Επόμενες κίνησεις...

Πολλά από τα καινούργια μέτρα, συνιστούν παραβίαση των συνταγματικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών και μπορούν ν' ανατραπούν δικαστικά.
Πράγμα βέβαια που θέλει χρόνο και διάθεση.
Αυτό που μπορεί να γίνει σε πρώτη φάση είναι να δημιουργηθεί μια ομάδα εργασίας με δικηγόρους που γνωρίζουν τους νόμους και το Σύνταγμα ώστε να δούμε πως μπορεί να στηριχθεί μια υπόθεση δικαστικά - Επιτυχημένα παραδείγματα υπάρχουν από το παρελθόν και η προσπάθεια αξίζει τον κόπο.
Παρακαλούνται λοιπόν όσοι φίλοι έχουν τις απαραίτητες γνώσεις να επικοινωνήσουν με το e-mail: e_mail@yahoo.gr ώστε να γίνει μια πρώτη κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση.
Ήδη βρισκόμαστε σε διαδικασία προσέγγισης των επίσημων οργανώσεων των εργαζομένων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) για το συντονισμό αυτών των ενεργειών.

Υπόσχομαι να σας κρατήσω ενήμερους ώστε να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή στο επόμενο στάδιο...

Τι πρέπει να κάνουμε...

Κι εδώ έρχεται η ώρα του πολίτη...Η ώρα η δική μας δηλαδή: Νομίζω, και παραφράζοντας τα λεγόμενα και γραφόμενα των τελευταίων ημερών, ότι είναι ώρα όλοι ν' αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να κινηθούμε ενάντια στα μέτρα τα οποία θα γυρίσουν την Ελλάδα 50χρόνια πίσω...

Έτσι λοιπόν είναι επιτακτική ανάγκη να:
α) Συμμετάσχουμε όλοι στα συλλαλητήρια και στις απεργίες που θα διοργανωθούν.
Σχετικά με αυτό πολλοί λένε "τίποτα δεν θ' αλλάξει" -αυτό είναι λάθος. Η κυβέρνηση εκλέγεται, και την ενδιαφέρει η γνώμη των πολιτών, ιδιαίτερα όταν αυτή εκφράζεται δυναμικά - και όταν λέμε δυναμικά δεν εννοούμε βέβαια το σπάσιμο των βιτρινών. Μια μαζική απεργία μπορεί να δώσει το μήνυμα εκεί που πρέπει, και αυτό δεν είναι ο Παπανδρέου, αλλά οι Βρυξέλλες...
Πολλοί επίσης θα πούνε "καλή η απεργία, αλλά θα χάσω το ημερομίσθιο και δεν τα βγάζω πέρα" - σωστό επιχείρημα, αλλά από την άλλη αν περάσουν τα μέτρα, εκεί που το χρόνο κάποιος έβγαζε 14000 ευρώ, τώρα θα βγάζει 11000 (αν βγάλει επιδόματα και 13ο/14ο μισθό). Επίσης σκεφτείτε το πως θα μπορέσετε να ζήσετε σαν συνταξιούχοι με 20% μικρότερη σύνταξη απ' αυτή που δίνεται τώρα, και μ' ένα ΦΠΑ στο 24% (τον υψηλότερο σε όλες τις χώρες του πολιτισμένου κόσμου). Το 1 ή τα 2 ημερομίσθια λοιπόν αξίζουν σα ρίσκο. Χώρια που έτσι παλεύει κανείς και για τις επόμενες γενιές...
Τέλος άλλοι θα πουν "ψήφισα ΠΑΣΟΚ και δε θέλω να κάνω κακό στο κόμμα μου" ή "στις πορείες συμμετέχουν μόνο όσοι έχουν ψηφίσει ΚΚΕ" - Προφανώς βέβαια και τα δύο είναι λάθος. Το θέμα δεν είναι κομματικό είναι καθαρά πολιτικό. Έτσι συμμετέχοντας στις κινητοποιήσεις δεν ακυρώνουμε τις κομματικές μας πεποιθήσεις. Αντιδρούμε ανοιχτά σε πολιτικές που μόνο κακό θα προξενήσουν σε μας και τα παιδιά μας. Να το πω πιο απλά: Αν δούμε ένα αγαπημένο πρόσωπό μας να πηγαίνει στο γκρεμό θα του φωνάξουμε να σταματήσει. Το ίδιο κάνουμε συμμετέχοντας σε μια κινητοποίηση εργαζομένων, έστω και αν στην κυβέρνηση είναι το κόμμα που ψηφίσαμε ή αν την κινητοποίηση διοργανώνει ένα κόμμα που δεν ψηφίσαμε - ο μόνος τρόπος ν' ακουστούμε είναι να πάμε.

β) Ν' ασκήσουμε πίεση στους βουλευτές και τους υπουργούς. Οι περισσότεροι απ' αυτοί έχουν e-mail και τηλέφωνο (http://www.parliament.gr/synthesh/viewdetails.asp) ή κατεβαίνουν στις εκλογικές τους περιφέρειες. Πρέπει να τους γνωστοποιήσουμε ότι είμαστε αντίθετοι και να τους υπενθυμίσουμε ότι εκλέχθηκαν όχι για να υπηρετούν την ΕΕ ή ακόμα και τον πρωθυπουργό, αλλά τον λαό, την φωνή του οποίου πρέπει ν' αφουγκράζονται όταν είναι δίκαιη. Και σ'αυτή την περίπτωση αδιαμφισβήτητα είναι.

γ) Ν' ακυρώσουμε τα μέτρα στην πράξη...Πώς; Το συζητάμε στην επόμενη ανάρτηση...

Τι διακυβεύεται...

Προσπαθώ στη ζωή μου να είμαι αισιόδοξος, αλλά αυτό που βλέπω είναι μια σειρά από κινήσεις που μπορεί να μειώσουν τα κρατικά έξοδα και ν' αυξήσουν σε πρώτη φάση τα έσοδα του κρατικού ταμείου, παράλληλα όμως είναι αναπόφευκτο ότι θα ρίξουν το βιοτικό μας επίπεδο, θ' αυξήσουν την ανεργία, θα υπονομεύσουν τις επόμενες γενιές και που θα οδηγήσουν τους νέους αυτής της χώρας σε μια νέα μετανάστευση για ένα καλύτερο αύριο.

Αυτό δεν είναι καταστροφολογία: H άμεση μείωση (στο δημόσιο) και η έμμεση (στον ιδιωτικό) του ετήσιου εισοδήματος του Έλληνα, θα μειώσει αναπόφευκτα την κατανάλωση επομένως θα οδηγήσει σε ασφυξία και κλείσιμο πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ήδη αντιμετώπιζουν προβλήματα επιβίωσης. Παραλλήλα δε η περιστολή δαπανών στην υγεία, την παιδεία και την λειτουργία του δημοσίου τομέα, θα οδηγήσει σε χειρότερες παρεχόμενες υπηρεσίες με άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις.

Η ανεργία (που θ'αυξηθεί αναπόφευκτα) θα ενισχύσει το ρεύμα φυγής στο εξωτερικό νέων επιστημόνων, πράγμα που θα φανεί τα επόμενα χρόνια - οι καλύτεροι θα φεύγουν και η χώρα θα υποφέρει αφού το ακαδημαϊκό της επίπεδο θα πέσει χαμηλότερα. Παράλληλα θα ενισχυθούν αυτά που η κυβέρνηση προσπαθεί να χτυπήσει: Εισφοροδιαφυγή, μαύρη εργασία, φοροδιαφυγή. Και αλλίμονο σ' αυτούς που ζουν στο όριο - ο αγώνας της επιβίωσης θα γίνει μια απτή πραγματικότητα με ότι αυτό συνεπάγεται (αύξηση εγκληματικότητας, πενία κ.λπ).

Τέλος να σημειώσουμε τον κίνδυνο ξεπουλήματος της εθνικής περιουσίας και των εθνικών γαιών, την ενίσχυση της "συνεργασίας" κράτους - ιδιωτών (ΣΔΙΤ) στις επόμενες αναγγελίες μεγάλων έργων (κατά τις οποίες το κόστος είναι πολλαπλάσιο για τον κρατικό κορβανά σε σχέση με το υπάρχον σύστημα των εργολαβιών) κ.ο.κ.
Αν και η τελευταία παράγραφος αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο από μόνη της, φανταστείτε που θα φτάσουν οι τιμές στο ηλεκτρικό αν ιδιωτικοποιηθεί πλήρως η ΔΕΗ (η οποία είναι υποχρεωμένη ως κρατική επιχείρηση να ασκεί κοινωνική πολιτική), τι θα γίνει στον πολιτισμό αν ιδιωτικοποιηθεί ο ΟΠΑΠ (αποτελεί την βασικότερη πηγή χρηματοδότησης του) ή αν ο έλεγχος του νερού περάσει σε ιδιώτες (αυτό δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι)...

Και τέλος έχουμε τα εθνικά θέματα...Για τα οποία ο μεγάλος συνθέτης μας, Μίκης Θεοδωράκης, λέει:

Τι δεν έγινε... / Προτάσεις αντί Μνημονίου

Ας δεχτούμε ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει καμία ευθύνη για την κατάσταση (πράγμα βέβαια λανθασμένο αφού τα περισσότερα από τα προβλήματα τα οποία πληρώνουμε σήμερα είναι αποτελέσματα χρόνιων λανθασμένων πολιτικών), ότι είχε όλη την καλή διάθεση να προστατέψει την χώρα και το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων και ότι τέλος πάντων έκανε ότι μπορούσε για να αποτρέψει αυτή την κατάληξη...

Είναι όμως αυτό αλήθεια; Η προσωπική μου άποψη είναι όχι και την στηρίζω όχι σε κινήσεις και μέτρα που πήρε, αλλά στα πράγματα που η απλή λογική επιβάλλει να γίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις και τα οποία δεν έκανε. Πιο συγκεκριμένα:

α) Ενώ έκανε πολλές συζητήσεις για δανεισμό με "λογικά" επιτόκια εκτός Ε.Ε. (Κίνα, Ρωσία, χώρες του Αραβικού κόλπου) και έφτασε πολύ κοντά σε συμφωνία με κάποιες εξ αυτών, τελικά έκανε πίσω μετά από πιέσεις της Ε.Ε. (η οποία τελικώς συμφώνησε να μας δανείσει με επαχθείς όρους) για ν' αποφευχθεί έτσι ο έλεγχος της οικονομίας χώρας της Ευρωζώνης, από χώρα εκτός αυτής. Βέβαια μια ισχυρή εθνική κυβέρνηση κοιτάζει πρώτα το συμφέρον των πολιτών της, και αυτό κατά την κοινή λογική σημαίνει, δανειζόμαστε όπου μας συμφέρει και όχι όπου μας επιβάλλουν κάτω από το τραπέζι, όπως έγινε τελικά.

β) Έχασε πολύτιμο χρόνο λειτουργώντας χωρίς στρατηγική δανεισμού. Έτσι αντί να δανειστεί σε περίοδο που τα spreads ήταν χαμηλά (π.χ. τον Δεκέμβριο) άφησε να περάσει ο καιρός ενώ γνώριζε τις επερχόμενες δανειακές μας υποχρεώσεις και ανέμενε την επερχόμενη λαίλαπα. Τι πίστευε ότι θα συνέβαινε; Άγνωστο.

γ) Προχώρησε σ΄ενεργοποίηση του 2ου πακέτου στήριξης των τραπεζών (το οποίο προσέφερε συνολικό ποσό 28 δισ. ευρώ), ενώ γνώριζε τις ταμειακές αδυναμίες του κρατικού κορβανά και ενώ το πρώτο πακέτο (ύψους 8 δισ. ευρώ) είχε μηδενικό αντίκτυπο στην αγορά, αφού οι τράπεζες (που παρεπιπτόντως αφού έπαιρναν τα λεφτά, δάνειζαν πίσω το κράτος με επιτόκια πολύ υψηλά) απέφευγαν να ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα, σιγουρεύοντας απλώς την κερδοφορία τους.

δ) Δεν εξέδωσε λαϊκά ομόλογα ή ,όπως αλλιώς λέγεται, δεν κατέφυγε σε "εσωτερικό δανεισμό". Αυτό, κατά την άποψή μου πάλι, είναι το πιο "περίεργο" απ' όλα: Αποτελεί τακτική ιδανική σε δύσκολες περιόδους, στην οποία είχε καταφύγει και ο Ανδρέας Παπανδρέου (βιολογικός και όχι πολιτικός πατέρας του σημερινού μας πρωθυπουργού) την δεκαετία του '80. Κατά την έκδοση των ομολόγων θα μπορούσε το κράτος να χτυπήσει "μ'ένα σμπάρο δυό τριγώνια".
- Θα μπορούσε να επιβάλλει το ίδιο το κράτος τα επιτόκια και να καλύψει τις δανειακές του ανάγκες για μια ορισμένη περίοδο, περιμένοντας ν' αποδώσουν τα σκληρά μέτρα του Μαρτίου και
- Θα σταματούσε την έξοδο των καταθέσεων από την χώρα, δίνοντας παράλληλα μια διέξοδο στον μέσο πολίτη που καταφεύγει σε προθεσμιακές καταθέσεις με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο.
Το γιατί δεν το έκανε αποτελεί ένα ακόμα από τα πολλά αναπάντητα ερωτήματα των κινήσεων της κυβέρνησης...

Βεβαίως (και γι'απαντήσω σε πολλούς που θα ρωτήσουν) δεν είμαι οικονομολόγος, και επομένως είναι πιθανόν κάποια ή όλα αυτά που έγραψα παραπάνω να μην είχαν κανένα αποτέλεσμα. Όμως αλήθεια, στα τόσα που υποσχέθηκε και που δοκίμασε, θα χανόταν τίποτα αν προσπαθούσε να πραγματοποιήσει και κάποιο από τα παραπάνω;

Νέα μέτρα

Και μαζί με τον μηχανισμό στήριξης, ήρθαν και τα νέα σκληρότερα μέτρα τα οποία σύμφωνα με την "Ελευθεροτυπία" (30.4.10) θα είναι τα εξής:

1 Διαγράφονται ο 13ος και ο 14ος μισθός στο Δημόσιο (σημ. ήδη είχε περικοπεί 0,6 του μισθού στο Δημόσιο με τα μέτρα της 3ης Μαρτίου) καθώς και η 13η και η 14η σύνταξη ανεξαρτήτως ύψους αποδοχών.

2 13ος και 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα θα ενσωματωθούν στους 12 μισθούς αλλά ως «επίδομα παραγωγικότητας» προκειμένου να μη μετράνε στη σύνταξη (σημ. ούτε σήμερα υπολογίζονται).

3 Η 13η και η 14η σύνταξη στον ιδιωτικό τομέα θα καταργηθούν, εκτός και αν επιτευχθεί ισοδύναμο οικονομικό αποτέλεσμα με την περικοπή των μεγαλύτερων συντάξεων. Εξετάζεται η δυνατότητα να εξαιρεθούν οι μικρές συντάξεις καθώς το 65% των συντάξεων κινούνται κάτω των 600 ευρώ το μήνα.

4 Επιβάλλεται εισφορά 5-10% στις συντάξεις πάνω από 1.400 ευρώ. Με αυτό το ποσοστό θα συγκεντρωθούν 400 εκατ. ευρώ τον χρόνο.

5 Καταργείται η β' δόση του επιδόματος αλληλεγγύης (150 και έως 650 ευρώ οι πολύτεκνοι) που ανέμεναν να πάρουν 2,5 εκατ. φτωχοί πολίτες. Η παροχή ήταν να δοθεί μέχρι τον Ιούνιο. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα διατηρηθούν 100 εκατ. ευρώ για την ενίσχυση όσων βρίσκονται σε απόλυτη φτώχεια.


6 Καταργείται η ευχέρεια των ομοσπονδιών να προσφεύγουν στη Διαιτησία του ΟΜΕΔ στις περιπτώσεις που οι εργοδότες δεν συμφωνούν στην υπογραφή ικανοποητικών αυξήσεων.

7«Παγώνουν» οι αυξήσεις γενικά στον ιδιωτικό τομέα. Μέτρο που αναμένεται να διαρκέσει 3-4 χρόνια, όσα και το νέο «Πρόγραμμα Στήριξης».

8 Οι αποζημιώσεις από απολύσεις επανεξετάζονται, αλλά δεν έχει ακόμη αποφασιστεί η μείωση των αποζημιώσεων στους υπαλλήλους (με αντίστοιχη αύξηση των εργατοτεχνιτών).

9 Επιταχύνονται οι προθεσμίες εφαρμογής των διατάξεων εξίσωσης των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο Δημόσιο, αλλά διατηρούνται οι προθεσμίες (μεταβατικές διατάξεις) για τον ιδιωτικό τομέα και τις ΔΕΚΟ. Ετσι, θα αυξηθούν από το 2011 τα όρια των γυναικών στο Δημόσιο και το ΙΚΑ (με 18,5 έτη), αλλά από το 2013 στις ΔΕΚΟ και, τέλος, από το 2018 θα ισχύσει ο νέος τρόπος υπολογισμού των συντάξεων (15ετία και νέα ποσοστά σύνταξης από 0,7% τον χρόνο και έως 2% για εργασία πέραν των 40 ετών).

10 Αυξάνεται το ποσοστό απολύσεων από 2% τον μήνα (για επιχειρήσεις άνω των 200 ατόμων) σε 4%.

Ιστορικό...

Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των περσινών εκλογών, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ανέπνευσε μ' ανακούφιση και δίκαια: H κυβέρνηση της ΝΔ έφυγε αφήνοντας μια κατάσταση τόσο άσχημη, που πραγματικά δεν μπορούσε να συγκριθεί με καμία μεταπολιτευτική.
Το ΠΑΣΟΚ βγήκε έχοντας σαν σύνθημα του το "λεφτά υπάρχουν"

και έχοντας σα βάση του προγράμματός του τρια "ΔΕΝ": α) δεν θα αλλάξουν τα γενικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, β) δεν θα μειωθούν οι συντάξεις και γ) δεν θα αυξηθούν οι εισφορές. Ο κόσμος πιστεύοντας το, το ψήφισε και του έδωσε άνετη πλειοψηφία για ν' αλλάξει την χώρα προς το καλύτερο...

Δυστυχώς όμως η περίοδος της χαράς και της ευφορίας τελείωσε σύντομα, η κατάσταση αποδείχθηκε ακόμα χειρότερη απ' ότι ο απλός κόσμος είχε αφεθεί να πιστεύει, ενώ το κόστος του δανεισμού κατέληξε να είναι ασύμφορο για την χώρα. Έτσι αφού ο πρωθυπουργός ταξίδεψε, ως άλλος Ιωάννης Η' Παλαιολόγος σε όλον τον κόσμο για να βρει βοήθεια, καταφύγαμε στον "μηχανισμό στήριξης", παρόλο που μέχρι πριν από ένα μήνα περίπου, "πιστεύαμε ότι δε θα τον χρειαστούμε" (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&pubid=10862950).