα συνεχίζεται.

Όμως η τυφλή βία δε φέρνει ποτέ αποτέλεσμα. Αντίθετα τροφοδοτεί ένα φαύλο κύκλο - τα τρομοκρατικά χτυπήματα οδηγούν σε αντίδραση που εκφράζεται με βομβαρδισμούς και στοχοποίηση μειονοτήτων που με τη σειρά τους δημιουργεί νέους πρόσφυγες και καινούργιους εν δυνάμει τζιχαντιστές από τους στοχοποιημένους κ.ο.κ. Η τελευταία επίθεση με βαν σε μουσουλμάνους πιστούς έξω από τζαμί στο βόρειο Λονδίνο δείχνει ότι δεν θέλει πολύ να βρεθούν ισλαμόφοβοι τρελοί που θ' αποφασίσουν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και να επιτεθούν σε αθώους που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη. Αθώα θα είναι τα θύματα και από τις δύο πλευρές.

Γι' αυτό είναι απαραίτητο κάποιοι να μπουν προ των ευθυνών τους. Οι δηλώσεις των πολιτικών ότι η "βία δεν θα μας λυγίσει" - οι οποίες γίνονται με στρατιές ειδικών δυνάμεων και αστυνομικών γύρω-γύρω είναι το λιγότερο αστείες - θα είχε αξία αν το έλεγαν όλα τα μέλη των οικογενειών των θυμάτων. Το ίδιο αστεία είναι και η αντίδραση της "αγκαλιάς": είναι προφανές ότι η τρομοκρατία δεν είναι μια "κακή σκέψη" και απαιτεί σχεδιασμό και αντίδραση. Και αυτό προφανώς δεν μπορεί να γίνει μαζικοί βομβαρδισμοί ούτε η γενική στοχοποίηση και τα πογκρόμ.
Κομμάτι της αντίδρασης όμως θα πρέπει να είναι το να ειπωθούν τα πράγματα με τ' όνομά τους: η τρομοκρατία δεν προέρχεται από τους οπαδούς της Γιουβέντους με αφορμή την ήταν στο τελικό του Champions League - έχει σχέση μ' ένα κομμάτι του Ισλάμ, το οποίο αγνοεί επιδεικτικά το ιερό του βιβλίο. Και η βάση της λύσης θα πρέπει να προέρχεται από το ίδιο Ισλάμ: τόσο τις μουσουλμανικές κοινότητες της Ευρώπης (που στην συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελούνται από ανθρώπους φιλήσυχους και νομοταγείς) όσο και τις κυβερνήσεις των ισλαμικών κρατών στις οποίες τέτοιες ακραίες απόψεις έχουν ευρεία αποδοχή. Οι δυτικές κυβερνήσεις θα πρέπει επίσης να πάψουν να χαϊδεύουν ανελεύθερα καθεστώτα τα οποία τρέφουν την τρομοκρατία.
Όσο όλα αυτά δε συμβαίνουν, η λύση θα είναι πάντοτε μακρυά, οι επιθέσεις στις ατομικές μας ελευθερίες ακόμα μεγαλύτερες και ο κίνδυνος να βρεθούμε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή πάντα κοντινός.