Πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ: ευφάνταστα σενάρια ή πραγματικότητα;

Τα όσα "παραπολιτικά" διαβάζουμε σε εφημερίδες τον τελευταίο καιρό με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές, θα πρέπει να κάνουν "έξω φρενών" ακόμα και τους πλέον πιστούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Τι για μετεκλογικές συνεργασίες διαβάζουμε με τα "φιλοευρωπαϊκά" κόμματα (στα οποία εσχάτως προστέθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ από τα συστεμικά ΜΜΕ), τι για "κάθοδο" στις εκλογές των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών κ.ο.κ.

Αυτό όμως που ξεχωρίζει πραγματικά είναι το ρεπορτάζ των "Παραπολιτικών" που στοιχηματίζει για ύπαρξη λίστας 10 πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ, που "φλερτάρουν" με τη συμμετοχή στις λίστες του ΣΥΡΙΖΑ. Άδειασαν βλέπετε κάποιες θέσεις με τις αποχωρήσεις της "Λαϊκής Ενότητας" και ορισμένων άλλων (που δε θα πολιτευτούν) κι έτσι υπάρχει "χώρος"...Τα ονόματα δε προκαλούν ρίγος: Αλέκος Παπαδόπουλος (που προσφάτως δημιούργησε καινούργιο κόμμα ώστε να "χτίσει" τουλάχιστον θέσεις για μετεκλογικά βολέματα), Δημήτρης Ρέππας, Μιλένα Αποστολάκη, Νίκος Χριστοδουλάκης κ.ά. Όλοι τους ένας - ένας, διαλεχτοί από το καλάθι των αχρήστων της πολιτικής μας ιστορίας...

Οι άνθρωποι δηλαδή που ξεπετάχθηκαν από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ (το οποίο συνδύασε τα κακά του παρελθόντος - βλ. φαγοπότι - με την οικονομική απάτη του ευρώ) παρουσιάζονται ως η "ανανέωση" του ΣΥΡΙΖΑ και που θ' αντικαταστήσουν αυτούς που έφυγαν γιατί αισθάνθηκαν προδομένοι από την ψήφιση του 3ου Μνημονίου.  Απίστευτες καταστάσεις - που ακόμα και αν αποτελούν υπερβολικές φήμες για ορισμένους - που δεν τιμούν την κυβέρνηση που αν μη τι άλλο ευαγγελίζεται την "διαφορετικότητα" και την "τιμωρία" του αμαρτωλού παρελθόντος. Ακόμα και η επανεμφάνιση του Νίκου Χριστοδουλάκη (του ανθρώπου δηλαδή που ουσιαστικά ενορχήστρωσε την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ με τους όρους και με τον τρόπο που αυτή μπήκε και με μια ισοτιμία-προσβολή προς τη δραχμή) που μέχρι πριν 2 μήνες θα φαινόταν ως ανέκδοτο, φαντάζει σχεδόν βέβαιη και μάλιστα με τρόπο που επίσης δεν τιμάει τον Πρωθυπουργό, αφού φέρεται να προτεινεται ως "υπηρεσιακός" υπουργός Οικονομικών. Επιβαβρεύεται δηλαδή για το έργο του, εισπράτοντας μια ξεκούραστη αντιμισθία...Για να είμαστε βέβαια ειλικρινείς για ορισμένους απ' αυτούς το όνομα έπαιζε και στις εκλογές του Γενάρη (βλ. Μπόλαρης και Μιλένα), αλλά τότε οι αντιδράσεις της "Αριστερής Πλατφόρμας" αποδείχτηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια. Τώρα Πλατφόρμα γιοκ και ο δρόμος άνοιξε διάπλατα...

Να δούμε άραγε και τον Σημίτη σα σοφό "Νέστορα" στο πλάι του Τσίπρα, με τον Φλαμπουράρη να συγκατανεύει ακούγοντας τις ηρωϊκές ιστορίες του "Σημιταρά"(όπως είχαν χαρακτηρίσει εύστοχα οι ΑΜΑΝ την εποχή των Ιμίων); Τίποτα ποια δεν μας κάνει εντύπωση, στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλαίας...

Ο ανεκδιήγητος Αλέξης Τσίπρας και οι επερχόμενες εκλογές...

Κανείς μας δε θα το πίστευε – 7 μήνες πριν – ότι το blog μας θα κατέληγε να έχει ως κύριο θέμα ανάρτησης μια τόσο αρνητική κριτική για τον Αλέξη Τσίπρα. Εμείς όπως και χιλιάδες άλλοι πιστέψαμε ότι ήταν ειλικρινής όταν επιζητούσε την απεμπλοκή από τα μνημόνια, ότι έβαζε το συμφέρον της πατρίδας πάνω από το προσωπικό/κομματικό του και κυρίως ότι ερχόμενος στην εξουσία θα ξεκαθάριζε την χώρα μια και καλή, τιμωρώντας τους κλέφτες, εγκαθιστώντας αξιοκρατία και ανοίγοντας το δρόμο για ένα καλύτερο αύριο.

Εφτά μήνες μετά όμως, βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να πούμε ότι πέσαμε έξω. Πέσαμε έξω γιατί αντί για μια αριστερά «του λαού», είδαμε μια αριστερά άκρατα μνημονιακή. Είδαμε μια αριστερά που απέτυχε να κυβερνήσει – έστω και στοιχειωδώς, καταφέρνοντας ν’ αφήσει ατιμώρητους όλους – όσους έφεραν την χώρα ως εδώ, στηριζόμενη μάλιστα εν πολλοίς σε αυτούς. Δεν προώθησε ούτε ένα εθνικό θέμα επιτυχώς, ακολούθησε την ίδια μικροκομματική τακτική όπου μπορούσε (π.χ. τα κατορθώματα του κύριου Σταθάκη στο υπερυπουργείο σε βολέματα πολιτικών του φίλων, θα έκαναν τους κυρίους Μητσοτάκη και Χρυσοχοϊδη να τρέμουν από συγκίνηση), αφήνοντας την ίδια ώρα δεκάδες άλλα κομματικά στελέχη των προηγούμενων κυβερνήσεων στις θέσεις τους – να συνεχίσουν με τον ίδιο ζήλο το φαγοπότι στο οποίο επιδίδονταν όλα αυτά τα χρόνια.  Το σοβαρό ζήτημα της μετανάστευσης αντιμετωπίστηκε ιδεοληπτικά με αποτέλεσμα η χώρα μας να έχει καταντήσει μια αποθήκη ψυχών, στην οποία συντελείται η μεγαλύτερη πληθυσμιακή αλλοίωση από την προώθηση τούρκικων φύλων στην Μ. Ασία των 11^ο αιώνα. Για να μην μιλήσουμε για τις υποθέσεις των Γερμανικών αποζημιώσεων και του λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους, που έμειναν επιτροπές στην Βουλή.

Εφτά μήνες μετά δεν υπάρχει ένας τομέας στον οποίο μπορούμε να πούμε «μπράβο», αν εξαιρέσει κανείς την προώθηση του αγωγού με την Ρωσία, ο οποίος δείχνει να έχει μπει στον πάγο από τον Ιούλιο και πέρα.

Η δε αντιμετώπιση της υπόθεσης του δημόσιου χρέους – που οδήγησε στο αναμφίβολα καταστροφικό 3^ο Μνημόνιο καταδεικνύει ένα απαράδεκτο ερασιτεχνισμό σε όλα τα επίπεδα, για τον οποίο ευθύνονται ισομερώς το οικονομικό επιτελείο του κόμματος (που σχεδίασε ένα υπερφίαλα αισιόδοξο σχέδιο) και ο πολιτικός περίγυρος του κυρίου Τσίπρα (ο οποίος μη μαθαίνοντας από τα λάθη των προηγουμένων αποδέχτηκε σειρά επαγγελματιών αυλοκολάκων στον περίγυρό του, ατόμων που μπορούν μόνο να συγκριθούν με αυτούς που περιτριγύριζαν τον Ανδρέα Παπανδρέου στα τελευταία του).

Αλλά και αυτά θα μπορούσαμε ν’ αποδεχτούμε αν δεν υπήρχε ένα διαρκές λαϊκίστικο, πολιτικό «παπατζηλίκι» στις πλάτες του ελληνικού λαού. Από τις εκβιαζόμενες εκλογές του Γενάρη (που με βάση τα όσα αποκαλύφθηκαν στην πορεία δεν έπρεπε να γίνουν), περάσαμε στο δημοψήφισμα (το οποίο ως φαίνεται εκ των υστέρων έγινε με σκοπό να επιτρέψουν στον Πρωθυπουργό να νίψει «τας χείρας του» - αλλά κάπου στο δρόμο ο απρόβλεπτος Έλληνας χάλασε τη συνταγή), για να καταλήξουμε στις τωρινές εκλογές που γίνονται ώστε να επιτρέψουν στον Τσίπρα να βάλει τον Σταύρο και την Φώφη στην κυβέρνηση.  Απαράδεκτες καταστάσεις που δε δικαιολογούνται, ούτε αιτιολογούνται: οι εκλογές έπρεπε να είχαν γίνει αντί του δημοψηφίσματος – σε νωρίτερο χρόνο – όταν είχαν διαφανεί οι αρνητικές εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις. Αλλά τώρα έχουμε 3πλά έξοδα και συνεχιζόμενη ακυβερνησία για άλλον ένα μήνα…Το δε σχόλιο ότι "η χώρα θα έχει πρώτη φορά γυναίκα Πρωθυπουργό σε υπηρεσιακή κυβέρνηση" είναι το λιγότερο ένα ατυχές στατιστικό που δεν αφορά κανέναν...

Είναι η λύση όμως το «δραχμικό λόμπι» (όπως τους κατηγορούν) του κυρίου Λαφαζάνη; Πιθανότατα όχι. Προσωπικά δεν έχουμε πειστεί – όχι τόσο από το σκεπτικό τους (που φαίνεται δικαιολογημένο) αλλά από τον τρόπο εφαρμογής του σχεδίου τους (το οποίο κανείς δεν φαίνεται διαθετημένος και έτοιμος να εξηγήσει σε μας που θα το υποστούμε). Για τους υπόλοιπους ας μην το συζητάμε…Και η αντίδραση της κυρίας Μέρκελ «η παραίτηση Τσίπρα είναι μέρος της λύσης, όχι μέρος της κρίσης», θα έπρεπε να βάλει και τον Τσίπρα (αλλά και τους συμβουλάτορές του) σε σκέψεις για το ποιον ωφελούν πραγματικά οι εκλογές

Τι να ψηφίσουμε όμως στις εκλογές; Δημοκρατική ειλικρίνεια για αλλαγή – όποιος και αν την εκφράζει και αρκεί να μην έχει «φάει» στο παρελθόν. Όποιος την προβάλει και μας πείσει θα πάρει την ψήφο μας – γιατί θα το αξίζει…

Καλή δύναμη σε όλους μας…

Της ΕΝΦΙΑ-ολογίας το ανάγνωσμα...

Στην Ελλάδα κάποια πράγματα τα τελευταία χρόνια δεν αλλάζουν - ανεξάρτητα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση. Έτσι και η αποκάλυψη του κ. Ρωμανιά, παραιτηθέντος (αλλά ακόμα στη θέση του για τυπικούς λόγους) γ.γ. κοινωνικών ασφαλίσεων, ότι "τα νομοσχέδια έρχονται έτοιμα από το εξωτερικό" δε θα πρέπει να εκπλήσσουν κανέναν. Και ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει βλέποντας τις προτάσεις (όπως αυτές βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας) ότι αυτές τις προτάσεις δεν είναι δυνατόν να τις έχουν προτείνει σοβαροί άνθρωποι, κάτοικοι αυτής της χώρας.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο ΕΝΦΙΑ. Ο πλέον άδικος και αντισυνταγματικός φόρος - που οι ίδιοι οι εμπνευστές του κατέληξαν να τον αποκαλούν "χαράτσι" - τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα
"καταργούσε" - κατέληξε να "μονιμοποιηθεί" και μάλιστα από μια κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται, αν και όχι τόσο συχνα πια, ως "αριστερή".

Το χειρότερο όμως δεν αυτό. Μπορούμε να δεχτούμε ότι "οι συνθήκες άλλαξαν", ότι "οι δανειστές πιέζουν" κ.ο.κ. Αλλά...Υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια: το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει γνωμοδοτήσει ότι ο υπολογισμός των φόρων περιουσίας με βάση παλιές αντικειμενικές αξίες είναι αντισυνταγματικός, αφού αυτές είναι σαφώς μεγαλύτερες από τις εμπορικές, και έτσι συντελείται μια "άδικη" αφαίμαξη των Ελλήνων πολιτών. Μια και αναφέρουμε το φόρο ακίνητης περιουσίας αξίζει να πούμε και το εξής: το αφορολόγητο βέβαια που υπάρχει δεν είναι δώρο: στην ουσία καλύπτει την κατοχή πρώτης κατοικίας και ενός χωραφιού - η φορολόγηση των οποίων θα ήταν άδικη ούτως ή άλλως..

Τώρα όμως η κυβέρνηση - ή μάλλον οι δανειστές με την κυβέρνηση να μένει απλώς αμέτοχη στην όλη διαδικασία -  παραβλέπουν την απόφαση του ΣτΕ, ή μάλλον πιο σωστά την "ξεχνούν" προφασιζόμενοι αστείες δικαιολογίες του τύπου "δεν προλάβαμε να υπολογίσουμε τις καινούργιες αντικειμενικές" (λες και είναι δύσκολο να γίνει αυτό τη στιγμή που οι εμπορικές είναι στα ίδια χαμηλά επίπεδα από πέρσυ που βγήκε η απόφαση ή ότι 7 μήνες ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει προς το όφελος και το δίκαιο του ελληνικού λαού). Αυτό είναι ένα ζήτημα σε δύο επίπεδα: Πρώτον το ηθικό: δεν είναι δυνατόν μια κυβέρνηση της αριστεράς που έκανε σημαία της τη συνταγματική νομιμότητα επί 5 χρόνια ως αντιπολίτευση, να την παραβλέπει τώρα όντας στην εξουσία. Το δεύτερο επίπεδο είναι το οικονομικό: σε μια εποχή που χρήματα δεν υπάρχουν, δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση να επιμένει στις πρακτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων και ν' "αρμέγει" οικονομικά τους πολίτες, την ίδια στιγμή που επιβάλλει μειώσεις σε συντάξεις και μισθούς (ουσιαστικές αν και όχι ονομαστικές).

Αλλά δε φτάνει μόνο αυτό: οι διαρροές (από επίσημα χείλη πάντως) αναφέρουν "σκέψεις" για μείωση του αφορολογήτου και αύξηση των συντελεστών - πράγμα που πρακτικά σημαίνει μεγαλύτερο βάρος στους Έλληνες πολίτες - κατόχους ακίνητης περιουσίας...

Και η ζωή συνεχίζεται...