Για τον ΟΠΑΠ του Μελισσανίδη ρε γαμώτο!!!

Η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ έσπασε πραγματικά όλα τα ρεκόρ. Ρεκόρ ξεδιαντροπιάς, κοροϊδίας και δουλέματος. "Μην είστε τόσο σκληροί" θα πουν ορισμένοι. "Εύκολο να κάνεις κριτική όταν δεν είσαι στην εξουσία" θα πουν άλλοι. "Προσπάθησε αλλά έχασε", θα πουν κάποιοι τρίτοι.

Η αλήθεια σε τέτοιες περιπτώσεις βρίσκεται κάπου αλλού. Ο ΣΥΡΙΖΑ του κυρίου Τσίπρα όντως έκανε μια δυνατή προσπάθεια, αλλά αυτή ήταν χωρίς σχέδιο. Βασίστηκε στους "Κρητικούς" του (Βαρουφάκης, Σταθάκης, Δραγασάκης) και στην πέριξ αυτών παρέα (Τσακαλώτος, Μηλιός) για να φτιάξει ένα πρόγραμμα το οποίο στηριζόταν στη βασική προϋπόθεση ότι "όλα θα πάνε καλά". Όταν αυτά δεν πήγαν (και ενώ ο Μηλιός είχε ήδη αποχωρήσει), σήκωσε ψηλά τα χέρια και τα παρέδωσε όλα.

Όλα σε όλους. Και καλά στους δανειστές δεν μπορούσε να πει όχι. Αλλά η ξεφτίλα είναι ότι υπέκυψε και στην εγχώρια διαπλοκή. Και το έκανε με τρόπο ξεδιάντροπο, χωρίς να δώσει λογαριασμό όχι μόνο στη συνείδησή του αλλά και στους εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους του, που πίστεψαν ότι θα έφερναν την αλλαγή.

Τρανό παράδειγμα η υπόθεση του Μελισσανίδη. Ποιος αλήθεια δε θυμάται την "Αυγή" δια χειρός Αναδρανιστάκη να περνάει γενεές δεκατέσσερις τον Δημήτρη Μελισσανίδη (το εξαιρετικό του άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώ) με αφορμή την εμπλοκή του στην ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ; Ποιος δε θυμάται τον ΣΥΡΙΖΑ να εξαπολύει μύδρους για την ιδιωτικοποίηση μιας εταιρείας που έφερνε έσοδα στα κρατικά ταμεία, ιδιωτικοποιήθηκε έναντι πινακίου φακής, και τις δηλώσεις νυν υπουργών στην τότε Βουλή για επανεξέταση της σύμβασης "μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση"; Ποιος επίσης δε θυμάται τη συνεχιζόμενη άρνηση του κ. Τσίπρα να συναντήσει τον κ. Μελισσανίδη θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε "συμμετοχή στη διαπλοκή"; Για να μην αναφερθούμε στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σηκώσει τη σημαία ενάντια στο γήπεδο της ΑΕΚ, γιατί αυτό καταπατούσε το 1/3 του άλσους της Νέας Φιλαδέλφειας και σήμαινε κρατική συμμετοχή στο κτίσιμό του - λεφτά που το κράτος μπορούσε να τα κάνει κάτι άλλο;

Όλα αυτά όμως είναι παρελθόν και μάλιστα πολύ μακρινό. Τόσο μακρινό που πλέον όχι μόνο δε συζητάει κανείς για "επανεξέταση της σύμβασης πώλησης του ΟΠΑΠ", αλλά το κράτος - υπό τις ευλογίες του αρμόδιου υπουργού και της κυρίας Δούρου - όχι μόνο βοήθησαν στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ αλλά είμαστε σίγουροι θα είναι και πρώτη σειρά στα εγκαίνια του γηπέδου.

Και να ήταν μόνο αυτό όμως...Το κύριο είναι ότι ο ΟΠΑΠ (ο οποίος διανύει μια ανθηρή περίοδο και δίνει φέτος μέρισμα 0,40 ευρώ ανά μετοχή - το οποίο σημαίνει ότι αν το Δημόσιο διατηρούσε το ποσοστό του στην εταιρεία θα έπαιρνε μέρισμα στα 42 εκατομμύρια ευρώ), κατάφερε ν' αποφύγει τη φορολόγηση 5 λεπτών ανά στήλη η οποία έχει ψηφιστεί από πέρσυ αλλά η εφαρμογή της παραπέμφθηκε στις καλένδες, αφού της εταιρείας της φάνηκε μεγάλο το ποσοστό και "δύσκολο να εισπραχθεί". Λεπτομέρεια: το τέλος αυτό είχε προϋπολογιστεί να εισφέρει φέτος στον κρατικό κορβανά 201 εκ. ευρώ, τα οποία τελικά θα καλυφθούν από τις μειώσεις στις επικουρικές και από μια αύξηση ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ στα μεικτά κέρδη του ΟΠΑΠ. Του χρόνου το ποσοστό φορολόγησης στην εταιρεία θα ξαναπάει στο 30% και το 200άρι θα το καλύψουν οι δημόσιοι υπάλληλοι από τα μερίσματα των μετοχικών τους ταμείων.

Δεύτερη λεπτομέρεια: οι επικουρικές συντάξεις και τα μετοχικά ταμεία έχουν έσοδα τις εισφορές των ασφαλισμένων και μόνο. Έχουν χτυπηθεί από υποχρεωτικές καταθέσεις σε λογαριασμούς με μηδενικό επιτόκιο, δομημένα ομόλογα, τζόγο στο χρηματιστήριο, περικοπές στους μισθούς και πρόσφατα από το PSI. Δηλαδή το κράτος - του ΣΥΡΙΖΑ - προτιμάει να προστατέψει μια ιδιωτική εταιρεία (την οποία υποτίθεται ότι σκεφτόταν να επανακρατικοποιήσει) από τα κορόιδα που πλήρωναν 30 και 40 χρόνια εισφορές για να έχουν ένα καλύτερο εισόδημα σαν συνταξιούχοι.

Έτσι ρε...Για τον ΟΠΑΠ του Μελισσανίδη ρε γαμώτο!!!

Καλώς μας έρχεται το 4ο μνημόνιο

Τελικά η ζωή στην Ελλάδα έχει συνέχεια εκπλήξεις. Εκεί που κανείς δεν πίστευε ότι θα έρθει 4ο μνημόνιο μόλις έναν χρόνο μετά το 3ο, έρχονται οι δανειστές και όχι μόνο δεν ακολουθούν τη συμφωνία - που μιλούσε ξεκάθαρα για διευθέτηση του χρέους - αλλά ζητούν επιπρόσθετα μέτρα, ως "δίχτυ ασφαλείας" - για να εκταμιεύσουν την δόση, πραγματοποιώντας το παράδοξο το σύνολο των μέτρων (5,6 δις τώρα + 3,4 δις γι' αργότερα) να υπερβαίνει αυτό της δόσης (6 - 7 δις), ενώ την ίδια ώρα το ύψος του χρέους παραμένει αμετάβλητο (βαίνοντας αυξανόμενο) 6 χρόνια σχεδόν μετά το πρώτο Μνημόνιο. Και μαζί με όλα αυτά δε γίνεται καμία ουσιαστική συζήτηση για μείωση του χρέους πράγμα που καθιστά οτιδήποτε γίνεται τώρα μάταιο, αφού το ΑΕΠ με τα μέτρα που παίρνονται ΔΕΝ πρόκειται ν' ανέβει δραματικά τα επόμενα 10-15 χρόνια. (Το σχετικό ρεπορτάζ βρίσκεται εδώ).

Πρέπει να είναι κάποιος τελείως εκτός τόπου και χρόνου για να μη βλέπει ότι η συνταγή που ακολουθείται είναι λάθος. Πρέπει επίσης να είναι κανείς τελείως στον κόσμο του για να πιστεύει ότι τα μέτρα που θα ψηφιστούν σήμερα υπό τύπου "κάβας" (δηλ. με στόχο να εφαρμοστούν σε 2-3 χρόνια), ΔΕΝ θα εφαρμοστούν τελικά, αφού "τα πράγματα θα πάνε καλά": τα πράγματα ΔΕΝ θα πάνε καλά, γιατί η φτωχοποίηση των Ελλήνων προχωράει με ταχύτερους ρυθμούς απ΄ότι μπορεί να γίνει ανεχτό και γιατί τα ζητούμενα απ' αυτούς είναι αντιστρόφως ανάλογα με τις δυνατότητές τους.

Πρέπει επίσης να είναι κανείς απόλυτα εκτός πραγματικότητας για να πιστεύει ότι στόχος των δανειστών ΔΕΝ είναι να πάρουν οτιδήποτε αξίζει σ' αυτή την χώρα (είτε ιδιωτικό είτε Δημόσιο) και μετά αφού μας έχουν ξεζουμίσει να μας πετάξουν από την "Θούλη" (ή την "Ατλαντίδα" προς το ελληνικότερο) της σύγχρονης Ευρώπης δηλ. την Ευρωζώνη. Και όταν φυσικά το κάνουν αυτό, θα ολοκληρώσουν το "σκούπισμα" αφού θα έχουν στο μεταξύ "σιγουρέψει" τα δάνειά τους (ό,τι δηλαδή θα έχουν ακόμα στα χέρια τους), δημιουργώντας μια χώρα-ειδική οικονομική ζώνη στην οποία θα δουλεύουν ντόπιοι και μετανάστες για ένα κομμάτι ψωμί και στην οποία οι φτωχομπινέδες Ευρωπαίοι θα έρχονται να κάνουν τις διακοπές τους και να ξεδίνουν 1 μήνα τον χρόνο, ξοδεύοντας ελάχιστα.

Η αξιοπρέπεια δυστυχώς δεν είναι δεδομένη. Κερδίζετε. Η χώρα μας την έχει χάσει και έχει καταντήσει πλήρως ανυπόληπτη (τα τελευταία περιστατικά με τους Τούρκους που αλωνίζουν στις Οινούσσες και τους Σκοπιανούς να κάνουν εναέριες παραβιάσεις το αποδεικνύουν). Επιβάλλεται να κάνει τις κινήσεις που πρέπει ώστε να σωθούν ότι ψήγματα αυτοσεβασμού έχουν απομείνει, μπας και σωθούν οι επόμενες γενιές.

Το καινούργιο ασφαλιστικό και τα μέτρα που φέρνονται προς ψήφιση είναι - κατά το πάντα πράο και καλόβολο Ελεγκτικό Συμβούλιο που εδώ κάνει την μεγάλη επανάσταση - αντισυνταγματικά. Είναι το λιγότερο ντροπή για μια κυβέρνηση που αυτοχαρακτηρίζεται ως "αριστερή", να συνεχίζει παρόλα αυτά να τα θέτει προς ψήφιση, γνωρίζοντας ότι θα καταπέσουν στην πρώτη προσφυγή στο ΣτΕ. Βέβαια θα μας πείτε: "Και επειδή θα καταπέσουν, θα εφαρμοστεί η απόφασή του; Εδώ έχουμε ήδη άλλες αποφάσεις που δεν εφαρμόζονται." Και θα έχετε δίκιο. Φτάσαμε στο σημείο όχι μόνο να είμαστε οι καρπαζοεισπράχτορες της Ευρώπης και η μεγαλύτερη αποθήκη ψυχών στα Βαλκάνια, αλλά να έχουμε και ένα Σύνταγμα κουρελόχαρτο το οποίο ούτε η ίδια η, "αριστερή" πάντα, κυβέρνηση δεν υπολογίζει. Και αφού δεν το κάνει αυτή, δεν είναι δυνατόν να υπολογίζουν οι ξένοι.

Βρισκόμαστε λοιπόν σ' ένα τέλμα. Για να βγούμε θέλουμε αποφάσεις που να έχουν ως στόχο την υπεράσπιση της χώρας, μακρυά από εθνικισμούς και υπερβολές. Απλά για την Ελλάδα ρε γαμώτο. Υπάρχει όμως η βούληση να γίνει αυτό; Πραγματικά αμφιβάλουμε. Η ιστορία πάντως θα το κρίνει.

ΥΓ Τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ έχουν αρχίσει μια επικοινωνιακή "επίθεση" προωθώντας την άποψη περί "ανάσας από τη δόση που θα δοθεί με το κλείσιμο της αξιολόγησης" (δηλ. τη θεσμοθέτηση του 4ου μνημονίου) και περί πιθανότητας να "μην ληφθούν τελικά τα μέτρα αν όλα πάνε καλά". Δηλαδή θέλουν να πιστέψουμε ότι το 2018 η οικονομία (των ακόμα μικρότερων συντάξεων και μισθών και της ακόμα μεγαλύτερης έμμεσης και άμεσης φορολογίας) θα πηγαίνει τόσο καλά που θα υπάρχει πλεόνασμα 3,5% ενώ το ΑΕΠ θα αναπτύσσεται με ρυθμούς ποδηλάτου σε κατηφόρα. Ψάχνουν δηλαδή για αφελείς, αλλά δεν πειράζει γιατί έτσι βγάζουν το ψωμί τους. Όπως και να έχει όμως το μυστικό είναι αλλού: αυτό για το οποίο γίνεται συζήτηση πλέον δεν είναι το ΑΝ θα υπάρξει 4ο μνημόνιο (αυτό είναι σίγουρο) αλλά ποιος θα μπορεί να ενεργοποιεί τα "προληπτικά" μέτρα, αφού οι δανειστές ζητούν να έχουν λόγο και σ' αυτό. Δεν αποκλείεται δηλαδή σύντομα να έχουμε και "επίτροπο 4ου μνημονίου" που θα παρακάμπτει την Βουλή και θα ενεργοποιεί μηχανισμούς αυτομάτως. Για τέτοιο ρεζιλίκι μιλάμε πλέον...

Έρχεται το τέλος της ελληνικής γαλακτοβιομηχανίας;

Μπορεί η Ελλάδα να είναι μια χώρα ελλειμματική από πλευράς παραγωγής γάλακτος όμως το "ελληνικό γιαούρτι" και η "φέτα" αποτελούν σήματα κατατεθέντα και είναι από τα λίγα ελληνικά προϊόντα που απολαμβάνουν μεγάλο κύρος στο εξωτερικό. Η αποχώρηση της ΦΑΓΕ από την ελληνική αγορά, σηματοδοτεί εξελίξεις, που αφορούν την ελληνική οικονομία συνολικά. 
Το παρακάτω άρθρο των Βασίλης Γεώργα και Στέργιου Ζιαμπάκα που πρωτοδημοσιεύτηκε στην "Εφημερίδα των Συντακτών", αξίζει της προσοχής μας...

«Κλάδος με ημερομηνία λήξης»!
Ενας... τίτλος που μπορεί κάλλιστα να αποδοθεί στην ελληνική αγελαδοτροφία και στην εγχώρια παραγωγή γάλακτος. Η άρση του προστατευτικού πλαισίου και η επαπειλούμενη παγίωση των αθρόων εισαγωγών γάλακτος από ευρωπαϊκές χώρες με υπερπαραγωγή προς την κατ’ εξοχήν ελλειμματική -ως προς τις ανάγκες της- Ελλάδα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ενισχυμένη πίεση από πλευράς βιομηχανιών στους εγχώριους παραγωγούς, στην τάξη των οποίων από καιρό διαμορφώνονται τάσεις φυγής από το επάγγελμα και φέτος σχηματίζονται «ουρές» στα σφαγεία. Ποια είναι η σημερινή κατάσταση; Τι σκηνικό διαμορφώνουν οι προωθούμενες αλλαγές στο γιαούρτι, η δεύτερη μεγάλη αλλαγή που αποδυναμώνει τον κλάδο μετά την επιμήκυνση της διάρκειας ζωής του φρέσκου γάλακτος; Ποιος ο ρόλος των βιομηχανιών; Πριν από αυτά τα ερωτήματα, θα απαντήσουμε στο εξής: Πότε ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τον κλάδο; Η «αρχή του κακού» εντοπίζεται στην απελευθέρωση των ποσοστώσεων. Από την 1η Απρίλη του 2015 καταργήθηκε το (διάρκειας 31 ετών) καθεστώς που προέβλεπε ότι μόνον ορισμένες ποσότητες παραγόμενου γάλακτος θα υποστηρίζονταν από την Κοινή Οργάνωση Αγοράς. Παραγωγή πέρα από την προβλεπόμενη ποσότητα δεν στηριζόταν από επιδοτήσεις και δεν ήταν ανταγωνιστική. Μέσα στο 2015 η παραγωγή γάλακτος στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης αυξήθηκε κατά 3,5 εκατ. τόνους. Οι ευρωπαϊκές επενδύσεις είχαν ξεκινήσει χρόνια νωρίτερα. Αξιοσημείωτη η περίπτωση της Ιρλανδίας: Σχεδιάζει να αυξήσει την παραγωγή γάλακτος κατά 50% μέχρι το 2020. Ομως τα σχέδια δεν βγήκαν. Με το «μπλόκο» στις εξαγωγές ελέω ρωσικού εμπάργκο, μεγάλες ποσότητες έμειναν αδιάθετες. Η Ελλάδα δεν είχε προετοιμαστεί εν όψει της άρσης των ποσοστώσεων και με την επιμήκυνση του χρόνου ζωής του φρέσκου γάλακτος στις 7 ημέρες διευκόλυνε τις εισαγωγές...

Το σήμερα

Οι αγελαδοτροφικές εκμεταλλεύσεις στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν προβλήματα βιωσιμότητας λειτουργώντας σε ένα περιβάλλον κρίσης με αυξημένο κόστος παραγωγής, έλλειψη ρευστότητας και υψηλό κόστος ή αδυναμία δανεισμού. Στην αγορά διαπιστώνονται αθρόες εισροές φτηνότερης πρώτης ύλης από χώρες με υπερπαραγωγή. Ο κλάδος συρρικνώνεται συνεχώς, ιδίως στις μειονεκτικές και ορεινές περιοχές όπου οι συνθήκες παραγωγής και εμπορίας είναι δυσκολότερες. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος & Κρέατος (ΕΛΟΓΑΚ), η μέση τιμή πώλησης παραγωγού στις γαλακτοβιομηχανίες έπεσε τον Γενάρη του 2016 στα 41,56 λεπτά/λίτρο. Τον Γενάρη του 2014, σύμφωνα πάντα με τον Οργανισμό, η αντίστοιχη αναλογία ήταν 45,18 λεπτά/λίτρο (μείωση 3,62 λεπτά/λίτρο σε δύο μόλις χρόνια). Στα Βαλκάνια, σύμφωνα με στοιχεία που παρατέθηκαν σε πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή, η τιμή παραγωγού ανέρχεται στα 32-33 λεπτά/λίτρο. Σε ευρωπαϊκές χώρες με υπερπαραγωγή, υπολογίζεται κάτω των 30 λεπτών/λίτρο (κάποιοι υποστηρίζουν ότι εισάγεται γάλα από το εξωτερικό ακόμη και στα 25 λεπτά/λίτρο). Το μέσο κόστος παραγωγής γάλακτος στην Ελλάδα κυμαίνεται στα 38 λεπτά/λίτρο· μία από τις υψηλότερες αναλογίες κόστους στην Ευρώπη, καθώς ο Ελληνας παραγωγός έχει μικρό μέσο κλήρο, δεν διαθέτει εκτάσεις βοσκής αντίστοιχες των ευρωπαϊκών, άρα δαπανά μεγάλα ποσά σε ζωοτροφές, στις οποίες ο ΦΠΑ αυξήθηκε από 13% σε 23% και, μεταξύ άλλων, έχει να αντιμετωπίσει την κατά 110% αύξηση στο κόστος ενέργειας. Στη χώρα μας δεν υπάρχει καθετοποιημένο μοντέλο παραγωγής. Η συρρίκνωση του αριθμού των παραγωγών είναι δραματική: το 1995 ήταν συνολικά 24.309, το 2005 ήταν 7.213 και το 2015 μόλις 3.246. Οπως εξηγούν οι εναπομείναντες, η τραγική κατάσταση που επικρατεί στην αγορά, λόγω της κρίσης, επιτείνεται. Ελληνικές γαλακτοβιομηχανίες ζητούν επιτακτικά δραματική μείωση της τιμής για το 30% της παραγωγής γάλακτος που παραδίδουν οι παραγωγοί (27-28 λεπτά/λίτρο), με το αιτιολογικό ότι το συγκεκριμένο γάλα θα πάει για τυροκόμηση. Συνάδελφοί τους αναφέρουν μάλιστα ότι στις εκκαθαρίσεις του Μαρτίου η τιμή έπεσε ακόμα και στα 35 λεπτά/λίτρο. Η χώρα μας υπολογίζεται ότι παράγει μόλις το 0,45% της συνολικής παραγωγής γάλακτος στην Ε.Ε. Το 2015 παρήχθησαν περίπου 600.000 τόνοι αγελαδινού γάλακτος (συγκεκριμένα 602.519 τόνοι, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΛΟΓΑΚ), εκ των οποίων οι 400.000 πάνε στην αγορά ως φρέσκο νωπό γάλα, οι 150.000 τόνοι πάνε για γιαούρτι και οι 50.000 για τυροκόμηση. Το ίδιο έτος, οι ανάγκες της χώρας (κατανάλωση) σε γαλακτοκομικά προϊόντα είναι 1.350.000 τόνοι γάλακτος. Δηλαδή η εγχώρια παραγωγή μπορεί (δυνητικά και μόνο) να καλύψει έως το 45% της εθνικής κατανάλωσης! Είναι σαφές ότι η ελληνική αγελαδοτροφία δεν πάσχει από παραγωγή πλεονασματικών ποσοτήτων, αλλά απειλείται από τις εισαγωγές, οι οποίες έρχονται να ευνοηθούν και από αλλαγές στην παρασκευή γιαουρτιού.

Το αύριο

Με την προτεινόμενη κοινή απόφαση (ΚΥΑ) του υπουργού Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτου και του αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων Μ. Μπόλαρη, προβλέπεται η απάλειψη του όρου «νωπό γάλα» για την παραγωγή γιαουρτιού από τον Κώδικα Τροφίμων και Ποτών. Ετσι, λοιπόν, γιαούρτι θα μπορεί να παράγεται και από γάλα υψηλής θερμικής επεξεργασίας, συμπυκνωμένο γάλα ή γάλα με προσθήκη πρωτεϊνών (για τεχνικούς και μόνο λόγους, που συνδέονται με την εποχικότητα). Πρόκειται για είδη γάλακτος που χρησιμοποιούνται ήδη τα τελευταία 25 χρόνια στην ελληνική αγορά, με τη διαφορά ότι προβλέπεται να κυκλοφορούν ως επιδόρπια γιαούρτης. Είναι, όμως, κοινό μυστικό στην αγορά ότι οι «σκόνες» και τα συμπυκνώματα δίνουν και παίρνουν εδώ και χρόνια στα γαλακτοκομικά και ειδικά στα βιομηχανοποιημένα αλλά και τα «στραγγιστά» γιαούρτια. Δεν είναι λίγοι αυτοί που, προκειμένου να αποδείξουν αυτή την πρακτική, παραπέμπουν στις αναλογίες παραγωγής και κατανάλωσης γαλακτοκομικών προϊόντων και διαμαρτύρονται ότι ποτέ δεν έγιναν ουσιαστικοί έλεγχοι από την πολιτεία. Η απάλειψη της πρόβλεψης ότι η πήξη του γιαουρτιού προκύπτει από την πήξη «αποκλειστικά και μόνο νωπού γάλακτος», το οποίο έχει συγκεκριμένη διάρκεια ζωής, είναι αρκετή να κατευθύνει μαζικές ποσότητες εισαγόμενου γάλακτος των υπόλοιπων ειδών στην παραγωγή γιαουρτιού και, βεβαίως, αφήνει περιθώριο στον καθένα να προωθεί γιαούρτι στην αγορά που δεν παράγεται από ελληνικό αγελαδινό γάλα. Η νομιμοποίηση μιας χρόνιας πρακτικής σε κάθε περίπτωση θα πλήξει περισσότερο τα συμφέροντα τόσο των κτηνοτρόφων, οι οποίοι θα βρεθούν υπό την πίεση για ακόμη χαμηλότερες τιμές, όσο και εκείνων των βιομηχανιών των οποίων θα θιγεί το συγκριτικό εμπορικό πλεονέκτημα ότι χρησιμοποιούν ως επί το πλείστον ακριβότερο ελληνικό γάλα για να προωθούν το λεγόμενο «ελληνικό γιαούρτι» ή το «ελληνικού τύπου γιαούρτι» στην εγχώρια και τις διεθνείς αγορές. Το περασμένο έτος οι εξαγωγές του ελληνικού γιαουρτιού απέφεραν συνάλλαγμα περίπου 130-140 εκατ. ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε 45.000 τόνους. Το προϊόν ανέβηκε σε ένα έτος επτά θέσεις στη λίστα των εξαγώγιμων προϊόντων (από την 29η το 2014, στην 22η το 2015). Δεν έγινε ποτέ καμία προσπάθεια ούτε από το κράτος ούτε από τη βιομηχανία ούτε από τους κτηνοτρόφους να θεσμοθετηθεί ως Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) όπως η φέτα. Το «Greek Yogurt» αποτελεί ένα ακόμη εμπορικό τέχνασμα του ελληνικού επιχειρηματικού δαιμονίου (όπως συνέβαινε με το λεγόμενο «φρέσκο» γάλα), το οποίο λόγω της επιτυχίας του στις διεθνείς αγορές έχει μπει στο μάτι των μεγάλων πολυεθνικών και των διεθνών ανταγωνιστών της ελληνικής γαλακτοβιομηχανίας. Οπως επιβεβαιώνουν γνώστες των πραγμάτων στην ευρωπαϊκή αγορά, οι βιομηχανίες του εξωτερικού αναζητούν αυτή τη στιγμή νέες αγορές για να διαθέσουν το προϊόν τους, με το κέρδος τους να υπερκαλύπτει το κόστος μεταφοράς.

Οι βιομηχανίες

Παράδοξος και διττός ο ρόλος των μεγάλων βιομηχανιών γάλακτος στην Ελλάδα: είναι ταυτόχρονα θύτες και θύματα της κρίσης που εξαπλώνεται ταχύτατα πλέον στην εγχώρια αγορά γάλακτος μετά την κατάργηση των ποσοστώσεων, την απελευθέρωση της αγοράς από προστατευτικές διατάξεις και την κάθετη μείωση της ζήτησης. Ο ρόλος του θύτη αποτυπώνεται στη στρατηγική της διαρκώς εντεινόμενης στροφής τους σε εισαγωγές γάλακτος από το εξωτερικό και ταυτόχρονα στη συνεχή πίεση που ασκούν στους εγχώριους παραγωγούς για χαμηλότερες τιμές ειδικά μετά την άρση των ποσοστώσεων. Ο ρόλος τους ως «θυμάτων» προκύπτει από το γεγονός πως οι ισχυρότερες από αυτές είναι εδώ και χρόνια καταχρεωμένες στις τράπεζες και ζημιογόνες σχεδόν σε όλες τις υποκατηγορίες γάλακτος και γαλακτοκομικών που παράγουν, με αποτέλεσμα στη μεταξύ τους μάχη για μικρότερες ζημιές και μεγαλύτερα μερίδια να συμβάλλουν χρόνο με τον χρόνο στην απαξίωση και τη συρρίκνωση της εγχώριας κτηνοτροφίας. Αντίθετα, οι μικρότερες, τοπικές γαλακτοβιομηχανίες, οικογενειακές, συνεταιριστικές ή μη, τα πάνε αρκετά καλύτερα. Δεν μπορούν, όμως, να κάνουν τη διαφορά στη συνολική αγορά, η οποία σταδιακά βασίζεται όλο και περισσότερο σε εισαγόμενες ποσότητες από τα Βαλκάνια, σε ελληνοποιήσεις, σε αφυδατωμένα γάλατα-σκόνες και σε εμπορικά «τρικ» που προκαλούν σύγχυση στον καταναλωτή. Παρότι το γάλα στην Ελλάδα έχει την υψηλότερη λιανική τιμή πανευρωπαϊκά (στα σουπερμάρκετ πωλείται έως 1,40 ευρώ/λίτρο), έχει πάψει από καιρό να θεωρείται «λευκός χρυσός» για παραγωγούς και βιομηχάνους. Το 2014 οι 87 μεγαλύτερες γαλακτοκομικές επιχειρήσεις της χώρας είχαν πωλήσεις 1,74 δισ. ευρώ, αλλά καθαρά κέρδη μόλις 2,5 εκατ. ευρώ, λόγω της ζημιογόνου δραστηριότητας μεγάλων εταιρειών, όπως η Δέλτα, η ΜΕΒΓΑΛ, η ΕΒΓΑ (παγωτά), η Βίγλα κ.ά. Η απόφαση της γαλακτοβιομηχανίας ΦΑΓΕ να πουλήσει το εργοστάσιο παραγωγής παστεριωμένου γάλακτος μακράς διάρκειας στο Αμύνταιο και να επικεντρωθεί πλέον κυρίως στο γιαούρτι και τις διεθνείς της δραστηριότητες που την έχουν καταστήσει έναν από τους leaders στην αγορά των ΗΠΑ αποδεικνύει ότι το γάλα δεν δελεάζει πλέον όσες βιομηχανίες μπορούν να πετύχουν καλύτερες επιδόσεις σε άλλες κατηγορίες. Η συγκεκριμένη εταιρεία έχει πλέον έδρα το Λουξεμβούργο και πραγματοποιεί πωλήσεις 648,2 εκατ. δολαρίων, εκ των οποίων πάνω από το 82% προέρχεται από το εξωτερικό. Η αποχώρησή της θα αφήσει «ορφανό» ένα μερίδιο περίπου 7% σε μια αγορά (γάλα μακράς διάρκειας) όπου κυρίαρχος παίκτης είναι η Friesland Campina. Στη σκιά της απόφασης της ΦΑΓΕ, αλλά και αμέσως μετά τη «διαρροή» των σχεδιασμών περαιτέρω «απελευθέρωσης» της αγοράς σε ό,τι αφορά τα συστατικά του γιαουρτιού, κυκλοφόρησαν την περασμένη εβδομάδα φήμες ότι η μεγαλύτερη εταιρεία στο παστεριωμένο γάλα, η Δέλτα, του ομίλου Vivartia (MIG), προτίθεται να κλείσει τα περισσότερα από τα πέντε εργοστάσιά της στην Ελλάδα.

Ο λόγος είναι πως η Δέλτα ως leader στο «φρέσκο» παστεριωμένο γάλα, με 33% και από τους βασικούς αγοραστές ποσοτήτων στην εγχώρια αγελαδοτροφία (απορροφά το 25% της εγχώριας παραγωγής), πιέζεται όλο και περισσότερο από τις φτηνότερες εισαγωγές που πραγματοποιούν ανταγωνιστές της από τα Βαλκάνια. Ο συγκεκριμένος όμιλος είχε πρωταγωνιστήσει και στις αντιδράσεις της εγχώριας γαλακτοβιομηχανίας όταν το 2014 άλλαξε με συνταγή ΟΟΣΑ το θεσμικό πλαίσιο και αυξήθηκε η διάρκεια ζωής του φρέσκου γάλακτος αρχικά κατά 2 επιπλέον ημέρες και στη συνέχεια απελευθερώθηκε πλήρως με ευθύνη της βιομηχανίας. «Οταν εξαντλούνται πλέον οι δυνατότητες «προστατευτισμού» από το κράτος, οι επιλογές είναι αρχικά η πίεση για περαιτέρω μείωση στις τιμές παραγωγού και στη συνέχεια η αλλαγή στρατηγικής με αύξηση των εισαγωγών ή μεταφορά μέρους της παραγωγικής δραστηριότητας στα Βαλκάνια, όπως έχουν ήδη κάνει μεγάλες εταιρείες του κλάδου και πράττουμε και εμείς», λέει στην «Εφ.Συν.» στέλεχος μεγάλης γαλακτοβιομηχανίας. Ενας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς αλλά και εισαγωγείς γάλακτος στην Ελλάδα, με συνολικό μερίδιο 20% στην αγορά, είναι ο όμιλος Τυράς Α.Ε., στον έλεγχο του οποίου βρίσκονται η Ολυμπος στη Λάρισα, η Ροδόπη στην Ξάνθη, η φερώνυμη Τυράς στα Τρίκαλα, αλλά και δύο μεγάλες παραγωγικές μονάδες στη Ρουμανία (FLB) και τη Βουλγαρία (TYRBUL). Ο όμιλος πραγματοποιεί τζίρο περίπου 300 εκατ. ευρώ και κέρδη 8 εκατ. ευρώ, βασίζοντας σημαντικό μέρος της πρώτης ύλης και των προϊόντων του στις δραστηριότητες των Βαλκανίων, ενώ κατά καιρούς έχει κατηγορηθεί από τους ανταγωνιστές του ως βασικός υποστηρικτής των πολιτικών απελευθέρωσης της αγοράς από περιορισμούς και διευκόλυνσης των εισαγωγών. Εισαγωγές γάλακτος κάνουν λιγότερο ή περισσότερο όλες οι βιομηχανίες στην αγορά. Το θέμα δεν είναι, όμως, οι εισαγωγές, αλλά ο αθέμιτος ανταγωνισμός από τις «ελληνοποιήσεις» γάλακτος από τη στιγμή που οι εταιρείες ποντάρουν στο μάρκετινγκ της «εθνικής ταυτότητας» των προϊόντων τους, είτε όταν πουλάνε παστεριωμένο γάλα είτε όταν φτιάχνουν γιαούρτια, κρέμες γάλακτος, βούτυρα και τυριά. Leader της αγοράς στα γιαούρτια είναι σήμερα η ΦΑΓΕ, ακολουθούμενη σε μερίδια από τη ΔΕΛΤΑ, την Ολυμπος, την Danone, την Κρι Κρι, τη ΜΕΒΓΑΛ και την Friesland Campina.

Η εκτίμηση της Ενωσης Ελλήνων Χημικών

«Από τη μελέτη του σχεδίου του νομοθετήματος προκύπτει ότι δεν θα επιτρέπεται η χρήση σκόνης γάλακτος στην παραγωγή του γιαουρτιού», αναφέρεται στην παρέμβαση που έγινε προ ημερών από την Ενωση Ελλήνων Χημικών. Οπως εξήγησαν μέλη της στην «Εφ.Συν.», η ανακοίνωση εκδόθηκε αυστηρά και μόνο για το εάν θα επιτρέπεται το γάλα σε σκόνη. Η Ενωση εκτιμά ότι η επερχόμενη τροποποίηση της νομοθεσίας δεν εγείρει σε καμία περίπτωση θέματα ασφαλείας ή υποβάθμισης των αγαθών και επομένως δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας για τους καταναλωτές. Από εκεί και πέρα, θα εξεταστούν περαιτέρω παράμετροι, όπως για παράδειγμα εάν η χρήση του θερμικά επεξεργασμένου γάλακτος ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα στην ελληνική παραγωγή και στο «ελληνικό γιαούρτι». Αναμένεται νέα τοποθέτηση.

Μέτρα δεκάδων δις προ των πυλών - θα ωφεληθεί όμως η χώρα;

Τελικά δεν έχει νόημα να προσπαθεί κανείς να κατηγορήσει την κυβέρνηση. Το κάνει μόνη της. Οι πράξεις της - αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά - θα μπορούσε ν' αποτελέσει πηγή απαράμιλλης έμπνευσης για επιθεωρησιακά σκετς σε βαθμό που νομίζουμε ότι ο Μάρκος Σεφερλής θα ανάβει κάθε βράδυ κεράκι να έχει καλά ο Θεός τον Τσακαλώτο, τον Κατρούγκαλο και τον Σταθάκη.

Για τον κ. Τσίπρα γράψαμε πρόσφατα: η αμετροέποιά του (που φάνηκε ξεκάθαρα στην υπόθεση του ΟΛΠ) δε μαζεύεται με τίποτα. Για τους υπόλοιπους όμως τι να πρωτογράψουμε; Για το ότι συμφώνησαν σε αύξηση του ΦΠΑ στο 24% (το οποίο φυσικά θα φέρει αυξήσεις σε πληθώρα προϊοντων); Για το ότι από το "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη"κατέληξαν και ετοιμάζονται να πουλήσουν και ενήμερα δάνεια σε ξένα funds, αυτά που η "Αυγή" (και όλο το τωρινό σύστημα υποστήριξης της κυβέρνησης) χαρακτήριζε ως κοράκια; Το ότι προτιμάει να μην επιβάλλει τέλος 5 λεπτών στον ΟΠΑΠ αλλά ετοιμάζεται ν' ανεβάσει φόρους σε καύσιμα (εως 5 λεπτά το λίτρο), καπνικά προϊόντα (φτάνοντας το φόρο στο 90%), κινητή τηλεφωνία και φυσικό αέριο, ενώ ετοιμάζεται για νέους φόρους σε συνδρομητική τηλεόραση, αυτοκίνητα με ξένες πινακίδες και ξενοδοχεία (χαρακτηριστική είναι η λίστα των 9 σημείων εδώ); Το ότι βάζουν χέρι (ΞΑΝΑ) σε εφάπαξ, επικουρικές και μερίσματα συνταξιούχων - σε οτιδήποτε δηλαδή το κράτος δε συνεισφέρει, κάνοντας δηλαδή ότι κατηγορούσε ως αντιπολίτευση τους Παπανδρέου, Παπαδήμο και Σαμαρά; To ότι μειώνει το αφορολόγητο και αυξάνει εισφορές και άμεσους φόρους, την ίδια στιγμή που προσπαθεί να τινάξει την μπάνκα στον αέρα υποσχόμενη "όχι άλλες μειώσεις" με "προσωπικές διαφορές" για 2 χρόνια στις κύριες συντάξεις, οραματιζόμενη αύξηση του ΑΕΠ και της απασχόλησης το 2018, κάτι το οποίο δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συμβεί, αφού συνεχίζονται οι υπάρχουσες πολιτικές; Το ότι συνεχίζει το ξεπούλημα με τους αντιδρώντες βουλευτές και υπουργούς (Δρίτσα, Σκουρλέτη, Σπίρτζη) να κάνουν συνεχώς κωλοτούμπες και ν' αυτομαστιγώνονται ψηφίζοντας την μία μέρα πράγματα που την προηγουμένη θεωρούσαν ως "απαράδεκτα"; 

Και όλα αυτά για να κλείσει την αξιολόγηση, να πάρει τη δόση και ν' ανοίξει τη συζήτηση για το χρέος - κάτι που με βάση τα όσα ακούμε και διαβάζουμε ΔΕΝ πρόκειται να συμβεί αφού οι δανειστές ΔΕ συνενούν; 

Δυστυχώς τους τελευταίους μήνες επαναλαμβανόμαστε. Σημειώνουμε συνεχώς ότι η κυβέρνηση ακολουθεί το δρόμο που οδηγεί προς τον γκρεμό. Και να ήταν μόνη της δε θα μας πείραζε. Το πρόβλημα είναι ότι παρασύρει και όλη την χώρα μαζί. Αλίμονο δηλαδή σε όλους μας...

Και το κυριότερο: ακολουθεί μια παρελκυστική τακτική ψευδολογώντας ασύστολα για μια σειρά θέματα, προσπαθώντας να πείσει την κοινή γνώμη ότι με το καινούργιο ασφαλιστικό (που φέρνει μειωμένα μερίσματα, εφάπαξ, κύριες και επικουρικές συντάξεις και κατηργημένο το ΕΚΑΣ) η πλειοψηφία των συνταξιούχων θα εισπράττει περισσότερα. Στο όνειρό τους ίσως - στην πραγματικότητα, σίγουρα όχι: για το πόσο ψευδές είναι αυτό έχουν γραφεί σειρές από άρθρα και το πιο ενδιαφέρον βρίσκεται εδώ. 

Κάποια πράγματα καλύτερα να γίνονται κρυφά (το παράδειγμα του ΟΛΠ)

Το θέαμα του Πρωθυπουργού στην υπογραφή της πώλησης του ΟΛΠ στους Κινέζους επενδυτές της Costco, θα προκαλούσε αποπληξία στον ίδιο τον κ. Τσίπρα πριν από ενάμιση χρόνο. Αυτό το διάστημα που μεσολάβησε από την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση - πατώντας στις πλάτες όλων μας - ήταν αρκετό ν' αλλάξει πολλά για την κοσμοθεωρία αρκετών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και την πρόσμειξη σ' αυτόν όλων εκείνων των κακών στοιχείων, που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσε ως "παλαιοκομματικά" μέχρι πριν λίγο καιρό.
Δεν ξέρουμε πραγματικά ποιος συμβούλεψε τον "Αλέξη μας" να παραστεί στην υπογραφή, έχοντας στο πλάι του - ως πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ - κάποιον που μέχρι τον Γενάρη του 2015 έβριζε το κόμμα που στη συνέχεια του έδωσε "ψωμί" τραβώντας τον απ' τα αζήτητα. Όποιος και να ήταν, του έδωσε κακή συμβουλή, μιας και η παρουσία του αποτελεί μνημείο ξεφτιλίσματος και κωλοτούμπας: Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει μεγάλες κωλοτούμπες τους τελευταίους 15 μήνες, αυτή μπορεί να θεωρηθεί αντίστοιχη με την εμφάνιση του αλήστου μνήμης Ιωάννη Μελισσανίδη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Κίνας - άγγιξε δηλαδή την τελειότητα:

Γιατί όταν κάποιος κατηγορεί μια κυβέρνηση για την πώληση λιμανιών και αεροδρομίων, θεωρώντας της ως μια "επαίσχυντη" πράξη, δεν μπορεί αργότερα να την υπογράφει ο ίδιος, βγάζοντας μάλιστα αναμνηστικές φωτογραφίες μ' ένα χαμόγελο ως τα αυτιά, κάνοντας δηλώσεις για "νέα ξεκινήματα": κάποιον προσβάλλεις και κάποιον κοροϊδεύεις. Και αν αυτός ο κάποιος είσαι εσύ ο ίδιος, κάτι πάει και έρχεται. Αν όμως ο "κάποιος" είναι ένας ολόκληρος λαός, τότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα...

Έτσι λοιπόν σ' αυτήν τη συγκεκριμένη περίπτωση θα ήταν καλύτερα να μην πάει κανείς τους. Ας άφηναν τον κ. Πιτσιόρλα να κάνει αυτό για το οποίο τον διόρισαν στη θέση που είναι και να υπογράψει τη συμφωνία, μακρυά από κάμερες και αστεία δελτία τύπου, τα οποία προσπαθούν να δικαιολογήσουν το γιατί μετά τ' αεροδρόμια η κυβέρνηση ξεπούλησε και το δεύτερο πυλώνα του τουρισμού στην χώρα μας (την ακτοπλοϊα), μέσω της πώλησης του διαχειριστικού φορέα του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας.
Ας άφηναν μια αχνή εντύπωση σε κάποιους που δεν παρακολουθούν ειδήσεις ότι από κάπου θα πεταχτεί ο Θοδωρής Δρίτσας σαν μπουρλοτιέρης και θ' ανατινάξει το κτίριο (και τη συμφωνία στον αέρα), ότι θα εμφανιστεί ο Σπίρτζης και θα πει "Μολών Λαβέ" και ότι ο Σταθάκης θ' αρπάξει το χαρτί της συμφωνίας και θα το καταπιεί αμάσητο.
Έτσι ηρωϊκά δηλαδή, όπως μας τα έλεγαν πριν από 1 1/2 χρόνο, και εμείς τα πιστεύαμε...

Wikileaks, Τόμσεν και "Δρακουλέσκου" - μια ιστορία που δημιουργεί πολλές απορίες

Και να λοιπόν που το WikiLeaks για 3η φορά (διαβάστε εδώ τις αποκαλύψεις για τους "ελεγχόμενους" δημοσιογράφους και εδώ για τους Πλεύρη και Μιχαλολιάκο) δημιουργεί αίσθηση αφού σε πρόσφατη "διαρροή" του ασχολήθηκε με έναν αποκαλυπτικό διάλογο μεταξύ των μεγαλοστελεχών του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν και Ντέλιας Βελκουλέσκου (γνωστής και ως Δρακουλέσκου), στην οποία φαίνεται οι δύο τους ν' αναζητούν τρόπους ώστε να σπρώξουν την χώρα μας στα άκρα ώστε να δεχτούν παράλογες απαιτήσεις - πέραν των συμφωνηθέντων.

Τα όσα έχουμε διαβάσει βέβαια τις τελευταίες μέρες ξεπερνούν κάθε φαντασία. Οι αντιπολιτευόμενοι - εμφανώς συγκλονισμένοι - προσπαθούν ν' αμφισβητήσουν την εγκυρότητα της πηγής αναρωτούμενοι το "ποιος τους ηχογράφησε" (λες και έχει σημασία - εφόσον ο διάλογος είναι αληθινός). Οι συμπολιτευόμενοι - νιώθωντας δικαιωμένοι - τονίζουν το επαίσχυντο ρόλο του ΔΝΤ, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τ' αδικαιολόγητα όσο αφορά την υποχωρητικότητα της κυβέρνησης στις όποιες απαιτήσεις των δανειστών: και οι μεν όμως και οι δε παραβλέπουν βασικά σημεία της όλης υπόθεσης:
α) Οι αποκαλύψεις στην πραγματικότητα δεν εκπλήσσουν κανένα Έλληνα ή ξένο παρατηρητή ο οποίος παρακολουθεί το δράμα "ελληνικό Μνημόνιο" από την έναρξή του το 2010. Από την αρχή των συνομιλιών με την (τότε) τρόικα, το ΔΝΤ πάντα επιζητούσε μια πιο σκληρή προσέγγιση της συμφωνίας προκειμένου να εκταμιεύσει δόσεις και πάντα την τελευταία στιγμή ζητούσε υποχωρήσεις που ήταν πέραν των συμφωνηθέντων.
β) Το ότι το ΔΝΤ είχε σχέδιο καταστροφής της Ελλάδας, δεν αναιρεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν είχε σχέδιο διαπραγμάτευσης, ειδικά από τον Ιούλιο του 2015 και μετά, συνεχίζοντας την τακτική "yes men" των προηγούμ

ενων κυβερνήσεων. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε (από έγκυρες πηγές που προέρχονται μέσα από την Κομισιόν) ότι στις διαπραγματεύσεις οι θέσεις των δανειστών γίνονται αποδεκτές με ελάχιστες αποκλίσεις και ότι ο μόνος λόγος που δεν έχει κλείσει η αξιολόγηση είναι το ότι το ΔΝΤ συνεχώς παρουσιάζει νέες απαιτήσεις (σε περιπτώσεις και ζητήματα μάλιστα που συμφωνία είχε επιτευχθεί) για τις οποίες οι αντιδράσεις είναι κυρίως από τους υπόλοιπους δανειστές και όχι από την ίδια την κυβέρνηση και
γ) οι αποκαλύψεις δεν πρόκειται να έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο ούτε στον τρόπο δράσης του ΔΝΤ, αλλά και ούτε των υπολοίπων δανειστών. Ούτε η κυβέρνηση δηλαδή πρόκειται να ζητήσει λιγότερο επαχθή μέτρα (τα οποία ούτε πρόκειται να βγουν αλλά και τα οποία θα οδηγήσουν - ακόμα και με την επιβολή ισχυρών ελέγχων στο εισόδημα - σε μεγαλύτερη φοροδιαφυγή) αφού έχει ήδη συμφωνήσει, αλλά ούτε και οι υπόλοιποι δανειστές θα μας "λυπηθούν" ώστε να υποχωρήσουν και να δεχτούν μικρότερες αλλαγές στο ασφαλιστικό ή στο φορολογικό. Το μόνο πράγμα που πιθανόν να γίνει είναι μια αναθάρρυνση στους κυβερνητικούς υποστηρικτές υπό το καθεστώς "αυτολύπησης" (δηλ. να πουν κάποιοι "κοίτα τα καημένα τα παιδιά, προσπάθησαν αλλά τους την έφεραν οι κακοί ξένοι που θέλουν να μας καταστρέψουν).

Παράλληλα με όλα αυτά υπάρχουν και ορισμένες εύλογες απορίες που δημιουργούνται σε όσους διαβάζουν με την απαιτούμενη σοβαρότητα την ειδησεογραφία: α) αν το ΔΝΤ είναι ο "κακός μπάτσος" της υπόθεσης, τότε υπάρχει καλός και αν ναι ποιος είναι; Προφανώς είναι κρυμμένος καλά γιατί εμείς δε φαίνεται να έχουμε υποστήριξη από πουθενά.
β) Οι υπόλοιποι δανειστές δεν έχουν καταλάβει το στόχο του ΔΝΤ να οδηγήσει την ελληνική πλευρά στ' άκρα; Και αν ναι γιατί δεν επεμβαίνουν ώστε να διατηρηθούν οι ισορροπίες και η ελληνική ομάδα να διατηρήσει κάποια ψήγματα αξιοπρέπειας την οποία έχει απωλέσει πλήρως από τον Ιούλιο του 2015 και ύστερα;
γ) Η αποστολή επιστολών από πλευράς της κυβέρνησης και η άρνηση σχολιασμού "διαρροών" από πλευράς ΔΝΤ θα έχει κάποια επίδραση στο ρόλο του ΔΝΤ στην διαπραγμάτευση ως κινητήριας δύναμης επιβολής νέων μέτρων;

Δύσκολα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις...